Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή (Γ.Α.Δ)

[PETRAN]

Είδα το thread της Αλίκης! και αρκετών άλλων παρόμοιων να φιγουράρων τελευταία στο συγκεκριμένο sub-forum οπότε και σκέφτηκα να γράψω ένα threadακι και εγώ για την Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή, της κατάστασης που δείχνει να βιώνουν οι συγκεκριμένοι thread-starters και που ταλαιπωρεί και μένα κατα καιρούς!

http://en.wikipedia.org/wiki/Generalized_anxiety_disorder


Η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή είναι μια κατάσταση που το άτομο βιώνει συνεχές έντονο άγχος για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η ΓΑΔ εκτιμάται ότι πλήττει περίπου το 3-5% του πληθυσμού οπότε είναι αρκετά συχνή. Η ΓΑΔ είναι μια διαταραχή που παρουσιάζεται κυρίως με σωματικά συμπτώματα όπως ανεβασμένοι παλμοί (που μπορεί να είναι αισθητοί και κατά την διάρκεια της ξεκούρασης-"αίσθημα παλμών"), συνεχής μυικός τόνος (ιδίως στον λαιμό,στους ώμους, στην πλάτη, στο στομάχι κλπ.), γαστρικά προβλήματα (π.χ. γαστρίτιδα), αίσθημα κόμπου στο λαιμό (που μπορεί να φτάσει μέχρι και σε δυσκολία κατάποσης), αίσθημα δυσκολίας στην αναπνοή, ζαλάδες κλπ.



Επίσης μπορεί να υπάρχει και αίσθηση υπερ-ετοιμότητας, μια εμπειρία του "σαν να κάθομαι σε αναμένα κάρβουνα", ακαθησία και αεικινησία (δυσκολία του να μείνεις ακίνητος και ήρεμος), αίσθηση του ότι "πρέπει να κάνω κάτι" χωρίς να υπάρχει (φαινομενικά τουλάχιστον) κάποιος στόχος για να εκπληρωθεί στο άμεσο περιβάλλον και μια γενικότερη εμπειρία έντασης π.χ. "σαν να είμαι στην τσίτα". Κάποιες φορές υπάρχει και η αίσθηση ενώς απροσδιόριστου φόβου.




Στον γνωστικό/ψυχολογικό τομέα όπου και αποτελεί ένα από τα βασικά κριτήρια (αλλά σχεδόν πάντα το τελευταίο που καταλαβαίνουν τα άτομα που έχουν την διαταραχή), υπάρχει μια διαρκής ανησυχία για διάφορες καταστάσεις της καθημερινότητας. Το άτομο εμφανίζει συχνά "άγχος προσδοκίας" δηλαδή ανησυχεί σε υπερβολλικό βαθμό για μελλοντικά/επικείμενα γεγονότα π.χ. από μια σημαντική συνάντηση στην εργασία μέχρι έναν απλό καφέ με ένα φίλο (που δεν έχουν να κάνουν με αγοραφοβία η τις κρίσεις πανικού). Το άτομο μπορεί να σκέφτεται το χειρότερο και να "καταστροφολογεί" για διάφορες καταστάσεις χωρίς το ίδιο να το καταλαβαίνει.



(Χαρακτηριστικό παράδειγμα μια μέρα που μου τηλεφώνησε η μητέρα μου και αρχίζαμε να μιλάμε για την μετάθεση μου-είμαι φαντάρος αυτή την περίοδο-και άρχιζα να της λέω συνέχεια "αν συμβεί αυτό..και αν συμβεί εκείνο" σε φάση που η μητέρα μου μου απαντάει "πωω κλείνω με άγχωσες"! (λολ) οπότε σταματάω ο ίδιος σε μια φάση και αναρωτιέμαι "πωω τι σκέφτομαι και τι λέω δεν πάω καλά"!)



