o

[anoiksi]

Να σου πω την αληθεια το διαβαζω και το ξαναδιαβαζω το μυνημα σου, αλλα δεν καταλαβαινω τι θελεις να μου πεις...μαλλον μαζι με τον πονο εχασα και το μυαλο μου ε;;;

[anoiksi]

Σημερα θελω να μοιραστω μαζι σας κατι ομορφο....εκανα ενα βημα προς το καλυτερο....οχι οτι τα ξεχασα ολα, αλλα μου εδωσε τοσο πολυ δυναμη η διαπιστωση που εκανα τις τελευταιες μερες καθως και η χτεσινη μερα....Ειναι αστειο, αλλα χτες ενιωσα να πετανε ορισμενοι ανθρωποι την μασκα τους(δηλ.επιβεβαιωσαν οτι ενιωθα οτι νιωθουν για μενα, τελειωσε η υποκρισια τους επιτελους)...εκλεισα μαζι τους, ειναι σαν να μην περασαν ποτε απο την ζωη μου και να γυρισουν δεν τους θελω πια...το μονο που ζηταω ειναι να τους φερθει η ζωη ετσι οπως τους αξιζει...Δεν με ενδιαφερει καθολου τι κανουν και πως ειναι, ειναι σαν να μην υπαρχουν....Εκανα το μεγαλυτερο δωρο στον εαυτο μου....τους αφησα να φυγουν απο την καρδια μου και τους συγχωρεσα, τους συγχωρεσα μεσα μου....Αξιζω ανθρωπους διπλα μου που να μου φερονται ομορφα, το κυριοτερο για μενα ειναι η ειλικρινια και η καλη καρδια, τετοιους μονο θα αφησω να ειναι διπλα μου....Οι αλλοι ολοι να μην πλησιασουν....αυτο ακριβως μου εδωσε δυναμη, πολυ δυναμη....ειναι περιεργο, πριν λιγες μερες νομιζα ακομα οτι δεν θα το αντεξω και εψαχνα απο που μπορω να αντλησω δυναμη και πνιγομουν.....τελικα η λυση ειναι να παρεις δυναμη απο το ιδιο το προβλημα....δεν νομισα οτι θα το εβλεπα τοσο γρηγορα γιατι σε μενα συνηθως διαρκει....ισως επειδη προσπαθω εδω και πολυ καιρο να το διωξω;;;τελοσπαντων σημασια εχει οτι παω στο καλυτερο....

[weird]

Originally posted by anoiksi
Να σου πω την αληθεια το διαβαζω και το ξαναδιαβαζω το μυνημα σου, αλλα δεν καταλαβαινω τι θελεις να μου πεις...μαλλον μαζι με τον πονο εχασα και το μυαλο μου ε;;;

Γλυκιά μου, αυτό που μου θύμησες με τους γραμματικούς κανόνες, είναι αυτή η φράση που λέει να διαλύσουμε κάθε \"πρέπει\" που φυτρώθηκε μέσα μας απο το περιβάλλον και να ζήσουμε με βάση τους ολοδικούς μας πόθους, ελεύθεροι

Απλός συνειρμός.

[weird]

Originally posted by anoiksi
.....τελικα η λυση ειναι να παρεις δυναμη απο το ιδιο το προβλημα....

Συμφωνώ απέραντα με αυτό.
Το πρόβλημα και η πτώση μας, μας ανεβάζουν ψηλά, με τον ίδιο τρόπο που μας έριξαν χαμηλά, αρκεί να έχουμε θέληση για πάλη και για εξέλιξη.

[anoiksi]

ναι συμφωνω απολυτα με αυτο που μου εκανες ποστ για τον Ελυτη....με μπερδεψε και αυτο ...Πιάσει το πρέπει απο τι γιώτα και γδάρε το ίσα με το πι....χαχα....μου αρεσουν weird γενικα οι συνειρμοι....και νομιζω μαλιστα οτι γραφω συνειρμικα...σε ευχαριστω λοιπον πολυ για το ποστ σου...και ναι οπως ειπα εδω μπορουν να γραφουν ολοι τις ποιο ασχετες (αυτο θα το βλεπει παντα μονο οι συγγραφης) σκεψεις...το καθετι ειναι συνδεδεμενο με κατι, επομενος μου αρεσει να διαβαζω πολυ τις σκεψεις αλλων και μεσω αυτων να δημιουργουμαι και να εξελισσομαι...εισαι υπεροχος ανθρωπος...να το θυμασαι...δεν σε ξερω προσωπικα δεν με ξερεις, αλλα νιωθω οτι μπορεις και εισαι διπλα στον κοσμο που σε εχει αναγκη, μεχρι και για μενα την ασχετη, γεματη αγαπη, στοργη και καλοσυνη, γεματο δυναμη να βοηθησεις...για να μου το βγαζεις μαλλον ισχυει, δεν μου το βγαζουν πολλοι ανθρωποι αυτο....

