Ημικρανική αύρα.το έχει κάνεις?

[Noname144]

Μετά από μια ώρα εχθές μου πέρασε. ...τώρα δεν είναι θολό Είμαι καλά...αλλά κράτησε για μια ώρα θολό χθες... τέλος πάντων ελπίζω να ηρεμήσω γιατί από το ένα στο άλλο με πάει πάλι...επίσης τώρα εχω σαν δύσπνοια εστιάζω στην αναπνοή μου δεν μπορώ να κοιμηθώ νιώθω σαν κούραση στην ανάσα...προσπαθώ να είμαι ήρεμη

[_Vassilis]

Εντάξει, ψυχραιμία με αυτά, τα έχουμε ξαναπεί, είναι το άγχος σου που ψάχνει να βρει δίοδο να βγει, να σωματοποιηθει. Απο μια άποψη είναι καλό αυτό γιατί εκτονώνεται και φεύγει, ειχες μαζεμένο πολύ από ότι φαίνεται. Αλλα τα ψυχοσωματικά που σου κάνει είναι προφανώς πολύ δυσάρεστα. Επόμενο είναι όταν εστιάζει η προσοχή σου εκεί (πχ αναπνοή) να εντείνεται και το αντίστοιχο σύμπτωμα. Αν την άλλη μέρα σκεφτείς κάτι άλλο θα σε πιάσει εκεί. Από αυτό και μόνο μπορείς να καταλάβεις ότι είναι από το άγχος και την κακή ψυχολογία σου. Προσπάθησε όσο μπορείς να κοιμάσαι καλά, να ξεκουράζεται ο οργανισμός σου, είναι πολύ βασικό αυτό και για τα ψυχολογικά και τα άγχη. Εγω έχω μεγάλο θέμα με τον ύπνο μου. Πολλές φορές για να ηρεμήσω και να κοιμηθώ αφήνω να παίζουν βιντεάκια σαν κι αυτό εδώ, με ηρεμούν. Δοκίμασε το μήπως σε βοηθήσει. Μην το βάλεις κάτω, άμα πεισμώσεις και αντέξεις τη φουρτούνα μετά θα ηρεμήσεις και θα βγεις δυνατότερη από όλο αυτό και με πολύτιμη εμπειρία για το μέλλον. Κανε τα συμπτώματα σου «φίλους» σου. Μάθε τα ώστε να μπορείς να τα διαχειρίζεσαι ευκολότερα και να μη σε αιφνιδιάζουν όταν σε πιάνουν. Και μάθε να διακρίνεις ποια είναι τα συνήθη συμπτώματα του άγχους σου ή πότε συμβαίνει κάτι άλλο, καινούριο. Γιατί και οι αγχώδεις «δικαιούνται» να αρρωσταίνουν, μην τα αποδίδουμε όλα στο ψυχολογικό. Γενικά προσπάθησε να παραμένεις ψύχραιμη και ήρεμη ώστε να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, ο λεγόμενος «φόβος του φόβου». Βρες πραγματάκια που σε ηρεμούν να μπορείς να καταφεύγεις τις δύσκολες ώρες, όπως το να ακούσεις λίγη κλασική μουσική. Αναλόγως τι δουλεύει για τον καθένα, εσύ θα βρεις τα δικά σου φυσικά «ηρεμιστικά».

https://youtu.be/bn9F19Hi1Lk?si=jfZ0SGlBmDDfw0aD

[Noname144]

Εδώ και λίγες μέρες νιώθω μια αίσθηση ότι θα παθω ανακοπή
Μια κούραση και αίσθηση ότι θα λιποθυμήσω και θα σβήσω....ελπίζω να μην πεθάνω έχω και μικρό παιδάκι...γενικά είμαι πολύ αγχωμενη...δεν τα πολύ καταφέρνω.εσθ τι κάνεις?

