Η ψυχιατρικη για τους αυτοχειρες

[πανος12345]

Originally posted by Remedy
λοιπον,εγω δεν κανω για γραμμη υποστηριξης υποψηφιων αυτοχειρων.....
σε περιπτωση που με επειθαν με το σκεπτικο τους,θα ηθελα να τους πω\"συμφωνω μαζι σου....κανε οτι καταλαβαινεις\":)

ευχαριστω ρεμεντυ!
μολις με γλυτωσες απο σιγουρο χαμο!
χαχαχαχαχαχαχαχα

[Remedy]

σκοπευες ν απευθυνθεις σε μενα για να μου εξομολογηθεις τις αυτοκτονικες σου σκεψεις?

[Alobar]

Καλησπέρα κι από μένα. Μια τοποθέτηση με βάση πρωτίστως τη σχέση μου με τον εαυτό μου. Καταρχάς μου φαίνεται αστείο να κρύβεται πίσω απο οποιαδήποτε σχεδόν συμπεριφορά, ένα \'νοσολογικό\' μοντέλο αντιμετώπισής της και κατηγοριοποίησης αυτής. Και τελικά, σηκώνω τα χέρια ψηλά ως ένας απλός άνθρωπος που ψάχνει να εντοπίσει τί θεωρείται πλέον \'φυσιολογικό\' στην εποχή που ζω. Αν κοιτάξουμε στους ορισμούς που δίνονται στις πάρα πολλές \'διαταραχές προσωπικότητας\', δε νομίζω ότι θα υπάρξει άνθρωπος που δε θα βρει ένα ή περισσότερα στοιχεία απ\' το χαρακτήρα του ή απ\' τις συμπεριφορές του. Προσωπικά έχω βρει αρκετά για μένα σε δυο - τρεις απ\' αυτές, έχοντας όμως στην πλάτη μου κι ένα ταξίδι αυτογνωσίας που έχει ξεκινήσει από πολύ μικρή ηλικία. Μάλιστα, σε κάποια από αυτά τα στοιχεία μπορώ πλέον να αποδώσω και την ενασχόλισή μου με τη λογοτεχνία ή ακόμη και το ταλέντο που έχω σ\' αυτή - με βάση κριτικές \'ειδικών\' για να μη παρεξηγηθώ. Αν αυτό λοιπόν με εντάσσει \'αυτομάτως\' σε κάποια διαταραχή, έ καλώς με εντάσσει... :P. Έχω κάνει δυο απόπειρες σε νεαρή ηλικία, και οφείλονται καθαρά και ξάστερα σε ένα πολύ τραγικό συμβάν. Τραγικό απ\' τη φύση του κι όχι από διαστάσεις που του απέδωσα εγώ. Έ και; Δεν προέβην όμως σε αντίστοιχη ενέργεια όταν περιέπεσα σε μείζονα κατάθλιψη αμέσως μετά την εμφάνιση του καρκίνου, όπου σύμφωνα με την ψυχιατρική είχα όλα τα απαραίτητα... δικαιολογητικά για κάτι τέτοιο. Μάλιστα έχω ξαναπεί ότι δε πήρα ποτέ ψυχοφάρμακα. Συνειδητότατη απόφαση για μέσα στην κατάθλιψη θα έλεγα. Θαρρώ ότι ζω σε μια εποχή που \'ενθαρρύνει\' ό,τι θεωρείται \'μη φυσιολογικό\', με τη διαφορά ότι αυτοί που τη διαμορφώνουν και την υποκινούν προς μία και μόνο κατεύθυνση, αυτήν του πλουτισμού και του υλισμού εις βάρος οποιασδήποτε ανθρώπινης αξίας και ιδανικού, δεν το κάνουν από μόνοι τους, αλλά με τις ευλογίες του ίδιου του συνόλου. Είχα έναν πολύ καλό φίλο που αυτοκτόνησε πριν 6 χρόνια, εντελώς συνειδητά και όχι για \'ψύλλου πήδημα\'. Εξαρτάται πάντα από το τί εννοεί κανείς ως \'προβλήματα\' στη ζωή του. \'Αυτοκτονικές\' συμπεριφορές όμως, είδα και μέσα απ\' την εμπειρία μου στην \'ομάδα\' που συμμετείχα για το απεβιώσαν πρόβλημα του αλκοολισμού μου. Δυο χαρακτηριστικότατες περιπτώσεις. Η μία οριακής προσωπικότητας με αρκετά συμπτώματα σχιζοφρένειας, και μια περίπτωση διπολισμού. Μια αργή \'αυτοκτονία\' με παραμέληση παντελώς της υγείας τους που προσωπικά σε μένα μόνο θλίψη προκαλεί. Αν έλεγα σε κάποιον με δυο λόγια πώς είναι η ζωή μου σήμερα, θα ήταν πολύ πιθανό να ακούσω το \'χαρά στο κουράγιο σου, εγώ θα είχα αυτοκτονίσει\', και όντως το έχω ακούσει. Και όντως θέλει γερά κότσια και αντοχές. Η δική μου εμπειρία και γνώση, λέει σε μένα το εξής απλό: κινδυνεύω να θεωρηθώ \'διαταραγμένη\' όσο πιο πολύ προσπαθώ να μένω κοντά σε ανθρώπινες συμπεριφορές και αξίες που πλέον έχουν ξεχαστεί. Κι όσο η εποχή μου \'τρελλαίνεται\', τόσο πιο απλή θέλω να γίνομαι. Κι αυτό είναι το πλέον δύσκολο. Με έχουν χαρακτηρίσει \'περίεργο\' άτομο για παράδειγμα, επειδή θέλω να βοηθάω τους άλλους, ακόμη κι όταν δεν έχω να περιμένω κάτι από αυτούς. Επίσης, επειδή περιθάλπτω ταλαιπωρημένα ζώα απ\' το δρόμο. Εγώ με τη σειρά μου όμως μπορώ να το αντιστρέψω και πραγματικά να αναρωτηθώ για το πόσο \'υγιές\' είναι να βγάζουν μαχαίρια δυο άνθρωποι σ\' ένα φανάρι, που μπορεί να μη πάσχουν από καμιά διαταραχή ή πόσο \'φυσιολογικό\' είναι το να προσπερνάω με τρόμο και φόβο - ή και με αποστροφή - έναν άνθρωπο που δεν είναι απαραίτητο να είναι πρεζόνι επειδή έχει λιποθυμίσει στο πεζοδρόμιο, ή ένα κοκκαλιασμένο σκυλάκι που με εκλιπαρεί κοιτώντας με στα μάτια. Είναι; Ναι, θεωρώ ότι όλο μου το σκεπτικό με προφυλάσσει από αυτές που θεωρώ \'αποκλίνουσες\' συμπεριφορές και από απόπειρες αυτοκτονίας στο μέλλον. Και η καλύτερη \'αυτοκτονία\' που θα ζημιώσει τις τσέπες αυτών που με θέλουν ένα άβουλο ον, είναι το να βουτήξω όχι απ\' τον τρίτο επειδή έχασα τη δουλειά μου - κι εγώ άνεργη είμαι στα 38 και όχι μόνο - αλλά μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό. Να αναλάβω όλη μου την ευθύνη και να μη τρομάξω με τις \'σκατένιες\' πλευρές μου. Και κυρίως να γίνω αυτόχειρ του \'εγώ\' μου. Να ανοίξω τα μάτια μου σ\' αυτό που λέγεται ζωή. Και δεν υπάρχει περίπτωση να με πείσει κανένας επιστήμων ότι είναι το ίδιο να αυτοκτονεί κανείς επειδή έμεινε ανάπηρος μετά από τροχαίο, χάνοντας γυναίκα και παιδιά επί παραδείγματι, με κάποιον που χρεωκόπησε επειδή όμως ήταν τζογαδόρος... από τα σχόλια στο κείμενο που παρέθεσε ο Κρίνο, ξεχωρίζω αυτό παρακάτω. :).