Γενικά τα άτομα με ΓΑΔ τείνουν να κάνουν την "τρίχα, τριχιά". Ως αποτέλεσμα όλως αυτών, είναι συνήθες να υπάρχει αίσθημα κόπωσης η/και το άτομο να εξαντλείται εύκολα από διάφορες νοητικές διεργασίες όπως και να παρουσιάζει αδυναμία συγκέντρωσης και εστίασης της προσοχής για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Τα προβλήματα ύπνου επίσης δεν σπανίζουν.


Όπως σε σχεδόν όλες τις ψυχικές διαταραχές έτσι και στην ΓΑΔ το άτομο κάνει δυσλειτουργικές σκέψεις που μπορεί ο/η ίδιος/α να μην καταλαβαίνει (Negative Automatic Thoughts "NATs", δηλαδή "αρνητικές αυτόματες σκέψεις).


Για να γίνει η διάγνωση, το άτομο πρέπει να έχει κάποια από αυτά τα συμπτώματα ( με το βασικό να είναι η υπερβολική ανυσηχία) για τουλάχιστον 6 μήνες. Η ΓΑΔ έχει μεγάλο βαθμό συν-νοσηρότητας με την διαταραχή μείζονας κατάθλιψης (κλινική κατάθλιψη) όπου και εκτιμάται περίπου ότι το 19% των ατόμων με ΓΑΔ μπορεί να την εμφανίσουν. Είναι πιθανό έτσι λοιπόν ότι λόγο της συνεχόμενης πίεσης το άτομο να αρχίζει να κουράζεται και να οδηγηθεί σε αντιδραστική κατάθλιψη. Σημαντική συνοσηρότητα υπάρχει επίσης και με την διαταραχή κρίσεων πανικού (περίπου το 9% των ατόμων με ΓΑΔ τηρούν και τα κριτήρια για διαταραχή κρίσεων πανικού) όπως και με υποχονδρίαση και διάφορες σωματοποιήσεις.


Τα αίτεια της ΓΑΔ όπως και με όλες τις ψυχικές διαταραχές αποτελούν μια μίξη γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων, αυτό που η ψυχοπαθολογία ονομάζει το "βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο" της ψυχικής διαταραχής. Σύμφωνα με αυτό το κυρίαρχο μοντέλο, τα άτομα με ΓΑΔ, κρίσεις πανικού η άλλες αγχώδεις και συναισθηματικές διαταραχές έχουν πιθανότατα κληρονομήσει ένα ποιο ευαίσθητο "λιμβικό σύστημα". Το λιμβικό σύστημα εμπεριέχει τις ποιο παλιές εγκεφαλικές δόμες του εγκεφάλου όπως τον "ιππόκαμπο" και το κύκλωμα του φόβου γνωστού και ως "αμυγδαλή". Αυτές βρίσκονται θαμμένες κάτω από τον τεράστιο "νεο-φλοιό" (στον οποίο εδρεύουν οι ποιο σύνθετες νοητικές διεργασίες και η σκέψη) και παίζουν σημαντικό ρόλο σε πρωτόγονες συναισθηματικές αντιδράσεις, όπως στον "φόβο/στρες", καθώς και στην "ανταμοιβή".




Αυτό, σε συνδυασμό με γεγονότα στην ζωή που το άτομο αντιλαμβάνεται ως αρνητικά, στρεσογόνα, επικίνδυνα (με την συγκεκριμένη η ποιο αφηρημένη έννοια), ο φόβος/ανησυχία του ατόμου μπορεί να "ξεφύγει". Το μυαλό και το σώμα του ατόμου νομίζει (λανθασμένα?) ότι έπεται κίνδυνος και έτσι φυσιολογικά "βρίσκεται σε μια μόνιμη "κατάσταση κινδύνου", η καρδιά είναι ποιο ευαίσθητη για να δώσει αίμα, οι μύες είναι έτοιμοι για δράση και το μυαλό δημιουργεί καταστροφικές υποθέσεις ώστε να εκτιμήσει το χειρότερο επικείμενο συμβάν. Αυτές οι διεργασίες προκαλούν όλη αυτή την ποικιλία ψυχολογικών και σωματικών συμπτωμάτων.