[_Vassilis]

Εντάξει, αυτή την αίσθηση του «νομίζω ότι θα πάθω ανακοπή και θα σβήσω» την έχεις ξανανιώσει, έχεις πάει και στον καρδιολόγο και δε βρήκε κάτι οπότε καταλαβαίνεις ότι είναι ο παράγοντας άγχος που επηρεάζει. Κοιτα να δεις, κι εγώ αυτές τις μέρες σέρνομαι, πονάει το κορμί μου, δεν έχω κουράγιο, με το ζόρι να κάνω κάτι. Αλλα η διαφορά είναι ότι επειδή (τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της ζωής μου..) δεν αγχώνομαι τι στο καλό μου συμβαίνει και νιώθω έτσι, δεν έχω αυτό το φόβο που λες ότι «θα σβήσω». Εμενα ξέρω από κάθε χρόνο ότι με επηρεάζει αυτή η αλλαγή της εποχής, η υγρασία, τα ασταθή βαρομετρικά. Μεχρι ο οργανισμός να κάνει μια προσαρμογή στο φθινόπωρο είμαι έτσι. Με πιάνει σε άκυρες ώρες υπνηλία, ενώ γενικά έχω πρόβλημα με τον ύπνο, άλλες φορές μου κάνει πονοκέφαλο. Τα ξέρω αυτά. Εσυ που έχεις λίγο παραπάνω αυτό το άγχος μην πάθεις κάτι κατευθείαν ο φόβος αυτός λειτουργεί πολλαπλασιαστικά πάνω σε οποιοδήποτε σύμπτωμα και φοβάσαι το χειρότερο. Μην ανησυχείς, δεν πεθαίνει έτσι εύκολα ο άνθρωπος, εδώ θα είσαι και θα καμαρώνεις το παιδάκι σου καθώς θα μεγαλώνει. Κοιτα όμως να τα φιλοσοφήσεις λίγο αλλιώς τα πράγματα και να αποβάλλεις αυτό το υπερβολικό άγχος το οποίο όταν παραμείνει για καιρό μπορεί όντως να γίνει νοσογόνο. Κάντο και για σένα αλλα και για το παιδί σου. Σε αυτές τις ηλικίες απορροφούν τα πάντα σαν σφουγγάρια και αυτό το άγχος σου μπορεί να το επηρεάσει (άθελα σου). Μην υποτιμήσεις ποτέ τις κεραίες και το αισθητήριο του. Χάρισε του μια πιο ήρεμη μητέρα. Κι άμα είναι να πάθουμε κάτι ας το πάθουμε, μήπως μπορούμε όλα να τα ελέγξουμε? Οχι.. Δε λέω βέβαια να αγνοείς τα συμπτώματά σου ή να μην κάνεις τις εξετάσεις σου ή να μην πηγαίνεις στο γιατρό όταν πρέπει, αλλα παρατήρησε τον εαυτό σου με ψυχραιμία όσο γίνεται και μάθε να διαχωρίζεις ένα γνωστό σύμπτωμα του άγχους σου που έχει εμφανιστεί πολλές φορές, το έχεις ελέγξει με το γιατρό και όλα τα απαραίτητα, από κάτι άλλο, καινούριο ή από μια αλλαγή ή επιδείνωση. Αλλα πάρε και λίγο μακριά το μυαλό σου από όλα αυτά. Σπάσε το φαύλο κύκλο. Οσο η αγχωμένη σκέψη σου τριγυρνάει στα συμπτώματα τόσο θα σκέφτεσαι το χειρότερο. Πάντως μη σου κάνω τον έξυπνο, έχω περάσει τέτοιες φάσεις στο παρελθόν και ξέρω πόσο δύσκολο και δυσάρεστο είναι. Κανε κουράγιο.. Άστο να εκτονωθεί, να βγει, να περάσει και μετά να σε αφήσει ήσυχη. Οσο παραμένεις (το κατα δυναμιν..) ψύχραιμη, τόσο ευκολότερα θα σε αφήσει ήσυχη. Το καύσιμο όλου αυτού είναι το δικό σου υπερβολικό άγχος και το απλό τετριμμένο σύμπτωμα είναι η αφορμη απλά.