[anoiksi]

Originally posted by weird

Originally posted by anoiksi
.....τελικα η λυση ειναι να παρεις δυναμη απο το ιδιο το προβλημα....

Συμφωνώ απέραντα με αυτό.
Το πρόβλημα και η πτώση μας, μας ανεβάζουν ψηλά, με τον ίδιο τρόπο που μας έριξαν χαμηλά, αρκεί να έχουμε θέληση για πάλη και για εξέλιξη.

ναι τελικα ετσι ειναι, χαιρομαι που το επιβεβαιωνεις, δειχνει οτι τα βλεπω πιο καθαρα, να εισαι καλα...:-)

[Alterego]

Καλησπερα Ανοιξη απο την βροχερη Κυπρο Ναι ναι απιστευτο αλλα βρεχει...και ειναι τοσο ομορφα.Η μυρωδια της βροχης ειναι ευωδιασμενη με ολα τα λουλουδια του κοσμου!

Τι αισιοδοξο το μηνυμα σου και ποσο αληθινο.Ειναι φορες που η απελπισια μας ειναι μεγαλη και οσο κι αν προσπαθουμε να την διωξουμε αυτη κολλαει πανω μας περισσοτερο.Ειναι σωστο αυτο που ειπες.Μεσα απο το προβλημα γινομαστε πιο δυνατοι και θα συμπληρωσω οτι θα συμβει αυτο οταν συνειδητοποιησουμε πως μπορουμε να αντλησουμε δυναμη και θα γινει και αυτο οταν πια εχουμε εστω και λιγο ηρεμησει..Εστω και λιγο αν αφησουμε τα σχοινια να ελευθερουσουν για λιγο την πνοη μας,να παρουμε καθαρο αερα..Και εσυ το εκανες και μπραβο σου και το πεισμα σου δεν σε απογοητευσε.Τωρα πια δεν ειναι οτι βρηκες την ευτυχια,μα βρηκες λιγο φως σε εκεινο ολο το σκοτεινο πεπλο που εριξες την αμοιρη ψυχη σου.Θελει τολμη,η ζωη δεν ειναι για τους δειλους και τους βολεμενους.Μην σταματησεις να παλευεις...Κρατησε οσα σε κανουν να νιωθεις καλα και ομορφα τα υπολοποι ειναι συμπληρωματα απλα....
Να εισαι καλα..
και μην σταματησεις να εκφραζεσαι και να γραφεις.Βοηθαει...

[anoiksi]

