Ντρεπομαι, αλλά...

[path]

helena ,,αν αυτο ηταν εφικτο δεν θα εφτανε η κατασταση στο σημειο η bologna να θελει να ...\'\'φυγει\'\' . ,,,,Λες το αυτονοητο ! αν αυτο συνεβαινε....δεν θα συζηταγαμε.

[katerinaki]

bologna 78 ντρεπεσαι για τη μαμα σου η φοβασαι μη τη χασεις ?,τωρα που ειναι ερωτευμενη,(θ ασχολειται λιγοτερο μαζι σου και δε θα σου δειχνει συνεχεια την αγαπη της),δεν καταλαβα ντρεπεσαι γι αυτο που εκανε -ανηθηκη- (οι γονεις πρεπει να ειναι προτυπα, λες και πηγαν σε σχολη γονεων) η ανησυχεις μηπως και δεν ενδιαφερεται για σενα (λες και θα ξεχαση οτι σε γεννησε επειδη ετυχε να ερωτευτει)?Δε νομιζω να εχει τοσο σημασια αν λενε οι γονεις σου οτι εισαι εγωιστρια ,ετσι κι αλλοιως σ αγαπαει (αγαπουσε λες εσυ) η μητερα σου και αδιαφορει(λες) ο πατερας ως σπερματοχυτης και μονο!Μην ασχολεισαι ,σιγουρα θαχεις προσωπικη ζωη ,ζησε τη δικη σου ζωη με δεκανικι (σχεση) η χωρις-καλυτερα αλλα δυσκολα.Δεν ειναι στο χερι σου να αλλαξεις τα πραγματα (να σου δωσουν περισσοτερη αγαπη ),ειναι στο χερι σου ομως να δωσεις εσυ οση θελεις οπου θελεις.Μη μπλεκεσαι σ αυτο το εντερικο,ενοχικο συμπλεγμα αγαπης κ ηθικης.Προσεξε τη ψυχολογια σου κ αφησε τη μαμα σου να ζησει τη ζωη της . Για σκεψου τι στ αληθεια θα σου λειψει πιο πολυ ,η φροντιδα της η η παρουσια της?αν το ξεκαθαρισεις θα βρεις το τροπο να το αντικαταστησεις εσυ και να ανεξαρτοποιηθεις γιατι εξ αλλου αυτο ειναι το ζητουμενο κ το φυσιολογικο!

[narnia]

Ντρέπεσαι να πεις την αλήθεια στη φίλη σου? Πως υποφέρεις, πόσο πληγώθηκες με αυτό που έγινε, πόση ενοχή κουβαλάς ενώ δεν φταις, πόση απόρριψη δέχτηκες από την ίδια τη μητέρα σου για την επικριτική σου στάση. Χάνεις τη σχέση με τη μητέρα σου περνάς σε μια άλλη σχέση να μάθεις να δέχεσαι αυτό που η ίδια θέλει, γιατί χάνεις τη σχέση με τη φίλη σου τώρα που σε έχει ανάγκη κι εσύ την ίδια.

[evath]

Originally posted by Empneustns
για να λεει πως τωρα ειναι πολυ αργα σημαινει πως εγινε κατι αρκετα μεγαλο,ισως καυγας που ακομα δεν μας το εχεις πει.Υπαρχει μια εκφραση,\"το αιμα νερο δεν γινεται\".δωσε λιγο χρονο στην μητερα σου να καταλαγιασουν τα συναισθηματα της.αστην να ζησει τον ερωτα της,και μακαρι να ειναι πραγματικος και οχι ψευτικος.δεν πιστευω πως δεν σε αγαπαει,πιστευω πως απλα δεν ειναι ικανη να σκεφτει αυτη τη στιγμη.και πως ειχατε ενα σχοινι και το τραβουσατε και οι δυο μεχρι εκει που δεν παει.δωσε ενα περιθωριο χρονου,ενα μηνα και το ξανασυζητατε,εν τω μεταξυ ασχολεισου με κατι αλλο,πραγματα που ηθελες να κανεις και δεν εκανες.παρε τον δεσμο σου και πατε μια εκδρομη.δυστηχως τιποτε δεν ειναι σταθερο σε αυτη τη ζωη, ειναι το τιμημα μας για να λεγομαστε ελευθεροι να αποφασιζουμε ελευθερα.απλα βλεπουμε θετικα και ειμαστε προετοιμασμενοι για ολα....

