Δεν εχω φιλους

[ioannis2]

Λοιπον εχω μια απορια. Μου λενε ολοι να ξεκινησω μια δραστηριοτητα κλπ. Αλλα στη δραστηριοτητα πως κανεις φιλους; Δηλαδη πας λες ενα γεια και γινεστε φιλοι; Δεν χρειαζεται κατι πιο βαθυ απο αυτο; Επισης μετα τι γινεται; Με οσους προσπαθω να κανω παρεα χανομαι πως ειμαι σιγουρη οτι θα κρατησει με αυτον τον καινουριο; Δεν σας λεω να κρατησει μια ζωη αλλα ολες μου οι παρεες (παρεες ξαναλεω, οχι πραγματικη φιλια, στις οποιες ειμαι και στην απεξω οποτε ουτε κανονικη παρεα το λες) κρατανε 1-2 χρονια το οποιο ειναι τραγικο αν το σκεφτεις.

Ξεκινάς μια δραστηριότητα επειδή η δραστηριότητα αυτή ως δραστηριότητα σε γεμίζει, δεν πας με αυτοσκοπό να κάνεις φίλους, χωρίς να αποκλείεται κάτι τέτοιο. Δυστυχώς η δική μου εμπειρία, όσες φορές μπήκα σε δραστηριότητες, έστω και αν κάπως μου αρέσαν μα με πρώτο σκοπό να κάνω φίλους, το μόνο που πρόσφερε ήταν γνωστους έστω κι αν οι γνωριμίες κράτησαν στο χρόνο. Θα ναι χειρότερο αν στο πλαίσιο της δραστηριότητας που επιλέγεις βρεθείς ή σε βάζουν να κάνεις πράγματα (νοείται νόμιμα, χωρίς βάρος ή κόπο) που δεν σου αρεσουν και να προσποιείσαι πως τα κάνεις με τη θέληση σου.

[_Vassilis]

Θα ξαναπω οτι συμφωνω μαζι σου και οτι πρεπει να της τα πεις. Αλλα πως "συμβιβαζεσαι" με το γεγονος οτι μπορει και να μην τους ξαναδεις; Με αυτο εγω δεν μπορω να συμβιβαστω και δεν μιλαω. Μπορει να μη με σεβονται αλλα δεν θελω και να τους χασω. Ναι ξερω καλυτερα οι τοξικοι να φευγουν κλπ κλπ αλλα δεν μπορω.

Βρε μια χαρά σου λέω θα τα ακούσει η κυρία καθηγήτρια άμα τολμήσει να βγει για τον καφέ. Θα τα ακούσει και θα πει κι ένα τραγούδι.. Ξέρω και να μιλάω κιόλας.. Με το «γάντι» θα τη σφάξω.. Ο (περιορισμένων δυνατοτήτων) σύζυγος δε θα πάρει χαμπάρι.. Τοξικιά δεν τη λες γιατί δεν είναι άλλωστε, αλλά αφού τόλμησε να κάνει ghosting έπειτα από 15 χρόνια που έχουμε φάει «ψωμί κι αλάτι» (κι άλλα πολλά ωραία εδέσματα..) μαζί, δυο κουβεντούλες που της χρωστάω επ’ αυτού θα τις ακούσει και ας πάει να νιώσει όπως θέλει.. Κι ας κάνει ό,τι θέλει μετά..

Δεν έχω να «συμβιβαστώ» με κάποιο γεγονός που λες γιατί ήδη ξέκοψαν και δεν τους βλέπω τα τελευταία δυο χρόνια (από δική τους επιλογή) οπότε δεν είναι ότι έχω να χάσω και κάτι.. Ίσα ίσα που επειδή την εκτιμάω θέλω να της τα πω αυτά που νιώθω χωρίς να «χαϊδέψω αυτιά». Με τρόπο μεν, αλλά θα τα ακούσει… Ας με εκτιμήσει και αυτή.. Το να «φύγει» είναι δικαίωμά της, δεν με ενοχλεί αυτό, μόνη της «ήρθε» όταν ήρθε και μόνη της διάλεξε μετά να φύγει. Δικαίωμά της αυτό, αλλά δεν κάνεις έτσι ξαφνικά ghosting σε κάποιους που επί τόσα χρόνια ήσουν ποπός με βρακί.. Ούτε πάνω σε ένα τέτοιο γεγονός «αρρώστιας». Ένα (ευγενικό) γιουχάρισμα θα το ακούσεις θες δε θες αν τολμήσεις να πάρεις να βγούμε για τον καφέ που έλεγες..

(Ο άντρας της εξαιρείται από όλο αυτό, αυτουνού δεν του χρωστάω «γιούχα» γιατί δεν έφταιξε ποτέ, είναι «περιορισμένων δυνατοτήτων» όπως σου προείπα… )

[_Vassilis]

Λοιπον εχω μια απορια. Μου λενε ολοι να ξεκινησω μια δραστηριοτητα κλπ. Αλλα στη δραστηριοτητα πως κανεις φιλους; Δηλαδη πας λες ενα γεια και γινεστε φιλοι; Δεν χρειαζεται κατι πιο βαθυ απο αυτο; Επισης μετα τι γινεται; Με οσους προσπαθω να κανω παρεα χανομαι πως ειμαι σιγουρη οτι θα κρατησει με αυτον τον καινουριο; Δεν σας λεω να κρατησει μια ζωη αλλα ολες μου οι παρεες (παρεες ξαναλεω, οχι πραγματικη φιλια, στις οποιες ειμαι και στην απεξω οποτε ουτε κανονικη παρεα το λες) κρατανε 1-2 χρονια το οποιο ειναι τραγικο αν το σκεφτεις.