[Noname144]

Eιλικρινα σε ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνεις...δεν υπάρχουν λόγια....να σε έχει ο Θεός καλά και σένα και τους δικούς σου ....μακάρι να υπάρχει περισσότερη άνθρωπια εκεί εξω

[Noname144]

Απόψε δεν μπορώ ν κοιμηθώ...νιώθω σαν ναυτία ανακατοσουρα στο στομάχι..πάω να κοιμηθώ και νιώθω ότι θα κάνω εμετό....με έχει πιάσει πανικός τώρα....γιατί αισθάνομαι έτσι? Νιώθω ότι έχω κάτι σοβαρό για να μην με παίρνει ο ύπνος από την ναυτία...η αλήθεια είναι ότι σήμερα είχα μια απαίσια μέρα.... αλλά δεν ξέρω αν παίζει ρόλο αυτό

[Noname144]

Με ενοχλεί το στομάχι μου σαν ανακατοσουρα λες και θα κάνω εμετό σαν καούρα...μια περίεργη αίσθηση...η οποία δεν με αφήνει να κοιμηθώ...και το μυαλό μου πάει στο χειρότερο....

[_Vassilis]

Απόψε δεν μπορώ ν κοιμηθώ...νιώθω σαν ναυτία ανακατοσουρα στο στομάχι..πάω να κοιμηθώ και νιώθω ότι θα κάνω εμετό....με έχει πιάσει πανικός τώρα....γιατί αισθάνομαι έτσι? Νιώθω ότι έχω κάτι σοβαρό για να μην με παίρνει ο ύπνος από την ναυτία...η αλήθεια είναι ότι σήμερα είχα μια απαίσια μέρα.... αλλά δεν ξέρω αν παίζει ρόλο αυτό

Με ενοχλεί το στομάχι μου σαν ανακατοσουρα λες και θα κάνω εμετό σαν καούρα...μια περίεργη αίσθηση...η οποία δεν με αφήνει να κοιμηθώ...και το μυαλό μου πάει στο χειρότερο....

