Δεν εχω φιλους

[_Vassilis]

το διαβασα βασιλη. δεν εχω να σχολιασω κατι. ο καθενας εχει τις αποψεις του.

Δε χρειάζεται να μου σχολιάσεις κάτι, εγώ απλά ήθελα να βεβαιωθώ ότι το είδες (επειδή αναφέρθηκα σε σένα..) για αυτό σε έκανα «tag».. ;-)

[_Vassilis]

Παιδια εγω το πιστευω οτι αν ηταν γραφτο μου θα ηταν πιο ευκολο. Ολοι ειχαν δυσκολιες στο κομματι της φιλιας αλλα δεν νομιζω να καθονταν επι μηνες στο σπιτι και η μονη τους εξοδος να ηταν με τους γονεις τους. Η να εμειναν ποτε εντελως μονοι. Στους περισσοτερους φευγει ο ενας και ερχεται ο αλλος. Ποναει η προδοσια σιγουρα αλλα……

Ε ρε «κόλλημα» με το «γραφτό μου» και με την απογοήτευση… :) Κοίτα, η κατάσταση έχει ως εξής: Όσον αφορά εμένα, δεν είμαι εδώ προκειμένου να σε μεταπείσω με επιχειρήματα και ο καλύτερος «ρήτορας» από τους δυο μας να κερδίσει.. Σου λέω πως είμαι εδώ απλά για την παρέα. Ακόμα και τη «σιωπηρή παρέα» ενίοτε… :) Μου κρατάς ωραία παρεούλα σου λέω και ελπίζω (έστω λίγο..) να μπορώ να σου κρατάω κι εγώ.. Έστω μες την όποια θλίψη και την απογοήτευσή σου.. :) Συνέχισε να επιμένεις και να λες πως νιώθεις αν αυτό σε βοηθάει.. Δεν έχω πρόβλημα να το ακούω, βγάλε το από μέσα σου, μοιράσου το, μόνο καλό είναι αυτό.. Έτσι κι αλλιώς, όπως σου προείπα, εγώ το πραγματικό «γραφτό» σου το ξέρω ήδη, δεν αλλάζω γνώμη πάνω σε αυτό, απλά σέβομαι το πως αισθάνεσαι και το ότι δε θες να το ακούς κι έτσι δε σου ξαναλέω για τις 10 νέες φίλες ούτε τις 100 γνωστές που πρόκειται (σύντομα κιόλας..) να αποκτήσεις. Άμα έμενες Αθήνα θα σου έκανα ήδη «προξενιό» την καλύτερή σου φίλη, έτοιμη στην έχω.. Είναι η κόρη των δικών μου φίλων που σου έλεγα, που την περνάς κάνα δυο χρονάκια εσυ. Το καλύτερο κορίτσι σου ετοίμασα τυχερούλα.. :) Ίδιες δεν είστε ακριβώς, αλλά αυτό καθιστά το όλο matching ακόμα καλύτερο, αυτή θα έκανε και την υπόλοιπη «διαδρομή» που δυσκολεύει εσένα, θα ερχόταν αυτή κοντά σου γιατί είναι λίγο πιο κοινωνική, πιο έτσι «δυναμική».. Κι έχει και δικές της φίλες που μάλλον θα σου τις γνώριζε.. «Κορίτσι διαμάντι», το ξέρω από 5 χρονών μικρουλάκι... Και έχετε και κοινά ενδιαφέροντα με το χορό. Πήγαινε επι χρόνια κι αυτή για παραδοσιακούς χορούς («λύκειο Ελληνίδων») αλλά και μπαλέτο και μετά «σύγχρονο» χορό κλπ. Τώρα για την Κρήτη που είσαι, κι εκεί ενδέχεται να μπορώ να σου βρω κάτι που έχω υπόψιν μου, αλλά είναι λίγο πιο «τραβηγμένο» σαν πιθανότητα και δε γνωρίζω καν αν μιλάμε για την ίδια πόλη, γιατί η Κρήτη είναι και μεγάλο νησί από άκρη σ’ακρη.. Και δεν έχω και το ίδιο θάρρος όπως με την κόρη των φίλων μου που σου είπα πριν, δεν περνάει ακριβώς από το χερι μου το συγκεκριμένο… Τεσπα, θα δείξει… :)

Χαλάλι σου βρε.. :) «Αννίτα Πάνια» με κατήντησες… :p :)
Τώρα θα μου πεις εσύ με δίκιο, «μα δεν την ξέρω την «εθνική τηλεπροξενήτρα» ούτε το «Χρυσό Κουφέτο».. » :) Ε, δε φταίω εγώ που ήσουν αγέννητη τότε.. Ας πρόσεχες.. :p Ας είχες προλάβει να γεννηθείς την προηγούμενη χιλιετία (πριν το 2000). Να πα να γκουγκλάρεις και να ψάξεις και στο γιουτούμπ σχετικώς, όλα «μασημένα» μην τα θες… :p :)

…Κορίτσι μου.. :) Προσπάθησε λίγο να χαλαρώσεις αυτό το «πονάει η προδοσία» κομμάτι… Μην πας τόσο μονοκόματα με φόρα πάνω στους ανθρώπους.. Ξέρω, από τη λαχτάρα σου για φίλους το κάνεις, το καταλαβαίνω αυτό, αλλα όταν οι άνθρωποι κάνουν κάτι (από δική τους αδυναμια..) και σε απογοητεύσουν, εσυ που «πήγες και επενδυσες όλα τα λεφτά σου πάνω τους» νιώθεις μετά «προδωμένη» και απογοητευμένη.. Προχώρα χωρίς να χάνεις το κουράγιο σου με τους ανθρώπους, αλλα σου λέω κιόλας κράτα και μικρό καλάθι όσον αφορά του τι έχεις να περιμένεις από αυτούς.. Πήγαινε για την απλή γνωριμία και την παρέα, τη συναναστροφή βασικά, άσε τη φιλία στην άκρη.. Ακόμη κι όταν τη βρεις τη φιλία, να μην πέσεις με τα μούτρα πάνω της και μετά απογοητεύεσαι.. Να θυμάσαι πάντα ότι ακόμη και την τέλεια υποψήφια φίλη να βρεις όλο και κάτι θα χει κι αυτή ως ελαττωματα, δεν μπορεί, θα φανούν παρακάτω αυτά, αλλα σου λέω κιόλας πως δεν πολυπειράζει, κανείς άλλωστε δεν είναι τέλειος, ούτε εσυ είσαι τέλεια.. Μάλλον έχεις υπάρξει και αρκετά άτυχη με το τι είδους άνθρωποι βρέθηκαν στο δρόμο σου απ ότι φαίνεται.. Σου «χρωστάει» η τύχη πάνω σε αυτό.. Θα το βρεις παρακάτω, θα στο «ισοφαρίσει».. Ήδη λες πως βρέθηκε μια καλή σχεση (το αγόρι σου..) που όμως κι εκεί είχατε την ατυχία να μην βρίσκεστε στην ίδια πόλη να ‘χετε άνεση να περνάτε πιο πολύ χρόνο μαζί…

