Δεν εχω φιλους

[Idkwhattosaytho]

Προσπαθούμε.. Το παλεύουμε.. Έχει γυρίσει ο ουρανός τούμπα από τότε αλλά τώρα νομίζω πως είμαι λίγο καλύτερα παρότι οι συνθήκες είναι αυτές που είναι (δεν τις ξέρεις..) Και βοηθιέμαι και από όλους εσάς στο φόρουμ, να είστε καλά ρε παιδιά όλοι (εκτός από το Γιώργο.. εσένα συγκεκριμένα να σου καεί το καλοριφέρ του αυτοκινήτου που έχεις για το «κρρρύο/πρρρύο». :p Κατά τα λοιπά να είσαι καλά κι εσύ..)

Όχι, δεν είναι περίεργη, μια χαρά πολύ καλούλα είναι και φιλότιμη σε όλα τα υπόλοιπα, αλλά ήρθε έτσι και μου απέδειξε στο συγκεκριμένο ότι έχει φοβικότητα/«στίγμα» για τους ψυχοπλακωτικούς.. Είναι λιγο «χωριατοπουλα» σε αυτό. Όντως κιόλας έχει μεγαλώσει σε χωριό. Τι να κάνω εγώ τώρα? Αν μου ξανάρθουν παρακαλετοί για παρέα να τους «ρίξω άκυρο»? :) Εσύ μάλλον αυτό θα έκανες… :) Ομολογώ ότι εκεινον τον καιρο δεν ήμουν και η καλυτερη δυνατή παρέα.. Μην κοιτάς τωρα που έγινα πάλι περιζήτητος και με θέλει μόνο ο Γιώργος.. :p

…που λες.. Πήρε αυτή την οικογένειά της και πήγαν πήραν αποστάσεις από εμάς όταν «αρρωστησα».. Με δική της πρωτοβουλία, όχι ο αντρας της. Μετά με το διαζύγιο χαθήκαμε τελείως και αυτό ήταν πλέον λόγω της δικιάς μου, όχι της άλλης. Η δικιά μου το χει λίγο αυτο το «δε με θελεις μια δε σε θέλω δέκα» και χαλάστηκε από τη συμπεριφορά της όλο το προηγούμενο διάστημα και την έβαλε στον πάγο. Πάντως μιλήσαμε για τη γιορτή αυτής της γυναίκας, την πήρα για να ευχηθώ, και είπε από μόνη της ότι θα με πάρουν τηλέφωνο να κανονίσουμε να βρεθούμε. Ας κάνουν ότι θέλουν, ας «παίξουν μπάλα» αυτοί, εγώ δεν πιέζω, ούτε φόρτωμα γίνομαι, εξάλλου, απ ότι φαίνεται τωρα τελευταία, υπάρχει κόσμος που του αρέσει η παρέα μου, δεν κρεμάστηκα σε αυτους.. Μακάρι ομως να αποφασίσουν να τους δω γιατί τους έχω πεθυμήσει. Κάναμε στενή οικογενειακή παρέα για πολλά χρόνια, περίπου 15..

Σιγουρα ειναι μια δυσκολη κατασταση αυτη και ελπιζω καποια στιγμη να μπορεσεις να πεις οτι το ξεπερασες στο 100%. Χαιρομαστε που βοηθαμε εστω και απο εδω.

Περιεργη εννοω που απομακρυνθηκε εντελως ενω στην αρχη ηταν "κολλημενη" μαζι σας. Αυτο εννοω. Στην προσωπικη της ζωη δεν ξερω πως ειναι. Αυτο με τις ψυχικες ασθενειες δεν το καταλαβαινω. Ο καθενας θα μπορουσε να εχει αρα γιατι να υπαρχει στιγμα; Ναι ισως το εκανα γιατι θελω να ειμαι με ατομα που οντως με εκτιμανε και δεν θα με κραξουν για το καθε τι. Δεν ξερω ισως γινομαι αυστηροι αλλα θελω ατομα που να με βοηθανε να ειμαι 100% ο εαυτος μου και να μη φοβαμαι. Επειδη ειμαι ντροπαλη αυτο μου φαινεται φουλ δυσκολο. Και επειδη εκοψα σχεδον με οποιον μιλουσα θελω να ξερω οτι τα επομενα ατομα που θα βαλω στη ζωη μου, θα μεινουν. Αν οχι για παντα τουλαχιστον περισσοτερο απο 2-3 χρονια. Ολοι στον 2ο χρονο πανω κατω μου βγαζουν προβληματα. Καλα κανει η πρωην σου νομιζω. Δεν πρεπει να παρακαλαμε. Εμενα ο μπαμπας μου αυτο μου εχει μαθει. Εε αυτο το να κανονισουμε το λενε ολοι και μετα δεν παιρνουν ποτε τηλ. Δες και τα δικα μου. Πως ειναι να κανεις πολυ παρεα με καποιον 15 χρονια; Νιωθω οτι δεν θα το ζησω ποτε.

[Idkwhattosaytho]

Λοιπόν, να πω κι εγώ κάτι σε αυτή τη συζήτηση. Από ό,τι καταλαβαίνω έχεις υπερευαισθησία και τα παίρνεις όλα βαριά, και την αδιαφορία των άλλων και τις γνώμες τους. Το έχω κι εγώ, αλλά εσύ το παρακάνεις νομίζω. Δεν πρέπει να σε νοιάζει αν κάποιοι δεν κάνουν την κίνηση να σου πουν να πάτε για καφέ, ειδικά αφού έχεις και αγόρι! Και πρέπει να πας σε νέες δραστηριότητες με κόσμο, αφού δεν βρίσκεις στη σχολή! Κι εγώ τόσα χρόνια στη σχολή μόνο με έναν κόλλησα! Και οι παρέες στις σχολές, αφού διαμορφωθούν, είναι ερμητικά κλειστές, δεν μπορείς να μπεις μετά, ειδικά αν δεν είσαι εξωστρεφής.