Τέτοιου τύπου διεργασίες μπορεί να μην είναι υπαρκτές μόνο στην ΓΑΔ αλλά να είναι κοινές σε όλες τις διαταραχές άγχους και διάθεσης, ίσως ακόμα και στην παρανοική ψύχωση (αλλά όχι σε άλλου είδους ψυχώσεις όπως π.χ. στην αποδιοργανωτική σχιζοφρένια η σε καταστάσεις νοητικής στέρησης όπως π.χ. στον αυτισμό που τα αίτια φαίνονται να είναι ποιο νευρολογικά παρά ψυχιατρικά). Π.χ. σε όλες αυτές τις καταστάσεις το λιμβικό σύστημα (που οι νευρώνες του επικοινωνούν κυρίως με τους νευροδιαβιναστές σεροτονίνη, ντοπαμίνη και επινεφρίνη μεταξύ άλλων, τους νευροδιαβίβαστές δηλαδή που επηρεάζουν τα φάρμακα οπότε και την επικοινωνία/βαθμό ενεργοποιήσης των νευρώνων και αυτών των εγκεφαλικών περιοχών που τα αποτελούνε) μπορεί να είναι ποιο "ευαίσθητο" (π.χ. να υπο- η να υπερ-λειτουργεί) κάτι που "αντιλαμβάνεται" ο "έξυπνος" "νεο-φλοιός" από πάνω και δημιουργεί "ερμηνείες" αυτής της κατάστασης. Αυτές οι "ερμηνείες" μπορεί να είναι αρνητικές, οπότε οι αλυσιδωτές αρνητικές ερμηνείες μπορεί να οδηγήσουν σε μια διαταραχή (π.χ. στην ΓΑΔ η στην κατάθλιψη) η θετικές, οπότε οι αλυσιδωτές θετικές ερμηνοίες μπορούν να οδηγήσουν σε ευφωρία και ευμάρεια (κάτι που ίσως κάνει η Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία).








Όπως και σε όλες τις διαταραχές άγχους και διάθεσης, ο κυρίαρχος τρόπος αντιμετώπισης της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής είναι η Γνωστική-Συμπεριφορική Θεραπεία (Cognitive-Behavioural Therapy, CBT, η ΓΣΘ στα Ελληνικά) και η φαρμακευτική αγωγή. Από αυτές, η Γνωστική-Συμπεριφορική Θεραπεία δείχνει να είναι η ποιο αποτελεσματική και με μηδέν αντενδείξεις, αν και θέλει κάποιο καιρό (κάποιους μήνες) για να αρχίσει να έχει αποτελέσματα. Στο γνωστικό κομμάτι το άτομο μαθαίνει να αναγνωρίζει και να διαχειρίζεται τα ερεθίσματα/σκέψεις που του προκαλούν την υπερβολική ανησυχία (κρατώντας ημερολόγια, επαν-απροσδιορίζοντας την σημασία των στρεσογόνων σκέψεων και πεποιθήσεων του) ενώ στο συμπεριφορικό κομμάτι το άτομο μαθαίνει ασκήσεις χαλάρωσης και ελεγχόμενης αναπνοής. Σε περίπτωση που υπάρχουν συγκεκριμένες στρεσογόνες καταστάσεις, το άτομο με την βοήθεια του θεραπευτή εκτίθεται σε αυτές και μαθαίνει να ελέγχει το υπερβολικό του άγχος.





