36 ετών-χωρίς παιδιά και σύντροφο

[Joanna8]

Καλησπέρα σας,
Καταρχήν, ευχαριστώ το φόρουμ για τη φιλοξενία του. Ευχαριστώ κι εσάς που μπαίνετε στον κόπο να με διαβάσετε. Θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να γράψω τους προβληματισμούς μου: Στο παρελθόν έκανα 2 σχέσεις, αλλά μακροχρόνιες με άνδρες στην ίδια ηλικία και μορφωτικό επίπεδο πάνω-κάτω. Πέρασα όμορφα, μου έδωσαν και τους έδωσα χαρές και όμορφες αναμνήσεις και ο χωρισμός μας ήταν πολιτισμένος. Η 2η και τελευταία μου σχέση κράτησε 7 χρόνια. Το θέμα ήταν ότι όσο περνούσαν τα χρόνια, άλλα ήθελα εγώ άλλα εκείνος. Εγώ ήθελα παιδιά, οικογένεια με ή χωρίς γάμο, δεν είχα πρόβλημα σε αυτό μετά τα 30 μου. Εκείνος δεν αισθανόταν έτοιμος, αισθανόταν ακόμη μικρός, τα παιδιά έχουν ευθύνες κλπ ή ίσως κι εγώ να μην τον ενέπνεα. Άρα ποιες οι επιλογές μιας γυναίκας σήμερα να βιώσει το αίσθημα της μητρότητας σε γόνιμη ηλικία, αφού βρει μια σταθερή δουλειά, από 25-30; Α) Να είναι τυχερή και να έχει βρει τον κατάλληλο σύντροφο που να είναι αποφασισμένος Β) Να βρει έναν "κατασταλαγμένο" 40+ που θέλει παιδιά και θα της ρίχνει 10+ χρόνια, οπότε δε θα υπάρχει επικοινωνία, ίδια ενέργεια, ίδια ενδιαφέροντα και ίσως υπάρξει και μια ζήλια/ανασφάλεια από πλευράς του άνδρα προς τη νεαρή γυναίκα. Γ) Να μην είναι αρκετά τυχερή και να περνάει τα 35, οπότε πρέπει να πάρει κάποιες σημαντικές αποφάσεις στη ζωή της, βλέποντας τις επιλογές που έχει.
Στον φιλικό μου κύκλο δεν υπάρχουν άτομα τα οποία θα μπορούσαν να με γνωρίσουν με κάποιον. Στη δουλειά, συνεργάζομαι κυρίως με γυναίκες και οι ελάχιστοι άνδρες είναι ήδη παντρεμένοι/αρραβωνιασμένοι. Τις εφαρμογές δεν τις εμπιστεύομαι. Πολλή ψευτιά, ψεύτικα προφίλ, άνθρωποι που δεν ξέρεις αν είναι ήδη παντρεμένοι ή σε σχέση και τι θέλουν από εσένα, γιατί συνήθως για one night stand είναι εκεί. Συνεπώς, έχω σκεφτεί όλα τα ενδεχόμενα στο μέλλον μου. Αν τελικά δεν κάνω παιδιά, θα μου είναι δύσκολο, αλλά θα το αποδεχτώ. Νομίζω μπορώ να το διαχειριστώ, το έχω σκεφτεί, έχω την ψυχική δύναμη. Τη συντροφικότητα πάντα την ήθελα στη ζωή μου και φοβόμουν μη μείνω μόνη μου, όμως τώρα πλέον δε φοβάμαι ούτε αυτό το ενδεχόμενο. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι μόνοι τους και τα καταφέρνουν μια χαρά. Έχω αδέρφια, υποστηρικτική οικογένεια, καλούς φίλους, κάνω εθελοντισμό, γιατί θέλω να προσφέρω. Υπάρχει ένας φίλος πολύ καλός, ο οποίος είναι ΑΜΕΑ (με πρόβλημα όρασης). Μου είχε προτείνει στο παρελθόν, αν συμφωνούσα, να είμαστε μαζί, με ή χωρίς κανονικό γάμο. Απέρριψα φυσικά την πρόταση. Θα ήταν ανήθικο να κάνεις έναν γάμο-βιτρίνα, να πας για εξωσωματική και να κοροϊδεύεις τους πάντες, γιατρούς, τους ανθρώπους που αγαπάς, την κοινωνία ολόκληρη. Πάνω απ' όλα όμως θα ήταν άδικο για το ίδιο το παιδί που θα ερχόταν στον κόσμο (αν ερχόταν). Δεν μπορείς να βλέπεις τον άνδρα σου ως "δότη σπέρματος", ούτε τη γυναίκα σου ως "φούρνο παιδιών". Είναι βέβαια ένα αξιόλογο άτομο με το οποίο μπορώ να επικοινωνήσω, να ανταλλάξω απόψεις και να του εμπιστευτώ οτιδήποτε, τον νιώθω σαν αδερφό μου, αλλά ποτέ δεν τον είδα ερωτικά. Για εμένα ίσχυε πάντα το σύντροφος=σχέση-γάμος-παιδιά. Πράγματα που είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή και στις 2 προηγούμενες σχέσεις μου. Στις μέρες μας ο κόσμος δε φλερτάρει, δεν πλησιάζει εύκολα όπως στα χρόνια των πατεράδων/μανάδων μας σε μια καφετέρια ή μια έξοδο ή κοινωνική εκδήλωση στα χωριά. Πλέον έχουν βρει τις εφαρμογές και τα social, τα οποία δεν εμπιστεύομαι, γιατί έχω ακούσει και δει πολλή ψευτιά. Για τα γραφεία συνοικεσίων δεν ξέρω, υποθέτω κι εκεί ψεύτικες αγγελίες, σε αντιμετωπίζουν ως πορτοφόλι και ίσως πάνε πολλά άτομα με "θέματα", σαν αυτούς που πήγαιναν στην Αννίτα Πάνια παλιά. Οπότε τι κάνω; Το κυνηγάω ακόμα, ψάχνοντας έναν καινούργιο σύντροφο που δεν ξέρω πού να τον ψάξω από το μηδέν ή παραιτούμαι και αποδέχομαι το μέλλον μου χωρίς παιδιά (ούτε η πρώτη θα είμαι ούτε η τελευταία); Επίσης, θέλω να ρωτήσω αν αξίζει η κρυοσυντήρηση ωαρίων, γιατί αρκετές γυναίκες σήμερα καταφεύγουν σε αυτήν.
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε και συγγνώμη αν σας κούρασα.