Συμφωνώ απόλυτα. Πιστεύω οτι η μητέρα σου ζει κατι πολυ εντονο γι\' αυτη τωρα και εξαλλου πανω στο θυμο πολλα λεγονται. Ηταν κοντα σου τοσα χρονια. Για ποιο λογο λες? Απλα ζει κατι πρωτογνωρο. Αστην να το ζησει και πιστευω οτι θα επανερθουν στο κανονικο τα πραγματα.

Ο ερωτας πολλες φορες μας θολωνει το μυαλο. Καπου διαβασα οτι ειναι κατι σαν \"ψυχωση\". Με την εννοια οτι δε ξερουμε τι κανουμε στο ονομα του ερωτα - δε λειτουργουμε με τη λογική, που ειναι η αγαπη. Πραγματικα το πιστευω αυτο. Ανθρωποι στο ονομα του ερωτα παρατησαν τα παντα, λειτουργησαν σαν ερμαιο του. Ειναι πανισχυρο και παραλογο συναισθημα το οποιο ομως ειναι εφημερο. Η αγαπη ειναι αυτη που στο τελος μενει - αν υπαρχει. Γι\' αυτο λοιπον σκεψου πως τοσα χρονια η μητερα σου ηταν κοντα σου. Βρηκε κατι στη ζωη της που δεν ειχε ξανανιωσει, ουτε πιστευε ποτε οτι θα νιωσει. Εκανε κατι που, αν λειτουργουσε με τη λογικη, θα το ειχε μετανιωσει. Κανε υπομονη λοιπον, αστην να ζησει αυτο που θελει και ζησε και εσυ τη ζωη σου. Στο κατω κατω ισως αυτο μπορει και η ιδια να θελει. Να γινεις ανεξαρτητη, να ΖΗΣΕΙΣ, χωρις να εξαρτιεσαι απο κανενα. Παρε τη ζωη στα χερια σου, δρασε, κανε αυτο που θες. Βαλε στοχους (πολυ σημαντικο) και προσπαθησε να τους πετυχεις. Το θεμα ομως ειναι να προσπαθησεις και οχι ο ιδιος ο στοχος. Θα παρεις πολυ περισσοτερα απο την ιδια τη προσπαθεια απο οτι αν ειχες ξαφνικα ολες τις επιθυμιες σου πραγματικες.
Η μητερα σου σε αγαπαει, μη το ξεχνας αυτο. Ηταν κοντα σου στη ζωη σου. Τωρα εισαι πια μεγαλη, ενηλικη - ειναι σημαντικο να στηριζεσαι στον εαυτο σου και να μην εχεις αναγκη μια προστατευτικη - που τα θυσιαζει ολα για το παιδι της - μητερα.
Και οταν το συναισθημα - ο ερωτας της μητερας σου - περασει, σαν ενα \"οξυ ψυχωσικο επεισοδιο\", θα την εχεις και παλι κοντα σου, αλλα και παλι χωρις να εξαρτιεσαι απολυτα απο αυτη. Να εχεις τη ζωη σου και η μητερα σου να ειναι η διακριτη παρουσια που σου προσφερε οσο ησουν παιδι.

[Θεοφανία]

Originally posted by evath

Originally posted by Empneustns
για να λεει πως τωρα ειναι πολυ αργα σημαινει πως εγινε κατι αρκετα μεγαλο,ισως καυγας που ακομα δεν μας το εχεις πει.Υπαρχει μια εκφραση,\"το αιμα νερο δεν γινεται\".δωσε λιγο χρονο στην μητερα σου να καταλαγιασουν τα συναισθηματα της.αστην να ζησει τον ερωτα της,και μακαρι να ειναι πραγματικος και οχι ψευτικος.δεν πιστευω πως δεν σε αγαπαει,πιστευω πως απλα δεν ειναι ικανη να σκεφτει αυτη τη στιγμη.και πως ειχατε ενα σχοινι και το τραβουσατε και οι δυο μεχρι εκει που δεν παει.δωσε ενα περιθωριο χρονου,ενα μηνα και το ξανασυζητατε,εν τω μεταξυ ασχολεισου με κατι αλλο,πραγματα που ηθελες να κανεις και δεν εκανες.παρε τον δεσμο σου και πατε μια εκδρομη.δυστηχως τιποτε δεν ειναι σταθερο σε αυτη τη ζωη, ειναι το τιμημα μας για να λεγομαστε ελευθεροι να αποφασιζουμε ελευθερα.απλα βλεπουμε θετικα και ειμαστε προετοιμασμενοι για ολα....