Γειαα! Θα συμφωνησω με την υπερευαισθησια. Αλλα νιωθω οτι αν ειχα μια σταθερη παρεα που την ειχα σιγουρη (σιγουρη οχι δεδομενη) δεν θα αγχωνομουν τοσο για τη γνωμη των αλλων. Τωρα νιωθω οτι ειναι ολοι εναντιον μου και για αυτο τα παιρνω ετσι βαρια.

Δεν κολλαει τοσο το οτι εχω αγορι. Οκ ενα αγορι να μη μου το πει γιατι μπορει να φοβαται οτι θα μπλεξει. Καποια κοπελα; Γιατι να μη μου πει ελα παμε για καφε; Καποια γειτονισσα; Γιατι να λενε καλα λογια για μενα ενω στην πραγματικοτητα να μη με εκτιμανε καν. Ωραια σε νεες δραστηριοτητες να παω αλλα ποιος μου εγγυαται οτι εκει θα βρω κοσμο; Αφου ουτε στο σχολειο βρηκα, ουτε στη σχολη, ουτε στις δραστηριοτητες που εκανα μικρη. Επισης οι παρεες στη σχολη δεν ειναι τοσο ερμητικα κλειστες. Πλεον αλλαζουν. Αλλα αλλαζουν στο 2ο-3ο εξαμηνο, οχι στο 7ο που ειμαι εγω τωρα. Απο το πρωτο ετος ξερετε ποσες παρεες εχουν αλλαξει; Ξερετε ποσα ατομα εδειξαν τον πραγματικο τους χαρακτηρα στο 2ο-3ο ετος;

[_Vassilis]

Περιεργη εννοω που απομακρυνθηκε εντελως ενω στην αρχη ηταν "κολλημενη" μαζι σας. Αυτο εννοω.

Πως ειναι να κανεις πολυ παρεα με καποιον 15 χρονια; Νιωθω οτι δεν θα το ζησω ποτε.

Πρώτο quote. Σου φαινεται περίεργο γιατί υπάρχει πληροφορία που δεν ξέρεις. Σου τη δίνω τώρα. Χρειάστηκε να μπω στο νοσοκομείο για «ακούσια νοσηλεία» γιατί δεν ήμουνα καλά. Ήταν κι αυτή εκεί. Αλλά έκτοτε, παρότι πάντα ευγενική και να ρωτήσει τι κάνω και πως είμαι, έχει κάνει στροφή 180 μοιρών στα της «κοινής παρέας». Αυτή. Όχι ο σύζυγος.

Δεύτερο quote. Εγώ ΞΕΡΩ ότι θα το ζήσεις. Όταν ξεκινησαμε να κανουμε την κοινη παρέα ήμουν αρκετα μεγαλυτερος απο σενα, γυρω στα 26-27 νομιζω. Μην απελπιζεσαι λέμε. Εμένα μου ήρθε ουρανοκατέβατη αυτή η παρέα. Δεν έκανα απολύτως τίποτα. Και ναι, είναι πολύ ωραία η οικειότητα που αναπτύσσεται από ενα σημειο και μετα με τα χρόνια, να καλείς ή να πηγαινεις σε σπιτια φίλων σου, τόσα χρόνια μαζευονται οι κοινες εμπειριες, έχουμε κανει και διακοπές μαζί, ειναι πολλα.. Έχουν ένα κορίτσι που όταν τους γνώρισα ήταν «μικράκι» και τώρα ειναι στα χρόνια σου (σχεδον..) φοιτήτρια :) Θα τα ζήσεις αυτά (σουτ.. μιλάω.. :p ) και θα τα δεις κι εσυ μετά.. :)

[Idkwhattosaytho]

Πρώτο quote. Σου φαινεται περίεργο γιατί υπάρχει πληροφορία που δεν ξέρεις. Σου τη δίνω τώρα. Χρειάστηκε να μπω στο νοσοκομείο για «ακούσια νοσηλεία» γιατί δεν ήμουνα καλά. Ήταν κι αυτή εκεί. Αλλά έκτοτε, παρότι πάντα ευγενική και να ρωτήσει τι κάνω και πως είμαι, έχει κάνει στροφή 180 μοιρών στα της «κοινής παρέας». Αυτή. Όχι ο σύζυγος.

Δεύτερο quote. Εγώ ΞΕΡΩ ότι θα το ζήσεις. Όταν ξεκινησαμε να κανουμε την κοινη παρέα ήμουν αρκετα μεγαλυτερος απο σενα, γυρω στα 26-27 νομιζω. Μην απελπιζεσαι λέμε. Εμένα μου ήρθε ουρανοκατέβατη αυτή η παρέα. Δεν έκανα απολύτως τίποτα. Και ναι, είναι πολύ ωραία η οικειότητα που αναπτύσσεται από ενα σημειο και μετα με τα χρόνια, να καλείς ή να πηγαινεις σε σπιτια φίλων σου, τόσα χρόνια μαζευονται οι κοινες εμπειριες, έχουμε κανει και διακοπές μαζί, ειναι πολλα.. Έχουν ένα κορίτσι που όταν τους γνώρισα ήταν «μικράκι» και τώρα ειναι στα χρόνια σου (σχεδον..) φοιτήτρια :) Θα τα ζήσεις αυτά (σουτ.. μιλάω.. :p ) και θα τα δεις κι εσυ μετά.. :)

Καλα ναι σιγουρα δεν ξερω λεπτομερειες.

