Ημικρανική αύρα.το έχει κάνεις?

[Noname144]

Μετά από μια ώρα εχθές μου πέρασε. ...τώρα δεν είναι θολό Είμαι καλά...αλλά κράτησε για μια ώρα θολό χθες... τέλος πάντων ελπίζω να ηρεμήσω γιατί από το ένα στο άλλο με πάει πάλι...επίσης τώρα εχω σαν δύσπνοια εστιάζω στην αναπνοή μου δεν μπορώ να κοιμηθώ νιώθω σαν κούραση στην ανάσα...προσπαθώ να είμαι ήρεμη

[_Vassilis]

Εντάξει, ψυχραιμία με αυτά, τα έχουμε ξαναπεί, είναι το άγχος σου που ψάχνει να βρει δίοδο να βγει, να σωματοποιηθει. Απο μια άποψη είναι καλό αυτό γιατί εκτονώνεται και φεύγει, ειχες μαζεμένο πολύ από ότι φαίνεται. Αλλα τα ψυχοσωματικά που σου κάνει είναι προφανώς πολύ δυσάρεστα. Επόμενο είναι όταν εστιάζει η προσοχή σου εκεί (πχ αναπνοή) να εντείνεται και το αντίστοιχο σύμπτωμα. Αν την άλλη μέρα σκεφτείς κάτι άλλο θα σε πιάσει εκεί. Από αυτό και μόνο μπορείς να καταλάβεις ότι είναι από το άγχος και την κακή ψυχολογία σου. Προσπάθησε όσο μπορείς να κοιμάσαι καλά, να ξεκουράζεται ο οργανισμός σου, είναι πολύ βασικό αυτό και για τα ψυχολογικά και τα άγχη. Εγω έχω μεγάλο θέμα με τον ύπνο μου. Πολλές φορές για να ηρεμήσω και να κοιμηθώ αφήνω να παίζουν βιντεάκια σαν κι αυτό εδώ, με ηρεμούν. Δοκίμασε το μήπως σε βοηθήσει. Μην το βάλεις κάτω, άμα πεισμώσεις και αντέξεις τη φουρτούνα μετά θα ηρεμήσεις και θα βγεις δυνατότερη από όλο αυτό και με πολύτιμη εμπειρία για το μέλλον. Κανε τα συμπτώματα σου «φίλους» σου. Μάθε τα ώστε να μπορείς να τα διαχειρίζεσαι ευκολότερα και να μη σε αιφνιδιάζουν όταν σε πιάνουν. Και μάθε να διακρίνεις ποια είναι τα συνήθη συμπτώματα του άγχους σου ή πότε συμβαίνει κάτι άλλο, καινούριο. Γιατί και οι αγχώδεις «δικαιούνται» να αρρωσταίνουν, μην τα αποδίδουμε όλα στο ψυχολογικό. Γενικά προσπάθησε να παραμένεις ψύχραιμη και ήρεμη ώστε να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, ο λεγόμενος «φόβος του φόβου». Βρες πραγματάκια που σε ηρεμούν να μπορείς να καταφεύγεις τις δύσκολες ώρες, όπως το να ακούσεις λίγη κλασική μουσική. Αναλόγως τι δουλεύει για τον καθένα, εσύ θα βρεις τα δικά σου φυσικά «ηρεμιστικά».

https://youtu.be/bn9F19Hi1Lk?si=jfZ0SGlBmDDfw0aD

[Noname144]

Εδώ και λίγες μέρες νιώθω μια αίσθηση ότι θα παθω ανακοπή
Μια κούραση και αίσθηση ότι θα λιποθυμήσω και θα σβήσω....ελπίζω να μην πεθάνω έχω και μικρό παιδάκι...γενικά είμαι πολύ αγχωμενη...δεν τα πολύ καταφέρνω.εσθ τι κάνεις?

[_Vassilis]

