Η ψυχιατρικη για τους αυτοχειρες

[oboro]

Α, έχω που το πιστεύω εδώ και πολύ καιρό - με ενδιαφέρει ο συμβολισμός που μας περιβάλλει γενικά. Α, και μην βαφτίζεις ταμπέλες ο,τι δεν καταλαβαίνεις ή δεν αποδέχεσαι, μον. ;)

[Remedy]

οχι, οχι δεν μπερδευομαι σε αυτο...ταμπελες, βαφτιζω τις ταμπελες :):):)

[Remedy]

και για εναν παραπανω λογο με βρισκουν αντιθετη οι ταμπελες...
μερικοι ειμαστε πιο πολυδιαστατοι απο αλλους.....
δεν εχει νοημα σε αυτη την περιπτωση απλα να αποκτησουμε πολλες και αντιφατικες ταμπελες
απλα καποιοι πρεπει να καταλαβουν οτι δεν μπαινουν ολα σε κουτακια επειδη αυτο ηρεμει τους ιδιους και τους κανει να αισθανονται ασφαλεις...
μερικοι βγαινουν και μπαινουν στα κουτακια τους οποτε θελουν και δεν ζητουν κι αδεια γι αυτο, αφηνοντας τους ανασφαλεις να κραδαινουν απο πισω τα κουτακια σαν τη δολια μανα που σου φωναζε στην εξοδο \"το ζακετακι σου δεν πηρες, θα κρυωωωωσεις εκει εξωωωω!!!\" :):):):)

[Alobar]

Γεια σου Όμπορο! Θα έλεγα ότι απλά κοιτάζω κατάματα πρωτίστως τη δική μου αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Τολμώ να πω ότι δε νομίζω να είναι και πολλοί οι μη αυτοκαταστροφικοί άνθρωποι σε αυτό τον πλανήτη... :P. Δε γίνεται να ξεχάσω τα 15 χρόνια που έπινα σα νεροφίδα ας πούμε. Ούτε όμως γίνεται να κλείνω τα μάτια σε μια πραγματικότητα που μου δείχνει εμφανέστατα ότι οι άνθρωποι πλέον επιθυμούν να έχουν μια οποιαδήποτε \'διαταραχή\' προκειμένου πολλές φορές να αποδίδουν σε αυτήν σχεδόν τα πάντα. Ναι, για μένα το όλο θέμα είναι να μπω σε αντιπαράθεση με τον κόσμο που ζω, αν θέλω να λέω ότι κάτι έκανα για να τον αλλάξω. Ως αλκοολική, έφτασα στο σημείο να πιστέψω ότι εγώ ήμουν η μη φυσιολογική και μη αποδεκτή απ\' τους άλλους. Σήμερα θλίβομαι βλέποντας ότι μάλλον κάτι έβλεπα \'λάθος\'. Αν λυπηθώ για έναν αυτόχειρα, θα είναι για τον συνειδητοποιημένο αυτόχειρα και δε θα φάω το παραμύθι πως πίσω από μια τέτοια ενέργεια κρύβεται κάποια πάθηση ψυχική πάντα. Έλεος. Δε θα λυπηθώ όμως για την πλούσια πετυχημένη σαραντάρα που αυτοκτόνησε από ανία. Ούτε όμως θα της προσδώσω και κάποια διαταραχή απαραίτητα. Όπως είπα και πιο πάνω, με βοήθησε πολύ η εμπειρία μου απ\' την \'ομάδα\'. Βίωσα απίστευτα συναισθήματα στο άκουσμα \'προβλημάτων ζωής\' από ανθρώπους που έχουν όλα τα εφόδια για να είναι καλά, και παρόλα ταύτα προσέβαλαν το ίδιο το \'δώρο\' της ζωής. Δε τους δικαιολογώ, όπως δε τους δικαιολογούσα και τότε που είχα τη θολούρα του αλκοολισμού. Η δική μου νίκη είναι το ότι δε μου προκαλεί πια θυμό η πραγματικότητα γύρω μου. Και δε νομίζω να μη συμφωνείς στο ότι αυτό δεν είναι εύκολο. Κατανοώ όλους τους ανθρώπους πια με το τί μπορούν να θεωρούν \'δυσκολία\' αλλά έχω θωρακιστεί πλέον απέναντί τους. Κάποιοι βαριούνται το δώρο της ζωής Όμπορο, αλλά αυτό δεν εξυπηρετεί κανέναν μάλλον για να ενταχθεί σαν μια ακόμη διαταραχή προσωπικότητας.
Κάπου σχολιάσατε την αντιμετώπιση ενδεχομένων αυτοχείρων τηλεφωνικά. Έχω παρόμοια εμπειρία με τη γυναίκα απ\' την ομάδα που προσπάθησα να βοηθήσω, με την οριακή προσωπικότητα. Σημαντικό να αναφέρω ότι αν δεν ήξερα πώς να το κάνω, δε θα το διακινδύνευα. Ναι έχετε δίκιο. Στην ουσία ένα τέτοιο τηλεφώνημα δεν είναι τίποτα άλλο από έκκληση σε βοήθεια. Να ξεκαθαρίσω όμως ότι δε το πιστεύω για συνειδητοποιημένα άτομα. Η φίλη αυτή, κάθε φορά που \'προσπαθούσε\' να αυτοκτονήσει με χάπια και βρισκόταν πάνω σε παραλήρημα με έπαιρνε τηλέφωνο. Να ξανατονίσω πως το θλιβερό είναι πως αρνείται να δει πως υπάρχει διαταραχή και καλύπτεται πλήρως πίσω απ\' το θέμα του αλκοόλ. Κάθε φορά που τηλεφωνούσε, δεν παρέλειπε να μου τονίζει ότι τους είχε διώξει όλους απ\' το σπίτι, ότι χρησιμοποιούσε βία εναντίον τους, καθώς και ότι μετά που θα μιλούσε μαζί μου θα γινόταν \'τελείως καλά\'. Δε την αντιμετώπισα ποτέ ως άρρωστη. Υπάρχει συγκεκριμένη και συνειδητή τακτική κάθε φορά που μπαίνει σ\' αυτή τη διαδικασία. Κι όμως. Δεν είναι τυχαίο που δεν τηλεφωνούσε ποτέ σε άλλα μέλη της ομάδας της. Γνωρίζει ότι έχει πρόβλημα, και απ\' αυτούς αντιμετωπίζεται ως \'μόνο αλκοολική\'. Το αποτέλεσμα; Δε μπόρεσε ποτέ να με βγάλει απ\' τα δικά μου όρια. Δε θέλω να σας πω τί της είπα την τελευταία φορά, απλά την αντιμετώπισα μπαίνοντας κι εγώ \'μέσα\' στο παραλήρημά της. Έμαθα ότι αφού προέβη σε έναν αυτοτραυματισμό πρόσφατα, κουράστηκε πια να προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή και δέχτηκε βοήθεια. Αυτά λοιπόν. Θα σας αφήσω με αυτό το τελευταίο. Προχτές το βράδυ \'πέταξαν\' στο σπίτι μου ένα γατάκι ίσα με τη χούφτα μας. Αφού του έβγαλαν τα μάτια. Χαίρομαι λοιπόν που μπορεί να πάσχω κι εγώ από τη διαταραχή που με θέλει κοντά στους πραγματικά αδικημένους από αυτή τη ζωή. Την προτιμώ από αυτήν του ανθρώπου που το έκανε. Ενδεχομένως να είναι ένας \'υγιής\' ευηπόληπτος της εποχής μου. Αν μάθω ότι έκανε απόπειρα λέτε να στεναχωρεθώ;... καλό απόγευμα προς το παρόν!