Να.. Πας και πιάνεις έναν/μία στην τύχη από την καινούρια δραστηριότητα και του/της λες: «Ε, εσύ παιδάκι, γειά.. Δεν με νοιάζει πως σε λένε, δεν ήρθα εδώ για τη δραστηριότητα, για άλλο είμαι εδώ. Σε ενημερώνω ότι στο εξής θα είσαι ο νέος μου φίλος. Θα κάνουμε διάφορα πράγματα που θέλω μαζί. Για αρχή σου λέω ότι οφείλεις ως φίλος μου να έχεις τις σωστές απόψεις όσον αφορά τα «ρατσιστικά/σεξιστικά κλπ» και επίσης σε ενημερώνω ότι δε δικαιούσαι να μου φύγεις πριν τα δυο χρόνια γιατί έχεις άλλωστε και την εργοστασιακή εγγύηση διετίας. Αν μου χαλάσεις σε επισκευάζω δωρεάν..» :)

Βρε καλή μου, δε γίνονται έτσι τα πράγματα.. :) Πήγαινε διάλεξε δραστηριότητα που σου αρέσει και πήγαινε να συμμετέχεις σε αυτή. Εκεί θα βρεις κι άλλα άτομα που θα έχετε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΝΑ κοινό. Αρκεί αυτό για να γίνει η αρχή με κάποιον από όλους. Άσε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους μετά, αρκεί εσύ που θα είσαι εκεί. Μην κάνεις πρόβα στο μυαλό σου όλο το υποθετικό σενάριο που το καταλήγεις κιόλας να έχει κακό τέλος (ισόβια μοναξιά..) , σήκω πήγαινε και κάνε το πρώτο βήμα που αφορά τη δική σου συμμετοχή σε μια δραστηριότητα που σου αρέσει.. Τα άλλα θα ρθουν από μόνα τους μετά… Άκου με που σου λέω.. Δε σου δίνω ψεύτικο κουράγιο, σου λέω πως έχουν τα πράγματα. Κι έναν δυο να καταφέρεις να βρεις τελικά από τους καλούς, αυτοί αρκούν, δε χρειάζεσαι άλλους… Ούτε προκαταβολικούς «όρκους αιώνιας αγάπης» χρειάζεσαι.. Δεν υπάρχουν αυτά.. Εσύ απλά «βγες έξω και ψάξε», μην περιμένεις να «σε ψάξουν». Αν περιμένεις να σε ψάξουν οι άλλοι πάντα θα καταλήγεις η «καλόβολη» που υπομένει τους άλλους που τους έχουν κάνει πέρα όλοι οι υπόλοιποι γιατί είναι σκατοχαρακτήρες. Πες πως είναι να πας να ψωνίσεις στη λαϊκή. Θα αφήσεις το μανάβη να βάλει στη σακούλα σου ό,τι θέλει αυτός ή θα του πεις «δώσε μου τη σακούλα να διαλέξω εγώ ό,τι χρειάζομαι και ό,τι μου αρέσει από τον πάγκο σου»? Το «πορτοφόλι» δικό σου είναι. Κουμάντο στα λεφτά σου θα κάνει ο άλλος? Ο εαυτός σου δικός σου είναι, εσύ πρέπει να διαλέξεις που θα πας να τον «ξοδέψεις».. Οι συνέπειες των επιλογών δικές σου θα είναι. Οπότε κοίτα να κάνεις κι εσύ επιλογές, όχι μόνο να γίνεσαι «οι επιλογές» των άλλων. Μη φοβάσαι και μην απελπίζεσαι. Συνέχισε να ελπίζεις και να προσπαθείς. Αλλά κάντο χαλαρά, χωρίς άγχος και φόβο για το μέλλον.. Έχε τη βεβαιότητα ότι παρακάτω θα τα βρεις όλα αυτά που ψάχνεις. Το μικροσκοπικό παρελθόν σου ό,τι και να είχε μέσα, δεν καθορίζει αυτά που πρόκειται να συμβούν στο άπλετο μέλλον σου… Έχεις να ζήσεις πολλά πράγματα, θα δεις.. Αλλά χάραξε κιόλας και μια σωστή στρατηγική. Δράσε. Μην παραμένεις (απογοητευμένο) έρμαιο της μεμψιμοιρίας για το «τι συνέβη στο παρελθόν».. Δεν έχεις παρελθόν. Είσαι brand new. Έρχεσαι κατευθείαν από το «εργοστάσιο».. :p :)

[user]

αν έχετε μια κοινή αναφορά συζητάς για την δραστηριότητα, όπως στο σχολείο μιλάς για τα μαθήματα. μη σου πω για τον καιρό ή την επικαιρότητα.

[Idkwhattosaytho]

Η εστίαση στο διάβασμα μας αποκόπτει από φίλους αλλά δεν είναι ποτέ ο λόγος που κάποιος δεν εχει φίλους. Ίσα ίσα, έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους όλη μέρα πάνω από τα βιβλία με πάρα πολλούς φίλους.

Ούτε το να σε κάνει καχύποπτο η οικογένεια είναι ο λόγος, εκτός κι αν η αποτροπή συσχέτισης ξεκίνησε από τα πρώτα παιδικά χρόνια και είχε τέτοιο βάθος ο επηρεασμός από του ςγονείς ώστε μόρφωσε κατ αυτον τον τρόπο το χρακτήρα του παιδιού.