Alter,
ειπα οτι αρχησα να αντλω δυναμη απο το ιδιο το προβλημα, οχι οτι εγινα πιο δυνατη...ειναι η δυναμη/πεισμα του ηττημενου που βρισκεται στο σταυροδρομι...να συνεχισει η να παραμεινει στα ιδια κλαιγοντας για ενα μελλον που ποτε δεν θα δει και χανοντας ετσι παλι χρονια απο την ζωη του...αποφασισα απλα μεσα μου οτι δεν το αξιζω ολο αυτο και προσπαθω να σταματησω να πληγωνω τον εαυτο μου και να τον ποναω...εδωσα τα παντα, εδωσα οτι μπορουσα να δωσω και αν αυτο δεν ηταν αρκετο απλα δεν μπορω να κανω κατι αλλο...Ποναει και θα ποναει για παντα γιατι απλα ηταν αληθινο, ημουν αληθινη (μιλαω και στο παρελθον) και επισης θα αφησω ενα πολυ πολυ μικρο κομματι μεσα μου, που θα κρυψω ολες εκεινες τις στιγμες που με εκαναν να νιωθω αγαπη και θα τις κρατησω για παντα δικες μου...αυτες τουλαχιστον δεν μπορει κανεις να μου τις κλεψει και για μενα θα ειναι παντα αληθινες...
Ακομα νιωθω απελπισμενη, ανυμπορη και αδυναμη για οτιδηποτε, αλλα οπως λες ηρθε λιγο φως στο σκοταδι...Αρχισα να σκεφτομαι τι μπορω να κανω ωστε να μην νιωθω οτι ενιωθα και απο εκει αντλω πιστη οτι μπορω να γινω κατι αλλο...οχι για τους αλλους, αλλα για μενα...εγω θελω και πρεπει να αλλαξω...Ενα σημειο που πρεπει να αλλαξω ειναι να μην ειμαι τοσο συναισθηματικη, γιατι αυτο το συναισθημα μου με εχει σκοτωσει πολλες φορες....ευτυχως ομως που κατα βαθος ειμαι αισιοδοξος ανθρωπος και ετσι ποτε δεν πεφτω χωρις να ξανασηκωθω...Δεν μπορω να πιστεψω ακομα μερικα πραγματα και ισως δεν θα τα πιστεψω και ποτε, αλλα τουλαχιστον προσπαθω να τα απομακρυνω πια απο το παρον μου, γιατι με εμποδιζουν να συνεχισω...δεν εχει νοημα να στεκεσαι με την πανοπλια ετοιμος να παλεψεις, ενω ο πολεμος εχει ηδη κριθει σε αλλη μαχη και το μονο που μπορεις να καταφερεις ειναι να σκοτωθεις...

[anoiksi]

Φιλοι μου....
Θα ηθελα αυτο το βραδυ να μοιραστω μαζι σας ενα τοπιο, που μου χαρισε τοσο πολυ ηρεμια εκει που δεν το περιμενα, οτι εστω για μερικα λεπτα θα μπορουσα να νιωσω απλα μονο γαληνη και αλλο τιποτα...

Πεσμενα πολλα φυλλα κατω στην ασφαλτο, χρωματιζουν την ψυχη μου με τα φθινοπωρινα χρωματα...κοκκινο, κιτρινο, πρασινο, καφε...περπατω αναμεσα τους και ο ηχος τους αντηχει στα αυτια μου, γνωριμος αλλα και τοσο καινουριος...Αφοσιωθηκα και ακουσα να μου λεει εισαι ελευθερη, γινε ελευθερη, οπως εμεις απελευθερωθηκαμε απο τα δεσμα του δεντρου...ειναι ομορφα να πετας απο εδω και απο εκει και να χαριζεις στα παιδια ομορφες στιγμες, καθως μαζευουν στη χουφτα τους οσα απο εμας μπορουν για να χαρουν μετα με την πτωση μας καθως μας πεταν ψηλα και αυτα μες στη μεση...σταματησα και κοιταξα ψηλα και ειδα τα δεντρα πανω μου να αγκαλιαζονται...ναι δεξια και αριστερα μου ειχα δεντρα και μπροστα μου μονο φυλλα...λαμπυριζαν σαν χρυσο...εζησα εκεινη την στιγμη που κανουν ενα συγγραφεα η εναν ζωγραφο/καλλιτεχνη να θελει αμεσως να αποθανατισει την σκηνη...Μα εγω δεν χρειαζομαι κατι για να μου την θυμιζει, γιατι θα την εχω στην καρδια μου και απο εκει θα φυγει μονο οταν εγω την διωξω και αυτο δεν θα το κανω ποτε, γιατι μου εδωσε τοσα πολλα...

[anoiksi]

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χθες,
χαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά,
δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί,
εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ\' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ\' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χτες,
δανείσου κι εσύ μια φορά και βρες μονοπάτι ξανά
κι αν χάνεις αυτό που σε ζει δεν έφταιξες μόνον εσύ,
αξίζει να ζουν σαν παιδιά εκείνοι που έχουν καρδιά.

Τον πόλεμο ζητώ για μια ζωή που δεν τη ζω,
να μην μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά,
πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ\' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ\' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Aυτους τους γλυκους στιχους τους αφιερωνω στην καρδια μου...η μουσικη δινει βαλσαμο στην καρδια...

