Θέλω ή πρέπει;

[Rainbow86]

τελικά rainbow86 δεν είπες, το θέμα που άνοιξες έχει να κάνει για όλους τους τομείς ή μονο για το ερωτικό ?

Σε όλους τους τομείς αναφέρομαι.. αν ήταν θα διευκρίνιζα ότι μιλάω μόνο για τον ερωτικο τομέα.

[andreas86]

Εγώ κάνω αυτό που πρέπει πολλές φορές στη ζωή μου.

[Rainbow86]

Εγώ κάνω αυτό που πρέπει πολλές φορές στη ζωή μου.

Λειτουργείς περισσότερο λογικά παρά συναισθηματικά δηλαδή;

[pause]

Πολύ ωραίο θέμα..
Με είχε απασχολήσει παλιότερα αλλά τα περιγράφουν ωραία αυτά τα θέματα και οι αρχαίοι ή νεώτεροι φιλόσοφοι..

Από προσωπική πείρα θα πω ότι όταν κάνουμε κάτι, που πρέπει και το κάνουμε όμως, είναι επειδή έχουμε πιέσει και έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι αυτό που θα κάνουμε είναι για καλό, γενικά για καλό, είτε δικό μας καλό είτε κάποιου άλλου είτε για το περιβάλλον κλπ..
Άρα θέλουμε να το κάνουμε κατά βάθος γιατί έχουμε πειστεί για το όφελος που θα έχουμε μελλοντικά από αυτό που θα κάνουμε τώρα.

Οπότε το "θέλω" και το "πρέπει" εμπλέκονται. Δεν υπάρχει το "πρέπει" από μόνο του χωρίς το "θέλω". Δηλ πρέπει να το κάνω γιατί θέλω να το κάνω γιατί αποβλέπω σε κάποιο μελλοντικό όφελος είτε δικό μου είτε γενικό όφελος..

Οπότε αν κάνουμε ένα διαχωρισμό αυτών που κάνουμε στη ζωή μας, σε πράξεις με πρόσκαιρα οφέλη απ' τη μία ή μακροπρόθεσμα οφέλη από την άλλη, θα παρατηρήσουμε απλά ότι τα πρόσκαιρα οφέλη έχουν προκύψει από σκέψεις που περιέχουν πιο πολύ την έννοια "θέλω τώρα" πχ θέλω να φάω αυτό το παγωτό τώρα, ενώ τα μακροπρόθεσμα οφέλη έχουν προκύψει από σκέψεις που περιέχουν πιο πολύ την έννοια "πρέπει" πχ πρέπει να κάνω δίαιτα για να αδυνατίσω σε βάθος χρόνου γιατί θέλω έτσι να κάνω καλό στην υγεία μου.

Προκύπτει τώρα ότι είναι προτιμότερα τα "πρέπει" από τα "θέλω τώρα" γιατί αν και είναι δύσκολα τα "πρέπει" στην εφαρμογή τους, αυτά μας οδηγούν σε μια καλύτερη ποιοτικά ζωή.

Βέβαια επειδή όμως δεν είμαστε ρομπότ, δεν μπορούμε να κάνουμε μόνο αυτά που πρέπει, για αυτό χρειάζεται μία ισορροπία ανάμεσα στα "θέλω" μας και τα "πρέπει" μας.
Γιατί και αν κάνουμε μόνο αυτά που πρέπει είναι επόμενο πως θα πιεστούμε πολύ ψυχολογικά οπότε θα κάνουμε κακό στην ψυχολογία μας.

[user]

σωστά κι αν κάνουμε εμείς κακό στην ψυχολογία μας είμαστε μαζί και θύμα και θύτης!

τα πρέπει με τα θέλω για μένα είναι δύο ξεχωριστά πράγματα, αυτά που πρέπει να γίνουν και δεν θέλεις να τα κάνεις ίσως βοηθάει να έχεις ανταμοιβή ή να σκεφτείς το αποτέλεσμα πχ δεν θέλω να πάω για ψώνια αλλά αν πάω για ψώνια μπορεί να πάω για καφέ με τους φίλους ή πρέπει να χάσω κιλά και δεν θέλω να πάω γυμναστήριο αλλά αν δεν ξεκινήσω σήμερα θα έχω μεγαλύτερη δυσκολία να φτάσω τον στόχο μου.
κλπ κλπ.
προσωπικά δε νοιώθω να "θέλω" τίποτα πια, ακόμη κι αυτά που κάποτε γούσταρα να κάνω πλέον "δεν μ'αναστατώνουν πια".

