o

[weird]

Originally posted by anoiksi

Originally posted by weird

Originally posted by anoiksi
weird μου, εχεις απολυτο δικιο...ζεστες νυχτες που προσπαθησεις να μπεις σε καμια βαρκα και να κανεις μια γυρα στην λιμνουλα (δυστυχως σε πιανει ο θυρωρος και στο απαγορευει:-)), πρωινα που ξυπνας διπλα στον καλο σου, φλογερα βλεμματα που σε αναστατωνουν, απογευματινοι περιπατοι, ηλιοβασιλεματα και ανατολες και κυριως κορμια που γινονται ενα...:-)....


Παντα νιωθω ετσι εντονα, δεν ξερω αν ειναι καλο η κακο.....φαντασου αυτο που εκανα ποστ παραπανω, δεν το εγραψα για κανενα γκομενο, αλλη ηταν η αφορμη....απλα νιωθω εντονα τα οποια συναισθηματα και αυτο με κανει να αντιδρω πολυ πολλες φορες...


Desperados μπυρα πια, να δουμε αν κοβονται ετσι ευκολα οι παλιες συνηθειες

Το θεωρώ χάρισμα, το να ρουφάς την ύλη των πραγμάτων μέχρι το μεδούλι και να αποκομίζεις την βαθιά ουσία τους...
έχεις τα μάτια της ψυχής ανοιχτά και τα χρώματα των αισθημάτων σου ολοζώντανα, παλλόμενα.
Είναι πολύ όμορφο όλο αυτό που αποπνεεις άνοιξη.
Να σε αγαπάς για αυτό που είσαι, ένα παιδί της Πλάσης που της δίνει ξεχωριστό σχήμα και μορφή

Χαιρομαι που το αντιλαμβανεσαι ως ομορφο........χαιρομαι επισης που μου εχει δωθει αυτο το χαρισμα, αλλα καποιες φορες κατανταει κουραστικο...κουραστικο για μενα και τους γυρω μου πιθανον...
ΑΝ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ...Θελω να ξερεις οτι πολλες φορες σκεφτομαι τα λογια σου, χαιρομαι καθε φορα που βλεπω μυνημα σου...Εμπνεεις τοση μεγαλη αισιοδοξια και γαληνη και σε ευχαριστω γιαυτο...μπορεις και μιλας στην ψυχη μου, μου λες πραγματα που απλα με ηρεμουν...

Καρδούλα μου όμορφη... σε ευχαριστώ για τα λόγια σου.
Κι εσύ είναι σαν κάθε φορά που γράφεις να ευωδιάζει ο χώρος με άρωμα λιακάδας ανοιξιάτικης...

Μου αρέσουν οι ευαίσθητες ψυχές. Πολύ.


Όλοι κάποια στιγμή κουραζόμαστε, απο τον ίδιο τον εαυτό μας.
Δεν είναι και λίγο το φορτίο.
Είδικά εκείνο της ευαισθησίας, είναι απο τα πιο βαριά....

\"Αν ήταν όλα αλλιώς....\"

Πάρε και διάβασέ το.
Αλκυόνη Παπαδάκη.
Ξέρω οτι θα μιλήσει στην καρδιά σου.

[anoiksi]

weird μου ναι το διαβασα, μαλιστα προσφατα, εκεινες τις μερες που προσπαθουσα με πολυ κοπο να παρω ανασα απο τον κουρασμενο μου εαυτο...ειναι λυτρωση θα ελεγα το να διαβαζεις οταν απλα θελεις να σιωπας...σχημα οξυμορο αυτο που θελησα παραπανω, να μιλησω για την σιωπη...

[anoiksi]

http://www.youtube.com/watch?v=NgICd1zImXA&feature=PlayList&p=DDF C98E47399CB38&index=20

[anoiksi]

Ειναι μακρυ το ταξιδι μου.....!!!

[vegga]

http://www.youtube.com/watch?v=CG7G2ltAlsw

[anoiksi]

\"Η δύναμη είναι απαραίτητη,χωρίς τη δύναμη δεν κάνεις τίποτα. Αλλά η δύναμη αποχτιέται με τη δύναμη κι αυτό ακριβώς είναι που ξεχνάει ο κόσμος\".

ΑΛΦΡΕΝΤ ΑΝΤΛΕΡ

[anoiksi]

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΝ ΦΩΛΙΑ ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ.

[anoiksi]

Vegga, καποια μερα μπορει ενα ονειρο να βγει αληθινο, αλλα θα εχει την ιδια αξια με το να ερθει την στιγμη που το εχεις αναγκη;;;Θα εχει το ιδιο χρωμα, την ιδια ενταση, την ιδια μελωδια;;;Ποιος ξερει....ας περιμενουμε αυτην την ωρα...χωρις να ξεχασουμε την ζωη που μας ανηκει...την ζωη που χρωσταμε κυριως στον εαυτο μας...τον αλληλοσεβασμο και την αυτοεκτιμηση μας...Ευχαριστω!!!!!!!

[Alterego]

Ειναι ωραια να εχεις χωρο μεσα στο στενο μυαλο σου για γνωσεις και φιλοσοφιες. την ζωη που χρωσταμε στον εαυτο μας.
Ομορφο μου αρεσε αυτο.

