o

[weird]

Originally posted by anoiksi
Τωρα πια ομως εφτασα και εγω στο σημειο που να μην μπορω να τα κραταω αλλο μεσα μου, περασε παρα πολυς καιρος που νιωθω καπως και χτες για πρωτη φορα μιλησα, μιλησα και ενιωσα επιτελους οτι δεινω καπου τα συναισθηματα μου, να δουν και αλλοι τι κρυβω μεσα μου και δεν μπορουσα τοσο καιρο να τα εκφρασω...να δουν την ομορφια του ανθρωπου που αγαπω και να κλαψω μεσα σε μια ζωντανη και ζεστη αγκαλια...να νιωσουν και οι γυρω μου πως αισθανομαι...να παρω την αγαπη και την στοργη τους που τοσο χρειαζομαι...το γλυκο τους βλεμμα καθως θα μου λενε κανε ακομα λιγο κουραγιο και ολα θα αλλαξουν στο καλυτερο...

Άνοιξη, μπράβο σου που ανοίχτηκες, είδες τι όμορφο που είναι να μοιράζεσαι με φίλους, κάτι τέτοιες, δύσκολες ώρες?
Είδες τι ζεστασιά που έχει μέσα της μια αγκαλιά τότε?


Εϊναι λογικό που φοβάσαι μην τον χάσεις απο την ζωή σου.
Μα Άνοιξη, η ελευθερία είναι άγριο πράγμα...
άφηνε τις σχέσεις σου να ανασαίνουν ελεύθερα...

Δεν έχει νόημα να προσπαθείς να αλλάξεις την στάση κάποιου, γιατί απο την στιγμή που θα έχεις παρέμβει, θα έχεις θίξει την ελευθερία της ίδιας σας της σχέσης...και απο εκείνη τη στιγμή, κάτι αρχίζει να μαραίνεται.
Δεν έχει σημασία να \"πετύχεις\" κάτι, έχει σημασία αυτό το κάτι να προκύψει και απο τους δυο, μέσα σε πλήρη ελευθερία.

Ναι, να του μιλήσεις για όσα νιώθεις και για το τι αγωνιάς, για το τι θα ήθελες εσύ, άλλο αυτό φυσικά. Άλλο αυτό κι άλλο να ζητάς επιβεβαίωση.

Εύχομαι να είσαι καλύτερα

[anoiksi]

Originally posted by weird


Καλημέρα Άνοιξη!
Κι εγώ κομμάτια είμαι, οπότε θα συνεννοηθούμε πιστεύω

Αχ είσαι ερωτευμένη πολύ. Αυτό φαίνεται σε κάθε γράμμα κάθε λεξούλας σου...
Κάνε μια παύση, πάρε μια ανάσα, μπορείς?
Γενικά μου δίνεις την αίσθηση ενός ανθρώπου εξαιρετικά ευαίσθητου και συναισθηματικού.
Είναι όμορφο το συναίσθημα, και μάλιστα του έρωτα, είναι και επικίνδυνο.
Καλό όμως είναι να ξέρεις, να ανοίγεις την έξοδο κινδύνου όταν χρειαστεί καμιά φορά.

Άνοιξη, γιατί τόση αυτοκατηγορία?
Γιατί να σε κατηγορείς για τις ανασφάλειές σου κορίτσι μου?
Πρέπει να τις αποδεχθείς για να τις αλλάξεις, όχι να τις κατηγορείς.
Γιατί τόσες ενοχές?
Γιατί αυτή η αίσθηση οτι δεν αξίζεις?

Αυτά όλα, είναι \"θέματα\" δικά σου, που πρέπει να δουλέψεις, για να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου και να τον αγαπήσεις καλή μου...

Ξέρεις, πιστεύω, όταν δεν μας αγαπάμε αλλά ζητάμε παθιασμένα την αγάπη του Άλλου, δεν ψάχνουμε παρά για ένα υποκατάστατο του ίδιου μας του εαυτού..