[anoiksi]

Οπως παιξαν θα παιξω ηρθε η δικια μου σειρα, να δουμε ποση δυναμη εχουν εκεινοι να πολεμησουν για μενα....αρχισα απο χτες, το συνεχισα σημερα...να δουμε...τι θα κερδισω αν παιξω με τον κανονα, οπως μου φερθηκες θα σου φερθω...

[Arsi]

Originally posted by anoiksi
Aυτους τους γλυκους στιχους τους αφιερωνω στην καρδια μου...η μουσικη δινει βαλσαμο στην καρδια...

Αχ τι γλυκιά αφιέρωση άνοιξη...!!!!
Πάντα τέτοιες πολύτιμες στιγμές αγάπης με τον εαυτό σου σου εύχομαι

[anoiksi]

Ευχαριστω Αρσι....ειναι αυτες οι βραδιες που δεν μπορεις να κανεις τιποτα αλλο παρα να βασανιζεσαι και να πληγωνεσαι....και αφου δεν εχει μεινει κανεις αλλος για να δοσεις τα τοσα πολλα που νιωθεις και αισθανεσαι, γιατι νιωθεις μονος, εισαι μονος σου απομενει μονο να τα χαρισεις στον εαυτο σου που ειναι ο μονος που δεν θα σε αφισει ποτε...να χαιδεψεις λιγο μονος την καρδια και την ψυχη σου, γιατι δεν το κανει κανεις αλλος...ευχαριστω πολυ για την ευχη ηταν και αυτη σαν μια ζεστη αγκαλια...να εισαι καλα...

[Arsi]

Originally posted by anoiksi
....και αφου δεν εχει μεινει κανεις αλλος για να δοσεις τα τοσα πολλα που νιωθεις και αισθανεσαι, γιατι νιωθεις μονος, εισαι μονος σου απομενει μονο να τα χαρισεις στον εαυτο σου που ειναι ο μονος που δεν θα σε αφισει ποτε...να χαιδεψεις λιγο μονος την καρδια και την ψυχη σου, γιατι δεν το κανει κανεις αλλος...

είναι οι στιγμές που μας αναγκάζουν να στρέψουμε το βλέμμα σε μας,να προσφέρουμε αγάπη σε μας αφού δεν το κάναμε πριν μείνουμε μόνοι....
είναι οι στιγμές που έρχονται για το καλό μας,να μας δείξουν μερικές φορές και σκληρά πόσο αναγκαίο είναι να μας αγαπάμε,πρώτα απ\'όλα εμάς γιατί όντος έτσι είναι,στην ουσία κ εν τέλει τόσο κοντά μας κ για πάντα μόνο εμάς έχουμε.

είναι οι στιγμές που νιώθουμε πόσο όμορφο είναι να μας αγαπάμε....
κ μετά προχωράμε στη γοητεία της προσφοράς του ξεχασμένου εαυτού μας.

[anoiksi]

Originally posted by Arsi

Originally posted by anoiksi
....και αφου δεν εχει μεινει κανεις αλλος για να δοσεις τα τοσα πολλα που νιωθεις και αισθανεσαι, γιατι νιωθεις μονος, εισαι μονος σου απομενει μονο να τα χαρισεις στον εαυτο σου που ειναι ο μονος που δεν θα σε αφισει ποτε...να χαιδεψεις λιγο μονος την καρδια και την ψυχη σου, γιατι δεν το κανει κανεις αλλος...

είναι οι στιγμές που μας αναγκάζουν να στρέψουμε το βλέμμα σε μας,να προσφέρουμε αγάπη σε μας αφού δεν το κάναμε πριν μείνουμε μόνοι....
είναι οι στιγμές που έρχονται για το καλό μας,να μας δείξουν μερικές φορές και σκληρά πόσο αναγκαίο είναι να μας αγαπάμε,πρώτα απ\'όλα εμάς γιατί όντος έτσι είναι,στην ουσία κ εν τέλει τόσο κοντά μας κ για πάντα μόνο εμάς έχουμε.

είναι οι στιγμές που νιώθουμε πόσο όμορφο είναι να μας αγαπάμε....
κ μετά προχωράμε στη γοητεία της προσφοράς του ξεχασμένου εαυτού μας.

Ναι Arsi, ετσι οπως τα λες ειναι.....,,και μετά προχωράμε στη γοητεία της προσφοράς του ξεχασμένου εαυτού μας,,......