Results 31 to 34 of 34
Thread: διάρκεια πανικού.
-
27-09-2009, 13:42 #31
- Join Date
- Jan 2009
- Posts
- 68
Για μένα παιδία το χειρότερο είναι η αγοραφοβία.Αν έχεις την δουλεία σου κτλ κτλ ε οκ προσπαθείς να γεμίζεις την μέρα σου και κάποια στιγμή θα ηρεμήσεις.Ανθρωποι είμαστε και θα έχουμε και πάνω μας και τα κάτω μας.Αν τα συνδέουμε όλα με μια υποθετική αρρώστια δέν κάνουμε τίποτα.
- 27-09-2009, 14:23 #32
- Join Date
- Jul 2009
- Posts
- 1,407
και για εμενα φιλε μου το ιδιο.εχουν χαθει τα ονειρα μου.δεν ειμαι σε σημειο που δεν μπορω να παω στο μαθημα μου η δεν μπορω να βγω εξω για ενα ποτο,αντιθετως ολα αυτα τα κανω χωρις κανενα προβλημα.και μου αρεσει να περπαταω εξω μονη μου η ακομα να παω διακοπες μονη μου ομως οι σπουδες στο εξωτερικο που τοσο πολυ ηθελα δεν ξερω αν θα μπορεσουν να πραγματοποιηθουν.φοβαμαι τα αεροπλανα και φοβαμαι το τοσο μακρια απο την ασφαλεια μου,το σπιτι μου.φοβαμαι οτι δεν μπορω να φυγω ευκολα.αυτο.ημουν σε μια συναυλια το καλοκαιρι,ηρθε ο αγαπημενος μου μουσικος,ειχε τοσο πολυ κοσμο που η εξοδος φανταζε γολγοθας και τσουπ να μια ωραια κριση..να...αυτο δεν αντεχω.να μην μπορω να φυγω.να νιωθω καταπιεση,πνιγμο,δεσμευση.� �ωρα που εφτασες εδω πρεπει να μεινεις.
27-09-2009, 14:52 #33
- Join Date
- Jan 2009
- Posts
- 68
Νομίζω είσαι μια χαρά.Εγώ φέτος δέν πήγα κάν σε καμία συναυλία λόγο αγοραφοβίας.Καλά εδώ για καφέ πάω και αν το αμάξι μου είναι μακριά τα βρίσκω σκούρα.Και ήταν πράγματα που τα είχα κατακτήσει αλλά πάλι τα βρίσκω μπροστά μου γιατί για κάποιο καιρό τραβήχτηκα και σταμάτησα να τα κάνω.
27-09-2009, 16:19 #34
- Join Date
- Jul 2009
- Posts
- 1,407
nai yparxoyn και χειροτερα..στην αρχη και εγω ετσι ημουν,δεν εννοουσα να μην μπορω να βγω απο το σπιτι.στη αρχη ηταν τρομακτικα δυσκολο.ουτε διακοπες δεν μπορουσα να παω,φετος εκανα και με το παραπανω μεχρι και σε συναυλια πηγα σημερα μονη μου.
θελει σθενος αυτη η κατασταση.θελει δυναμη και αποφασιστηκοτα.ειναι απορροια των κρισεων δεν ειναι μια φοβια,μια οποιαδηποτε φοβια που εχουμε απο παιδια οπως εγω πχ με τις ακριδες η αλλος με τους κλειστους χωρους..στεναχωριεμαι που χρειαζεται να καταβαλω προσπαθεια για κατι φυσιολογικο και λυπαμαι που απο τη μια στιγμη στην αλλη η ποιοτητα που λενε της ζωης μου επεσε τοσο πολυ..
Διάφορα
02-08-2025, 21:14 in Με καφέ και συμπάθεια....