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, να είσαι καλά. Η αλήθεια είναι ότι δεν έκανα και τίποτα το ιδιαίτερο αλλά αν αυτά που λέμε εδώ βοηθανε έστω και λίγο την κατάσταση αυτό με κάνει κι εμένα χαρούμενο. Εγώ πιστεύω ότι και η ίδια η παρέα από μόνη της είναι βοηθητική. Εγώ τουλάχιστον όταν δεν είμαι καλά με βοηθάει κάπως το να μπορώ να μιλήσω σε κάποιον. Λοιπον, πάμε σε αυτά που έχω στο bold τα οποία είναι καθαρά ενδεικτικά, στην πραγματικότητα υπάρχουν πολύ περισσότερα τέτοια. Πρεπει σιγά σιγά έπειτα από τόσες φορές που σου έχουν συμβεί τα γνωστά σου συμπτώματα να αρχίζεις να τα επεξεργάζεσαι λίγο διαφορετικά, να τα αντιμετωπίζεις κάπως πιο ψύχραιμα. Αυτό το «νιώθω πως θα μου συμβεί κάτι κακό», «νιώθω πως σβήνω», «φοβάμαι πως θα πεθάνω», πες συμπληρωματικά στον εαυτό σου πως ναι μεν νιώθω έτσι τώρα, αλλά το ‘χω ξαναπεράσει άλλες 100 φορές αυτό και τελικά ούτε συνέβη κάτι κακό, ούτε έσβησα, ούτε πέθανα, είναι ο φόβος μου αυτός, το άγχος μου. Που εξωτερικεύεται με αυτόν τον άκρως δυσάρεστο αλλά πλήρως ακίνδυνο τρόπο. Ειδικα για τα συμπτώματα που επαναλαμβάνονται και τα εχεις ψάξει με γιατρούς και εξετάσεις. Και όσο θα προσπαθείς να διατηρήσεις αυτή την στοιχειώδη ψυχραιμία θα δεις ότι και το αίσθημα αυτό θα γίνει πιο διαχειρίσιμο. Ο πανικός θα γίνει ένας διαχειρίσιμος φόβος και αν συνεχίσεις με αυτόν τον τρόπο παρακάτω θα είναι απλά μια ενόχληση που σου συμβαίνει κάπου κάπου και στο τέλος, γιατί όχι, μπορεί και να σε αφήσει τελείως. Οπως και το άγχος σου. Θέλει όμως και μια συνειδητή και συστηματική προσπάθεια κι από εσένα. Θέλει όπως είπαμε να φιλοσοφήσεις λίγο αλλιώς τη ζωή σου, να αποδεχτείς ότι δεν έχουμε τον έλεγχο πάνω στο οτιδήποτε μας συμβαίνει και να λυτρωθείς από αυτόν τον ιδεοψυχαναγκασμο αφήνοντας τον εαυτό σου, το παιδί σου και τους ανθρώπους που αγαπάς και αγωνιάς για το καλό τους, στα χέρια του μεγαλύτερου παιδαγωγού που λέγεται ζωή. Τωρα όσον αφορά τα πρακτικά, θα επαναλάβω πάλι το πόσο ωφέλιμη είναι η συστηματική σωματική δραστηριότητα, κυρίως η αερόβια. Το περπάτημα, ένα χαλαρό τρέξιμο. Όλες αυτές οι ορμόνες του στρες που βγαίνουν στην κυκλοφορία μας όταν είμαστε αγχωμένοι είναι οι ίδιες με αυτές που βγαίνουν και στην άσκηση. Το συναίσθημα με το οποίο επενδύονται είναι που κάνει το βίωμα διαφορετικό. Τα επινεφρίδια μας τις ίδιες ορμόνες βγάζουν, είτε παθαίνουμε πχ μια κρίση πανικού επειδή μπήκαμε σε έναν κλειστό χώρο (πχ το μετρό) , ή γιατί είμαστε adrenaline junkies και κάνουμε αλεξίπτωτο πλαγιάς. Στη μια περίπτωση το βίωμα είναι άκρως δυσάρεστο, στην άλλη όμως το επιδιώκουμε και πληρώνουμε αδρά για να το ζήσουμε. Λοιπον, τα ίδια που γράφω παραπάνω θα ξαναπώ. Πήγαινε βρες ένα καλό ζευγάρι walking/running παπούτσια, άνω των 100 ευρώ (να φανταστείς αυτά που έχω εγώ είναι 200 αλλά είναι τα μόνα που δεν πονάνε τα πόδια μου και επίσης είναι πολύ ανθεκτικά), βάλε στα ακουστικά την αγαπημένη σου μουσική και ξεκίνα περπάτημα. Άρχισε με όσο νιώθεις άνετα χωρίς να κουράζεσαι. 