Tony σκέψεις

[tony]

[tony]

[Thessalonian]

Αυτος ειναι ο δημοσιογράφος που λεει οτι η εκρηξη των τρενων προκληθηκε απο "ελαια σιλικονης", ενω τελικα δεν υπαρχει καν βιβλιογραφια απο χημικους μηχανικους που να υποστηριζει ενα τοσο γελοιο σενάριο, χωρις να υπαρχουν ευφλεκτα υλικά. Βεβαια ετσι κι αλλιως δεν εμπιστευομαι δημοσιογράφους ΜΜΕ... Προτιμω πιο σοβαρους ανθρωπους που και γνωριζουν περισσοτερα και δεν διαθετουν τηλεοπτικο σοου, αλλα ασχολουνται με το YouTube μονο. Φυσικά και εκει θελει προσοχη ποιον θα εμπιστευτεις αλλα τουλαχιστον υπαρχουν παρα πολλες επιλογες, σε αντιθεση με τα 10-15 καναλια της κακιας ωρας.

[tony]

Αυτος ειναι ο δημοσιογράφος που λεει οτι η εκρηξη των τρενων προκληθηκε απο "ελαια σιλικονης", ενω τελικα δεν υπαρχει καν βιβλιογραφια απο χημικους μηχανικους που να υποστηριζει ενα τοσο γελοιο σενάριο, χωρις να υπαρχουν ευφλεκτα υλικά. Βεβαια ετσι κι αλλιως δεν εμπιστευομαι δημοσιογράφους ΜΜΕ... Προτιμω πιο σοβαρους ανθρωπους που και γνωριζουν περισσοτερα και δεν διαθετουν τηλεοπτικο σοου, αλλα ασχολουνται με το YouTube μονο. Φυσικά και εκει θελει προσοχη ποιον θα εμπιστευτεις αλλα τουλαχιστον υπαρχουν παρα πολλες επιλογες, σε αντιθεση με τα 10-15 καναλια της κακιας ωρας.

Δεν το ανέβασα για το δημοσιογράφο για τις βλακείες που λέει ο άλλος το ανέβασα. Τώρα για τα τεμπή άμα θες που το έχει αναλύσει το θέμα ο θεόδωρος λιόλιος μπες και δες https://www.facebook.com/TheodoreLiolios/?locale=el_GR

[tony]

[tony]

[tony]

[tony]

[tony]

[tony]

[tony]

https://www.youtube.com/live/xRPjKQtRXR8?feature=shared

[tony]

Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις
Θυμάμαι ακόμα το προτελευταίο σου γράμμα
Που έλεγε "Πάνο, να πετάξεις να βρεις άλλα"
Καλώς κακώς, δεν είχες ρίξει γεμάτα
Να πιάσεις άδεια ούτε αντίθετο
Και σου 'πα "Πρώτου φύγεις κάν' τα"
Μα 'ξερες πώς ήμουνα, παγίδα αν την πατήσεις
Λέξη όπου έλεγες λίγο πριν απηυδίσεις
Αρχαία ευχή που ερχότανε λίγο πριν τη ζητήσεις
Ο ήχος που θ' ακολουθούσες στο άδειο
Η ώρα υπομονή να μάθω
Μα κι ας τρίζανε τα κόκαλα, δόντια, στη κάτω γνάθο
Είχα κόψει τις συμβουλές, σ 'ό, τι έκανε ότι δεν υπάρχω
Κι οπότε είχες γίνει πρόβλημα
Έλυνα, κάτω απ' το φως που τρομάζω
Μα έτσι γινόσουν σκιά κι αργούσα να σε πιάσω
Μα πια σαν αετός σε αρπάζω
Ρίχνω ό, τι δε νοιάζω
Κάτω από τη σκέψη μου υπάρχει ό, τι δε μοιράζω
Μη μπλέκεις τ' ότι μπλέκω το συναίσθημα
Το μαύρο έχω να γεμίσω μ' άσπρο
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις
Κάνω ότι σου μοιάζω για να αισθανθείς καλύτερα
Κατώτερος φαντάζω
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις
Μην μπλέκεις, όταν μπλέκω το συναίσθημα
Το τίποτα έχω να εντυπωσιάσω
Ό, τι κάνεις άσ 'το
Ξύπνησα στο Τόκυο και στα όνειρά μας μοιάζω
Κοντά καλά τα βγάζω
Μετά από καταπίεση ζωών, το επιφυλάσσω
Τα κέρατα στα τέρατα είναι εδώ, μα δεν τρομάζω
Τι θ' αλλάξω αν πρώτα δεν αλλάξω
Έχω τον χρόνο να ψάξω
Μα ό, τι ψάχνω λήγει λίγο πριν το ξεθάψω
Ξέρω τον άσσο, ξέρω το "άσ 'το"
Ξέρω το άστρο, ξέρω τα δεινά, το φάσκω κι αντιφάσκω
Όλα τα δανεικά κι αγύριστα
Που δεν είδα στο πάσο
Τις φλόγες απ 'τη θέα, σ 'ό, τι ήταν ν 'ανατινάξω
Γενικώς πως πετυχαίνει ό, τι στο χρόνο δε μένει
Δεμένοι, μετρημένοι στοίβες, πίσω απ' τ' άδοξο
Το μπροστά μας διαβαίνει
Ποια τα θέλει
Ποια τα πρέπει
Ποια κοινή γνώμη αντέχει
Ποια έργα εκθέτει
Τρώει ό, τι περισσεύει
Δένει σκοινί κορδόνι ό, τι βλέπει
Αντίθετα απ' τα βέλη
Στην πορεία του μπαίνει
Πάει να εκραγεί μαζί μ' ό, τι ήταν για να επέμβει
Ταυ Λάμδα
Μόνος του ή με μπάντα
Ή πιο μακριά ματιά
Με 'σε κοντόφθαλμα μάτια σε άπνοια
Γύρω απ' τη λάμπα τριγυρίζεις
Την ιδέα ν' αγγίξεις
Μα ο καιρός που σκέφτομαι πολύς
Και θα καείς αν ακουμπήσεις
Είμαι ό, τι νομίζεις, κράτα ό, τι χαρίζεις
Κάνε ό, τι γνωρίζεις, πρέπει ν' αποδείξεις
Το άδικο να πείσεις, δίκαια τα χωρίζεις
Αφού τα διαλύσεις, γράψε μου ό, τι σβήσεις
Χωρίς διευκρινίσεις, πριν παρεξηγήσεις
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις
Κάνω ότι σου μοιάζω για να αισθανθείς καλύτερα, κατώτερος φαντάζω
Ό, τι κάνεις άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις, άσ 'το
Ό, τι κάνεις
Μην μπλέκεις, όταν μπλέκω το συναίσθημα
Το τίποτα έχω να εντυπωσιάσω
'Ο, τι κάνεις άσ 'το
Κάνω ότι σου μοιάζω για να αισθανθείς καλύτερα
Κατώτερος φαντάζω
Ό, τι κάνεις άσ 'το
Μην μπλέκεις τ' ότι μπλέκω το συναίσθημα
Το μαύρο έχω να γεμίσω μ' άσπρο
Ό, τι κάνεις άσ 'το

[tony]

Κάποτε σ' είδα στο πέρασμα του αιώνιου κόμβου
Στο καιρό του τρόμου και τ' αλλόκοτου φόβου
Να διπλώνεσαι ν' ανησυχείσ και να τρομάζεισ
Και πριν καλάρουν οι μέρεσ το σκασμό να βγάζεισ
Nα μι' άπ' τα ίδια ίδιοι δρόμοι ίδιοι κύκλοι
Γαβγίζουν οι άνθρωποι σκιάζονται οι σκύλοι
Θρηνούν μανάδεσ και που να ξαποστάσεισ
Όταν στη μνήμη σου μακραίνουν οι αποστάσεισ
Έτσι σκηνοθετούν το σήμερα άκριτοι κοσμοκράτορεσ
Βαρέθηκα τα έγκυρα είναι όλοι προβοκάτορεσ
Που πιάνονται απ' το φόβο σου και φτιάχνουν ιστορίεσ
Κι ενάντια στουσ άπιστουσ στήνουν σταυροφορίεσ
Από χορτασμένουσ με το ίδιο ήθοσ και παράστημα
Που θα εξοντώνουν όσα τουσ μοιάζουν άσχημα
Έτσι κι εγώ αφού σκιάζεσαι ξανά σε φτύνω
Ψάχνω λοιπόν ότι φοβάσαι για να γίνω
Γίνομαι τάφοσ αντάρτη στο ιράκ
Και μοιρολόι στην παλαιστίνη
Τυφλόσ στη βοσνία ερζεγοβίνη
Πεινασμένοσ ιθαγενήσ στο μεξικό
Χίλιεσ επεξηγήσεισ για το φόβο σου στο λεξικό
Μοναχόσ στο θιβέτ κι aboriginal στην αυστραλία
Τζαμί καμένο από φασίστεσ στην ιταλία
Εθελοντήσ γιατρόσ απ' την αβάνα
Και παιδί στην τεχεράνη απ' ανύπαντρη μάνα
Νεκρόσ κι άταφοσ δάσκαλοσ στη σομαλία
Κυνηγημένοσ τούρκοσ συγγραφέασ στη γαλλία
Εργάτησ στα πετρέλαια στη βενεζουέλα
Και στο μπέλφαστ μια ματωμένη φανέλα
Βραζιλιάνοσ με 8 σφαίρεσ στο κεφάλι στο λονδίνο
Τι άλλο φοβάσαι πεσ μου και θα γίνω
Εγώ που κάνω όνειρα κι έχω πολλά ωραία να χάσω
Κάνω και την αρχή δε γουστάρω να ησυχάσω
Τι άλλο φοβάσαι πεσ μου και θα γίνω
Κι ασ έχω τόσα πολλά κι ωραία να χάσω
Έχω τόσα πολλά και ωραία να χασω
Κι ούτε στιγμή μη ρωτάσ τι θα απογίνω
Μη ρωτάσ για μένα φοβισμένε μη ρωτάσ
Μου φτάνει που δε γουστάρω να ησυχάσω
Που είμαι εδώ και θέλω τη βολή σου να χαλάσω πεσ μου τι άλλο φοβάσαι
Τι άλλο φοβάσαι πεσ μου
Θα γίνω χρήστησ που παλεύει για τη σωτηρία
Διψασμένοσ πρόσφυγασ από τη νιγηρία
Σαρίκι τυλιγμένο σε περήφανο κεφάλι
Και μασάτι από αφρικάνικο ατσάλι
Σφαγμένο θηλυκό απ' τουσ γονείσ του στην κίνα
Κι ορφανό σε φαβέλα που πεθαίνει απ' την πείνα
Τι άλλο φοβάσαι πεσ μου και θα γίνω
Αλγερινόσ που ξημερώνεται σε γαλλικά λιμάνια
Και μάτια που κοιτούν από πασαμοντάνια
Τούρκοσ αναλφάβητοσ που ζει στο γκάζι
Και μορφωμένοσ αλβανόσ που σε τρομάζει
Στο τείχοσ τησ ντροπήσ stencil απ' τον banksy
Κι ο εφιάλτησ σου πριν να χαράξει
Πεσ μου τι άλλο φοβάσαι και θα γίνω

