ΣΠΩ, Κατάθλιψη, Άγχος και.... δε συμμαζεύεται

[fenia99]

Καλησπέρα σε όλους και χρόνια πολλά, να έχουμε μια καλή χρονιά με υγεία πάνω από όλα. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατό πιο ξεκάθαρη στο θέμα μου με την ελπίδα ότι κάποιος (ή μάλλον κάποια) μπορεί να καταλάβει και να αλληλοανταλλάξουμε απόψεις.

Είμαι στα 24. Από τα 15 μου γνωρίζω ότι έχω Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών για το οποίο δεν πήρα ποτέ μου τίποτα μέχρι τα 21 μου χρόνια. Στα 19 μου ανακάλυψα ότι έχω και υποθυρεοειδισμό για το οποίο έλαβα χάπι το οποίο παίρνω ακόμη και σήμερα! Στα 18 μου χρόνια, ενώ δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, άρχισα να αναπτύσσω τριχοφυΐα στο πρόσωπο μου, κυρίως στο πηγούνι. Έκανα ορμονικές και μου βρήκαν υπερανδρογοναιμία. Από εδώ και έπειτα λοιπόν ξεκινάει ο γολγοθάς μου.

Οι γιατροί τότε μου πρότειναν να κάνω λέιζερ και πως όλα θα φτιάξουν σιγά σιγά. Στην αρχή το φοβόμουν το λέιζερ (και τελικά δικαίως το φοβήθηκα), και έβγαζα τις τρίχες με το τσιμπιδάκι ή με κερί. Ωστόσο άρχισα να πετάω σπυράκια λόγω του ερεθισμού, κάτι το οποίο με στεναχωρούσε πολύ... Έτσι λοιπόν πήγα αναγκαστικά για λέιζερ. Ξεκίνησα λοιπόν μέχρι που με βρήκε η 1η καραντίνα. Έκατσα 2 μήνες χωρίς λείζερ και συνειδητοποίησα ότι είχα γίνει παααααρα πολύ χειρότερα από πριν. Είχα βγάλει τρίχες και σε σημεία που δεν είχα. Όπως καταλαβαίνετε αυτό ήταν πολύ καταστροφικό για την αυτοπεποίθηση μου. Πηγαίνοντας στη γυναικολόγο, μου είπε να συνεχίσω το λέιζερ και πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Αρνήθηκε κατηγορηματικά τα αντισυλληπτικά και μου έδωσε κάτι φυτικά σκευάσματα. Βγαίνουμε από καραντίνα, συνεχίζω λέιζερ, παίρνω και τα φυτικά σκευάσματα και.... τζίφος. Οι τρίχες ήταν το ίδιο χάλια. Με τα λίγα και τα πολλά φτάνουμε στη 2η καραντίνα όπου αρχίζω μαζί με τις τρίχες που είχα να βγάζω και ακμή. Τεράστια σπυράκια με πύον τα οποία πονούσαν απίστευτα.

Από τη στιγμή που έγινε αυτό (από τη στιγμή που έβγαλα ακμή δηλαδή) άρχισα να έχω εφιάλτες τα βράδια ότι γεμίζω σε όλο μου το πρόσωπο ακμή, ότι βγαίνω έξω και είμαι δακτυλοδεικτούμενη, δε μπορούσα να κλείσω μάτι από το άγχος μου ότι θα γεμίσω ολόκληρη σπυράκια (χρειάστηκα μελατονίνη για τουλάχιστον ένα 2μηνο για να μπορέσω να κοιμηθώ), καθόμουν για ώρες μπροστά από το καθρέπτη για να παρατηρήσω οποιοδήποτε νέο σπυράκι, το πρωί με το που σηκωνόμουν έτρεχα τουαλέτα να δω τα νέα σπυριά. Έκλαιγα σχεδόν κάθε μέρα για αυτό που έπαθα (αφού σαν έφηβη δεν είχα ακμή, ούτε τριχοφυΐα), δεν έμπαινα στα διαδικτυακά μαθήματα της σχολής και κάπως έτσι.....έπαθα κατάθλιψη. Στην αρχή είχα καθημερινές κρίσεις πανικού. Σταδιακά πήγαμε στο να μη τρώω τίποτα, να αρνούμαι να πιω νερό, δε μπορούσα και δεν είχα κουράγιο να κάνω μπάνιο. Έφτασα να ζυγίζω 39 κιλά. Η γυναικολόγος που είχα, συνέχιζε ενώ με έβλεπε έτσι να αρνείται τα αντισυλληπτικά. Οι δερματολόγοι που πήγαινα μου έδιναν κρέμες που δε μου έκαναν τίποτα. Ο ενδοκρινολόγος έλεγε να πάω και σε άλλους δερματολόγους. Εν τέλει πήρα αντιβίωση. Με βοήθησε αλλά η τριχοφυΐα έμενε ακάθεκτη και όσο πήγαινε χειροτέρευε με το λέιζερ. Είχα φτάσει να έχω τρίχες μέχρι και κάτω από τα μάτια! Ένιωθα αλλοιωμένη. Μια μέρα λιποθύμησα και με έτρεχαν νοσοκομείο όπου δεν είχα τίποτα και απλά είχα ταραχτεί με αυτό που είχα πάθει. Εκεί καταλάβαμε οικογενειακώς ότι πρέπει απλά να αλλάξουμε γιατρούς.

