Ντρεπομαι, αλλά...

[bologna78]

Ντρεπομαι που θα γράψω όλα αυτά που ακολουθούν, αλλά νιώθω τόσο μόνη!
Θέλω να πω πολλά πριν φύγω αλλά φοβάμαι πως (μπορεί) να δημιουργήσω τύψεις σε κανεναν και δεν θα το ήθελα.
Πολλές φορες έλεγα την γνωστή φράση "...ήθελα να ανοιξει η Γη και να με καταπιεί" , όμως αυτό ποτέ δεν συνέβαινε. Να που τώρα θέλω πραγματικά να ανοίξει η Γη, να χαθώ, να πάψω να ζω μια ζωή που δεν μου ανήκει.
Είναι τόσο δύσκολο να φύγεις...όχι γιατί είναι γλυκιά η ζωή όπως λένε (για εμένα είναι παν-πικρη), αλλά για πρακτικά θέματα κυρίως.
Δεν θέλω να το κάνω και να είμαι σπίτι μου. Θα προτιμούσα να με βρέι κάποιος αγνωστος.
Δεν θέλω να το κάνω με το αυτοκίνητο γιατί φοβάμαι μήπως κατα λάθος προκαλέσω ατύχημα σε κανέναν τυχαίο.
Δεν θέλω να πάρω χάπια, γιατί φοβάμαι μήπως δεν τα καταφέρω και με καμια πλήση στομάχου με προλάβουν. Δεν θέλω να πει κανένας πως δεν το ήθελα πραγματικά και πως απλά επαιζα.
Τα αιματα δεν τα μπορω και έτσι εχω απορίψει πολλους άλλουσ τρόπους.
Δεν ξέρω αν είναι ψύχωση αυτό που ζω...
Δεν ξέρω αν θέλω γιατρό (και ακομα και αν τον θέλω δεν έχω χρήματα για να τον πληρωσω μιας που είμαι άνεργη)
Δεν ξέρω ποιά αν είμαι αυτή που λένε οι γονείς μου, ή αν είμαι αυτή που πιστεύω εγώ...
Τα έχω ΄χασει... δεν με ακούει κανείς...

[krino]

δηλαδη τι ρωτας,
το πως \"θα φυγεις\" οπως λες η πως θα βγεις απο το τελμα?

[bologna78]

Είμαι μπερδεμένη...δεν ξέρω...

Θα ήθελα απλά να άλλαζαν όλα...

να άλλαζα εγώ...να γινόμουν καποια αποδεκτη και αγαπητη απο την οικογένεια μου...

νιωθω να μην ανήκω πουθενα και θέλω απλά να φύγω

ζω την ζωη καποιας αλλης.

[Empneustns]

bologna καλησπερα σου :) αν θελεις μπορεις να το συζητησεις λιγο μαζι μας,στο κατω κατω δεν εχεις κατι να χασεις,ετσι δεν ειναι;ετσι και αλλιως την ανωνυμια σου την εχεις.τι ειναι αυτο που σε προβληματιζει;δεν σου λεω πως θα σου λυσουμε τα προβληματα,απλα θα προσπαθησουμε να δεις το ποτηρι μισογεματο και να το γεμιζεις σιγα σιγα απο μονη σου με λιγο βοηθεια.πες μας τι σε βασανιζει; ....

[bologna78]

Είμαι 30 χρονων...

Προέρχομαι από μια οικογένεια όπου τον σεβασμό τον όφειλαν όλα τα μέλη της προς το προσωπο του πατέρα.
Μετά από 30 χρόνια προσβολών και ταπείνοσης απαίτησα τον σεβασμό του πατέρα μου που τόσο πολύ φοβόμουν παρά σεβομουν. Τότε διαπίστωσα πως δεν ένιωθε τίποτα για εμένα, αφου ενώ εγώ ήμουν στο νοσοκομείο εκείνος κοιμόταν και δεν΄είχε καν ανησυχία να δει τι είχα. Νοσηλεύτηκα για 1 εβδομάδα και εκείνος για τα τυπικα απλά τηλεφωνούσε. Τώρα φυσικά δεν μου έχει μιλήσει εδώ και 2 χρόνια και δεν ξέρει αν ζω ή αν πεθανα.