;)

Έντιτ: Σοφία γεια σου. Είναι δικαίωμά σου να θυμώνεις ή όχι με ο,τιδήποτε γράφει κάποιος. Είμαι τελείως ήρεμη και κατανοώ ως \'προβλήματα\' το ο,τιδήποτε. Το λέω ακριβώς πιο πάνω. Έχω όμως κι εγώ το δικαίωμα να τα ορίζω ως έννοιες σύμφωνα με τη δική μου ζωή και οπτική των πραγμάτων γύρω μου και μέσα μου. Απλά την παραθέτω, δε την επιβάλλω σε κανέναν και μακριά από μένα συναισθήματα που μου είναι αχρείαστα, όπως το να περνάω την άποψή μου ως θέσφατο και να επιρρεάζω άλλους. :).

[oboro]

To να βαφτίζουμε τις διαστάσεις μας που δεν θέλουμε να παραδεχτούμε \"ταμπέλες\" είναι κι αυτό ανασφάλεια. \'Οπως και να αντιδρούμε στανταρ αρνητικά όταν κάποιος μας καταλαβαίνει χωρίς να ζητήσει την άδειά μας πρώτα.

ΠΟΙΟΝ ΕΙΠΕΣ ΨΥΧΟΠΟΜΠΟ ΡΕ?!?!?!

Τώρα όσο για αντιφατικές \"ταμπέλες\"... \'Η η μια θα είναι λάθος, ή και οι δύο λάθος ή και οι δύο σωστές, οπότε μάλλον το \"Αντιφατικες\" γίνεται πλέον πολύ σημαντικό.