Από φαρμακευτικής άποψης, πρώτη επιλογή για την αντιμετώπιση της ΓΑΔ (καλλή αποτελεσματικότητα με ελάχιστες αντενδείξεις) είναι το Buspirone (Bespar) ένα "αγωνιστή της σεροτονίνης" που έχει αγχολυτικές αλλά όχι αντικαταθλιπτικές ιδιότητες. Το Bespar φαίνεται να βοηθάει στα "γνωστικά/ψυχολογικά συμπτώματα" (π.χ. ανυσηχία, ψυχολογικό άγχος προσδοκίας) αλλά όχι τόσο στα σωματικά. Άλλα φάρμακα που δείχνουν να βοηθάνε είναι τo άτυπo SSRI αντικαταθλιπτικό "escitalpram" (Cipralex)-(και στην περίπτωση της ΓΑΔ μάλλον βοηθάει περισσότερο από το παραδοσιακό fluoxetine του ίδιου είδους, δηλαδή του ladose/prozac), το άτυπο SNRI αντικαταθλιπτικό "venlafaxine" (Effexor) και το αντιεπιληπτικό pregabalin (Lyrica). Σε περίπτωση ταχυκαρδίας και έντασης, μικρές δώσεις από "beta-blockers" όπως το "Atenolol" (Tenormin), ρίχνουν τους καρδιακούς παλμούς η/και την αυξημένη πίεση και προκαλούν μια γενικότερη σωματική ηρεμία. Τα τελευταία δεν δρουν στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα αλλά στο Αυτόνομο όπου και μπλοκάρουν τα αποτελέσματα της αδρεναλίνης (που εκκρίνεται από το ψυχολογικό άγχος) στο καρδιαγγειακό σύστημα. Πρέπει να πω εδώ ότι στην περίπτωση φαρμάκων πρέπει πάντα να μιλάτε με τον γιατρό σας και σε καμιά περίπτωση φυσικά να μην συμβουλεύεστε κάποιο forum η post όπως αυτό/το δικό μου!


Άποψή μου είναι ότι τα φάρμακα δεν αποτελούν λύση αλλά προσωρινή ανακούφιση από τα συμπτώματα, όπως ακριβώς το panadol δεν γιατρέυει την ίωση αλλά ανακουφίζει από τα φυσιολογικά συμπτώματά της (π.χ. ανεβασμένος πυρετός). Παρ'όλα αυτά μπορούν να αποτελέσουν την ηλιαχτίδα σε μια χρόνεια γκρίζα και δυσφορική κατάσταση (που το άτομο έχει "κουραστεί" από το άγχος) και να οδηγήσει το άτομο σε μια ποιο αποφασιστική η/και αποτελεσματική ψυχοθεραπεία (π.χ. ΓΣΘ). Κατά την γνώμη μου αν η ΓΑΔ δεν είναι εκτός ελέγχου, η ΓΣΘ μπορεί από μόνη της πιθανότατα να οδηγήσει σε πλήρη αποκατάσταση, αρκεί το άτομο το ίδιο να το θέλει και να κάνει προσπάθεια, αφού η ΓΣΘ δεν είναι μια "παθητική" θεραπεία όπως η φαρμακευτική. Κατά την γνώμη μου είναι λάθος το άτομο να αισθάνεται ότι έχει "μια ασθένεια" και δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι'αυτή, αφού τέτοιες σκέψεις μπορούν να οδηγήσουν σε χειρότερες "αυτόματες αρνητικές σκέψεις" όπου το άτομο αισθάνεται "έρμαιο" της κατάστασης του. Αυτό είναι κρίμα αφού οι καταστάσεις όπως η ΓΑΔ πιθανότατα να μην αποτελούν ξεχωριστές ποιοτικές ασθένειες αλλά τις φυσικές αντιδράσεις του σώματος και της σκέψης σε ερεθίσματα που το ίδιο το άτομο για κάποιο (άγνωστο?) λόγο αισθάνεται να είναι παραπάνω απειλητικά. Άλλωστε το καινούργειο DSM-V που θα εμφανιστεί τα επόμενα χρόνια (το βιβλίο που χρησιμοποιούν οι κλινικοί ψυχολόγοι και ψυχίατροι για να κάνουν τις διαγνώσεις όπως της ΓΑΔς) θα παρουσιάζει τις ψυχικές διαταραχές σαν "συνεχείς διαστάσεις" κανονικών καταστάσεων και όχι σαν διαφορετικές ποιοτικά κατηγοριοποιήσεις. Υπο αυτήν την άποψη, άτομα με ΓΑΔ, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, ΙΨΔ η ακόμα και μανιοκατάθλιψη και παρανοική ψύχωση, βιώνουν ψυχολογικές καταστάσεις κοινές σε όλους τους ανθρώπους, αλλά σε (ίσως πολύ) μεγαλύτερο βαθμό και διάστημα.


