Κρίση???? Τι???

[Apostolis1979]

Καλησπέρα σε όλους...
Να πω και εγώ την ιστορία μου, είμαι 44 χρόνων και πριν 2μιση χρόνια έγινα μπαμπάς... Στην αρχή μου φάνηκαν όλα βουνό σε σημείο που αργού α επίτηδες από την δουλειά για να μην ακούω κλάματα και έφυγα πολύ νωρίς το πρωί για τον ίδιο λόγο. Ήταν η περίοδος που ταυτόχρονα με την γέννηση των παιδιών άλλαξα και δουλεια οπότε όλα αυτά μαζεύτηκαν και ένα ωραίο πρωινό ξύπνησα με ένα αίσθημα τρομερου αγχους η πανικού (δεν ξέρω) να σκέφτομαι ότι αυτή θα είναι η ζωή μου από εδώ και πέρα και ότι δεν θα την παλεψω και θα καταλήξω σε κάνα ίδρυμα κλπ κλπ. Μετά από 20 μέρες περίπου και αφού για 1 βδομάδα δεν πήγα καθόλου δουλειά αυτό έφυγε και για 2 χρονια++++ Όλα καλά και ωραία. Πριν 3 βδομάδες με προσλαμβανε σε πολύ μεγάλη εταιρεία με πολύ καλό μισθό αλλά εμένα με έπιασαν πάλι οι κρίσεις γιατί πρέπει να μπαίνω στο μετρό (μετά από 17 χρόνια με αυτοκίνητο) και πως θα την παλεψω με την διαδικασία και μου χάλασε όλο το πρόγραμμα σε σημείο που που πήγαμε 3ημερο αγ.πνευματος και με έπιασε κρίση επειδή σκεφτόμουν ότι πρέπει να γυρίσω και να ξαναμπαιμω στο μετρό κλπ. Να σημειώσω ότι ψιλό αναγκαστικά άλλαξα δουλειά πάλι. Μου φαίνονται όλα βουνό και σκέφτομαι συνέχεια ότι δεν θα την παλεψω με το μετρό με θα παραιτηθω κλπ κλπ με επιπτωση να μην έχω όρεξη να κάνω ΤΊΠΟΤΑ.

[axl100]

Οταν γενηθηκε ο γιος μου και μου εκοψε η αλλη το σεξ με επιασε καταθλιψη, ενοιωσα παγηδευμενος. Βρηκα μια 19χρονη κοπελα και η συζηγος θυμηθηκε ποσο μ'αγαπει αμεσως.

[Apostolis1979]

Δόξα το θεό από αυτό δεν έχω παράπονο... Το πρόβλημα ξεκινάει όταν σκέφτομαι την διαδικασία του να φθασω στον Πειραιά με το μετρό...

[axl100]

Δόξα το θεό από αυτό δεν έχω παράπονο... Το πρόβλημα ξεκινάει όταν σκέφτομαι την διαδικασία του να φθασω στον Πειραιά με το μετρό...

τα μωρα μειωνουν την τεστοστερονη επισης, κανε ενα τσεκ απ

[Joanna8]

Μπορείς να δεις όλες τις επιλογές σου. Αν η δουλειά που έχεις δεν αξίζει όλο αυτό το άγχος και τον πανικό, μπορείς να σκεφτείς ακόμα και την αλλαγή καριέρας. Αν θεωρείς ότι αξίζει τον κόπο, μπορείς να απευθυνθείς σε έναν ειδικό, ώστε να σε βοηθήσει να διαχειριστείς το όλο πρόβλημα. Κάνε ασκήσεις χαλάρωσης, βόλτες στη φύση, επιδίωξε να είσαι κοντά στα παιδιά σου ως πατέρας, λεμφικό μασάζ, ακόμα και χαλαρωτικά βότανα. Αν καπνίζεις, καλό θα ήταν να κόψεις αυτή τη συνήθεια. Προσφέρει μια αίσθηση ψευδοχαλάρωσης, αλλά εν τέλει επιβαρύνει πολύ.

[Remedy]

τα μωρα μειωνουν την τεστοστερονη επισης, κανε ενα τσεκ απ

ρε συ.
σκασε λιγο να δω κατι. δεν σε αντεχω αλλο...

[Remedy]

Δόξα το θεό από αυτό δεν έχω παράπονο... Το πρόβλημα ξεκινάει όταν σκέφτομαι την διαδικασία του να φθασω στον Πειραιά με το μετρό...