Οι εκ πεποιθήσεως κλειστοί έγιναν κλειστοί μετά που απογοητεύτηκαν από τις διαπροσωπικές σχέσεις ή που από πολύ μικρή ηλικία μη έχοντας κάποιον να τους βάλει στο σωστό δρόμο μόρφωσαν ασυναίσθητα, χωρίς αντίληψη ορθού και λάθους λόγω ανωρίμου ηλικίας, το χαρακτήρα τους με τρόπο που τους στέριωσε ως κλειστούς.

Το να κάνω φιλίες ετών και έπειτα να ξεκόπτω από όλους ή κάποιους σημαίνει το έχω στο χαρακτήρα μου να συσχετίζομαι και να κάνω φίλους.

Τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε, μπορούμε όμως αν έχουμε το χαρακτήρα να τους κάνουμε να μας σέβονται, κι αν η συσχέτιση δεν είχε τέτοια κακή εξέλιξη ώστε βάζοντας τους όρια να ξεκόψουμε, να συσχετιζόμαστε μαζί τους εκεί που η συσχέτιση είναι αναγκαία πχ για μια δουλειά.

Το να επιζητάμε φιλία με επιτυχημένους (πχ επαγγελματικά, κοινωνικά, μορφωμένους, πολύ ευχάριστους και οτιδήποτε άλλο αποτελεί επιτυχία) δεν είναι και ότι καλύτερο για άτομα που βίωσαν απόρριψη - μη αποδοχή, εκμετάλλευση από άλλους, κλειστούς που ξανοίγονται όταν ο άλλος τους κάνει το κλικ, κλπ. Αν βάλουν τέτοιο σκοπό συσχέτισης - φιλίας θα απογοητεύονται διότι εύκολα τέτοιοι λεγόμενοι επιτυχημένοι απορρρίπτουν κλειστούς, λιγομίλητους, μη ενθουσιώδεις, μη επιτυχημένους και λοιπούς συναφείς. Καλύτερα λοιπόν κανείς να κρατάει απλά μια γνωριμία καλή μαζί τους, μια πόρτα ανοιχτή, την οποία γνωριμία να υπενθυμίζει, απλά για να χει κάποια έστω μικρή βοήθεια όταν αυτοί οι επιτυχημένοι θα του χρειαστούν. Όχι όμως να επιζητά απ αυτούς φιλία.

Φιλία όπως είπα και στο θεματοθέτη μόνο από άτομα που είναι κοντά στο χαρακτήρα μας, μας καταλαβαίνουν, επικοινωνούμε εις βάθος και μας αποδέχονται, νοείται όμως όχι τοξικούς έστω κι αν συνταιριάζουμε σαν χαρακτήρες.

Κλειστός γίνεται κάποιος, ίσως επειδή το έφερε μαζί του ως γενετικό υλικό, ή λόγω τραυμάτων από διαπροσωπικές σχέσεις κυρίως σε πολύ μικρή ηλικία που τον έκαναν στο εξής επιφυλακτικό με όλους, κι αυτό μπορεί δυστυχώς να συνεχίζει και εσαεί.

Έτσι καταλήγω στο συχετισμό με αυτούς που πραγματικά ταιριάζουμε, κοινωνικοποιούμενοι όμως για να το επιτύχουμε αυτό, βάζοντας όρια ή κρατόντας μια καλή γνωριμία με τους υπόλοιπους.

Αυτά σαν σκέψεις από τη δική μου εμπειρία.

Χμμ ναι. Η αποτροπη συσχετισης σιγουρα εχει να κανει και με τα παιδικα μου χρονια γιατι με φοβιζε η μαμα μου με την καχυποψια της. Αλλα ναι. Και το επομενο ισχυει. Κλεινομαι γιατι απογοητευομαι με ολες μου τις σχεσεις οσο περναει ο καιρος. Ενας φυσιολογικος δεν μου εχει ερθει. Δεν μπορεις να κανεις παντα τον αλλο να σε σεβεται. Αν ο αλλος ειναι μλκας και δεν το χει δεν το χει.
Με το επομενο γελαω γιατι οι υποτιθεμενες παρεες μου δεν ηταν ποτε αυτοι που τους θεωρουσαν επιτυχημενους. Μια συμμαθητρια μου (που με εχει πληγωσει πολυ δεν μπορω να τη θεωρησω φιλη μου) εκανε παρεα με ολα τα αποβρασματα της κοινωνιας (δεν θελω να γινομαι κακια αλλα ηταν ολοι ενας και ενας τι να πω) και μου τους γνωριζε και εμενα. Στα χρονια που επρεπε να γνωριζω κοσμο που να ενδιαφερονται για το μελλον τους και τις σπουδες τους για να μου δωσουν και εμενα ενα κινητρο εγω γνωριζα τετοιους που ειχαν παραιτηθει απο τη ζωη. Εε μετα παραιτηθηκε και η αλλη απο τη ζωη και αρχισε τις αηδιες. Δεν θα ηταν ευκολο απλα να πηγαινα να μιλησω σε καποιον αλλο; Σχολειο ηταν αυτο. Τελος παντων. Να γιατι ελεγα οτι δεν ειναι γραφτο μου να κανω φιλους. Παντα σε κατι τετοιους κολλουσα. Ξερω 1-2 ατομα που με κοροϊδευουν που δεν εχω μακροχρονιες σχεσεις αλλα που να ηξεραν οτι εκανα παρεα με τετοιους. Με τις τελευταιες παραηραφους συμφωνω δεν εχω να προσθεσω κατι.