Έτσι λοιπόν άλλαξα ενδοκρινολόγο και γυναικολόγο. Μου συνέστησαν και οι 2 αντισυλληπτικά αφού έκανα τις απαραίτητες εξετάσεις για θρομβοφιλία. Τα ξεκίνησα και περίμενα να δράσουν. Είχα έντονο άγχος για να δω αν όντως με βοηθήσουν. Έτσι πάθαινα πάλι κρίσεις πανικού. Μια μέρα είχα πάθει τόσο έντονη κρίση που οι γονείς μου με πήγαν σε γνωστό ψυχιατρικό νοσοκομείο της Αθήνας. Εκεί με είδαν οι γιατροί, με εξέτασαν και μου είπαν ευθέως μπροστά στους γονείς μου ότι έχω ήπια κατάθλιψη και ότι άμα το αφήσω και άλλο χωρίς φαρμακευτική αγωγή, δε θα υπάρχει γυρισμός. Πήγα σε ιδιώτη ψυχίατρο ο οποίος μου έδωσε 6μηνη αγωγή Cipralex και ηρεμιστικά Bespar. Στάθηκα κάπως στα πόδια μου. Στους 6 μήνες τα διέκοψα και ήμουν πολύ καλά. Τα αντισυλληπτικά όντως βοήθησαν σε όλα, και σε τριχοφυΐα και σε ακμή. Ένιωθα επιτέλους καλά. Ωστόσο άρχισα να έχω παρενέργειες όπως πολύ ευαισθησία στο στήθος και θολούρα. Έτσι στους 10 μήνες χρήσης έκοψα τα αντισυλληπτικά.

Τη περίοδο που τα έκοψα, είχα σχέση με έναν καραγκιόζη. Εννοείται ότι μετά τη διακοπή, ύστερα από 2 μήνες περίπου, έβγαλα πάλι φουλ τρίχες και ακμή. Αυτός με κορόιδευε, μου έλεγε πως είμαι σαν άντρας, να μη πιάνω τα μαλλιά μου πάνω γιατί είμαι αηδία και νιώθει ότι κάνει κάτι με άντρα, να τρέξω να πάω να κάνω λέιζερ κτλ. Του εξηγούσα τι έχω περάσει στο παρελθόν και έκανε πως δε καταλάβαινε. Έτσι λοιπόν έπειτα από άλλες εξετάσεις που έκανα μου έδωσαν άλλα αντισυλληπτικά (Yasmin). Με αυτά ήμουν καλύτερα από τα προηγούμενα. Τα πήρα 6 μήνες. Στο μεσοδιάστημα χώρισα τον καραγκιόζη. Μετά τους 6 μήνες πήρα τα Yasminelle τα οποία λαμβάνω ακόμη και σήμερα. Με τα συγκεκριμένα σκευάσματα είμαι πάρα πολύ καλά. Όχι μόνο εμφανισιακά, αλλά και ψυχολογικά. Κάτι που κατάλαβα έπειτα από τη χορήγηση των αντισυλληπτικών είναι ότι το ΣΠΩ μου έκανε ζημιά -πέρα στο πρόσωπο μου- και στη ψυχολογία μου, μιας και λόγω των διαταραγμένων ορμονών, έκλαιγα καθημερινά για βλακείες και είχα τρομερές διακυμάνσεις ψυχολογίας. Με τα αντισυλληπτικά αυτά κόπηκαν ως δια μαγείας. Άρχισα να νιώθω πως είναι να είσαι φυσιολογικός άνθρωπος επιτέλους.