\'Η κατάθλιψη είναι η νόσος του 21ου αιώνα στον δυτικό κόσμο.
Η απουσία βαθύτερου νοήματος ζωής, πέραν του «περνώ καλά» και του ηδονοθηρικού μιμητισμού των τηλεοπτικών προτύπων, δημιουργεί ιδιαίτερα ευάλωτους συναισθηματικά χαρακτήρες, οι οποίοι στην πρώτη αναποδιά είναι έτομοι να δώσουν τέλος στη ζωή τους.
Όχι πολλά χρόνια πριν, οι άνθρωποι δεν αυτοκτονούσαν ακόμα και καταδικασμένοι σε εξορίες και στρατόπεδα συγκέντρωσης.
(Εκπληκτικό το βιβλίο του σπουδαίου ψυχίατρου και ψυχοθεραπευτή Βίκτωρ Φράνκλ «Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης»)
Ούτε στη Γυάρο, ούτε στο Νταχάου, ούτε στα σταλινικά γκουλάγκ αυτοκτονούσαν οι άνθρωποι.
Στο χωριό απο όπου κατάγομαι η αυτοκτονία ήταν άγνωστη στους παλαιότερους, παρά τα μεγάλα προβλήματα που είχαν.
Σε οικογένειες προερχόμενες από τον ίδιο χώρο, τα τελευταία χρόνια αυτοκτόνησαν τρείς νέοι άνθρωποι για ασήμαντους λόγους.
Σήμερα για ψύλλου πήδημα, το οποίο μεγαλοποιούμε στη φαντασία μας , αυτοκτονούμε...
Πιθανότατα στο όλο σύστημα δρά επιβαρυντικά και ο σύγχρονος τρόπος ζωής, με την ελάχιστη σωματική δραστηριότητα (η οποία αποδεδειγμένα βοηθά στην παραγωγή ενδογενών αντικαταθλιπτικών)
και την κατανάλωση σκουπιδοτροφών, τοξικών για το νευρικό σύστημα\'.