Συμφωνώ απόλυτα. Πιστεύω οτι η μητέρα σου ζει κατι πολυ εντονο γι\' αυτη τωρα και εξαλλου πανω στο θυμο πολλα λεγονται. Ηταν κοντα σου τοσα χρονια. Για ποιο λογο λες? Απλα ζει κατι πρωτογνωρο. Αστην να το ζησει και πιστευω οτι θα επανερθουν στο κανονικο τα πραγματα.

Ο ερωτας πολλες φορες μας θολωνει το μυαλο. Καπου διαβασα οτι ειναι κατι σαν \"ψυχωση\". Με την εννοια οτι δε ξερουμε τι κανουμε στο ονομα του ερωτα - δε λειτουργουμε με τη λογική, που ειναι η αγαπη. Πραγματικα το πιστευω αυτο. Ανθρωποι στο ονομα του ερωτα παρατησαν τα παντα, λειτουργησαν σαν ερμαιο του. Ειναι πανισχυρο και παραλογο συναισθημα το οποιο ομως ειναι εφημερο. Η αγαπη ειναι αυτη που στο τελος μενει - αν υπαρχει. Γι\' αυτο λοιπον σκεψου πως τοσα χρονια η μητερα σου ηταν κοντα σου. Βρηκε κατι στη ζωη της που δεν ειχε ξανανιωσει, ουτε πιστευε ποτε οτι θα νιωσει. Εκανε κατι που, αν λειτουργουσε με τη λογικη, θα το ειχε μετανιωσει. Κανε υπομονη λοιπον, αστην να ζησει αυτο που θελει και ζησε και εσυ τη ζωη σου. Στο κατω κατω ισως αυτο μπορει και η ιδια να θελει. Να γινεις ανεξαρτητη, να ΖΗΣΕΙΣ, χωρις να εξαρτιεσαι απο κανενα. Παρε τη ζωη στα χερια σου, δρασε, κανε αυτο που θες. Βαλε στοχους (πολυ σημαντικο) και προσπαθησε να τους πετυχεις. Το θεμα ομως ειναι να προσπαθησεις και οχι ο ιδιος ο στοχος. Θα παρεις πολυ περισσοτερα απο την ιδια τη προσπαθεια απο οτι αν ειχες ξαφνικα ολες τις επιθυμιες σου πραγματικες.
Η μητερα σου σε αγαπαει, μη το ξεχνας αυτο. Ηταν κοντα σου στη ζωη σου. Τωρα εισαι πια μεγαλη, ενηλικη - ειναι σημαντικο να στηριζεσαι στον εαυτο σου και να μην εχεις αναγκη μια προστατευτικη - που τα θυσιαζει ολα για το παιδι της - μητερα.
Και οταν το συναισθημα - ο ερωτας της μητερας σου - περασει, σαν ενα \"οξυ ψυχωσικο επεισοδιο\", θα την εχεις και παλι κοντα σου, αλλα και παλι χωρις να εξαρτιεσαι απολυτα απο αυτη. Να εχεις τη ζωη σου και η μητερα σου να ειναι η διακριτη παρουσια που σου προσφερε οσο ησουν παιδι.

Συμφωνώ απόλυτα με τους προλαλλήσαντες και προσθέτω:

Νομίζω πως είσαι αρκετά μεγάλη για να έχεις τόσο ανάγκη από την απόδειξη αγάπης της μητέρας σου.
Καταλαβαίνω πως η έλλειψη της πατρικής αγάπης και της αδιαφορίας της αδελφής σου σε σπρώχνει στο να έχεις περισσότερες απαιτήσεις από το μόνο άνθρωπο που όπως λες είσασταν και φίλες ταυτόχρονα.
Όμως, αυτό δεν σου επιτρέπει να της ζητάς να παρατήσει κάποιον που την κάνει ευτυχισμένη την παρούσα στιγμή ακόμη και αν δεν συμφωνείς μαζί της.
Σκέφτεσαι την πρώην γυναίκα του φίλου σου, στεναχωριέσαι γι αυτή, όμως, δεν σκέφτεσαι τη μητέρα σου και πόσο ανάγκη είχε για ευτυχία, ακόμη και αν είναι πλασματική σύμφωνα με την δική σου κρίση.
Ο γάμος των φίλων σου, όπως και των γονιών σου, είχε έτσι και αλλιώς τελειώσει, η σχέση της μητέρας σου και του φίλου σου, είναι απλώς παράπλευρες απώλειες.
Εγώ θα σου έλεγα να σταθείς δίπλα στη μητέρα σου σε αυτό και όχι απέναντι της.
Λες πως κλονίστηκε η σχέση σου.
Λογικό δεν είναι?
Αντί να ασχολείσαι με τον άνθρωπο σου, ασχολείσαι με τα προβλήματα των άλλων και ασκείς κριτική στις αποφάσεις που παίρνουν για τη ζωή τους.
Είσαι αρκετά μεγάλη, φαίνεσαι καλλιεργημένος άνθρωπος και όλο αυτό δεν μου μοιάζει φυσιολογικό.
Ασχολήσου με σένα, με τη δουλειά και τον άνθρωπο σου, συγχώρεσε τη μητέρα σου, ή μάλλον κατάλαβε τη και προσπάθησε να δεις τα πράγματα και από τη δική της πλευρά.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, πρέπει να δεις έναν ειδικό που θα σε βοηθήσει να διαχειριστείς το θυμό σου και μαζί του να βρεις τις ρίζες του, που σίγουρα δεν είναι η σχέση της μητέρας σου.
Φιλικά.

[maus]

bologna , μη βιαζεσαι να αποχαιρετησεις αυτον τον κοσμο.
Η ζωη ειναι ενα δωρο , το οποιο ολοι μας θα αποχαιρετισουμε σε λιγα χρονια.
Απο τη ζωη ομως μπορουμε να μαθουμε και να εξελιχτουμε σε πολλα πραγματα.
Το θεμα ειναι οτι αυτη τη \"θεατρικη παρασταση\" δε πρεπει να την παιρνουμε τοσο στα σοβαρα.
Ετσι και αλλιως θα αποχαιρετησεις τον κοσμο σε λιγα χρονια. Μη βιαζεσαι να το κανεις απο τωρα.
Ειναι σαν να προσβαλλεις τον δημιουργο.
Να βλεπεις το ποτηρι μισογεματο και οχι μισοαδειο και στις διαπροσωπικες σχεσεις.
Κοιτα να στηριχθεις στα ποδια σου και να γινεις ανεξαρτητη και τοτε δε θα παιρνεις τοσο στα σοβαρα
αμα σε αγαπανε ή οχι οι δικοι σου. Παρε ενα σκυλο που θα σε αγαπαει σιγουρα ! ;-)

[anoiksi]

Με την επιλογη να πας στην γειτονια των Αγγελων, το μονο που θα καταφερεις ειναι να επιβεβαιωσεις ολα αυτα που δεν θελεις να πιστευουν οι γυρω σου για σενα....Θα φυγεις και δεν θα μπορεις να δειξεις πια εισαι...Μην αφηνεις την σχεση σου να καταστραφει για χαρη των αλλων....μην επηρεαζεσαι απο κακοβουλα λογια....αλλα το κυριοτερο πιστεψε σε σενα....Ολοι εχουμε δικαιωμα στην αγαπη....αλλα τι να το κανουμε αν δινουμε και ο αλλος δεν εχει διαθεση να δωσει τοσο οσο εμεις...θα ειναι ψευτικο αν το καταπιεσεις, δεν θα εχει νοημα....Το παλεψες τοσο καιρο, αρκετα τωρα μην φτανεις στο σημειο να καταστρεψεις την υπαρξη σου....βοηθησε την να ζησει....βοηθησε την να νιωσει χαρα και ευτυχια και αφησε τους αλλους να ζησουν το δικο τους ονειρο που ισως αποδειχτει και εφιαλτης....μα εκανες οτι μπορουσες...οι επιλογες ειναι δικες τους, οπως ειναι και αυτη επιλογη δικια σου....αλλα σκεψου και τον ανθρωπο που εισαι μαζι....σαγαπαει και ξερεις κατα βαθος οτι θα πονεσει....και ναι ξερεις τι θα του αφησεις....πια εικονα και σε ενα ανθρωπο που πιστεψε σε σενα....αυτο θελεις;Απο τα λογια σου δεν το νομιζω....Μην ενδιαφερεσαι μονο για τους αλλους και αυτο που πιστεουν για σενα...Κοιταξε και λιγο την ψυχη σου....Ανοιξε την καρδια σου να νιωσεις ομορφα....εσυ κλεινεις τις πυλες γιατι απλα δεν πηρες ποτε την αγαπη που τοσο ζητουσες απο τους δικους σου ανθρωπους....αλλα πιστεψε με δεν περνεις μονο αγαπη απο τους δικους σου....ισως ειναι ανωτερη η αγαπη των ξενων...Αφησε τους να ζησουν, ωστε να μπορεσεις να ζησεις και εσυ...και καποτε ισως να γυρισουν για να σου πουν συγγνωμη....