Σε χαιρετώ :)

[Idkwhattosaytho]

Ε ρε «κόλλημα» με το «γραφτό μου» και με την απογοήτευση… :) Κοίτα, η κατάσταση έχει ως εξής: Όσον αφορά εμένα, δεν είμαι εδώ προκειμένου να σε μεταπείσω με επιχειρήματα και ο καλύτερος «ρήτορας» από τους δυο μας να κερδίσει.. Σου λέω πως είμαι εδώ απλά για την παρέα. Ακόμα και τη «σιωπηρή παρέα» ενίοτε… :) Μου κρατάς ωραία παρεούλα σου λέω και ελπίζω (έστω λίγο..) να μπορώ να σου κρατάω κι εγώ.. Έστω μες την όποια θλίψη και την απογοήτευσή σου.. :) Συνέχισε να επιμένεις και να λες πως νιώθεις αν αυτό σε βοηθάει.. Δεν έχω πρόβλημα να το ακούω, βγάλε το από μέσα σου, μοιράσου το, μόνο καλό είναι αυτό.. Έτσι κι αλλιώς, όπως σου προείπα, εγώ το πραγματικό «γραφτό» σου το ξέρω ήδη, δεν αλλάζω γνώμη πάνω σε αυτό, απλά σέβομαι το πως αισθάνεσαι και το ότι δε θες να το ακούς κι έτσι δε σου ξαναλέω για τις 10 νέες φίλες ούτε τις 100 γνωστές που πρόκειται (σύντομα κιόλας..) να αποκτήσεις. Άμα έμενες Αθήνα θα σου έκανα ήδη «προξενιό» την καλύτερή σου φίλη, έτοιμη στην έχω.. Είναι η κόρη των δικών μου φίλων που σου έλεγα, που την περνάς κάνα δυο χρονάκια εσυ. Το καλύτερο κορίτσι σου ετοίμασα τυχερούλα.. :) Ίδιες δεν είστε ακριβώς, αλλά αυτό καθιστά το όλο matching ακόμα καλύτερο, αυτή θα έκανε και την υπόλοιπη «διαδρομή» που δυσκολεύει εσένα, θα ερχόταν αυτή κοντά σου γιατί είναι λίγο πιο κοινωνική, πιο έτσι «δυναμική».. Κι έχει και δικές της φίλες που μάλλον θα σου τις γνώριζε.. «Κορίτσι διαμάντι», το ξέρω από 5 χρονών μικρουλάκι... Και έχετε και κοινά ενδιαφέροντα με το χορό. Πήγαινε επι χρόνια κι αυτή για παραδοσιακούς χορούς («λύκειο Ελληνίδων») αλλά και μπαλέτο και μετά «σύγχρονο» χορό κλπ. Τώρα για την Κρήτη που είσαι, κι εκεί ενδέχεται να μπορώ να σου βρω κάτι που έχω υπόψιν μου, αλλά είναι λίγο πιο «τραβηγμένο» σαν πιθανότητα και δε γνωρίζω καν αν μιλάμε για την ίδια πόλη, γιατί η Κρήτη είναι και μεγάλο νησί από άκρη σ’ακρη.. Και δεν έχω και το ίδιο θάρρος όπως με την κόρη των φίλων μου που σου είπα πριν, δεν περνάει ακριβώς από το χερι μου το συγκεκριμένο… Τεσπα, θα δείξει… :)

Χαλάλι σου βρε.. :) «Αννίτα Πάνια» με κατήντησες… :p :)
Τώρα θα μου πεις εσύ με δίκιο, «μα δεν την ξέρω την «εθνική τηλεπροξενήτρα» ούτε το «Χρυσό Κουφέτο».. » :) Ε, δε φταίω εγώ που ήσουν αγέννητη τότε.. Ας πρόσεχες.. :p Ας είχες προλάβει να γεννηθείς την προηγούμενη χιλιετία (πριν το 2000). Να πα να γκουγκλάρεις και να ψάξεις και στο γιουτούμπ σχετικώς, όλα «μασημένα» μην τα θες… :p :)

…Κορίτσι μου.. :) Προσπάθησε λίγο να χαλαρώσεις αυτό το «πονάει η προδοσία» κομμάτι… Μην πας τόσο μονοκόματα με φόρα πάνω στους ανθρώπους.. Ξέρω, από τη λαχτάρα σου για φίλους το κάνεις, το καταλαβαίνω αυτό, αλλα όταν οι άνθρωποι κάνουν κάτι (από δική τους αδυναμια..) και σε απογοητεύσουν, εσυ που «πήγες και επενδυσες όλα τα λεφτά σου πάνω τους» νιώθεις μετά «προδωμένη» και απογοητευμένη.. Προχώρα χωρίς να χάνεις το κουράγιο σου με τους ανθρώπους, αλλα σου λέω κιόλας κράτα και μικρό καλάθι όσον αφορά του τι έχεις να περιμένεις από αυτούς.. Πήγαινε για την απλή γνωριμία και την παρέα, τη συναναστροφή βασικά, άσε τη φιλία στην άκρη.. Ακόμη κι όταν τη βρεις τη φιλία, να μην πέσεις με τα μούτρα πάνω της και μετά απογοητεύεσαι.. Να θυμάσαι πάντα ότι ακόμη και την τέλεια υποψήφια φίλη να βρεις όλο και κάτι θα χει κι αυτή ως ελαττωματα, δεν μπορεί, θα φανούν παρακάτω αυτά, αλλα σου λέω κιόλας πως δεν πολυπειράζει, κανείς άλλωστε δεν είναι τέλειος, ούτε εσυ είσαι τέλεια.. Μάλλον έχεις υπάρξει και αρκετά άτυχη με το τι είδους άνθρωποι βρέθηκαν στο δρόμο σου απ ότι φαίνεται.. Σου «χρωστάει» η τύχη πάνω σε αυτό.. Θα το βρεις παρακάτω, θα στο «ισοφαρίσει».. Ήδη λες πως βρέθηκε μια καλή σχεση (το αγόρι σου..) που όμως κι εκεί είχατε την ατυχία να μην βρίσκεστε στην ίδια πόλη να ‘χετε άνεση να περνάτε πιο πολύ χρόνο μαζί…

Σε χαιρετώ :)

Εχω κολλημα με το γραφτο γιατι τα πιστευω αυτα. Οτι ειναι να γινει θα γινει. Τωρα επιμενω στην "αρνητικη" του εννοια γιατι δεν μου εχει παει καλα αυτο. Δεν εχω γνωρισει κανεναν που να του εχουν παει ετσι τα πραγματα σε αυτο το κομματι. Ουτε εχω γνωρισει καποιον να νιωθει τοσο αβολα οσο εγω. Δεν πιστευω οτι δεν μπορω να γνωρισω καποιον τωρα αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα εχει ηδη πολλες παρεες η 1-2 κολλητους και εγω νιωθω τοσο αβολα που δεν θα ξερω πως να τον προσεγγισω. Εε δεν θα με θεωρησει ενδιαφερουσα και θα παει παρακατω. Δεν θα τον νοιαξει απο τη στιγμη που εχει ηδη σταθερες παρεες. Ακομα και εσυ που λες οτι ησουν πολυ εσωστρεφης και καποιοι σου εκαναν bullying εναν φιλο απο το σχολειο (και κουμπαρο) τον εχεις. Και ειναι και διαμαντι οπως λες. Στην Κρητη σε ποια πολη εχρις γνωστους;

Δεν θελω να ακουστω κακια αλλα γιατι ολοι ειναι μικροτεροι μου και δεν μπορω να γνωρισω καποιον στην ηλικια μου; Κυριολεκτικα οποιος γνωριζω τυχαια ειναι ΣΙΓΟΥΡΑ 2 χρονια μικροτερος μου. Και οι περισσοτεροι το κρινουν αυτο. Χαιρομαι παντως που η κοπελα εχει τις παρεες της και ειναι δυναμικη.