Ειναι διαφορετικο το να κανεις παρεα 15 χρονια απο το σχολειο μεχρι το μεταπτυχιακο πχ και διαφορετικο απο το πανεπιστημιο μεχρι τα 35 πχ; Ειναι διαφορετικη αυτη η σχεση παρολο που εχει την ιδια διαρκεια; Αυτο θελω και εγω. Με τις κοινες εμπειριες. Δεν μπορω να ξεκοβω και ολα αυτα να ειναι αναμνησεις. Να μην εχω καποιον να τα ξανασυζητησω ποτε. Τωρα που λες σχεδον φοιτητρια. Σχεδον φοιτητες ειναι και ο αδερφος μου και η γειτονισσα μου. Ολοι ειναι μικροτεροι μου χαχα. Κανεις στην ηλικια μου παλι.

Ενταξει παιδια θα το ζησω αλλα γιατι να μεινω χωρις παρεα; Η τωρα η στο σχολειο η γενικα; Δεν το αξιζω αυτο και το ξερω.

[_Vassilis]

Καλα ναι σιγουρα δεν ξερω λεπτομερειες.

Ειναι διαφορετικο το να κανεις παρεα 15 χρονια απο το σχολειο μεχρι το μεταπτυχιακο πχ και διαφορετικο απο το πανεπιστημιο μεχρι τα 35 πχ; Ειναι διαφορετικη αυτη η σχεση παρολο που εχει την ιδια διαρκεια; Αυτο θελω και εγω. Με τις κοινες εμπειριες. Δεν μπορω να ξεκοβω και ολα αυτα να ειναι αναμνησεις. Να μην εχω καποιον να τα ξανασυζητησω ποτε. Τωρα που λες σχεδον φοιτητρια. Σχεδον φοιτητες ειναι και ο αδερφος μου και η γειτονισσα μου. Ολοι ειναι μικροτεροι μου χαχα. Κανεις στην ηλικια μου παλι.

Ενταξει παιδια θα το ζησω αλλα γιατι να μεινω χωρις παρεα; Η τωρα η στο σχολειο η γενικα; Δεν το αξιζω αυτο και το ξερω.

Αχ και βιάζομαι να φύγω τώρα αλλά τι να σε κάνω.. :)

«Σχεδόν» εννοούσα σχεδόν στην ηλικία σου, φοιτήτρια είναι ήδη η κοπέλα. Δεν νομίζω να είναι διαφορετικό αυτό που λες με την παρέα «απο το σχολειο» ή λιγο αργότερα. Τον άλλον ας πουμε που τον ξέρω από τα χρόνια του σχολείου δεν έχει καποια διαφορά, ή μάλλον έχει, αλλά όχι λόγω σχολείου ή περισσοτερων χρόνων, αλλά λόγω καλύτερου ταιριάσματος σαν χαρακτήρες, συν του ότι ειναι και αντρας και οχι γυναικα. (Με τον άντρα αυτης της γυναικας παροτι με αγαπαει και τον αγαπαω πολυ και κανουμε καλη παρεα, δεν μπορουμε να συνεννοηθουμε ακριβως σαν χαρακτηρες.. Ειναι ενας καλοκαρδος ανθρωπος αλλά μεχρι εκει.. δεν καταλαβαίνει για πολλα πολλα παραπάνω, δεν μπορεις να συζητησεις περαιτερω πολυπλοκα πραγματα, τον δεχεσαι οπως ειναι, απλος και καλοκαρδος..)

[ioannis2]

Γεια σας! Ειμαι 21 και νιωθω οτι δεν εχω κανει ποτε πραγματικους φιλους. Οσοι εκανα η με παρατουσαν η μου εκαναν κατι και αναγκαζομασταν να κοψουμε. Τελειωνω το πανεπιστημιο σιγα σιγα και ουτε εκει εχω κανει σωστες παρεες (με θυμουνται οποτε να ναι, δεν βγαινω κλπ). Εχω απελπιστει γιατι βλεπω οτι ολοι εχουν φιλους απο το σχολειο η απο το πρωτο ετος και εγω τιποτα. Και το κακο ειναι οτι εχω προσπαθησει. Τι να κανω;

Να βρεις ατομα με τα οποία πράγματι ταιριάζεις σαν χαρακτήρας. Όλοι αυτοί που σε απορρίπτουν ειναι ατομα τα οποία σε γεμιζουν σαν χαρακτήρες αλλά δεν βρίσκουν τίποτα κοινο με σένα, τους είσαι απλα ένας καλός γνωστός. Μόνον μην μπλεξεις με τοξικούς πανω στην απελπισία σου και μην απορροφάται σε συγκρίσεις με αλλους.

[Idkwhattosaytho]

Αχ και βιάζομαι να φύγω τώρα αλλά τι να σε κάνω.. :)

«Σχεδόν» εννοούσα σχεδόν στην ηλικία σου, φοιτήτρια είναι ήδη η κοπέλα. Δεν νομίζω να είναι διαφορετικό αυτό που λες με την παρέα «απο το σχολειο» ή λιγο αργότερα. Τον άλλον ας πουμε που τον ξέρω από τα χρόνια του σχολείου δεν έχει καποια διαφορά, ή μάλλον έχει, αλλά όχι λόγω σχολείου ή περισσοτερων χρόνων, αλλά λόγω καλύτερου ταιριάσματος σαν χαρακτήρες, συν του ότι ειναι και αντρας και οχι γυναικα. (Με τον άντρα αυτης της γυναικας παροτι με αγαπαει και τον αγαπαω πολυ και κανουμε καλη παρεα, δεν μπορουμε να συνεννοηθουμε ακριβως σαν χαρακτηρες.. Ειναι ενας καλοκαρδος ανθρωπος αλλά μεχρι εκει.. δεν καταλαβαίνει για πολλα πολλα παραπάνω, δεν μπορεις να συζητησεις περαιτερω πολυπλοκα πραγματα, τον δεχεσαι οπως ειναι, απλος και καλοκαρδος..)