αφου ειναι τοσο καλη η δουλεια και τοσο καλα τα λεφτα, γιατι δεν παιρνεις το αυτοκινητο; θα εχεις καποια εξοδα παραπανω, αλλα θα βρεις την ηρεμια σου. αν ειναι να τα δωσεις στους γιατρους, δωσε μερικα για βενζινη..

[axl100]

ρε συ.
σκασε λιγο να δω κατι. δεν σε αντεχω αλλο...

Για να δουμε, τι θα παθεις αν δεν αντεξεις;

[Apostolis1979]

αφου ειναι τοσο καλη η δουλεια και τοσο καλα τα λεφτα, γιατι δεν παιρνεις το αυτοκινητο; θα εχεις καποια εξοδα παραπανω, αλλα θα βρεις την ηρεμια σου. αν ειναι να τα δωσεις στους γιατρους, δωσε μερικα για βενζινη..

Το έκανα αλλά για να βρω να παρκάρω έκανα 25 λεπτά (μην τα θέλεις όλα δικά σου) απλά είμαι στην φάση που μου φαίνονται όλα βουνό και πελαγωνω σε μια σταγόνα νερό σε σημείο να με πιάνει κρυος υδρωτας.

[Apostolis1979]

Μπορείς να δεις όλες τις επιλογές σου. Αν η δουλειά που έχεις δεν αξίζει όλο αυτό το άγχος και τον πανικό, μπορείς να σκεφτείς ακόμα και την αλλαγή καριέρας. Αν θεωρείς ότι αξίζει τον κόπο, μπορείς να απευθυνθείς σε έναν ειδικό, ώστε να σε βοηθήσει να διαχειριστείς το όλο πρόβλημα. Κάνε ασκήσεις χαλάρωσης, βόλτες στη φύση, επιδίωξε να είσαι κοντά στα παιδιά σου ως πατέρας, λεμφικό μασάζ, ακόμα και χαλαρωτικά βότανα. Αν καπνίζεις, καλό θα ήταν να κόψεις αυτή τη συνήθεια. Προσφέρει μια αίσθηση ψευδοχαλάρωσης, αλλά εν τέλει επιβαρύνει πολύ.

Την δουλειά αυτή την κάνω εδώ και 23 χρόνια δεν με "προβληματιζει" η δουλειά. Δεν καπνιζω ασκουμαι πολλααααα χρόνια απλά με έχει πιάσει τώρα μια άρνηση και δεν κάνω τπτ. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι είμαι αχαριστος και ταυτόχρονα που το σκέφτομαι με πιάνει πανικός.

[Joanna8]

Την δουλειά αυτή την κάνω εδώ και 23 χρόνια δεν με "προβληματιζει" η δουλειά. Δεν καπνιζω ασκουμαι πολλααααα χρόνια απλά με έχει πιάσει τώρα μια άρνηση και δεν κάνω τπτ. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι είμαι αχαριστος και ταυτόχρονα που το σκέφτομαι με πιάνει πανικός.

Μην το σκέφτεσαι έτσι. Τα τελευταία χρόνια πολλούς τους πιάνει το άγχος και ο πανικός. Είναι οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής. Από το οικογενειακό περιβάλλον λαμβάνεις στήριξη; Έχεις συζητήσει πώς νιώθεις; Πήγαινε σε έναν καλό και έντιμο ειδικό και αυτός θα σε κατευθύνει. Ζήτα αρχικά κάποιες θεραπείες μακριά από χάπια και φάρμακα, γιατί δε νομίζω ότι η περίπτωσή σου είναι τόσο σοβαρή, ώστε να χρειαστείς φαρμακευτική αγωγή. Μια χαρά είσαι, να σκέφτεσαι άλλοι είναι χειρότερα.

[HarleyQuinn]

Τι λες μωρέ Τζοάννα κι εσύ; Φυσικά και είναι σοβαρή περίπτωση. Θα χαλάσει ολόκληρη καριέρα επειδή δεν μπορεί να μπει στο μετρό;
Και πού κολλάει το άγχος της οικογένειας που αναφέρεις με το άγχος του μετρό.(Σε εσένα απευθύνομαι Αποστόλη).
Τι από τα δύο σε προβληματίζει περισσότερο τελικά;