[πανος12345]

Originally posted by Remedy
σκοπευες ν απευθυνθεις σε μενα για να μου εξομολογηθεις τις αυτοκτονικες σου σκεψεις?

δεν εχω ουτε θα εχω ποτε μου !
καποτε στεφτομουνα παρω οπλο και να καθαρισω τους εχθρους μου , αλλα τωρα ανακαλυψα το βελουδινο χερι της αληθειας και σκοτωνω μονο τα ελατωματα στο μυαλο τους!!!!!
σε προφταινω...
τα δικα μου θα μου πεις δεν τα βλεπω?
ναι ..σιγουρα...αλλα τα εχω μεταρεψει οχι σε κραμασταρια αλλα σε καυσιμα που δινουν ενεργεια στα δακτυλα μου....

[Remedy]

Originally posted by Alobar
........ Έλεος. Δε θα λυπηθώ όμως για την πλούσια πετυχημένη σαραντάρα που αυτοκτόνησε από ανία. Ούτε όμως θα της προσδώσω και κάποια διαταραχή. Όπως είπα και πιο πάνω, με βοήθησε πολύ η εμπειρία μου απ\' την \'ομάδα\'. Βίωσα απίστευτα συναισθήματα στο άκουσμα \'προβλημάτων ζωής\' από ανθρώπους που έχουν όλα τα εφόδια για να είναι καλά, και παρόλα ταύτα προσέβαλλαν το ίδιο το \'δώρο\' της ζωής. Δε τους δικαιολογώ, όπως δε τους δικαιολογούσα και τότε που είχα τη θολούρα του αλκοολισμού.......

....

αγαπητη μου αλομπαρ
απο διαφορα σχολια σου και στο προηγουμενο σχολιο σου και σ αυτο,εχω την αισθηση οτι αποδιδεις στα υλικα αγαθα που εχει κανεις τον χαρακτηρισμο του \"οτι εφοδια χρειαζεται κανεις\", και ιδιοτητες που δεν εχουν, οπως πχ το να κανουν καποιον ευτυχισμενο....
γιατι δηλαδη η πλουσια πετυχημενη σαρανταρα αν αυτοκτονουσε ο λογος θα επρεπε να ειναι η ανία?
ξερεις πολλους που αυτοκτονησαν απο ανία?
δεν δικαιολογεις την πραγματικη δυστυχια σε καποιον πλουσιο η επιτυχημενο η με \"εφοδια\"στην ζωη του?

[Sofia]

Originally posted by Alobar
Αν λυπηθώ για έναν αυτόχειρα, θα είναι για τον συνειδητοποιημένο αυτόχειρα και δε φάω το παραμύθι πως πίσω από μια τέτοια ενέργεια κρύβεται κάποια πάθηση ψυχική. Έλεος. Δε θα λυπηθώ όμως για την πλούσια πετυχημένη σαραντάρα που αυτοκτόνησε από ανία. Ούτε όμως θα της προσδώσω και κάποια διαταραχή. Όπως είπα και πιο πάνω, με βοήθησε πολύ η εμπειρία μου απ\' την \'ομάδα\'. Βίωσα απίστευτα συναισθήματα στο άκουσμα \'προβλημάτων ζωής\' από ανθρώπους που έχουν όλα τα εφόδια για να είναι καλά, και παρόλα ταύτα προσέβαλλαν το ίδιο το \'δώρο\' της ζωής. Δε τους δικαιολογώ, όπως δε τους δικαιολογούσα και τότε που είχα τη θολούρα του αλκοολισμού. Η δική μου νίκη είναι το ότι δε μου προκαλεί πια θυμό η πραγματικότητα γύρω μου. Και δε νομίζω να μη συμφωνείς στο ότι αυτό δεν είναι εύκολο. Κατανοώ όλους τους ανθρώπους πια με το τί μπορούν να θεωρούν \'δυσκολία\' αλλά έχω θωρακιστεί πλέον απέναντί τους. Κάποιοι βαριούνται το δώρο της ζωής Όμπορο, αλλά αυτό δεν εξυπηρετεί κανέναν μάλλον για να ενταχθεί σαν μια ακόμη διαταραχή προσωπικότητας.

δεν νομιζεις, οτι ειναι λιγο αυθαιρετο το συμπέρασμα του γιατί κ πώς αποφασιζει να πεθάνει καποιος?

βλεπεις τη βιτρινα μιας πλουσιας πετυχημενης σαρανταρας, βλεπεις εναν ρολο...πώς μπορεις να ξερεις οτι αποφασισε να πεθανει απο ανια?