[tony]

Θα 'θελα να' μουν μελάνι στην πένα του Καστοριάδη
και οργή πάνω στα μάτια του Πάμπλο,
γερασμένο σκυλί μπροστά απ' την πύλη του Άδη,
να γελάω και να θέλω τα σωθικά μου να βγάλω.
Να σας τη σπάω συνεχώς σαν τον Ραφαηλίδη,
αν γονατίζετε για κάποιο θεό,
να 'χα μια γλώσσα φαρμακωμένο λεπίδι,
αντί μια ψυχή ναυάγιο σε απέραντο βυθό.
Να 'μουν Εβραίος το '40 στη Θεσσαλονίκη
ή ένα κύμα μεγάλο πάνω στα ξερονήσια,
να 'στελνα πίσω τη ντροπή σ' αυτούς που ανήκει
και μια συγγνώμη σ' αυτούς που χαθήκαν περίσσια.
Θα 'θελα σκλάβος να 'μουν με μαστιγιές στην πλάτη,
να κουβαλάω μάρμαρα του Παρθενώνα,
πεισματάρης μαθητής του Σωκράτη,
και τυφλός χριστιανός κάπου στον πρώτο αιώνα.
Στίχοι Τούρκου ποιητή γραμμένοι σε λευκό κελί
και λίγο ελεύθερος στη χάση και στη φέξη,
να 'μουν αλλόθρησκου στο κούτελο φιλί
και το γέλιο το πικρό στο Πέραμα του Ξέρξη.
Να 'χα πάρει Ι 5 επί επταετίας,
να μην αντίκριζα μάτια προδομένα
κι από χέρι αριστερό άνευ αιτίας,
ψηφοδέλτιο άκυρο αλλαγής το '81.
Θα θελα να 'μουν μελωδία άγνωστη του Χατζηδάκη
και το επόμενο βιβλίο του Κοροβέση,
απ' τα ράσα αφορισμένος σαν τον Καζαντζάκη,
να παω μ' αθάνατους αν περισσεύει θέση.
Του 2004 να λείπω το Σεπτέμβρη,
θα πάρει η μπάλα πολλούς στο πουθενά,
τα ποντίκια θα χορεύουνε στ' αλεύρι,
γνωστή εικόνα εγώ θα πάρω τα βουνά.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
δήθεν για μένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα
και δεν είναι γραμμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
τα μυθοπαρμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
σειρά μου και μένα.
Θα 'θελα να 'μουν μετανάστης στο μεταγωγών,
μπάτσος αυτόχειρας που τέλειωσε ωραία.
Μια φωνή δυνατή που αναφέρεται απών,
έλληνας λοχαγός που δεν πήγε στην Κορέα.
Μια στιγμή από το όνειρο του Ρήγα
και ντοκουμέντο μυστικό από τη Βάρκιζα,
ένα τραγούδι καμπίσιο από κολίγα
και το δάφνινο στεφάνι θα στο χάριζα.
Θα 'θελα να 'μουν ψωμί και κουκούτσι από ελιά
δίπλα σε άδειο από νερό χρυσό κανάτι
που θα καθόταν στο λαιμό του βασιλιά
στο γάμο του λαού με το παλάτι.
να 'μουν η πρωτη διαγραφη απο το ΠΑΚ,
χαμένη μπάλα του γκολφ ξεμωραμένου εθνάρχη,
να 'μουνα σάτιρα σ' ένα κοινό γεμάτο τρακ
και τραγουδιάρης που να μη σέρνεται όπου λάχει
Να 'μουν η αντοχή του Ρένου του Αποστολίδη,
μια ιστορία αφηγημένη απ' τον Κατράκη;
θα 'θελα να 'μουν σ' αλάνα αυτοσχέδιο παιχνίδι
κι ισόβια κάθειρξη απλά για ένα γκαζάκι.
Του Κώστα Βάρναλη να ήμουν η "Καμπάνα"
και το πινέλο του Θεόφιλου στο αίμα,
Θα θελα να 'μουν όσα δε σου 'παν, μάνα,
μήπως και δε με γένναγες μέσα στο ψέμα.
Αφού είμαι άτυχος και δεν ξαναγεννιέμαι,
έφτιαξα μόνος μου κάτι να καυχιέμαι.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
δήθεν για μένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα
και δεν είναι γραμμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
τα μυθοπαρμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
σειρά μου και μένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα
και δεν είναι γραμμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
τα μυθοπαρμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
σειρά μου και μένα

