Ημικρανική αύρα.το έχει κάνεις?

[_Vassilis]

Εχεις δικιο, ειναι πολυ ασχημο συμπτωμα η ναυτια. Κι εμενα ειναι το χειροτερο μου, πραγματικα. Τι να πω, υπομονη και ευχομαι συντομα να εισαι καλυτερα. Ειπανε θα υποχωρησει και ο καυσωνας, αντε επιτελους γιατι δεν παλευεται αυτο το πραγμα. Εγω ειμαι σαν τη διαφημιση του τζαμπο. Μετραω αντιστροφα. 150 μερες μεχρι τα Χριστουγεννα Τη ζεστη δεν τη μπορω, δως μου κρυο οσο θες.. Περαστικα και παλι.

[Noname144]

Σε ευχαριστώ για τα περαστικά...είμαι κάπως καλύτερα...εσένα σου έπεσε ο πυρετός? Μακάρι να ηρεμήσουμε για λίγο καιρό...

[Noname144]

Εν τω μεταξύ πέρα από την γαστρεντερίτιδα έφυγα άρον άρον από το ταξίδι λόγο του πυρετού.και τώρα που κάπως αναρωσα μπαμ και μια ημικρανικη αύρα στα καπάκια!! Έλεος πια!! Όλα σε μένα!!! Συνέχεια στεναχώριες και άγχη και προβλήματα υγείας!!! Δεν αντέχω άλλο έχω πέσει πολυ

[_Vassilis]

Εν τω μεταξύ πέρα από την γαστρεντερίτιδα έφυγα άρον άρον από το ταξίδι λόγο του πυρετού.και τώρα που κάπως αναρωσα μπαμ και μια ημικρανικη αύρα στα καπάκια!! Έλεος πια!! Όλα σε μένα!!! Συνέχεια στεναχώριες και άγχη και προβλήματα υγείας!!! Δεν αντέχω άλλο έχω πέσει πολυ

Τι να πω, ευχομαι να σταματησει το σερι κακοτυχιών σου και να ειναι ολα περαστικα και γρηγορα! Εμενα ο πυρετος μου επεσε, μετα ξαναανεβηκε και τωρα τελικα νομιζω εφυγε οριστικα, θα δειξει.. Εν τω μεταξυ και μενα με εχει παει λιγο σερι τελευταια. Πρωτα το κομοδινο που επιτεθηκε στο μικρο δαχτυλακι του ποδιου μου. Ακομα διαμαρτυρεται οταν πας να βαλεις παπουτσι, δε θελει να το περιοριζεις, εχει αναγκη τον προσωπικο του χωρο. Μετα, εκανα να σηκωσω καπως αποτομα μια βαρια τσαντα και πονεσα τον ωμο μου. Μετα, επειδη κοιμαμαι με κλιματιστικο συν τον ανεμιστηρα, μαλλον επαθα ψυξη και ποναει ο σβερκος μου. Εν συνεχεια, εκει που περπαταγα σε ενα πανηγυρι (γιατι ως γνωστον ειμαστε για τα πανηγυρια..) και χαζευα τους πάγκους παταω ενα στραβο πλακακι πεζοδρομιου και παρτον κατω, εσκασα σαν το καρπουζι.. Εκει λιγο φοβηθηκα γιατι λεω «ωχ, χτυπησα το γονατο» αλλα απο οτι φανηκε δεν επαθα κατι το ιδιαιτερο ευτυχως. Το πιο προσφατο ειναι που ειχα παει σε ενα μεγαλο σουπερμαρκετ και οταν επεστρεψα στο υπογειο παρκινγκ με τα ψωνια μου για να φυγω τι να δω.. Αυτο εν τω μεταξυ δεν εχω αποφασισει αν ηταν τυχη η ατυχια. Ειχε πεσει μια τεραστια σιδερενια ταμπελα (αυτες που δειχνουν την εξοδο) πανω στο αυτοκινητο! Αυτες τις εχουν βιδωμενες στο ταβανι, αλλα οπως συμβαινει και με πολυ κοσμο καποια βιδα λασκαρισε και μας επεσε ο ουρανος στο κεφαλι μα τον Τουτατή.. Για να τη σηκωσω και να τη βαλω διπλα μου βγηκε η μεση. Ευτυχως δεν μου εσπασε κανα τζαμι, το πορτ μπαγκαζ λιγο το βουλιαξε παντως και εγδαρε τη μπογια. Βασικα ευτυχως για μενα (και δυστυχως για εσας) που δεν ημουν εκει να πεσει κατευθειαν πανω στο κεφαλι μου.. Γι αυτο λεω οτι το συγκεκριμενο ηταν μαλλον τυχη και οχι ατυχια. Αυτά so far, εσεις καλα? Καμια random καταστροφη?