Η αδερφή μου πάντα σε απόσταση από όλους, κανέι τα τυπικα και δεν δενετε ποτε και με κανέναν. Είναι μόνο ο εαυτούλης της και όλα τα άλλα δεν με νοιάζουν. Όλες οι συζητήσεις μας κλείνουν με την φράση...\"έχεις δίκιο, αλλά τι να κάνουμε τώρα;\" Δεν είναι από τουσ ανθρώπους που θα αλλάξει η ζωή τους από την ζωή ή από τον θανατό μου

Η μητέρα μου, μια γλυκήτατη μανούλα μέχρι πριν από λίγο καιρό. Τώρα χωρισε τον πατερα μου, αφου οπως λέει την πίεσα πάρα πολύ και αφού έκανε σχέση με έναν παντρεμένο φίλο μου με 2 ανήλικα παιδιά και 10 χρόνια μικρότερο της και της είπα πως δεν απόδέχομαι μου λέει πως τόσα χρόνια έκανε υπομονή για εμενα (λες και εγω έφταιγα), με λέει εγωίστρια και πως δεν την νοιάζομαι καθόλου (όταν η μαμα μου μέχρι χθές ήταν η καλύτερη μου φίλη),΄λεει πως είμαι σαν τον πατέρα μου και πως της συμπεριφέρομαι με τον ίδιο τρόπο.

Είμαι μόνη και δεν είμαι αυτή που εκείνη νομίζουν. Εγώ κλαίω με αυτά που λένε και εκείνος και εκείνη και νομίζουν πως προσπαθώ να τους παίξω θέατρο. Δεν θέλω να πληγώσω κανέναν. Δεν θέλω το κακό κανενός. Απλά θέλω να μάθουν ποιά είμαι

[krino]

γιατι δεν αποδεχεσαι την σχεση της μητερας σου?

[bologna78]

Είμαι φίλη της γυναίκας του που τώρα κοροιδεύουν.
Δεν απαντω στα τηλεφωνα της γιατί νιώθω τύψεις.
Με αηδιάζει η ιδέα πως ένας φίλος μου (μέχρι χθές) αγκαλιαζει την μητέρα μου.
Ξερω πως επειδη έχει οικονομικά προβλήματα και 2 ανηλικα παιδια που θα απαιτούσαν μια καλή διατροφή μετα το διαζύγιο, για αυτό δεν είχε αποφασισει να χωρίσει με την φίλη μου τόσο καιρό. Η μητέρα μου έχει έναν εξαιρετικά καλό μισθο και θα μπορούσα ανετα να τον συντηρει μετά το διαζύγιο. Δεν είναι τυχαίο πως μόλις το έμαθε πως χώρισαν οι δι΄κοί μου, μετά από μια εβδομάδα έκανε την πρόταση του.
Τησ μίλησα και της τα είπα όλα αυτά, αλλά είναι τόσο ερωτευμένη που δεν ακούει τίποτα... Προτιμά όπως μου είπε να χάσει εμένα παρά εκείνον.

[Empneustns]

αρα εχουμε να κανουμε με ενα ευαισθητο κοριτσι που θελει να την αγαπησουν :) ,ετσι οπως τα λες χοντρικα θα σου απαντησω.
με τον μπαμπα σου αδικα προσπαθεις να σε αγαπησει,δεν μπορει,δεν εχει αυτη τη δυνατοτητα,απλα σπαταλας τον χρονο σου και την ψυχικη σου ενεργεια.
με την αδερφη σου αν ισχυει αυτο που λες και κοιταει τον εαυτουλη της ισχυουν τα ιδια.παρολα αυτα δεν πρεπει σε καμια περιπτωση να κοψεις δεσμους γιατι ειστε αδερφια,και μελλοντικα πολλα πραγματα μπορουν να αλλαξουν,ακομα και η αντιμετωπιση που εχετε η μια αδερφη προς την αλλην.
και ερχομαστε στη μαμα.συμφωνεις πως εχει τραβηξει πολλες δυσκολιες μεσα στο γαμο της.αν εχει βρει την ευτυχια σε αυτον τον ανθρωπο γιατι αντιτιθεσε;δεν το καταλαβαινω αυτο;θα πρεπε να χαρεις που ειναι ευτυχισμενη ...
ολοι μονοι ειμαστε σε αυτο τον κοσμο.το οτι θελεις να μαθεις ποια εισαι δεν σημαινει πως οι αλλοι θελουν να μαθουν ποια εισαι.πρεπει να βρεις ατομα που να ενδιαφερονται για σενα.αλλα θα ρωτησω και εγω κατι.κριτικαρεις γενικα τις πραξεις της αδερφης σου και της μαμας σου οταν δεν συμφωνεις;

