Φοβάμαι τον θάνατο

[Rainbow86]

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα. Αν και είμαι μόλις 22 χρονών, θυμάμαι από πάντα τον εαυτό μου να σκέφτεται τον θάνατο και να με φοβίζει. Θα μου πείτε ποιος δεν τον φοβάται; Και καλώς ή κακώς κανείς δεν θα μπορέσει να τον αποφύγει. Απλά και μόνο η ιδέα ότι κάποτε θα σταματήσω να υπάρχω και ότι δεν θα ξανά αντικρίσω αυτό τον κόσμο και κυρίως τα αγαπημένα μου πρόσωπα, την οικογένεια μου κτλ με τρομάζει ακόμα περισσότερο. Άσε που φοβάμαι ότι μπορεί και να ξυπνήσω κάτω από τα έγκατα της γης και να φρικάρω.
Τώρα από την άλλη, και το να ζει κάποιος για πάντα ίσως να είναι τρομακτικό. Δεν ξέρω, φοβάμαι πάρα πολύ.
Υπάρχει κανείς που να σκέφτεται τον θάνατο τακτικά και να φοβάται;

[WildHoney]

Δε με φοβίζει αυτός καθεαυτός ο θάνατος, αν και δεν τον επιθυμώ, είναι αναπόφευκτος και σαν τέτοιος, πραγματικότητα.
Εμένα με φοβίζει ότι τα έγκατα της γης πολλές φορές είναι εδώ, στο τώρα. Ο θάνατος που δεν καταλαβαίνουμε ότι ζούμε, η αντιστροφή αυτή που μοιάζει σαν παραλογισμός. Να περάσεις τη ζωή σου την ίδια θαμμένος, ενώ είσαι ζωντανός. Ελπίζω να μη σε φοβίζω περισσότερο με όσα γράφω. Έχω δει τον θάνατο από κοντά σε δικούς μου ανθρώπους και σε ζώα που έχω φροντίσει, πολλές φορές. Πονάει, αλλά κι αυτός είναι ένας αποχαιρετισμός που είναι μέσα στην πραγματικότητα. Μπορεί να περάσει μία φυσιολογική διαδικασία και να γίνει αποδεκτός. Το άλλο, το αντίστροφο, δεν αντέχεται, το σχιζοφρενικό αυτό της αντιστροφής. Και το πόσο μπορεί να μας πείσουν γι αυτήν την αντιστροφή, που να φύγει η ζωή μέσα από τα δάχτυλά μας με την πεποίθηση ότι ήταν μια άξια ζωή, μια γεμάτη ζωή, μια ζωή πλήρης ημερών. Τι σημαίνει λοιπόν, έφυγε πλήρης ημερών, αν δεν ήταν πλήρης η ζωή του; Τι σημαίνει πεθαίνω, αν δεν είμαι και τόσο "ζωντανός" ; Αν και δεν υπήρξα ζωντανός και βαδίζω προς το τέλος δίχως να έχω νιώσει καν μέσα στις φλέβες μου ζωή, ενέργεια, δύναμη, σθένος, μία αίσθηση ότι πάλεψα, δεν ξέρω τι άλλο; Ποια ζωή και ποιος θάνατος είναι πραγματικά αυτά;

Ελπίζω να μην σε φρίκαρα περισσότερο, χα χα, όμως, αυτά σκέφτομαι. Και όχι βγάζοντάς με στην απόξω. Με ό,τι συναισθήματα φέρνει μέσα του αυτό, το κουβαλάω και είμαι υπεύθυνη γι αυτό. Το δράμα δεν είναι στον ίδιον τον θάνατο, ίσως είναι στην μισή, λειψή, κατακρεουργημένη, κατατεμαχισμένη ζωή που μας πουλάνε ως σημαία. Επίσης, η λήθη είναι θάνατος. Όσο δεν ξεχνάς, αυτοί που αγαπάς ζουν. Στο δικό σου νου, είναι εκεί. Υπάρχουν.

