Ξεθωριασμενοι καιροι..

[Alterego]

Ειναι φρικτο και σχεδον αθλιο..Με πιανει πανικος και αναρωτιεμαι, αραγε ολος αυτος ο κοσμος πως νιωθει;Νιωθω να τρεχουν ολα και να μην τα φτανω,νιωθω να χανω τον ελεγχο και τρομαζω.Χανω τον χρονο,την επαφη και την ουσια και χανομαι και εγω ο ιδιος.Αυτον τον φοβο ποιος μπορει να μου τον καλμαρει;..
Μπορεις να αγνοεις οτι συμβαινει γυρω σου απλα για να μη σε ριχνει;
Μπορει να μην σε πιανει πανικος;Σε τι κοσμο ζουμε αναρωτιεμαι..
Ειναι φορες που δεν μπορω να λειτρουργησω.Νιωθω το αιμα να ανεβαινει απειλητικα στο κεφαλι μου,οι παλμοι μου αυξανονται,με πιανεις πονος στο στομαχι και κοβεται η ανασα μου,χανω τον αερα μου.Αληθεια ετσι ειναι οι κρισεις πανικου;
Νιωθω να μου οριζουν την ζωη μου.Ψαχνω το μελλον μου και δεν μπορω να δω κατι καθαρο.Μας βομβαρδιζουν με χιλια δυο,μας προσταζουν,μας δινουν το αισθημα του φοβου τοσο απλοχερα και εμεις μοιαζουμε μικροι να ταραξουμε τα μολυσμενα νερα που ριζνουν ανενοχλητοι στον κηπο μας.Μου μαραινουν τις καρδιες μας οπως μαραινεται το λουλουδι μου στην αυλη του σπιτιου μας και αυτος ο ηλιος που ολο καιει με τρομαζει..
Μας λενε οτι σε 50 χρονια η τροφη δεν φτανει για ολους και αναρωτιεμαι δεν βλεπουν το μεγαλο ποσοστο του πληθυσμου οτι δεν εχει καν νερο;..Γιατι τους αφηνουμε και περιμενουμε κατι καλυτερο απο αυτους;Γιατι αφηνω να μου πατανε τα ονειρα μου;
Δυστηχια,φτωχεια,μιζερια..Σ αν να μην ελειπε ο πανικος με την οικονομικη κριση ηρθε τωρα και η περιβοητη γριππη.Γιατι κανεις δεν ενημερωνει το κοσμο να καταλαβουν τι ειναι;Γιατι λενε οτι τον χειμωνα θα ειναι χειροτερα;Νιωθω να με οριζουν.Πνιγομαι..
Γιατι μενουμε τοσο μονοι;Τοσος φοβος για το αγνωστο..Μας τρομοκρατουν.Ακομη και εγω τρομοκρατω τον ιδιο μου τον εαυτο..Αληθεια νιωθεις την σαπιλα που επικρατει;Νιωθεις φιλε μου,φιλη μου τον πονο γυρω σου;
Μπορω να ζω με τον φοβο;Μπορω να τον κανω φιλο μου;Δεν ζω.. με κραταει πισω και θελω τοσο πολυ να πεταξω,να γνωρισω,να ζησω.Τι θελουν απο την ζωη μας;Γιατι οι ανθρωποι να κρινουν;Γιατι τοσος φθονος;Που πηγαν τα χαμογελα;Η αγαπη;...
Φοβαμαι...και οσο ακουω την φραση \"τα χειροτερα δεν ηρθαν ακομη\" τοσο με πιανει πανικος αλλα και θυμος.Θυμος.Γιατι να μην καταλαμβαινουμε οτι μπορουμε;Μπορουμε να πεταξουμε...
Θελω να οριζω την ζωη μου..να ονειρευομαι..Παρηγορια μου η μουσικη...ποσο ομορφη ειναι η μουσικη.
Θελω να ξεφυγω απο τους φοβους και τις εμμονες μου.
Καλη δυναμη!
Σας ευχαριστω

[Helena]

σε πανικοβαλαν ετσι δεν ειναι?μα αυτος ειναι ο στοχος.να πανικοβληθουμε ολοι μας σε παγκοσμιο επιπεδο να τρεξουμε για το <θαυματουργο >εμβολιο το οποιο για καλη μας τυχη κυκλοφορησε σχεδον αμεσως με τη γριππη..ειδες κατι θαυματα που γινονται στον πλανητη :P
ειναι πολλα τα λεφτα..τοσα πολλα που θα ζαλιστουμε αν επιχειρησει καποιος να υπολογισει στο περιπου..οσο για τα μιντια ε κι αυτα το παιχνιδι τους παιζουν αν δεν τρομαξουν δεν θα <πουλησουν> :mad

[Winston_man]

Alterego ποιο ακριβως ειναι το προβλημα σου??