Και τώρα θα με ρωτήσετε γιατί γράφεις εδώ αφού βρήκες λύση στο πρόβλημα σου. Κάθε χρόνο κάνω τις ετήσιες εξετάσεις μου για να δω πως όλα πάνε καλά με το συκώτι μου. Κάθε χρόνο 2-3 μήνες πριν τις εξετάσεις βασανίζομαι μη τυχόν μου βρουν κάτι και μου τα κόψουν. Είτε αυξημένη χοληστερίνη, είτε αυξημένα ηπατικά. Έτσι προσέχω τρομερά σε βαθμό να παθαίνω σχεδόν διατροφική διαταραχή. Αποφεύγω σα διάολος γλυκά, λιπαρά φαγητά, ποτό κτλ. Είναι πάρα πολύ βασανιστικό για εμένα αυτό. Όσες φορές κάνω ατασθαλίες με πιάνει τρομερό άγχος ότι θα φανεί στις εξετάσεις μου και θα μου πουν "κόφτα". Το κόφτα είναι μια πολύ απλή λύση άλλα όπως διαβάσατε παραπάνω ο αντίκτυπος είναι τεράστιος μιας και καταστρέφομαι εντελώς. Είναι σαν το ναρκωτικό μου αυτά τα σκευάσματα. Τώρα στις γιορτές καθώς και 2 μήνες πριν τις γιορτές έφαγα πολύ σαβούρα. Εξετάσεις θα κάνω σε ένα 10 μηνο από τώρα. Και παρότι οι εξετάσεις αργούν και μπορεί να διορθώσω αυτό που έκανα τώρα, αγχώνομαι από τώρα για τότε και τι μπορεί να έχω προκαλέσει στο συκώτι επειδή έφαγα πολλά γλυκά και πολύ κρέας.... Συν τοις άλλοις έχω πετάξει και 2-3 σπυριά μεγάλα και όπως καταλαβαίνετε, έχω αγχωθεί και για αυτά γιατί παίρνω κανονικά τα χάπια μου και δε ξέρω από που μπορεί να προέρχονται.

Έγραψα πάρα πολλά και με συγχωρείτε. Ξέρω ότι όλο αυτό σας ακούγεται υπερβολικό. Και το καταλαβαίνω μέσα μου ότι είναι. Αλλά φοβάμαι ότι έχω PTSD. Δε μπορώ να το χωνέψω αυτό που είχα πάθει και δε μπορώ να διανοηθώ να το ξαναπάθω πάλι. Τρελαίνομαι και μόνο στην ιδέα. Υπάρχει κάποια άλλη γυναίκα με παρόμοια γυναικολογικά θέματα που να έχει βιώσει κάτι παρεμφερές; Θα ήθελα πολύ να ακούσω τις γνώμες σας, είτε αντρικές είτε γυναικείες! Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!

[WildHoney]

Γεια σου και καλή χρονιά Φένια. Καταρχήν μπράβο που σούταρες τον καραγκιόζη. Περνάμε αρκετά και χωρίς να τους έχουμε γκόμενους κι από πάνω κάτι τέτοιους άχρηστους.

Έχω "περάσει" από διατροφικές διαταραχές, οπότε το ξέρω από μέσα. Το θέμα με τις διατροφικές διαταραχές δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί σε ένα άτομο που δεν το ξέρει από μέσα. Είναι πολλά πράγματα μαζί και παίζουν πολλά πράγματα ρόλο στα γιατί τους. Ωστόσο θα κάνω μια προσπάθεια να μοιραστώ κάτι από τη δική μου εμπειρία. Η διατροφική διαταραχή δεν πιστεύω ότι περνάει εντελώς ποτέ, γιατί ζούμε σε κοινωνία που μας πουσάρει διαρκώς και μας υπενθυμίζει το τραύμα μας. Και, για μένα ήταν ταυτόχρονα μέθοδος ελέγχου, μέθοδος να ανταπεξέλθω σε ένα χαοτικό περιβάλλον με πολλούς κινδύνους για την ίδια μου τη σωματική ακεραιότητα (κακοποιητική οικογένεια, με μπόλικη βία προς πάσα κατεύθυνση). Σε ένα περιβάλλον που προσπαθεί να σου περάσει διαρκώς ότι δεν είσαι αρκετή, το πιθανότερο δεν είναι να νιώθεις ότι δεν είσαι πράγματι αρκετή; Δεν είσαι καλή, δεν είσαι όμορφη, δεν είσαι έξυπνη, δεν έχεις τον "έλεγχο", δεν είσαι ποθητή, δεν δεν. Αυτό δε σημαίνει ότι παραδίδεις τα όπλα σε μία ασθένεια, απλά έχεις το νου σου ότι στη μάχη σου απέναντί της μπορεί να πας και πίσω στην πορεία σου σε κάποια φάση, αλλά να μην το καταπιείς σαν ήττα, να συνεχίσεις, κατανοώντας και με ενσυναίσθηση Απέναντι Σε Σένα την Ίδια.