Σου στέλνω μια όμορφη αγκαλιά, με την ελπίδα και την ευχή να προσέχεις με το \"κομμάτιασμα\".

υγ. καλά κάνεις και μιλάς γι αυτό,ειτε εδώ είτε σε κάποιον φίλο σου, να το μοιράζεσαι, να αλαφρώνεις.

Δεν μπορω να κανω καποιο διαλλειμμα...η σκεψη μου τρυγυρναει ολο εκει...ισως επειδη αργησα να τα εκφρασω...θα μου εκανε καλο αλλα πως θα το κανω αυτο...Με κατηγορω, γιατι αν δεν ενιωθα ολα αυτα τα εντονα πραγματα θα ειχαμε μια ηρεμη φιλια και κυριως θα μου μιλουσε για τα πραγματα και τις καταστασεις που αντιμετωπιζει και εγω θα τον βοηθουσα...θα προσπαθουσα να τον κανω χαρουμενο...

[weird]

Originally posted by anoiksi
Με κατηγορω, γιατι αν δεν ενιωθα ολα αυτα τα εντονα πραγματα θα ειχαμε μια ηρεμη φιλια και κυριως θα μου μιλουσε για τα πραγματα και τις καταστασεις που αντιμετωπιζει και εγω θα τον βοηθουσα...θα προσπαθουσα να τον κανω χαρουμενο...

Όλα αυτά τα έντονα πράγματα, είναι κομμάτι σου.
Κι αν δεν τα ένιωθες, θα έπαυες να είσαι αυτή που είσαι.
Ίσως η ιστορία σας να είχε πιο ανώδυνη έκβαση... αλλά τι νόημα έχει να είναι όλα αλλιώς, αν για να γίνει αυτό θα έπρεπε κι εμείς να είμαστε... αλλιώτικοι ?

[anoiksi]

Οχι οχι με την επιβεβαιωση εννοω οτι δεν θα φυγει απο την ζωη μου οχι ερωτικη...Τελικα οταν εισαι μικρος σου χαρακωνται ολα πιο εντονα στην ψυχη...

[anoiksi]

αχχχ, ναι weird μου ποσο δικιο εχεις....

[Θεοφανία]

Originally posted by anoiksi
...οσο αφορα την αρνηση ναι εχεις δικιο...δυο φορες ενιωσα ετσι στη ζωη μου, αλλα τωρα ειναι ακομα πιο δυνατο απο πριν...και στις δυο δεχτηκα την αρνηση και αντι την ζεστη τους ερωτικη αγκαλια, την αγκαλια ενος φιλου...μονο που στην πρωτη περιπτωση δεν μειναμε φιλοι γιναμε απλα γνωστοι...


Έχει ξαναγίνει. Τι σημαίνει αυτό? Να τολμήσω να υποθέσω? Έχω διαβάσει πολλά από τα ποστ που έχεις κάνει εδω. Φαίνεσαι μια ευαίσθητη κοπέλα, ρομαντική και ενσυναισθητη. Μήπως όταν ερωτεύεσαι ονειρεύεσαι την τέλεια αγάπη που μόνο στα παραμύθια συναντάμε? Μήπως δίνεις ολοκλρηρωτικά τον εαυτό σου και φυσικά δεν εννοώ το σεξ? Μήπως δεν δίνεις την ευκαιρία στον άλλο να σε διεκδικήσει? Ξέρεις γιατί στο λέω? Πολλές φορές, (και συμβαίνει και στα δυο φύλλα), μπορεί να κυνηγήσουμε μια μλκ μονο και μόνο γιατί δεν μας κάθεται και να μην εκτιμάμε έναν αξιόλογο άνθρωπο που θα μπορούσαμε να ερωτευτούμε τρελλα, γιατί είναι εκεί και θεωρεί πολυτιμη ακόμη και μια ματιά μας.
Μήπως έπεσες με τα μούτρα, τα έδωσες όλα και ο άνθρωπος σκέφτηκε πως δεν θέλι να σε πληγώσει γιατί δεν νιώθει το ίδιο?


