Δεν εχω φιλους

[Idkwhattosaytho]

Νιωθω οτι πρηζω τον κοσμο γιατι λεω συνεχεια τα ιδια και τα ιδια. Για αυτο απολογουμαι. Σαν να μην μπορω να βοηθηθω ουτε μονη μου ουτε με την ψυχολογο ουτε με εσας. Που αυτο εννοειται οτι ειναι πιο πολυ δικο μου και αν προσπαθησω οντως μπορω να καταφερω πραγματα. Επισης απολογουμαι γιατι βλεπω οτι καποιοι αγανακτησαν μαζι μου μετα απο 2-3 απαντησεις μου. Οποτε μαλλον ειμαι οντως εγω το προβλημα.

[_Vassilis]

Αρχικα σε ευχαριστω πολυ που απαντας.
……………
Ειναι πολυ σημαντικο για μενα που λες οτι σου φαινομαι μια χαρα κοπελα γιατι παντα νιωθω οτι εχω εγω το προβλημα. Πολυ τραγικο αυτο που θα πω αλλα εχω φτασει στο σημειο να νιωθω οτι δεν υπαρχει ελπιδα.

Να σαι καλά κορίτσι μου καλό. Αυτό να μην παρεξηγηθεί που σου λέω, έχουμε μια ηλικιακή διαφορά που θα μπορούσες να είσαι κόρη μου, έτσι σου απευθύνομαι.

Μα για αυτό εξεπίτηδες το τόνισα το «μια χαρά κοπέλα» γιατί πρέπει να το δεις κι εσύ, να το πιστέψεις. Είναι αλήθεια. Αυτό βγάζεις πίσω από το κείμενο που διαβάζω. Ας πουν κι άλλοι πάνω σε αυτό αν θέλουν. Το μόνο εντός εισαγωγικών πρόβλημα που ίσως έχεις είναι ότι μάλλον είσαι πιο ντροπαλή στις live καταστάσεις και νιώθεις την αμηχανία ότι κάτι πρέπει να βρεις να πεις. «Λύνεσαι» πιο εύκολα πίσω από ένα πληκτρολόγιο. Εδώ μια χαρά μιλάς και άνετα. Κι αυτό που κάνουμε εδώ τώρα μια φιλική συζήτηση είναι, δε στερείται κάτι από το να ήσουν κάπου με «υποψήφιους φίλους». Εδώ μια χαρά γράφεις και επικοινωνείς. Πήγαινε ξαναδιάβασε πίσω πίσω στο θρεντ το σχόλιο μου που σου ‘χω γράψει το παράδειγμα με τη σιωπηρή παρέα. Δε χρειάζεται να κομπλάρεις ότι στην παρέα πρέπει να βρίσκεις κάτι να λες μονίμως σώνει και ντε και να νιώθεις την αμηχανία αν δε συμβαίνει αυτό. Είσαι λίγο πιο ήσυχη. Αυτό είναι όλο. Αυτός είναι ο χαρακτήρας σου. Αυτόν βγάζε προς τα έξω και μην καταπιεζεσαι να μιλάς όταν δεν έχεις κάτι να πεις. Βγαζε τον κανονικό σου χαρακτήρα προς τα έξω για να προσελκύσεις και τα σωστά άτομα για παρέα. Ξέρεις πόσος κόσμος θα εκτιμούσε αυτό το «ήσυχη»? Ουρά θα κάνουν να έρχονται.. Ετοίμασε εσύ τα ταμπελάκια που έλεγα πριν, πόσα θες να είναι.. Δυο? Τρία? Πέντε? Και διάλεξε μετά από το πλήθος των προσερχομένων ποιους εσύ θες να κάνεις φίλους σου. Θα έχεις κόσμο πολύ για να διαλέξεις… Σου προτείνω αλλαγή nickname σε I-don’t-need-to-keep-speaking-all-the-time-tho… :) Απενοχοποίησε τη σιωπή σου..

Έλα τώρα που έχεις χάσει και κάθε ελπίδα κοτζάμ νέο παιδί.. Μην απογοητεύεσαι έτσι εύκολα.. Εδώ εγώ σου λέω που είμαι και τόσο χρονών και καταφέρνω και κάνω τώρα καινούριους φίλους γιατί ξέμεινα, κι έχω και χίλια δυο προβλήματα που δεν τα ξέρεις..

