Oι εμμονές κ τα επαναλαμβανόμενα μοτίβο έχουν διαλύσει τη ποιότητα της ζωής μου.

[DimiPi]

Καλησπέρα σας,

Είμαι σε άδεια και από χθες έχω διαβάσει αρκετά από τα θέματα στο forum και νιώθω ότι δεν είμαι μόνη πια.
Όπως έγραψε και ένας κύριος πολύ σωστά μόνο αν το περνάς και εσύ μπορείς να καταλάβεις πόσο ψυχοφθόρο είναι να έχεις εμμονές και κολλήματα στο μυαλό που δεν σε αφήνουν να χαρείς ακόμα και μικρά πράγματα στη ζωή σου.
Αρχικά να πω ότι αυτά τα κολλήματα και τις εμμονές τις έχω από το δημοτικό και τώρα είμαι 31!
Ο λόγος που δεν έχω πάει σε ψυχολόγο είναι γιατί δεν αισθάνομαι έτοιμη να τα πω, νιώθω ντροπή και φαντάζομαι από όσα βιβλία και άρθρα έχω διαβάσει ότι θα μου δώσει πολύ κλασσικές απαντήσεις ή συμβουλές θα βοηθηθώ μεν αλλά μόνο για ένα σύντομο διάστημα και μετά θα κυλήσω στα ίδια και θα βρω μια καινούργια παραξενιά να κάνω.
Ο μοναδικός άνθρωπος που με καταλαβαίνει κ τα λέω όλα είναι η αδερφή μου επειδή τυχαία σε μια συζήτηση πριν πάρα πολλά χρόνια μου παραδέχτηκε ότι και εκείνη έχει παραξενιές και πλέον τα συζητάμε ανοιχτά.
Το ένα "trick" που έχω βρει είναι να δουλεύω πολύ γιατί έτσι πρέπει να είμαι συγκεντρωμένη σε μια δουλειά να μην κάνω λάθη και φυσικά κάτι τέτοιο δεν σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς εμμονές.

Η ανάλυση που θέλω να κάνω για τις εμμονές μου είναι για να τα βγάλω από μέσα μου και αν κάποιος από εσάς επιθυμεί και θέλει να μοιραστεί τις δικές του ή να μου εξηγήσει με δικά του λόγια και κριτική γιατί πιστεύει ότι τα κάνω όλα αυτά.

- Αν κάποια μέρα ακούσω τυχαία ένα τραγούδι που μου θυμίζει μια κακή περίοδο της ζωής μου ή κάτι άσχημο θα μου χαλάσει όλη την ημέρα.

- Αν κάποιος από το περιβάλλον μου αναφερθεί σε ένα πρόσωπο από το παρελθόν και με κάνει να θυμηθώ ότι με είχε προσβάλει ή υποτιμήσει τότε πάλι εμμονικά την υπόλοιπη μέρα θα σκέφτομαι αυτό το άτομο που με απέρριψε με την συμπεριφορά του.

- Την ημέρα που θα αγοράσω κάτι καινούργιο (οτιδήποτε και αν είναι αυτό) δεν θέλω να δω, να ακούσω ή να συζητήσω καμία κακή είδηση γιατί έτσι αισθάνομαι ότι αυτό που αγόρασα θα κουβαλάει αρνητική ενέργεια.

- Αν συμβεί κάτι πολύ κακό όπως πχ ένα σοβαρό τρακάρισμα που είχα παλιότερα δεν θέλω να ξαναφορέσω ποτέ ξανά τα συγκεκριμένα ρούχα.

- Η τελευταία μου εμμονή έχει να κάνει με το κινητό! Έδωσα το προηγούμενο που είχα και ήταν ολοκαίνουργιο χωρίς ούτε ένα χρόνο χρήσης στο αγόρι μου και εκείνος μου έδωσε χρήματα για να πάρω ακόμα πιο καινούργιο.
Όλο χαρά λοιπόν και ενώ έχω σβήσει το facebook για να αποφεύγω να βλέπω κάποιες ειδήσεις, αγοράζω το κινητό δίνω αρκετά χρήματα και τις πρώτες μέρες ήταν όλα τέλεια μετά από λίγο καιρό και στον πρώτο μήνα που το έχω πέτυχα πολλές κακές ειδήσεις που αφορούν δικούς μου, άνοιγα instagram και ενώ δεν ακολουθώ τα συγκεκριμένα άτομα μου έστειλε πχ η ξαδέρφη μου μια παλιά φωτογραφία που δεν ήθελα να δω με αποτέλεσμα να "κατηγορώ" το κινητό τώρα και να επιθυμώ να το αλλάξω όμως κάτι τέτοιο δε γίνεται, αρνούμαι να αφήσω την εμμονή μου να με επηρεάζει τόσο ώστε να δίνω και παραπάνω χρήματα που έχω ανάγκη αλλά και να ασχολούμαι με κάτι τόσο ασήμαντο όσο το κινητό.