[Rainbow86]

Δε με φοβίζει αυτός καθεαυτός ο θάνατος, αν και δεν τον επιθυμώ, είναι αναπόφευκτος και σαν τέτοιος, πραγματικότητα.
Εμένα με φοβίζει ότι τα έγκατα της γης πολλές φορές είναι εδώ, στο τώρα. Ο θάνατος που δεν καταλαβαίνουμε ότι ζούμε, η αντιστροφή αυτή που μοιάζει σαν παραλογισμός. Να περάσεις τη ζωή σου την ίδια θαμμένος, ενώ είσαι ζωντανός. Ελπίζω να μη σε φοβίζω περισσότερο με όσα γράφω. Έχω δει τον θάνατο από κοντά σε δικούς μου ανθρώπους και σε ζώα που έχω φροντίσει, πολλές φορές. Πονάει, αλλά κι αυτός είναι ένας αποχαιρετισμός που είναι μέσα στην πραγματικότητα. Μπορεί να περάσει μία φυσιολογική διαδικασία και να γίνει αποδεκτός. Το άλλο, το αντίστροφο, δεν αντέχεται, το σχιζοφρενικό αυτό της αντιστροφής. Και το πόσο μπορεί να μας πείσουν γι αυτήν την αντιστροφή, που να φύγει η ζωή μέσα από τα δάχτυλά μας με την πεποίθηση ότι ήταν μια άξια ζωή, μια γεμάτη ζωή, μια ζωή πλήρης ημερών. Τι σημαίνει λοιπόν, έφυγε πλήρης ημερών, αν δεν ήταν πλήρης η ζωή του; Τι σημαίνει πεθαίνω, αν δεν είμαι και τόσο "ζωντανός" ; Αν και δεν υπήρξα ζωντανός και βαδίζω προς το τέλος δίχως να έχω νιώσει καν μέσα στις φλέβες μου ζωή, ενέργεια, δύναμη, σθένος, μία αίσθηση ότι πάλεψα, δεν ξέρω τι άλλο; Ποια ζωή και ποιος θάνατος είναι πραγματικά αυτά;

Ελπίζω να μην σε φρίκαρα περισσότερο, χα χα, όμως, αυτά σκέφτομαι. Και όχι βγάζοντάς με στην απόξω. Με ό,τι συναισθήματα φέρνει μέσα του αυτό, το κουβαλάω και είμαι υπεύθυνη γι αυτό. Το δράμα δεν είναι στον ίδιον τον θάνατο, ίσως είναι στην μισή, λειψή, κατακρεουργημένη, κατατεμαχισμένη ζωή που μας πουλάνε ως σημαία. Επίσης, η λήθη είναι θάνατος. Όσο δεν ξεχνάς, αυτοί που αγαπάς ζουν. Στο δικό σου νου, είναι εκεί. Υπάρχουν.

Μπορεί να μην το πιστέψεις αλλά ο εν λόγω συλλογισμός σου με έκανε να αισθανθώ καλύτερα από το να φρικάρω. Πολύ φιλοσοφημένος ο τρόπος σκέψης σου και εύστοχος. Όντως, πολλές φορές επειδή θεωρούμε την ζωή μας και την υγεία μας δεδομένη δεν ζούμε πραγματικά και κάπως έτσι περνάνε τα χρόνια, μέχρι που έρχεται η στιγμή του θανάτου και συνειδητοποιούμε ότι η ζωή μας είναι χειρότερη από τον ίδιο τον θάνατο.

[Joanna8]

Συμβαίνει κάτι και φοβάσαι τόσο πολύ; Κάποιος πρόωρος θάνατος στην οικογένειά σου ή ασθένεια;

Σου προτείνω να ακούσεις το τραγούδι του Δημήτρη Χορν:

Μια ζωή την έχουμε, κι αν δε την γλεντήσουμε
τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντήσουμε
τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντήσουμε

Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά
και ο μήνας έχει εννιά
και ο μήνας έχει εννιά

Όσο ζει ο άνθρωπος, κοίτα, παρατήρησε
μέχρι τα σαράντα του, κι ύστερα μπατίρισε
μέχρι τα σαράντα του, κι ύστερα μπατίρισε

Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά
και ο μήνας έχει εννιά
και ο μήνας έχει εννιά

Στου διαβόλου τα `γραψα όλα το κατάστιχο
και γλεντώ τα νιάτα μου, πριν με πιάσει λάστιχο
και γλεντώ τα νιάτα μου, πριν με πιάσει λάστιχο

Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά
και ο μήνας έχει εννιά
και ο μήνας έχει εννιά

Τη ζωή σου γλέντησε, πριν να ρθούν γεράματα
και σου λένε άδικα, μάθε γέρο γράμματα

[Rainbow86]

Συμβαίνει κάτι και φοβάσαι τόσο πολύ; Κάποιος πρόωρος θάνατος στην οικογένειά σου ή ασθένεια;

Σου προτείνω να ακούσεις το τραγούδι του Δημήτρη Χορν:

Μια ζωή την έχουμε, κι αν δε την γλεντήσουμε
τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντήσουμε
τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντήσουμε

Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά
και ο μήνας έχει εννιά
και ο μήνας έχει εννιά

Όσο ζει ο άνθρωπος, κοίτα, παρατήρησε
μέχρι τα σαράντα του, κι ύστερα μπατίρισε
μέχρι τα σαράντα του, κι ύστερα μπατίρισε

Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά
και ο μήνας έχει εννιά
και ο μήνας έχει εννιά

Στου διαβόλου τα `γραψα όλα το κατάστιχο
και γλεντώ τα νιάτα μου, πριν με πιάσει λάστιχο
και γλεντώ τα νιάτα μου, πριν με πιάσει λάστιχο

Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά
και ο μήνας έχει εννιά
και ο μήνας έχει εννιά

Τη ζωή σου γλέντησε, πριν να ρθούν γεράματα
και σου λένε άδικα, μάθε γέρο γράμματα

Όχι δεν συμβαίνει κάτι, απλά όπως προανέφερα αυτή η σκέψη υπήρχε πάντα στο μυαλό μου. Ότι κάποια στιγμή θα πεθάνω και δεν θα ξανά υπάρξω.
Θα το ακούσω σε ευχαριστώ!

[Remedy]

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα. Αν και είμαι μόλις 22 χρονών, θυμάμαι από πάντα τον εαυτό μου να σκέφτεται τον θάνατο και να με φοβίζει. Θα μου πείτε ποιος δεν τον φοβάται; Και καλώς ή κακώς κανείς δεν θα μπορέσει να τον αποφύγει. Απλά και μόνο η ιδέα ότι κάποτε θα σταματήσω να υπάρχω και ότι δεν θα ξανά αντικρίσω αυτό τον κόσμο και κυρίως τα αγαπημένα μου πρόσωπα, την οικογένεια μου κτλ με τρομάζει ακόμα περισσότερο. Άσε που φοβάμαι ότι μπορεί και να ξυπνήσω κάτω από τα έγκατα της γης και να φρικάρω.
Τώρα από την άλλη, και το να ζει κάποιος για πάντα ίσως να είναι τρομακτικό. Δεν ξέρω, φοβάμαι πάρα πολύ.
Υπάρχει κανείς που να σκέφτεται τον θάνατο τακτικά και να φοβάται;

οι περισσοτεροι τον φοβομαστε και καποιοι που φοβουνται αλλα πραγματα,(αρρωστιες κλπ), στην ουσια τον θανατο φοβουνται.
αν σε ανακουφιζει, μπορει στο μελλον να σου φυγει το αγχος μηπως δεν ξαναντικρισεις τον θαυμασιο αυτον κοσμο, οπως επισης, μπορει τα αγαπημενα σου ατομα να "φυγουν" πριν απο σενα και να αγχωνεσαι αδικα...
για το μην ξυπνησεις στα εγκατα καισ τριφογυρνας, δεν χρειαζεται να φοβασαι. αυτο οντως συνεβαινε παλια, οταν τον θανατο τον αξιολογουσαν "με το ματι". τωρα κανουν αξιοπιστες γνωματευσεις εαν καποιος ειναι νεκρος η οχι...

παντως, μεταξυ του να ζει καποιος για παντα και να πεθανει στα 22 μεσολαβουν απειρες πιο πιθανες εναλλακτικες...
μπορει να ζησεις μεχρι τοτε που θελεις, οποτε κι αν συμβει αυτο..

[Rainbow86]

οι περισσοτεροι τον φοβομαστε και καποιοι που φοβουνται αλλα πραγματα,(αρρωστιες κλπ), στην ουσια τον θανατο φοβουνται.
αν σε ανακουφιζει, μπορει στο μελλον να σου φυγει το αγχος μηπως δεν ξαναντικρισεις τον θαυμασιο αυτον κοσμο, οπως επισης, μπορει τα αγαπημενα σου ατομα να "φυγουν" πριν απο σενα και να αγχωνεσαι αδικα...
για το μην ξυπνησεις στα εγκατα καισ τριφογυρνας, δεν χρειαζεται να φοβασαι. αυτο οντως συνεβαινε παλια, οταν τον θανατο τον αξιολογουσαν "με το ματι". τωρα κανουν αξιοπιστες γνωματευσεις εαν καποιος ειναι νεκρος η οχι...

παντως, μεταξυ του να ζει καποιος για παντα και να πεθανει στα 22 μεσολαβουν απειρες πιο πιθανες εναλλακτικες...
μπορει να ζησεις μεχρι τοτε που θελεις, οποτε κι αν συμβει αυτο..