Και αν καποιοι βαριουνται το δωρο της ζωης για να καταληξουν στον θανατο, μπορει να εχουν κανει μια πολυ αιματηρη διαδρομη για να πουν οτι βαριουνται. Ενταξει, αλλο αν μπορουμε να το καταλαβουμε ή οχι. Παντως δε νομιζω να αυτοκτονει κανεις για πιο απλους λογους ή για πιο σοβαρους απο καποιον αλλο. Για τον καθενα ειναι τοσο σοβαροι οι συγκεκριμενοι λογοι, που δεν καθιστουν την υπαρξη αναγκαια.

Η ανθρωπινη απογνωση πώς να μπει σε ζυγαρια?

[oboro]

Alobar αυτήν ακριβώς την \"πανοπλία\" ένιωσα σε αυτά που έγραψες και πριν. Αποδείξαμε λοιπόν οτι είμαστε δυνατοί, ζωντανοί, και η πανοπλία μας έχει όλο το χώρο για αυτά που ζήσαμε και σχεδον μας κάψανε, όχι όμως για κάποιες αδυναμίες άλλων που αμέσως βαφτίζονται \"αδυναμοι\", \"μη συνειδητοποιημένα άτομα\" (ειδικά για αυτό σου έχω μερικές μάλλον εντυπωσιακές βιογραφίες αποπειραθέντων και τελειωμένων), \"\'ατομα που ζητούν την προσοχή\" και λοιπα... Δεν ξέρω επίσης πως μπορεί να νικήσει κάποιος τον θυμό και άλλα \"θετικα\" συναισθήματα (που ζητούν δηλαδή εξωτερίκευση) χωρίς να πέσει στην παγίδα της άρνησης και της καταπίεσης εν τέλει του ίδιου του του συναισθήματος.

Α, επίσης δεν υπάρχει \"ξερω να το κάνω\" όταν μιλάμε για γραμμές υποστήριξης. \'Η έχεις ανάλογη εκπαίδευση ή όχι. Εκτός κι αν το χρησιμοποιούσες σαν μεταφορά για το να σε πλησιάσει ένας φίλος με αυτοκτονικό ιδεασμό... Μεταφορά που τη βρίσκω πολύ λάθος. Αν και όχι τόσο όταν απλώς υιοθετείται είπωμένη πρώτα απο άλλον.

[Θεοφανία]

Πριν μερικούς μήνες, η καλύτερη φίλη της μαμάς μου, έχασε τον άντρα της, νεότατο με άσχημο τρόπο και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Είχε προηγηθεί ο χαμός της μητέρας της και της μητερας μου, που ήταν η μοναδική της φίλη.
Να σημειώσω πως δεν έχει παιδιά.
Μου έλεγε συνέχεια πως θα αυτοκτονήσει. Της έλεγα: \"οκ, πάντως να ξέρεις πως αν το κάνεις, θα μπω σπίτι, θα πάρω μόνο τις φωτογραφίες, θα ανοίξω την πόρτα και θα βγάλω τις γάτες σου στο δρόμο\".
Μου έλεγε: \"πως θα γίνεις τόσο σκληρή, θα τα σκοτώσουν τα ζώα, να τα πας στο οικόπεδο\". Της έλεγα: \"δεν υπάρχει περίπτωση, ξέρεις πως σιχαίνομαι τις γάτες χώρια ότι είμαι και αλλεργική και κινδυνεύω\".
Περνάει ακόμη πολύ δύσκολα, αλλά είναι καλύτερα. Θέλετε να σας πω κάτι που φαίνεται ηλίθιο αλλά είναι αλήθεια; Η αγαπη της γι αυτά τα ζώα την κρατά στη ζωή.

Τι θέλω να πω με αυτό? Πρώτα για την δική μου αντίδραση που δεν ηταν υστερική και δεύτερον αυτό που μπορεί να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή.
Από κει και πέρα, είτε είναι πάμπλουτος, είτε είναι επιτυχημένος σε κάποιον τομέα, είτε οτιδήποτε άλλο, αυτό που θα τον κρατησει στη ζωή αν έχει φτάσει στα όρια του, είναι μόνο ότι αγαπάει.
Όταν έχασα τη μαμά μου, σκέφτηκα πως δεν υπάρχει λόγος να ζώ. Ένα δευτερόλεπτο αργότερα σκέφτηκα τον πατέρα μου και τον αδελφό μου. Μου ήταν αδύνατο να τους δώσω τέτοιο πόνο.
μπορεί να ήταν και η δικαιολογία μου, γιατί τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον δεν θα το έκανα....αλλά ήταν το πρώτο που σκέφτηκα....