Εντάξει, αυτή την αίσθηση του «νομίζω ότι θα πάθω ανακοπή και θα σβήσω» την έχεις ξανανιώσει, έχεις πάει και στον καρδιολόγο και δε βρήκε κάτι οπότε καταλαβαίνεις ότι είναι ο παράγοντας άγχος που επηρεάζει. Κοιτα να δεις, κι εγώ αυτές τις μέρες σέρνομαι, πονάει το κορμί μου, δεν έχω κουράγιο, με το ζόρι να κάνω κάτι. Αλλα η διαφορά είναι ότι επειδή (τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της ζωής μου..) δεν αγχώνομαι τι στο καλό μου συμβαίνει και νιώθω έτσι, δεν έχω αυτό το φόβο που λες ότι «θα σβήσω». Εμενα ξέρω από κάθε χρόνο ότι με επηρεάζει αυτή η αλλαγή της εποχής, η υγρασία, τα ασταθή βαρομετρικά. Μεχρι ο οργανισμός να κάνει μια προσαρμογή στο φθινόπωρο είμαι έτσι. Με πιάνει σε άκυρες ώρες υπνηλία, ενώ γενικά έχω πρόβλημα με τον ύπνο, άλλες φορές μου κάνει πονοκέφαλο. Τα ξέρω αυτά. Εσυ που έχεις λίγο παραπάνω αυτό το άγχος μην πάθεις κάτι κατευθείαν ο φόβος αυτός λειτουργεί πολλαπλασιαστικά πάνω σε οποιοδήποτε σύμπτωμα και φοβάσαι το χειρότερο. Μην ανησυχείς, δεν πεθαίνει έτσι εύκολα ο άνθρωπος, εδώ θα είσαι και θα καμαρώνεις το παιδάκι σου καθώς θα μεγαλώνει. Κοιτα όμως να τα φιλοσοφήσεις λίγο αλλιώς τα πράγματα και να αποβάλλεις αυτό το υπερβολικό άγχος το οποίο όταν παραμείνει για καιρό μπορεί όντως να γίνει νοσογόνο. Κάντο και για σένα αλλα και για το παιδί σου. Σε αυτές τις ηλικίες απορροφούν τα πάντα σαν σφουγγάρια και αυτό το άγχος σου μπορεί να το επηρεάσει (άθελα σου). Μην υποτιμήσεις ποτέ τις κεραίες και το αισθητήριο του. Χάρισε του μια πιο ήρεμη μητέρα. Κι άμα είναι να πάθουμε κάτι ας το πάθουμε, μήπως μπορούμε όλα να τα ελέγξουμε? Οχι.. Δε λέω βέβαια να αγνοείς τα συμπτώματά σου ή να μην κάνεις τις εξετάσεις σου ή να μην πηγαίνεις στο γιατρό όταν πρέπει, αλλα παρατήρησε τον εαυτό σου με ψυχραιμία όσο γίνεται και μάθε να διαχωρίζεις ένα γνωστό σύμπτωμα του άγχους σου που έχει εμφανιστεί πολλές φορές, το έχεις ελέγξει με το γιατρό και όλα τα απαραίτητα, από κάτι άλλο, καινούριο ή από μια αλλαγή ή επιδείνωση. Αλλα πάρε και λίγο μακριά το μυαλό σου από όλα αυτά. Σπάσε το φαύλο κύκλο. Οσο η αγχωμένη σκέψη σου τριγυρνάει στα συμπτώματα τόσο θα σκέφτεσαι το χειρότερο. Πάντως μη σου κάνω τον έξυπνο, έχω περάσει τέτοιες φάσεις στο παρελθόν και ξέρω πόσο δύσκολο και δυσάρεστο είναι. Κανε κουράγιο.. Άστο να εκτονωθεί, να βγει, να περάσει και μετά να σε αφήσει ήσυχη. Οσο παραμένεις (το κατα δυναμιν..) ψύχραιμη, τόσο ευκολότερα θα σε αφήσει ήσυχη. Το καύσιμο όλου αυτού είναι το δικό σου υπερβολικό άγχος και το απλό τετριμμένο σύμπτωμα είναι η αφορμη απλά.

[Noname144]

Eιλικρινα σε ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνεις...δεν υπάρχουν λόγια....να σε έχει ο Θεός καλά και σένα και τους δικούς σου ....μακάρι να υπάρχει περισσότερη άνθρωπια εκεί εξω

[Noname144]

Απόψε δεν μπορώ ν κοιμηθώ...νιώθω σαν ναυτία ανακατοσουρα στο στομάχι..πάω να κοιμηθώ και νιώθω ότι θα κάνω εμετό....με έχει πιάσει πανικός τώρα....γιατί αισθάνομαι έτσι? Νιώθω ότι έχω κάτι σοβαρό για να μην με παίρνει ο ύπνος από την ναυτία...η αλήθεια είναι ότι σήμερα είχα μια απαίσια μέρα.... αλλά δεν ξέρω αν παίζει ρόλο αυτό

[Noname144]

Με ενοχλεί το στομάχι μου σαν ανακατοσουρα λες και θα κάνω εμετό σαν καούρα...μια περίεργη αίσθηση...η οποία δεν με αφήνει να κοιμηθώ...και το μυαλό μου πάει στο χειρότερο....