20 λεπτά? Τέταρτο? Οσο μπορείς. Και παρακάτω αύξησε το σταδιακά μέχρι να πιάσουμε το μισάωρο. Αλλα πρέπει να το κάνεις συστηματικά αυτό, τουλάχιστον 4-5 φορές την εβδομάδα. Τωρα ακόμα έχει καλό καιρό και ευνοεί. Παρακάτω που θα πιάσουν τα κρύα και οι βροχές θα πρέπει να έχεις ήδη προετοιμάσει την επόμενη λύση αν αυτό δε σε βολεύει να το συνεχίσεις. Να πας να πάρεις ένα καθιστό ποδήλατο γυμναστικής για το σπίτι, αυτά δηλαδή που αντί για σέλα έχουν κανονικό κάθισμα. Και που κάνεις ποδήλατο σχεδόν σε ημιξαπλωτη θέση, είναι οριζόντια δηλαδή η κίνηση πιο πολύ, δεν είσαι καθιστή κατακόρυφα. Ειναι πολύ ξεκούραστο. Θα βάλεις μπροστά μια οθόνη, θα έχεις βρει μια αγαπημένη σειρά με εικοσάλεπτα ή μισάωρα επεισόδια και θα λες για να δω το επόμενο επεισόδιο της σειράς που έχει αγωνία θα είναι η ώρα της γυμναστικής μου κάθε μέρα. Ετσι θα έχεις και ένα κίνητρο και δε θα είναι βαρετή η ώρα της άσκησης. Αλλα θα πρέπει να πειθαρχησεις στον εαυτό σου αυτά να γίνονται σε συστηματική βάση, όχι να πάρουμε το ποδήλατο, να κάνουμε 2-3 φορές και μετά να μετατραπεί σε κρεμάστρα για τα ρούχα. Ολα αυτά δε λειτουργούν με το να τα κάνεις μερικές φορές. Πρέπει να γίνουν τρόπος ζωής, πρέπει να αλλάξεις ριζικά τη ζωή σου, τις δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο σου, και μόνο όταν αυτό γίνει πραγματικά σημαντικό κομμάτι της ζωής σου θα αρχίσεις να βιώνεις και τα άλλα ωφέλη. Ολα αυτά τα άγχη, οι φόβοι κλπ είναι από το μυαλό μας. Η σωματική άσκηση και ιδιαίτερα η αερόβια, το ξανατονιζω αυτό γιατί υπάρχει λόγος, μας βοηθάει να αδειάζουμε λίγο το μυαλό μας, να φεύγουμε από εκεί και από τις σκέψεις μας και να ρίχνουμε το βάρος στη δραστηριότητα του σώματος. Ξαφνικά όλα αυτά τα άγχη αρχίζουν να έχουν λιγότερη σημασία. Είναι γιατί έχουμε άλλα ερεθίσματα από το σώμα μας που ασκείται. Αντιθέτως την ώρα που το σώμα ακινητοποιείται, την ώρα που οι αισθήσεις ηρεμούν, την ώρα που ξαπλώνουμε το βράδυ για παράδειγμα, πολλές φορές απουσία άλλων ερεθισμάτων οι σκέψεις και τα συμπτώματα του άγχους και οι διάφοροι φόβοι μας μεγεθύνονται. Λοιπόν, ξεκινα καθημερινή προπόνηση, περιμένω να ακούσω τα νεότερα Και να μη σε παίρνει από κάτω κάθε φορά που θα συμβαίνει κάτι που σε φέρνει πάλι πίσω. Εσυ να ξαναμαζευεις το κουράγιο σου και με θάρρος να βγαίνεις μπροστά με στόχο την τελική νίκη. Όσες φορές και να χρειαστεί να ξαναπροσπαθήσεις μέχρι να το πετύχουμε αυτό. Καλό ξημέρωμα. Σορρυ για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω λίγο τρέξιμο τον τελευταίο καιρό και αρκετό άγχος κιόλας για το τι θα γίνει. Οπότε καταλαβαίνεις ότι σου μιλάω ως ομοιοπαθης για το άγχος, δε σου κουνάω το δάχτυλο με δασκαλίστικο ύφος. Τα λέμε πάλι, συνέχισε την προσπάθεια σου εν τω μεταξύ