[Noname144]

Από ότι βλέπω σου έχουν συμβεί και σένα διάφορα...εμένα μου έχουν συμβεί πολλά αυτές τις μέρες ιδίως την τελευταία εβδομάδα...δεν ξέρω τι γκαντεμια είναι αυτή....δεν ξέρω βασικά πόση υπομονή να κάνω πια... τουλάχιστον εσένα υπάρχουν στιγμές που να μπορείς να χαρείς? Γιατί σε μένα όλα κακά συμβαίνουν.....

[_Vassilis]

Από ότι βλέπω σου έχουν συμβεί και σένα διάφορα...εμένα μου έχουν συμβεί πολλά αυτές τις μέρες ιδίως την τελευταία εβδομάδα...δεν ξέρω τι γκαντεμια είναι αυτή....δεν ξέρω βασικά πόση υπομονή να κάνω πια... τουλάχιστον εσένα υπάρχουν στιγμές που να μπορείς να χαρείς? Γιατί σε μένα όλα κακά συμβαίνουν.....

Εεε.. Δεν ξέρεις τίποτα! Τα πιο σοβαρά που είναι και αρκετά δε λέγονται δημοσίως, δε θέλω να τα πω δημοσίως. Δε θέλω να το παίξω θυμα η μυστήριο αλλά είναι πολλά που έχουν συμβεί την τελευταία τριετία και αρκετα σοβαρά. Άλλοι άνθρωποι βέβαια μπορεί να εχουν πολύ πολύ χειρότερα μπροστά στα οποία τα δικα μου να φαντάζουν αστεία. Ας το πω λίγο γενικα όσο μπορώ. Αγχος. Story of my life.. Ο Μπαμπινιώτης δίπλα από τον ορισμο θα επρεπε να λέει σε παρένθεση «αυτό το οποίο έχει ο Βασίλης». Από μικρό παιδακι πολυ άγχος. Εχω περασει και ΓΑΔ, έχω παθει και κρίση πανικου, και χίλια δυο άλλα ψυχοσωματικα συμπτώματα που μπορεί να υποδυθει ο μέγας χαμαιλέων που λέγεται άγχος. Και τωρα ειμαι αρκετα αγχωμένος με κάποια σοβαρά θέματα που τρεχουν το επόμενο διαστημα και που ενδέχεται να αλλάξουν άρδην τη ζωη μου αλλα ταυτόχρονα μου χει βγει και ένα καπως zen attitude του στυλ, δε βαριεσαι, γιναν τοσα τον τελευταιο καιρο, ας γινει κι αλλο ενα. Αργοτερα περασα καταθλιψουλα δυνατη για αρκετους μηνες, γιατροι, φαρμακα, ψυχοθεραπειες ατομικες και ομαδικες, ολα τα καλα. Ελαχιστα βοηθηθηκα μονο στην αρχη και παρακατω μαλλον χειροτερα ενιωσα. Δεν ειναι ολα για ολους. Μετα εκοψα γιατρους και φαρμακα, η καταθλιψουλα περασε, ηρθαν νεα προβληματα που βγαλαν αλλα πολυ πολυ πολυ χειροτερα και τρομακτικα συμπτωματα, μετα περασαν κι αυτα (τα τρομακτικα συμπτωματα, οχι τα προβληματα δυστυχως) και τωρα μπορω να πω πως ζωντας πολυ πιεσμενος και σε αντικειμενικα πολυ αγχωτικες συνθηκες ομως την παλευω και λεω πως ειμαι καλα. Και ναι, μπορω να χαρω, μπορω να νιωσω τη χαρα, ενω εχουν υπαρξει περίοδοι στη ζωη μου που αυτο δεν ηταν δυνατον να συμβει ο,τι κι