Όσο για το άλλο που λες ότι κάποιοι αγανακτούν που λες τα ίδια και τα ίδια, αυτό είναι το δικό τους πρόβλημα, μην το φορτώνεσαι εσύ. Το θρεντ είναι δικό σου κι αν θες κάνε και copy / paste για 100 σελίδες το ίδιο σχόλιο κιόλας. Ας μην ασχοληθούν όσοι δε θέλουν. Πρόβλημα τους αν επιλέγουν να ασχοληθούν με κάτι που τους κάνει να αγανακτούν, αυτό το κάνουν εκείνοι, οχι εσύ, δεν δικαιούνται να διαμαρτύρονται, δεν τους ανάγκασες. Εσύ όσο έχεις ανάγκη να γράφεις θα γράφεις κι ας είναι και τα ίδια. Που δεν είναι κιόλας τα ίδια αλλά λέμε τώρα…

Είδες? Σε βρήκα που είσαι ήσυχη και πήρα φόρα και γράφω γιατί είμαι και πολυλογάς εγώ.. Άντε, να περνάτε καλά με τους (μάλλον) πολυλογάδες φίλους σου μόλις τους βρεις.. :)

[user]

είναι ένα θέμα που σε αγχώνει πολύ και θα έχεις πολλή αγωνία, τα αποτελέσματα δεν έρχονται απο τη μια μέρα στην άλλη, με την ψυχολόγο σου ή κάποιον που έχει περάσει κάτι ανάλογο -και είναι πετυχημένος πλέον σε αυτό το κομμάτι- μπορείς να κάνετε ένα πλάνο και να αφοσιωθείς σε αυτό. ίσως ακόμη δεν είσαι έτοιμη να το εφαρμόσεις άμεσα, όμως έχεις χρόνο. επίσης, μπορείς να αντιγράψεις πρακτικές κάποιου ανθρώπου που έχεις σαν πρότυπο στο κομμάτι της φιλίας.

[Idkwhattosaytho]

Να σαι καλά κορίτσι μου καλό. Αυτό να μην παρεξηγηθεί που σου λέω, έχουμε μια ηλικιακή διαφορά που θα μπορούσες να είσαι κόρη μου, έτσι σου απευθύνομαι.

Μα για αυτό εξεπίτηδες το τόνισα το «μια χαρά κοπέλα» γιατί πρέπει να το δεις κι εσύ, να το πιστέψεις. Είναι αλήθεια. Αυτό βγάζεις πίσω από το κείμενο που διαβάζω. Ας πουν κι άλλοι πάνω σε αυτό αν θέλουν. Το μόνο εντός εισαγωγικών πρόβλημα που ίσως έχεις είναι ότι μάλλον είσαι πιο ντροπαλή στις live καταστάσεις και νιώθεις την αμηχανία ότι κάτι πρέπει να βρεις να πεις. «Λύνεσαι» πιο εύκολα πίσω από ένα πληκτρολόγιο. Εδώ μια χαρά μιλάς και άνετα. Κι αυτό που κάνουμε εδώ τώρα μια φιλική συζήτηση είναι, δε στερείται κάτι από το να ήσουν κάπου με «υποψήφιους φίλους». Εδώ μια χαρά γράφεις και επικοινωνείς. Πήγαινε ξαναδιάβασε πίσω πίσω στο θρεντ το σχόλιο μου που σου ‘χω γράψει το παράδειγμα με τη σιωπηρή παρέα. Δε χρειάζεται να κομπλάρεις ότι στην παρέα πρέπει να βρίσκεις κάτι να λες μονίμως σώνει και ντε και να νιώθεις την αμηχανία αν δε συμβαίνει αυτό. Είσαι λίγο πιο ήσυχη. Αυτό είναι όλο. Αυτός είναι ο χαρακτήρας σου. Αυτόν βγάζε προς τα έξω και μην καταπιεζεσαι να μιλάς όταν δεν έχεις κάτι να πεις. Βγαζε τον κανονικό σου χαρακτήρα προς τα έξω για να προσελκύσεις και τα σωστά άτομα για παρέα. Ξέρεις πόσος κόσμος θα εκτιμούσε αυτό το «ήσυχη»? Ουρά θα κάνουν να έρχονται.. Ετοίμασε εσύ τα ταμπελάκια που έλεγα πριν, πόσα θες να είναι.. Δυο? Τρία? Πέντε? Και διάλεξε μετά από το πλήθος των προσερχομένων ποιους εσύ θες να κάνεις φίλους σου. Θα έχεις κόσμο πολύ για να διαλέξεις… Σου προτείνω αλλαγή nickname σε I-don’t-need-to-keep-speaking-all-the-time-tho… :) Απενοχοποίησε τη σιωπή σου..

