Σκέψεις και πράγματα που σας " βαραίνουν"

[ioannis2]

ο πολεμος θα επιδρουσε αρνητικα οχι μονο σε ατομα με σοβαρες ψυχικες παθησεις, αλλα ακομα και σε υγιεστατα ατομα...
μπορει για ενα περιορισμενο διαστημα να μπαινουν ολα σε παρενθεση και να υπαρχει μονο το αιτημα της επιβιωσης, αλλα αν τελικα επιβιωσεις (πραγμα πολυ αμφιβολο) σου σκανε ολα επι 100...και οι ασθενεις τρελαινονται και οι πρωην υγιεις ασθενουν. μια ματια στο κλαμπ των βετερανων του πολεμου του βιετναμ στην αμερικη, ριχνει αρκετο φως στην υποθεση... σωματικα και ψυχικα κουρελια που δεν μπορεσαν ποτε να ξαναζησουν "φυσιολογικα" , σαν υγιεις...

Οι ήδη ασθενεις με σοβαρες ψυχικες παθησεις τρελλένονται ακόμη περισσότερο διότι χάνουν μέσα στον πόλεμο κι αυτά τα λίγα που τους ήταν ενα διάλειμμα χαράς και φυγής απ τα θέματα τους. Κι ούτε φαντάζομαι μέσα στην ήδη ψυχική τους κατάπτωση να βρίσκουν δυνάμεις για να αντέξουν και να βγουν δυνατότεροι ή δυνατοί ψυχικά από τον πόλεμο.

[Κύκνος]

Σκεφτόμουν εδώ και κάποιες μέρες να ανοίξω αυτό το thread και να μοιραστούμε σκέψεις, απωθημένα ή καταστάσεις που μας βαραίνουν...

Μου αρέσει πολύ αυτό το θέμα... Μάλλον γιατί μου δίνει την ευκαιρία να ξαλαφρώσω από κάποια πράγματα...

Εμένα με βαραίνει το παρελθόν από πολλές απόψεις... Πρώτα απ' όλα, με βαραίνει η σεξουαλική παρενόχληση που υπέστην και που με έκανε να φοβάμαι όποιον άντρα με πλησίαζε ερωτικά επειδή πίστευα ότι τα πράγματα γίνονται βίαια όπως ήταν με εκείνον... Αν πέρασα πολλά χρόνια μόνη μου, είναι εξαιτίας του... Αλλά δεν είναι αυτό το χειρότερο, το χειρότερο είναι ότι εξαιτίας του έχασα τον άνθρωπο που αγάπησα περισσότερο απ' όλους στη ζωή μου επειδή λόγω του ψυχολογικού τραύματος που μου έμεινε από εκείνο το βράδυ, δεν μπορούσα να ικανοποιήσω επαρκώς τις ανάγκες και τις επιθυμίες του... Τον μισώ γι' αυτό (τον κακό της ιστορίας εννοώ) και δεν έχω μισήσει κανέναν άλλον άνθρωπο... Μου λείπει αφάνταστα ο πρώην μου κι ας έχουν περάσει πολλά χρόνια γιατί ήταν ο μόνος που μου έδειξε τρυφερότητα και που αν κι είχε πάμπολλες ευκαιρίες να μου επιβληθεί και φυσικά την μυική δύναμη δεν το έκανε ποτέ... Κι εγώ τον έχασα κι έτσι έχασα και την ευτυχία μου, ποτέ δεν είχα νιώσει τόσο ευτυχισμένη κι ασφαλής στη ζωή μου όσο τον χρόνο που ήμουν μαζί του...

Επίσης με βαραίνουν οι απόπειρες που έχω κάνει και που δεν μπορώ να τις ξεχάσω εντελώς, κατά διαστήματα ξεπηδούν πάλι στη μνήμη μου... Θυμάμαι τα επείγοντα στο νοσοκομείο που το χρειάστηκα πάνω από μία φορά, την νοσηλεία στην ψυχιατρική κλινική που ήταν απαίσια και βγήκα με χειρότερη ψυχολογία απ' αυτή που μπήκα ενώ υποτίθεται ότι εκεί είναι για να σε βοηθήσουν να γίνεις καλά...