[Marylou25]

στον ερωτικό τομέα πιστεύω δεν υπάρχει το ‘’ πρέπει’’. Υπάρχει μόνο εκεί που δεν θα έπρεπε να θέτουμε σε κίνδυνο τον εαυτό μας. Για παράδειγμα γνωρίζω κάποιον τυχαία, δεν θα πάω στο σπίτι του τη πρώτη μέρα ακόμη και για ταινία κτλ., όσο και να μ’ αρέσει.
Κατά τα άλλα στον ερωτικό τομέα πηγαίνω με βάση το τι μ’ αρέσει και ακούω και το ένστικτό μου πολλές φορές. Το ‘’ πρέπει’’ να κάνω οικογένεια κτλ όχι δεν υπάρχει, θα υπάρξει μόνο αν υπάρξει και ο κατάλληλος άνθρωπος που να ταιριάζουμε. Στη μακροχρόνια σχέση που ήμουν θα μπορούσα να το συνεχίσω και να καταλήξει σε γάμο. Όμως προτίμησα να φύγω παρά να είμαι δυστυχισμένη για μια ολόκληρη ζωή. Και δεν υπάρχει χειρότερη μοναξιά από το να είσαι με τον λάθος άνθρωπο.
Τώρα στα επαγγελματικά έχει τύχει πολλές φορές να βοηθήσω μετά τη δουλεία κάποια συνάδελφο, αλλά δεν έχει κάνει το ανάλογο όταν χρειάστηκα εγώ. Επίσης πολλές φορές μπορεί λύσω κάτι δύσκολο και να πάρει τα εύσημα ο άλλος γιατί ήταν δικό του πρόβλημα και εγώ απλά τον βοήθησα. Οπότε γενικά βοηθάω πλέον όποτε μπορώ και άμα το αντέχω, γιατί μπορεί μεν να είναι τηλεργασία αλλά πιστέψτε με είναι εξουθενωτικό..
Όσο για τα οικογενειακά μέχρι πριν κάποιες μέρες απλά πήγαινα με το ''πρέπει''. Πρέπει να σηκώσω το τηλ γιατι είναι γονείς μου, πρέπει να ακούω τη δυσαρεσκειά τους συνέχεια με το να μην ικανοποιούνται με τίποτα γιατί είναι γονείς μου. Τώρα απλά τα έκοψα αυτά, κοιτά πρώτα τον εαυτό μου και πως νιώθω εγώ καλά και τους βάζω σε δεύτερη μοίρα ακόμα και αν τους αγχώνω. Δεν θα αγχώνομαι εγώ για να μην αγχώνονται αυτοί.

[andreas86]

Κάπως έτσι.

[Rainbow86]

