Ποιο μυστήριο σας συναρπάζει;

[φοβισμενη!!!!]

Με συναρπάζει το μυστήριο του εγκεφάλου κ πως είναι δυνατόν να το γυρίσουμε να σκέφτεται όμορφα

[WildHoney]

Το μυστήριο της φύσης, της ζωής της ίδιας, των διαφόρων φυτών, της ποικιλομορφίας της ανθρώπινης κατάστασης, των ειδών, επίσης έχω μανία με συλλογές και αυτές περιλαμβάνουν όχι μόνο την υλική τους πλευρά, αλλά και τη σκέψη πάνω σε αυτά που συλλέγω. Επίσης, το μυστήριο της ανθρώπινης ψυχολογίας, οι διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν τη σκέψη και κατά συνέπεια το σώμα μας, τις ορμόνες μας, τη χημεία, τον έρωτα, τη συμπεριφορά.
Αλλά ποτέ δε θέλω ένα μυστήριο να με γοητεύει γιατί είναι μυστήριο, θέλω να μάθω πίσω από αυτό τι γίνεται, όσο με βοηθάει ο εγκέφαλός μου φυσικά.

[Vox]

To μεγαλυτερο μυστηριο του συμπαντος.... Ειναι ο χωρόχρονος άπειρος ή πεπερασμένος; Η απαντηση στην πραγματικοτητα ειναι σχεδον αδυνατον να δοθεί, ενω για καποιους επιστημονες ειναι παντελως αδύνατον λόγω της φύσης των φωτονίων!!!

Είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα. Ένα άλλο είναι τι γίνεται στο εσωτερικό μιας μελανής οπής. Γνωρίζουμε ότι σε μελανές οπές γιγαντιαίων διαστάσεων οι παλιρροϊκές δυνάμεις είναι μάλλον ασθενείς, σε σημείο που ένας άνθρωπος δεν θα καταλάβαινε πότε θα περνούσε τον ορίζοντα των γεγονότων. Τι θα έβλεπε όμως αν περνούσε, αφού το σκάφος του και ο ίδιος δεν θα καταστρέφονταν άμεσα; Τι υπάρχει τελικά εκεί μέσα; Και ποια είναι η φυσική σημασία της χωροχρονικής ανωμαλίας που βρίσκεται στο εσωτερικό της μελανής οπής; Τι σημαίνει ότι υπάρχει ένα σημείο στο οποίο απειρίζεται η βαθμωτή καμπυλότητα του χωροχρόνου; Πώς γίνεται εκεί ο χωρόχρονος; Και τι φαινόμενα λαμβάνουν χώρα στη γειτονιά του σημείου αυτού; Πολύ φοβάμαι ότι δεν πρόκειται καν να πλησιάσουμε στις απαντήσεις στη διάρκεια ύπαρξης του ανθρώπινου είδους.

Άλλο ερώτημα: υπάρχουν χωροχρονικές σκουληκότρυπες; Δεν έχουμε παρατηρήσει κάτι που να κινεί τις υποψίες ως σήμερα. Μπορεί να ειπωθεί εμπεριστατωμένα κάτι για την ολική τοπολογία του χωροχρόνου; Π.χ. ποια μπορεί να είναι η πρώτη ομάδα ομοτοπίας π₁(Μ) ενός χωροχρόνου Μ και ποια είναι πραγματικά η αντίστοιχη ομάδα του δικού μας χωροχρόνου;

Ένα άλλο: ξέρουμε ότι η διαστολή του χρόνου και η συστολή του μήκους είναι φυσικές απόρροιες της χωροχρονικής γεωμετρίας (ο χωρόχρονος είναι μια πολλαπλότητα Lorentz, δηλαδή pseudo-Riemannian εφοδιασμένη με μετρικό τανυστή που έχει υπογραφή (1,3)). Αλλά τι υπάρχει πίσω απ' αυτό; Γιατί είναι έτσι;

[user]

είναι έτσι αν έτσι νομίζουμε.

πιστεύω πως στο μέλλον θα διαψευστουν -;- όλα όσα πιστεύουμε σήμερα, όπως όταν ανακαλύψαμε ότι η γη γυρίζει.