[axl100]

Δεν σου φταινε οι σχεσεις σου, σου αρεσε και σενα να περνας καλα - αλλιως θα εφευγες με την πρωτη ενδειξη πως δεν σε βλεπουν σαν την μανα των παιδιων τους.

[Joanna8]

Δεν σου φταινε οι σχεσεις σου, σου αρεσε και σενα να περνας καλα - αλλιως θα εφευγες με την πρωτη ενδειξη πως δεν σε βλεπουν σαν την μανα των παιδιων τους.

Ναι, μου άρεσε να περνάω καλά, αλλά ήθελα κι ένα βήμα παρακάτω. Δεν κατηγορώ τις σχέσεις μου, ούτε μου φταίνε οι άνθρωποι, αλίμονο. Αν τους δω στον δρόμο, θα τους χαιρετήσω.

[axl100]

Ναι, μου άρεσε να περνάω καλά, αλλά ήθελα κι ένα βήμα παρακάτω. Δεν κατηγορώ τις σχέσεις μου, ούτε μου φταίνε οι άνθρωποι, αλίμονο. Αν τους δω στον δρόμο, θα τους χαιρετήσω.

Ουτε αναλαμβανεις την ευθυνη για την κατασταση σου ομως και αυτο δεν θα σε βοηθησει να κανεις οικογενεια.

[Joanna8]

Ουτε αναλαμβανεις την ευθυνη για την κατασταση σου ομως και αυτο δεν θα σε βοηθησει να κανεις οικογενεια.

Σε καμία περίπτωση. Έχω πολλές ευθύνες που δεν μπόρεσα να κάνω δική μου οικογένεια μέχρι σήμερα. Κυρίως εγώ ευθύνομαι και το έχω αποδεχτεί. Έχω αποδεχτεί επίσης όλα τα ενδεχόμενα, αυτό που θα ήθελα από τους συμφορουμίτες είναι μια πρόταση για το από 'δω κι εμπρός. Δεκτή βεβαίως κάθε κριτική και σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας. Ίσως ήρθε η στιγμή να πληρώσω για τα λάθη μου, το έχω σκεφτεί κι αυτό.

[axl100]

Να πληρωσεις; Οχι, η ζωη σου δεν θα σε πληρωσει για κατι που δεν εκανες για να ειναι οπως την ηθελες. Εσυ ζεις την ζωη σου, δεν σου συμβαινει η ζωη σε σενα.