[anoiksi]

Alter, ειναι αυτο μας κραταει ζωντανους, ειναι αυτο μας δινει δυναμη, ειναι αυτο απο το οποιο μπορουμε να αντλησουμε ελπιδα και αισιοδοξια...Δεν ειναι το ζητημα να δουμε τα πραγματα αλλιως, οι καταστασεις ειναι ετσι οπως ειναι , αλλα το θεμα ειναι να κατανοησουμε...Να καταλαβουμε τι μας ενοχλει, γιατι γινεται αυτο που γινεται, αλλα κυριως να διακρινουμε πιο ειναι το προβλημα του εαυτου μας...Ολα τα πραγματα εχουν την ιδια πηγη...το εγω μας...Γιαυτο αν θελουμε να καταφερουμε κατι, δεν ειναι να πολεμαμε γιαυτο, αλλα στην τελικη καταλαβα οτι πρεπει να πολεμαμε αυτο το πραγμα που δεν μας αφηνει να κανουμε η να εχουμε αυτο που αναζηταμε...ειναι ο πολεμος του ιδιου μας του εαυτου, τον αδυναμιων μας...Συνοδοιπορος λοιπον σε αυτην την αναζητηση μπορει να ειναι μονο οι γνωσεις, οι φιλοσοφιες και η ψυχολογια...να καταλαβουμε τι σημαινει το καθετι που κανουμε οι κανουν οι αλλοι, ωστε να μην αισθανομαστε βαρος η οποιοδηποτε ασχημο συναισθημα αλλα να καταλαβαινουμε το γιατι...δυσκολο αλλα εφικτο...να εχεις μια καλη μερα...

[anoiksi]

Αυτη η daisy μας παγωσε, μας εστειλε ολο της το κρυο και το χιονια...η πολη εχει ξαναντυθει με την ασπρη φορεσια της, μα η ψυχη μου εμεινε αλωβητη αυτη τη φορα απο το κρυο...σαν να μην την αγγιξε καθολου...μονο τΑ χερια μου κρυωνουν καθως κανω τσιγαρο με ανοιχτο το παραθυρο, μα δεν με ενοχλει...νιωθω απιστευτη ηρεμια, μα εχω τρομερο πονοκεφαλο...θα μπορουσα να κοιμαμαι μερονυχτα, αλλα δεν γινεται...και τι δεν θα εδινα για μια εβδομαδα να μπορουσα να αφεθω...εχω βαρεθει αυτην την πολη, την καθημερηνοτητα μου, την χωρις δραση δουλεια μου, το προγεγραμμενο μελλον μου που η ιδια κατα βαθος επελεξα, τις ιδιες σκεψεις...το μονο που με κραταει ειναι μια σπιθα...και αυτη ειναι το χρεος που εχω απεναντη σε μενα, δεν εμεινε τιποτα αλλο...μα ειναι τοσο δυσκολο...ειναι τοσο δυσκολο να ζεις μονο για τον εαυτο σου...δεν εχω μαθει ετσι, μα αφου εκει με οδηγησε ο δρομος μου μπορω να κανω αλλιως;

Συγγνωμη που εσβησα παλι ενα κομματι...

[Φωτεινη!]

Ανοιξη,
διαβάζω στις γραμμές σου τα συναισθήματά μου..
Και δεν μπορώ να σου δώσω κάτι...

[anoiksi]

...Αφωτεινη, μην σε στεναχωρει αυτο...φτανει να νιωθουμε οτι δεν ειμαστε μονοι...και απο εκει ισως περνουμε την απαραιτητη δυναμη για μας...γιατι ειμαστε δυνατοι...τιποτα δεν μας δινεται να περασουμε, αν δεν μπορουμε να ανταπεξελθουμε σε αυτο...οποτε θελεις μπορεις ανετα να μοιραστεις τις σκεψεις και τα συναισθηματα σου εδω, απλα για να τα βγαλεις απο μεσα σου...σε ευχαριστω, γιατι ενιωσα τον ανθρωπο μεσα σου...

[Φωτεινη!]

Σε ευχαριστώ..καληνυχτα..

[anoiksi]

Καλημερα σε ολους....

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 12.01.2010
Φτανουμε καποια στιγμη στη ζωη μας, που αναρωτιωμαστε τι εχουμε κανει και τι αποκομισαμε απο ολο αυτο...Τι θυσιες για τον εαυτο μας καναμε και τι για αλλους; Φτανεις σε ενα σημειο που ξαναπροσπαθεις απο την αρχη να αγαπησεις τον μεταλλαγμενο σου εαυτο...Ποτε ποτε σου αρεσει και ποτε ποτε απορεις μαζι του και δεν τον θελεις...Ετσι ειναι...ας προσπαθουσες απο την αρχη να τον προστατευσεις...δικο σου το προβλημα...κοιτα τωρα να σωσεις οτι απεμεινε...κοιτα τωρα τι μπορει να γινει και τι χρεος εχεις...Ωρες ωρες απορω μαζι μου...που εχω κρυμμενη ολη αυτην την δυναμη και την υπομονη να συνεχιζω να προσπαθω...τωρα πια να προσπαθω να καταλαβω...προσπαθω να γινω ψυχολογος του εαυτου μου...κατι δεν ειναι και αυτο;