Δεν ξέρω τι έχω!

[Thessalonian]

Έγινε χθες κ δεν τον πήρα τηλέφωνο ούτε την ψυχολόγο μου. Δεν έχω παρουσιάσει όμως παρόμοιες καταστάσεις σε ασανσέρ ή αεροπλάνο που το φοβάμαι κιόλας. Να είναι που φεύγω ταξίδι την Παρασκευή άραγε κ θα είναι με αεροπλάνο;;;;

Αν έχεις ακουσει στις ειδησεις οτι συχνα καποιος επιβατης θελει να βγει απο το αεροσκαφος εν ωρα πτησης και τον συλλαμβανουν μολις προσγειωθει το αεροσκάφος, σχεδον πάντα ειναι αποτελεσμα κρίσης πανικού που δεν ειναι διαχειρισιμη και βγαινει εκτος ελεγχου. Δεν σημαινει αυτο οτι ειναι πολυ πιθανον να παθεις κι εσυ το ιδιο, αλλά για σιγουριά, αφού ο ψυχιατρος σου σου ειχε προτεινει να σου χορηγήσει ένα ήπιο ηρεμιστικό για τις δύσκολες καταστάσεις... Ε καλο θα ηταν να επικοινωνήσεις μαζί του και να του πεις οτι θα πετάξεις με αεροπλάνο.

[george1520]

Έγινε χθες κ δεν τον πήρα τηλέφωνο ούτε την ψυχολόγο μου. Δεν έχω παρουσιάσει όμως παρόμοιες καταστάσεις σε ασανσέρ ή αεροπλάνο που το φοβάμαι κιόλας. Να είναι που φεύγω ταξίδι την Παρασκευή άραγε κ θα είναι με αεροπλάνο;;;;

Σκέφτεσαι αυτές τις μέρες έντονα αυτό το ταξίδι? Φοβάσαι? Πολυ πιθανόν να είναι η αιτία που είσαι ευάλωτη αυτή την περίοδο. Αν πιστεύεις ότι θα φοβηθείς μέσα στο αεροπλάνο, να μιλήσεις ξανά με τον ψυχίατρο.
Η ψυχοθεραπεία σε βοηθάει να αναπτύξεις τους δικούς σου μηχανισμούς, να γνωρίσεις καλύτερα τον κόσμο σου, να κλείσεις πληγές. Είναι πολυ σημαντικη.

[Dora1982]

Μπήκα για πρώτη φορά σε αεροπλάνο πριν 2 χρόνια, στα 41 μου. Μου ειχαν περασει τοσο τον φοβο που ακομη κ στη σκεψη τρελαινομουν. Στην πρωτη πτηση μπηκα με τον αντρα μου κ τον 6 ετων γιο μου. Λειτουργησε το μητρικό ενστικτο κ δεν φοβηθηκα καθολου, παροτι η πτηση ηταν δυσκολη. Φαντασου πως ειχα να διαχειριστω ενα παιδι που καθησε παραθυρο κ φωναζε «πεφτουμε πεφτουμε». Εκτοτε, ταξιδεψα αρκετες φορες κ ειχα αυτο το σφιξιμο μεχρι να πατησω γη, κατι που νομιζω εχουν οι περισσοτεροι. Την Παρασκευη θα ταξιδεψουμε ξανά. Το παιδί δεν πτοειται πια, στην απογειωση εχει ηδη ξεκινησει την ταινια του. Δεν ξερω αν χρειαζεται να μπω στη διαδικασια ηρεμιστικου. Σκεφτομαι πως αν πεσουμε θα φυγουμε ολοι μαζι. Αλλιως απλα θα πατησουμε γη κ η ζωη θα συνεχιστει. Αυτο που παρατηρησα ομως ειναι πως στις ηρεμες στιγμες, οταν θα εχουν περασει ολα, αρχιζουν κατι ωραια ψυχοσωματικά κ το παλευω, αληθεια το παλευω και εκει θα με δειτε να γραφω ξανά το ίδιο κ το ίδιο μήνυμα. Ο ψυχίατρος μου ειπε πως αλλάζω, παω κοντρα στον ιδιο μου τον εαυτό. Ε και αυτός αντιδρα καθως το σώμα δεν ξεχνα. Να μην το βάζω κάτω κ πως κάθε τι που συμβαίνει θα με οδηγήσει σε κάτι καινούργιο.