[Remedy]

ρε συ θεοφανια...
μπας κι αυτη η φιλη ειναι η \"μαυρη γατα\" στο περιβαλλον σας?δεν εμεινε και κανεις ζωντανος γυρω της...
(αστειακι)

[πανος12345]

Originally posted by Θεοφανία
Πριν μερικούς μήνες, η καλύτερη φίλη της μαμάς μου, έχασε τον άντρα της, νεότατο με άσχημο τρόπο και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Είχε προηγηθεί ο χαμός της μητέρας της και της μητερας μου, που ήταν η μοναδική της φίλη.
Να σημειώσω πως δεν έχει παιδιά.
Μου έλεγε συνέχεια πως θα αυτοκτονήσει. Της έλεγα: \"οκ, πάντως να ξέρεις πως αν το κάνεις, θα μπω σπίτι, θα πάρω μόνο τις φωτογραφίες, θα ανοίξω την πόρτα και θα βγάλω τις γάτες σου στο δρόμο\".
Μου έλεγε: \"πως θα γίνεις τόσο σκληρή, θα τα σκοτώσουν τα ζώα, να τα πας στο οικόπεδο\". Της έλεγα: \"δεν υπάρχει περίπτωση, ξέρεις πως σιχαίνομαι τις γάτες χώρια ότι είμαι και αλλεργική και κινδυνεύω\".
Περνάει ακόμη πολύ δύσκολα, αλλά είναι καλύτερα. Θέλετε να σας πω κάτι που φαίνεται ηλίθιο αλλά είναι αλήθεια; Η αγαπη της γι αυτά τα ζώα την κρατά στη ζωή.

Τι θέλω να πω με αυτό? Πρώτα για την δική μου αντίδραση που δεν ηταν υστερική και δεύτερον αυτό που μπορεί να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή.
Από κει και πέρα, είτε είναι πάμπλουτος, είτε είναι επιτυχημένος σε κάποιον τομέα, είτε οτιδήποτε άλλο, αυτό που θα τον κρατησει στη ζωή αν έχει φτάσει στα όρια του, είναι μόνο ότι αγαπάει.
Όταν έχασα τη μαμά μου, σκέφτηκα πως δεν υπάρχει λόγος να ζώ. Ένα δευτερόλεπτο αργότερα σκέφτηκα τον πατέρα μου και τον αδελφό μου. Μου ήταν αδύνατο να τους δώσω τέτοιο πόνο.
μπορεί να ήταν και η δικαιολογία μου, γιατί τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον δεν θα το έκανα....αλλά ήταν το πρώτο που σκέφτηκα....

αυτο θεωρεις ηλιθιο?
\"Θέλετε να σας πω κάτι που φαίνεται ηλίθιο αλλά είναι αλήθεια; Η αγαπη της γι αυτά τα ζώα την κρατά στη ζωή.\"
30.000.000 κατοικιδια ζωα στην Γαλλια εχουν την τιμητικη τους καθε βδομαδα 2 ωρες στην καρτικη τηλεοραση της Γαλλιας ! λες να το κανουν τυχαια ?

[Alobar]

Originally posted by Remedy

Originally posted by Alobar
........ Έλεος. Δε θα λυπηθώ όμως για την πλούσια πετυχημένη σαραντάρα που αυτοκτόνησε από ανία. Ούτε όμως θα της προσδώσω και κάποια διαταραχή. Όπως είπα και πιο πάνω, με βοήθησε πολύ η εμπειρία μου απ\' την \'ομάδα\'. Βίωσα απίστευτα συναισθήματα στο άκουσμα \'προβλημάτων ζωής\' από ανθρώπους που έχουν όλα τα εφόδια για να είναι καλά, και παρόλα ταύτα προσέβαλλαν το ίδιο το \'δώρο\' της ζωής. Δε τους δικαιολογώ, όπως δε τους δικαιολογούσα και τότε που είχα τη θολούρα του αλκοολισμού.......

....

αγαπητη μου αλομπαρ
απο διαφορα σχολια σου και στο προηγουμενο σχολιο σου και σ αυτο,εχω την αισθηση οτι αποδιδεις στα υλικα αγαθα που εχει κανεις τον χαρακτηρισμο του \"οτι εφοδια χρειαζεται κανεις\", και ιδιοτητες που δεν εχουν, οπως πχ το να κανουν καποιον ευτυχισμενο....
γιατι δηλαδη η πλουσια πετυχημενη σαρανταρα αν αυτοκτονουσε ο λογος θα επρεπε να ειναι η ανία?
ξερεις πολλους που αυτοκτονησαν απο ανία?
δεν δικαιολογεις την πραγματικη δυστυχια σε καποιον πλουσιο η επιτυχημενο η με \"εφοδια\"στην ζωη του?