Δεν ξερω πως να χαλαρωσω στο κομματι προδοσια γιατι ολοι κατα καποιο τροπο με εχουν προδωσει. Θα επρεπε εστω ενας να μην. Επισης τα σχολεια ειναι γεματα παιδια. Γιατι δεν τα καταφερα εγω; Με μικρο καλαθι παω δεν περιμενω να γνωρισω καποιον και την επομενη μερα να γινει ο κολλητος μου αλλα παντα καταληγω να ακουω ρατσιστικες και ομοφοβικες αποψεις. Προφανως και εχουν ολοι ελαττωματα και εγω εχω ενα σωρο. Δεν περιμενω το τελειο. Περιμενω απλα μια καλη φιλη. Οπως θεωρω οτι ειμαι και εγω. Τουλαχιστον ετσι θεωρω οτι σταθηκα και στην ξαδερφη μου και ας μην το εκτιμησε ποτε. Δεν πειραζει. Θα το βρει μπροστα της καποια στιγμη.

Μου το χρωσταει η τυχη αλλα τωρα με δουλειες και υποχρεωσεις πως θα βρεθει η καταλληλη παρεα; Και η καταλληλη παρεα που θα μου δινει σημασια. Πως μπορει να ισοφαρισει τωρα; Θα πρεπε να χει γινει στο σχολειο που ειχαμε χρονο.

[Remedy]

Δεν ξερω τι θα μπορουσε να με βοηθησει απο τη στιγμη που ειναι τοσο κολλημενο το μυαλο μου. Δεν ξερω αν θα συνεχισω την ψυχολογο. Η θα σταματησω η θα αλλαξω. Απλα νιωθω ατυχη γιατι ολοι οσοι παιρνουσαν απο τη ζωη μου παντα η κατι εκαναν η εγω δεν μπορουσα να δεθω γιατι ημουν ησυχη. Μπορει να μην το πιστευετε και να νομιζετε οτι απλα κατηγορω τους αλλους, αλλα ετσι εγινε. Κατηγορω πολυ ΚΑΙ τον εαυτο μου, το εχω σκεφτει υπερβολικα και ειλικρινα δεν ξερω τι λαθος εχω κανει. Για αυτο εχω απελπιστει.
Οχι φυσικα και μπορω να γνωρισω κοσμο αλλα νιωθω οτι κανεις δεν θα μεινει μακροχρονια. Επισης κανεις δεν θα με εχει ως 1η επιλογη ολοι θα ξεχωριζουν αλλους (δεν λεω οτι δεν πρεπει να εχουν αλλες παρεες καταλαβαινετε τι εννοω. Εναν κολλητο τον χρειαζονται ολοι)

Παιδια εγω το πιστευω οτι αν ηταν γραφτο μου θα ηταν πιο ευκολο. Ολοι ειχαν δυσκολιες στο κομματι της φιλιας αλλα δεν νομιζω να καθονταν επι μηνες στο σπιτι και η μονη τους εξοδος να ηταν με τους γονεις τους. Η να εμειναν ποτε εντελως μονοι. Στους περισσοτερους φευγει ο ενας και ερχεται ο αλλος. Ποναει η προδοσια σιγουρα αλλα δεν μενουν και μονοι τους. Επισης ολοι καποια στιγμη βρισκουν το "παρεακι" τους. Εγω ακομα. Και οσοι προσπαθουσαν να με πλησιασουν η τους πλησιαζα εγω εν τελει ηταν τοξικοι. Αν ηταν να φτιαξει καποια στιγμη θα σταματουσε ολο αυτο. Βαρεθηκα πια. Πρεπει απλα να αποδεχτω οτι δεν ειναι για μενα ολο αυτο και να προχωρησω. Παλι καλα εχω το αγορι μου.

δεν ξερω ποσες φορες πρεπει να στο πω.
παιρνεις σαν ΔΕΔΟΜΕΝΑ πραγματα που υποθετεις/ φανταζεσαι/ νομιζεις, αλλα στην πραγματικοτητα ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ. κι απο κει ξεκιναει η δυστυχια σου.
αν δεν βρισεκις επικοινωνια με την ψυχ, αλλαξε την, αλλα μην σταματησεις, γιατι θα εισαι αβοηθητη , ενω χρειαζεσαι βοηθεια.

εκτος αυτων, αν αυτο ηταν στην αρχη επιθυμια, επιδιωξη κλπ, τωρα εχει γινει εμμονη (το λες κι εσυ) κι αυτο το κανει ακομα πιο δυσκολο να λυθει, γιατι πας σε καθε νεα γνωριμια τρομερα επιβαρυμμενη με τα κολληματα σου και δεν μπορεις να χαλαρωσεις, να λυθεις, να επικοινωνησεις οπως πρεπει για να κανεις μια ζεστη και ενδιαφερουσα επαφη. εγω πιστευω οτι πρεπει να σταματησεις τις προσπαθειες εντελως και να επικεντρωθεις στο πας απο το "κολλημα" σε πιο ηρεμες και απενοχοποιημενες φασεις και μετα να ξαναπροσπαθησεις.
τον φιλαρακο σου, τον εχεις. κανε υπομονη, εχε την δικη του παρεα και ασε τις νεες γνωριμιες για καπου στο μελλον (δεν λεω να τις αποκλεισεις στο μυαλο σου). απλα, ετσι οπως εισαι τωρα φορτισμενη και απογοητευμενη, θα πηγαινεις σε καθε γνωριμια σαν ενα αγχωμενο και σιως και νευρωτικο πλασμα που περιμενει την θανατηφορα ετυμηγορια της απορριψης. ε, δεν νομιζω οτι ειναι μια γοητευτικη γνωριμια και για τον αλλον αυτη.
βρες τροπους και βοηθεια να ηρεμησεις.

και αν θες να στο πω και πρακτικα, τι μπορεις να κανεις, ΝΑΙ, αν ειναι να συνεχισεις σε αυτο το μοτιβο που βλεπουμε εδω, καλυτερα αποδεξου οτι δεν θα γινει ποτε και προχωρα παρακατω οπως λες και εσυ. ισως τοτε περιεργως δεις να αλλαζουν τα πραγματα...