Ισως αυτο να φοβαμαι και τωρα γιαυτο να αντιδρω ετσι...ναι πιστευω οτι αυτο φοβαμαι παλι και αντιδρω σε καθε φαση σιωπης εντονα...πως να το αλλαξω, αφου φοβαμαι οτι θα φυγει και αυτος απο την ζωη μου οπως ο αλλος,


άλλο ένα λάθος. μείνε με τους όρους σου φτάνει να μου δίνεις το δικαίωμα να λιωνω κάθε μέρα μπροστά σου, μήπως και φιλοτιμηθείς να μου ρίξεις ένα ξεροκόμματο. εξασφαλισμένη αποτυχία να μη σε δει ποτέ ισότιμα και σαν ερωτική σύντροφο, αλλα μια απελπισμένη που τον ανεβάζει στα μάτια των φίλων του.



παρολο που ξερω οτι δεν ειναι ετσι, χρειαζομαι επιβεβαιωση και ξερω οτι ειναι κουραστικο για τον ανθρωπο μου...


Επιβεβαίωση που? Δεν τίθεται τέτοιο θέμα απ τη στιγμή που εκείνος είναι ξεκαθαρισμένος.


δεν θελω να με περασεις ως ψονιο, αλλα νομιζω πως ξερω να αγαπαω αληθινα...

Ναι, αγαπάς αληθινά, αλλά λάθος. (και κανείς δεν θεωρείται ψώνιο όταν αγαπάει αληθινα και με πάθος).


Οσο αφορα τις ερωτικες εμπειριες μπορω να πω οτι ειμαι στα μετρια...ουτε πηδηχτηκα με τον πρωτο τυχωντα μονο και μονο για να κανω σεξ, αλλα ουτε εχω αναστολες πχ.να κανω one night stand, γιατι το εκανα...Για μενα ειναι αναγκαιο να αισθανομαι εστω ενα θαυμασμο για καποιον για να παω στο κρεββατι μαζι του...Για παραδειγμα χτες που βγηκα, παρολο που ειχα τα μαυρα μου τα χαλια και το καταλαβαν οι πιο πολλοι, δεν μπορεσα να μην το δειξω πια χτες, θα ειχα την ευκαιρια να κανω σεξ αν αντιδρουσα λιγακι στα καμακια, απλα δεν εχω ορεξη να πηδηχτω με κανεναν τωρα...Σε αυτην την φαση ειμαι παιδι του ερωτα...Τι να το κανω να με αγγιξει καποιος και να σκεφτομαι τον αλλον, δεν εχει νοημα...


Κανένα νόημα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνεις κάτι που δεν θέλεις, έστω και από σωματική ανάγκη.


Θεοφανια μου πραγματικα πιστευεις οτι μπορει να γινει κατι μαζι του, εφοσον μου εχει ηδη πει οτι δεν με αγαπαει οπως εγω;


Κοίτα, πάντα υπάρχει ελπίδα, αλλά πρέπει νατο πάρεις εντελώς αλλιώς. Με αυτή τη συμπεριφορά δεν έχεις την παραμικρή ελπίδα.


Το μονο που θελω ειναι να νιωθω οτι υπαρχει γυρω μου και να ξερω οτι ειναι καλα...

αυτό δεν το σχολιάζω γιατί μου θυμίζει κάτι απο διαδυκτυακή Μάρθα Βούρτση.

[weird]

Originally posted by anoiksi
Οχι οχι με την επιβεβαιωση εννοω οτι δεν θα φυγει απο την ζωη μου οχι ερωτικη...Τελικα οταν εισαι μικρος σου χαρακωνται ολα πιο εντονα στην ψυχη...

Αυτό κι εγώ εννοούσα, να μην ζητάς να \"τσεκάρεις\" αν είναι για να μείνει ή για να φύγει...