Ευχαριστώ σε όποιον ξόδεψε λίγο από τον πολύτιμο του χρόνο για να το διαβάσει.

[Remedy]

Καλησπέρα σας,

Είμαι σε άδεια και από χθες έχω διαβάσει αρκετά από τα θέματα στο forum και νιώθω ότι δεν είμαι μόνη πια.
Όπως έγραψε και ένας κύριος πολύ σωστά μόνο αν το περνάς και εσύ μπορείς να καταλάβεις πόσο ψυχοφθόρο είναι να έχεις εμμονές και κολλήματα στο μυαλό που δεν σε αφήνουν να χαρείς ακόμα και μικρά πράγματα στη ζωή σου.
Αρχικά να πω ότι αυτά τα κολλήματα και τις εμμονές τις έχω από το δημοτικό και τώρα είμαι 31!
Ο λόγος που δεν έχω πάει σε ψυχολόγο είναι γιατί δεν αισθάνομαι έτοιμη να τα πω, νιώθω ντροπή και φαντάζομαι από όσα βιβλία και άρθρα έχω διαβάσει ότι θα μου δώσει πολύ κλασσικές απαντήσεις ή συμβουλές θα βοηθηθώ μεν αλλά μόνο για ένα σύντομο διάστημα και μετά θα κυλήσω στα ίδια και θα βρω μια καινούργια παραξενιά να κάνω.
Ο μοναδικός άνθρωπος που με καταλαβαίνει κ τα λέω όλα είναι η αδερφή μου επειδή τυχαία σε μια συζήτηση πριν πάρα πολλά χρόνια μου παραδέχτηκε ότι και εκείνη έχει παραξενιές και πλέον τα συζητάμε ανοιχτά.
Το ένα "trick" που έχω βρει είναι να δουλεύω πολύ γιατί έτσι πρέπει να είμαι συγκεντρωμένη σε μια δουλειά να μην κάνω λάθη και φυσικά κάτι τέτοιο δεν σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς εμμονές.

Η ανάλυση που θέλω να κάνω για τις εμμονές μου είναι για να τα βγάλω από μέσα μου και αν κάποιος από εσάς επιθυμεί και θέλει να μοιραστεί τις δικές του ή να μου εξηγήσει με δικά του λόγια και κριτική γιατί πιστεύει ότι τα κάνω όλα αυτά.

- Αν κάποια μέρα ακούσω τυχαία ένα τραγούδι που μου θυμίζει μια κακή περίοδο της ζωής μου ή κάτι άσχημο θα μου χαλάσει όλη την ημέρα.

- Αν κάποιος από το περιβάλλον μου αναφερθεί σε ένα πρόσωπο από το παρελθόν και με κάνει να θυμηθώ ότι με είχε προσβάλει ή υποτιμήσει τότε πάλι εμμονικά την υπόλοιπη μέρα θα σκέφτομαι αυτό το άτομο που με απέρριψε με την συμπεριφορά του.

- Την ημέρα που θα αγοράσω κάτι καινούργιο (οτιδήποτε και αν είναι αυτό) δεν θέλω να δω, να ακούσω ή να συζητήσω καμία κακή είδηση γιατί έτσι αισθάνομαι ότι αυτό που αγόρασα θα κουβαλάει αρνητική ενέργεια.

- Αν συμβεί κάτι πολύ κακό όπως πχ ένα σοβαρό τρακάρισμα που είχα παλιότερα δεν θέλω να ξαναφορέσω ποτέ ξανά τα συγκεκριμένα ρούχα.

- Η τελευταία μου εμμονή έχει να κάνει με το κινητό! Έδωσα το προηγούμενο που είχα και ήταν ολοκαίνουργιο χωρίς ούτε ένα χρόνο χρήσης στο αγόρι μου και εκείνος μου έδωσε χρήματα για να πάρω ακόμα πιο καινούργιο.
Όλο χαρά λοιπόν και ενώ έχω σβήσει το facebook για να αποφεύγω να βλέπω κάποιες ειδήσεις, αγοράζω το κινητό δίνω αρκετά χρήματα και τις πρώτες μέρες ήταν όλα τέλεια μετά από λίγο καιρό και στον πρώτο μήνα που το έχω πέτυχα πολλές κακές ειδήσεις που αφορούν δικούς μου, άνοιγα instagram και ενώ δεν ακολουθώ τα συγκεκριμένα άτομα μου έστειλε πχ η ξαδέρφη μου μια παλιά φωτογραφία που δεν ήθελα να δω με αποτέλεσμα να "κατηγορώ" το κινητό τώρα και να επιθυμώ να το αλλάξω όμως κάτι τέτοιο δε γίνεται, αρνούμαι να αφήσω την εμμονή μου να με επηρεάζει τόσο ώστε να δίνω και παραπάνω χρήματα που έχω ανάγκη αλλά και να ασχολούμαι με κάτι τόσο ασήμαντο όσο το κινητό.

Ευχαριστώ σε όποιον ξόδεψε λίγο από τον πολύτιμο του χρόνο για να το διαβάσει.