Έλα τώρα που έχεις χάσει και κάθε ελπίδα κοτζάμ νέο παιδί.. Μην απογοητεύεσαι έτσι εύκολα.. Εδώ εγώ σου λέω που είμαι και τόσο χρονών και καταφέρνω και κάνω τώρα καινούριους φίλους γιατί ξέμεινα, κι έχω και χίλια δυο προβλήματα που δεν τα ξέρεις..

Όσο για το άλλο που λες ότι κάποιοι αγανακτούν που λες τα ίδια και τα ίδια, αυτό είναι το δικό τους πρόβλημα, μην το φορτώνεσαι εσύ. Το θρεντ είναι δικό σου κι αν θες κάνε και copy / paste για 100 σελίδες το ίδιο σχόλιο κιόλας. Ας μην ασχοληθούν όσοι δε θέλουν. Πρόβλημα τους αν επιλέγουν να ασχοληθούν με κάτι που τους κάνει να αγανακτούν, αυτό το κάνουν εκείνοι, οχι εσύ, δεν δικαιούνται να διαμαρτύρονται, δεν τους ανάγκασες. Εσύ όσο έχεις ανάγκη να γράφεις θα γράφεις κι ας είναι και τα ίδια. Που δεν είναι κιόλας τα ίδια αλλά λέμε τώρα…

Είδες? Σε βρήκα που είσαι ήσυχη και πήρα φόρα και γράφω γιατί είμαι και πολυλογάς εγώ.. Άντε, να περνάτε καλά με τους (μάλλον) πολυλογάδες φίλους σου μόλις τους βρεις.. :)

Δεν παρεξηγω. Καταλαβαινω οτι θελεις να βοηθησεις και βλεπω οτι εισαι απο τους πιο ευγενικους εδω μεσα. Εκτος απο αυτο το εχεις με το λογο. Και εγω ειμαι πολυλογου αλλα μου βγαινει μονο με την οικογενεια μου και το αγορι μου δυστυχως (δυστυχως γιατι ετσι δεν μπορω να κανω παρεες. Εννοειται οτι ειμαι ευγνωμων που εδω την οικογενεια μου και το αγορι μου και εχουμε μια σχετικα καλη σχεεη με τους περισσοτερους στην οικογενεια και με το αγορι μου τα παμε εξαιρετικα). Επισης αν επιτρεπεται ποσο χρονων εισαι;

Χαιρομαι που καποιοι εδω μεσα (που δεν με εχουν συναναστραφει εννοω) πιστευουν οτι ειμαι μια χαρα κοπελα και οτι βγαζω κατι ωραιο. Γιατι στην πραγματικη ζωη δεν βλεπω να το εκτιμουν και πολλοι (χωρις να θελω να γινομαι αχαριστη, μιλαω για φιλους που δεν μου συμπεριφερθηκαν σωστα οχι οτι χρειαζεσαι 50-100 ατομα διπλα σου για να περνας καλα). Ενας λογος που δεν μπορω να βοηθησω τον εαυτο μου και δυσκολευεται και η ψυχολογος με αυτο, ειναι οτι ειμαι κολλημενη σε καποιες σκεψεις και αυτο με κραταει πισω. Δηλαδη σκεφτομαι οτι ολοι οι φιλοι μου με προδωσαν πχ αλλα αυτο δεν συνεβη στους περισσοτερους γιατι βλεπω οτι υπαρχουν πολλες μακροχρονιες σχεσεις. Και μετα στενοχωριεμαι. Ενω η συγκριση και δεν ειναι "αληθινη" τις περισσοτερες φορες γιατι δεν ξερεις τι γινεται πισω απο "κλειστες πορτες" και γενικα δεν ειναι υγεινη. Επισης αυτο με το καινουριο nickname ηταν τοσο κιουτ, ευχαριστω πολυυ.
Αυτο με τον χαρακτηρα το καταλαβαινω αλλα πιστευω οτι ωρες ωρες που δεν μιλαω καθολου κανω τους αλλους να νιωθουν αβολα. Δηλαδη δεν ειναι οτι φταινε μονο οι αλλοι. Σιγουρα εχω πεσει και σε πολυ κακο κοσμο αλλα δεν φταινε μονο οι αλλοι. Φταιω και εγω που κατεληξα ετσι.
Επισης πως γνωριζεις τοσο ευκολα κοσμο; Γιατι για να πεις οτι θα κανεις φιλους πρεπει να ξεκινησεις απο εκει. Εγω εχω μια δυσκολια και με αυτο. Και ετσι ζοριζει το πραγμα. Αν ισχυε αυτο που λες με τις ουρες δεν θα ειχα κανενα προβλημα τωρα χαχα

[Idkwhattosaytho]

είναι ένα θέμα που σε αγχώνει πολύ και θα έχεις πολλή αγωνία, τα αποτελέσματα δεν έρχονται απο τη μια μέρα στην άλλη, με την ψυχολόγο σου ή κάποιον που έχει περάσει κάτι ανάλογο -και είναι πετυχημένος πλέον σε αυτό το κομμάτι- μπορείς να κάνετε ένα πλάνο και να αφοσιωθείς σε αυτό. ίσως ακόμη δεν είσαι έτοιμη να το εφαρμόσεις άμεσα, όμως έχεις χρόνο. επίσης, μπορείς να αντιγράψεις πρακτικές κάποιου ανθρώπου που έχεις σαν πρότυπο στο κομμάτι της φιλίας.