[Babis1974]

Δεν υπαρχουν λαθη ...δεν εγινε ...μπορει ν γινει πιο μετα...πιος ξερει ...μην μιλας με απογοητευση λες κ ξερεις τι θα γινει ...μπορει ν τυχει μπορει κ οχι . ....αν δεις κανεναν εκει εξω ομορφουλη πες του κ ενα ωραιο λογο ...αν ειδικα εισαι ομορφη θ τον τρελανεις ...σιγουρα σταματα ν σκεφτεσε αρνητικα ...δεν ισε μεντιουμ ν ξερις τι θ γινει

[ΑΧΒΑΧ]

Αν δεν μπορείς να βρείς άνδρα για παιδί, υπάρχει λύση, θα βρείς πεθερά που θέλει εγγόνι, να ακούσει το όνομα της , να ψάχνει γυναίκα για σπίτι για τον γιό της. Μην περιμένεις να βρείς άνδρα γύρο στα 35 να είναι ανύπαντρος και να θέλει οικογένεια , από μόνος του δεν θα σου την πέσει ούτε θα κάνει σχέση μαζί σου . Σε τέτοια ηλικία είτε είναι μόνος από επιλογή ή κάτι πάει στραβά... Τουλάχιστον δεν έχει το θάρρος να πλησιάσει γυναίκα.
Να βρεις γυναίκες 55+ και αυτές όλο και κάποιον θα έχουν να σου προτείνουν, αυτές συχνάζουν σε εκκλησίες, νεκροταφεία , λαϊκή αγορά η σε πλατιές αν έχουν μικρά εγγόνια. Ακόμα και σε εκδρομές είτε από εκκλησία ή από ΚΑΠΗ οι ηλικιωμένοι δεν είναι της γενιάς σου αλλά ξέρουν από συνοικέσια, όπως και οι άνδρες στα 45 δεν είναι μεγάλοι άλλωστε και εσύ ως μητέρα θα πρέπει να σοβαρευτείς και να μεγαλώσεις να ακολουθήσεις τον "μεγάλο" σύζυγο διαφορετικά θα είσαι μόνη. Αν γίνεις εσύ 45 και σου την πέσει ο μικρός πάλι θα ντρέπεσαι...

[Eagle guy]

Να βρεις γυναίκες 55+ και αυτές όλο και κάποιον θα έχουν να σου προτείνουν, αυτές συχνάζουν σε εκκλησίες, νεκροταφεία , λαϊκή αγορά η σε πλατιές αν έχουν μικρά εγγόνια..

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ καλό!

[Joanna8]

Δεν υπαρχουν λαθη ...δεν εγινε ...μπορει ν γινει πιο μετα...πιος ξερει ...μην μιλας με απογοητευση λες κ ξερεις τι θα γινει ...μπορει ν τυχει μπορει κ οχι . ....αν δεις κανεναν εκει εξω ομορφουλη πες του κ ενα ωραιο λογο ...αν ειδικα εισαι ομορφη θ τον τρελανεις ...σιγουρα σταματα ν σκεφτεσε αρνητικα ...δεν ισε μεντιουμ ν ξερις τι θ γινει

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Μου έδωσες θάρρος. Αν και πλέον έχω συμβιβαστεί με όλα τα ενδεχόμενα.

[Joanna8]

Αν δεν μπορείς να βρείς άνδρα για παιδί, υπάρχει λύση, θα βρείς πεθερά που θέλει εγγόνι, να ακούσει το όνομα της , να ψάχνει γυναίκα για σπίτι για τον γιό της. Μην περιμένεις να βρείς άνδρα γύρο στα 35 να είναι ανύπαντρος και να θέλει οικογένεια , από μόνος του δεν θα σου την πέσει ούτε θα κάνει σχέση μαζί σου . Σε τέτοια ηλικία είτε είναι μόνος από επιλογή ή κάτι πάει στραβά... Τουλάχιστον δεν έχει το θάρρος να πλησιάσει γυναίκα.
Να βρεις γυναίκες 55+ και αυτές όλο και κάποιον θα έχουν να σου προτείνουν, αυτές συχνάζουν σε εκκλησίες, νεκροταφεία , λαϊκή αγορά η σε πλατιές αν έχουν μικρά εγγόνια. Ακόμα και σε εκδρομές είτε από εκκλησία ή από ΚΑΠΗ οι ηλικιωμένοι δεν είναι της γενιάς σου αλλά ξέρουν από συνοικέσια, όπως και οι άνδρες στα 45 δεν είναι μεγάλοι άλλωστε και εσύ ως μητέρα θα πρέπει να σοβαρευτείς και να μεγαλώσεις να ακολουθήσεις τον "μεγάλο" σύζυγο διαφορετικά θα είσαι μόνη. Αν γίνεις εσύ 45 και σου την πέσει ο μικρός πάλι θα ντρέπεσαι...