Καλε αμα βιαζεσαι αστο απαντας μετα. Μα γιατι ολοι ταιριαζουν καλυτερα με ατομα απο το σχολειο γαμω; Εγω δεν ταιριαξα με καποιον τοσο τι θα γινει τωρα; Επισης αν ολοι ταιριαζουν απο τοσο νωρις με καποιον για εμενα δεν θα μεινει κανενας. Γιατι να δυσκολευομαι τοσο πολυ ρε γαμωτο; Αυτο που δεν μπορουν να συζητησουν με εκνευριζει ομως. Θελω να κανω συζητησεις και πεφτω μονο πανω σε τετοιους ανθρωπους.

[Idkwhattosaytho]

Να βρεις ατομα με τα οποία πράγματι ταιριάζεις σαν χαρακτήρας. Όλοι αυτοί που σε απορρίπτουν ειναι ατομα τα οποία σε γεμιζουν σαν χαρακτήρες αλλά δεν βρίσκουν τίποτα κοινο με σένα, τους είσαι απλα ένας καλός γνωστός. Μόνον μην μπλεξεις με τοξικούς πανω στην απελπισία σου και μην απορροφάται σε συγκρίσεις με αλλους.

Εχω μπλεξει με πολλους τοξικους δυστυχως. Για συγκρισεις δεν θα μιλησω γιατι το κανω συνεχεια και οχι μονο στο κομματι της φιλιας. Οποτε δεν απτεται ακριβως επι του θεματος. Δεν γινεται ομως τοσα χρονια να μην εχω βρει εναν να ταιριαζω.

[ioannis2]

Καλε αμα βιαζεσαι αστο απαντας μετα. Μα γιατι ολοι ταιριαζουν καλυτερα με ατομα απο το σχολειο γαμω; Εγω δεν ταιριαξα με καποιον τοσο τι θα γινει τωρα; Επισης αν ολοι ταιριαζουν απο τοσο νωρις με καποιον για εμενα δεν θα μεινει κανενας. Γιατι να δυσκολευομαι τοσο πολυ ρε γαμωτο; Αυτο που δεν μπορουν να συζητησουν με εκνευριζει ομως. Θελω να κανω συζητησεις και πεφτω μονο πανω σε τετοιους ανθρωπους.

Δυστυχώς οσοι δεν ταιριαξαν απο το σχολείο, δηλ ηταν μονοι αναμεσα στους συμμαθητές, το θεμα αυτο δημιουργήθηκε απο πριν καν πάνε σχολείο οταν σαν μικρά παιδακια τα είχαν κλειστά στο σπίτι ή δεν μπορουσαν να συσχετιστούν με αλλά παιδακια, από το σπίτι αν οι γονεις γενικά ηταν κλειστοί, κι ακόμα δεν καταλαβα αν είναι και θέμα γενετικων παραγόντων.

Το πρόβλημα δυστυχώς συνεχιζει και μετά το σχολείο. Όπου δυστυχώς και να πας πάνω κάτω θα χεις το ιδιο θέμα διότι οι χαρακτηρες πανω κάτω είναι όλοι ίδιοι. Μην αναμενεις να βρεις κάπου μεγάλες αποκλίσεις απο τους γνώριμους σου τυπους χαρακτηρων.

Αυτό που απομενει να κανεις είναι να χρησιμοποιείς την ωριμότητα που βλέπω πως διαθέτεις στο να εντοπίζεις στους χώρους που κινεισαι ατομα με τα οποία έχεις την έμφυτη ή ισχυρή εντύπωση πως ταιριαζεις μαζι τους και να επιδιώκεις γνωριμία και συσχέτιση με σκοπό να προκυωψει φιλία. Τέτοιες φιλίες αντέχουν στο χρονο εστω κι αν πρόκειται για μοναχικές παρεες των δυο τριών ατόμων. Θα λες μαζί τους, αφού ταιριαζεται, τις κουβεντες που θες και θα βρίσκεις καλυτερη κατανόηση εν σχέση με οποιονδήποτε αλλο. Με τους υπόλοιπους που δεν σε αποδέχονται απλα κράτησε μια επαφη, μια επικοινωνία, έστω για τον τύπο, ώστε δεν ξερει πως τα φερνει η ζωή κάπου σε κάτι τις θα τους χρειαστείς. Αν αυτοί δεν ειναι τοξικοι αλλα θετικοι κρατά μια επαφη. Μπορεί να μην σκεφτονται σαν εσενα, μπορει δηλαδή να μην βλέπουν τη μη συσχέτιση σαν απορριψη αλλά να ναι πηγαιοι στη συσχέτιση με αυτους που τους κανουν το κλικ οτι έχουν κοινα αλλα συνάμα να μην απορρίπτουν όσους δεν τους κανουν το κλικ αλλά να τους κατατάσσουν στους καλούς γνωστούς.

[_Vassilis]

Μα γιατι ολοι ταιριαζουν καλυτερα με ατομα απο το σχολειο γαμω; Εγω δεν ταιριαξα με καποιον τοσο τι θα γινει τωρα; Επισης αν ολοι ταιριαζουν απο τοσο νωρις με καποιον για εμενα δεν θα μεινει κανενας.