Τέλος θεωρώ ότι είναι καλύτερο να μην βλέπουμε μεμονωμένα τα συμπτώματα των ψυχικών διαταραχών αλλά το άτομο στην ολότητά του. Ίσως το άτομο να είχε αρχίσει να αισθάνεται έτσι για κάποιο λόγο, ίσως κάποιο άσχημο περιστατικό η ανεκπλήρωτο στόχο και τελικά η τότε-φυσιολογική αντίδραση που έκανε σε αυτά τα γεγονότα να παρέμεινε (προκαλώντας μια μη-φυσιολογική κατάσταση). Θεωρώ ότι είναι καλλό λοιπόν να μην βλέπουμε μόνο πτυχές της κατάστασής του ατόμου αλλά τον άνθρωπο στο σύνολό του-την προσωπικότητα, τα βιώματα, αλλά και τους μελλοντικούς του στόχους. Ίσως αυτές οι αντιδράσεις "να χειροτερεύουν" η να "ξεφεύγουν"- επειδή χάνουμε το νόημα στην ζωή μας, "παγώνουμε" σε καταστάσεις που δεν μας αρέσουν και λησμονούμε τις επιθυμίες, τους στόχους και τα όνειρα μας. Γι'αυτό είναι καλλό κάθε άνθρωπος να γνωρίσει, να θυμηθεί η να (επανα-)προσδιορίσει, τι είναι από που έρχεται και που πηγαίνει. "To see the big picture" που λένε και οι Άγγλοι.


Thanks for reading και συγνώμη γα το μέγεθος!

[keep_walking]

Μπραβο petran...δεν εχει σημασια το μεγεθος τοσο οσο το οτι ειναι υπερβολικα καλογραμμενο...το διαβασα μονορουφι

[keep_walking]

Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή είναι μια κατάσταση που το άτομο βιώνει συνεχές έντονο άγχος για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η ΓΑΔ εκτιμάται ότι πλήττει περίπου το 3-5% του πληθυσμού οπότε είναι αρκετά συχνή. Η ΓΑΔ είναι μια διαταραχή που παρουσιάζεται κυρίως με σωματικά συμπτώματα όπως ανεβασμένοι παλμοί (που μπορεί να είναι αισθητοί και κατά την διάρκεια της ξεκούρασης-\"αίσθημα παλμών\"), συνεχής μυικός τόνος (ιδίως στον λαιμό,στους ώμους, στην πλάτη, στο στομάχι κλπ.), γαστρικά προβλήματα (π.χ. γαστρίτιδα), αίσθημα κόμπου στο λαιμό (που μπορεί να φτάσει μέχρι και σε δυσκολία κατάποσης), αίσθημα δυσκολίας στην αναπνοή, ζαλάδες κλπ.