Όσο για την τριχοφυία, καταλαβαίνω το θέμα σου, αλλά σκέφτομαι την Κοντσίτα, που βγήκε και τραγούδησε με μακρύ μαλλί και μούσι, όταν ήξερε ότι όλο το σύμπαν σύσσωμο θα την πυροβολούσε με τα αγία της στάνταρντς για το τι πρέπει να είναι, ίσως σε βοηθούσε να σκεφτείς ότι πάντα, μα πάντα θα μας λένε πώς πρέπει να είμαστε. Το ζήτημα είναι, εμείς πώς θα αποδεσμευτούμε από τα πρέπει τους; Και πώς θα περάσουμε στην υγεία όταν ο καπιταλισμός, η πατριαρχία, η θρησκεία, η οικογένεια, κτλ, μας συγκρίνουν, μας μετράνε, μας ζυγίζουν, μας ελέγχουν διαρκώς;

Θα χαρώ να διαβάσω σκέψεις σου, ελπίζω να έχουμε έναν διάλογο που να φωτίσει μερικά πράγματα πάνω σε όσα έγραψες.

[Joanna8]

Κορίτσι μου, καταρχάς είσαι μόλις 24 ετών. Γιατί κάνεις τόσο κακό στον εαυτό σου με το να "αποφεύγεις σαν διάολος λιπαρά και γλυκά" λες και είσαι 70 χρονών, αλλά κάνεις ατασθαλίες λόγω διατροφικών διαταραχών; Προφανώς όταν καταπιέζεις τον εαυτό σου και σε συνδυασμό με το άγχος και τις κρίσεις πανικού, θα σε πιάνουν βουλιμικά επεισόδια. Προσπάθησε να κάνεις μια ισορροπημένη διατροφή και πάνω από όλα άσκηση, κυρίως τρέξιμο/περπάτημα. Βοηθά πολύ και στο να έχεις έναν ομαλό κύκλο και στο να μειωθούν τα ανδρογόνα και στο να μειώσεις το άγχος σου. Αλλά αν θες να φας κάτι γλυκό ή junk food μια φορά την εβδομάδα, μην το στερείσαι.

Είμαστε μια μεσογειακή χώρα. Πολλές Ελληνίδες έχουν πρόβλημα πολυκυστικών ωοθηκών, είτε πολυκυστικές είτε σύνδρομο πολυκυστικών (το 10% των Ελληνίδων). Λες ότι το ξέρεις από τα 15 σου. Λογικά σε παρέπεμψαν οι γιατροί λόγω της ακμής και της αργοπορημένης περιόδου σου. Γιατί όμως δε σου έγραψαν τότε και ορμονικές εξετάσεις, αφού συνήθως ΣΠΩ και υποθυρεοειδισμός πάνε μαζί; Επίσης, ποιος ο λόγος που άργησες τόσο να πάρεις αντισυλληπτικά, αφού είναι η μόνη ενδεδειγμένη θεραπεία στο ΣΠΩ; Περίοδο κάθε πότε βλέπεις, αν δε γίνομαι αδιάκριτη;

Μου κάνει εντύπωση επίσης που έμεινες 39 κιλά! Συνήθως οι γυναίκες με ΣΠΩ και υποθυρεοειδισμό έχουν μια ροπή στην παχυσαρκία.

Καταλαβαίνω ότι το ΣΠΩ, λόγω των εξωτερικών εκδηλώσεων εξαιτίας των ανδρογόνων (υπερβολική τριχοφυία, παχυσαρκία, ακμή, κύκλοι χωρίς ωορρηξία, υπογονιμότητα), επηρεάζει πολύ την ψυχολογία μιας γυναίκας. Αλλά δεν είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα υγείας που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, μην τρελαθούμε κιόλας. Άσε που τα συμπτώματά του συνδρόμου μειώνονται αισθητά μετά την πρώτη εγκυμοσύνη. Δυστυχώς, στατιστικά, τα ψυχολογικά όπως κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, ιδεοληψίες, διπολική διαταραχή, αυτοκτονικές τάσεις, είναι πιο πιθανόν να "χτυπήσουν" γυναίκες με ΣΠΩ.

Η καλύτερή μου μου φίλη είχε πολυκυστικές (όχι το σύνδρομο, μόνο πολυκυστικές ωοθήκες). Το βρήκε όταν δίναμε πανελλήνιες και όπως καταλαβαίνεις, της έκοψε τα φτερά. Ενώ ήταν άριστη μαθήτρια, δεν έγραψε καλά και ξανάδωσε 2η φορά και φυσικά έσκισε. Όμως, την πήγε ένα χρόνο πίσω όλο αυτό. Άρχισε άσκηση, ορειβασία, δεν περνούσε μέρα που να μην πάει γυμναστήριο και τουλάχιστον επανήλθε κάπως ο κύκλος της. Και με αντισυλληπτικά φυσικά. Μετά την πρώτη εγκυμοσύνη (με εξωσωματική, λόγω ακανόνιστου κύκλου) έφτιαξε πάρα πολύ και το πρόσωπό της. Ούτε σημάδι ακμής, ούτε τίποτα. Λόγω πολυκυστικών έχει λιπαρό δέρμα, και μοιάζει με 25 χρονών. Δεν την πιστεύει κανείς όταν τους λέει την ηλικία της. Άσε, baby dna, τι να λέμε. Τα λιπαρά δέρματα ως γνωστόν δεν κάνουν ρυτίδες, ούτε καν ρυτίδες έκφρασης. Επίσης μου είπε όταν έκανε την εξωσωματική ότι είχε πολύ καλή ανταπόκριση στα φάρμακα και έδωσε πολλά ωάρια ποιότητας ΑΑ. Της είπε ο γυναικολόγος και ο εμβρυολόγος ότι οι γυναίκες με πολυκυστικές αντιδρούν καλύτερα στη διέγερση ωοθηκών.