Χαχαχαχαχα!!! Στην αρχή νόμιζα ότι μιλάς σοβαρά, μέχρι που διάβασα αυτό με το νεκροταφείο ρε φίλε!!! Καλό, αλλά υπάρχουν και άνδρες 40 ετών από άτυχες σχέσεις ή χωρισμένοι, όπως εγώ. Η πρώτη μου σχέση ήταν συνομήλικός μου και η δεύτερη 8 χρόνια μεγαλύτερος. Δεν με πειράζει το ηλικιακό και 8-10 χρόνια να είναι, αλλά δυστυχώς δεν έχω κύκλο και τις εφαρμογές dating δεν τις εμπιστεύομαι, γιατί πολλά ακούγονται. Από παντρεμένους που ψάχνουν για μια περιπέτεια μέχρι stalkers, μέχρι ανθρώπους με βίαιη συμπεριφορά. Μια φίλη μου πήγε σε γραφείο συνοικεσίων, βρήκε σύζυγο 5 χρόνια μεγαλύτερο, ίσα που έκαναν ένα παιδί και χώρισαν. Από τη μια μου φαίνεται εντελώς αντιερωτικό και απελπιστικό να γνωρίσεις κάποιον με συνοικέσιο, από την άλλη σκέφτομαι ότι όλες οι σχέσεις είναι προϊόν συναλλαγής και συμβιβασμού. Τι να σου πω, έχω μπερδευτεί. Ελπίζω να μην κρατήσει αυτό που νιώθω για μεγάλο χρονικό διάστημα.

[Joanna8]

Βρε παιδιά, πείτε μου και τη γνώμη σας για τον φίλο μου που είναι ΑΜΕΑ και μου είχε πει αν κι εγώ θέλω να ζήσουμε μαζί; Να σας πω θετικά και αρνητικά; Θετικά: καλή επικοινωνία, καλή χημεία, περνάω καλά όταν είμαι μαζί του, μπορούμε να καθόμαστε και να συζητάμε ώρες, είναι διαλλακτικός, συμβιβάζεται εύκολα, με αφήνει να έχω τον χώρο μου. Αρνητικά: δε νιώθω κάτι το ερωτικό, δε θέλω γάμο-βιτρίνα για να έχω παιδιά επειδή το επιβάλλει η κοινωνία και θα επωμιστώ περισσότερες υποχρεώσεις από την έξτρα φροντίδα. Αν κάνω παιδιά με εξωσωματική, φοβάμαι την κληρονομικότητα με το θέμα υγείας που έχει, ίσως αργότερα και τα παιδιά αναλάβουν ευθύνες φροντίδας του που δεν αναλογούν σε άλλα παιδιά και να νιώθουν μειονεκτικά. Δηλαδή στην ουσία μπορεί κάποια στιγμή το παιδί να γίνει νοσοκόμος του πατέρα, ιδίως αν φύγω εγώ πρώτη. Από την άλλη δεν ξέρω αν η μοναξιά είναι κάτι κακό ή κάτι που συνηθίζεται. Είμαι τόσο, μα τόσο μπερδεμένη.

[axl100]

Βρε παιδιά, πείτε μου και τη γνώμη σας για τον φίλο μου που είναι ΑΜΕΑ και μου είχε πει αν κι εγώ θέλω να ζήσουμε μαζί; Να σας πω θετικά και αρνητικά; Θετικά: καλή επικοινωνία, καλή χημεία, περνάω καλά όταν είμαι μαζί του, μπορούμε να καθόμαστε και να συζητάμε ώρες, είναι διαλλακτικός, συμβιβάζεται εύκολα, με αφήνει να έχω τον χώρο μου. Αρνητικά: δε νιώθω κάτι το ερωτικό, δε θέλω γάμο-βιτρίνα για να έχω παιδιά επειδή το επιβάλλει η κοινωνία και θα επωμιστώ περισσότερες υποχρεώσεις από την έξτρα φροντίδα. Αν κάνω παιδιά με εξωσωματική, φοβάμαι την κληρονομικότητα με το θέμα υγείας που έχει, ίσως αργότερα και τα παιδιά αναλάβουν ευθύνες φροντίδας του που δεν αναλογούν σε άλλα παιδιά και να νιώθουν μειονεκτικά. Δηλαδή στην ουσία μπορεί κάποια στιγμή το παιδί να γίνει νοσοκόμος του πατέρα, ιδίως αν φύγω εγώ πρώτη. Από την άλλη δεν ξέρω αν η μοναξιά είναι κάτι κακό ή κάτι που συνηθίζεται. Είμαι τόσο, μα τόσο μπερδεμένη.