Τα αποτελεσματα δεν ερχονται απο τη μια μερα στην αλλη προφανως αλλα περιμενω να δω αποτελεσματα απο τοτε που ημουν 15 χρονων αληθεια. Και μια φορα που νομιζα οτι ειχα κανει φιλους η ζωη μου τους πηρε πισω πολυ γρηγορα. Οποτε δεν ξερω. Οταν λες πλανο τι ακριβως εννοεις;

[Remedy]

Τα αποτελεσματα δεν ερχονται απο τη μια μερα στην αλλη προφανως αλλα περιμενω να δω αποτελεσματα απο τοτε που ημουν 15 χρονων αληθεια. Και μια φορα που νομιζα οτι ειχα κανει φιλους η ζωη μου τους πηρε πισω πολυ γρηγορα. Οποτε δεν ξερω. Οταν λες πλανο τι ακριβως εννοεις;

απο ποια ηλικια κανεις ψυχοθεραπεια και για ποιον λογο πηγες;

[george1520]

Νιωθω οτι πρηζω τον κοσμο γιατι λεω συνεχεια τα ιδια και τα ιδια. Για αυτο απολογουμαι. Σαν να μην μπορω να βοηθηθω ουτε μονη μου ουτε με την ψυχολογο ουτε με εσας. Που αυτο εννοειται οτι ειναι πιο πολυ δικο μου και αν προσπαθησω οντως μπορω να καταφερω πραγματα. Επισης απολογουμαι γιατι βλεπω οτι καποιοι αγανακτησαν μαζι μου μετα απο 2-3 απαντησεις μου. Οποτε μαλλον ειμαι οντως εγω το προβλημα.

Έχει κολλήσει το μυαλό σε αυτό το θέμα και έχεις την ανάγκη να το συζητάς μέχρι να καταφέρεις να προχωρήσεις παρακάτω, οπότε μην ζητάς συγνώμη. Απλά να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι κάποιες φορές για να γίνει κάτι, οτιδήποτε, δεν χρειάζεται τόση σκέψη. Το μυαλό πολλές φορές βρίσκει εμπόδια και κάπου εκεί την παθαίνουμε.

Ίσως οι χώροι που συχνάζεις τώρα να μην σε βοηθάνε να μεγαλώσεις τον κύκλο σου. Ίσως σε καινούργια μερη, με άλλα πρόσωπα να είναι πιο εύκολο για σένα.

[_Vassilis]

…μου βγαινει μονο με την οικογενεια μου και το αγορι μου δυστυχως.
……
Επισης αν επιτρεπεται ποσο χρονων εισαι;
……………
Επισης πως γνωριζεις τοσο ευκολα κοσμο;

Σου βγαίνει μόνο με αυτούς γιατί εκεί είσαι πιο εξοικειωμένη. Μόλις εξοικειωθείς καλύτερα και με άλλους γνωστούς σου που θα κανεις παρέα, μετά σιγά σιγά θα λυθείς και θα αρχίσει να σου βγαίνει κι εκεί. Σταδιακά γίνεται αυτό, όχι από τη μια μέρα στην άλλη..

Είμαι 42 σε λίγο πάω για 43.

ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΑ δε γνωρίζω κόσμο. Μη σε μπερδεύει η περσόνα στο φόρουμ. Είναι εύκολο να κάνεις τον άνετο πληκτρολογώντας πίσω από μια οθόνη. Στην πραγματικότητα είμαι αρκετά πιο αγχώδης. Ποτέ δεν υπήρχαν πολλοί φίλοι και ποτέ δεν είχα «κολλητούς». Δεν είμαι και τέτοιος χαρακτήρας κιόλας. Έχω αυξημένη ανάγκη για ιδιωτικότητα, έτσι ήμουν πάντα. Κάποια πράγματα έχω την ανάγκη να τα κρατάω μόνο για μένα και τα πέρναγα από πάντα μόνος μου. Οι λίγοι και καλοί φίλοι που υπήρχαν για διάφορους λόγους δεν υπάρχουν πλέον, είτε πήραν αποστάσεις είτε άλλα υπάρχοντα προβλήματα μας στερούν πλέον τη δυνατότητα να κάνουμε την παρέα που κάναμε κάποτε. Τώρα προσπαθώ να κάνω νέες γνωριμίες. Δεν εστιάζω στο να βρω φίλους/αδελφες ψυχές, πιο πολύ εστιάζω στο να κάνω πράγματα μαζί με άλλους (πχ να μαζευτούμε 2-3 άτομα να δούμε μπάλα) και η εξοικείωση έρχεται με τον καιρό σιγά σιγά.. Προσπαθώ να μην αφήνω ευκαιρίες για συναναστροφή με κόσμο να πάνε χαμένες. Κυνηγάω να κάνω την κίνηση εγώ, δεν περιμένω το πότε/αν θα με καλέσουν.. Το προσπαθώ τουλάχιστον.. Σου λέω ότι αγχώνομαι αρκετά, ειδικά στην αρχή..

Εστίαζε στο να κάνεις πραγματάκια με άλλους και θα ρθουν και οι ουρές μετά.. Μην κάνεις focus κατευθείαν εκεί, ξεκίνα βήμα βήμα..

[Idkwhattosaytho]

απο ποια ηλικια κανεις ψυχοθεραπεια και για ποιον λογο πηγες;

Απο τον Ιουνιο κανω. Δηλαδη 4 μηνες τωρα. Ειχα υπερβολικο αγχος για την εξεταστικη, καποια οικογενειακα θεματα που δεν ειχαν λυθει και αυτο με τις παρεες. Αλλα δεν βλεπω διαφορα. Ειναι σαν να πεταω τα λεφτα μου. Και δεν μου περισσευουν η αληθεια ειναι

[Idkwhattosaytho]

Έχει κολλήσει το μυαλό σε αυτό το θέμα και έχεις την ανάγκη να το συζητάς μέχρι να καταφέρεις να προχωρήσεις παρακάτω, οπότε μην ζητάς συγνώμη. Απλά να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι κάποιες φορές για να γίνει κάτι, οτιδήποτε, δεν χρειάζεται τόση σκέψη. Το μυαλό πολλές φορές βρίσκει εμπόδια και κάπου εκεί την παθαίνουμε.

Ίσως οι χώροι που συχνάζεις τώρα να μην σε βοηθάνε να μεγαλώσεις τον κύκλο σου. Ίσως σε καινούργια μερη, με άλλα πρόσωπα να είναι πιο εύκολο για σένα.

Νιωθω οτι με ολους θα ειναι το ιδιο γιατι εχουν ολοι εναν κυκλο. Οι χωροι που συχναζα ηταν το σχολειο και τωρα το πανεπιστημιο. Εκει ολοι κανουν παρεες οποτε δεν ξερω τι κανω λαθος αληθεια. Εχω κολλησει γιατι ειλικρινα εχω απογοητευτει απο τη συμπεριφορα καποιων παλιων μου φιλων και απο την καταληξη καποιων αλλων. Θελω απεγνωσμενα μια παρεα αυτη τη στιγμη. Αλλα παρεα παρεα. Αληθινους φιλους. Το αγορι μου εχει παρα πολλους (γνωριστηκαν ολοι στο σχολειο οποτε δεν τους ηταν δυσκολο και δεν επρεπε να ψαχτουν ιδιαιτερα) και τον ζηλευω για αυτο.

[george1520]

Απο τον Ιουνιο κανω. Δηλαδη 4 μηνες τωρα. Ειχα υπερβολικο αγχος για την εξεταστικη, καποια οικογενειακα θεματα που δεν ειχαν λυθει και αυτο με τις παρεες. Αλλα δεν βλεπω διαφορα. Ειναι σαν να πεταω τα λεφτα μου. Και δεν μου περισσευουν η αληθεια ειναι

Η ψυχοθεραπεία είναι το τρίτο μας πόδι. Αν τα άλλα δύο σέρνονται, το τρίτο δεν μπορεί να κάνει πολλά. Εκεί πας επειδή παραδέχεσαι στον εαυτό σου οτι χρειάζεσαι βελτίωση, βοήθεια, ότι κάνεις λάθη, ότι είσαι αδύναμη και είσαι έτοιμη να δεις τον κόσμο πέρα από τον τρόπο που έχεις μάθει να τον κοιτάς.
Βελτίωση σίγουρα θα είδες ε αν δουλεύεις με τον εαυτό σου, απλά όχι στο σημείο που θα ήθελες. Προσπάθησε τον διάλογο που κάνεις εκεί με τον ψυχολόγο, να τον χρησιμοποιείς και όταν μιλάς με τον εαυτό σου. Συνήθως οι λόγοι που τρώμε ένα κόλλημα, είναι επειδή δεν είμαστε σε θεση να δούμε κάτι άλλο και πνιγομαστε.