[Noname144]

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου και τα καλά σου λόγια ...τα κρατάω σαν φυλαχτό και περνανε όσο πιο ανώδυνα οι μέρες... δυστυχώς αυτές τις μέρες προστέθηκαν και άλλα προβλήματα στην ζωή μου,κοντινό μου αγαπημένο πρόσωπο είναι στις τελευταίες μέρες του από μια σοβαρή ασθένεια....με έχει ρίξει πολύ όλο αυτό γιατί είναι ξαφνικό ...προσπαθώ να είμαι καλά .
. αλλά βλέπω να με παίρνει η μπάλα ,αν και προσπαθώ πολύ πυστεψε με...έχω βγάλει πολλές σωματικές ενοχλήσεις αυτές τις μέρες οι οποίες δεν ξέρω αν είναι κάτι κακό ή λόγω άγχους...με καίει οισοφάγος στομάχι εδώ και μια βδομάδα,δέκατα άγχος ναυτίες......εσύ πως είσαι?

[_Vassilis]

Λυπάμαι για τον κοντινό σου άνθρωπο και για αυτό που περνάει. Τι να πω, δεν υπάρχουν πολλά λόγια σε τέτοιες καταστάσεις. Ας γίνει ο,τι είναι καλύτερο πρώτα από όλα γι αυτόν. Καλή δύναμη εύχομαι και σε σένα και στους οικείους του γιατί οπωσδήποτε είναι κάτι ιδιαίτερα δύσκολο όλο αυτό, ειδικά κιόλας αν προέκυψε με ξαφνικό τρόπο όπως είπες και δεν είναι κάτι που το περιμένατε. Σίγουρα αυτό θα έχει επηρεάσει αρνητικά το άγχος σου και σίγουρα τα συμπτώματα που λες θα μπορούσαν να αποδωθούν εκεί. Αλλα κανείς δεν μπορεί να σου το πει αυτό με βεβαιότητα, οπότε εσύ εχε το νου σου σε κάτι που επιμένει ή είναι διαφορετικό από αυτά που σου έχουν συμβεί κατά καιρούς άλλες φορές. Πάντως εσύ έτσι που σε βλέπω που συχνά βγάζεις διάφορα συμπτώματα και ανησυχείς γι αυτά, θα τον μια καλή ιδέα να έχεις από κοντά έναν οικογενειακό γιατρό που τον εμπιστεύεσαι και που σιγά σιγά θα αποκτήσει γνώση όλου του ιστορικού σου και που θα μπορείς να τον ενοχλήσεις πχ με ένα τηλέφωνο ή και μια επίσκεψη όταν σου συμβαίνουν διάφορα όπως αυτά που λες τώρα. Αν σε βλέπει κάποιον καιρό και ξέρει το ιστορικό και τα διάφορα προβλήματα σου (αν υπάρχουν τέτοια) θα μπορεί με μεγαλύτερη ασφάλεια να σε κατευθύνει στο τι πρέπει να κάνεις κάθε φορά, αν χρειάζεται να σε παραπέμψει σε κάποια συγκεκριμένη ειδικότητα ή να κάνεις κάποια συγκεκριμένη εξέταση κλπ ή όχι. Θα νιώθεις και εσύ μια μεγαλύτερη ασφάλεια πιστεύω. Οπότε κοίταξε να βρεις κάποιον καλό παθολόγο ή γενικό γιατρό που να μπορείς να τον συμβουλεύεσαι εύκολα όταν ανακύπτουν διάφορα τέτοια συμπτώματα.

Εγω δεν είμαι και στα καλύτερα μου, άγχος πολύ αυτόν τον καιρό και υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, αρκετά σοβαρός. Λόγοι βασικά, όχι λόγος. Το λίγο που ετσι κι αλλιώς κοιμάμαι όλο βλέπω εφιάλτες αυτον τον καιρό. Δε βαριέσαι.. Που θα πάει, θα στρώσει.. Και με το ζήτημα που με απασχολεί ας πάει να γίνει ο,τι θέλει, δε θα πεθάνουμε κιόλας. Ετσι λέω τώρα, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει πολλή αγωνία. Τέλος πάντων, καλή δύναμη σου εύχομαι και μακάρι να συμβεί ο,τι είναι καλύτερο για τον άνθρωπο. Η υγεία και η ζωή είναι τόσο εύθραυστα και προσωρινά. Κι εμείς εδώ πριν λίγες μέρες είχαμε το 40ημερο μνημόσυνο φίλου που έφυγε τελείως απροσδόκητα ενώ έχαιρε άκρας υγείας. Τι να πεις.. Σαράντα χρονών παλικάρι. Αυτό το γραμμάτιο στο χάρο όλοι μας το χρωστάμε και κάποια στιγμή θα το ξοφλήσουμε, είτε νωρίτερα, είτε αργότερα, πάντως αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μέχρι τότε ας αγωνιζόμαστε όμως με πείσμα, να μην το βάζουμε κάτω και ας ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Καλο μήνα σου εύχομαι και μακάρι και τα συμπτώματα σου να καταλαγιάσουν μαζί με το άγχος σου.