Ε, τότε δεν υπάρχει άλλη λύση για σένα, είμαστε αναγκασμένοι να σε ξαναγράψουμε σχολείο στην πρώτη δημοτικού και να το πάρεις πάλι όλο από την αρχή, κάνοντας και παντοτινούς φίλους αυτή τη φορά… :p

Αλήθεια, πως θα σου φαινόταν να γίνεις bff με ένα πεντάχρονο?? Δεν κάνω πλάκα, αλήθεια το λέω, θα σου πω το γιατί.. Δεν τους το ‘χεις? Νομίζεις είναι χαζά? Σου λέω είναι πολύ φιλοσοφημένα τα μυξιάρικα.. Εγώ ξέρω μερικούς ενήλικες που δεν πιάνουν μία μπροστά σε κάτι νιάνιαρα.. Σου έχω και βιντεάκι που αποδεικνύει του λόγου το αληθές.. Δώσε βάση στο πρώτο σκατουλάκι του βίντεο, αυτό που αυτομουτζώνεται.. Το αγαπώ.. Είναι ένας μικρός πλήρως ολοκληρωμένος φιλόσοφος. Αυτά που λέει ειναι αποστάγματα σοφίας δέκα προηγούμενων ζωών.. (σε αυτή τη ζωή δεν πρόλαβε να ζήσει ακόμα, αυτά τα κουβαλάει από πριν..)
Ερώτηση: «Πως αισθάνεσαι όταν είσαι ερωτευμένος?» Απάντηση μικρού σκατουλιού: «Φιλία.. Αγάπη.. χμμμ λίγη λύπη...» (αλλά κυρίως είναι ο ΤΡΟΠΟΣ που τα λέει αυτά… Πες αλήθεια, δε θα θελες να καταφύγεις εκεί για συμβουλή? Εγώ πάντως θα θελα.. Όταν με το καλό γίνω 85 ετών θα επιστρέψω και πάλι να ξαναδώ στο βίντεο το εν λόγω πιτσιρίκι για να μπορέσω επιτέλους να κατανοήσω καλύτερα τα βαθύτερα νοήματα που κρύβονται στα όσα λέει… :p

https://m.youtube.com/watch?v=tuzbmd...60zrnOsQ%3D%3D

Πέρα από την πλάκα, σου μιλάω σοβαρά. Η οικογενειακή φίλη μας που σου λεγα πιο πριν, μας περνάει 15 χρόνια.. Όταν αυτή ήταν φοιτήτρια εμείς πηγαίναμε πρώτη δημοτικού… Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου μετά εικοσιτόσα χρόνια να μας «ζητήσει να γίνουμε φίλοι». Αυτή, όχι εμείς.. Δεν ξέρεις τι ωραία που έχουμε περάσει μαζί (οικογενειακά) όλα αυτά τα χρόνια. Κι αυτή (σε αντίθεση με τον άντρα της που είναι πιο περιορισμένων δυνατοτήτων) είναι μια πανέξυπνη και ικανότατη γυναίκα που ταυτόχρονα παραμένει απλούστατη και προσιτή. Ενώ είναι μια λαμπρή επιστήμονας.. (Σου είπα πως την είχαμε καθηγήτριά μας στο πανεπιστήμιο?) Μπορείς να συζητήσεις μαζί της ΤΑ ΠΑΝΤΑ (και ΘΕΛΕΙΣ να το κάνεις κιόλας αυτό για να τη συμβουλευτείς.. να πάρεις γνώμη..) Μοναδική κηλίδα σε όλο αυτό κάποιες σποραδικές συμπεριφορές «χωριατοπούλας» όπως αποδείχθηκε από τη «φοβική» στάση της απέναντί μας τότε που προέκυψε το πρόβλημά μου και στο εξής.. Αλλά δε θα της χαριστώ.. Έχω θάρρος απέναντί της και όταν/αν βρεθούμε θα της «την πω» κι ας μου κακιώσει άμα θέλει όσο θέλει.. Θα της πω, «τι έπαθες μαρή.. Έτσι κάνουνε?? Κάτι μου συνέβη εκείνη την μέρα, δεν ξέρω, με έπιασε μια σύγχυση, ήμουνα σαν τον μεθυσμένο, και μετά βρέθηκα εκεί που βρέθηκα.. Έπαθα ένα συγχυτικό επεισόδιο που κράτησε λίγες ώρες και μετά πέρασε. Εσύ όμως με ξέρεις εκατό χρόνια.. Έτσι κάνουνε?? Εξαφανίζονται?? Τι φοβήθηκες?? Μη σου κολλήσει ο «τρελός» κανα μικρόβιο?? Ή μήπως ντράπηκες να έχεις φίλο τον «τρελό»..

(Κι ας της κακοφανεί όσο θέλει… Της το χρωστάω.. Το ‘χω «αγοράσει» αυτό το δικαίωμα να της μιλήσω έτσι γιατί τους έχω σταθεί σε πολλά όλα αυτά τα χρόνια και απογοητεύτηκα πολύ από αυτή τους τη στάση, δεν το περίμενα.. Δεν κακιώνω αλλά δεν θα χαριστώ κιόλας.. Θα «τα ακούσουν», κι ας μη θελήσουν να με ξαναδούν ποτέ μετά.. )

[Idkwhattosaytho]

Δυστυχώς οσοι δεν ταιριαξαν απο το σχολείο, δηλ ηταν μονοι αναμεσα στους συμμαθητές, το θεμα αυτο δημιουργήθηκε απο πριν καν πάνε σχολείο οταν σαν μικρά παιδακια τα είχαν κλειστά στο σπίτι ή δεν μπορουσαν να συσχετιστούν με αλλά παιδακια, από το σπίτι αν οι γονεις γενικά ηταν κλειστοί, κι ακόμα δεν καταλαβα αν είναι και θέμα γενετικων παραγόντων.