το ανεκδοτο με τον γρυλλο το ξερεις;
εσυ, χωρις να εχεις βρει καποια λυση για ενα προβλημα που εχεις απο παιδι, εχεις προαποφασισει τι θα σου ελεγε ενας ψυχολογος, αλλα και το αν αυτα που ΘΑ σου ελεγε, τα ειχες ξαναδιαβασει κι αν θα σε βοηθουσαν η οχι...
σου ακουγεται λογικο;
το να επισκευθεις ψυχιατρο, πως σου φαινεται;
εχω ακουσει απο ατομα με πολυ βασανιστικες εμμονες, περισσοτερο κι απο αυτο που περιγραφεις, οτι βοηθηθηκαν τελικα απο φαρμακα.
επισκεψου εναν ψυχιατρο εκπαιδευμενο και σε ψυχοθεραπεια, μηπως βοηθησει.

[DimiPi]

Έχετε δίκιο, είναι λάθος μου που δεν έχω ζητήσει βοήθεια όλα αυτά τα χρόνια.

Ευχαριστώ πολύ για την ειλικρινή απάντηση.

[ioannis2]

Έχουν τσιμεντωθεί μέσα σου κάποιες τραυματικες εμπειρίες, τις οποίες όχι απλα δεν ξεπερασες, αλλά η σκέψη ειτε χωρίς να συμβεί κάτι που τις θυμίζει ειτε με το που θα συμβεί κάτι που σου τις θυμιζει, σου τις ξυπνάει, σου προκαλεί τα ιδια συναισθήματα και την ιδια αντίδραση όπως και τοτε. Έχουν μετατραπεί σε αγκυρες. Δεν σημαινει οτι οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφεσαι σήμερα σκεφτονται το ίδιο με εκεινους που σου προκαλεσαν τα τραύματα τοτε. Μάλλον θα δεις παρόμοιες με τοτε αντιδρασεις αν οι πράξεις σου στο σήμερα είναι ιδιες με τοτε. Όλο αυτο ειναι μια διαστρέβλωση που σε κρατάει στάσιμο τουλάχιστον από πλευρα διαπροσωπικων σχέσεων. Ένας ψυχολόγος θα μπορούσε να σε βοηθήσει να αντιληφθείς τη διαστρέβλωση, να τη διωχνεις και να διαμορφώσεις δημιουργικούς για σένα τροπους σκεψης και πράξης οποτε ερχεσαι σε επαφη ή οποτε η σκεψη σου σε φέρνει μπρος σε τέτοια.

[DimiPi]

Ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια και την απάντηση, ανατρίχιασα στην περιγραφή όπως ξεκίνησα να διαβάζω γιατί έτσι ακριβώς αισθάνομαι.

Πρέπει να ψάξω βοήθεια ψυχιάτρου για να τα εντοπίσω.

Δεν έχω περάσει κάτι τόσο τραυματικό είναι η αλήθεια, ούτε σε οικογενειακό ούτε σε φιλικό περιβάλλον ακόμα και με σχέσεις.
Ωστόσο κάποια πολύ μικρά πραγματάκια που αφορούν απόρριψη ακόμα και μια αποτυχία στο ξεκίνημα της δουλειάς μου αν τυχόν το θυμηθώ μου κάνουν trigger εκείνη την περίοδο και ας είμαι τέλεια με τα αφεντικά μου τώρα. (έφερα ένα τυχαίο παράδειγμα.)

[Thessalonian]

Επειδη η εμμονή ειναι κυριαρχο στοιχειο και σε άλλες διαταραχες, περα απο την ΙΨΔ, θα σου πω απο την πείρα μου πως θα πρεπει να ασκεις καποια τρικ στο μυαλο σου και να ξεφευγεις απο την εμμονη, δημιουργώντας στο μυαλο σου μια άλλη σκεψη για ένα αλλο ζητημα, ουτως ωστε να αφηνεις την μια εμμονη πισω, για να καταπιαστεις με μια άλλη. Αυτο αν το κανεις συστηματικά, πιθανοτατα να μειωσεις τον χρονο που σε απασχολει μια εμμονή, δημιουργώντας "αντιπερισπασμο" σκεψεων. Δεν λειτουργει σε ολους, αλλά δεν χάνεις κάτι με το να το δοκιμάσεις. Προσωπικά δεν εχω διαγνωστει με ΙΨΔ, αλλά λόγω της αυτιστικής διαταραχής, πολλες φορες σκαλώνω και κολλαω σε μια ιδεα - σκέψη και το τρικ ειναι να προσπαθησω να δημιουργησω αντιπερισπασμο με καποια αλλη σκεψη, που θα με γλιτωσει απο την πρώτη. Π.χ. "ειναι ωρα για φαγητο" ή "ωρα για μια βολτα εξω κτλ. κτλ. Βοηθαει πολυ και η χρηση μουσικης που αναποφευκτα επηρεαζει και την διαθεση αλλά και τις σκέψεις μου.