υ.γ. δεν ειχες κανει λαθος. απλα δεν ταιριαζατε με οσους γνωρισες το λαθος το κανεις τωρα, που εχεις φαει κολλημα και εισαι τοσο ζορισμενη, που γνωριμια δυσκολα γινεται.

[_Vassilis]

Εχω κολλημα με το γραφτο γιατι τα πιστευω αυτα.

Τότε λοιπόν αφού τα πιστεύεις αυτά σου καταλογίζω (με πολλή αγάπη.. :) ) δεισιδαιμονία χωριατοπούλας και σου λέω να προσπαθήσεις να την αποβάλλεις αυτήν σου την πίστη. Εσυ είσαι πολύ ώριμη και προχωρημένη κοπέλα, δε θα κάθεσαι να πιστεύεις σε τέτοια χωριατίστικα.. Όπως είσαι «προχώ» σε άλλου είδους θέματα (πχ σεξιστικά, ομοφοβικά κλπ ) έτσι σου λέω να γίνεις (όσο μπορείς..) προχώ και σε αυτό. Τι «ότι είναι να γίνει θα γίνει..». Όχι. Ότι είναι να ΚΑΝΕΙΣ θα γίνει.. :) Και όλα τα υπόλοιπα που διατυπώνεις στην υπόλοιπη παράγραφο («δε με θέλει κανεις, δεν είμαι ενδιαφέρον άτομο, όλοι οι άλλοι έχουν τις παρέες τους» κλπ) κι αυτά όλα λάθος είναι. Είναι απλά η δική σου αντίληψη/ματια στο πως νομίζεις ότι έχουν τα πράγματα. Μιλάει ο φόβος και η απογοήτευση σου, όχι εσυ. Δεν ισχύουν όλα αυτά στην πραγματικότητα. Ισχύουν μόνο επειδή τα πιστεύεις, εσυ τους δίνεις την υπόσταση. Συν του ότι δεν εχεις καταφέρει να βρεις ακόμα στη ζωή σου αυτά που διακαώς ψάχνεις.. Αυτό ναι, ευθύνεται κατά κάποιο τρόπο που είσαι έτσι αποκαρδιωμένη..

Σου λέω λοιπόν ότι είσαι μια χαρά κορίτσι και μια χαρά ενδιαφέρουσα και πως πολλοί θα ήθελαν να σε κάνουν παρέα αν είχαν την ευκαιρία :) Ίσως υπήρξες κάπως άτυχη στις συγκυρίες της ζωής σου πάνω σε αυτό, μην κατηγορείς τον εαυτό σου ότι κάτι κανεις εσυ και έφταιξε. Το μόνο που ίσως κανεις και αυτό ναι, φταίει, είναι που επιτρέπεις στην απογοήτευση να σε καθηλώνει από το να διεκδικήσεις και να βρεις εκεί έξω αυτά που ψάχνεις. Συν το ότι πιστεύεις στην ειμαρμενη, στο κισμέτ, αυτό σου λέω να προσπαθήσεις να το αποβάλλεις. Έρμαια είμαστε μόνο των συγκυριών που βρεθήκαμε, αλλά ακόμα και αυτές μπορούμε ενδεχομένως με ενεργητική προσπάθεια δική μας να τις τροποποιήσουμε και να τις αλλάξουμε. :) Η τέλος πάντων είναι απλά μια λίγο πιο δύσκολη αφετηρία. Εσύ ξεκινα και περπατα, δεν είναι ανεπανόρθωτη η ζημιά.. Μην παραμένεις έρμαιο στο τι σου συνέβη στο παρελθόν και το κρατάς αγκαλιά σαν βαρίδι/ καταδίκη και βουλιάζεις/πνιγεσαι μαζί του. Κάνε το εφόδιο και όπλο στη φαρέτρα σου και βγες εκεί έξω είκοσι χρονων κοπέλα και χρησιμοποίησε την εμπειρία σου αυτή (και τη θετική και την αρνητική εμπειρία των 21 ετών) ώστε να κανεις αυτή τη φορά τα πράγματα λίγο καλύτερα.. Συνέχισε με ήρεμη καθημερινή προσπάθεια να εξασκείς τα social skills σου. Ακόμη και εδώ μέσα μπορείς να το κανεις αυτό. Πες πως τώρα εμείς εδώ πίνουμε καφεδάκι μαζί (να, εγώ έχω μια κούπα με καφέ εδώ πέρα τώρα..) βάλε κι εσυ μια δικη σου κούπα με τον καφέ που προτιμάς και κάτσε να κάνουμε παρέα. Ένα διπλό τζαμάκι μας χωρίζει μόνο (δυο οθόνες) , κατά τα αλλα τα ‘σωψυχα μας τα συζητάμε ήδη.. :) Εγω πράγματα που έχω συζητήσει με κόσμο εδώ δεν τα ξέρει κανεις άλλος, ούτε οι κανονικοί μου φίλοι… Για σκέψου το λίγο αυτό.. Συν του ότι κιόλας εδώ, ελλείψει ελεύθερου χρόνου, μπορείς απλά να βρεις μια στιγμή, μια «τρύπα» χρονική, να γεμίσεις λίγο ελεύθερο χρόνο που εχεις ανά πάσα ώρα, δεν χρειάζεται να χάσεις χρόνο που λες δεν εχεις (όπως πχ για να κανονισεις μια κανονική έξοδο). :)

Συνέχισε να μιλάς για το ποσο απογοητευμένη αισθάνεσαι, by all means κανε το αυτό, ούτε κουραστική γίνεσαι ούτε τπτ, ίσα ίσα που εχεις και αναγκη να το βγάλεις από μέσα σου όλο αυτό, να το μοιραστείς. Συνέχισε να το μοιράζεσαι το πως νιώθεις τώρα. Παρεούλα στα δύσκολα σου κάνουμε και μας κανεις, όχι αντίλογο επιχειρημάτων.. :)

Τι καφέ πίνεις? Εμένα είναι με γεύση καραμέλα τώρα.. :) Συνήθως ή αυτό ή με άρωμα φουντούκι παίρνω. Ή σκέτη γεύση, τον κλασικό. :)

Θα έχεις ευκαιρίες κοπέλα μου, μην απογοητεύεσαι τόσο. Θα κανεις πράγματα, σπουδές, μεταπτυχιακό, δουλειά, θα δεις κι άλλες ευκαιρίες να γνωρίσεις κόσμο, δεν τελειώνει ποτέ αυτό..

[_Vassilis]

Ακομα και εσυ που λες οτι ησουν πολυ εσωστρεφης και καποιοι σου εκαναν bullying εναν φιλο απο το σχολειο (και κουμπαρο) τον εχεις. Και ειναι και διαμαντι οπως λες. Στην Κρητη σε ποια πολη εχρις γνωστους;

Τον φίλο διαμάντι τον κουμπάρο έχω να τον δω χρόνια, από πριν την πανδημία, λόγω σοβαρότατου ζητήματος υγείας δικού του. Είναι κλεισμένος σπίτι και απλά μιλάμε από το τηλέφωνο. Κι αυτό μια στο τόσο, όχι συχνά..