Το πρόβλημα δυστυχώς συνεχιζει και μετά το σχολείο. Όπου δυστυχώς και να πας πάνω κάτω θα χεις το ιδιο θέμα διότι οι χαρακτηρες πανω κάτω είναι όλοι ίδιοι. Μην αναμενεις να βρεις κάπου μεγάλες αποκλίσεις απο τους γνώριμους σου τυπους χαρακτηρων.

Αυτό που απομενει να κανεις είναι να χρησιμοποιείς την ωριμότητα που βλέπω πως διαθέτεις στο να εντοπίζεις στους χώρους που κινεισαι ατομα με τα οποία έχεις την έμφυτη ή ισχυρή εντύπωση πως ταιριαζεις μαζι τους και να επιδιώκεις γνωριμία και συσχέτιση με σκοπό να προκυωψει φιλία. Τέτοιες φιλίες αντέχουν στο χρονο εστω κι αν πρόκειται για μοναχικές παρεες των δυο τριών ατόμων. Θα λες μαζί τους, αφού ταιριαζεται, τις κουβεντες που θες και θα βρίσκεις καλυτερη κατανόηση εν σχέση με οποιονδήποτε αλλο. Με τους υπόλοιπους που δεν σε αποδέχονται απλα κράτησε μια επαφη, μια επικοινωνία, έστω για τον τύπο, ώστε δεν ξερει πως τα φερνει η ζωή κάπου σε κάτι τις θα τους χρειαστείς. Αν αυτοί δεν ειναι τοξικοι αλλα θετικοι κρατά μια επαφη. Μπορεί να μην σκεφτονται σαν εσενα, μπορει δηλαδή να μην βλέπουν τη μη συσχέτιση σαν απορριψη αλλά να ναι πηγαιοι στη συσχέτιση με αυτους που τους κανουν το κλικ οτι έχουν κοινα αλλα συνάμα να μην απορρίπτουν όσους δεν τους κανουν το κλικ αλλά να τους κατατάσσουν στους καλούς γνωστούς.

Καλημερα και σε ευχαριστω για τις συμβουλες. Πιστευεις θα τα καταφερω; (Δεν εχω κατι αλλο να προσθεσω μια χαρα τα λες. Επισης μολις ξυπνησα χαχα)

[Idkwhattosaytho]

Ε, τότε δεν υπάρχει άλλη λύση για σένα, είμαστε αναγκασμένοι να σε ξαναγράψουμε σχολείο στην πρώτη δημοτικού και να το πάρεις πάλι όλο από την αρχή, κάνοντας και παντοτινούς φίλους αυτή τη φορά… :p

Αλήθεια, πως θα σου φαινόταν να γίνεις bff με ένα πεντάχρονο?? Δεν κάνω πλάκα, αλήθεια το λέω, θα σου πω το γιατί.. Δεν τους το ‘χεις? Νομίζεις είναι χαζά? Σου λέω είναι πολύ φιλοσοφημένα τα μυξιάρικα.. Εγώ ξέρω μερικούς ενήλικες που δεν πιάνουν μία μπροστά σε κάτι νιάνιαρα.. Σου έχω και βιντεάκι που αποδεικνύει του λόγου το αληθές.. Δώσε βάση στο πρώτο σκατουλάκι του βίντεο, αυτό που αυτομουτζώνεται.. Το αγαπώ.. Είναι ένας μικρός πλήρως ολοκληρωμένος φιλόσοφος. Αυτά που λέει ειναι αποστάγματα σοφίας δέκα προηγούμενων ζωών.. (σε αυτή τη ζωή δεν πρόλαβε να ζήσει ακόμα, αυτά τα κουβαλάει από πριν..)
Ερώτηση: «Πως αισθάνεσαι όταν είσαι ερωτευμένος?» Απάντηση μικρού σκατουλιού: «Φιλία.. Αγάπη.. χμμμ λίγη λύπη...» (αλλά κυρίως είναι ο ΤΡΟΠΟΣ που τα λέει αυτά… Πες αλήθεια, δε θα θελες να καταφύγεις εκεί για συμβουλή? Εγώ πάντως θα θελα.. Όταν με το καλό γίνω 85 ετών θα επιστρέψω και πάλι να ξαναδώ στο βίντεο το εν λόγω πιτσιρίκι για να μπορέσω επιτέλους να κατανοήσω καλύτερα τα βαθύτερα νοήματα που κρύβονται στα όσα λέει… :p