στον ερωτικό τομέα πιστεύω δεν υπάρχει το ‘’ πρέπει’’. Υπάρχει μόνο εκεί που δεν θα έπρεπε να θέτουμε σε κίνδυνο τον εαυτό μας. Για παράδειγμα γνωρίζω κάποιον τυχαία, δεν θα πάω στο σπίτι του τη πρώτη μέρα ακόμη και για ταινία κτλ., όσο και να μ’ αρέσει.
Κατά τα άλλα στον ερωτικό τομέα πηγαίνω με βάση το τι μ’ αρέσει και ακούω και το ένστικτό μου πολλές φορές. Το ‘’ πρέπει’’ να κάνω οικογένεια κτλ όχι δεν υπάρχει, θα υπάρξει μόνο αν υπάρξει και ο κατάλληλος άνθρωπος που να ταιριάζουμε. Στη μακροχρόνια σχέση που ήμουν θα μπορούσα να το συνεχίσω και να καταλήξει σε γάμο. Όμως προτίμησα να φύγω παρά να είμαι δυστυχισμένη για μια ολόκληρη ζωή. Και δεν υπάρχει χειρότερη μοναξιά από το να είσαι με τον λάθος άνθρωπο.
Τώρα στα επαγγελματικά έχει τύχει πολλές φορές να βοηθήσω μετά τη δουλεία κάποια συνάδελφο, αλλά δεν έχει κάνει το ανάλογο όταν χρειάστηκα εγώ. Επίσης πολλές φορές μπορεί λύσω κάτι δύσκολο και να πάρει τα εύσημα ο άλλος γιατί ήταν δικό του πρόβλημα και εγώ απλά τον βοήθησα. Οπότε γενικά βοηθάω πλέον όποτε μπορώ και άμα το αντέχω, γιατί μπορεί μεν να είναι τηλεργασία αλλά πιστέψτε με είναι εξουθενωτικό..
Όσο για τα οικογενειακά μέχρι πριν κάποιες μέρες απλά πήγαινα με το ''πρέπει''. Πρέπει να σηκώσω το τηλ γιατι είναι γονείς μου, πρέπει να ακούω τη δυσαρεσκειά τους συνέχεια με το να μην ικανοποιούνται με τίποτα γιατί είναι γονείς μου. Τώρα απλά τα έκοψα αυτά.

Κοίταξε να δεις υπάρχει πρέπει και στον ερωτικο τομέα, όσο και αν σου φαίνεται παράλογο. Και δεν περιορίζεται μόνο στις αρχές μιας γνωριμίας όπως λες. Μερικές φορές πρέπει να βάζουμε την λογική ακόμα και στα ερωτικά μας για να δούμε προς τα που οδεύει μια κατάσταση, αν έχουμε να κάνουμε με τον σωστό άνθρωπο ή όχι, αν απειλείται η ψυχική μας υγεία κτλ. Δηλαδή αν είμαστε σε μια τοξική σχέση σαφώς και θα μπει η λογική μπροστά από το συναίσθημα όσο και να θελουμε να κάνουμε υποχώρηση ή να «αγνοήσουμε» τα σημάδια. Και αν το κάνεις θα διαπιστώσεις ότι προστάτευσες τον εαυτό σου και μόνο, και κανέναν άλλον. Ή για παράδειγμα να σου αρέσει κάποιος και εκείνος να βρίσκεται ήδη σε μια σχέση ή να υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά ηλικίας. (Δεν μιλάω για 5-10 χρόνια αλλά παραπάνω από 20), ε εκεί όσο και να θες να κάνεις κάτι, καλό είναι να ακούσεις την λογική σου. Επομένως θα πας με το «πρέπει» και όχι με το «θέλω».
Από εκεί και πέρα αντιλαμβάνομαι ότι ο καθένας έχει την δική του κρίση και οπτική των πραγμάτων και μπορεί να λειτουργεί όπως θέλει. (Αρκεί να μην βάζει σε κίνδυνο τον εαυτό του).
Και επίσης καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ το γεγονός ότι όταν είμαστε ερωτευμένοι μπορεί και να παρασυρθούμε και να αγνοήσουμε την λογική μας, βάζοντας μπροστά το πως νιώθουμε. (Έχω κάνει και εγώ πατατιές, δεν είμαι τέλεια). Οπότε δεν κρίνω κανέναν. Απλά προειδοποιώ, για να έχετε κάποια πράγματα κατά νου και να είστε σωματικά και ψυχικά υγιείς.

[Rainbow86]