[george1520]

Μπήκα για πρώτη φορά σε αεροπλάνο πριν 2 χρόνια, στα 41 μου. Μου ειχαν περασει τοσο τον φοβο που ακομη κ στη σκεψη τρελαινομουν. Στην πρωτη πτηση μπηκα με τον αντρα μου κ τον 6 ετων γιο μου. Λειτουργησε το μητρικό ενστικτο κ δεν φοβηθηκα καθολου, παροτι η πτηση ηταν δυσκολη. Φαντασου πως ειχα να διαχειριστω ενα παιδι που καθησε παραθυρο κ φωναζε «πεφτουμε πεφτουμε». Εκτοτε, ταξιδεψα αρκετες φορες κ ειχα αυτο το σφιξιμο μεχρι να πατησω γη, κατι που νομιζω εχουν οι περισσοτεροι. Την Παρασκευη θα ταξιδεψουμε ξανά. Το παιδί δεν πτοειται πια, στην απογειωση εχει ηδη ξεκινησει την ταινια του. Δεν ξερω αν χρειαζεται να μπω στη διαδικασια ηρεμιστικου. Σκεφτομαι πως αν πεσουμε θα φυγουμε ολοι μαζι. Αλλιως απλα θα πατησουμε γη κ η ζωη θα συνεχιστει. Αυτο που παρατηρησα ομως ειναι πως στις ηρεμες στιγμες, οταν θα εχουν περασει ολα, αρχιζουν κατι ωραια ψυχοσωματικά κ το παλευω, αληθεια το παλευω και εκει θα με δειτε να γραφω ξανά το ίδιο κ το ίδιο μήνυμα. Ο ψυχίατρος μου ειπε πως αλλάζω, παω κοντρα στον ιδιο μου τον εαυτό. Ε και αυτός αντιδρα καθως το σώμα δεν ξεχνα. Να μην το βάζω κάτω κ πως κάθε τι που συμβαίνει θα με οδηγήσει σε κάτι καινούργιο.

Το θέμα είναι ότι ενώ έχεις τον φόβο να κάνεις κάτι, πάλι το κάνεις κι αυτό είναι πολύ καλό σε σένα.. Γι αυτό μετά νιώθεις ό,τι νιώθεις.. Αλλά έχει σημασία? Έχεις ήδη νικήσει.
Θα πάνε όλα καλά

[Dora1982]

Καλημέρα! Μακάρι να είναι έτσι. Μακάρι να σταματήσω να υπεραναλύω όλα όσα μου συμβαίνουν. Θα έχω νικήσει όταν καταφέρω να απαλλαχτώ από τους φόβους μου. Όταν θα απολαμβάνω τη κάθε στιγμή και όσα φέρνει μαζί της. Να σκέφτομαι πως ναι, είμαι αναστατωμένη για αυτό νιώθω την καρδιά μου που χτυπά έντονα αλλά όχι τόσο γρήγορα όσο νομίζω. Όταν θα περιμένω να αδιαθετήσω κ είναι φυσιολογικό να πονά το σώμα. Ότι είναι εντάξει κ θα περάσει. Όταν θα σταματήσω να γράφω το ίδιο μήνυμα εδώ για τα ίδια κ τα ίδια. Τότε ναι, θα έχω νικήσει.

[george1520]

Καλημέρα! Μακάρι να είναι έτσι. Μακάρι να σταματήσω να υπεραναλύω όλα όσα μου συμβαίνουν. Θα έχω νικήσει όταν καταφέρω να απαλλαχτώ από τους φόβους μου. Όταν θα απολαμβάνω τη κάθε στιγμή και όσα φέρνει μαζί της. Να σκέφτομαι πως ναι, είμαι αναστατωμένη για αυτό νιώθω την καρδιά μου που χτυπά έντονα αλλά όχι τόσο γρήγορα όσο νομίζω. Όταν θα περιμένω να αδιαθετήσω κ είναι φυσιολογικό να πονά το σώμα. Ότι είναι εντάξει κ θα περάσει. Όταν θα σταματήσω να γράφω το ίδιο μήνυμα εδώ για τα ίδια κ τα ίδια. Τότε ναι, θα έχω νικήσει.