Επίσης μπορεί να υπάρχει και αίσθηση υπερ-ετοιμότητας, μια εμπειρία του \"σαν να κάθομαι σε αναμένα κάρβουνα\", ακαθησία και αεικινησία (δυσκολία του να μείνεις ακίνητος και ήρεμος), αίσθηση του ότι \"πρέπει να κάνω κάτι\" χωρίς να υπάρχει (φαινομενικά τουλάχιστον) κάποιος στόχος για να εκπληρωθεί στο άμεσο περιβάλλον και μια γενικότερη εμπειρία έντασης π.χ. \"σαν να είμαι στην τσίτα\". Κάποιες φορές υπάρχει και η αίσθηση ενώς απροσδιόριστου φόβου.




Στον γνωστικό/ψυχολογικό τομέα όπου και αποτελεί ένα από τα βασικά κριτήρια (αλλά σχεδόν πάντα το τελευταίο που καταλαβαίνουν τα άτομα που έχουν την διαταραχή), υπάρχει μια διαρκής ανησυχία για διάφορες καταστάσεις της καθημερινότητας. Το άτομο εμφανίζει συχνά \"άγχος προσδοκίας\" δηλαδή ανησυχεί σε υπερβολλικό βαθμό για μελλοντικά/επικείμενα γεγονότα π.χ. από μια σημαντική συνάντηση στην εργασία μέχρι έναν απλό καφέ με ένα φίλο (που δεν έχουν να κάνουν με αγοραφοβία η τις κρίσεις πανικού). Το άτομο μπορεί να σκέφτεται το χειρότερο και να \"καταστροφολογεί\" για διάφορες καταστάσεις χωρίς το ίδιο να το καταλαβαίνει.

Δεν ειχα ποτε το πρωτο κομματι...αλλα τα αλλα δυο ως ψυχωτικος δεν μου ειναι αγνωστα...απο κει και περα μπορω να πω οτι τα ξεπερασα με τα χρονια ως ενα βαθμο ικανοποιητικο αυτη τη στιγμη.
Μπορω να πω οτι καθε φορα που \"υποτροπιαζα\" κατα καποιο τροπο μετα ημουν πιο βελτιωμενος οσο και αν ακουγεται κουφο.

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking
Μπραβο petran...δεν εχει σημασια το μεγεθος τοσο οσο το οτι ειναι υπερβολικα καλογραμμενο...το διαβασα μονορουφι

Χαίρομαι που σ\'άρεσε keep! Έχεις ψηλά standards οπότε μετά το feedback σου αισθάνομαι ότι έκανα μια κάπως καλλή δουλειά αν και σε μια φάση μπορεί να παρα-έγινα τεχνικός! Εε εντάξει αν θέλει κάποιος μπορεί να πηδήξει κάποιες παραγράφους χεχε :P

[keep_walking]

Πως τα πας με το στρατο και το καθε...καρυδιας καρυδι...lol...μαζευε εμπειριες δεν προκειται να ξαναδεις τετοια ατομα στη ζωη σου μιας και οπως να το κανουμε εχουμε καποιο ελεγχο στο κοινωνικο μας περιβαλλον
Ο στρατος ειναι απιστευτος σε αυτο το τομεα...συναντας ατομα που δεν θα συναντουσες ποτε υπο πραγματικες συνθηκες.

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking


Δεν ειχα ποτε το πρωτο κομματι...αλλα τα αλλα δυο ως ψυχωτικος δεν μου ειναι αγνωστα...απο κει και περα μπορω να πω οτι τα ξεπερασα με τα χρονια ως ενα βαθμο ικανοποιητικο αυτη τη στιγμη.
Μπορω να πω οτι καθε φορα που \"υποτροπιαζα\" κατα καποιο τροπο μετα ημουν πιο βελτιωμενος οσο και αν ακουγεται κουφο.