[_Vassilis]

Απόψε δεν μπορώ ν κοιμηθώ...νιώθω σαν ναυτία ανακατοσουρα στο στομάχι..πάω να κοιμηθώ και νιώθω ότι θα κάνω εμετό....με έχει πιάσει πανικός τώρα....γιατί αισθάνομαι έτσι? Νιώθω ότι έχω κάτι σοβαρό για να μην με παίρνει ο ύπνος από την ναυτία...η αλήθεια είναι ότι σήμερα είχα μια απαίσια μέρα.... αλλά δεν ξέρω αν παίζει ρόλο αυτό

Με ενοχλεί το στομάχι μου σαν ανακατοσουρα λες και θα κάνω εμετό σαν καούρα...μια περίεργη αίσθηση...η οποία δεν με αφήνει να κοιμηθώ...και το μυαλό μου πάει στο χειρότερο....

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, να είσαι καλά. Η αλήθεια είναι ότι δεν έκανα και τίποτα το ιδιαίτερο αλλά αν αυτά που λέμε εδώ βοηθανε έστω και λίγο την κατάσταση αυτό με κάνει κι εμένα χαρούμενο. Εγώ πιστεύω ότι και η ίδια η παρέα από μόνη της είναι βοηθητική. Εγώ τουλάχιστον όταν δεν είμαι καλά με βοηθάει κάπως το να μπορώ να μιλήσω σε κάποιον. Λοιπον, πάμε σε αυτά που έχω στο bold τα οποία είναι καθαρά ενδεικτικά, στην πραγματικότητα υπάρχουν πολύ περισσότερα τέτοια. Πρεπει σιγά σιγά έπειτα από τόσες φορές που σου έχουν συμβεί τα γνωστά σου συμπτώματα να αρχίζεις να τα επεξεργάζεσαι λίγο διαφορετικά, να τα αντιμετωπίζεις κάπως πιο ψύχραιμα. Αυτό το «νιώθω πως θα μου συμβεί κάτι κακό», «νιώθω πως σβήνω», «φοβάμαι πως θα πεθάνω», πες συμπληρωματικά στον εαυτό σου πως ναι μεν νιώθω έτσι τώρα, αλλά το ‘χω ξαναπεράσει άλλες 100 φορές αυτό και τελικά ούτε συνέβη κάτι κακό, ούτε έσβησα, ούτε πέθανα, είναι ο φόβος μου αυτός, το άγχος μου. Που εξωτερικεύεται με αυτόν τον άκρως δυσάρεστο αλλά πλήρως ακίνδυνο τρόπο. Ειδικα για τα συμπτώματα που επαναλαμβάνονται και τα εχεις ψάξει με γιατρούς και εξετάσεις. Και όσο θα προσπαθείς να διατηρήσεις αυτή την στοιχειώδη ψυχραιμία θα δεις ότι και το αίσθημα αυτό θα γίνει πιο διαχειρίσιμο. Ο πανικός θα γίνει ένας διαχειρίσιμος φόβος και αν συνεχίσεις με αυτόν τον τρόπο παρακάτω θα είναι απλά μια ενόχληση που σου συμβαίνει κάπου κάπου και στο τέλος, γιατί όχι, μπορεί και να σε αφήσει τελείως. Οπως και το άγχος σου. Θέλει όμως και μια συνειδητή και συστηματική προσπάθεια κι από εσένα. Θέλει όπως είπαμε να φιλοσοφήσεις λίγο αλλιώς τη ζωή σου, να αποδεχτείς ότι δεν έχουμε τον έλεγχο πάνω στο οτιδήποτε μας συμβαίνει και να λυτρωθείς από αυτόν τον ιδεοψυχαναγκασμο αφήνοντας τον εαυτό σου, το παιδί σου και τους ανθρώπους που αγαπάς και αγωνιάς για το καλό τους, στα χέρια του μεγαλύτερου παιδαγωγού που λέγεται ζωή. Τωρα όσον αφορά τα πρακτικά, θα επαναλάβω πάλι το πόσο ωφέλιμη είναι η συστηματική σωματική δραστηριότητα, κυρίως η αερόβια. Το περπάτημα, ένα χαλαρό τρέξιμο. Όλες αυτές οι ορμόνες του στρες που βγαίνουν στην κυκλοφορία μας όταν είμαστε αγχωμένοι είναι οι ίδιες με αυτές που βγαίνουν και στην άσκηση. Το συναίσθημα με το οποίο επενδύονται είναι που κάνει το βίωμα διαφορετικό. Τα επινεφρίδια μας τις ίδιες ορμόνες βγάζουν, είτε παθαίνουμε πχ μια κρίση πανικού επειδή μπήκαμε σε έναν κλειστό χώρο (πχ το μετρό) , ή γιατί είμαστε adrenaline junkies και κάνουμε αλεξίπτωτο πλαγιάς. Στη μια περίπτωση το βίωμα είναι άκρως δυσάρεστο, στην άλλη όμως το επιδιώκουμε και πληρώνουμε αδρά για να το ζήσουμε. Λοιπον, τα ίδια που γράφω παραπάνω θα ξαναπώ. Πήγαινε βρες ένα καλό ζευγάρι walking/running παπούτσια, άνω των 100 ευρώ (να φανταστείς αυτά που έχω εγώ είναι 200 αλλά είναι τα μόνα που δεν πονάνε τα πόδια μου και επίσης είναι πολύ ανθεκτικά), βάλε στα ακουστικά την αγαπημένη σου μουσική και ξεκίνα περπάτημα. Άρχισε με όσο νιώθεις άνετα χωρίς να κουράζεσαι. 