Anything goes…

[_Vassilis]

"Αν κάποια μέρα εμφανίσω άνοια, θα ήθελα η οικογένειά μου να κρεμάσει αυτή τη λίστα επιθυμιών στον τοίχο του σπιτιού μου. Θέλω να θυμούνται αυτά τα πράγματα:

-Κάθε φορά που μπαίνεις στο δωμάτιο, να με χαιρετάς και να συστήνεσαι. «Γεια σου μαμά, είμαι η Βάνα».
Ποτέ μην ρωτήσεις: «Ξέρεις ποια είμαι;» – προκαλεί άγχος.

-Αν πάθω άνοια, θέλω οι φίλοι και η οικογένειά μου να αγκαλιάσουν τη δική μου πραγματικότητα.

-Αν πιστεύω ότι ο/η σύντροφός μου ζει ακόμη, ή αν νομίζω ότι πάμε για φαγητό στους γονείς μου, άφησέ με να το πιστεύω. Θα είμαι πιο ευτυχισμένη έτσι.
-Μην προσπαθήσεις να με διορθώσεις για το τι είναι "αληθινό". Το δικό μου "τώρα" είναι αλλού.
-Αν δεν σε αναγνωρίζω, μην το πάρεις προσωπικά. Ο χρόνος για μένα έχει γίνει μπλεγμένος.

-Αν δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω πια μαχαιροπίρουνα, μην με ταΐσεις — δώσε μου φαγητό για τα δάχτυλα, ίσως καταφέρω ακόμα να φάω μόνη μου.

-Αν νιώθω θλίψη ή ανησυχία, πιάσε το χέρι μου και άκουσέ με. Μην μου πεις ότι «δεν υπάρχει λόγος».
-Μη μου φέρεσαι σαν να είμαι παιδί. Είμαι ενήλικας, και θέλω να μου μιλάς όπως σε έναν ενήλικα.
-Θέλω να συνεχίσω να απολαμβάνω όσα αγαπούσα. Βοήθησέ με να γυμναστώ, να διαβάσω ή να δω φίλους.

-Ζήτα μου να σου πω μια ιστορία από τα παλιά.

- Αν γίνομαι ανήσυχη ή επιθετική, προσπάθησε να καταλάβεις τι με ενοχλεί.
-Φέρσου μου όπως θα ήθελες να σου φερθούν αν ήσουν στη θέση μου.

-Να υπάρχουν πάντα σνακ στο σπίτι. Ακόμα και τώρα, αν δεν φάω, θυμώνω – πόσο μάλλον τότε που δεν θα μπορώ να σου το πω.
- Μην μιλάς για μένα σαν να μη βρίσκομαι στο δωμάτιο.
-Μην νιώθεις ενοχές αν δεν μπορείς να με φροντίζεις 24/7. Δεν φταις εσύ. Ζήτα βοήθεια ή βρες ένα καλό μέρος να μείνω.
-Αν μένω σε μονάδα φροντίδας, να έρχεσαι συχνά.

-Αν μπερδεύω ονόματα, γεγονότα ή τοποθεσίες, μην εκνευρίζεσαι. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Δεν φταίω εγώ.

-Βάλε μου τη μουσική που αγαπώ, να την ακούω όσο συχνά γίνεται.

- Αν πιάνω αντικείμενα και τα κουβαλώ, βοήθησέ με να τα επιστρέψω στη θέση τους.
-Μη με αποκλείεις από γιορτές και οικογενειακές μαζώξεις.
-Θυμήσου ότι ακόμα μου αρέσουν οι αγκαλιές και τα φιλικά αγγίγματα.

Πάνω απ’ όλα, θυμήσου ότι είμαι ακόμα ο άνθρωπος που ήξερες και αγαπούσες.

✿ Αντιγράψτε και κοινοποιήστε αυτό το μήνυμα προς τιμήν κάποιου που γνωρίζετε ή γνωρίσατε και παλεύει με την άνοια ή το Alzheimer.
✿ Προς τιμήν όλων όσων αγαπώ και έχασα, αλλά και όσων συνεχίζουν τον αγώνα.

Ιούνιος – Μήνας Ευαισθητοποίησης για το Alzheimer.

Κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά αυτή την ασθένεια, μέχρι να χτυπήσει τη δική του οικογένεια.

[_Vassilis]

[axl100]

Που εισαι, Βασιλη;

[axl100]

Απο τον ΝτιΤζεϊ τον ιδιο...

[axl100]

Ωπα...

[_Vassilis]

[_Vassilis]

[_Vassilis]

Την αγάπη που έχεις εσύ για τον άλλο, δεν μπορεί να σου τη στερήσει ποτέ κανείς, είναι δικιά σου για πάντα. Την ελευθερία του άλλου ανθρώπου όμως οφείλεις να τη σεβαστείς, να μην του τη στερήσεις, αφού λες κιόλας ότι τον αγαπάς. Αγάπη=ελευθερία , ελευθερία του άλλου ανθρώπου, τον θες ελεύθερο, εσυ ο ιδιος το θες αυτο, ακομη και οταν οι αποφασεις του δεν σε συμφερουν. Δε βαζεις το συμφερον σου πανω απο την αγαπη σου και την ελευθερια του αλλου ανθρωπου. Ελα ρε πατριδα σερ Μπιθ, τραγουδα μας να μας γλυκανεις λιγο..

«Το χερι αυτο το λατρευτο,
μες τη ζωη θα το αγαπω» (γιατι ετσι γουσταρω!)

[_Vassilis]

Για το κοριτσι μου..

[_Vassilis]

Σκοτωμενες οι ελπιδες μου ολες, στης καρδιας μου τη μαυρη ερημια.

[_Vassilis]

Τι «μεγαλωνουμε» ρε Τσινιδη? Μεγαλωσαμε, και τωρα γερναμε, ηδη γερασαμε.

«Δεν ειμαι οτι με αγαπαει ειμαι οτι αγαπαω» , σωστος ρε τεμέτερ(απ)..