[Idkwhattosaytho]

Με θέληση, θετική σκέψη και ωριμότητα θα τα καταφέρεις, χρωματίζοντας μ αυτά το πηγαίο που είναι ο εαυτός σου.

Ποιητης χαχα. Ευχαριστω πολυ!

[Idkwhattosaytho]

Ξεκινάς μια δραστηριότητα επειδή η δραστηριότητα αυτή ως δραστηριότητα σε γεμίζει, δεν πας με αυτοσκοπό να κάνεις φίλους, χωρίς να αποκλείεται κάτι τέτοιο. Δυστυχώς η δική μου εμπειρία, όσες φορές μπήκα σε δραστηριότητες, έστω και αν κάπως μου αρέσαν μα με πρώτο σκοπό να κάνω φίλους, το μόνο που πρόσφερε ήταν γνωστους έστω κι αν οι γνωριμίες κράτησαν στο χρόνο. Θα ναι χειρότερο αν στο πλαίσιο της δραστηριότητας που επιλέγεις βρεθείς ή σε βάζουν να κάνεις πράγματα (νοείται νόμιμα, χωρίς βάρος ή κόπο) που δεν σου αρεσουν και να προσποιείσαι πως τα κάνεις με τη θέληση σου.

Πουθενα δεν πας με αυτοσκοπο τις παρεες. Αυτα τα πραγματα τυχαινουν. Απλως εμενα δεν με βοηθησε η τυχη μου τοσο. Παντα κολλουσα με ατομα που μετα με εκαναν στην απεξω η με ατομα που ηταν οτι να ναι (για πολλους λογους). Γνωστους σου προσφερει η καθε δραστηριοτητα. Οι φιλιες δυσκολα δημιουργουνται. Δεν ξερω εδω τι να προσθεσω. Απλα ελπιζω μια μερα να νιωσω καλα με αυτο το κομματι

[Idkwhattosaytho]

Βρε μια χαρά σου λέω θα τα ακούσει η κυρία καθηγήτρια άμα τολμήσει να βγει για τον καφέ. Θα τα ακούσει και θα πει κι ένα τραγούδι.. Ξέρω και να μιλάω κιόλας.. Με το «γάντι» θα τη σφάξω.. Ο (περιορισμένων δυνατοτήτων) σύζυγος δε θα πάρει χαμπάρι.. Τοξικιά δεν τη λες γιατί δεν είναι άλλωστε, αλλά αφού τόλμησε να κάνει ghosting έπειτα από 15 χρόνια που έχουμε φάει «ψωμί κι αλάτι» (κι άλλα πολλά ωραία εδέσματα..) μαζί, δυο κουβεντούλες που της χρωστάω επ’ αυτού θα τις ακούσει και ας πάει να νιώσει όπως θέλει.. Κι ας κάνει ό,τι θέλει μετά..

Δεν έχω να «συμβιβαστώ» με κάποιο γεγονός που λες γιατί ήδη ξέκοψαν και δεν τους βλέπω τα τελευταία δυο χρόνια (από δική τους επιλογή) οπότε δεν είναι ότι έχω να χάσω και κάτι.. Ίσα ίσα που επειδή την εκτιμάω θέλω να της τα πω αυτά που νιώθω χωρίς να «χαϊδέψω αυτιά». Με τρόπο μεν, αλλά θα τα ακούσει… Ας με εκτιμήσει και αυτή.. Το να «φύγει» είναι δικαίωμά της, δεν με ενοχλεί αυτό, μόνη της «ήρθε» όταν ήρθε και μόνη της διάλεξε μετά να φύγει. Δικαίωμά της αυτό, αλλά δεν κάνεις έτσι ξαφνικά ghosting σε κάποιους που επί τόσα χρόνια ήσουν ποπός με βρακί.. Ούτε πάνω σε ένα τέτοιο γεγονός «αρρώστιας». Ένα (ευγενικό) γιουχάρισμα θα το ακούσεις θες δε θες αν τολμήσεις να πάρεις να βγούμε για τον καφέ που έλεγες..

(Ο άντρας της εξαιρείται από όλο αυτό, αυτουνού δεν του χρωστάω «γιούχα» γιατί δεν έφταιξε ποτέ, είναι «περιορισμένων δυνατοτήτων» όπως σου προείπα… )

Να τολμησει χαχα. Να τα πεις οπως πρεπει. Τοξικια μπορει να μη τη λες γενικα αλλα ολο αυτο το γκοστινγκ ειναι τοξικο. Ναι αυτο λεω. Απο την αρχη πως το δεχτηκες; Τωρα εννοειται οτι ειναι καπως πιο ευκολο.

[_Vassilis]

Να τολμησει χαχα. Να τα πεις οπως πρεπει. Τοξικια μπορει να μη τη λες γενικα αλλα ολο αυτο το γκοστινγκ ειναι τοξικο. Ναι αυτο λεω. Απο την αρχη πως το δεχτηκες; Τωρα εννοειται οτι ειναι καπως πιο ευκολο.