Αχ καλή μου, το ίδιο είναι να χαράζεις ένα τρυφερό βλαστάρι και το ίδιο τον κορμό ενός μεγαλύτερου και πιο γερού δέντρου?
Η νιότη έχει πάθος έχει έντονο συναίσθημα και έχει και ... πόνο.

Αλλά όλη αυτή η ζωντάνια, είναι πολύτιμη και θα το καταλάβεις κι εσύ στα χρόνια που θα περνούν...

[anoiksi]

Originally posted by Remedy
θα συμφωνησω με την θεοφανια εν μερει
εχω να προσθεσω ομως, οτι δεν επιτυγχανονται ολες οι σχεσεις με καλους χειρισμους...
χρειαζεται κατ αρχην μια αμοιβαιοτητα στις βλεψεις...
δλδ, το να ενδιαφερονται αμοιβαια ο ενας για τον αλλο ερωτικα και οχι φιλικα, ειναι βασικη προυποθεση, δεν ειναι κατι που επιτυγχανεται με σωστες συμπεριφορες η χειρισμους....

απο εκει και περα, αν αυτο δεν ισχυει και ειναι σιγουρο αυτο, αν ο ενας εχει μονο φιλικο και ανθρωπινο ενδιαφερον αλλα οχι ερωτικο,ενω ο αλλος ειναι τρελλα ερωτευμενος, το καλυτερο ειναι να μην υπαρχει επαφη, γιατι ειναι ο μονος τροπος για να \"ξεκολλησει\" και ο αλλος απο την εμμονη του, διοτι ενας ερωτας μονοπλευρος, ειναι εμμονη....
ειναι ψευδαισθηση οτι σου αρκει η επαφη με τον αλλο κι ας μη σε βλεπει οπως εσυ,ας μη σου δινει αυτα που πραγματικα θελεις, αρκει να τον βλεπεις, να τον ακους, να εισαι κοντα του...
στην πραγματικοτητα, το μονο που κανεις ειναι να γυριζεις το μαχαιρι σε μια πολυ επωδυνη πληγη και να μη την αφηνεις να επουλωθει...

εφοσον εγινε ετσι κι απομακρυνθηκε ο ανθρωπος αυτος, παρε κι εσυ τις αποστασεις σου, ηρεμησε, δες τι πραγματικα θελεις στην ζωη σου γενικοτερα κι οχι απ τον συγκεκριμενο και προχωρα...

Ναι συμφωνω και εγω οτι ο ερωτας δεν επιτυγχανεται με καποιους χειρισμους, η υπαρχει η δεν υπαρχει...και στην προκειμενη περιπτωση ειναι μονοπλευρος...ναι ειναι εμμονη, τρελη εμμονη αλλα πως την διωχνεις;


ειναι ψευδαισθηση οτι σου αρκει η επαφη με τον αλλο κι ας μη σε βλεπει οπως εσυ,ας μη σου δινει αυτα που πραγματικα θελεις, αρκει να τον βλεπεις, να τον ακους, να εισαι κοντα του...

ακριβως αυτα σκεφτομαι
δεν μπορω να τον αφησω εχουμε πολεμησει παρα πολυ για την σχεση μας, ειναι κριμα να τελειωσει ετσι για κατι που νιωθω, εχω τοσα πολλα ακομα να του δωσω και θελω να του δωσω...να την παλι η εμμονη θα μου πεις τωρα...και εκεινος θελει να με εχει στη ζωη του και το πιστευω αυτο, αλλα τον δυσκολευω εγω...

[weird]

Originally posted by anoiksi

δεν μπορω να τον αφησω εχουμε πολεμησει παρα πολυ για την σχεση μας, ειναι κριμα να τελειωσει ετσι για κατι που νιωθω, εχω τοσα πολλα ακομα να του δωσω και θελω να του δωσω...να την παλι η εμμονη θα μου πεις τωρα...και εκεινος θελει να με εχει στη ζωη του και το πιστευω αυτο, αλλα τον δυσκολευω εγω...