:)

[oboro]

Πολύ σκληρή και άκαμπτη βρίσκω τη θεώρηση αυτή, Alobar. Αναρωτιέμαι αν σε βοηθά να βλέπεις την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά γενικότερα με αυτόν τον τρόπο.

[oboro]

Originally posted by Remedy
λοιπον,εγω δεν κανω για γραμμη υποστηριξης υποψηφιων αυτοχειρων.....
σε περιπτωση που με επειθαν με το σκεπτικο τους,θα ηθελα να τους πω\"συμφωνω μαζι σου....κανε οτι καταλαβαινεις\":)

Σου έχει τύχει δηλαδή? \'Η κάνεις απλώς \"χιούμορ\"?

[Remedy]

Originally posted by oboro

Originally posted by Remedy
λοιπον,εγω δεν κανω για γραμμη υποστηριξης υποψηφιων αυτοχειρων.....
σε περιπτωση που με επειθαν με το σκεπτικο τους,θα ηθελα να τους πω\"συμφωνω μαζι σου....κανε οτι καταλαβαινεις\":)

Σου έχει τύχει δηλαδή? \'Η κάνεις απλώς \"χιούμορ\"?

δεν μου χει τυχει να με πεισει κανεις σε μια αναλογη συζητηση....
αν ομως με πεισει,ναι, δεν θα του πω ψεματα,...θα του πω οτι τον καταλαβαινω...οχι βεβαια σαν μελος μιας χοτλαιν....θα απεφευγα μια τετοια δουλεια...δε μ αρεσει να λεω ψεματα...

[Sofia]

Originally posted by Alobar
από τα σχόλια στο κείμενο που παρέθεσε ο Κρίνο, ξεχωρίζω αυτό παρακάτω. :).


\'Η κατάθλιψη είναι η νόσος του 21ου αιώνα στον δυτικό κόσμο.
Η απουσία βαθύτερου νοήματος ζωής, πέραν του «περνώ καλά» και του ηδονοθηρικού μιμητισμού των τηλεοπτικών προτύπων, δημιουργεί ιδιαίτερα ευάλωτους συναισθηματικά χαρακτήρες, οι οποίοι στην πρώτη αναποδιά είναι έτομοι να δώσουν τέλος στη ζωή τους.
Όχι πολλά χρόνια πριν, οι άνθρωποι δεν αυτοκτονούσαν ακόμα και καταδικασμένοι σε εξορίες και στρατόπεδα συγκέντρωσης.
(Εκπληκτικό το βιβλίο του σπουδαίου ψυχίατρου και ψυχοθεραπευτή Βίκτωρ Φράνκλ «Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης»)
Ούτε στη Γυάρο, ούτε στο Νταχάου, ούτε στα σταλινικά γκουλάγκ αυτοκτονούσαν οι άνθρωποι.
Στο χωριό απο όπου κατάγομαι η αυτοκτονία ήταν άγνωστη στους παλαιότερους, παρά τα μεγάλα προβλήματα που είχαν.
Σε οικογένειες προερχόμενες από τον ίδιο χώρο, τα τελευταία χρόνια αυτοκτόνησαν τρείς νέοι άνθρωποι για ασήμαντους λόγους.
Σήμερα για ψύλλου πήδημα, το οποίο μεγαλοποιούμε στη φαντασία μας , αυτοκτονούμε...
Πιθανότατα στο όλο σύστημα δρά επιβαρυντικά και ο σύγχρονος τρόπος ζωής, με την ελάχιστη σωματική δραστηριότητα (η οποία αποδεδειγμένα βοηθά στην παραγωγή ενδογενών αντικαταθλιπτικών)
και την κατανάλωση σκουπιδοτροφών, τοξικών για το νευρικό σύστημα\'.