Μην απελπιζεσαι...
Σου στελνω ολη μου την δυναμη και την αγαπη μου να σε αγκαλιασει....εισαι πολυ ευαισθητη...μην αφηνεις να σκοτωσουν ενα τοσο ομορφο πλασμα οι αλλοι....

[bologna78]

Originally posted by anoiksi
Με την επιλογη να πας στην γειτονια των Αγγελων, το μονο που θα καταφερεις ειναι να επιβεβαιωσεις ολα αυτα που δεν θελεις να πιστευουν οι γυρω σου για σενα....Θα φυγεις και δεν θα μπορεις να δειξεις πια εισαι...Μην αφηνεις την σχεση σου να καταστραφει για χαρη των αλλων....μην επηρεαζεσαι απο κακοβουλα λογια....αλλα το κυριοτερο πιστεψε σε σενα....Ολοι εχουμε δικαιωμα στην αγαπη....αλλα τι να το κανουμε αν δινουμε και ο αλλος δεν εχει διαθεση να δωσει τοσο οσο εμεις...θα ειναι ψευτικο αν το καταπιεσεις, δεν θα εχει νοημα....Το παλεψες τοσο καιρο, αρκετα τωρα μην φτανεις στο σημειο να καταστρεψεις την υπαρξη σου....βοηθησε την να ζησει....βοηθησε την να νιωσει χαρα και ευτυχια και αφησε τους αλλους να ζησουν το δικο τους ονειρο που ισως αποδειχτει και εφιαλτης....μα εκανες οτι μπορουσες...οι επιλογες ειναι δικες τους, οπως ειναι και αυτη επιλογη δικια σου....αλλα σκεψου και τον ανθρωπο που εισαι μαζι....σαγαπαει και ξερεις κατα βαθος οτι θα πονεσει....και ναι ξερεις τι θα του αφησεις....πια εικονα και σε ενα ανθρωπο που πιστεψε σε σενα....αυτο θελεις;Απο τα λογια σου δεν το νομιζω....Μην ενδιαφερεσαι μονο για τους αλλους και αυτο που πιστεουν για σενα...Κοιταξε και λιγο την ψυχη σου....Ανοιξε την καρδια σου να νιωσεις ομορφα....εσυ κλεινεις τις πυλες γιατι απλα δεν πηρες ποτε την αγαπη που τοσο ζητουσες απο τους δικους σου ανθρωπους....αλλα πιστεψε με δεν περνεις μονο αγαπη απο τους δικους σου....ισως ειναι ανωτερη η αγαπη των ξενων...Αφησε τους να ζησουν, ωστε να μπορεσεις να ζησεις και εσυ...και καποτε ισως να γυρισουν για να σου πουν συγγνωμη....

Μην απελπιζεσαι...
Σου στελνω ολη μου την δυναμη και την αγαπη μου να σε αγκαλιασει....εισαι πολυ ευαισθητη...μην αφηνεις να σκοτωσουν ενα τοσο ομορφο πλασμα οι αλλοι....