Δεν εισαι για οικογενια κοπελια, και να κανεις καποιος με 2-3 λογια θα σε κανει να την χαλασεις γιατι δεν ξερεις τι θελεις, δεν ξερεις ποιο ειναι το καλο σου και δεν εχεις εγω. θελεις καποιος αλλος να αναλαβει τις ευθυνες για τις αποφασεις που πρεπει να παρεις.

[Joanna8]

Δεν εισαι για οικογενια κοπελια, και να κανεις καποιος με 2-3 λογια θα σε κανει να την χαλασεις γιατι δεν ξερεις τι θελεις, δεν ξερεις ποιο ειναι το καλο σου και δεν εχεις εγω. θελεις καποιος αλλος να αναλαβει τις ευθυνες για τις αποφασεις που πρεπει να παρεις.

Θέλω απλά μια γνώμη, μια συμβουλή, ιδίως από γυναίκες. Δε λέω ότι ντε και καλά θα την ακολουθήσω. Έναν προβληματισμό εκφράζω, επειδή έχω μπερδευτεί. Αλλά δυστυχώς βλέπω ότι μαζεύτηκαν άνδρες που έχουν γράψει κιόλας αλλού ότι πάσχουν από σοβαρά ψυχολογικά που δεν έχουν καταφέρει να αντιμετωπίσουν ακόμα και παλεύουν με τους δικούς τους δαίμονες, οπότε δεν έχουν ούτε χρόνο ούτε διάθεση να δουν πέρα από τα δικά τους προβλήματα, που όντως είναι πολύ πιο σοβαρά από το δικό μου. Δεν έχουν άδικο σε αυτό. Καταλαβαίνω ότι είστε άνθρωποι καταβεβλημένοι από τα δικά σας θέματα και με χρόνιες ψυχοθεραπείες, ίσως και χάπια, έχοντας κλειστεί στον εαυτό σας, γίνεστε επιθετικοί και ειρωνικοί με τους άλλους χωρίς λόγο. Στην αντικοινωνικότητά σας ίσως ευθύνεται και η μοναξιά σας. Δε βγαίνετε έξω, δεν έχετε συναναστροφές. Δεν περιμένω συμβουλές από ανθρώπους που ζουν με πολύ χειρότερα προβλήματα και λόγω των θεμάτων που αντιμετωπίζουν ξέρουν ότι δε θα κάνουν οικογένεια. Και καλύτερα δηλαδή, γιατί ξέρεις ότι δε θα σε προσέξει κάποια γυναίκα νορμάλ ή θα σε προσέξει κάποια με χειρότερα ψυχολογικά από τα δικά σου, οπότε ένα σπίτι θα καταστραφεί. Εξάλλου και τα φάρμακα σας έχουν προκαλέσει πρόβλημα με τη σεξουαλική σας ζωή. Είναι απολύτως λογικό ο λόγος σας προς τις γυναίκες να είναι κάπως επιθετικός. Αλλά με ενδιαφέρει πιο πολύ η άποψη των γυναικών ή των κοινωνικών ανδρών.

[ΑΧΒΑΧ]

Στο γραφείο συνοικεσίων, αν γράψεις αλήθειες για εσένα και τι ψάχνεις από τον άνδρα μπορεί να βρείς τον σωστό. Οι άνδρες οι μεγάλοι που θέλουν γάμο ψάχνουν γυναίκα για σπίτι, για παιδιά και οικιακά, μπορεί να θεωρούν δεδομένο ότι θα προσέχει και τους γονείς του ή τα παιδιά του. Τώρα αν έχουν λεφτά θα την θέλουν αφοσιωμένη σύζυγο πάντα διαθέσιμη. Σε περίπτωση που ζεί με ένα βασικό μισθό θα θέλει η γυναίκα να κάνει οικονομία να ζει "μίζερη" ζωή και ίσως να τον ταΐζει αν πληρώνει διατροφή σε πρώην σύζυγο. Με τους φίλους κάνουμε παρέα μην μπλέξεις με συγκατοίκηση αν δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα. Ούτε να κάνεις παιδί μαζί του.