στον ερωτικό τομέα πιστεύω δεν υπάρχει το ‘’ πρέπει’’. Υπάρχει μόνο εκεί που δεν θα έπρεπε να θέτουμε σε κίνδυνο τον εαυτό μας. Για παράδειγμα γνωρίζω κάποιον τυχαία, δεν θα πάω στο σπίτι του τη πρώτη μέρα ακόμη και για ταινία κτλ., όσο και να μ’ αρέσει.
Κατά τα άλλα στον ερωτικό τομέα πηγαίνω με βάση το τι μ’ αρέσει και ακούω και το ένστικτό μου πολλές φορές. Το ‘’ πρέπει’’ να κάνω οικογένεια κτλ όχι δεν υπάρχει, θα υπάρξει μόνο αν υπάρξει και ο κατάλληλος άνθρωπος που να ταιριάζουμε. Στη μακροχρόνια σχέση που ήμουν θα μπορούσα να το συνεχίσω και να καταλήξει σε γάμο. Όμως προτίμησα να φύγω παρά να είμαι δυστυχισμένη για μια ολόκληρη ζωή. Και δεν υπάρχει χειρότερη μοναξιά από το να είσαι με τον λάθος άνθρωπο.
Τώρα στα επαγγελματικά έχει τύχει πολλές φορές να βοηθήσω μετά τη δουλεία κάποια συνάδελφο, αλλά δεν έχει κάνει το ανάλογο όταν χρειάστηκα εγώ. Επίσης πολλές φορές μπορεί λύσω κάτι δύσκολο και να πάρει τα εύσημα ο άλλος γιατί ήταν δικό του πρόβλημα και εγώ απλά τον βοήθησα. Οπότε γενικά βοηθάω πλέον όποτε μπορώ και άμα το αντέχω, γιατί μπορεί μεν να είναι τηλεργασία αλλά πιστέψτε με είναι εξουθενωτικό..
Όσο για τα οικογενειακά μέχρι πριν κάποιες μέρες απλά πήγαινα με το ''πρέπει''. Πρέπει να σηκώσω το τηλ γιατι είναι γονείς μου, πρέπει να ακούω τη δυσαρεσκειά τους συνέχεια με το να μην ικανοποιούνται με τίποτα γιατί είναι γονείς μου. Τώρα απλά τα έκοψα αυτά, κοιτά πρώτα τον εαυτό μου και πως νιώθω εγώ καλά και τους βάζω σε δεύτερη μοίρα ακόμα και αν τους αγχώνω. Δεν θα αγχώνομαι εγώ για να μην αγχώνονται αυτοί.

Επίσης λες ότι ήσουν σε μακροχρόνια σχέση που εν τέλη επέλεξες να φύγεις, άρα πήγες με το «πρέπει» στον ερωτικο τομέα.

[pause]

Όσον αφορά τους γονείς σου Marylou, εκεί πρέπει να τους κάνεις σαφή τα όριά σου, το τι ανέχεσαι και τι δεν ανέχεσαι. Θα ήταν άδικο για σένα να υπομένεις μια κακή συμπεριφορά τους. Πρέπει να τους πεις τι σε ενοχλεί και αν το διορθώσουν έχει καλώς, αν όχι τότε δεν θα έχεις τύψεις γιατί εσύ έκανες το χρέος σου και τους ξεκαθάρισες τα όριά σου.

Και αυτό πρέπει να το κάνουμε με όλους, είτε είναι γονείς είτε άλλοι συγγενείς, συνάδελφοι, γνωστοί, φίλοι, σύντροφοι. Επειδή δεν είναι αυτονόητο για τον άλλον ότι κάτι που κάνει μας ενοχλεί. Μπορεί ο άλλος να μυρίζεται ότι αυτό που κάνει είναι άδικο αλλά όχι πάντα.
Καλό θα ήταν να το καταλαβαίνει από μόνος του αλλά όταν αυτό δεν γίνεται για να έχουμε κι εμείς καθαρή τη συνείδησή μας πρέπει να του το λέμε τι μας ενοχλεί.

Θεωρώ ότι το τι είναι δίκαιο και άδικο είναι το ίδιο για όλους. Απλά επειδή καθώς μεγαλώνουμε σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα υιοθετούμε άθελά μας συμπεριφορές και αντιλήψεις του περιβάλλοντος που τις θεωρούμε σωστές και αυτονόητες ενώ δεν είναι, μας έρχεται κάπως απότομο να μας βάλει ο άλλος τα όριά του. Αλλά πίστεψέ με όλοι καταλαβαίνουμε το δίκαιο και το άδικο. Οπότε και οι γονείς σου θα σε καταλάβουν. Και κάποιοι άνθρωποι αν δεν καταλαβαίνουν με τον καλό τρόπο, με τα λόγια δηλ, καταλαβαίνουν με τα έργα. Οπότε καλά κάνεις και δεν σηκώνεις το τηλ στους γονείς σου απλά θα πρέπει πρώτα να τους μιλήσεις.