Σε ευχαριστώ για την ψυχή που μου κατέθεσες...ελπίζω να έχεις αυτό που σου αξίζει...είσαι όμορφος άνθρωπος πραγματικά

[Sofia]

bologna78, καλως ήρθες:)

εγω καταλαβαινω απο οσα γραφεις, πώς η κατασταση στο σπιτι, τουλάχιστον οπως μας τη μεταφερεις μεσα απο τα ματια σου ειναι σαν δύο στρατοπεδα. Οπου στο ενα βρισκεται η αδερφη με τον πατερα σου κ στο απεναντι εσυ με τη μητέρα σου. Κ πώς τελευταια με τη σχεση της μαμας σου, εχασες τον βασικο σου συμμαχο.

Περα ομως απο αυτο, εχω την εντυπωση, πώς οι αγαπες κ οι συμμαχιες ειναι σαν να στηριζονται σε κοινες αποφασεις, σε κοινη σταση ζωης κοινα αποδεκτες. Ας πουμε καπου γραφεις πώς αν σου ζητουσε η μαμα σου να χωρισεις θα το εκανες. Πώς θα σου φαινονταν, αν ο καλος σου σε χωριζε επειδη θα του ζητουσαν οι δικοι του? Θελω να πω πώς η αγαπη, το μεγεθος της κ η ουσια της δεν μετριωνται, και δεν χρησιμοποιουνται για να κατευθυνουν τις ζωες των αλλων.Δε νομιζεις?

Τελος διαβαζω για την αγαπη της μανας και το οτι ειναι δεδομενη. Μπορει να ισχυει αυτο. Ο τροπος ομως που ο καθενας μας εκδηλώνει τα συναισθηματα του, ποσο μαλλον το κορυφαιο ισως ολων, κανει την διαφορα. Μπορει ο τροπος της να μην ακουμπάει την ψυχη σου, στην φαση αυτη τουλάχιστον.

[boubourina]

Γεια σου Bologna78.

Διαβασα οσα εγραψες απο την αρχη και γυρισα πισω καμποσα χρονια με αυτα που περιεγραψες.

Θα σου πω δυο πλευρες του ιδιου νομισματος!

10χρονια πριν εκανα σχεση με εναν ανθρωπο που ηταν παντρεμενος με 2 παιδια.
Ταυτοχρονα ηταν και οικογενειακος φιλος και καθε απογευμα επαιζε ταβλι με τον πατερα μου στο σπιτι μας.

Οταν οι δικοι μου το ανακαλυψαν, εγινε Ο ΧΑΜΟΣ!!!!
Φυσικα επαψε η φιλια των γονιων μου με εκεινον, και αρχισε ενα μαρτυριο καθημερινο οπου οι δικοι μου με εβριζαν συνεχως και αρκετες φορες με εδιωξαν και απο το σπιτι τοτε.
Η συμπεριφορα τους ηταν λογικη αφου ηθελαν κατι καλυτερο για το παιδι τους (οπως και εσυ θελεις κατι καλυτερο για την μητερα σου). Ομως μεσα σε ολα αυτα και εγω πιστευα και τους το ελεγα και τους το φωναζα οτι εκεινοι επρεπε σαν γονεις μου ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΝΕ. Εδω εγκληματιες δολοφονοι εχουν τους γονεις τους διπλα τους και εσεις με διωχνεται και με απαρνειστε γιατι εκανα μια επιλογη με την οποια δεν συμφωνειται;

Με τα χρονια καταλαβα 2 προγματα για τον τροπο που βιαια εκδηλωναν τα αισθηματα τους.
1) Ο πατερας μου ενιωθε ταπεινωση γιατι η κορη του που ειχε τοσες προσδοκιες τα ειχε με εναν παντρεμενο (μη αποδεκτο κοινωνικα) αλλα ηταν και διπλα ταπεινωμενος οταν σεκφτονταν οτι εμπαζε στον σπιτι σαν φιλο και τον εμπιστευοταν αυτον που \"πηδαγε\" την κορη του

2) Η μαμα μου ηταν μια ενεργα θρησκευομενη γυναικα που εκανε κυκλους και του κατηχητικου, και ολα οσα εκεινη αποδοκιμαζε και διδασκε στους αλλου τα \"λουζοταν\" απο την ιδια της την κορη. Ντρεποταν για εμενα, εχανε την αποδοχη των αλλων εξ αιτιας μου (Τι διδασκεις κυρια μου και η κορη σου πηδιεται με παντρμενους, μαζεψε πρωτα τα ασυμαζευτα του σπιτιου σου και μετα μιλας και για εμας)

με ολα αυτα εφυγα απο το σπιτι τοτε, και να σκεφτεις οτι τους συντηρουσα εγω!!! αλλα και παλι δεν ενιωθα ευτυχια με την ελευθερια μου. Ηθελα και χρειαζομουν και την αγαπη και την αποδοχη των γονιων μου.