Αυτά που νιώθεις, καλως ή κακώς, τα νιώθεις.

Ακόμα κι αν εσύ βρεις κάποιον τρόπο να τα παραβλέψεις και να είσαι απλά φίλη του ( πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο), ακόμα κι αν εσύ δεν θέλεις να τον αφήσεις, εκείνος, δεδομένων των αισθημάτων σου, μπορεί να θέλει...για τους ολοδικούς του λόγους ( που μπορεί και να θελήσει μάλιστα να στους πει, σε μια ειλικρινή συζήτηση)
Αν τυχόν το θέλει, το \"δεν θέλω να τον αφήσω\" σου, παραβιάζει την ελευθερία της σχέσης σας...
είναι άγρια η ελευθερία καλή μου άνοιξη...

καμιά φορά έχει άρωμα τσουκνίδας.

[anoiksi]

οχι ξερω οτι και εκεινος δεν θελει να με αφησει, απλα δυσκολευεται πολυ...δεδομενου οτι εχει και αυτος τα δικα του, αφετερου τον δυσκολευω και εγω...Μολις καταλαβα οτι εγω εφταιξα στο σημειο οτι δεν μου μιλουσε, τον πιεζα να μου μιλησει και οσο εγω πιεζα τοσο εκεινος δεν μπορουσε να μου μιλησει για να μην με πληγωσει...weird μου τι να κανω;;;Πως να το αντιμετωπισω, πως να φερθω, τι να κανω για να ηρεμησουμε επιτελους;

[weird]

Originally posted by anoiksi
οχι ξερω οτι και εκεινος δεν θελει να με αφησει, απλα δυσκολευεται πολυ...δεδομενου οτι εχει και αυτος τα δικα του, αφετερου τον δυσκολευω και εγω...Μολις καταλαβα οτι εγω εφταιξα στο σημειο οτι δεν μου μιλουσε, τον πιεζα να μου μιλησει και οσο εγω πιεζα τοσο εκεινος δεν μπορουσε να μου μιλησει για να μην με πληγωσει...weird μου τι να κανω;;;Πως να το αντιμετωπισω, πως να φερθω, τι να κανω για να ηρεμησουμε επιτελους;

Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις για να ηρεμήσ ε τ ε.
Υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις για να ηρεμήσεις εσύ καλή μου άνοιξη.

Για παράδειγμα, το να μην είσαι πιεστική, λόγω του άγχους σου να μην στραβώσει η κατάσταση ή το να προστατέψεις τον εαυτό σου με ότι αυτό συνεπάγεται.

Αν βάλεις την διάσωση της σχέσης πάνω απο τον εαυτό σου, αν δηλ. επιμείνεις πέρα απο τα προσωπικά σου όρια, πέφτεις σε παγίδα....

Οπότε, έχεις να κάνεις μια βαθιά ειλικρινή συνομιλία με σένα, για να ανιχνεύσεις τα όριά σου καθώς και το τι στάση θα κρατήσεις απο εδώ και πέρα.

[anoiksi]

