o

[anoiksi]

Ειναι επισης αληθεια οτι δεν μπορω να ανοιχτω ευκολα...σε λιγους μιλαω...και εκεινο το διαστημα επειδη ειχε τα δικα του ενας ανθρωπος δικος μου που ηθελα να του μιλησω και μονο σε εκεινον, δεν ξερω πως το πηρα αλλα νομιζα οτι κανενας δεν ηθελε να με βοηθησει...οτι ημουν μονη..δεν σκεφτομουν λογικα...το πηρα κατακαρδα και κλειστικα ακομα πιο πολυ...

[Φωτεινη!]

καταλαβαίνω..
Κι εγω σε κάποιους λέω πολλά σε κάποιους λιγότερα.
Αν εσυ νιώθεις οτι ο αλλος δεν σε καταλαβαινει τοτε καλα κάνεις και δεν προχωράς.
Εγω να σου πω τι κάνω?δεν γενικεύω.Υπάρχουν άνθρωποι που λες τα \"βαθιά\" σου,αλλοι που μιλάς για δουλειά,μερικοι που απλως χαζολογας και κάποιοι απλα υπάρχουν..
Εμενα αυτή η \"κατηγοριοποίηση\" με βοηθάει.
Τι λες?
(αααα..ξυπνησαν τα μικρά μου..)

[anoiksi]

αχχ, εχεις πολλα μικρουλια;;; Ποσα;;; Τι χαρα και τι ηρεμια δινουν τα παιδακια;;; Αν και πολυ κουραστικο να εισαι μαμα...Ειναι τοσο ομορφο συναισθημα...να τα προσεχεις και ευχομαι να ειναι παντα υγιεις και καλα για να τα χαιρεσε και να τα θαυμαζεις...Ειμαι σιγουρι οτι θα σε αγαπουν πολυ γιατι πιστευω θα εισαι εξαισια μαμα...!!!!

[Φωτεινη!]

Εντάξει ,ο μπαμπάς δεν εχει δουλειά σήμερα και εμεινε να παίξει με τα μικρούλια..
Εχω δύο.Κουράζομαι πολυ,εχω χάσει τα πάντα αλλα ελπίζω και εγω να ανακαμψω.Αυτο που εγραψες για την εξοδό σου?Ε και εγω τωρα τελευταία νιώθω παλι αυτο το ομορφο συναισθημα του να μου αρέσει ο εαυτός μου.Μεχρι τωρα πυζαμες και μαλλι κοτσο και τοσο κουραση..
Πόσο καλη μαμά ειμαι θα φανει ,Ανοιξούλα μου,στο μέλλον.Απο το αν θα γίνουν ευτυχισμένοι ενήλικοι..
Πάντως αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα.Αν γίνω και καλύτερος ανθρωπος και ξεφορτωθώ τις \"στεναχώριες μου\" θα γίνω και καλύτερη μαμά..

[anoiksi]

Να τα χαιρεσαι...Ναι ναι ακριβως...πυτζαμες και πιασμενα μαλλια......ειμαι σιγουρι οτι θα ανακαμψεις...θελει λιγο παραπανω πιστη, δυναμη και υπομονη αλλα θα γινει 100%...την κουραση θα συνεχιζεις να την εχεις, δεν γινεται αλλιως με δυο μικρα αγγελουδακια, αλλα μπορει να καταφερεις να μην την νιωθεις τοσο εντονα...Σωστο αυτο που λες, το τελος δειχνει παντα την αληθεια, αλλα δεν γινεται απο εναν τοσο ευαισθητο και γλυκο ανθρωπο να δημιουργηθει κατι αλλο...Ναι εχεις απολυτο δικιο στο τελευταιο...γιατι θα ειχεις πιο καθαρο μυαλο και παραπανω δυναμη να προσφερεις στα παιδια σου...

[anoiksi]

Λάκης Λαζόπουλος, Ηθοποιός

Γεννήθηκα νομίζω την ίδια μέρα με το άγχος.
Για την κατάθλιψη έμαθα μεγαλώνοντας, όταν αδυνατούσα να δικαιολογήσω τα κενά στα οποία έπεφτε η ψυχή μου.
Τα αντιμετώπισα με αλήθεια και χωρίς καμμία ντροπή. Πάντοτε. Κι αν χρειαστεί στο μέλλον, το ίδιο θα κάνω και πάλι.

Δήλωση στο ΕΠΙΨΥ

[anoiksi]

\"Όλα παράξενα..κι ένας ήλιος καταδικασμένος σε μια ισόβια στοργή για τον κόσμο...\"

[anoiksi]

\'\'ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ\'\'

Στα γαλάζια αιματοβαμμένα νερά
του ονείρου της έψαχνε να βρει
αυτό που επιθυμούσε.
Έβαλε τα πόδια της μέσα στο νερό
όμως τότε όλα έγιναν
μαύρες σκιές του πόθου της
και αυτό που έψαχνε χάθηκε μια για πάντα.
Τα βλεφαρά της άνοιξε, είδε την αλήθεια
και δεν την άντεξε-το βλέμμα της άλλαξε.
Σκεφτόταν παλιές και ωραίες μυρωδίες
μα ο νους της, όσο κι αν αυτή δεν ήθελε,
στο ίδιο θολό τοπίο τη γύριζε.
Τότε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο την άγγιξε
μα τα φτερά του πέταξαν
κι έγιναν μαύρα-όπως οι σκέψεις στο μυαλό της
καθώς το παρεθλόν σκέφτεται
και το αβέβαιο μέλλον συλλογίζεται.
Η άμμος σιγά-σιγά την πνίγει
και αρχίζει να βυθίζεται
στην απέραντη προσμονή
της λύτρωσής της!