Τους πηρε 6 χρονια!!!!
Πντρευτηκα αυτον τον ανθρωπο και σημερα η μανα μου περναει την μιση μερα μαζι του., και σκεφτεται οτι επι 6 χρονια πολεμουσε και χτυπουσε το ιδιο της το παιδι και τρελαινεται.


Για να μην το παω πολυ μακρια θα σου συνεχισω με την 2η οψη του νομισματος σε λιγο!!!

[boubourina]

Bologna78,
sei mai stata a Bologna?

[bologna78]

Μπορεί να είμαι λάθος...κάποια στιγμή να αλλάξω θέση για το τι πιστεύω...
αλλά αυτή την στιγμή πρέπει να κοιτάξω και εγω τον εαυτό μου...
Ίσως για λίγο να γίνω εγωίστρια και να νοιαστώ μόνο για εμένα...
δεν μπορώ να σκεφτώ τα συναισθήματα των άλλων και να τους καταλάβω τώρα...
είμαι στον πάτο του βαρελιού και πρέπει να αντισταθώ στο να τον τρυπήσω...
πρεπει να αντισταθώ στο κατήφορο που με παρασύρει και να σταθώ στα πόδια μου...
Ήρθε να στιγμή να κοιτάξω και εγω τον εαυτό μου...

[anoiksi]

bologna μου....τιποτα δεν εχει παραπανω αξια απο το να εισαι καλη με τον εαυτο σου...Ξερω και εγω αυτο το διαστημα δεν το τηρω, κυριολεκτικα τον μισω, αλλα ξερω πως μονο εγω μπορω να με βοηθησω...για πιο λογο να νοιαστεις εσυ για τα συναισθηματα των αλλων αρκετα δεν τους εδωσες; αρκετα δεν σου κανανε; ποια ηταν η ανταμοιβη για ολα αυτα που τους εδωσες; ενα ψυχρο χαστουκι...Τελος, κοιταξε την δικια σου ζωη και πως θα γινεις εσυ ευτυχισμενη...και ολους αυτους που θελησες να εχεις στη ζωη σου αλλα εκεινοι δεν θελαν αφησε τους να ζησουν το δικο τους ονειρο...δεν εχει αξια να τους παρεις μαζι σου αφου δεν θελουν...και να σου πω και κατι; αν δεν εισαι εσυ η ιδια καλα, τοτε πως θελεις να σε δεχτουν οι αλλοι; Τα λογια σου αυτα με αγγιξαν γιατι και εγω καπως ετσι νιωθω τωρα, φυσικα για αλλο λογο...αλλα ελα να βαλουμε το στοιχημα της ζωης και να πουμε οτι ολα θα αλλαξουν, γιατι θα αλλαξουν...Οι ανθρωποι που αγαπησες οσο τιποτα στη ζωη σου δεν θελουν να πια να μετεχουν σε αυτην...προσπαθησε να τους αφησεις να φυγουν....και ισως καποια μερα ξαναγυρισουν, αλλα δεν θα σε βρουν ιδια...θα τους εχεις αποδειξει οτι δεν εισαι πια αυτο το αδυναμο κοριτσακι που εψαχνε λιγια γονικη αγαπη και λιγο στοργη...και τοτε θα ειναι η σειρα σου...οχι οχι απο εκδικηση αλλα απο φυσικη ροη...δεν θα τους χρειαζεσαι, οπως και εκεινοι δεν σε χρειαστηκαν...δεν θα τους εχεις αναγκη γιατι θα εχεις βρει την δυναμη σου αλλου...και το κυριοτερο δεν θα σε πληγωνουν πια....

Για οτι θελεις θα ειμαι εδω διπλα σου...να προσεχεις την ψυχη και την καρδια σου σε παρακαλω...