:)

διαβαζω το σχολιο που παρεθεσες κ θυμωνω. Κ γραφω κ γιατι θυμωνω: ποια ειμαι εγω, ή ο οποιος αλλος που θα κρινει ή θα κατακρινει τον ανθρωπο που μή αντεχοντας αλλο αποφασιζει να δωσει τελος στη ζωη του?

τί παει να πει οτι σημερα αυτοκτονουμε για ψύλου πήδημα? κ τί οριζεται ως ετσι τελικα?

τα ορια του καθενος απο εμας ειναι διαφορετικα, ο τροπος που θελουμε να ζησουμε ειναι διαφορετικος για να νιωθουμε ωραια. Πώς λοιπον θα επιβάλλω ή θα πώ σε καποιον πώς αυτοκτονει για ψυλου πηδημα....υποτιμω τον καθε ενα ετσι, το συναισθημα του, τις αναγκες του, τον πονο του.

Και κατι ακομα: ποιος βλαμμενος γραφει οτι δεν αυτοκτονουσαν στη Γυαρο??????? Ας το ψαξουν λιγο καλυτερα...

[oboro]

Originally posted by Remedy
δεν μου χει τυχει να με πεισει κανεις σε μια αναλογη συζητηση....
αν ομως με πεισει,ναι, δεν θα του πω ψεματα,...θα του πω οτι τον καταλαβαινω...οχι βεβαια σαν μελος μιας χοτλαιν....θα απεφευγα μια τετοια δουλεια...δε μ αρεσει να λεω ψεματα...

Εννοείς π.χ. αν πάσχει απο κάποια ανίατη ασθένεια, αν πονάει φριχτά κλπ?

Απ\' την άλλη κανείς δεν προσπαθεί να πείσει κανέναν σε τέτοιες καταστάσεις... Να συμπαρασταθούν στον αυτόχειρα προσπαθούν και ίσως αν υπάρχει τρόπος να βοηθήσουν. Δεν καταλαβαίνω την όλη κρίση επι της καταλληλότητας ή όχι του αυτόχειρα...

[Remedy]

Originally posted by oboro

Originally posted by Remedy
δεν μου χει τυχει να με πεισει κανεις σε μια αναλογη συζητηση....
αν ομως με πεισει,ναι, δεν θα του πω ψεματα,...θα του πω οτι τον καταλαβαινω...οχι βεβαια σαν μελος μιας χοτλαιν....θα απεφευγα μια τετοια δουλεια...δε μ αρεσει να λεω ψεματα...

Εννοείς π.χ. αν πάσχει απο κάποια ανίατη ασθένεια, αν πονάει φριχτά κλπ?

Απ\' την άλλη κανείς δεν προσπαθεί να πείσει κανέναν σε τέτοιες καταστάσεις... Να συμπαρασταθούν στον αυτόχειρα προσπαθούν και ίσως αν υπάρχει τρόπος να βοηθήσουν. Δεν καταλαβαίνω την όλη κρίση επι της καταλληλότητας ή όχι του αυτόχειρα...

οχι μονο τοτε....
κι αν θεωρει οτι εκλεισε τον κυκλο του και δεν επιθυμει να συνεχισει να ζει, χωρις ομως αυτο να οφειλεται σε κατι τραυματικο που θα μπορουσε σε λιγο καιρο να επουλωθει και ν αλλαξει γνωμη. να ειναι δηλαδη μια ηρεμη ,κατασταλαγμενη και συνειδητη αποφαση ενος ενηλικα, που εχει να κανει με την αξιολογηση της ζωης του, κι οχι προιον σοκ,η προσωρινης ασθενειας...

