Πως θέτουμε υγιή όρια χωρίς να νιώθουμε ενοχές;

[Rainbow86]

Για πείτε! Το έχετε καταφέρει μέχρι τώρα; Ή λέτε μονίμως «ναι» προκειμένου να φανείτε ευγενικοί και για να μην αισθάνεστε τύψεις μετέπειτα;

[ninja]

Εξαρταται απο την περιπτωση, σχεση, δουλεια, φιλια;
Στη δουλεια, για παραδειγμα, καλο ειναι να «ζυγιζεις» τον συναδελφο. Εχει συναδελφους που εκμεταλλευονται την προθυμια σου να τους βοηθησεις και μετα προσπαθουν να κανουν πασα αυτα που πρεπει να κανουν οι ιδιοι, τους ριχνεις μετα τα ακυρα το ενα μετα το αλλο και ερχονται στα ισα τους.
Εχει και φιλοτιμους συναδελφους που λειτουργουν ομαδικα, τους βοηθας εσυ σε κατι, σε βοηθαν αυτοι σε κατι αλλο κλπ.
Το τρικ ειναι να καταλαβεις με ποιον απο τους δυο τυπους εχεις να κανεις, για να μην χρειαστει να ερθεις σε δυσκολη θεση πιο μετα.

[Rainbow86]

Εξαρταται απο την περιπτωση, σχεση, δουλεια, φιλια;
Στη δουλεια, για παραδειγμα, καλο ειναι να «ζυγιζεις» τον συναδελφο. Εχει συναδελφους που εκμεταλλευονται την προθυμια σου να τους βοηθησεις και μετα προσπαθουν να κανουν πασα αυτα που πρεπει να κανουν οι ιδιοι, τους ριχνεις μετα τα ακυρα το ενα μετα το αλλο και ερχονται στα ισα τους.
Εχει και φιλοτιμους συναδελφους που λειτουργουν ομαδικα, τους βοηθας εσυ σε κατι, σε βοηθαν αυτοι σε κατι αλλο κλπ.
Το τρικ ειναι να καταλαβεις με ποιον απο τους δυο τυπους εχεις να κανεις, για να μην χρειαστει να ερθεις σε δυσκολη θεση πιο μετα.

Συμφωνώ.
Αλλά θεωρώ ότι σε κάθε περίπτωση χρειάζεται να θέτεις όρια αν νιώθεις ότι τα υπερβαίνουν, καθώς το σημαντικό πάνω από όλα είναι πως αισθάνεσαι ΕΣΥ. Δεν γίνεται προτεραιότητα να έχουν πάντα τα συναισθήματα των άλλων. Απλά στην κάθε περίπτωση όπως είπες χρειάζεται και τον ανάλογο τρόπο/χειρισμό. Ναι μεν το ΟΧΙ μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς άβολα αλλά πρέπει να σκεφτείς και τις μετέπειτα επιπτώσεις στην ψυχική σου ηρεμία. Δηλαδή αν πρόκειται να πεις ναι μόνο για να νιώσει καλά ο άλλος και εσύ μέσα σου υποφέρεις (πόσο μάλλον συνεχώς), τότε μάλλον προέχει η προστασία του εαυτού σου θέτοντας όρια. (Με υγιές τρόπο).

[ninja]

(*με υγιη τροπο)
Εννοειται, θετεις ορια! Δεν μπορουμε να τα εχουμε καλα με ολους!

[ioannis2]

Όποιος λεει ναι μετατρέπεται σε θυμα. Εστω και ένα ναι, εκει που μεσα σου το κατατάσσεις σαν συμβιβασμό. Το ναι δεν σε μετατρέπει σε θύμα αμα αποκομιζεις οτιδήποτε θεωρείς κερδος.

Υπάρχει περίπτωση να κανεις κάτι ενοχλητικό αλλά να μην νιώθεις ενοχές, αν για το πως οδηγήθηκες στο κατι δεν είσαι ο αίτιος αλλά το θύμα ή αυτός που απέκρουσε επίθεση.

[ioannis2]

Συμφωνώ.
Αλλά θεωρώ ότι σε κάθε περίπτωση χρειάζεται να θέτεις όρια αν νιώθεις ότι τα υπερβαίνουν, καθώς το σημαντικό πάνω από όλα είναι πως αισθάνεσαι ΕΣΥ. Δεν γίνεται προτεραιότητα να έχουν πάντα τα συναισθήματα των άλλων. Απλά στην κάθε περίπτωση όπως είπες χρειάζεται και τον ανάλογο τρόπο/χειρισμό. Ναι μεν το ΟΧΙ μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς άβολα αλλά πρέπει να σκεφτείς και τις μετέπειτα επιπτώσεις στην ψυχική σου ηρεμία. Δηλαδή αν πρόκειται να πεις ναι μόνο για να νιώσει καλά ο άλλος και εσύ μέσα σου υποφέρεις (πόσο μάλλον συνεχώς), τότε μάλλον προέχει η προστασία του εαυτού σου θέτοντας όρια. (Με υγιές τρόπο).