[Marylou25]

Κοίταξε να δεις υπάρχει πρέπει και στον ερωτικο τομέα, όσο και αν σου φαίνεται παράλογο. Και δεν περιορίζεται μόνο στις αρχές μιας γνωριμίας όπως λες. Μερικές φορές πρέπει να βάζουμε την λογική ακόμα και στα ερωτικά μας για να δούμε προς τα που οδεύει μια κατάσταση, αν έχουμε να κάνουμε με τον σωστό άνθρωπο ή όχι, αν απειλείται η ψυχική μας υγεία κτλ. Δηλαδή αν είμαστε σε μια τοξική σχέση σαφώς και θα μπει η λογική μπροστά από το συναίσθημα όσο και να θελουμε να κάνουμε υποχώρηση ή να «αγνοήσουμε» τα σημάδια. Και αν το κάνεις θα διαπιστώσεις ότι προστάτευσες τον εαυτό σου και μόνο, και κανέναν άλλον. Ή για παράδειγμα να σου αρέσει κάποιος και εκείνος να βρίσκεται ήδη σε μια σχέση ή να υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά ηλικίας. (Δεν μιλάω για 5-10 χρόνια αλλά παραπάνω από 20), ε εκεί όσο και να θες να κάνεις κάτι, καλό είναι να ακούσεις την λογική σου. Επομένως θα πας με το «πρέπει» και όχι με το «θέλω».
Από εκεί και πέρα αντιλαμβάνομαι ότι ο καθένας έχει την δική του κρίση και οπτική των πραγμάτων και μπορεί να λειτουργεί όπως θέλει. (Αρκεί να μην βάζει σε κίνδυνο τον εαυτό του).
Και επίσης καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ το γεγονός ότι όταν είμαστε ερωτευμένοι μπορεί και να παρασυρθούμε και να αγνοήσουμε την λογική μας, βάζοντας μπροστά το πως νιώθουμε. (Έχω κάνει και εγώ πατατιές, δεν είμαι τέλεια). Οπότε δεν κρίνω κανέναν. Απλά προειδοποιώ, για να έχετε κάποια πράγματα κατά νου και να είστε σωματικά και ψυχικά υγιείς.

ναι έχεις δίκιο, δεν συμπεριέλαβα το αν κάποιος είναι παντρεμένος κτλ, απλά το θεώρησα προφανές αυτό.
τώρα γι' αυτο που ανέφερες οτι μπορεί να είμαστε σε μια τοξική σχέση κτλ να απειλείται η ψυχική ή η σωματική μας υγεία ναι εκει ΠΡΕΠΕΙ να φύγουμε. Υπάρχουν πολλά πρέπει και θέλω μπορούμε να γράψουμε 100 σελίδες.. Ανάφερθηκα σε αυτά που έχουν να κάνουν με τις δικές μου εμπειρίες. Επίσης δεν πήγα με '' το πρέπει '' στη σχέση μου, αν πήγαινα με το πρέπει θα το συνέχιζα και θα παντρευόμουν. Πήγα με το θέλω, ήμουν δυστυχισμένη και είχε τελειώσει το ερωτικό κομμάτι για μένα.

[Rainbow86]

Όσον αφορά τους γονείς σου Marylou, εκεί πρέπει να τους κάνεις σαφή τα όριά σου, το τι ανέχεσαι και τι δεν ανέχεσαι. Θα ήταν άδικο για σένα να υπομένεις μια κακή συμπεριφορά τους. Πρέπει να τους πεις τι σε ενοχλεί και αν το διορθώσουν έχει καλώς, αν όχι τότε δεν θα έχεις τύψεις γιατί εσύ έκανες το χρέος σου και τους ξεκαθάρισες τα όριά σου.