Στην Κρήτη δεν έχω κανέναν γνωστό. Εε, το είπα απλά γιατί είναι μια γνωστή εδώ που ενδεχομένως να πάει στο κοντινό μέλλον για Κρήτη (δε γνωρίζω που) αλλά ούτε κι έχω ακριβώς το θάρρος να της πω. Πάντως αν είναι και πάει τελικά ίσως το συζητήσω μαζί της και σου πω.

Ο κουμπάρος μου αγαπάει πολύ τον Ξυλούρη. Κι εμένα μου αρέσει πολύ. Σου αφιερώνω αυτό που λέει εδώ σαν ευχή να συμβεί στη ζωή σου.. :)

https://images.app.goo.gl/f2uorMWP9YY5hDot6

[Idkwhattosaytho]

δεν ξερω ποσες φορες πρεπει να στο πω.
παιρνεις σαν ΔΕΔΟΜΕΝΑ πραγματα που υποθετεις/ φανταζεσαι/ νομιζεις, αλλα στην πραγματικοτητα ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ. κι απο κει ξεκιναει η δυστυχια σου.
αν δεν βρισεκις επικοινωνια με την ψυχ, αλλαξε την, αλλα μην σταματησεις, γιατι θα εισαι αβοηθητη , ενω χρειαζεσαι βοηθεια.

εκτος αυτων, αν αυτο ηταν στην αρχη επιθυμια, επιδιωξη κλπ, τωρα εχει γινει εμμονη (το λες κι εσυ) κι αυτο το κανει ακομα πιο δυσκολο να λυθει, γιατι πας σε καθε νεα γνωριμια τρομερα επιβαρυμμενη με τα κολληματα σου και δεν μπορεις να χαλαρωσεις, να λυθεις, να επικοινωνησεις οπως πρεπει για να κανεις μια ζεστη και ενδιαφερουσα επαφη. εγω πιστευω οτι πρεπει να σταματησεις τις προσπαθειες εντελως και να επικεντρωθεις στο πας απο το "κολλημα" σε πιο ηρεμες και απενοχοποιημενες φασεις και μετα να ξαναπροσπαθησεις.
τον φιλαρακο σου, τον εχεις. κανε υπομονη, εχε την δικη του παρεα και ασε τις νεες γνωριμιες για καπου στο μελλον (δεν λεω να τις αποκλεισεις στο μυαλο σου). απλα, ετσι οπως εισαι τωρα φορτισμενη και απογοητευμενη, θα πηγαινεις σε καθε γνωριμια σαν ενα αγχωμενο και σιως και νευρωτικο πλασμα που περιμενει την θανατηφορα ετυμηγορια της απορριψης. ε, δεν νομιζω οτι ειναι μια γοητευτικη γνωριμια και για τον αλλον αυτη.
βρες τροπους και βοηθεια να ηρεμησεις.

και αν θες να στο πω και πρακτικα, τι μπορεις να κανεις, ΝΑΙ, αν ειναι να συνεχισεις σε αυτο το μοτιβο που βλεπουμε εδω, καλυτερα αποδεξου οτι δεν θα γινει ποτε και προχωρα παρακατω οπως λες και εσυ. ισως τοτε περιεργως δεις να αλλαζουν τα πραγματα...

υ.γ. δεν ειχες κανει λαθος. απλα δεν ταιριαζατε με οσους γνωρισες το λαθος το κανεις τωρα, που εχεις φαει κολλημα και εισαι τοσο ζορισμενη, που γνωριμια δυσκολα γινεται.

Μα ολοι εχουν εστω ενα ατομο χρονια. Η τουλαχιστον εχουν αναμνησεις μαζι του. Και αν δεν τον εμπιστευονται τουλαχιστον περνανε καλα μεσα στην παρεα μαζι του. Αυτο εγω δεν εχω και προβληματιζομαι. Προβληματα με παρεες και friendship breakups εχουν ολοι. Δεν παιρνω ως δεδομενο οτι ολοι εχουν πραγματικους φιλους. Αλλα μια μακροχρονια παρεα η μια παρεα για να βγουν την εχουν. Αυτο ειναι που με στενοχωρει εμενα.
Η συγκεκριμενη ψυχολογος επαιρνε 25€ μονο. Δεν μπορω να δινω ενα 50€ τη βδομαδα δε βγαινω.
Εχει γινει εμμονη γιατι νιωθω μονη μου πια. Και δεν μπορω να διαχειριστω την "ατυχια" μου. Με τα υπολοιπα συμφωνω. Οτι ετσι ειναι πολυ δυσκολη μια νεα γνωριμια. Οσο για το υγ δεν ειναι οτι δεν ταιριαζα απαραιτητα ειναι οτι ηταν τοξικοι.

[Idkwhattosaytho]

Τότε λοιπόν αφού τα πιστεύεις αυτά σου καταλογίζω (με πολλή αγάπη.. :) ) δεισιδαιμονία χωριατοπούλας και σου λέω να προσπαθήσεις να την αποβάλλεις αυτήν σου την πίστη. Εσυ είσαι πολύ ώριμη και προχωρημένη κοπέλα, δε θα κάθεσαι να πιστεύεις σε τέτοια χωριατίστικα.. Όπως είσαι «προχώ» σε άλλου είδους θέματα (πχ σεξιστικά, ομοφοβικά κλπ ) έτσι σου λέω να γίνεις (όσο μπορείς..) προχώ και σε αυτό. Τι «ότι είναι να γίνει θα γίνει..». Όχι. Ότι είναι να ΚΑΝΕΙΣ θα γίνει.. :) Και όλα τα υπόλοιπα που διατυπώνεις στην υπόλοιπη παράγραφο («δε με θέλει κανεις, δεν είμαι ενδιαφέρον άτομο, όλοι οι άλλοι έχουν τις παρέες τους» κλπ) κι αυτά όλα λάθος είναι. Είναι απλά η δική σου αντίληψη/ματια στο πως νομίζεις ότι έχουν τα πράγματα. Μιλάει ο φόβος και η απογοήτευση σου, όχι εσυ. Δεν ισχύουν όλα αυτά στην πραγματικότητα. Ισχύουν μόνο επειδή τα πιστεύεις, εσυ τους δίνεις την υπόσταση. Συν του ότι δεν εχεις καταφέρει να βρεις ακόμα στη ζωή σου αυτά που διακαώς ψάχνεις.. Αυτό ναι, ευθύνεται κατά κάποιο τρόπο που είσαι έτσι αποκαρδιωμένη..