αν εγω εκανα. Τωρα μπορω να απολαυσω ακομη και κατι απλο και τετριμμενο και να ειμαι ευγνωμων που το εχω. Ολα αυτα τα λεω για να σου πω κανε κουραγιο, περναει, δε θα εισαι παντα ετσι. Κανε υπομονη, οση χρειαστει, δεν εχει οριο αυτο. Οσο ζουμε θα προσπαθουμε, θα παλευουμε και οταν η ζωη για καποιο λογο μας χτυπαει με εξακολουθητικα χτυπηματα η συνεχομενες κακοτυχιες ομως ειμεις και παλι μονοδρομος ειναι αυτο που πρεπει να κανουμε. Υπομονη στα δυσκολα και επιμονη στον αγωνα και την ελπιδα. Για οσο χρειαστει. Ας εμπιστευτουμε αυτον τον μεγαλο παιδαγωγο που λεγεται ζωη, που καμια φορα μπορει να χρησιμοποιει και ακατανοητες μεθοδους που σε κανουν να λες γιατι, και ας ελπισουμε να δουμε και λιγο ισιωμα, οχι μονο συνεχεια ανηφορα. Ας ελπισουμε οτι θα ερθει συντομα το διαλειμμα. Αν νιωθουμε ατυχοι ας σκεφτουμε οτι υπαρχει κοσμος που λογω μιας τυχαιοτητας γεννηθηκε και ζει στη Γαζα και θα μπορουσαμε να ειμαστε κι εμεις στην ιδια θεση. Ξαφνικα νιωθουμε πλεον τυχεροι, δεν ειναι ετσι? Κι εσυ να χαρεις πραγματα, εκτος κι αν εισαι τοσο ασχημα που δυσκολευεσαι να νιωσεις τη χαρα. Ακομη κι ετσι να ειναι μη φοβηθεις, περναει. Αν ομως μπορεις να νιωσεις τη χαρα κυνηγησε το πραξικοπηματικα. Αν σου δινει χαρα πχ ενα καινουριο ζευγαρι παπουτσια που ειδες στο ιντερνετ η στη βιτρινα κανε ενα μικρο δωρο στον εαυτο σου, μια μικρη υλικη χαρα, ετσι για να ισοφαρισεις καπως τη γκαντεμια και τη στενοχωρια. Ενταξει, εννοειται αν εχεις τη δυνατοτητα να διαθεσεις τα χρηματα γιατι οι καιροι που ζουμε ειναι αυτοι που ειναι δυστυχως.. Καθε περυσι και καλυτερα τα τελευταια εικοσι χρονια.. Και εκτος απο τη δικη σουατομικη προσπαθεια αν θεωρεις οτι θα σε βοηθουσε απευθυνσου και σε καποιον ειδικο, δεν ειναι αναγκη να το περνας μονη σου ή να ταλαιπωρεις;ι χωρις λογο. Το αν εμενα ας πουμε δε με βοηθησε αλλα επαθα και ζημιες, αυτο δεν με εμποδιζει να βλεπω οτι υπαρχει κοσμος που βοηθιεται και περιπτωσεις στις οποιες ενδεικνυται η αναζητηση βοηθειας και στηριξης. Κριμα να ταλαιπωρεισαι μονη ενω με την καθοδηγηση ενος εμπειρου ειδικου αλλα και σωστου ανθρωπου πανω απο ολα μπορεις να βγεις απο το τουνελ γρηγοροτερα. Και παλι βεβαια αναποφευκτο εμποδιο και αγκαθι το οικονομικο, το καταλαβαινω απολύτως αυτο. Σου εύχομαι τα καλύτερα και να νιωσεις συντομα καλα και οι κακοτυχιες να τελειωσουν!