[george1520]

Νιωθω οτι με ολους θα ειναι το ιδιο γιατι εχουν ολοι εναν κυκλο. Οι χωροι που συχναζα ηταν το σχολειο και τωρα το πανεπιστημιο. Εκει ολοι κανουν παρεες οποτε δεν ξερω τι κανω λαθος αληθεια. Εχω κολλησει γιατι ειλικρινα εχω απογοητευτει απο τη συμπεριφορα καποιων παλιων μου φιλων και απο την καταληξη καποιων αλλων. Θελω απεγνωσμενα μια παρεα αυτη τη στιγμη. Αλλα παρεα παρεα. Αληθινους φιλους. Το αγορι μου εχει παρα πολλους (γνωριστηκαν ολοι στο σχολειο οποτε δεν τους ηταν δυσκολο και δεν επρεπε να ψαχτουν ιδιαιτερα) και τον ζηλευω για αυτο.

Από το σχολείο δεν έχω κανέναν φίλο. Δεν είναι τόσο δύσκολο να γνωρίσεις κόσμο, το μόνο που χρειάζεται είναι να αλλάξεις το περιβάλλον αφού στα μέρη που συχνάζεις τώρα δυσκολεύεσαι.. Δούλεψε με το ψυχολόγο το κομμάτι που έχεις φάει τόσο κόλλημα "ότι όλοι έχουν φίλους και δεν θελουν καινούργιους". Θα σου κάνει ερωτήσεις και θα δεις ότι τα πράγματα από άλλη οπτική..
Μίλησε μαζί του και για τις φιλίες που έχεις χάσει. Μπορεί εκεί να μην φταίγανε μόνο αυτοί. Τις περισσότερες φορές σε μια ένταση, σε έναν" χωρισμο" φιλικό ή ερωτικό δεν φταίει μόνο ο ένας. Θα σε βοηθήσει να καταλάβεις πως οι άνθρωποι κάνουν λάθη (οι άλλοι αλλά και εσύ) και θα αρχίσεις να τους εμπιστεύεσαι πάλι. Τους ανθρώπους.

[Idkwhattosaytho]

Σου βγαίνει μόνο με
αυτούς γιατί εκεί είσαι πιο εξοικειωμένη. Μόλις εξοικειωθείς καλύτερα και με άλλους γνωστούς σου που θα κανεις παρέα, μετά σιγά σιγά θα λυθείς και θα αρχίσει να σου βγαίνει κι εκεί. Σταδιακά γίνεται αυτό, όχι από τη μια μέρα στην άλλη..

Είμαι 42 σε λίγο πάω για 43.

ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΑ δε γνωρίζω κόσμο. Μη σε μπερδεύει η περσόνα στο φόρουμ. Είναι εύκολο να κάνεις τον άνετο πληκτρολογώντας πίσω από μια οθόνη. Στην πραγματικότητα είμαι αρκετά πιο αγχώδης. Ποτέ δεν υπήρχαν πολλοί φίλοι και ποτέ δεν είχα «κολλητούς». Δεν είμαι και τέτοιος χαρακτήρας κιόλας. Έχω αυξημένη ανάγκη για ιδιωτικότητα, έτσι ήμουν πάντα. Κάποια πράγματα έχω την ανάγκη να τα κρατάω μόνο για μένα και τα πέρναγα από πάντα μόνος μου. Οι λίγοι και καλοί φίλοι που υπήρχαν για διάφορους λόγους δεν υπάρχουν πλέον, είτε πήραν αποστάσεις είτε άλλα υπάρχοντα προβλήματα μας στερούν πλέον τη δυνατότητα να κάνουμε την παρέα που κάναμε κάποτε. Τώρα προσπαθώ να κάνω νέες γνωριμίες. Δεν εστιάζω στο να βρω φίλους/αδελφες ψυχές, πιο πολύ εστιάζω στο να κάνω πράγματα μαζί με άλλους (πχ να μαζευτούμε 2-3 άτομα να δούμε μπάλα) και η εξοικείωση έρχεται με τον καιρό σιγά σιγά.. Προσπαθώ να μην αφήνω ευκαιρίες για συναναστροφή με κόσμο να πάνε χαμένες. Κυνηγάω να κάνω την κίνηση εγώ, δεν περιμένω το πότε/αν θα με καλέσουν.. Το προσπαθώ τουλάχιστον.. Σου λέω ότι αγχώνομαι αρκετά, ειδικά στην αρχή..