https://m.youtube.com/watch?v=tuzbmd...60zrnOsQ%3D%3D

Πέρα από την πλάκα, σου μιλάω σοβαρά. Η οικογενειακή φίλη μας που σου λεγα πιο πριν, μας περνάει 15 χρόνια.. Όταν αυτή ήταν φοιτήτρια εμείς πηγαίναμε πρώτη δημοτικού… Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου μετά εικοσιτόσα χρόνια να μας «ζητήσει να γίνουμε φίλοι». Αυτή, όχι εμείς.. Δεν ξέρεις τι ωραία που έχουμε περάσει μαζί (οικογενειακά) όλα αυτά τα χρόνια. Κι αυτή (σε αντίθεση με τον άντρα της που είναι πιο περιορισμένων δυνατοτήτων) είναι μια πανέξυπνη και ικανότατη γυναίκα που ταυτόχρονα παραμένει απλούστατη και προσιτή. Ενώ είναι μια λαμπρή επιστήμονας.. (Σου είπα πως την είχαμε καθηγήτριά μας στο πανεπιστήμιο?) Μπορείς να συζητήσεις μαζί της ΤΑ ΠΑΝΤΑ (και ΘΕΛΕΙΣ να το κάνεις κιόλας αυτό για να τη συμβουλευτείς.. να πάρεις γνώμη..) Μοναδική κηλίδα σε όλο αυτό κάποιες σποραδικές συμπεριφορές «χωριατοπούλας» όπως αποδείχθηκε από τη «φοβική» στάση της απέναντί μας τότε που προέκυψε το πρόβλημά μου και στο εξής.. Αλλά δε θα της χαριστώ.. Έχω θάρρος απέναντί της και όταν/αν βρεθούμε θα της «την πω» κι ας μου κακιώσει άμα θέλει όσο θέλει.. Θα της πω, «τι έπαθες μαρή.. Έτσι κάνουνε?? Κάτι μου συνέβη εκείνη την μέρα, δεν ξέρω, με έπιασε μια σύγχυση, ήμουνα σαν τον μεθυσμένο, και μετά βρέθηκα εκεί που βρέθηκα.. Έπαθα ένα συγχυτικό επεισόδιο που κράτησε λίγες ώρες και μετά πέρασε. Εσύ όμως με ξέρεις εκατό χρόνια.. Έτσι κάνουνε?? Εξαφανίζονται?? Τι φοβήθηκες?? Μη σου κολλήσει ο «τρελός» κανα μικρόβιο?? Ή μήπως ντράπηκες να έχεις φίλο τον «τρελό»..

(Κι ας της κακοφανεί όσο θέλει… Της το χρωστάω.. Το ‘χω «αγοράσει» αυτό το δικαίωμα να της μιλήσω έτσι γιατί τους έχω σταθεί σε πολλά όλα αυτά τα χρόνια και απογοητεύτηκα πολύ από αυτή τους τη στάση, δεν το περίμενα.. Δεν κακιώνω αλλά δεν θα χαριστώ κιόλας.. Θα «τα ακούσουν», κι ας μη θελήσουν να με ξαναδούν ποτέ μετά..

Καλημερα Βασιλη. Οχι οχι φυσικα και υπαρχει λυση απλα εγω δεν την βλεπω. Επισης νιωθω οτι τελικα το κομματι της φιλιας δεν ειναι για μενα. Ειναι τοσο απλο για τους αλλους να βρουν εστω μια παρεα και εγω ουτε αυτο. Και εγω ξερω ενηλικες (και στην ηλικια μου και μεγαλυτερους) που δεν πιανουν μια μπροστα σε παιδακια. Αν ειναι τοσο εξυπνο το συγκεκριμενο παιδακι θα το εκανα ψυχολογο μου χαχα. Και θα το πληρωνα κανονικα.

Πολυ καλη ακουγεται. Θα ηθελα να τη γνωρισω. Δεν μου αρεσε βεβαια η σταση της απεναντι στο θεμα σου. Καλα θα κανεις να της το πεις. Οχι οχι να τα ακουσουν. Και εμενα οι γονεις μου δεν καταλαβαινουν τις κρισεις που παθαινω ωρες ωρες. Ενω ειναι κριση αγχους εχει σωματικα συμπτωματα κλπ μου λενε απλα οτι ειμαι υπερβολικη και να ηρεμησω. Μπρο ειναι πανω απο τις δυναμεις μου χαχα. Τελος παντων.

Θα ξαναπω οτι συμφωνω μαζι σου και οτι πρεπει να της τα πεις. Αλλα πως "συμβιβαζεσαι" με το γεγονος οτι μπορει και να μην τους ξαναδεις; Με αυτο εγω δεν μπορω να συμβιβαστω και δεν μιλαω. Μπορει να μη με σεβονται αλλα δεν θελω και να τους χασω. Ναι ξερω καλυτερα οι τοξικοι να φευγουν κλπ κλπ αλλα δεν μπορω.

[Idkwhattosaytho]

Λοιπον εχω μια απορια. Μου λενε ολοι να ξεκινησω μια δραστηριοτητα κλπ. Αλλα στη δραστηριοτητα πως κανεις φιλους; Δηλαδη πας λες ενα γεια και γινεστε φιλοι; Δεν χρειαζεται κατι πιο βαθυ απο αυτο; Επισης μετα τι γινεται; Με οσους προσπαθω να κανω παρεα χανομαι πως ειμαι σιγουρη οτι θα κρατησει με αυτον τον καινουριο; Δεν σας λεω να κρατησει μια ζωη αλλα ολες μου οι παρεες (παρεες ξαναλεω, οχι πραγματικη φιλια, στις οποιες ειμαι και στην απεξω οποτε ουτε κανονικη παρεα το λες) κρατανε 1-2 χρονια το οποιο ειναι τραγικο αν το σκεφτεις.

[ioannis2]