Οπότε δεν είναι όλα τόσο μαύρα. Αλλά πρέπει κι εσύ η ίδια να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Και το πιο σημαντικό: γυμναστική.

[elis]

Εγώ ξέρω κάντε γυμναστική

[Joanna8]

Περιττό να σου πω ότι είμαι 12 χρόνια μεγαλύτερή σου και όταν πήγαινα Γυμνάσιο-Λύκειο, υπήρχαν κοπέλες στο σχολείο που έκαναν μπαμ ότι έχουν σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών. Βάρος, ακμή και δεν μπορούσαν να σταθούν όρθιες όταν τους ερχόταν περίοδος. Άλλες έλεγαν ότι δεν ξέρουν πότε περιμένουν περίοδο και είχαν πάντα σερβιέτες στην τσάντα. Άλλες έλεγαν πόσο τυχερές είναι που δεν είδαν περίοδο τον τάδε μήνα! Αν τα αγόρια έπαιρνε το μάτι τους σερβιέτα σε τσάντες κοριτσιών, γινόταν χαμός! Όταν κάποια κοπέλα είχε λεκέ στο παντελόνι από περίοδο, γινόταν θέμα κουτσομπολιού, κρυφογέλιων και κοροϊδίας, ακόμα και από κορίτσια! Άλλες έλεγαν ότι γυναικολόγος χρειάζεται στις γυναίκες μετά τα 18 ή όταν αρχίσουν σεξουαλικές επαφές και αν έβλεπαν κορίτσι έξω από ιατρείο γυναικολόγου, πίστευαν ότι έχει κάνει σεξ! Μαύρα μεσάνυχτα. Αχ, το τι έλλειψη ενημέρωσης υπάρχει στα γυναικολογικά μας, δεν περιγράφεται. Ελπίζω για εσάς τις νεότερες κοπέλες να υπάρχει μεγαλύτερη ενημέρωση.

[WildHoney]

Δεν ξέρω καν αν απάντησα σωστά, νόμισα πως η Φένια είχε ρωτήσει επάνω στη διατροφική διαταραχή, αλλά ξαναδιάβασα και μάλλον το ζήτημα το οποίο την ταλανίζει τώρα είναι το PTSD; Γιατί ανέφερε και θέματα με την εμφάνισή της με την τριχοφυία, και διάφορα άλλα. Αν θες Φένια πες περισσότερα ως προς τι ακριβώς σε προβληματίζει τώρα, το άγχος, και αν παρουσιάζεις ακόμη συμπτώματα/συμπεριφορές ΔΔ.

[fenia99]

Καλησπέρα σας, ακόμα και στη 1 το βράδυ χαχαχα!

Προσωπικά στη δική μου περίπτωση, το γεγονός ότι το ΣΠΩ με επηρέασε τόσο πολύ ήταν λόγω bullying που δεχόμουν στο σχολείο. Όταν ήμουν μαθήτρια, δεν είχα θέματα εμφανισιακά όπως ακμή και τριχοφυΐα αλλά ήμουν η πιο κοντή οπότε έτρωγα άπειρο πείραγμα. Συν τοις άλλοις, επειδή ήμουν τέρμα κλειστός άνθρωπος τότε και δεν είχα ιδιαίτερες παρέες, έβρισκαν πάτημα και με πείραζαν και για άλλα πράγματα όπως το ότι ήμουν καλή μαθήτρια.

Όταν το σχολείο τελείωσε και έφυγα για σπουδές μακριά από το πατρικό μου άλλαξα.... ραγδαίως. Άρχισα να με περιποιούμαι περισσότερο, άρχισα να μιλάω περισσότερο. Ο,τι στερήθηκα στην εφηβεία μου, το έζησα μετά τα 18. Όταν ωστόσο ήρθε η ακμή και η τριχοφυΐα, ένιωσα να καταστρέφομαι. Ήθελα να μη δίνω πάτημα σε κανέναν να με σχολιάσει άσχημα. Και το γεγονός ότι αυτά ήταν εμφανή, με έκανε να τρελαίνομαι στην ιδέα ότι θα μπορούσα πάλι να είμαι θύμα bullying από κάτι τέτοια. Δύσκολα θέματα αυτά δυστυχώς. Παιδικά τραύματα θα τα αποκαλούσα.