[Vox]

To μεγαλυτερο μυστηριο του συμπαντος.... Ειναι ο χωρόχρονος άπειρος ή πεπερασμένος; Η απαντηση στην πραγματικοτητα ειναι σχεδον αδυνατον να δοθεί, ενω για καποιους επιστημονες ειναι παντελως αδύνατον λόγω της φύσης των φωτονίων!!!

Μερικές ακόμα σκέψεις γύρω από αυτό.

Ο ορισμός του πεπερασμένου για τον χωρόχρονο μπορεί να είναι προβληματικός. Ακούγεται ως αυτονόητος αλλά δεν είναι, γιατί μας παρασύρει η διαίσθηση που έχουμε αναπτύξει μέσα από την τρισδιάστατη αντίληψη που διαθέτουμε, και η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ευκλείδεια γεωμετρία.

Σύμφωνα με το θεώρημα Heine-Borel, μέσα σε έναν Ευκλείδειο χώρο Rⁿ, ένα υποσύνολο S είναι κλειστό και φραγμένο αν και μόνο αν είναι συμπαγές. Η έννοια του κλειστού και φραγμένου είναι αυτή που αντιστοιχεί στο πεπερασμένο. Η συμπάγεια από την άλλη είναι μια γενική τοπολογική ιδιότητα που σχετίζεται με την κάλυψη ενός τοπολογικού χώρου από μια συλλογή υποσυνόλων του. Οπότε, μια φυσική γενίκευση για το πεπερασμένο στη γεωμετρία Lorentz, η οποία παρέχει το γεωμετρικό μοντέλο ενός χωροχρόνου, θα ήταν το συμπαγές, που δεν εξαρτάται από μετρικές δομές. Αποδεικνύεται όμως ότι σε μια συμπαγή πολλαπλότητα Lorentz υπάρχουν κλειστές χρονοειδείς καμπύλες (αυτές που ακολουθεί κάθε μη μηδενική μάζα στο χωρόχρονο). Αυτό παραβιάζει ευθέως τον θεμελιώδη αιτιατό χαρακτήρα που πρέπει να έχει ένας χωρόχρονος και οφείλεται στο ότι στην περίπτωση αυτή ο μετρικός τανυστής δεν ορίζει μετρικό χώρο. Π.χ. μπορεί διαφορετικά σημεία να έχουν απόσταση μηδέν στις τέσσερις διαστάσεις (τέτοια είναι τα σημεία στις γραμμές διάδοσης του φωτός).

Άρα η συμπάγεια δεν είναι καλή γενίκευση, εκτός κι αν δεν τα έχουμε δει όλα (δηλαδή αν η επιστροφή στο παρελθόν είναι εφικτή και απλά δεν έχει παρατηρηθεί ακόμα - απίθανο βέβαια). Μια άλλη επιλογή θα ήταν να χαλαρώσουμε τη συνθήκη του πεπερασμένου και να μην την αναζητήσουμε στο σύνολο του χωροχρόνου αλλά στις λεγόμενες χωροειδείς φέτες, δηλαδή στο κομμάτι του χωροχρόνου που ορίζεται σε συγκεκριμένο τοπικό σύστημα συντεταγμένων (t,x,y,z) από την εξίσωση t = t₀ για μια δοσμένη σταθερή τιμή t₀. Ουσιαστικά, όλες οι άμεσες παρατηρήσεις είναι αυτού του είδους, γίνονται δηλαδή εντός ενός τοπικού συστήματος συντεταγμένων. Αλλά ακόμα και σε αυτή την τοπική (και πιο περιορισμένη) προσέγγιση, απάντηση δεν μπορεί να δοθεί όσον αφορά το πεπερασμένο της χωροειδούς υπερεπιφάνειας.

Το πρόβλημα φυσικά απασχολεί την επιστημονική κοινότητα αλλά για την ώρα είναι παραδεκτό ότι δε θα μάθουμε ποτέ τι πραγματικά συμβαίνει. Εδώ είναι ένα πρόσφατο εκλαϊκευμένο άρθρο πάνω σ' αυτό το θέμα. Προσεγγίζει επίσης το πολύ ενδιαφέρον ζήτημα της επέκτασης του σύμπαντος. Δεν εννοούμε εδώ την κίνηση των ουράνιων σωμάτων αλλά τη διαστολή του ίδιου του χώρου που έχει επιβεβαιωθεί μέσα από τις παρατηρήσεις.