Συμφωνω. Το ναι ενω δεν σου βγαινει είναι απόδειξη αδυναμιας, φόβου. Ζεις δηλαδή για να ικανοποιείς τα θέλω τον αλλων.

Αν δεν βάλεις ορια απ αρχής κι επιδιωξεις να τα βάλεις μετα από καιρό όταν ηδη σ έχουν καβαλήσει θα ρθεις σε ρήξη μαζί τους σε βαθμο που θα σε πολεμήσουν.

[Rainbow86]

Συμφωνω. Το ναι ενω δεν σου βγαινει είναι απόδειξη αδυναμιας, φόβου. Ζεις δηλαδή για να ικανοποιείς τα θέλω τον αλλων.

Αν δεν βάλεις ορια απ αρχής κι επιδιωξεις να τα βάλεις μετα από καιρό όταν ηδη σ έχουν καβαλήσει θα ρθεις σε ρήξη μαζί τους σε βαθμο που θα σε πολεμήσουν.

Άσε που αν «μαζεύεις» πράγματα για καιρό τότε στο τέλος γίνεται έκρηξη.. και αυτό δεν είναι καθόλου ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ υγιές. Οπότε με το να βάζεις όρια δείχνεις αυτοσεβασμό πρώτα από όλα. Και κατά δεύτερον αποδεικνύεις στους άλλους ότι έχεις προσωπικότητα και βούληση οπότε δεν μπορούν να σε εκμεταλλευτούν ούτε να καταπατήσουν τα όρια σου.

[Rainbow86]

(*με υγιη τροπο)
Εννοειται, θετεις ορια! Δεν μπορουμε να τα εχουμε καλα με ολους!

Ναι συγγνώμη ήμουν αφηρημένη, δεν θα ξανά γίνει. Δεν συνηθίζω να κάνω γραμματικά λάθη!

[ninja]

Ναι συγγνώμη ήμουν αφηρημένη, δεν θα ξανά γίνει. Δεν συνηθίζω να κάνω γραμματικά λάθη!

Χαχα! Με πιάσαν τα ψυχαναγκαστικά μου!

[Joanna8]

Κοίτα, είναι ορισμένοι άνθρωποι που το τραβάει ο οργανισμός τους να τους θέσεις όρια, απότομα και χωρίς τύψεις. Βλέπουν έναν άνθρωπο υπομονετικό και ευγενικό και το εκμεταλλεύονται. Είναι σαν τα δόντια. Όσο χώρο τους δίνεις, τόσο απλώνονται. Πολλές φορές περιμένω να το καταλάβουν από μόνοι τους, να πουν έστω μια συγγνώμη και να παραδεχτούν το λάθος τους. Αλλά επειδή σπάνια θα γίνει αυτό, και επειδή άνθρωπος είμαι και έχω τα όριά μου, στο τέλος πέφτει "φάπα" μέχρι την Αλάσκα και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Ειδικά κάτι ανώνυμα τρολ στο διαδίκτυο που σου κολλάνε σαν τσιμπούρια για να βγάζουν απωθημένα, εκεί μπλοκ κατευθείαν και πίσω στον βόθρο τους.

[Rainbow86]

Κοίτα, είναι ορισμένοι άνθρωποι που το τραβάει ο οργανισμός τους να τους θέσεις όρια, απότομα και χωρίς τύψεις. Βλέπουν έναν άνθρωπο υπομονετικό και ευγενικό και το εκμεταλλεύονται. Είναι σαν τα δόντια. Όσο χώρο τους δίνεις, τόσο απλώνονται. Πολλές φορές περιμένω να το καταλάβουν από μόνοι τους, να πουν έστω μια συγγνώμη και να παραδεχτούν το λάθος τους. Αλλά επειδή σπάνια θα γίνει αυτό, και επειδή άνθρωπος είμαι και έχω τα όριά μου, στο τέλος πέφτει "φάπα" μέχρι την Αλάσκα και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Ειδικά κάτι ανώνυμα τρολ στο διαδίκτυο που σου κολλάνε σαν τσιμπούρια για να βγάζουν απωθημένα, εκεί μπλοκ κατευθείαν και πίσω στον βόθρο τους.

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω παραπάνω. Γενικά οι άνθρωποι δύσκολα έχουν την ενσυναισθηση να αναγνωρίσουν ότι η συμπεριφορά τους απέναντι σε έναν ευγενικό άνθρωπο έχει και κάποιο όριο. Αν δουν ότι τα δέχεσαι όλα το εκμεταλλεύονται στο έπακρο. Και θεωρώ πως το κάνουν γιατί συνδέουν την ευγένεια και την καλοσύνη με την αβουλία και την χαζομάρα. Σου λέει αυτός ο άνθρωπος για να μην μου λέει ποτέ «στοπ» κάτι πάει λάθος με εκείνον. Επομένως θα τον κάνω του χεριού μου. Ποτέ δεν βάζουν στο μυαλό τους ότι ΠΙΘΑΝΟΝ αυτός ο άνθρωπος να προσπαθεί να αποφύγει τους καβγάδες και τις αντιπαραθέσεις και πάνω από όλα ότι γνωρίζει από τρόπους συμπεριφοράς οπότε δεν υψώνει και ποτέ φωνή. (Τεράστιο δείγμα ότι οι ίδιοι είναι χαζοί, γιατί ο άλλος βαθιά μέσα του ξέρει ότι τον εκμεταλλεύεσαι απλά έχει επίπεδο). Συνεπώς τα όρια μπαίνουν εξαρχής για να μην θεωρείσαι δεδομένος. Άσε που αν υψώσεις λίγο την φωνή τότε αρχίζουν να σε σέβονται. Όσο λες συνεχώς «ναι» σε πατάνε αλύπητα.