Ρέμεντυ γεια και σε σένα. Παρεξηγούμαι, είναι λογικό και μπορεί να συμβεί κι εγώ να παρεξηγήσω τους άλλους. Ναι, δεν εκφράστηκα όπως θα χρειαζόταν παραπάνω. Έτσι για την ιστορία, μιλάω πάντα εμπειρικά, θεωρητικά ποτέ. Κι αν το έκανα στο παρελθόν κάποιες φορές, τώρα απέχω όσο είναι δυνατόν. Στο πρόσωπο της \'ξανθιάς σαραντάρας\' δεν υπάρχει ίχνος υποτίμησης και δε την εφηύρα προκειμένου να εκφράσω απόψεις. Είναι υπαρκτή. Και τα \'εφόδια\' για τα οποία μιλάω, όχι δεν αναφέρονται μόνο σε υλικά αγαθά. Μεγάλη η λίστα. Πνευματικό εύρος, καλοσύνη, ευγένεια, εξωτερική ομορφιά, προσωπικός κόπος για να είναι μια πετυχημένη επαγγελματίας στον τομέα της. Γιατί τόση ανία λοιπόν κατά δική της ομολογία; Γιατί μια συνεχής πεποίθηση ότι \'εγώ θα αυτοκτονήσω, δε με αντέχω που βαριέμαι\'; Γιατί στα όρια της νευρικής ανορεξίας, που μη μου πει κανείς ότι δεν είναι αυτοκτονική συμπεριφορά όταν την έχουμε εντοπίσει. Και γιατί να μη \'τρελλαίνομαι\' κι εγώ βλέποντας έναν άνθρωπο με όλα αυτά τα εφόδια να δηλώνει ευθαρσώς ότι ακόμη και που εντοπίζει τα κακώς κείμενα, βαριέται. Ναι, με στεναχωρούν αυτά. Κι αν το θες, ακόμη και διαταραχή να υφίσταται, τί αλλάζει; Όλα αυτά τα \'εφόδια\' δεν είναι ταυτόχρονα και τα όπλα για να την αντιμετωπίσει κανείς όσο γίνεται; Φυσικά λοιπόν και δικαιολογώ τη δυστυχία σε όλους τους ανθρώπους. Όλοι έχουμε μερίδιο σ\' αυτήν ή και δικαίωμα αν θες. Κι αν έχει νόημα η δική μου άποψη, μια αυτοκτονία - πράξη, δε μου λέει και τίποτα μπροστά σε μια αυτοκτονία - τρόπος ζωής. Κι αν δε το πιστεύω εγώ αυτό ως... πρώην \'αλκοόλα του κερατά\', τι να συζητάω βρε Ρέμεντυ;... :)

[weird]

Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, είναι ο ορισμός της Βικιπαίδεια.

Κάνει μια σύντομη αναφορά στα αίτια της αυτοκτονίας.

\"Αίτια αυτοκτονιών

Δεν υπάρχει ένας καθολικά αποδεκτός παράγοντας ο οποίος προκαλεί την πράξη της αυτοκτονίας. Παρόλα αυτά, ένα κύριο χαρακτηριστικό που μοιράζονται οι αυτόχειρες είναι η κατάθλιψη. Δεν είναι όμως ασυνήθιστο ορισμένα άτομα να οδηγούνται στην αυτοκτονία λόγω πιέσεων από το κοινωνικό ή οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο ζουν. Ακολουθούν και άλλοι παράγοντες:

* Πόνος (π.χ. σωματικός ή συναισθηματικός χωρίς περιθώρια βελτίωσης)
* Στρες (π.χ. θρήνος μετά από τον θάνατο αγαπημένου προσώπου)
* Έγκλημα (π.χ. η προσπάθεια αποφυγής ευθυνών σε έγκλημα που διέπραξε το άτομο)
* Ψυχική ασθένεια και αναπηρία (π.χ. κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, τραύμα, και σχιζοφρένεια)
* Σοβαρός τραυματισμός (π.χ. παράλυση, παραμόρφωση, αποκοπή άκρου)
* Κατάχρηση ουσιών
* Αρνητικό περιβάλλον (π.χ. σεξουαλική κακοποίηση, φτώχεια, έλλειψη στέγης, διακρίσεις
* Οικονομική ζημία (π.χ. εθισμός σε τυχερά παιχνίδια, απώλεια εργασίας, χρηματιστηριακή κατάρρευση, χρέη)
* Σεξουαλικά θέματα (π.χ. σεξουαλικός προσανατολισμός, έρωτας χωρίς ανταπόκριση και νοσταλγία χωρις μέλλον, χωρισμός)
* Αποφυγή ατίμωσης (π.χ. χαρακίρι)
* Θρησκευτικές πεποιθήσεις (π.χ. επιθέσεις αυτοκτονίας)
* Υπερεθνικιστική ιδεολογία (π.χ. επιθέσεις καμικάζι)\"