[Empneustns]

εσυ αν ερωτευοσουν εναν αντρα και σου λεγε η μανα σου να τον αφησεις τι θα εκανες;

[Mariah]

bologna78 εγω θα προτεινα να φτιαξεις την δικη σου ζωη, να κανεις μια σχεση, να εισαι ευτυχισμενη και να μη σε νοιαζει τι κανουν ή τι σκεφτονται για σενα οι γονεις σου και η αδερφη σου.

Εισαι μεγαλη πλεον για να εξαρτιεσαι απο αυτους, και οσο πιο πολυ ξεκοψεις απο αυτους, τοσο πιο γρηγορα θα φτιαξεις την ζωη σου.

[bologna78]

Είμαι συναισθηματική και ευαισθητή...αλλά όχι πάρορμητική...
Το κάθε τι το εξετάζω με την λογική με τα υπέρ και τα κατά...
Να σου πω την αλήθεια δεν με ποναει τόσο η επιλογή της μητέρας μου και το ότι δεν συμφωνεί με τα λογικά επιχειρήματα που της λέω...με ποναεί το ότι με τον πρώτο ενθουσιασμο έβαλε όλα τα παλιά σε ένα σακί (το διαζύγιο, την θυσία που έκανε μέσα στο γάμο για εμένα, την φιλία μας, αυτή που ήξερε πως ήμουν μέχρι χθές) και με έβαλε στην ακρη...
Όπως είπες και εσυ από τον πατερα και την αδερφή μου δεν περιμένω πια τίποτα...είναι απλά 2 άνθρωποι που δεν δίνουν και ίσως δεν θα δώσουν ποτε. Έχω κλάψει πολύ στο παρελθόν για αυτό, αλλά το δέχρηκα.
Το να χάσω την μαμα μου όμως και να μου κλείσει την πόρτα της τόσο εύκολα...δεν το περίμενα!
Ήταν ο στίλος τησ ζωής μου. Όλα τα άλλα γκρεμίζονταν και εκείνη ήταν εκεί...
Τώρα τα έχασα όλα...
Τώρα συμφωνούν όλοι με εκείνον...είμαι μια εγωίστρια....
Μπορεί να διαφωνούσαν σε όλα οι γονείς μου, αλλά μετα το διαζύγιο στο μόνο που συμφωνησαν είναι ότι είμαι εγωίστρια.. τους πήρε 32 χρόνια, αλλά τουλάχιστον συμφώνησαν σε κάτι...

Ξέρεις τι νιώθω;
Οι γονείς το μόνο για το οποίο είναι \"υποχρεωμένοι\" είναι να αγαπάνε τα παιδιά τους...
Οι δικοί μου είχαν την υποχρεωση και πάλι δεν τα κατάφεραν...
Ποιος θα καταφέρει λοιπόν να με αγαπήσει εμένα, όταν ουτε καν εκείνη που πρέπει να με αγαπουν δεν το νιώθουν..,.
Γιατί λοιπόν να μείνω εδώ...να ζήσω τι;

[Helena]

για πολλους λογους να ζησεις..ενας απο αυτους..γιατι μπορει να βρεθει ενας ανθρωπος να αναπληρωσει αυτο το κενο αγαπης και υποστηριξης των γονιων.μην το θεωρεις και τοσο απιθανο να συμβει

μηπως αυτα τα αρνητικα συναισθηματα σου ενισχυονται περισσοτερο απο τοτε που δεν εχεις δικη σου δουλιτσα?εγραψες καπου οτι εισαι ανεργη.να υποθεσω οτι εργαζοσουν και σταματησες για καποιο λογο?