[Calin]

Δεν το κατάλαβα αυτό το θέμα. Τι θέλει να πει ο ποιητής:

[anoiksi]

Βασικα το ονομα που αρχικα του εδωσα ηταν το κλεμμενο μου τριανταφυλλο...σε καποια φαση απελπισιας, απογοητευσης κτλ...εσβησα ολα τα μυνηματα σχεδον...μην με ρωτας πως καταφερα να σβησω και το πρωτο δεν ξερω, αυτο που ξερω παντος ειναι οτι εκει που το εσβηνα καταλαθος για τιτλο μου εμεινε μονο το ο...προσπαθησα να το αλλαξω παλι, επικοινωνησα με τον Νικο αλλα δεν μου απαντησε...και αυτος που εχει γραψει το αμεσως επομενο ποστ δεν ηξερε τι να κανει...ετσι εμεινε το ο......απο εκει και περα...το θεμα μου ηταν γενικο...απογοητευση, συναισθηματα κτλ...δεν πιστευα ποτε οτι θα κανω δικο μου θεμα, αλλα επειδη ημουν σε μια φαση ασχημη και δεν ηξερα που να μιλησω, δεν ηθελα να δω κανεναν, ειχα βγει απο εξεταστικη (τελευταια για πτυχιο), ερωτικη απογοητευση (που για μενα ηταν βαθυτατη αγαπη), αβεβαιοτητα για το μελλον, αγχος, ημουν ετοιμη να κανω μια μεγαλη αλλαγη αλλα δεν μου πετυχε οπως την φανταζομουν και κατεληξα αλλου, ανασφαλεια, φοβοι, μοναξια...ολα αυτα επρεπε καπου να τα εκφρασω...ετσι δημιουργηθηκε αυτο το θεμα...ηθελα να υπαρχει καπου κατι που θα μπορουσα να εκφραστω και να εκφραστουν και ολοι οι υπολοιποι...για οτιδηποτε σε οποιαδηποτε στιγμη το εχουμε αναγκη...δεν ξερω αν σε καλυψα...

και για να μην το ξεχασω κατι που δεν εχω εκφραση ακομα...αυτο το θεμα με βοηθησε πολυ να μην πεσω σε βαθυτατη καταθλιψη...οποτε ενιωθα πως χανομαι και εχω φτασει στα ακρα εγραφα εδω...αλλες φορες παλι εκφραζομουν στο χαρτι γραφοντας η ζωγραφιζοντας αυτα που ενιωθα γιατι ημουν σε φαση ανοσιας, αλλες παλι απλα εκλαιγα πολυ...ναι ισως τοτε ειχα καταθλιψη...και ποιος ξερει ισως ακομα εχω...θα δειξει η πορεια...

[anoiksi]

Και ολα αλλαζουν, μια περνουν το δρομο τους και εχουν μορφη...μια γινονται μια ανακατεμενη μαζα, τοσο ασχημη και τοσο μισητη...και ομως γιαυτην την μαζα γινεται τοσος πολεμος...συμβιβαζονται με τον θανατο...συμβιβαζονται με την αγαπη...για ποιον λογο, για ποια τιμη, για πια αναδρεια;;; Και ομως παρολο που δεν φανηκε θαραλεος την κρισιμη στιγμη, δεν παει να πει οτι δεν ειναι η οτι δεν αξιζει τιποτα...θα ερθει η στιγμη εκεινη στην οποια θα παρει οτι αξιζει, θα πιστεψουν και οι αλλοι σε αυτον και θα δειξει ποσα πολλα εκανε για την τιμη, την πατριδα, την αγαπη και την φιλια...θα δειξει τελικα ποση δυναμη ειχε...την μεγαλιοτητα της ψυχης του...

The Four Feathers, 2002
Πολυ καλο εργο με μεγαλο νοημα...και τα δακρυα κυλουν...με συγκινησε πολυ!!!!


Νιωθω την βραδυα αυτη πολυ περιεργη και φοβαμαι οπως ο ηρωας μου στο εργο...με κατατρεχει καθε στιγμη καθως ακομα δεν μπορω να αισθανθω σιγουρι για κατι...ΦΟΒΑΜΑΙ...

[Φωτεινη!]

ανοιξουλα!!!
Δεν την εχω δει την ταινια ,τουλαχιστον ο τίτλος δεν μου θυμίζει τιποτα..Ενα διαστημα εβλεπα τοσες πολλες που τις εχω κανει μια..
να δουμε μια ελληνική ταινία,ενα Βέγγο π.χ να σκασουμε στα γέλια?