Θα εμμείνω στην πρώτη πρόταση.
Φυσικά και δεν υπάρχει ένας μόνο παράγοιντας που οδηγεί τους ανθρώπους στην αυτοκτονία.
Για μένα ένα διαχωριστικό κριτήριο θα μπορούσε να είναι το πόσο η αυτοκτονία γίνεται εν πλήρη συνειδηση ή \"εν βρασμώ\", δηλαδή κατά πόσο η απόφαση αλλά και η τέλεση της πράξης λαμβάνουν χώρα νηφάλια ή το άτομο βρίσκεται σε κατάσταση συναισθηματικής φόρτισης, έντασης και δεν βλέπει τα πράγματα καθαρά.

Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε μια συνειδητή επιλογή που εντάσσεται στα πλαίσια της αυτοδιάθεσης ( ασχέτως αν κατά την Εκκλησία, τα σώματα και η ψυχές μας δεν μας ανήκουν και άρα δεν μπορούμε να τα \"αυτοδιαθέτουμε\". ) Στην δεύτερη περίπτωση έχουμε μια πράξη παρορμητική και άρα με μη πλήρη βούληση πραγμένη.

Το αν πρόκειται λοιπόν για ώριμη ( απλά οικειοθελή ή πλήρως συνειδητοποιημένη και φιλοσοφημένη) απόφαση ή για πράξη εν βρασμώ, δεν έρχεται να το ορίσει μόνο το κριτήριο της ψυχικής ασθένειας.

Ετσι λοιπόν στα αίτια, γίνεται ξεχωριστή αναφορά στην ψυχική ασθένεια, ενώ μεταξύ άλλων αναγράφεται και ο πόνος, το στρες ή το αρνητικό περιβάλλον.

Βλέπουμε δηλ, οτι οι παράγοντες μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι, η αυτοκτονία μπορεί να συνιστά μια συνειδητή επιλογή ή μια παρορμητική πράξη, αλλά και οτι το αίτιο \"ψυχολογικά αστάθεια/διαταραχή\" δεν υπερκαλύπτει αλλα αίτια, όπως ο πόνος, η απόγνωση, το πιεστικό περιβάλλον.

Πάνω στο θέμα μας, μου έκανε εντύπωση μια διατύπωση της Τσαλίκογλου, ψυχολόγου, στην παρακάτω τοποθεσία :
http://archive.enet.gr/online/online_obj?pid=185&tp=T&id=68129168


ειδικά αυτό το σημείο με βρίσκει πολύ σύμφωνη :

«Η επίκληση της ψυχικής ασθένειας κατευνάζει την αμηχανία, την απορία, τον τρόμο που γεννά η πράξη της αυτοκτονίας. Ενοχοποιούνται η κατάθλιψη, η σχιζοφρένεια, η διπολική ψύχωση. Η ψυχική διαταραχή ερμηνεύει το πέρασμα στην πράξη. Η ψυχιατρικοποίηση όμως, ο εστιασμός δηλαδή κατ\' αποκλειστικότητα σε ενδοψυχικές διεργασίες προκειμένου να κατανοηθεί το δραματικό φαινόμενο της αυτοκτονίας, συγκαλύπτει τη συμβολή άλλων μεταβλητών».

- Ποιες είναι αυτές οι άλλες μεταβλητές;

«Να αναφερθούμε εδώ, για παράδειγμα, στην απελπισία. Απελπισία που υπερβαίνει την ψυχική διαταραχή και δεν συναρτάται αιτιωδώς μαζί της. Ας μιλήσουμε για την απελπισία μιας απελπισμένης ζωής. (Ενδίδοντας στην ταυτολογία των όρων που φανερώνει και το άρρητο, το μη εντοπίσιμο, που έτσι κι αλλιώς κομίζει μια τέτοια πολύμορφα δραματική ενέργεια.) Εχει κάτι το ιερό αυτή η απελπισία. Εχει κάτι που δεν λογαριάζεται ως νοσηρό».