[fenia99]

Κορίτσι μου, καταρχάς είσαι μόλις 24 ετών. Γιατί κάνεις τόσο κακό στον εαυτό σου με το να "αποφεύγεις σαν διάολος λιπαρά και γλυκά" λες και είσαι 70 χρονών, αλλά κάνεις ατασθαλίες λόγω διατροφικών διαταραχών; Προφανώς όταν καταπιέζεις τον εαυτό σου και σε συνδυασμό με το άγχος και τις κρίσεις πανικού, θα σε πιάνουν βουλιμικά επεισόδια. Προσπάθησε να κάνεις μια ισορροπημένη διατροφή και πάνω από όλα άσκηση, κυρίως τρέξιμο/περπάτημα. Βοηθά πολύ και στο να έχεις έναν ομαλό κύκλο και στο να μειωθούν τα ανδρογόνα και στο να μειώσεις το άγχος σου. Αλλά αν θες να φας κάτι γλυκό ή junk food μια φορά την εβδομάδα, μην το στερείσαι.

Είμαστε μια μεσογειακή χώρα. Πολλές Ελληνίδες έχουν πρόβλημα πολυκυστικών ωοθηκών, είτε πολυκυστικές είτε σύνδρομο πολυκυστικών (το 10% των Ελληνίδων). Λες ότι το ξέρεις από τα 15 σου. Λογικά σε παρέπεμψαν οι γιατροί λόγω της ακμής και της αργοπορημένης περιόδου σου. Γιατί όμως δε σου έγραψαν τότε και ορμονικές εξετάσεις, αφού συνήθως ΣΠΩ και υποθυρεοειδισμός πάνε μαζί; Επίσης, ποιος ο λόγος που άργησες τόσο να πάρεις αντισυλληπτικά, αφού είναι η μόνη ενδεδειγμένη θεραπεία στο ΣΠΩ; Περίοδο κάθε πότε βλέπεις, αν δε γίνομαι αδιάκριτη;

Μου κάνει εντύπωση επίσης που έμεινες 39 κιλά! Συνήθως οι γυναίκες με ΣΠΩ και υποθυρεοειδισμό έχουν μια ροπή στην παχυσαρκία.

Καταλαβαίνω ότι το ΣΠΩ, λόγω των εξωτερικών εκδηλώσεων εξαιτίας των ανδρογόνων (υπερβολική τριχοφυία, παχυσαρκία, ακμή, κύκλοι χωρίς ωορρηξία, υπογονιμότητα), επηρεάζει πολύ την ψυχολογία μιας γυναίκας. Αλλά δεν είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα υγείας που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, μην τρελαθούμε κιόλας. Άσε που τα συμπτώματά του συνδρόμου μειώνονται αισθητά μετά την πρώτη εγκυμοσύνη. Δυστυχώς, στατιστικά, τα ψυχολογικά όπως κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, ιδεοληψίες, διπολική διαταραχή, αυτοκτονικές τάσεις, είναι πιο πιθανόν να "χτυπήσουν" γυναίκες με ΣΠΩ.

Η καλύτερή μου μου φίλη είχε πολυκυστικές (όχι το σύνδρομο, μόνο πολυκυστικές ωοθήκες). Το βρήκε όταν δίναμε πανελλήνιες και όπως καταλαβαίνεις, της έκοψε τα φτερά. Ενώ ήταν άριστη μαθήτρια, δεν έγραψε καλά και ξανάδωσε 2η φορά και φυσικά έσκισε. Όμως, την πήγε ένα χρόνο πίσω όλο αυτό. Άρχισε άσκηση, ορειβασία, δεν περνούσε μέρα που να μην πάει γυμναστήριο και τουλάχιστον επανήλθε κάπως ο κύκλος της. Και με αντισυλληπτικά φυσικά. Μετά την πρώτη εγκυμοσύνη (με εξωσωματική, λόγω ακανόνιστου κύκλου) έφτιαξε πάρα πολύ και το πρόσωπό της. Ούτε σημάδι ακμής, ούτε τίποτα. Λόγω πολυκυστικών έχει λιπαρό δέρμα, και μοιάζει με 25 χρονών. Δεν την πιστεύει κανείς όταν τους λέει την ηλικία της. Άσε, baby dna, τι να λέμε. Τα λιπαρά δέρματα ως γνωστόν δεν κάνουν ρυτίδες, ούτε καν ρυτίδες έκφρασης. Επίσης μου είπε όταν έκανε την εξωσωματική ότι είχε πολύ καλή ανταπόκριση στα φάρμακα και έδωσε πολλά ωάρια ποιότητας ΑΑ. Της είπε ο γυναικολόγος και ο εμβρυολόγος ότι οι γυναίκες με πολυκυστικές αντιδρούν καλύτερα στη διέγερση ωοθηκών.