Και αυτό πρέπει να το κάνουμε με όλους, είτε είναι γονείς είτε άλλοι συγγενείς, συνάδελφοι, γνωστοί, φίλοι, σύντροφοι. Επειδή δεν είναι αυτονόητο για τον άλλον ότι κάτι που κάνει μας ενοχλεί. Μπορεί ο άλλος να μυρίζεται ότι αυτό που κάνει είναι άδικο αλλά όχι πάντα.
Καλό θα ήταν να το καταλαβαίνει από μόνος του αλλά όταν αυτό δεν γίνεται για να έχουμε κι εμείς καθαρή τη συνείδησή μας πρέπει να του το λέμε τι μας ενοχλεί.

Θεωρώ ότι το τι είναι δίκαιο και άδικο είναι το ίδιο για όλους. Απλά επειδή καθώς μεγαλώνουμε σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα υιοθετούμε άθελά μας συμπεριφορές και αντιλήψεις του περιβάλλοντος που τις θεωρούμε σωστές και αυτονόητες ενώ δεν είναι, μας έρχεται κάπως απότομο να μας βάλει ο άλλος τα όριά του. Αλλά πίστεψέ με όλοι καταλαβαίνουμε το δίκαιο και το άδικο. Οπότε και οι γονείς σου θα σε καταλάβουν. Και κάποιοι άνθρωποι αν δεν καταλαβαίνουν με τον καλό τρόπο, με τα λόγια δηλ, καταλαβαίνουν με τα έργα. Οπότε καλά κάνεις και δεν σηκώνεις το τηλ στους γονείς σου απλά θα πρέπει πρώτα να τους μιλήσεις.

Σωστό, εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο γονιός μας μπορεί και έχει το δικαίωμα να μας κάνει ότι θέλει απλά επειδή είναι γονιός. Υπάρχουν και κάποια όρια που οφείλουν να σέβονται. Αν τα συζητήσεις μαζί τους και συνεχίσουν να τα αγνοούν τότε τους αγνοείς και εσύ όταν για παράδειγμα συνεχίζουν να σε παίρνουν τηλέφωνο όπως ανέφερε η Μαριλού. Είναι εξαντλητικό να μπαίνεις συνεχώς στο τρυπακι να εξηγείς. Αν ο άλλος δεν καταλαβαίνει, θα καταλάβει με τον καιρό όταν θα δει τις πράξεις σου. (Την σταδιακή απομάκρυνση από τον έλεγχο).

[Marylou25]

Όσον αφορά τους γονείς σου Marylou, εκεί πρέπει να τους κάνεις σαφή τα όριά σου, το τι ανέχεσαι και τι δεν ανέχεσαι. Θα ήταν άδικο για σένα να υπομένεις μια κακή συμπεριφορά τους. Πρέπει να τους πεις τι σε ενοχλεί και αν το διορθώσουν έχει καλώς, αν όχι τότε δεν θα έχεις τύψεις γιατί εσύ έκανες το χρέος σου και τους ξεκαθάρισες τα όριά σου.

Και αυτό πρέπει να το κάνουμε με όλους, είτε είναι γονείς είτε άλλοι συγγενείς, συνάδελφοι, γνωστοί, φίλοι, σύντροφοι. Επειδή δεν είναι αυτονόητο για τον άλλον ότι κάτι που κάνει μας ενοχλεί. Μπορεί ο άλλος να μυρίζεται ότι αυτό που κάνει είναι άδικο αλλά όχι πάντα.
Καλό θα ήταν να το καταλαβαίνει από μόνος του αλλά όταν αυτό δεν γίνεται για να έχουμε κι εμείς καθαρή τη συνείδησή μας πρέπει να του το λέμε τι μας ενοχλεί.

Θεωρώ ότι το τι είναι δίκαιο και άδικο είναι το ίδιο για όλους. Απλά επειδή καθώς μεγαλώνουμε σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα υιοθετούμε άθελά μας συμπεριφορές και αντιλήψεις του περιβάλλοντος που τις θεωρούμε σωστές και αυτονόητες ενώ δεν είναι, μας έρχεται κάπως απότομο να μας βάλει ο άλλος τα όριά του. Αλλά πίστεψέ με όλοι καταλαβαίνουμε το δίκαιο και το άδικο. Οπότε και οι γονείς σου θα σε καταλάβουν. Και κάποιοι άνθρωποι αν δεν καταλαβαίνουν με τον καλό τρόπο, με τα λόγια δηλ, καταλαβαίνουν με τα έργα. Οπότε καλά κάνεις και δεν σηκώνεις το τηλ στους γονείς σου απλά θα πρέπει πρώτα να τους μιλήσεις.