[anoiksi]

Βεγγο, που ολο τρεχει;;;Ναι μαλλον θα ηταν πολυ καλυτερα...

Πως τα πας καλη μου;;;

[Φωτεινη!]

Originally posted by anoiksi
Βεγγο, που ολο τρεχει;;;Ναι μαλλον θα ηταν πολυ καλυτερα...

Πως τα πας καλη μου;;;

ναι Βέγγο,που τρέχει ,που οι ατάκες του είναι θεικες,που οι εκφράσεις του και μόνο σε κάνουν να χαμογελάς..(εμενα μου αρεσει πολυ..)
Ο Βέγγος ειναι ενα παραδειγμα,οταν παρακολουθώ μια ταινία με κωμικο περιεχόμενο,παντα νιώθω καλύτερα!! Ψυχοθεραπεία κανονική..
Σιγά σιγα μου περνάει η τσαντίλα..Οι ψυχίατροι (δυο εχω δει ως τώρα) μου έχουν αποκλείσει την ψυχική νόσο.(Πριν 3 χρόνια πέρασα επιλόχειο κατάθλιψη)
Οι δικοι μου με πιέζουν για να γίνουν ολα μελι γαλα ,χωρις να βλέπουν ποσο με πληγωσε η σταση τους..Αλλα αντιστέκομαι,θέλω να καταλάβουν οτι αυτη τη φορά θα βάλω τον εαυτό μου εκεί που του αξίζει..Οπως πάντα με εκβιαζουν.\"Παρε τη μαμα τηλ. ειναι πολυ στεναχωρημενη δεν την αντεχω αλλο ετσι\".Για το αν ειμαι εγω στεναχωρημένη ουτε λόγος..
Εσυ μικρούλα μου?

[anoiksi]

Γενικα ο ελληνικες ταινιες ειναι αψογες αν και δεν εχω δει παρα πολλες...νομιζω οτι ειναι καιρος να αρχισω...ναι θελεις δεν θελεις γελας...συμφωνω ψυχοθεραπεια κανονικη...!!!!

Καλο σημαδι αυτο πολυ καλο, θα πρεπει να χαιρεσαι που δεν σου καναν καποια διαγνωση...Παει να πει οτι εισαι στον σωστο δρομο αρκει να το παλεψεις μεσα σου , εσωτερικα...Μα δεν γινεται αυτο απο τι μια στιγμη στην αλλη να ξεχασεις...Συμφωνω, μην αφησεις να σε πιεζουν, δειξε τους τα δικα σου ορια και αν δεν τα σεβαστουν η προσπαθησουν για κατι τοτε να ψαξουν το δικο τους το προβλημα...Εσυ τους εμαθες ετσι, καιρος να αλλαξεις συνηθειες...βλεπεις δεν το αντεχεις αλλο...δυστυχως εμεις οι ανθρωποι οταν δεν παει καποιος με τα νερα μας η ετσι οπως θα θελαμε εμεις να τον βλεπουμε εξοργιζομαστε...Σημασια εχεις εσυ αυτην την στιγμη και μονο εσυ...Εχεις την οικογενεια σου τα παιδια σου που πρεπει να φροντισεις...Μην πιεζεσαι και μην αφηνεις να σε πιεζουν...δωσε τον απαραιτητο χρονο στον εαυτο σου, μην βιαζεσαι και χαιδεψε τον λιγο γιατι του αξιζει...μην αφηνεις να σου δινουν φορτιο που εσυ δεν μπορεις η δεν θελεις αυτην την στιγμη να κουβαλησεις...

Οσο αφορα εμενα, περασα μια σχετικα ομορφη εβδομαδα θα ελεγα, εκτος την Κυριακη...Αυτες τις Κυριακες δεν ξερω ποτε θα μπορεσω να μην τις βλεπω μελαγχολικες και να μου προκαλουν περιεργα συναισθηματα, ασχημα θα ελεγα...Προσπαθω με τον εαυτο μου πολυ...του εχω κυρηξει συμμαχια, γιατι μεχρι τωρα ημουνα συνεχως αντιμετωπη μαζι του...προσπαθω να βρω εναν δρομο, αλλες φορες τα καταφερνω αλλες παλι χανω παταγωδος...Ενα λαθος που νιωθω οτι κανω ειναι οτι καταπιεζομαι, μα δεν μπορω να κανω αλλιως αυτην την στιγμη...Ορισμενα πραγματα δεν εξαρτωνται απο μας και πρεπει να συμβιβαστουμε με αυτα...αλλα παλι που εξαρτωνται καλουμαστε να τα αλλαξουμε...Η μονη λυση που βλεπω τωρα ειναι να κανω ενα προγραμμα τοσο γεματο που να μην εχω καθολου χρονο να σκεφτομαι...Και ετσι θα εχω δυο επιτυχιες ταυτοχρονα...τουλαχιστον ετσι ευχομαι...Θα ξεχασω οσο μπορω και απο την αλλη θα ολοκληρωνομαι κομματι κομματι με τα πραγματα που θα βαλω στο προγραμμα μου...