Οπότε δεν είναι όλα τόσο μαύρα. Αλλά πρέπει κι εσύ η ίδια να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Και το πιο σημαντικό: γυμναστική.

Καλησπέρα σας!

Αρχικά να σας πω ότι προσπαθώ όσο μπορώ να κάνω υγιεινή διατροφή. Ωστόσο ούσα 24 ετών, βγαίνουμε έξω συνεχώς με αποτέλεσμα πολλές φορές να ξεφεύγω. Αυτό με αγχώνει αρκετά μπορώ να πω. Γυμναστική κάνω όσο μπορώ, λατρεύω κυρίως το περπάτημα και ξεκίνησα πρόσφατα και πιλάτες αλλά.... τρομάζω πολύ ότι επειδή τρώω κρέας συχνά κτλ ότι θα φανεί μέσω της χοληστερίνης.. Είναι βάναυσο αυτό που περνάω.

Σχετικά με το κύκλο μου, ποτέ δεν είχα θέμα με το κύκλο μου, πέρα από μικροκαθυστερήσεις. Για αυτό και κανείς δε μου έδινε αντισυλληπτικά όταν ήμουν μικρούλα. Εξάλλου η γυναικολόγος που με παρακολουθούσε τότε ήταν εντελώς αρνητική με αυτά τα φάρμακα. Τώρα με τα αντισυλληπτικά έρχεται κάθε μήνα την ίδια μέρα. Επιπλέον, σχετικά με τα κιλά, ήμουν πάντα πάααααρα πολύ αδύνατη. Το μέγιστο που έχω φτάσει ποτέ ήταν 49 κιλά όταν ήμουν πρώτο έτος φοιτήτρια όπου όλη μέρα τρώγαμε απέξω γιατί δε ξέραμε να μαγειρεύουμε τίποτα χαχαχα! Πλέον είμαι 44-45 κιλά.

Όσο αφορά το κομμάτι της ψυχολογίας και του ΣΠΩ, πραγματικά σας μιλάω, πριν πάρω αντισυλληπτικά και προτού εμφανιστούν ακμή και τρίχες, υπέφερα κάθε μήνα από τρομερές ψυχολογικές διακυμάνσεις. Δε μιλάμε απλά για κακή διάθεση μια στο τόσο. Έκλαιγα ΚΑΘΕ μέρα χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί. Μπορούσαν τα πάντα να μου χαλάσουν τη διάθεση. Μαζί με αυτό είχα και αγχώδη διαταραχή (Αν δείτε μηνύματα μου από το 2015-2016 που έχω κάνει εδώ, θα καταλάβετε περί τίνος πρόκειται). Από τη στιγμή που πήρα την αγωγή αυτή, ηρέμησα. Τέλος τα κλάματα και η στεναχώρια. Ένιωσα επιτέλους λειτουργική. Κάτι το οποίο δεν είχα καταλάβει ότι δεν ήμουν στην εφηβεία μου επειδή έτσι έμαθα από την αρχή της έμμηνου ρύσης μου στα 12 μου.

Γνωρίζω ότι το θέμα υγείας που έχω δεν είναι κάτι σοβαρό.... Ωστόσο όταν βιώνεις PTSD, ακόμα και να μην είναι σοβαρό αυτό που σου συνέβη, στα μάτια σου μοιάζει σαν το πιο σοβαρό πράγμα στο κόσμο... Εύχομαι όντως με το καιρό κάπως να καταλαγιάσει..

[fenia99]

Περιττό να σου πω ότι είμαι 12 χρόνια μεγαλύτερή σου και όταν πήγαινα Γυμνάσιο-Λύκειο, υπήρχαν κοπέλες στο σχολείο που έκαναν μπαμ ότι έχουν σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών. Βάρος, ακμή και δεν μπορούσαν να σταθούν όρθιες όταν τους ερχόταν περίοδος. Άλλες έλεγαν ότι δεν ξέρουν πότε περιμένουν περίοδο και είχαν πάντα σερβιέτες στην τσάντα. Άλλες έλεγαν πόσο τυχερές είναι που δεν είδαν περίοδο τον τάδε μήνα! Αν τα αγόρια έπαιρνε το μάτι τους σερβιέτα σε τσάντες κοριτσιών, γινόταν χαμός! Όταν κάποια κοπέλα είχε λεκέ στο παντελόνι από περίοδο, γινόταν θέμα κουτσομπολιού, κρυφογέλιων και κοροϊδίας, ακόμα και από κορίτσια! Άλλες έλεγαν ότι γυναικολόγος χρειάζεται στις γυναίκες μετά τα 18 ή όταν αρχίσουν σεξουαλικές επαφές και αν έβλεπαν κορίτσι έξω από ιατρείο γυναικολόγου, πίστευαν ότι έχει κάνει σεξ! Μαύρα μεσάνυχτα. Αχ, το τι έλλειψη ενημέρωσης υπάρχει στα γυναικολογικά μας, δεν περιγράφεται. Ελπίζω για εσάς τις νεότερες κοπέλες να υπάρχει μεγαλύτερη ενημέρωση.