[Marylou25]

Για πείτε! Το έχετε καταφέρει μέχρι τώρα; Ή λέτε μονίμως «ναι» προκειμένου να φανείτε ευγενικοί και για να μην αισθάνεστε τύψεις μετέπειτα;

για μένα υγιή όρια είναι οταν σκέφτεσαι πρώτα τον εαυτό σου, με οτιδήποτε και αν θέλεις κάνεις, και μετά τους άλλους.

μέχρι πρόσφατα σκεφτόμουν πρώτα πως θα εξυπηρετήσω τους άλλους, είτε οικογενειακά επαγγελματικά κτλ και μετά τον εαυτο μου. Δηλαδή έκανα πράγματα που έβαζα σε δεύτερη μοίρα εμένα, και πρώτα τους άλλους. Μεγάλος λάθος και οι περισσότεροι ναι το εκμεταλλεύονται και δεν θα σου πούνε και ποτέ ευχαριστώ.

[Joanna8]

Όταν είχα πρωτοξεκινήσει να δουλεύω 22 χρονών, στην εταιρία που δούλευα ήταν μια γραμματέας, πάντα με μαλλί κομμωτηρίου, νυχάκι περιποιημένο και ποτέ τσάντα κάτω των 200 ευρώ. Κάπνιζε σαν φουγάρο. Λοιπόν, αυτή δεν μπορούσε να διαχειριστεί σωστά τα χρήματά της. Έπαιρνε τηλέφωνα στα κινητά των νεοπροσληφθέντων όποτε ήμασταν σε εξωτερικές δουλειές, ζητούσε να της αγοράσουμε τσιγάρα και θα μας δώσει τα λεφτά μετά. Εννοείται ότι τα λεφτά δεν τα επέστρεφε ποτέ. Την είχα πατήσει 2 φορές, χωρίς ποτέ να τη νοιάξει που έκανα τότε πρακτική με 600 ευρώ. Έτσι μαθαίνεις να λες ΟΧΙ. Μερικές φορές έχω την κακιά συνήθεια να αφήνω τα πράγματα να εξελιχθούν για να δω μέχρι πού είναι ικανός ο άλλος να τραβήξει το σχοινί. Και βάζω όρια όταν ο άλλος ήδη το έχει παρακάνει. Αλλά έτσι σοκάρεται περισσότερο και μαζεύεται.

[Marylou25]

Όταν είχα πρωτοξεκινήσει να δουλεύω 22 χρονών, στην εταιρία που δούλευα ήταν μια γραμματέας, πάντα με μαλλί κομμωτηρίου, νυχάκι περιποιημένο και ποτέ τσάντα κάτω των 200 ευρώ. Κάπνιζε σαν φουγάρο. Λοιπόν, αυτή δεν μπορούσε να διαχειριστεί σωστά τα χρήματά της. Έπαιρνε τηλέφωνα στα κινητά των νεοπροσληφθέντων όποτε ήμασταν σε εξωτερικές δουλειές, ζητούσε να της αγοράσουμε τσιγάρα και θα μας δώσει τα λεφτά μετά. Εννοείται ότι τα λεφτά δεν τα επέστρεφε ποτέ. Την είχα πατήσει 2 φορές, χωρίς ποτέ να τη νοιάξει που έκανα τότε πρακτική με 600 ευρώ. Έτσι μαθαίνεις να λες ΟΧΙ. Μερικές φορές έχω την κακιά συνήθεια να αφήνω τα πράγματα να εξελιχθούν για να δω μέχρι πού είναι ικανός ο άλλος να τραβήξει το σχοινί. Και βάζω όρια όταν ο άλλος ήδη το έχει παρακάνει. Αλλά έτσι σοκάρεται περισσότερο και μαζεύεται.

o άλλος θα το συνεχίζει μέχρι εκεί που τον συμφέρει..λίγοι θα σκεφτούν να πουν ευχαριστώ κτλ

[Joanna8]

o άλλος θα το συνεχίζει μέχρι εκεί που τον συμφέρει..λίγοι θα σκεφτούν να πουν ευχαριστώ κτλ

Ακριβώς. Και ακόμα λιγότεροι θα ζητήσουν συγγνώμη αν σου έχουν φερθεί άδικα. Λες και το "συγγνώμη" είναι κάτι κακό.