Remedy, αν δεν είσαι ψυχολόγος σου συστήνω ανεπιφύλακτα να ασχοληθείς με αυτό το κομμάτι. Το χεις σου λέω..
Παρεπιπτόντως με ανακούφισε η απάντηση σου.

[WildHoney]

Σκέφτομαι επίσης πως ούτε ο θάνατος είναι πια αξεπέραστος, όπως έγραψε η Ρέμεντι, πολλές εναλλακτικές. Φιλοσοφικά μιλώντας. Αλλά και πώς αυτό επιδρά στο νου μας, όταν ούτε αυτό είναι πλέον πραγματικό;

[user]

η αβίωτη ζωή είναι φόβος για μένα. ο θάνατος ως κάτι σίγουρο είναι πρωτογενής φόβος όλων των υπολοίπων, κατα τη γνώμη μου ίσως να είναι παρακλάδια αυτού του φόβου. ο καθένας βιώνει διαφορετικά τον φόβο οπότε διχάζομαι. πρέπει να γίνει κινητήριος δύναμη (σικ) για να μην χάνουμε τον χρόνο μας με μαλκίες.

[nikos2]

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα. Αν και είμαι μόλις 22 χρονών, θυμάμαι από πάντα τον εαυτό μου να σκέφτεται τον θάνατο και να με φοβίζει. Θα μου πείτε ποιος δεν τον φοβάται; Και καλώς ή κακώς κανείς δεν θα μπορέσει να τον αποφύγει. Απλά και μόνο η ιδέα ότι κάποτε θα σταματήσω να υπάρχω και ότι δεν θα ξανά αντικρίσω αυτό τον κόσμο και κυρίως τα αγαπημένα μου πρόσωπα, την οικογένεια μου κτλ με τρομάζει ακόμα περισσότερο. Άσε που φοβάμαι ότι μπορεί και να ξυπνήσω κάτω από τα έγκατα της γης και να φρικάρω.
Τώρα από την άλλη, και το να ζει κάποιος για πάντα ίσως να είναι τρομακτικό. Δεν ξέρω, φοβάμαι πάρα πολύ.
Υπάρχει κανείς που να σκέφτεται τον θάνατο τακτικά και να φοβάται;

υπολογιζω οτι εχεις ιδεοληψια

[diogenis]

Υπάρχει κανείς που να σκέφτεται τον θάνατο τακτικά και να φοβάται;

αυτός που είναι περισσότερο δεμένος με την ύλη ...πλούσιοι, παθιασμένοι και τα λοιπά
κατά βάση βέβαια οι περισσότεροι άνθρωποι την υπολογίζουμε την ρημάδα την ύλη...ειδικά σε αυτήν την ψεύτρα την εποχή που την έχουν για θεό
και όταν βάζουμε στη θέση του θεού οτιδήποτε άλλο για παράδειγμα την ύλη δύσκολα τα πράγματα

[Rainbow86]

υπολογιζω οτι εχεις ιδεοληψια

Υπολογίζω ότι μάλλον με τρολλαρεις..

[Rainbow86]

αυτός που είναι περισσότερο δεμένος με την ύλη ...πλούσιοι, παθιασμένοι και τα λοιπά
κατά βάση βέβαια οι περισσότεροι άνθρωποι την υπολογίζουμε την ρημάδα την ύλη...ειδικά σε αυτήν την ψεύτρα την εποχή που την έχουν για θεό
και όταν βάζουμε στη θέση του θεού οτιδήποτε άλλο για παράδειγμα την ύλη δύσκολα τα πράγματα

Τι σχέση έχει η φοβία του θανάτου με το χρήμα;

[diogenis]

Τι σχέση έχει η φοβία του θανάτου με το χρήμα;

κι όμως έχει....
το χρήμα ως ύλη....
όσο και να φοβάσαι το θάνατο αν ήσουν πλούσια ή όσο πιο πλούσια είσαι τόσο πιο πολύ φοβάσαι

[Rainbow86]

κι όμως έχει....
το χρήμα ως ύλη....
όσο και να φοβάσαι το θάνατο αν ήσουν πλούσια ή όσο πιο πλούσια είσαι τόσο πιο πολύ φοβάσαι

Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο αυτό; Ή είναι δικός σου ισχυρισμός; Γιατί εγώ προσωπικά δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να συνδέει το θάνατο με το χρήμα.
Επίσης δεν είμαι πλούσια, άρα άστοχη η τοποθέτηση σου.