Το δέχτηκα γιατί αφενός εκείνον τον καιρό δεν ήμουνα καλά εγώ με τα δικά μου προβλήματα (οπότε δεν είχα το μυαλό για να ασχοληθώ με άλλα) αλλά βασικά γιατί είχε το δικαίωμα να το κάνει. Στην παρέα δεν αναγκάζουμε. Όποιος θέλει κάθεται, όποιος θέλει φεύγει. Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε. Κυρίως ο τρόπος που έγινε αυτό λίγο με αιφνιδίασε/ενόχλησε/στενοχώρησε.. («με το που μπήκε ο Βασίλης νοσοκομείο κόβω ξαφνικά τα πάντα μαχαίρι.. και την οικογενειακή συναναστροφή και τις κοινές βόλτες και όλα») Αλλά και η αφορμή που έγινε αυτό. (Το ότι μπήκα νοσοκομείο για υποχρεωτική ακούσια ψυχιατρική νοσηλεία). Σου λέει «πάει αυτός, τρελάθηκε, ας τον κάνω πέρα όσο είναι ακόμα νωρίς ώστε να μη με κολλήσει καμιά «λέπρα» εμένα ή την οικογένειά μου». Ή ντρεπόταν να με συναναστρέφεται πλέον ύστερα από αυτό. Σα να μου κόλλησε τη ρετσινιά του «τρελού» δηλαδή. Δε λέω, δικαίωμά της να κάνει κουμάντο στον εαυτό και την οικογένειά της, αλλά η συγκεκριμένη επιλογή της (και κυρίως ο τρόπος που το έκανε..) μου στοίχισε. Την είχα για «παραπάνω». Το ‘χω αυτό το ελάττωμα γενικά. Υπερεκτιμάω τους ανθρώπους και τις δυνατότητές τους ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι για πολλά πολλά.. Και μετά μου γυρίζει μπούμερανγκ όλο αυτό και απογοητεύομαι.. Ενώ αν από την αρχή κρατάς μικρό καλάθι και δεν έχεις πολλές αξιώσεις, τότε δεν απογοητεύεσαι ούτε μετά. Δεν το λέω πεσσιμιστικά αυτό, απλά ρεαλιστικά το βλέπω πλέον έτσι..

[Idkwhattosaytho]

Να.. Πας και πιάνεις έναν/μία στην τύχη από την καινούρια δραστηριότητα και του/της λες: «Ε, εσύ παιδάκι, γειά.. Δεν με νοιάζει πως σε λένε, δεν ήρθα εδώ για τη δραστηριότητα, για άλλο είμαι εδώ. Σε ενημερώνω ότι στο εξής θα είσαι ο νέος μου φίλος. Θα κάνουμε διάφορα πράγματα που θέλω μαζί. Για αρχή σου λέω ότι οφείλεις ως φίλος μου να έχεις τις σωστές απόψεις όσον αφορά τα «ρατσιστικά/σεξιστικά κλπ» και επίσης σε ενημερώνω ότι δε δικαιούσαι να μου φύγεις πριν τα δυο χρόνια γιατί έχεις άλλωστε και την εργοστασιακή εγγύηση διετίας. Αν μου χαλάσεις σε επισκευάζω δωρεάν..» :)

Βρε καλή μου, δε γίνονται έτσι τα πράγματα.. :) Πήγαινε διάλεξε δραστηριότητα που σου αρέσει και πήγαινε να συμμετέχεις σε αυτή. Εκεί θα βρεις κι άλλα άτομα που θα έχετε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΝΑ κοινό. Αρκεί αυτό για να γίνει η αρχή με κάποιον από όλους. Άσε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους μετά, αρκεί εσύ που θα είσαι εκεί. Μην κάνεις πρόβα στο μυαλό σου όλο το υποθετικό σενάριο που το καταλήγεις κιόλας να έχει κακό τέλος (ισόβια μοναξιά..) , σήκω πήγαινε και κάνε το πρώτο βήμα που αφορά τη δική σου συμμετοχή σε μια δραστηριότητα που σου αρέσει.. Τα άλλα θα ρθουν από μόνα τους μετά… Άκου με που σου λέω.. Δε σου δίνω ψεύτικο κουράγιο, σου λέω πως έχουν τα πράγματα. Κι έναν δυο να καταφέρεις να βρεις τελικά από τους καλούς, αυτοί αρκούν, δε χρειάζεσαι άλλους… Ούτε προκαταβολικούς «όρκους αιώνιας αγάπης» χρειάζεσαι.. Δεν υπάρχουν αυτά.. Εσύ απλά «βγες έξω και ψάξε», μην περιμένεις να «σε ψάξουν». Αν περιμένεις να σε ψάξουν οι άλλοι πάντα θα καταλήγεις η «καλόβολη» που υπομένει τους άλλους που τους έχουν κάνει πέρα όλοι οι υπόλοιποι γιατί είναι σκατοχαρακτήρες. Πες πως είναι να πας να ψωνίσεις στη λαϊκή. Θα αφήσεις το μανάβη να βάλει στη σακούλα σου ό,τι θέλει αυτός ή θα του πεις «δώσε μου τη σακούλα να διαλέξω εγώ ό,τι χρειάζομαι και ό,τι μου αρέσει από τον πάγκο σου»? Το «πορτοφόλι» δικό σου είναι. Κουμάντο στα λεφτά σου θα κάνει ο άλλος? Ο εαυτός σου δικός σου είναι, εσύ πρέπει να διαλέξεις που θα πας να τον «ξοδέψεις».. Οι συνέπειες των επιλογών δικές σου θα είναι. Οπότε κοίτα να κάνεις κι εσύ επιλογές, όχι μόνο να γίνεσαι «οι επιλογές» των άλλων. Μη φοβάσαι και μην απελπίζεσαι. Συνέχισε να ελπίζεις και να προσπαθείς. Αλλά κάντο χαλαρά, χωρίς άγχος και φόβο για το μέλλον.. Έχε τη βεβαιότητα ότι παρακάτω θα τα βρεις όλα αυτά που ψάχνεις. Το μικροσκοπικό παρελθόν σου ό,τι και να είχε μέσα, δεν καθορίζει αυτά που πρόκειται να συμβούν στο άπλετο μέλλον σου… Έχεις να ζήσεις πολλά πράγματα, θα δεις.. Αλλά χάραξε κιόλας και μια σωστή στρατηγική. Δράσε. Μην παραμένεις (απογοητευμένο) έρμαιο της μεμψιμοιρίας για το «τι συνέβη στο παρελθόν».. Δεν έχεις παρελθόν. Είσαι brand new. Έρχεσαι κατευθείαν από το «εργοστάσιο».. :p :)