20 λεπτά? Τέταρτο? Οσο μπορείς. Και παρακάτω αύξησε το σταδιακά μέχρι να πιάσουμε το μισάωρο. Αλλα πρέπει να το κάνεις συστηματικά αυτό, τουλάχιστον 4-5 φορές την εβδομάδα. Τωρα ακόμα έχει καλό καιρό και ευνοεί. Παρακάτω που θα πιάσουν τα κρύα και οι βροχές θα πρέπει να έχεις ήδη προετοιμάσει την επόμενη λύση αν αυτό δε σε βολεύει να το συνεχίσεις. Να πας να πάρεις ένα καθιστό ποδήλατο γυμναστικής για το σπίτι, αυτά δηλαδή που αντί για σέλα έχουν κανονικό κάθισμα. Και που κάνεις ποδήλατο σχεδόν σε ημιξαπλωτη θέση, είναι οριζόντια δηλαδή η κίνηση πιο πολύ, δεν είσαι καθιστή κατακόρυφα. Ειναι πολύ ξεκούραστο. Θα βάλεις μπροστά μια οθόνη, θα έχεις βρει μια αγαπημένη σειρά με εικοσάλεπτα ή μισάωρα επεισόδια και θα λες για να δω το επόμενο επεισόδιο της σειράς που έχει αγωνία θα είναι η ώρα της γυμναστικής μου κάθε μέρα. Ετσι θα έχεις και ένα κίνητρο και δε θα είναι βαρετή η ώρα της άσκησης. Αλλα θα πρέπει να πειθαρχησεις στον εαυτό σου αυτά να γίνονται σε συστηματική βάση, όχι να πάρουμε το ποδήλατο, να κάνουμε 2-3 φορές και μετά να μετατραπεί σε κρεμάστρα για τα ρούχα. Ολα αυτά δε λειτουργούν με το να τα κάνεις μερικές φορές. Πρέπει να γίνουν τρόπος ζωής, πρέπει να αλλάξεις ριζικά τη ζωή σου, τις δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο σου, και μόνο όταν αυτό γίνει πραγματικά σημαντικό κομμάτι της ζωής σου θα αρχίσεις να βιώνεις και τα άλλα ωφέλη. Ολα αυτά τα άγχη, οι φόβοι κλπ είναι από το μυαλό μας. Η σωματική άσκηση και ιδιαίτερα η αερόβια, το ξανατονιζω αυτό γιατί υπάρχει λόγος, μας βοηθάει να αδειάζουμε λίγο το μυαλό μας, να φεύγουμε από εκεί και από τις σκέψεις μας και να ρίχνουμε το βάρος στη δραστηριότητα του σώματος. Ξαφνικά όλα αυτά τα άγχη αρχίζουν να έχουν λιγότερη σημασία. Είναι γιατί έχουμε άλλα ερεθίσματα από το σώμα μας που ασκείται. Αντιθέτως την ώρα που το σώμα ακινητοποιείται, την ώρα που οι αισθήσεις ηρεμούν, την ώρα που ξαπλώνουμε το βράδυ για παράδειγμα, πολλές φορές απουσία άλλων ερεθισμάτων οι σκέψεις και τα συμπτώματα του άγχους και οι διάφοροι φόβοι μας μεγεθύνονται. Λοιπόν, ξεκινα καθημερινή προπόνηση, περιμένω να ακούσω τα νεότερα Και να μη σε παίρνει από κάτω κάθε φορά που θα συμβαίνει κάτι που σε φέρνει πάλι πίσω. Εσυ να ξαναμαζευεις το κουράγιο σου και με θάρρος να βγαίνεις μπροστά με στόχο την τελική νίκη. Όσες φορές και να χρειαστεί να ξαναπροσπαθήσεις μέχρι να το πετύχουμε αυτό. Καλό ξημέρωμα. Σορρυ για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω λίγο τρέξιμο τον τελευταίο καιρό και αρκετό άγχος κιόλας για το τι θα γίνει. Οπότε καταλαβαίνεις ότι σου μιλάω ως ομοιοπαθης για το άγχος, δε σου κουνάω το δάχτυλο με δασκαλίστικο ύφος. Τα λέμε πάλι, συνέχισε την προσπάθεια σου εν τω μεταξύ