Κάθε βήμα που κάνεις είναι νίκη. Το θέμα είναι να μην αφήνεις ένα μικρό "εμπόδιο" πχ αυτό που έγινε στην εκκλησία, να σου τρώει ενέργεια και χρόνο. Να το αφήνεις και να προχωράς.
Όλα αυτά που ζεις τώρα τα έχω αφήσει πίσω αλλά υπάρχουν στιγμές που μπορεί να είχα μια δύσκολη μέρα, να ήμουν αγχωμένος κτλ και να ένιωσα ξαφνικά ζαλάδα ή ότι δεν μπορώ να πάρω ανάσα.. Γίνεται, το παρατηρώ και μετά τον αφήνω πίσω. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τέτοιες στιγμές, επειδή είμαστε άνθρωποι, το θέμα είναι πώς το διαχειριζεσαι. Είναι νίκη το να φοβάσαι και να προχωράς, σημαίνει ότι κάποια στιγμή όλα αυτά θα γίνουν παρελθόν.

[Dora1982]

Πες μου σε παρακαλώ, πως το έχεις καταφέρει αυτό; Πως μπορείς να παρατηρείς κάτι που σε ενοχλεί και σε φοβίζει και να το αφήνεις πίσω; Έχω μιλήσει στη ψυχοθεραπεία πολλές φορές για το φόβο θανάτου. Αυτό μπαίνει στο μυαλό τις δύσκολες στιγμές. Αυτό όμως που κατάλαβα είναι πως αυτό που με ταράζει περισοτερο από όλα είναι να μην χάσω τον έλεγχο. Να είναι όλα εντάξει. Το σπίτι, η δουλειά, το φαγητό, τι θα φάει το παιδί εκεί που θα πάμε, αν θα καταφέρω να αντέξω τόσο περπάτημα, αν δεν προλάβουμε τη πτήση,οι βαλίτσες θα χωρέσουν όλα όσα θελω; μην ξεχάσω κάτι φεύγοντας. Παντού έλεγχος! Και που τα είπα κουραστηκα. Βαρέθηκα! Και φοβάμαι πως όταν θα φτασουμε στον προορισμό μας θα αρχίσουν ολα τα ψυχοσωματικά. Και με το δίκιο τους αφού θα έχω εξαντληθεί τόσο πολύ.

[george1520]

Πες μου σε παρακαλώ, πως το έχεις καταφέρει αυτό; Πως μπορείς να παρατηρείς κάτι που σε ενοχλεί και σε φοβίζει και να το αφήνεις πίσω; Έχω μιλήσει στη ψυχοθεραπεία πολλές φορές για το φόβο θανάτου. Αυτό μπαίνει στο μυαλό τις δύσκολες στιγμές. Αυτό όμως που κατάλαβα είναι πως αυτό που με ταράζει περισοτερο από όλα είναι να μην χάσω τον έλεγχο. Να είναι όλα εντάξει. Το σπίτι, η δουλειά, το φαγητό, τι θα φάει το παιδί εκεί που θα πάμε, αν θα καταφέρω να αντέξω τόσο περπάτημα, αν δεν προλάβουμε τη πτήση,οι βαλίτσες θα χωρέσουν όλα όσα θελω; μην ξεχάσω κάτι φεύγοντας. Παντού έλεγχος! Και που τα είπα κουραστηκα. Βαρέθηκα! Και φοβάμαι πως όταν θα φτασουμε στον προορισμό μας θα αρχίσουν ολα τα ψυχοσωματικά. Και με το δίκιο τους αφού θα έχω εξαντληθεί τόσο πολύ.