Χαχαχα δεν γινεται ετσι. Αλλα φαινεται οτι ειναι τοσο ευκολο για ολους γιατι πολλοι κανουν ετσι φιλους στο δημοτικο γυμνασιο και τους κρατανε (οχι ακριβως ετσι αλλα καταλαβατε). Εγω δεν τα καταφερα και τωρα ειναι δυσκολο απλα να ξεκινησω απο την αρχη σε ηδη υπαρχουσες παρεες.
Δεν οφειλει ως φιλος μου να εχει σωστες αποψεις. Το οφειλει ως ανθρωπος. Εσυ καλα τα λες αλλα ολοι οσοι βρισκω αποδεικνυονται περιεργοι ρε. Ξερω οτι ακουγεται κακο, ξερω οτι οι περισσοτεροι εδω μεσα πιστευουν οτι εχω εγω το προβλημα. Αλλα ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω πια.
Απο τη μια πιστευω οτι υπαρχει ελπιδα απο την αλλη οτι δεν υπαρχει. Φοβαμαι παρα πολυ. Δεν μου αξιζε ολο (δεν λεω οτι αξιζε σε καποιον αλλο καταλαβαινετε πως το εννοω). Δεν θελω να ειμαι καλοβολη πλεον. Ειμαι οντως μπραντ νιου; Μετα απο τοσες απογοητευσεις; Δεν ειναι οτι τελειωσα το γυμνασιο πχ και ξεκιναω το λυκειο. Η τη σχολη. Στη σχολη ειχα τοσες ευκαιριες και τις πεταξα ρε γαμωτο. Η πρωτη φιλη και η πρωτη παρεα στη σχολη με εκαναν περα χωρις να μου πουν ποτε το λογο. Και τωρα με το ζορι με χαιρετανε στο δρομο να φανταστειτε.

[Idkwhattosaytho]

Το δέχτηκα γιατί αφενός εκείνον τον καιρό δεν ήμουνα καλά εγώ με τα δικά μου προβλήματα (οπότε δεν είχα το μυαλό για να ασχοληθώ με άλλα) αλλά βασικά γιατί είχε το δικαίωμα να το κάνει. Στην παρέα δεν αναγκάζουμε. Όποιος θέλει κάθεται, όποιος θέλει φεύγει. Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε. Κυρίως ο τρόπος που έγινε αυτό λίγο με αιφνιδίασε/ενόχλησε/στενοχώρησε.. («με το που μπήκε ο Βασίλης νοσοκομείο κόβω ξαφνικά τα πάντα μαχαίρι.. και την οικογενειακή συναναστροφή και τις κοινές βόλτες και όλα») Αλλά και η αφορμή που έγινε αυτό. (Το ότι μπήκα νοσοκομείο για υποχρεωτική ακούσια ψυχιατρική νοσηλεία). Σου λέει «πάει αυτός, τρελάθηκε, ας τον κάνω πέρα όσο είναι ακόμα νωρίς ώστε να μη με κολλήσει καμιά «λέπρα» εμένα ή την οικογένειά μου». Ή ντρεπόταν να με συναναστρέφεται πλέον ύστερα από αυτό. Σα να μου κόλλησε τη ρετσινιά του «τρελού» δηλαδή. Δε λέω, δικαίωμά της να κάνει κουμάντο στον εαυτό και την οικογένειά της, αλλά η συγκεκριμένη επιλογή της (και κυρίως ο τρόπος που το έκανε..) μου στοίχισε. Την είχα για «παραπάνω». Το ‘χω αυτό το ελάττωμα γενικά. Υπερεκτιμάω τους ανθρώπους και τις δυνατότητές τους ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι για πολλά πολλά.. Και μετά μου γυρίζει μπούμερανγκ όλο αυτό και απογοητεύομαι.. Ενώ αν από την αρχή κρατάς μικρό καλάθι και δεν έχεις πολλές αξιώσεις, τότε δεν απογοητεύεσαι ούτε μετά. Δεν το λέω πεσσιμιστικά αυτό, απλά ρεαλιστικά το βλέπω πλέον έτσι..

Εννοειται οτι ειναι δικαιωμα αλλα αυτο δεν παυει να στενοχωρει τον αλλο. Για αυτο ρωταω. Για να δω εσυ πως το διαχειριστηκες. Μπας και καταφερω και εγω να κανω κατι. Και εγω αν καποιος μου κανει βλακεια η απλα δεν ταιριαξω, εχω καθε δικαιωμα να τον ξεκοψω και ας γκρινιαζω μετα οτι δεν εχω φιλους. Καλυτερα μονη μου παρα με ψευτικους φιλους. ΤΩΡΑ το καταλαβαινω αυτο. Οταν εκανα παρεα με τα αποβρασματα που ελεγα πριν (συγγνωμη που χρησιμοποιω αυτη τη λεξη το ξερω οτι ειναι βαρια αλλα αληθεια ηταν ολοι χαλια), ελεγα οτι δεν ηθελα να ειμαι μονη. Ενω αν απλα τους εκοβα θα με εβλεπε καποιος μονη και θα με προσεγγιζε η θα ειχα εγω το χρονο να προσεγγισω καποιον αλλο (αλλα ημουν φουλ ντροπαλη). Βεβαια η δικια σου περιπτωση ηταν αλλιως, δεν λεω οτι η δικια μου ηταν πιο σοβαρη αλλα καταλαβες. Και εγω ολους τους υπερεκτιμαω ασε.