[Alterego]

Καλημερα σας.Καποιες φορες ολα ειναι το προβλημα μου..Καποιες ομως σχεδον τιποτα..Το συγκεκριμενο ενιωσα την αναγκη να το γραψω γιατι δεν μπορουσα να νιωθω αυτο το βαρος.Δεν ειναι μονο το τι συμβαινει στον κοσμο γυρω μας αλλα και μεσα μας.Δεν με τρομαξαν μονο με το θεμα τις ασθενειας που επικρατει τωρα...Γενικοτερα ομως παντα κατι βρισκεται για να μας τρομοκρατει.

Τι να πω...; Ισως αργοτερα πω περισσοτερα.

[weird]

\"Γιατι οι ανθρωποι να κρινουν;Γιατι τοσος φθονος;Που πηγαν τα χαμογελα;Η αγαπη;...\"

Είσαι ένα πολύ γλυκό πλάσμα.
Ενας άνθρωπος ευαίσθητος.
Βαρύ φορτίο η ευαισθησία.
Βαρύ και δύσκολο.
Θα μάθεις κάποτε, να ζεις μαζί της, χτίζοντας ένα περίβλημα ωστέ να προστατεύεσαι απο την μικροψυχία των ανθρώπων, μπροστά στην δική σου απέραντη ψυχή.
Εχω γράψει κάτι,
για όλους εκείνους που μέσα τους είναι σάπιοι και βρωμάνε.
Ετσι, καθόμουν μια μέρα μπροστά απο το κύμα, το έγραψα και ημέρεψε η ψυχή μου.
Θα το αποθέσω εδώ, το παράπονό μου, να δεις οτι κι άλλοι δυσφορούν.
Ο φθόνος και τα μαχαιρώματα καλά κρατούν κι εδώ μέσα κι εκεί έξω.
ΟΜΩΣ ευτυχώς, υπάρχει και η ομορφιά, και η γαλήνη και η αγάπη.
Μην τα ξεχνάς αυτά φιλαράκο.
Ακόμα κι αν δεν μπορείς να ρουφήξεις ασφάλεια στην παρούσα φάση.
Ο πανικός σωματοποιεί συναισθήματα, φόβους κι εμμονές, θα τον ξεπεράσεις όταν το θελήσεις.

Καλή συνέχεια στη μέρα σου

[Alterego]

Καλημερα γλυκια μου weird..
Μου ελειψαν τα λογια σου..

Θα περιμενω να το αποθεσεις..και σε ευχαριστω για τα λογια σου.
Αυτη η μικροψυχια με κουραζει,με αρρωσταινει..με τρομαζει..

Ευτυχως υπαρχουν ακομα ανθρωποι που μου δειχνουν απλοχερα τι παει να πει αγαπη και ομορφια και απο εκει παιρνω ελπιδα και υπαρχω.

[weird]

Το ξέρω, το νιώθω.
Είναι μάχη που πρέπει να δώσεις.
Να κρατάς την ομορφιά σου μέσα στην ασχήμια που ίσως βλέπεις γύρω σου.
Αλλά γύρω σου δεν υπάρχει μόνο ασχήμια...
Είναι και πού επιλέγεις να κοιτάς

[Alterego]

Ναι ειναι επιλογες...και τα τελευταια χρονια βαζω ολη μου την δυναμη να επιλεγω οτι μου προσφερει χαρα και πληροτητα οσο γινεται.Ειναι δυσκολο να κτιζεις γυρω σου ενα τειχος ασφαλειας και να υπαρχεις μεσα εκει.Ξερω οτι μοναχα εγω θα τον αφησω να γκρεμιστει και ξερω επισης οτι απο εμενα εξαρταται που θα ριξω την ματια μου.Ειναι ομορφη η ζωη ..ακομη και η πικρη της γευση καμια φορα ειναι γλυκια.

[narnia]

Πόνος που λέγεται είναι πόνος μισός. Φόβος που κρύβεται είναι φόβος διπλός. Μοιράσου το βάρος σου. Όλα θα πάνε καλύτερα. Κλείσε τα αυτιά στον πανικό που σκορπίζουν. Έχω κλείσει μέρες την τηλεόραση και όχι μόνο για να μην ακούω ειδήσεις. Δεν θέλω άλλο να κλάψω με τις δραματικές ταινίες ούτε και να ζηλέψω στις αισθηματικές. Θέλω να με γνωρίσω και να αποδεχτώ τον εαυτό μου. Θέλω να ζωντανέψω ένα κομμάτι μου νεκρό. Αυτό που βλέπει και αισθάνεται την ομορφιά. Αυτό που γεννάει την ελπίδα. Θα το βρω?