Σου λέω λοιπόν ότι είσαι μια χαρά κορίτσι και μια χαρά ενδιαφέρουσα και πως πολλοί θα ήθελαν να σε κάνουν παρέα αν είχαν την ευκαιρία :) Ίσως υπήρξες κάπως άτυχη στις συγκυρίες της ζωής σου πάνω σε αυτό, μην κατηγορείς τον εαυτό σου ότι κάτι κανεις εσυ και έφταιξε. Το μόνο που ίσως κανεις και αυτό ναι, φταίει, είναι που επιτρέπεις στην απογοήτευση να σε καθηλώνει από το να διεκδικήσεις και να βρεις εκεί έξω αυτά που ψάχνεις. Συν το ότι πιστεύεις στην ειμαρμενη, στο κισμέτ, αυτό σου λέω να προσπαθήσεις να το αποβάλλεις. Έρμαια είμαστε μόνο των συγκυριών που βρεθήκαμε, αλλά ακόμα και αυτές μπορούμε ενδεχομένως με ενεργητική προσπάθεια δική μας να τις τροποποιήσουμε και να τις αλλάξουμε. :) Η τέλος πάντων είναι απλά μια λίγο πιο δύσκολη αφετηρία. Εσύ ξεκινα και περπατα, δεν είναι ανεπανόρθωτη η ζημιά.. Μην παραμένεις έρμαιο στο τι σου συνέβη στο παρελθόν και το κρατάς αγκαλιά σαν βαρίδι/ καταδίκη και βουλιάζεις/πνιγεσαι μαζί του. Κάνε το εφόδιο και όπλο στη φαρέτρα σου και βγες εκεί έξω είκοσι χρονων κοπέλα και χρησιμοποίησε την εμπειρία σου αυτή (και τη θετική και την αρνητική εμπειρία των 21 ετών) ώστε να κανεις αυτή τη φορά τα πράγματα λίγο καλύτερα.. Συνέχισε με ήρεμη καθημερινή προσπάθεια να εξασκείς τα social skills σου. Ακόμη και εδώ μέσα μπορείς να το κανεις αυτό. Πες πως τώρα εμείς εδώ πίνουμε καφεδάκι μαζί (να, εγώ έχω μια κούπα με καφέ εδώ πέρα τώρα..) βάλε κι εσυ μια δικη σου κούπα με τον καφέ που προτιμάς και κάτσε να κάνουμε παρέα. Ένα διπλό τζαμάκι μας χωρίζει μόνο (δυο οθόνες) , κατά τα αλλα τα ‘σωψυχα μας τα συζητάμε ήδη.. :) Εγω πράγματα που έχω συζητήσει με κόσμο εδώ δεν τα ξέρει κανεις άλλος, ούτε οι κανονικοί μου φίλοι… Για σκέψου το λίγο αυτό.. Συν του ότι κιόλας εδώ, ελλείψει ελεύθερου χρόνου, μπορείς απλά να βρεις μια στιγμή, μια «τρύπα» χρονική, να γεμίσεις λίγο ελεύθερο χρόνο που εχεις ανά πάσα ώρα, δεν χρειάζεται να χάσεις χρόνο που λες δεν εχεις (όπως πχ για να κανονισεις μια κανονική έξοδο). :)

Συνέχισε να μιλάς για το ποσο απογοητευμένη αισθάνεσαι, by all means κανε το αυτό, ούτε κουραστική γίνεσαι ούτε τπτ, ίσα ίσα που εχεις και αναγκη να το βγάλεις από μέσα σου όλο αυτό, να το μοιραστείς. Συνέχισε να το μοιράζεσαι το πως νιώθεις τώρα. Παρεούλα στα δύσκολα σου κάνουμε και μας κανεις, όχι αντίλογο επιχειρημάτων.. :)

Τι καφέ πίνεις? Εμένα είναι με γεύση καραμέλα τώρα.. :) Συνήθως ή αυτό ή με άρωμα φουντούκι παίρνω. Ή σκέτη γεύση, τον κλασικό. :)

Θα έχεις ευκαιρίες κοπέλα μου, μην απογοητεύεσαι τόσο. Θα κανεις πράγματα, σπουδές, μεταπτυχιακό, δουλειά, θα δεις κι άλλες ευκαιρίες να γνωρίσεις κόσμο, δεν τελειώνει ποτέ αυτό..

Δεν ειναι θεμα προοδευτικοτητας. Εχει σημασια και η τυχη. Εννοειται οτι πρεπει να παρεις τη ζωη στα χερια σου και να μην λες απλα ειμαι ατυχος ειμαι ατυχος αλλα αν κατι ειναι να συμβει θα συμβει. Δηλαδη αν η τυχη μου ειναι να κατεβω σημερα τις σκαλες του σπιτιου και να σπασω το ποδι μου που λεει ο λογος θα συμβει. Εχω 2 επιλογες (μετα το νοσοκομειο χαχα). Η να αρχισω να γκρινιαζω και να λεω ποσο γκαντεμο ειμαι η να πω οτι οκ οτι εγινε εγινε θα περιμενω να γιανει και ολα καλα. Αλλα το γεγονος σαν γεγονος δεν μπορω να το αλλαξω. Αυτο ειναι το γραφτο, αυτο εννοω. Για αυτο λεω οτι αν ηταν γραφτο μου τωρα θα ειχα εστω εναν αληθινο φιλο. Η θα εβρισκα περισσοτερο κοσμο στην ηλικια μου χαχα. Ο σεξισμος και η ομοφοβια εχουν να κανουν με μισος και το μισος ειναι κατι που δεν θελω καθολου στη ζωη μου. Για αυτο και τα απεχθανομαι βαθια. 100% προοδευτικη ομως δεν ειμαι και το παραδεχομαι.

Ναι αλλα τοσο καιρο που ψαχνω δεν θα επρεπε να τα εχω βρει; Δεν σου λεω με την πρωτη αλλα κυριολεκτικα ψαχνω απο το γυμνασιο. Και οσο περναει ο καιρος χαλανε και αλλα πραγματα (πχ οικογενειακα). Μου λετε να μη βασιζομαι 100% στο αγορι μου γιατι ποτε δεν ξερεις αλλα κυριολεκτικα ειναι η μονη "σανιδα σωτηριας" αυτη τη στιγμη.

Ενδιαφερουσα ειμαι μονο πισω απο το πληκτρολογιο που μιλαω μονη μου χαχα. Απο κοντα δεν τα λεω τοσο ωραια γιατι κομπλαρω χαχα. Θελω να εξασκησω τα σοσιαλ σκιλς στη σχολη αλλα βλεπω οτι ολοι εχουν τον "κολλητο" τους. Κυριολεκτικα ειναι ολοι σε δυαδες. Εχουν βρει ενα ατομο και απλα κολλανε. Εγω παλι δεν τα καταφερα σε αυτο. Τελος παντων. Ισως σε καμια δουλεια στο μελλον.

Χαχαχα και εγω αυτη τη στιγμη πινω καφε. Συνηθως πινω με καραμελα (η φιλτρου η φρεντο εσπρεσσο αναλογα αν θελω ζεστο η κρυο) αλλα τωρα εχω με βανιλια. Και εγω νιωθω οτι καποια πραγματα πιο ευκολα θα τα συζητουσα με αγνωστους η ανωνυμα παρα με φιλους μου. Δεν ξερω νιωθω οτι θα μου ηταν ισως πιο ευκολο. Και με τους φιλους θα συζητουσα κατι πιο ακυρο η κατι που ξερω οτι ενδιαφερει και τους 2. Πχ μακιγιαζ η θεατρο. Θα εχω ευκαιριες για γνωριμιες σιγουρα. Απλα βλεπω οτι ο κοσμος δεν ενδιαφερεται πλεον και αυτο με αγχωνει. Ολοι ειναι η δειχνουν ενταξει με αυτους που ηδη εχουν.