Σ' ευχαριστώ για την ανάρτηση pause :-) Κοίτα οι γονείς μου ήταν πάντα έτσι απ' όταν ήμουν μικρή, υπερπροστατευτικοί να μην εμπιστεύονται εύκολα κτλ. Ξέρω οτι το κάνουν για καλό αλλά όλο αυτό εν μέρη μου έχει κάνει κακό. Το να παίρουν συνέχεια τηλ είναι κάτι πιεστικό, και ακόμη πιο αγχωτικό για μένα είναι οτι αν δεν το σηκώσω πχ γιατι είμαι τουαλέτα, κοιμάμαι, δουλεύω κτλ ξέρω οτι θα αγχωθούν και θα με πάρουν άλλα 10 τηλ. Τους έχω κάνει συζήτηση γι' αυτό αλλά δεν καταλαβαίνουν οπότε τις τελευταίες 2 βδομάδες το σηκώνω μετά απο ώρες, μπας και το καταλάβουν. Αλλά αυτό που με στεναχωρεί είναι οτι δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα, αντί να χαίρονται που είμαι ανεξάρτητη όλο και κάτι θα βρουν να πουν για τη δουλειά για οτιδήποτε και ολό αυτό επειδή το έχω αναλύσει μέσα μου, μου έχει δημιουργήσει άσχημα συναισθήματα. Πολλές φορές σκέφτομαι οτι δεν είμαι αρκετή οτι μου λείπουν πράγματα κτλ και ξέρω οτι αυτό προκύπτει απο τη συμπεριφορά τους. Ξέρω οτι δεν μπορώ να τους αλλάξω, οπότε για να είμαι καλά εγώ συνειδητά έχω επιλέξει να απομακρυνθώ.

[Marylou25]

Σωστό, εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο γονιός μας μπορεί και έχει το δικαίωμα να μας κάνει ότι θέλει απλά επειδή είναι γονιός. Υπάρχουν και κάποια όρια που οφείλουν να σέβονται. Αν τα συζητήσεις μαζί τους και συνεχίσουν να τα αγνοούν τότε τους αγνοείς και εσύ όταν για παράδειγμα συνεχίζουν να σε παίρνουν τηλέφωνο όπως ανέφερε η Μαριλού. Είναι εξαντλητικό να μπαίνεις συνεχώς στο τρυπακι να εξηγείς. Αν ο άλλος δεν καταλαβαίνει, θα καταλάβει με τον καιρό όταν θα δει τις πράξεις σου. (Την σταδιακή απομάκρυνση από τον έλεγχο).

και εγώ το δικαιολογούσα μέχρι τώρα, είναι γονείς μου, το κάνουν για καλό κτλ. Απλά κατάλαβα οτι όλο αυτό μου δημιουργεί επιπλέον άγχος και μου κάνει κακό το να συζητάμε και να μην είναι ευχαριστημένοι με τίποτα. Όπως επίσης και με τα αδέρφια μου, έχω κάνει πολλάαα πράγματα και δεν ακούω ποτέ ένα ευχαριστώ. Δεν ξέρω νομίζω κοινώς με έχουν περάσει για μλκα.

[axl100]

και εγώ το δικαιολογούσα μέχρι τώρα, είναι γονείς μου, το κάνουν για καλό κτλ. Απλά κατάλαβα οτι όλο αυτό μου δημιουργεί επιπλέον άγχος και μου κάνει κακό το να συζητάμε και να μην είναι ευχαριστημένοι με τίποτα. Όπως επίσης και με τα αδέρφια μου, έχω κάνει πολλάαα πράγματα και δεν ακούω ποτέ ένα ευχαριστώ. Δεν ξέρω νομίζω κοινώς με έχουν περάσει για μλκα.

Εμεις μεγαλωσαμε χωρις ορια, παλια τα παιδια ηταν κατοικιδια. Δεν μπορουν να καταλαβουν πως εισαι ξεχωριστο ατομο.