ειναι τοσο δυσκολο αυτο, παρα πολυ δυσκολο...πριν λιγο καιρο του ειχα πει να μην επικοινωνησει μαζι μου για ενα μικρο διαστημα, εκει ενιωσα οτι προσπαθουσα να με προστατευσω λιγακι για να μην πεσω τελειος και κυριως να με προστατευσω απο την σιωπη του...ηταν πολυ δυσκολο μα δεν το μετανιωνω γιατι νομιζω οτι μας βοηθησε και τους δυο...Εκεινον για να παρει μια ανασα απο την πιεση μου και εμενα για να μην πονεσω στην σκεψη και να παρω και εγω μια μικροτερη ανασα...Ναι θα κατσω να σκεφτω και να μιλησω με τον εαυτο μου, θα ειναι ωφελημο ωστε να δω πως θα συνεχισω, αλλα αν παλι καταληξω σε λαθος πραγματα;Νομιζα με του να του πω οτι μπορει να μου μιλαει ελευθερα θα μας βοηθουσα, αλλα επεσα σε παγιδα...νομιζω οτι χρειαζομαι διακοπες...να παω καπου που δεν με ξερει κανεις (τασεις φυγης).Ασχετο χτες που βγηκα συναντησα μια κοπελα στην τουαλετα (κλασσικα γυναικες κοτες που πιανουν συζητησεις μεχρι και στις τουαλετες...χαχα) που ηταν απο την Ελβετια και συζητησαμε λιγακι...ονειρο ειναι για μενα να ζησω μερικα χρονια στην Ελβετια και ισως θα ειναι ο καιρος να το κυνηγησω λιγακι, δεν θα ειναι ωφελημο να φυγω να κανω κατι εκει ωστε να ξεφυγω η θα τα βρω μετα πιο σκουρα και θα πεσω τελειος;

[anoiksi]

weird σε ευχαριστω για την πολυτιμη βοηθεια...τωρα που μιλησα αισθανομαι πιο αναλαφρη, θα συνεχισω να μιλω με σας, κανει καλο τελικα...τα ειχα κλειδωσει ολα μεσα μου...τελειωσε αυτο πια πρεπει να βρω δρομο και τροπο να δραπετευσω ωστε να κρατησω αυτην την ομορφη φιλια αλλα παραλληλα να βρω τον δρομο μου, δεν ξερω πως αλλα δεν γινεται καποτε δεν θα αλλαξει και αυτο;Χτες μια φιλη μου, που της μιλησα μου ειπε οτι πρεπει να βρω καποιον αλλον...τωρα μου φανταζει ακομα δυσκολο, αλλα οσο μιλαω τοσο πιο καθαρα βλεπω τα πραγματα και τοσο πιο πολυ φευγει ο πονος...

[weird]

Originally posted by anoiksi
....τα ειχα κλειδωσει ολα μεσα μου...τελειωσε αυτο πια πρεπει να βρω δρομο και τροπο να δραπετευσω ωστε να κρατησω αυτην την ομορφη φιλια αλλα παραλληλα να βρω τον δρομο μου, δεν ξερω πως αλλα ....

Είδες?
Όσο γράφεις, ξεφλουδίζονται τα συναισθήματά σου και φτάνεις σε μια καθαρότητα...
συνέχισε έτσι καλή μου...

αυτό που λες γίνεται.
Το π ω ς θα γίνει, είναι αυτό που πρέπει να βρεις.
Δεν υπάρχουν συνταγές, γιατί μία είναι η άνοιξη, ένας είναι κι εκείνος...

προσπάθησε πάντως να έχεις τα μάτια σου όσο πιο ανοιχτά μπορέις και να ακούς .. κι εσένα κι εκείνον, ώστε να λάβεις τις πιο ωφέλιμες αποφάσεις ( πρώτα για σένα ωφέλιμες).

Φιλάκια πολλά.

[anoiksi]

Ενα λειβαδι μεσα στην ομιχλη που ονειρευεται
Ο προορισμος του ονειρου

θα ξαναγεννηθουμε σε μιαν αλλη χωρα
θα ανακαλυψουμε και παλι τις πρωτες λεξεις
και θα προφερουμε περηφανα
καθε ελαχιστο αυτονοητο
στη γνωση ματαια θα αναζητησουμε τον κοσμο
θα περηπλανηθουμε στους μεγαλους δρομους
με τις σειρηνες μεσα στην ομιχλη
και καποτε εκθαμβοι θα συναντησουμε
την πρωτη μας αγαπη
στα ματια μας θα αστραφτει
η ιδια προαιωνια λαμψη
τιποτα δεν θα θυμηθουμε
και τιποτα δεν θα εχουμε ξεχασει

Τολης Νικηφορου