[Idkwhattosaytho]

Τον φίλο διαμάντι τον κουμπάρο έχω να τον δω χρόνια, από πριν την πανδημία, λόγω σοβαρότατου ζητήματος υγείας δικού του. Είναι κλεισμένος σπίτι και απλά μιλάμε από το τηλέφωνο. Κι αυτό μια στο τόσο, όχι συχνά..

Στην Κρήτη δεν έχω κανέναν γνωστό. Εε, το είπα απλά γιατί είναι μια γνωστή εδώ που ενδεχομένως να πάει στο κοντινό μέλλον για Κρήτη (δε γνωρίζω που) αλλά ούτε κι έχω ακριβώς το θάρρος να της πω. Πάντως αν είναι και πάει τελικά ίσως το συζητήσω μαζί της και σου πω.

Ο κουμπάρος μου αγαπάει πολύ τον Ξυλούρη. Κι εμένα μου αρέσει πολύ. Σου αφιερώνω αυτό που λέει εδώ σαν ευχή να συμβεί στη ζωή σου.. :)

https://images.app.goo.gl/f2uorMWP9YY5hDot6

Ναι αλλα ξερεις οτι υπαρχει λογος που δεν βλεπεστε. Δεν ειναι οτι χαθηκατε η οτι τσακωθηκατε. Ειναι σιγουρα στεναχωρο αλλα ξερεις οτι τον εχεις. Εκτιμησε τουλαχιστον αυτο. Μιλατε ομως. Εγω αμα δεν στειλω δεν θα στειλει κανενας. Η θα μου στειλουν μια φορα το 2μηνο-3μηνο. Δεν ειμαι αρκετα ενδιαφερουσα μαλλον. Ενταξει δεν πειραζει με τη γνωστη σου. Αν νιωθεις αβολα αστο δεν πειραζει. Το καταλαβαινω. Ουτε εμενα θα μου ειναι ευκολο να γνωρισω ατομο υπο τετοιες συνθηκες. Δηλαδη και να βρω 50 νεους φιλους που λεει ο λογος δεν νομιζω να τους πω ποτε για το φορουμ. Το αστειο της υποθεσης ειναι οτι το αγορι μου χωρις να ξερει οτι εγραψα εδω με παροτρυνε να το κανω για να δω αν εχει καποιος παρομοιες εμπειριες μαζι μου. Μεσα στο μυαλο μου ειναι αυτο το παιδι.

[_Vassilis]

Ενδιαφερουσα ειμαι μονο πισω απο το πληκτρολογιο που μιλαω μονη μου χαχα. Απο κοντα δεν τα λεω τοσο ωραια γιατι κομπλαρω χαχα.

Εγώ δηλαδή μόνος μου μιλάω κι εγώ τόση ώρα??Δυο παράλληλους μονολόγους κάνουμε?? Να πάω γιατρό? Ακούω φωνές? Και εδώ να σε είχα εσένα θα σου λεγα βγάλε το κινητό να τα λέμε μέσω του φόρουμ, έτσι είστε εσείς τα zoomerάκια, σας βλέπω στις καφετέριες κι αντί να επικοινωνείτε ευθέως, κοιτάτε μαζί την οθόνη. :) Δε φταίτε, γεννηθήκατε μέσα σε αυτό το πράγμα.. Εγώ έχω προλάβει την εποχή πριν εφευρεθεί ο ηλεκτρισμός.. Δεν υπήρχαν ούτε κινητά τότες…

Άμα κομπλάρεις από κοντά είσαι ακόμα πιο «ελκυστικό φιλαράκι» για αυτούς που επίσης κομπλαρουν (όπως είμαι εγώ..). Αλλα εσένα δε σε θέλω για φίλη ρε, θα σου προξενέψω την κόρη της φίλης μου για παρεα που είναι και διαμάντι και ρουμπίνι κι άμα σ’αρεσει… :p Συνομήλικα είστε, την περνάς καναδυό χρονάκια μόνο, αλλα στην πραγματικότητα είναι «μεγαλύτερη» σου.. Εδώ σκέψου μέχρι κι εμένα με κάνει diss τα τελευταία χρόνια, δεν έρχεται σινεμά να δει μαζί μου παιδικά.. Εσύ καλέ τα βλέπεις καθόλου τα καρτούνια ή είσαι της κουλτούρας κι εσυ σαν το άλλο?

Για φτιάξε ένα από αυτό με τη βανίλια να δω κάτι που θέλω.. Ωραίο ακούγεται… :p :)

Το «σπασμένο πόδι» θα φτιάξει , θα το ξαναπερπατήσεις.. Για τη γκαντεμιά δεν ξέρω, δεν παίρνω όρκο.. Πάντως η τύχη «σου χρωστάει» να ξέρεις.. :)

[_Vassilis]

Ζουμεράκι όπως βλέπεις το autocorrect επιμένει, παρότι πήγα έκανα αυτά που είπες στις ρυθμίσεις.. Τεσπα, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, ξαναγυρνάω και διαβάζω τα μηνύματα κι όλο κάνω edit στα λάθη...

Εγώ είχα γνωστό όταν είχαν πρωτοβγεί τα κινητά που πήγε και κόλλησε αυτοκόλλητη ετικέτα στην πλάτη του κινητού του που έγραφε τα συχνότερα νούμερα που επικοινωνούσε για να μην τα ξεχάσει… Με τέτοιους τακιμιάζω εγώ να ξες…

[Idkwhattosaytho]

Εγώ δηλαδή μόνος μου μιλάω κι εγώ τόση ώρα??Δυο παράλληλους μονολόγους κάνουμε?? Να πάω γιατρό? Ακούω φωνές? Και εδώ να σε είχα εσένα θα σου λεγα βγάλε το κινητό να τα λέμε μέσω του φόρουμ, έτσι είστε εσείς τα zoomerάκια, σας βλέπω στις καφετέριες κι αντί να επικοινωνείτε ευθέως, κοιτάτε μαζί την οθόνη. :) Δε φταίτε, γεννηθήκατε μέσα σε αυτό το πράγμα.. Εγώ έχω προλάβει την εποχή πριν εφευρεθεί ο ηλεκτρισμός.. Δεν υπήρχαν ούτε κινητά τότες…

Άμα κομπλάρεις από κοντά είσαι ακόμα πιο «ελκυστικό φιλαράκι» για αυτούς που επίσης κομπλαρουν (όπως είμαι εγώ..). Αλλα εσένα δε σε θέλω για φίλη ρε, θα σου προξενέψω την κόρη της φίλης μου για παρεα που είναι και διαμάντι και ρουμπίνι κι άμα σ’αρεσει… :p Συνομήλικα είστε, την περνάς καναδυό χρονάκια μόνο, αλλα στην πραγματικότητα είναι «μεγαλύτερη» σου.. Εδώ σκέψου μέχρι κι εμένα με κάνει diss τα τελευταία χρόνια, δεν έρχεται σινεμά να δει μαζί μου παιδικά.. Εσύ καλέ τα βλέπεις καθόλου τα καρτούνια ή είσαι της κουλτούρας κι εσυ σαν το άλλο?