Έτσι είναι, πολλά από αυτά τα συμπτώματα είναι κοινά σε πολλές ψυχικές διαταραχές γιατί εμπλέκονται εν μέρη κοινές εγγεφαλικές περιοχές και παρόμοιοι μηχανισμοί. Ας πούμε τα άτυπα αντιψυχωσικά επηρεάζουν και αυτά την σεροτονίνη. Πιστεύω ότι κατα βάθος και οι παρανοικές ψυχώσεις έχουν στον πηρύνα τους ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις. Ας πούμε το άτομο αποκτάει παράλογες ιδέες που όλες εμπεριέχουν τον φόβο (π.χ. με παρακολουθούν, με ελέγχουν και γενικά πλάθει υπερβολικά και παράλογα σενάρια). Δηλαδή μπορεί αυτές οι διαφορετικές αντιλήψεις να είναι εν μέρη αποτέλεσμα ενώς μεγάλου φόβου που νιώθει και αυτά τα νοητικά συμπτώματα να είναι αντιδράσεις σε αυτό τον μεγάλο φόβο. Ποιος ξέρει!


Μου ακούγεται λογικό πάντως ότι μετά από κάθε επεισόδιο νιώθεις καλύτερα γιατί ότι πάει κάτω πάει και πάνω και θα έλεγα ότι όσο κάτω άλλο τόσο πάνω μπορεί να πάει

[keep_walking]

Μου ακούγεται λογικό πάντως ότι μετά από κάθε επεισόδιο νιώθεις καλύτερα γιατί ότι πάει κάτω πάει και πάνω και θα έλεγα ότι όσο κάτω άλλο τόσο πάνω μπορεί να πάει

Ναι το εχω σκεφτει πολλες φορες αυτο...και εχεις δικιο,αλλα ειναι κατι παραπανω σαν να μενει μονιμη αλλαγη και δεν μιλαω για εκφυλισμο οπως αναφερεται συνηθως μετα απο καθε \"πτωση\" αλλα για καλυτερα απο πριν...απο τοτε που ειχα το πρωτο επεισοδιο.
Φυσικα εχω μειωσει και φαρμακευτικη αγωγη...εδω και 11 μηνες κοντα πανε τωρα.

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking
Πως τα πας με το στρατο και το καθε...καρυδιας καρυδι...lol...μαζευε εμπειριες δεν προκειται να ξαναδεις τετοια ατομα στη ζωη σου μιας και οπως να το κανουμε εχουμε καποιο ελεγχο στο κοινωνικο μας περιβαλλον
Ο στρατος ειναι απιστευτος σε αυτο το τομεα...συναντας ατομα που δεν θα συναντουσες ποτε υπο πραγματικες συνθηκες.

Λολ, καλά ο στρατός είναι μια αξέχαστη εμπειρία...το γέλιο που έχω ρίξει εκεί μέσα είχα να το ρίξω πολύ καιρό, σοβαρά σου μιλάω λολ. Δηλαδή είναι σαν να ξαναγυρνάς στο σχολείο. Βοηθάει που είμαι και υγειονομικό βέβαια και γενικά έχει καλλή ποιότητα ατόμων! Κάποια από τα άλλα στρατόπεδα που έχω επισκεφτεί όμως...jesus christ!!! Μιλάμε για την παράνοια και την κατάθλιψη ενσαρκωμένα σε ολόκληρες γεωγραφικές περιοχές...:P

[keep_walking]

χαχα μου θυμιζεις τα δικα μου...παρανοια,ο στρατος απο μονος του ειναι ενα εκτρωμα της κοινωνιας
Kαλα οσοι μου λεγανε οτι θα πανε στρατο...αφου περασα απο κει τους ελεγα...ετοιμαστειτε να ερθετε αντιμετωπη με την...απειρη βλακεια...τοση που δεν μπορει να διανοηθει ο εγκεφαλος σας σε ολα τα επιπεδα:P

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking

Μου ακούγεται λογικό πάντως ότι μετά από κάθε επεισόδιο νιώθεις καλύτερα γιατί ότι πάει κάτω πάει και πάνω και θα έλεγα ότι όσο κάτω άλλο τόσο πάνω μπορεί να πάει

Ναι το εχω σκεφτει πολλες φορες αυτο...και εχεις δικιο,αλλα ειναι κατι παραπανω σαν να μενει μονιμη αλλαγη και δεν μιλαω για εκφυλισμο οπως αναφερεται συνηθως μετα απο καθε \"πτωση\" αλλα για καλυτερα απο πριν...απο τοτε που ειχα το πρωτο επεισοδιο.
Φυσικα εχω μειωσει και φαρμακευτικη αγωγη...εδω και 11 μηνες κοντα πανε τωρα.