[Noname144]

Έχεις δίκιο σε όσα είπες...η ζωή κάποιες φορές γίνεται πολύ σκληρή και δύσκολη.... σήμερα για μένα είναι αρκετά πολύ δύσκολη μέρα...κάποια στρεσογόνα συμβάντα το πρωί....έχω εδώ και καιρόια αίσθηση ότι δεν χτυπάει σωστά η καρδιά μου σαν να καταλαβαίνω ότι χτυπάει τελείως αρρυθμα.....δεν ξέρω γιατί νιώθω έτσι.δεν ξέρω αν είναι από άγχος ή από κάποιο πρόβλημα στην καρδιά....είχα κάνει πέρυσι ξανά εξετάσεις στην καρδιά και μου είχε πει άγχος και ότι δεν έχω καμία αρρυθμία και ότι η καρδιά μου είναι τέλεια...τώρα το θέμα είναι ότι νιώθω σαν να χτυπάει περίεργα και αρρυθμα και σαν ζάλη δύσπνοια ....φοβάμαι...λες να παρουσίασα πρόβλημα στην καρδιά μου στα ξαφνικά? Αχγωθήκα πολύ τώρα και δεν μπορώ να σκεφτώ ότι δεν έχω κάτι κακό...ελπίζω εσύ να είσαι καλά ...και όλοι εδώ παιδιά να είστε καλά ελπίζω

[_Vassilis]