Για φτιάξε ένα από αυτό με τη βανίλια να δω κάτι που θέλω.. Ωραίο ακούγεται… :p :)

Το «σπασμένο πόδι» θα φτιάξει , θα το ξαναπερπατήσεις.. Για τη γκαντεμιά δεν ξέρω, δεν παίρνω όρκο.. Πάντως η τύχη «σου χρωστάει» να ξέρεις.. :)

Δεν ξερω αν εχει να κανει με τα σοσιαλ και την τεχνολογια. Τωρα τελευταια εκφραζομαι πιο πολυ και δεν λεω μονο τα "αυτονοητα". Γενικα ενιωθα παντα αβολα με τους ανθρωπους. Οταν ειναι απεναντι μου καποιος κομπλαρω. Δεν ξερω τι με δυσκολευει και με σταματαει. Αν δεν ημουν ετσι θα ειχα σιγουρα πολλες παρεες. Αν δηλαδη μπορουσα να εκφραστω με ανεση. Γιατι αυτο "μαγνητιζει" τον κοσμο. Η αυρα που εκπεμπεις (αλλα εγινα κριντζ τωρα χαχα). Μαλλον ειναι κοινωνικο αγχος. Αν ειχα γενικα θεμα εκφρασης θα φαινοταν. Αλλα δεν μπορω να το εξηγησω αλλιως. Αφου εδω γραφω κατεβατα χωρις καμια δυσκολια...

Πιστευω θα τη συμπαθησω την κοπελα. Αλλα αληθεισ εχω βαρεθει να γνωριζω ατομα μικροτερης ηλικιας. Δεν θελω να ακουστω κακια γιατι ο καθενας εχει κατι να σου δωσει προφανως αλλα πως γινεται να μη βρισκω κυριολεκτικα κανεναν στην ηλικια μου. Ωρες ωρες νιωθω οτι κανω παρεα με μωρα. Και οτι "υστερω" καπως σε σχεση με παλιους συμμαθητες η συμφοιτητες. Καλε εννοειται οτι βλεπω καρτουν. Αμσ μου αρεσει το κονσεπτ δεν με νοιαζει αν ειναι κινουμενο σχεδιο, ασπρομαυρο κλπ. Απλα το βλεπω. Αυτο με τη γκαντεμια θα το αποδεχτω ποτε ομως; Ειναι το πιο δυσκολο κομματι αυτη τη στιγμη πιστευω. Η τυχη ΤΟ ΞΕΡΩ οτι μου χρωσταει. ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ. Γιατι δεν εχω πειραξει κανεναν.

[Idkwhattosaytho]

Ζουμεράκι όπως βλέπεις το autocorrect επιμένει, παρότι πήγα έκανα αυτά που είπες στις ρυθμίσεις.. Τεσπα, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, ξαναγυρνάω και διαβάζω τα μηνύματα κι όλο κάνω edit στα λάθη...

Εγώ είχα γνωστό όταν είχαν πρωτοβγεί τα κινητά που πήγε και κόλλησε αυτοκόλλητη ετικέτα στην πλάτη του κινητού του που έγραφε τα συχνότερα νούμερα που επικοινωνούσε για να μην τα ξεχάσει… Με τέτοιους τακιμιάζω εγώ να ξες…

ΑΓΑΠΩ ΧΑΧΑΧΑΧΑ. Ολοι εχουμε μια ελαφρια αμνησια δηλαδη. Οδευουμε προς τα γεραματα (μη μου πειτε οτι ειμαι μονο 21 το ξερω αλλα στην πραγμστικοτητα νιωθω 50 με τα "βαρη" που βαζω στον εαυτο μου).

[_Vassilis]

Δεν ξερω αν εχει να κανει με τα σοσιαλ και την τεχνολογια. Τωρα τελευταια εκφραζομαι πιο πολυ και δεν λεω μονο τα "αυτονοητα". Γενικα ενιωθα παντα αβολα με τους ανθρωπους. Οταν ειναι απεναντι μου καποιος κομπλαρω. Δεν ξερω τι με δυσκολευει και με σταματαει. Αν δεν ημουν ετσι θα ειχα σιγουρα πολλες παρεες. Αν δηλαδη μπορουσα να εκφραστω με ανεση. Γιατι αυτο "μαγνητιζει" τον κοσμο. Η αυρα που εκπεμπεις (αλλα εγινα κριντζ τωρα χαχα). Μαλλον ειναι κοινωνικο αγχος. Αν ειχα γενικα θεμα εκφρασης θα φαινοταν. Αλλα δεν μπορω να το εξηγησω αλλιως. Αφου εδω γραφω κατεβατα χωρις καμια δυσκολια...

Πιστευω θα τη συμπαθησω την κοπελα. Αλλα αληθεισ εχω βαρεθει να γνωριζω ατομα μικροτερης ηλικιας. Δεν θελω να ακουστω κακια γιατι ο καθενας εχει κατι να σου δωσει προφανως αλλα πως γινεται να μη βρισκω κυριολεκτικα κανεναν στην ηλικια μου. Ωρες ωρες νιωθω οτι κανω παρεα με μωρα. Και οτι "υστερω" καπως σε σχεση με παλιους συμμαθητες η συμφοιτητες. Καλε εννοειται οτι βλεπω καρτουν. Αμσ μου αρεσει το κονσεπτ δεν με νοιαζει αν ειναι κινουμενο σχεδιο, ασπρομαυρο κλπ. Απλα το βλεπω. Αυτο με τη γκαντεμια θα το αποδεχτω ποτε ομως; Ειναι το πιο δυσκολο κομματι αυτη τη στιγμη πιστευω. Η τυχη ΤΟ ΞΕΡΩ οτι μου χρωσταει. ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ. Γιατι δεν εχω πειραξει κανεναν.

Τι έγινε??? Βρήκα παρέα να πάω να δω παιδικά δηλαδή?? :) Έρχεσαι?? Το άλλο το zoomerάκι η φίλη σου με παράτησε, δε θέλει λέει να δει «κουνγκ φου» πάντα, μόνο σε Παπακαλιάτη λέει άμα είναι έρχεται.. Χάρισέ μου λίγη ωριτσα κι έλα να κανεις παρέα του γερομαgoofy στο σινεμά… Να σε περιμένω?

[Idkwhattosaytho]

Τι έγινε??? Βρήκα παρέα να πάω να δω παιδικά δηλαδή?? :) Έρχεσαι?? Το άλλο το zoomerάκι η φίλη σου με παράτησε, δε θέλει λέει να δει «κουνγκ φου» πάντα, μόνο σε Παπακαλιάτη λέει άμα είναι έρχεται.. Χάρισέ μου λίγη ωριτσα κι έλα να κανεις παρέα του γερομαgoofy στο σινεμά… Να σε περιμένω?

Χαχαχα καλο λογοπαιγνιο. Για Παπακαλιατη ψηνομαι και εγω. Εχω δει μονο μια ταινια του και το μαεστρο αλλα μου αρεσαν αρκετα