Keep αυτό που έπαθες πρόσφατα (που έγραφες ασταμάτητα!) θα το χαρακτήριζες σαν \"επεισόδιο\" η απλά σαν μια \"φάση\" που πέρασες? Προσοχή με την μείωση της αγωγής! :P


Είναι τρομερά θετικό πάντως που βελτιώνεσαι κάθε φορά! Φαίνεται ότι με κάποιο τρόπο ο εγκέφαλός σου αντισταθμίζει το επεισόδιο. Φυσικά αν όντως συμβαίνει αυτό είσαι καρα-τυχερός αφού πολλές φορές τα ψυχωσικά επεισόδια αφήνουν κάποια μόνιμη αναπηρία.Σάμπως ξέρει και κανένας τι γίνεται στις ψυχώσεις? (όπως δηλαδή και στις ποιο πολλές ψυχικές διαταραχές). Οι ψυχώσεις και η σχιζοφρένεια αποτελούν μερικές από τις ποιο αινιγματικές διαταραχές damn! :P

[keep_walking]

Επεισοδιο ηταν...δεν υπαρχει αλλη λογικη εξηγηση...οσο και να με εξωθησαν στα ορια μου ορισμενες καταστασεις,αλλα βγηκα απο αυτο πιο...χαλαρος και λιγοτερο αγχωδης και αν μη τι αλλο πιο κοινωνικος απο πριν.

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking
Επεισοδιο ηταν...δεν υπαρχει αλλη λογικη εξηγηση...οσο και να με εξωθησαν στα ορια μου ορισμενες καταστασεις,αλλα βγηκα απο αυτο πιο...χαλαρος και λιγοτερο αγχωδης και αν μη τι αλλο πιο κοινωνικος απο πριν.

Ευτυχώς πάει πέρασε και αυτό! Όντως σε βλέπω ανανεωμένο πάντως. Keep Walkin Keep!

Θυμάμαι ότι είχα μπει μια φωρά το καλοκαίρι βιαστικά και είδα το thread της afrulaς που ήταν σε κρίση και αμέσως μετά ακολούθησες και εσύ...πράγμα που σημαίνει ότι οι \"διακοπές\" δεν είναι τόσο καλές όσο θέλουν να πιστεύουμε λολ!

[keep_walking]

χαχα διακοπες...με την γυναικα που κυνηγουσα να εχει φυγει,με τους φιλους που καταλαβα οτι δεν κολλαω και δεν ειναι και τοσο φιλοι,χωρις δουλεια να απασχολω το μυαλο μου,χωρις λεφτα να ξεφυγω για οπουδηποτε...ηταν φινα:P

[melene]

πολυ καλο και κατατοπιστικοτατο πετραν.ευχαριστω που το ποσταρες

[PETRAN]

Originally posted by keep_walking
χαχα διακοπες...με την γυναικα που κυνηγουσα να εχει φυγει,με τους φιλους που καταλαβα οτι δεν κολλαω και δεν ειναι και τοσο φιλοι,χωρις δουλεια να απασχολω το μυαλο μου,χωρις λεφτα να ξεφυγω για οπουδηποτε...ηταν φινα:P

Λολ και εγώ πέρασα φοβερό καοκαίρί...στο... στρατό...!


Τέτοια καλοκαίρια μακριά, να μην ξανάρθουνε α-πα-πα!