[Alobar]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Alobar
Αν λυπηθώ για έναν αυτόχειρα, θα είναι για τον συνειδητοποιημένο αυτόχειρα και δε φάω το παραμύθι πως πίσω από μια τέτοια ενέργεια κρύβεται κάποια πάθηση ψυχική. Έλεος. Δε θα λυπηθώ όμως για την πλούσια πετυχημένη σαραντάρα που αυτοκτόνησε από ανία. Ούτε όμως θα της προσδώσω και κάποια διαταραχή. Όπως είπα και πιο πάνω, με βοήθησε πολύ η εμπειρία μου απ\' την \'ομάδα\'. Βίωσα απίστευτα συναισθήματα στο άκουσμα \'προβλημάτων ζωής\' από ανθρώπους που έχουν όλα τα εφόδια για να είναι καλά, και παρόλα ταύτα προσέβαλλαν το ίδιο το \'δώρο\' της ζωής. Δε τους δικαιολογώ, όπως δε τους δικαιολογούσα και τότε που είχα τη θολούρα του αλκοολισμού. Η δική μου νίκη είναι το ότι δε μου προκαλεί πια θυμό η πραγματικότητα γύρω μου. Και δε νομίζω να μη συμφωνείς στο ότι αυτό δεν είναι εύκολο. Κατανοώ όλους τους ανθρώπους πια με το τί μπορούν να θεωρούν \'δυσκολία\' αλλά έχω θωρακιστεί πλέον απέναντί τους. Κάποιοι βαριούνται το δώρο της ζωής Όμπορο, αλλά αυτό δεν εξυπηρετεί κανέναν μάλλον για να ενταχθεί σαν μια ακόμη διαταραχή προσωπικότητας.

δεν νομιζεις, οτι ειναι λιγο αυθαιρετο το συμπέρασμα του γιατί κ πώς αποφασιζει να πεθάνει καποιος?

βλεπεις τη βιτρινα μιας πλουσιας πετυχημενης σαρανταρας, βλεπεις εναν ρολο...πώς μπορεις να ξερεις οτι αποφασισε να πεθανει απο ανια?

Και αν καποιοι βαριουνται το δωρο της ζωης για να καταληξουν στον θανατο, μπορει να εχουν κανει μια πολυ αιματηρη διαδρομη για να πουν οτι βαριουνται. Ενταξει, αλλο αν μπορουμε να το καταλαβουμε ή οχι. Παντως δε νομιζω να αυτοκτονει κανεις για πιο απλους λογους ή για πιο σοβαρους απο καποιον αλλο. Για τον καθενα ειναι τοσο σοβαροι οι συγκεκριμενοι λογοι, που δεν καθιστουν την υπαρξη αναγκαια.

Η ανθρωπινη απογνωση πώς να μπει σε ζυγαρια?

Σοφία, έχω απαντήσει μέσω της απάντησης στη Ρέμεντυ, κατά ένα μέρος. Πάντως, απ\' την ελάχιστη συμμετοχή μου ως τα τώρα στο φόρουμ, έχω διακρίνει ξανά μια \'επιθετικότητα\' από μέρους σου. Πάντως σας καλησπερίζω έναν - έναν, όσοι μου απευθύνετε το λόγο. Δε ξέρω λοιπόν κατά πόσο μπορεί να είναι \'αυθαίρετο\' ένα συμπέρασμα δικό μου, με δυο απόπειρες στο ενεργητικό μου. Δε θα ξανακάνω το λάθος να δημοσιοποιήσω τους λόγους, είναι απόκτημά μου. Για την \'ξανθιά\' απάντησα ήδη και μίλησα για πράματα που ξέρω, μόνο για τέτοια μιλάω. Αλλά θα διαφωνήσω κι εγώ με τη σειρά μου. Δε δέχομαι ότι άνθρωποι που έχουν κάνει μια \'αιματηρή\' πορεία ζωής, θα αυτοκτονούσαν από βαρεμάρα. Και ξέρεις γιατί; Μα γιατί συγκαταλέγω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτούς. Την πορεία βέβαια την ξέρω εγώ. Έχω δυο καρκίνους στο βιογραφικό μου, για τον δεύτερο που είναι πιο πρόσφατος δεν έχω μιλήσει. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί η μόνη περίπτωση να ξανακάνω απόπειρα πλέον, θα είναι ένας τρίτος αλλά μη αναστρέψιμος. Και ναι, το πιστεύω αυτό που λέω. Ακόμη κι αν υποβαθμιστούν περισσότερο οι συνθήκες της ζωής μου, αν συνεχίζω να καταφέρνω να βγαίνω απ\' το \'εγώ\' μου, απομακρύνονται αυτόματα και οι \'κίνδυνοι\' για αυτοκτονικές συμπεριφορές. Είναι στο χέρι μου να συνεχίσω να βλέπω τη ζωή ως δώρο, ακόμη και μέσα από τις ζωές των άλλων. Και σαφώς οι οποιοιδήποτε λόγοι καθορίζουν την ύπαρξη ως αναγκαία ή μη. Γιατί και στις δυο περιπτώσεις, η ύπαρξη δε θα γίνει περισσότερο δεδομένη ή όχι. Προσωπικά επιθυμώ μια και μόνη ταμπέλα. Αυτή του εφήμερου και με προσπάθεια από δω και στο εξής για να την υποστηρίζω.

:)