Σου άνοιξα την καρδιά μου,και έλαβα την απόλυτη απάθεια.Δεν φταις εσυ..φταίω εγώ η ίδια που δεν κατάλαβα την αναισθησια σου.Που πίστεψα ότι θα βρω την κατανόηση…μια αγκαλιά..ένα ..μην φοβάσαι,εγώ θα είμαι δίπλα σου.Μάταια όμως.Το δάκρυ κάπου θα στερέψει..και όλα θα μοιάζουν παρελθόν.Δεν ήταν μοιραίο,ήταν ατυχές.Γιατι την τύχη μου την γνωρίζω χρόνια τώρα.