[oboro]

Originally posted by Remedy
οχι μονο τοτε....
κι αν θεωρει οτι εκλεισε τον κυκλο του και δεν επιθυμει να συνεχισει να ζει, χωρις ομως αυτο να οφειλεται σε κατι τραυματικο που θα μπορουσε σε λιγο καιρο να επουλωθει και ν αλλαξει γνωμη. να ειναι δηλαδη μια ηρεμη ,κατασταλαγμενη και συνειδητη αποφαση ενος ενηλικα, που εχει να κανει με την αξιολογηση της ζωης του, κι οχι προιον σοκ,η προσωρινης ασθενειας...

Α οκ, μάλλον έχεις πολύ δυνατό το αρχέτυπο του ψυχοπομπού τότε... \'Εχεις μια ψύχραιμη και ρεαλιστική θεώρηση περι θανάτου και συνοδεύεις κάποιον στο μονοπάτι αυτό για όσο σου/σας αναλογεί χωρίς να σε ενδιαφέρει να κρίνεις τον άλλο παρά μόνο τις περιστάσεις γύρω απ\' τον ενδεχόμενο μελλοντικό θάνατό του...

\'Οντως τελείως διαφορετικά τα αρχέτυπα του Θεραπευτή και του Ψυχοπομπού.

[Remedy]

Originally posted by oboro

Originally posted by Remedy
οχι μονο τοτε....
κι αν θεωρει οτι εκλεισε τον κυκλο του και δεν επιθυμει να συνεχισει να ζει, χωρις ομως αυτο να οφειλεται σε κατι τραυματικο που θα μπορουσε σε λιγο καιρο να επουλωθει και ν αλλαξει γνωμη. να ειναι δηλαδη μια ηρεμη ,κατασταλαγμενη και συνειδητη αποφαση ενος ενηλικα, που εχει να κανει με την αξιολογηση της ζωης του, κι οχι προιον σοκ,η προσωρινης ασθενειας...

Α οκ, μάλλον έχεις πολύ δυνατό το αρχέτυπο του ψυχοπομπού τότε... \'Εχεις μια ψύχραιμη και ρεαλιστική θεώρηση περι θανάτου και συνοδεύεις κάποιον στο μονοπάτι αυτό για όσο σου/σας αναλογεί χωρίς να σε ενδιαφέρει να κρίνεις τον άλλο παρά μόνο τις περιστάσεις γύρω απ\' τον ενδεχόμενο μελλοντικό θάνατό του...

\'Οντως τελείως διαφορετικά τα αρχέτυπα του Θεραπευτή και του Ψυχοπομπού.

κανεις λαθος
κανεναν δεν συνοδευω η θα συνοδευα σε κατι τετοιο,με την εννοια της βοηθειας η της παροτρυνσης η οποιαδηποτε αλλη ενεργεια θα θεωρουνταν \"η συνοδεια που μου αναλογει\"....
απλα ειμαι σε θεση να κατανοησω καποιον που οδηγειται συνειδητα εκει κι οχι στον παροξυσμο της αρρωστιας του, του σοκ του, η οποιων αλλων καταστασεων,που παροδικα και με δυνατοτητες να απαλλαγει, αντιμετωπιζει.....
τι αλλο θα επρεπε να κρινω δηλαδη για νασεβαστω την αποφαση ενος ανθρωπου για την πορεια της ζωης του?
περι αρχετυπων θα σε ξεγελασω...δεν μελετω ψυχολογια,ουτε εχω σχεση με ψυχοθεραπεια...

[oboro]

Τα αρχέτυπα περισσότερο μας έχουν παρά τα έχουμε. ;) Και δεν αναφερόμουν σε ρόλους, ούτε συνειδητά ούτε ασυναίσθητα επιλεγμένους. Σε εσωτερικούς σκοτεινούς αστερισμούς περισσότερο, που καθορίζουν τη στάση μας σε πολλά πράγματα.

[Remedy]

ηθελα να σου πω, οτι ασχετως της εξηγησης που εχεις εσυ στο μυαλο σου για μενα,με βαση την απαντηση μου, αυτο ΠΟΥ ΕΓΩ εννοουσα, ειναι το παραπανω...
ασε τις ταμπελες που εχεις στο μυαλο σου λοιπον κι αναγνωσε το τι πραγματικα εννοω:)

[oboro]

Κοινώς το \"συνοδεύεις\" σε εισαγωγικά!

[Remedy]

οχι, δεν θεωρω ουτε συνοδεια ουτε \"συνοδεια\" το να κατανοησω τον αλλο....εσυ θεωρησε το οτι θελεις