Καλησπέρα! Πλέον τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Τα παιδιά πάνε πλέον από μικρά στους γυναικολόγους.
Ωστόσο ακόμα υπάρχει ταμπού με το γυναικείο κύκλο. Σκεφτείτε πριν μια 10ετία είχαν βρει σερβιέτα σε τσάντα συμμαθήτριας μου, της την έκλεψαν και τη κόλλησαν στο παράθυρο.

[fenia99]

Δεν ξέρω καν αν απάντησα σωστά, νόμισα πως η Φένια είχε ρωτήσει επάνω στη διατροφική διαταραχή, αλλά ξαναδιάβασα και μάλλον το ζήτημα το οποίο την ταλανίζει τώρα είναι το PTSD; Γιατί ανέφερε και θέματα με την εμφάνισή της με την τριχοφυία, και διάφορα άλλα. Αν θες Φένια πες περισσότερα ως προς τι ακριβώς σε προβληματίζει τώρα, το άγχος, και αν παρουσιάζεις ακόμη συμπτώματα/συμπεριφορές ΔΔ.

Καλησπέρα! Ναι παρουσιάζω ακόμα. Πιέζομαι πολύ να μη φάω γλυκά και λιπαρά. Και όταν το κάνω νιώθω απαίσια με εμένα.

[Joanna8]

Πάντως είσαι τυχερή που έχεις σταθερό κύκλο και κανονικό βάρος παρά την υπερανδρογοναιμία. Αν δεν κάνω λάθος, τα πιο καραμπινάτα συμπτώματα του συνδρόμου είναι αραιομηνόρροια και αύξηση σωματικού βάρους, λόγω των ανδρογόνων. Ο γυναικολόγος σου πώς σου εξήγησε ότι και πριν τα αντισυλληπτικά είχες κανονικό κύκλο κάθε μήνα παρά την υπερανδρογοναιμία;

Το ΣΠΩ δεν είναι κάτι που θεραπεύεται πλήρως, απλώς με σωστή διατροφή, άσκηση, αλλά και αντισυλληπτικά, ελαχιστοποιούνται τα συμπτώματα σε σημείο μάλιστα που δε φαίνεται τίποτα. Μετά από εγκυμοσύνη παρατηρείται αισθητή βελτίωση, προφανώς λόγω αύξησης οιστρογόνων.

Επίσης, η συμπεριφορά του πρώην σου ήταν άθλια. Έδινε σημασία μόνο στην εξωτερική εμφάνιση και καμία διάθεση δεν είχε να σου συμπαρασταθεί, παρόλο που του εξήγησες τι έχεις τραβήξει. Εύχομαι ο επόμενος να έχει ενσυναίσθηση. Μεγάλη αρετή.

[WildHoney]

Καλησπέρα! Ναι παρουσιάζω ακόμα. Πιέζομαι πολύ να μη φάω γλυκά και λιπαρά. Και όταν το κάνω νιώθω απαίσια με εμένα.

Κάθε φορά που έχεις να κάνεις με φαγητά, σου βγαίνουν αυτά τα συναισθήματα σε σχέση με αυτές τις κατηγορίες τροφής; Αν ισχύει αυτό και το κάνεις καιρό, μπορεί να τις έχεις αναγάγει σε κατηγορίες fear food, που σημαίνει ότι όταν θα θες να ελέγχεις αυτόματα θα ελέγχεις αυτές τις κατηγορίες, με αυστηρό και εμμονικό τρόπο. Αυτό δυσχεραίνει στη διάρκεια του χρόνου τη δυνατότητά σου να βγεις από το ΔΔ τριπάκι που σε σπρώχνει να ελέγχεις. Η τροφή γίνεται ένα σύμβολο πραγμάτων που δε μπορείς να ελέγξεις στο περιβάλλον σου, γύρω σου ή μέσα σου. Νομίζεις ότι μπορεί να αισθάνεσαι κάπως έτσι γι αυτές τις κατηγορίες;