Καλημέρα.
Το να συνειδητοποιεί κάποιος ότι δεν έχει πραγματικούς φίλους μάλλον καλό είναι θα έλεγα. Σε μερικούς ανθρώπους νεαρής ηλικίας λόγω της εστίασης στο διάβασμα και στο σχολείο πολλές φορές οι παρέες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα με αποτέλεσμα να γίνονται πιο κλειστοί χωρίς να το καταλάβουν. Αλλά είναι και το οικογενειακό περιβάλλον που επιδρά. Πχ κάποιοι γονείς φοβίζουν τα παιδιά τους και τα κάνουν καχύποπτα έναντι όλων μην τυχόν και πάθουν κάτι από κακές παρέες και έτσι καταλήγουν να μην έχουν καθόλου παρέες. Δεν ξέρω τι από όλα ισχύει ή αν ισχύει λίγο από κάθε τι αγαπητέ/η φίλε/η. Μερικοί είναι εκ πεποιθήσεως πιο κλειστοί επειδή πιστεύουν ότι δεν αξίζει να έχεις πολλούς φίλους αν δεν έχεις και σωστή επικοινωνία. Και εγω είμαι ένας από αυτούς. Έκοψα φιλίες ετών όταν κάποιος είδα ότι είχε αλλάξει και εγώ δεν ταίριαζα πλέον με αυτή τη νέα κατάσταση. Δε μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους στις περισσότερες περιπτώσεις. Λες ότι ή σε παρατούσαν ή σου έκανα κάτι και αναγκαζόσασταν να κόψετε. Χμ ... μήπως είσαι πολύ καλοδιάθετος/η και προσπαθούσαν να επωφεληθούν και εσύ μετά το καταλάβαινες; Νομιζω η λύση στο θέμα αυτό είναι ν βρίσκεις ανθρώπους που εκτιμάς για κάποιο λόγο και που σαν άνθρωποι να αξίζουν επίσης την εκτίμησή σου. Το να είναι «επιτυχημένοι» δε λέει κάτι. Μπορεί να έχουν πτυχία και αναγνωρισιμότητα ή λεφτά κλπ αλλά αν δεν ειναι καλοί άνθρωποι σαν χαρακτήρες καλύτερα με λίγους και καλούς φίλους.

Η εστίαση στο διάβασμα μας αποκόπτει από φίλους αλλά δεν είναι ποτέ ο λόγος που κάποιος δεν εχει φίλους. Ίσα ίσα, έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους όλη μέρα πάνω από τα βιβλία με πάρα πολλούς φίλους.

Ούτε το να σε κάνει καχύποπτο η οικογένεια είναι ο λόγος, εκτός κι αν η αποτροπή συσχέτισης ξεκίνησε από τα πρώτα παιδικά χρόνια και είχε τέτοιο βάθος ο επηρεασμός από του ςγονείς ώστε μόρφωσε κατ αυτον τον τρόπο το χρακτήρα του παιδιού.

Οι εκ πεποιθήσεως κλειστοί έγιναν κλειστοί μετά που απογοητεύτηκαν από τις διαπροσωπικές σχέσεις ή που από πολύ μικρή ηλικία μη έχοντας κάποιον να τους βάλει στο σωστό δρόμο μόρφωσαν ασυναίσθητα, χωρίς αντίληψη ορθού και λάθους λόγω ανωρίμου ηλικίας, το χαρακτήρα τους με τρόπο που τους στέριωσε ως κλειστούς.

Το να κάνω φιλίες ετών και έπειτα να ξεκόπτω από όλους ή κάποιους σημαίνει το έχω στο χαρακτήρα μου να συσχετίζομαι και να κάνω φίλους.

Τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε, μπορούμε όμως αν έχουμε το χαρακτήρα να τους κάνουμε να μας σέβονται, κι αν η συσχέτιση δεν είχε τέτοια κακή εξέλιξη ώστε βάζοντας τους όρια να ξεκόψουμε, να συσχετιζόμαστε μαζί τους εκεί που η συσχέτιση είναι αναγκαία πχ για μια δουλειά.

Το να επιζητάμε φιλία με επιτυχημένους (πχ επαγγελματικά, κοινωνικά, μορφωμένους, πολύ ευχάριστους και οτιδήποτε άλλο αποτελεί επιτυχία) δεν είναι και ότι καλύτερο για άτομα που βίωσαν απόρριψη - μη αποδοχή, εκμετάλλευση από άλλους, κλειστούς που ξανοίγονται όταν ο άλλος τους κάνει το κλικ, κλπ. Αν βάλουν τέτοιο σκοπό συσχέτισης - φιλίας θα απογοητεύονται διότι εύκολα τέτοιοι λεγόμενοι επιτυχημένοι απορρρίπτουν κλειστούς, λιγομίλητους, μη ενθουσιώδεις, μη επιτυχημένους και λοιπούς συναφείς. Καλύτερα λοιπόν κανείς να κρατάει απλά μια γνωριμία καλή μαζί τους, μια πόρτα ανοιχτή, την οποία γνωριμία να υπενθυμίζει, απλά για να χει κάποια έστω μικρή βοήθεια όταν αυτοί οι επιτυχημένοι θα του χρειαστούν. Όχι όμως να επιζητά απ αυτούς φιλία.

Φιλία όπως είπα και στο θεματοθέτη μόνο από άτομα που είναι κοντά στο χαρακτήρα μας, μας καταλαβαίνουν, επικοινωνούμε εις βάθος και μας αποδέχονται, νοείται όμως όχι τοξικούς έστω κι αν συνταιριάζουμε σαν χαρακτήρες.

Κλειστός γίνεται κάποιος, ίσως επειδή το έφερε μαζί του ως γενετικό υλικό, ή λόγω τραυμάτων από διαπροσωπικές σχέσεις κυρίως σε πολύ μικρή ηλικία που τον έκαναν στο εξής επιφυλακτικό με όλους, κι αυτό μπορεί δυστυχώς να συνεχίζει και εσαεί.

Έτσι καταλήγω στο συχετισμό με αυτούς που πραγματικά ταιριάζουμε, κοινωνικοποιούμενοι όμως για να το επιτύχουμε αυτό, βάζοντας όρια ή κρατόντας μια καλή γνωριμία με τους υπόλοιπους.

Αυτά σαν σκέψεις από τη δική μου εμπειρία.

[ioannis2]

Καλημερα και σε ευχαριστω για τις συμβουλες. Πιστευεις θα τα καταφερω; (Δεν εχω κατι αλλο να προσθεσω μια χαρα τα λες. Επισης μολις ξυπνησα χαχα)

Με θέληση, θετική σκέψη και ωριμότητα θα τα καταφέρεις, χρωματίζοντας μ αυτά το πηγαίο που είναι ο εαυτός σου.