Η ψυχοθεραπεία είναι το τρίτο μας πόδι, δεν είναι τα πόδια μας. Δηλαδή όσο και να προσπαθεί ο ψυχολόγος ε αν δεν ζοριστείς εσύ, αν τα δύο σου πόδια δεν κινούνται τότε το τρίτο πόδι είναι άχρηστο. Τι θέλω να πω με αυτό? Ε αν εσύ δεν καταλάβεις πως δεν μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο για τα πάντα, αν δεν αποδεχτείς ότι δεν είσαι θεός, σε αυτό το μοτίβο θα μπαίνεις πάντα. Και εγώ φοβάμαι τον θάνατο και όταν ήμουν ευάλωτος αυτή η κατάσταση με είχε τρελάνει. Αλλά το φιλοσοφησα. Δηλαδή ε αν σκέφτομαι μετά την ζάλη ξανά και ξανά αυτό που έγινε, θα το αλλάξω? Θα αλλαξω το παρελθόν? Πριν να γίνω τόσο ευάλωτος, ήμουν λειτουργικός, άρα μπορώ να είμαι λειτουργικός, ξέρω να είμαι.. Εγώ θα έχω τον έλεγχο του μυαλού μου και όχι το μυαλό μου θα ελέγχει εμένα.. Αυτό με βοήθησε να προχωράω κάθε φορά που γίνεται κάτι. Συν ότι κάθε φορά σκέφτομαι "τι έγινε πριν, χθες, πριν λίγες μέρες και με έριξε ψυχολογικά? Μηπως με αγχώνει κάτι στο μέλλον? Ένα ταξίδι, μια συνάντηση?" βρίσκω την αιτία που γίνομαι ευάλωτος και ασχολούμαι με αυτήν.. Πάλι εδώ σκέφτομαι "αξίζει να αγχώνομαι? Μηπως ειναι ασήμαντο και εγώ του δίνω αξία? Έχει λύση το πρόβλημα που με αγχώνει? Αν δεν έχει λύση, το να αγχωθω θα βοηθήσει σε κάτι? "

[Dora1982]

Τι να σου πω τώρα που τα είπες όλα. Άκουσα κάποιον να λέει πως αν προσπαθείς να τα ελέγχεις όλα είσαι φοβερά δυστυχισμένος, αφού δεν μπορείς να ευχαριστηθείς στην ουσία τίποτα.
Το ξέρω, το καταλαβαίνω κ προσπαθώ να το αφήνω απλά να περνάει. Μακάρι κάποια στιγμή να μην με επηρεάζει πια.

[φοβισμενη!!!!]

Εχτές είχα συνεδρία κ ακριβώς εκεί καταλήξαμε ,πως δν μπορείς να τα ελέγχεις κ να τα προλάβεις όλα
Η συμβουλή ήταν να αφεθω στη ζωή ,στον Θεό ,στη μοίρα ..όπως θέλετε ονομάστε το !

[Dora1982]

Πόσο δύσκολο είναι για κάποιους από εμάς να αφεθούμε!! Μοιάζει κορυφή βουνού που χρειάζεται να φτάσουμε σέρνοντας για να την κατακτήσουμε. Όταν όμως γίνει αυτό θα σημαίνει ένα πράγμα: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ!!!

[Player]

Εχτές είχα συνεδρία κ ακριβώς εκεί καταλήξαμε ,πως δν μπορείς να τα ελέγχεις κ να τα προλάβεις όλα
Η συμβουλή ήταν να αφεθω στη ζωή ,στον Θεό ,στη μοίρα ..όπως θέλετε ονομάστε το !

Ωραία συμβουλή χαχα, να αφεθεί στν μοίρα και τον Θεό.
Πάντως την μοίρα μας εμείς την ορίζουμε κατά κάποιο τρόπο.

[george1520]

Πόσο δύσκολο είναι για κάποιους από εμάς να αφεθούμε!! Μοιάζει κορυφή βουνού που χρειάζεται να φτάσουμε σέρνοντας για να την κατακτήσουμε. Όταν όμως γίνει αυτό θα σημαίνει ένα πράγμα: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ!!!

Ισως να έχει να κάνει και με κάποια βιώματα αυτό. Ίσως χρειάζεται να δουλευτουν και αυτά.

[Dora1982]

Το κακό με εμένα είναι κ η βιασυνη. Βιάζομαι να τα ξεπερασω όλα, να ηρεμησω. Είναι μεγάλη μου λαχτάρα να ζήσω επιτέλους αληθινα κ να απολαμβάνω τη κάθε στιγμή!!

[george1520]

Κι εγώ αυτό ήθελα. Φαντάζομαι όλοι μας.
Αλλα ακολουθείς κάποια μοτίβο τόσα χρόνια, δεν μπορούν να αλλάξουν μέσα σε μια στιγμή.