[_Vassilis]

Ειμαι οντως μπραντ νιου;

Και brand new είσαι και mint-in-box state επίσης… Εγώ εσένα δε σε φοβάμαι στο φιλικό. Αυτό όπως σου είπα αργά ή γρήγορα θα το βρεις. Θα υπερβείς τις δυσκολίες που έχεις, θα βρεθεί και το κατάλληλο άτομο (/κατάλληλα άτομα) και μια χαρά θα τα βρείτε.. Αλλού σε φοβάμαι εγώ εσένα με τον ευαίσθητο «παλιοχαρακτήρα» που βλέπω ότι έχεις. Να το πώ? Να σε στενοχωρίσω λίγο? Ουφφ… θα το κάνω.. Μόνο και μόνο επειδή θέλω το καλό σου. Έτσι που σε βλέπω λοιπόν εσένα να είσαι «ψυχούλα», θέλω να προστατεύσεις τον εαυτό σου λίγο παραπάνω στο κομμάτι της σχέσης σου. Δε λέω κάτι κακό μη με παρεξηγήσεις. Καλά κάνεις που είσαι εκεί και που «δίνεσαι» και ενδεχομένως το παλικάρι να τα αξίζει όλα αυτά και ακόμα παραπάνω. Αν μη τι άλλο τα αξίζει μόνο και μόνο για το καλό του γούστο. Εγώ άλλο λέω. Καλά να είστε και τα δυο σας και πάντα μαζί κι ευτυχισμένοι αλλά (ουφφ..) να, καμιά φορά συμβαίνει παρακάτω οι σχέσεις των ανθρώπων να «χαλάνε» και οι άνθρωποι να φεύγουν για διαφορετικούς δρόμους ο καθένας. Νιώθω λίγο τύψεις για αυτό που κάνω τώρα αλλά σε φοβάμαι λίγο εσένα ρε μικρούλα έτσι που είσαι τόσο ευαίσθητη και πας «με τα μούτρα» πάνω στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους (τις όποιες σχέσεις..) Αυτό γίνεται επικίνδυνο για σένα όντως να φας τα μούτρα σου μετά. Να προσέχεις. Να προστατεύεις λίγο παραπάνω τον εαυτό σου. Να δίνεις αλλά να μην «επενδύεις». Να «χαρίζεις» μόνο ό,τι αντέχεις να χάσεις. Ό,τι κατάλαβες κατάλαβες.. Ό,τι δεν κατάλαβες ρώτα.

Σόρρυ που άθελά μου σε στενοχώρησα τώρα που διάβασες αυτό. Ενδεχομένως να μη γίνουν ποτέ έτσι τα πράγματα σε σένα.. Πάντως το ότι πολλές φορές οι άνθρωποι μας τα «κάνουν μούσκεμα» το χεις ήδη ζήσει και το ξέρεις.. Το μόνο που προτείνω/προτρέπω εγώ είναι να πάρεις μαζί σου την ομπρέλα σου καλού κακού στην κοινή σας «βόλτα» κι ας μην σου χρειαστεί τελικά, μακάρι να έχει καλό καιρό πάντοτε και να μη βρέξει ποτέ. Αυτά.

[_Vassilis]

Για αυτο ρωταω. Για να δω εσυ πως το διαχειριστηκες.

Δε διαχειρίστηκα τίποτα. Εκείνον τον καιρό ήμουνα χαμένος στο πέλαγος των άπειρων συμπτωμάτων της κατάθλιψης (ή δεν ξέρω γω τι σκατά άλλο ήταν και πως θες να την ονομάσεις…) Ήμουν «αλλού». Ενδεχομένως να μου έκανε και λίγο καλό αν αντί για ghosting είχα και δυο δικούς μου ανθρώπους κοντά μου που με αποδέχονταν όπως ήμουνα τότε και δεν έφευγαν τρέχοντας… Πάντως μόνος μου δεν ήμουνα. Είχα τη γυναίκα μου να με στηρίζει. Αλλά στο τέλος δεν άντεξε κι έφυγε για να μην αρρωστήσει και αυτή μαζί μου. Καλά έκανε. Ποτέ της να μην αρρωστήσει.. Ευτυχώς τώρα νιώθω λίγο καλύτερα κάπως, σα να πάω να το ισορροπήσω δηλαδή, παρότι οι συνθήκες είναι χάλια από 15 διαφορετικές μεριές.. Βασίλη, μεγάλη κουβέντα μη λες, μεγάλη μπουκιά φάε…

[_Vassilis]

Καλυτερα μονη μου παρα με ψευτικους φιλους. ΤΩΡΑ το καταλαβαινω αυτο.