[Alterego]

Μεγαλο βημα να αφηνεις απο εξω οτι σου θλιβει,οτι σε πληγωνει και σου προκαλει πανικο.Και το παλευω με ολη την δυναμη της ψυχης μου.ΕΙναι σημαντικο να ξερεις και να αγνοεις οτι σε ενοχλει.Εχω κουραστει να βλεπω την ζωη μου μεσα στις ζωες των αλλων,ακομη και σε ταινιες που ολα γινονται.Θελω να γνωρισω και να αποδεχτω τον εαυτο μου...και το θελω πολυ.. και ξερω πως ειναι να το θες.Θελω να σταματησει να κηδευω ενα κομματι του εαυτου μου να σταματησω την ανοια του μυαλου μου..να μυρισω να νιωσω την ζωη.Και ξερω πως εκει ειναι και η ελπιδα..
Οταν ανοιξεις την πορτα και καταφερεις να αναπνευσεις καθαρο αερα θα την βρεις.Μπορεις να την βρεις ακομη και οταν σου προσφερετε και ενας καφες απο ενα καλο φιλο,ακομη και με ενα γραμμα ...ακομη και που γραφεις τωρα καλη ωρα.Φτανει να το αφησεις να μπει μεσα σου μια μικρη ελπιδα.

Να εχεις μια καλη ημερα..

[narnia]

Γέλα ψυχή μου και βγες να σε δουν
σαν σβήνει η μέρα χαρές θες να \'ρθουν
γέλα κυλάει ο καιρός

Μη με προδώσεις δεν έχω μιλιά
μη μου φορτώσεις σκισμένα πανιά
σημάδια είν\' όλα το ξέρω καλά
σημάδια οι σκέψεις άγρια πουλιά
(στίχοι: ΄Κ. Παρίσης)

[Alterego]

Ομορφο...
Οτι αλλο θες γραψε το.
Η ποιηση ειναι βαλσαμο μερικες φορες.

[narnia]

Διακρίνουμε λοιπόν την ομορφιά? Είδες που όλα πάνε καλύτερα. Μόνο που πρέπει διαρκώς να ψάχνουμε, είναι στη φυση μας. Για άλλους δεν χρειάζεται, δεν είναι απαραίτητο. Ζουν και στην ασχήμια και στον πανικό χωρις να αναζητουν τίποτα. Δεν τους ζηλεύω. Δεν μπορω να τους μοιάσω, να τους φτάσω. Μήπως αυτοί μπορούν να μου μοιάσουν? Μπορούν να βρουν την ομορφιά σε δυο γραμμες ακαταλαβίστικες?

[Alterego]

Την διακρινουμε ναι..
Μου αρεσε αυτο που ρωτησες..αν μπορουν να δουν την ομορφια σε δυο γραμμες ακαταλαβιστικες.
Δεν ξερω ακριβως πως το εννοεις.Εγω το καταλαβα σε προσωπικο επιπεδο.
Οτι παρολο που μεσα μου εχω θλιψη,κρισεις πανικου,φοβους και οτι αλλο μπορεις να σκεφτεις εχω την δυναμη ακομη και ετσι να βλεπω την ομορφια.Και οσα ακαταλαβιστικα μου συμβαινουν ακομη και τοτε την ψαχνω και την βρισκω.Δεν τους ζηλευω ουτε εγω.Ο καθενας επιλεγει πως θα ζει και ετσι οπως φτιαχτηκα να ζω με γεμιζει και δεν θα αλλαζα τιποτα..αν εχα ευκαιρια να παω πισω να αλλαξω κατι θα τα εκανα ακριβως ολα οπως τα εκανα και τωρα.Και με κανει να νιωθω πως αναγνωριζω τι ειμαι και τι εκανα..

Ισως τελικα να μην φταιει ο ουρανος που βρεχει δακρυα για την ζωη που δεν εζησες...ισως αυτα τα δακρυα να ειναι η λυτρωση για την ζωη που κανεις και θα κανεις.Να ειναι δακρυα χαρας και ελπιδας..να απολυνει τον πονο σου.

[Alterego]

Τι περιεργο πραγμα...να μιλας με ανθρωπους που δεν γνωριζεις και να σε παροτρυνουν να βλεπεις θετικα πραγματα.Ακομη και οταν σε πιανει πανικος και νιωθεις πως χανεις την ελπιδα.Τελικα ο διαλογος δινει λυτρωση ειδικα οταν οι ανθρωποι εχουν ενα επιπεδο και συναισθηματισμους.

Ευχαριστω....μια καλη ημερα!