[bologna78]

Αν εκείνη μου ελέγε να αφήσω τον έρωτα μου... όσο περιέργο και αν ακούγεται , θα το έκανα.
Επειδή θα ήμουν στην κατάσταση \"μέθης\" από τα συναισθήματα και πιστεύοντας πως ήταν τόσο αντικείμενική και να θέλει το καλό μου, για να μήν είμαι υπερβολική, θα ελεγα κατα 90% πως θα τον άφηνα. Αν πάλι (αν και δεν το πιστευω αυτό) δεν τον χώριζα, αν δηλαδή κατα 10% δεν ακολουθούσα την συμβουλή της , σίγουρα δεν θα της μίλαγα τόσο κυνικά και απαξιωτικά όπως μου μιλησε εκείνη.

Έχω μια σχέση και πριν γίνουν όλα αυτά ήμουν ευτυχισμένη. Τώρα που τα ζω όλα αυτά κλονιστηκε η σχέση μου.
Δεν πιστεύω πως μπορει να με αγαπήσει κανεις.
Πάντα πίστευα πως ο σύντροφος ( ο πραγματικόσ σύντροφος,α υτόσ που θα ήταν ο ένας και μοναδικός) θα με αγαπούσε τόσο δυνατα όσο η μητέρα μου...θα με πρόσεχε τόσο όσο εκείνη...
Τώρα όλα άλλαξαν...
Δεν πιστευω κανέναν...

[Empneustns]

μενω στο \"ουτε καν εκείνοι που πρέπει να με αγαπουν δεν το νιώθουν\"....η αγαπη δεν ειναι \"πρεπει\" , η αγαπη ειναι συναισθημα.και για αυτο το λογο θα σε αγαπησουν αυτοι που \"δεν πρεπει\".ολοι εχουμε αναγκη απο αγαπη και ενδιαφερον και εγω και εσυ και οι υπολοιποι.αλλοι το βρισκουν αλλοι οχι.ειναι ενα αγαθο που δυστηχως δεν το εχουμε σε ολη την διαρκεια της ζωης μας.ισως για να το χανουμε και να το εκτιμουμε περισσοτερο.δεν εχεις περιεργεια για το μελλον;εγω το μελλον το βλεπω σαν ενα παιχνιδι,που παιζω εναν χαρακτηρα που ψαχνει να βρει την αγαπη,που μπαινει σε δωματια,καστρα που πολλες φορες δεν το βρισκει,αλλα το παιχνιδι συνεχιζεται,εχει πολλα \"ταμπλο\".μαθαινω που να την ψαξω,και πως,ποιοι μπορουν να μου την δωσουν και ποιοι οχι,δεν σπαταλαω την ενεργεια μου εκει που δεν μπορω να την βρω.και ξερεις κατι,υπαρχουν περιοδοι που την βρισκω,ειτε σε φιλικο επιπεδο ειτε σε ερωτικο.και αν τα ενδιαφερομενα μελη θελουν να την κρατησουν ζωντανη την κραταν.αν οχι αφηνουν την αγαπη να πεθανει για να γεννηθει μια καινουρια.στοχος μου ειναι να γεννηθει μια αγαπη που συνεχεια να την κραταμε δυνατη και ζεστη οπως η καρδια μας...δυσκολο μεσα σε αυτη την κοινωνια που ολα μετρουνται με αλλα κριτηρια,αλλα αφου μπορω και σκεφτομαι εγω ετσι ολο και καποιος αλλος θα μπορει να σκεφτεται σαν και μενα...

[bologna78]

Την δουλειά δεν την έχασα...απλά ήμουν με σύμβαση σε ένα σχολείο (είμαι καθηγήτρια) και δεν είχα νέα σύμβαση

Υπάρχουν ανθρωπο που δεν αξίζουν να αγαπιούνται...δεν τουσ ήξερα μέχρι τώρα, όμως τον τελευταίο καιρό μου θυμίζουν οι άλλοι πως υπάρχουν...