Εστίαζε στο να κάνεις πραγματάκια με άλλους και θα ρθουν και οι ουρές μετά.. Μην κάνεις focus κατευθείαν εκεί, ξεκίνα βήμα βήμα..

Μα το θεμα ειναι οτι δεν εξοικειωνομαι ποτε. Ναι ακουγεται περιεργο αλλα δεν μπορω ποτε να νιωσω ανετα. Οσο καιρο και να ξερω τον αλλο παντα νιωθω λιγο περιεργα. Με την οικογενεια μου δεν ειμαι ετσι γιατι ειναι η οικογενεια μου. Και με το αγορι μου νιωθω ανετα γιατι μου τον γνωρισε η ξαδερφη μου με την οποια ειχα τρομερη ανεση (μεχρι περισυ που ξεκοψαμε γιατι εγιναν πολλα και εμαθα οτι με εκραζε πισωπλατα). Σιγουρα δεν γινεται απο τη μια μερα στην αλλη αλλα πως εξηγειται οτι 4 χρονια σε ενα σχολειο απλα ενιωθα αβολα με τους παντες (μετακομισα 3η γυμνασιου για αυτο λεω 4 χρονια και οχι 3 πχ η γυμνασιο η λυκειο). Ναι οντως ηλικιακα θα μπορουσα να ειμαι κορη σου. Αλλα και παλι δεν ειναι μεγαλη η διαφορα μας.
Δεν ξερω αν με μπερδεψε η περσονα στο φορουμ απλα υπεθεσα οτι γνωριζεις πιο ευκολα κοσμο επειδη εισαι πολυλογας. Εγω ας πουμε δεν μπορω να μιλησω καθολου. Κομπλαρω με ολους και δεν ξερω τι να πω (αλλος ενας λογος που δυσκολευομαι. Αν απλα ντρεπομουν καποια στιγμη αργα η γρηγορα θα εβρισκα μια παρεα. Τωρα ο κοσμος νιωθει αβολα με ενα τοσο ησυχο ατομο. Μπορει να μη φαινεται η να μην ακουγεται σωστο αλλα εχω υπαρξει και εγω σε βολτα με ενα ατομο πιο ησυχο απο εμενα και οντως ενιωσα αβολα).
Και εγω ειμαι πολυ αγχωδης. Σε σημειο να παθαινω κρισεις. Εχω νιωσει και εγω την αναγκη να απομονωνομαι και να κραταω πραγματα για τον εαυτο μου αλλα απο την αλλη δεν κανω τιποτα χωρις να το ξερει το αγορι μου (δεν με ελεγχει εγω νιωθω την αναγκη να του λεω οτι μα οτι κανω χαχα) και οταν υπηρξα σε μεγαλη παρεα (η οποια ηταν ψευτικη τελικα οποτε εσπασε) ενιωθα παρα πολυ χαρουμενη. Οποτε δεν ξερω τι εχω περισσοτερο αναγκη να σας πω την αληθεια. Αλλα αν τα βαλεις στην ακρη ολα αυτα θα ηθελα μια φορα να εχω ζησει πραγματικη φιλια γιατι δεν τα εχω καταφερει μεχρι τωρα. Οτι ειχα οσο αληθινο και να φαινοταν κατεληγε περιεργα. Αν αξιζε δεν θα τελειωνε (ετσι πιστευω τουλαχιστον).
Και εγω τωρα προσπαθω να κυνηγησω τη συναναστορφη ως φοιτητρια αλλα παντα ολοι μου ακυρωνουν. Επισης ολοι εχουν καλυτερους φιλους που ειναι πιο δεμενοι και δεν ενδιαφερονται για γνωριμιες.

[Idkwhattosaytho]

Η ψυχοθεραπεία είναι το τρίτο μας πόδι. Αν τα άλλα δύο σέρνονται, το τρίτο δεν μπορεί να κάνει πολλά. Εκεί πας επειδή παραδέχεσαι στον εαυτό σου οτι χρειάζεσαι βελτίωση, βοήθεια, ότι κάνεις λάθη, ότι είσαι αδύναμη και είσαι έτοιμη να δεις τον κόσμο πέρα από τον τρόπο που έχεις μάθει να τον κοιτάς.
Βελτίωση σίγουρα θα είδες ε αν δουλεύεις με τον εαυτό σου, απλά όχι στο σημείο που θα ήθελες. Προσπάθησε τον διάλογο που κάνεις εκεί με τον ψυχολόγο, να τον χρησιμοποιείς και όταν μιλάς με τον εαυτό σου. Συνήθως οι λόγοι που τρώμε ένα κόλλημα, είναι επειδή δεν είμαστε σε θεση να δούμε κάτι άλλο και πνιγομαστε.