Εδώ μαζί σου. Μεγαλώνεις και γίνεσαι σοφό. Σε λίγο θα γίνεις σοφό σαν το πεντάχρονο του βίντεο και συ :p

Όντως έτσι είναι και χαίρομαι που είπες αυτήν την κουβέντα. Ότι δηλαδή είσαι έτοιμη αν χρειαστεί να αντέξεις και λίγη «παρέα του εαυτού σου», παρά άρον άρον και από φόβο μοναξιάς να βαφτίσεις παρέα το «απόβρασμα». Εδώ σε παραδέχομαι και σε χαίρομαι… Και να ξέρεις πως αυτή είναι η καλύτερη αφετηρία σου για να βρεις τα σωστά άτομα. Τώρα που δε φοβάσαι να περιμένεις μένοντας και λίγο μόνη, τώρα όντως παίρνεις το χρόνο σου ώστε να διαλέξεις τους καλούς. Δεν είμαστε antisocial που το λέμε αυτό, απλά anti-idiot. Είσαι σε σωστό δρόμο, κάνε υπομονή και σε περιμένουν ωραία πράγματα παρακάτω. Υπομονή και επιμονή (στο ψάξιμο) και όλα θα δεις ότι θα γίνουν.. :)

Το μόνο που θέλω να πω συμπληρωματικά είναι να εκτιμάς λίγο παραπάνω ακόμα και την απλή συναναστροφή. Να μη μένεις μόνη, δεν είναι καλό. Αλλά και η απλή συναναστροφή με άτομα που τέλος πάντων φίλους σου μπορεί να μην τα κανες γιατί δεν ταιριάζετε απόλυτα, αλλά δεν είναι κι εντελώς «ασύμβατα» με σένα, έχει κι αυτή τη σημασία της, είναι πολύτιμη.. Να μην «ξεμοναχιάζεσαι» και μένεις εντελώς έρημη. Μην το πας στο «όλα ή τίποτα». Ή φίλοι καρδιακοί ή καθόλου. Δεν είναι όλα «άσπρο-μαύρο». Υπάρχει και το γκρι, αλλά υπάρχουν και όλα τα υπόλοιπα χρώματα. Να βάζεις όσο μπορείς τη γλαστρούλα να κάθεται παρέα με κόσμο. Το χει ανάγκη αυτό, όπως επίσης έχει ανάγκη και την εξάσκηση για κοινωνική συναναστροφή.

[Idkwhattosaytho]

Και brand new είσαι και mint-in-box state επίσης… Εγώ εσένα δε σε φοβάμαι στο φιλικό. Αυτό όπως σου είπα αργά ή γρήγορα θα το βρεις. Θα υπερβείς τις δυσκολίες που έχεις, θα βρεθεί και το κατάλληλο άτομο (/κατάλληλα άτομα) και μια χαρά θα τα βρείτε.. Αλλού σε φοβάμαι εγώ εσένα με τον ευαίσθητο «παλιοχαρακτήρα» που βλέπω ότι έχεις. Να το πώ? Να σε στενοχωρίσω λίγο? Ουφφ… θα το κάνω.. Μόνο και μόνο επειδή θέλω το καλό σου. Έτσι που σε βλέπω λοιπόν εσένα να είσαι «ψυχούλα», θέλω να προστατεύσεις τον εαυτό σου λίγο παραπάνω στο κομμάτι της σχέσης σου. Δε λέω κάτι κακό μη με παρεξηγήσεις. Καλά κάνεις που είσαι εκεί και που «δίνεσαι» και ενδεχομένως το παλικάρι να τα αξίζει όλα αυτά και ακόμα παραπάνω. Αν μη τι άλλο τα αξίζει μόνο και μόνο για το καλό του γούστο. Εγώ άλλο λέω. Καλά να είστε και τα δυο σας και πάντα μαζί κι ευτυχισμένοι αλλά (ουφφ..) να, καμιά φορά συμβαίνει παρακάτω οι σχέσεις των ανθρώπων να «χαλάνε» και οι άνθρωποι να φεύγουν για διαφορετικούς δρόμους ο καθένας. Νιώθω λίγο τύψεις για αυτό που κάνω τώρα αλλά σε φοβάμαι λίγο εσένα ρε μικρούλα έτσι που είσαι τόσο ευαίσθητη και πας «με τα μούτρα» πάνω στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους (τις όποιες σχέσεις..) Αυτό γίνεται επικίνδυνο για σένα όντως να φας τα μούτρα σου μετά. Να προσέχεις. Να προστατεύεις λίγο παραπάνω τον εαυτό σου. Να δίνεις αλλά να μην «επενδύεις». Να «χαρίζεις» μόνο ό,τι αντέχεις να χάσεις. Ό,τι κατάλαβες κατάλαβες.. Ό,τι δεν κατάλαβες ρώτα.

Σόρρυ που άθελά μου σε στενοχώρησα τώρα που διάβασες αυτό. Ενδεχομένως να μη γίνουν ποτέ έτσι τα πράγματα σε σένα.. Πάντως το ότι πολλές φορές οι άνθρωποι μας τα «κάνουν μούσκεμα» το χεις ήδη ζήσει και το ξέρεις.. Το μόνο που προτείνω/προτρέπω εγώ είναι να πάρεις μαζί σου την ομπρέλα σου καλού κακού στην κοινή σας «βόλτα» κι ας μην σου χρειαστεί τελικά, μακάρι να έχει καλό καιρό πάντοτε και να μη βρέξει ποτέ. Αυτά.

Τι ειναι το mint in box? Ειμαι τοσο ασχετη χαχα. Εγω με φοβαμαι παντως γιατι προσπαθω απο το γυμνασιο και τωρα ειμαι 4ο ετος. Και ακομα να τα καταφερω. Οχι οχι το καταλαβαινω φουλ και καλα κανεις και μου το λες. Πρεπει να κραταμε μια πισινη για ολους. Και στη φιλια και στον ερωτα. Στην πραγματικοτητα μονο ο εαυτος μας ειναι οντως διπλα μας.

Πως το καταλαβες οτι εχει γουστο χαχα; Σε ευχαριστουμε πολυ αληθεια!