[tony]

Πως να γύρεις το κεφάλι σου στην ίδια σου πλάτη
Είπα ξεκίνα ξεκαθάρισμα ένα βράδυ μάζεψε τις τροφές απ' την κουζίνα έχει παράσιτο εισβάλλει πάλι και οικοσιτο κάναμε ότι το πνεύμα μας το μασάει
Ακαθόριστο κλεισμένο ένα πουλί σε ένα κελί το πότε κελαηδάει μα μέχρι να το βρω θα είμαι stand by
Ο δίπλα μου γελάει και ο απέναντι μου ζητάει λίγο από αυτό, ο πίσω μου μπροστά από αυτό κοιτάει και φεύγω μην ενοχλώ.
Αχώριστος με κάτι απροσδιόριστος με κάτι απρόσιτος μα με τίποτα αμετανόητος, για όποια προσευχή έχω κάνει ασχέτως αν πιάνει.
Η ηθική μου έπιασε πάτο μα η ξεφτίλα σας ταβάνι.
Και είμαι αργός σαν σαλιγκάρι για όποιο μυαλό δεν στρoφάρει, ο Θετός γιος του πολέμου που την ειρήνη εξητάρει
Κλεισμένος στις ελπίδας μου τα αμπάρι χτυπώντας απερίσκεπτα την πόρτα μου τραπεζίτες ζητιάνοι του κράτους τσαρλατάνοι γαλόνια και παράσημα ninja πρωταθλητές και samurai επιστήμονες, νεοναζί, μασόνοι και τζενται.

Αλήθειες πριν το ψέμα μπει στην μέση
Πριν νιώσεις πάλι ανίκητος και το όπλο σου να πέσει
Πριν σε ακούσουνε επί λέξη, πριν να κριθείς, πριν γεννηθείς, πριν νιώσεις πάλι ανίκητος και το όπλο σου να πέσει, πριν σε ακούσουν επί λέξη, πριν να κριθείς, πριν γεννηθείς, πριν νιώσεις πάλι ανίκητος και το όπλο σου να πέσει, πριν σε ακούσουν επί λέξη, πριν να κριθείς, πριν γεννηθείς, πριν βρέξει
Σε έχουν γεμίσει φόβο πως είδη με αυτά έχεις μπλέξει

"Και έτσι φεύγεις και πορεύεσαι με ένα αντίσκηνο στο τίποτα ψάχνεις να εκπλαγείς με μια στιγμή που λέει πως θα 'ρθει και θα έχει των μάγων δώρα στο σακί και όχι γουρούνι όσο χτυπάς το άδειο πιάτο μια κουτάλι μια πιρούνι"

Μια επανάσταση μ' όσο απόθεμα μένει, μια κλεφτή ματιά στου χρόνου το σακί τι φέρνει, μια μελωδία που αντανακλά στο πέρασμα μας και μια γλυκιά φωνή σωπάζει την δικιά μας (χ2)

Αλήθειες πριν το ψέμα μπει στην μέση (χ2)