Εγώ νομίζω ότι είναι απο το άγχος σου. Αλλα βάλτο μέσα σε πολλές παρενθέσεις αυτό που λέω, είναι λάθος να το αντιμετωπίσουμε έτσι. Την ιατρική την κάνουν οι γιατροί στα ιατρεία τους, δεν την κάνουν άσχετοι άγνωστοι από ένα random forum. Λες όμως ότι σε είδε πέρυσι και ότι σε εξέτασε και σου είπε ότι είναι όλα τέλεια. Εγω λέω το πιο σωστό που είναι να κάνεις είναι να ηρεμήσεις λίγο καταρχάς και δεύτερον με ψυχραιμία να πάρεις ένα τηλέφωνο το γιατρό που σε είδε πέρυσι. Κάντο σήμερα να μη μπλέξουμε που είναι Σ/Κ και πάει μακριά. Να του τα πεις όλα αυτά, που γνωρίζει το ιστορικό σου, αν έχεις τυχόν παράγοντες κινδύνου, άλλες νόσους, οτιδήποτε και αν αυτά που του πεις τον ανησυχήσουν ας το πάρει πάνω του αυτός να σου πει να πας ακόμη και σε εφημερία αν χρειαστεί. Αλλιως ας σου δώσει οδηγίες πως να το αντιμετωπίσεις μέχρι να σε δει ή τέλος πάντων ας σου πει τι χρειάζεται να κάνεις, μπορεί και τίποτα. Εκείνος θα πει και θα πάρει την ευθύνη, έτσι είναι το σωστό. Πάντως μέσα στις πολλές παρενθέσεις που σου είπα κράτα ότι δε συντρέχει μάλλον κάποιος λόγος επείγοντος πανικού. Πιθανότατα άμα λιγάκι ηρεμήσεις να ηρεμήσει και το σύμπτωμα. Γενικά αποσυνεδεσε λιγάκι από το μυαλό σου τις έννοιες ενός θορυβώδους συμπτώματος και ότι συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό. Πολλές φορές αυτά τα δύο είναι τελείως ανεξάρτητα μεταξύ τους. Μπορεί εσύ να νιώθεις ότι τώρα πεθαίνω και η καρδιά σου να χαίρει άκρας υγείας και μπορεί να μη νιώθεις τίποτα και την άλλη στιγμή να συμβεί, τρεις τελίτσες. Τωρα δεν είναι σωστό με το να σε αγχώνω έτσι, δε λέω ότι κάτι θα συμβεί, απλά λέω ότι επειδή δεν είναι κάτι που το ελέγχουμε ας «ξεσφιξουμε» λίγο αυτό το ιδεοψυχαναγκαστικο άγχος μας. Με ψυχραιμία κάνε απλά το τηλέφωνο που είπαμε σήμερα και πες του τα του γιατρού σου. Κι άμα δεν μπορεί/δεν απαντάει/δεν τον βρίσκεις, να βρεις άλλους που να είναι πιο διαθέσιμοι και προσβάσιμοι όταν τους χρειάζεσαι. Εσυ από ότι φαίνεται το έχεις ανάγκη αυτό. Εγώ ας τα λέμε καλά, αλλα συνεχίζουμε, δε βαριέσαι.. Κάνω κι εγώ την «ψυχοθεραπεία» μου. Ταΐζω εκεί κάτι γατιά δίπλα σε ένα πάρκο και αυτό με βοηθάει αρκετά, με ηρεμεί. Και μου στοιχίζει και 78 ευρώ λιγότερα από τον ψυχ. Και είναι και πιο αποτελεσματικό. Επίσης ο ψυχ δε με άφηνε να του χαϊδεύω την κοιλιτσα του, ούτε να τον ταΐζω ήθελε, ούτε μου γουργούριζε ευχαριστημένος και μου έκανε ματάκια. Οπότε μια χαρά. Πέρασα και από το σούπερ, φούλαρα κονσέρβες γατοτροφές γιατί τις είχαν βάλει σε έκπτωση και είμαι έτοιμος και για τις επόμενες συνεδρίες μου. Η άλλη ψυχοθεραπεία που κάνω είναι το μπάσκετ. Φαντάσου με σαν τον big Sofo αλλά με πολύ περισσότερα παραπανίσια κιλά. Και αντί για μαύρος κάτασπρος. Και αντί για τους μυς του Σχορτσιανίτη εγώ είμαι σκέτο λίπος. Αλλα έχω βρωμοχερο, τα βάζω άμα είμαι σε καλή μέρα. Αλλά αυτό τον καιρό δεν μπορώ να πάω στο γηπεδάκι. Εχω σακατέψει τον ώμο μου προσπαθώντας να στηριχτώ για να βγω από το αυτοκίνητο. Γερονταματα.. Τώρα αν σου πω ότι αυτό με παρηγορεί αντί να με ρίχνει είναι άραγε καλό σημάδι? Δεν ξέρω, δεν έχω αποφασίσει ακόμα.. Ηρέμησε και κλείσε τη στρόφιγγα από το καύσιμο στο άγχος σου. Η στρόφιγγα είναι αυτός ο ίδιος ο φόβος που νιώθεις ότι πωπωπω τι μου συμβαίνει, τι εχω, τι θα πάθω. Αν χαμηλώσεις αυτόν τον φόβο και μακάρι να καταφέρεις να τον διώξεις τελείως θα έχεις κάνει ο,τι καλύτερο για να εξασθενήσουν όλα αυτά και μετά να εξαφανιστούν. Και να μην παραμελείς τα πέντε φάρμακα του γιατρού:

«Το σώμα μας έχει τη δυνατότητα να αυτοθεραπεύεται. Ύψιστη σημασία έχουν: Η διατροφή, η κίνηση, το περιβάλλον, ο τρόπος ζωής και ο τρόπος σκέψης»

(Ιπποκρατης)

Εύχομαι σύντομα να νιώσεις καλύτερα.