Ναι αλλα και στους 4 μηνες κατι θα επρεπε να εχω καταφερει. Δεν νιωθω οτι υπαρχει βελτιωση και το ιδιο μου λεει και το αγορι μπυ

[george1520]

Μα το θεμα ειναι οτι δεν εξοικειωνομαι ποτε. Ναι ακουγεται περιεργο αλλα δεν μπορω ποτε να νιωσω ανετα. Οσο καιρο και να ξερω τον αλλο παντα νιωθω λιγο περιεργα. Με την οικογενεια μου δεν ειμαι ετσι γιατι ειναι η οικογενεια μου. Και με το αγορι μου νιωθω ανετα γιατι μου τον γνωρισε η ξαδερφη μου με την οποια ειχα τρομερη ανεση (μεχρι περισυ που ξεκοψαμε γιατι εγιναν πολλα και εμαθα οτι με εκραζε πισωπλατα). Σιγουρα δεν γινεται απο τη μια μερα στην αλλη αλλα πως εξηγειται οτι 4 χρονια σε ενα σχολειο απλα ενιωθα αβολα με τους παντες (μετακομισα 3η γυμνασιου για αυτο λεω 4 χρονια και οχι 3 πχ η γυμνασιο η λυκειο). Ναι οντως ηλικιακα θα μπορουσα να ειμαι κορη σου. Αλλα και παλι δεν ειναι μεγαλη η διαφορα μας.
Δεν ξερω αν με μπερδεψε η περσονα στο φορουμ απλα υπεθεσα οτι γνωριζεις πιο ευκολα κοσμο επειδη εισαι πολυλογας. Εγω ας πουμε δεν μπορω να μιλησω καθολου. Κομπλαρω με ολους και δεν ξερω τι να πω (αλλος ενας λογος που δυσκολευομαι. Αν απλα ντρεπομουν καποια στιγμη αργα η γρηγορα θα εβρισκα μια παρεα. Τωρα ο κοσμος νιωθει αβολα με ενα τοσο ησυχο ατομο. Μπορει να μη φαινεται η να μην ακουγεται σωστο αλλα εχω υπαρξει και εγω σε βολτα με ενα ατομο πιο ησυχο απο εμενα και οντως ενιωσα αβολα).
Και εγω ειμαι πολυ αγχωδης. Σε σημειο να παθαινω κρισεις. Εχω νιωσει και εγω την αναγκη να απομονωνομαι και να κραταω πραγματα για τον εαυτο μου αλλα απο την αλλη δεν κανω τιποτα χωρις να το ξερει το αγορι μου (δεν με ελεγχει εγω νιωθω την αναγκη να του λεω οτι μα οτι κανω χαχα) και οταν υπηρξα σε μεγαλη παρεα (η οποια ηταν ψευτικη τελικα οποτε εσπασε) ενιωθα παρα πολυ χαρουμενη. Οποτε δεν ξερω τι εχω περισσοτερο αναγκη να σας πω την αληθεια. Αλλα αν τα βαλεις στην ακρη ολα αυτα θα ηθελα μια φορα να εχω ζησει πραγματικη φιλια γιατι δεν τα εχω καταφερει μεχρι τωρα. Οτι ειχα οσο αληθινο και να φαινοταν κατεληγε περιεργα. Αν αξιζε δεν θα τελειωνε (ετσι πιστευω τουλαχιστον).
Και εγω τωρα προσπαθω να κυνηγησω τη συναναστορφη ως φοιτητρια αλλα παντα ολοι μου ακυρωνουν. Επισης ολοι εχουν καλυτερους φιλους που ειναι πιο δεμενοι και δεν ενδιαφερονται για γνωριμιες.

Μην θεωρεις και αυτό εμπόδιο, το γεγονός ότι δεν μιλάς πολύ.. Αυτό εμένα προσωπικά μου αρέσει. Ο κολλητός μου, σε μια γωνίτσα ήταν καθισμένος, με κανέναν δεν έκανε παρεα στο πανεπιστήμιο. Και πήγα και κάθισα δίπλα του. Πέντε κουβέντες έλεγα εγώ, μισες ελεγε αυτός..
Καθόλου άβολο.
Τώρα είναι σαν και έχει καταπιεί 3 ραδιόφωνα μαζί. Πρέπει να κάνει επαναφορά εργοστασιακων ρυθμίσεων.

*Και είχα φίλους όταν τον γνώρισα.