[Marylou25]

Πρώτα μου κάνουν το κακό, έπειτα μου μένει η ζημιά και στη συνέχεια όλοι όσοι με βλάψαν μου συμπεριφέρονται σαν καλοί φίλοι. Αυτοί στην τρελή χαρά και εγώ να παλεύω μέσα μου και κει όπου μου γινε η ζημιά για να επανορθώσω τη ζημια. Αναρωτιέμαι πόσο πιο απελπισμένος θα ήμουν αν δεν ήμουν επιπόλαια αισιόδοξος, υπομονετικός μετά που καταπίνει εύκολα και άτομο που ζει αρκετά στη φαντασία του. Κάθε φορά που προσγειώνομαι τα συναισθήματα είναι αρνητικά από λίγο έως απελπισία. Αν υπήρχαν άνθρωποι δίπλα μου, θα ήμουν πολύ καλύτερα, όμως δεν με αποδέχτηκαν. Τώρα, παλεύω με όλα αυτα.

ποιος σε έβλαψε αν θέλεις να το μοιραστείς, είναι απο τα πρόσωπα που συναντάς καθημερινά ?
δώσε ευκαιρίες σε ανθρώπους να σε γνωρίσουν, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Ξεκίνα μια δραστηριόητα κάτι έτσι ώστε να έρχεσαι σε επαφή με κόσμο

[tony]

Και εμένα με βαραίνει το παρελθόν μου όταν δεν είμαι καλά...... Όταν είμαι καλά κοιτάμε μόνο μπροστά...... Και όλα τα άλλα τα έχουμε γραμμένα.....

[Marylou25]

Μου αρέσει πολύ αυτό το θέμα... Μάλλον γιατί μου δίνει την ευκαιρία να ξαλαφρώσω από κάποια πράγματα...

Εμένα με βαραίνει το παρελθόν από πολλές απόψεις... Πρώτα απ' όλα, με βαραίνει η σεξουαλική παρενόχληση που υπέστην και που με έκανε να φοβάμαι όποιον άντρα με πλησίαζε ερωτικά επειδή πίστευα ότι τα πράγματα γίνονται βίαια όπως ήταν με εκείνον... Αν πέρασα πολλά χρόνια μόνη μου, είναι εξαιτίας του... Αλλά δεν είναι αυτό το χειρότερο, το χειρότερο είναι ότι εξαιτίας του έχασα τον άνθρωπο που αγάπησα περισσότερο απ' όλους στη ζωή μου επειδή λόγω του ψυχολογικού τραύματος που μου έμεινε από εκείνο το βράδυ, δεν μπορούσα να ικανοποιήσω επαρκώς τις ανάγκες και τις επιθυμίες του... Τον μισώ γι' αυτό (τον κακό της ιστορίας εννοώ) και δεν έχω μισήσει κανέναν άλλον άνθρωπο... Μου λείπει αφάνταστα ο πρώην μου κι ας έχουν περάσει πολλά χρόνια γιατί ήταν ο μόνος που μου έδειξε τρυφερότητα και που αν κι είχε πάμπολλες ευκαιρίες να μου επιβληθεί και φυσικά την μυική δύναμη δεν το έκανε ποτέ... Κι εγώ τον έχασα κι έτσι έχασα και την ευτυχία μου, ποτέ δεν είχα νιώσει τόσο ευτυχισμένη κι ασφαλής στη ζωή μου όσο τον χρόνο που ήμουν μαζί του...

Επίσης με βαραίνουν οι απόπειρες που έχω κάνει και που δεν μπορώ να τις ξεχάσω εντελώς, κατά διαστήματα ξεπηδούν πάλι στη μνήμη μου... Θυμάμαι τα επείγοντα στο νοσοκομείο που το χρειάστηκα πάνω από μία φορά, την νοσηλεία στην ψυχιατρική κλινική που ήταν απαίσια και βγήκα με χειρότερη ψυχολογία απ' αυτή που μπήκα ενώ υποτίθεται ότι εκεί είναι για να σε βοηθήσουν να γίνεις καλά...

λυπάμαι πολύ για ότι σου συνέβει, οτι και να γράψω θα 'ναι λιγο
γιατί όμως χωρίσατε, ποιες ανάγκες του δεν μπορούσες να ικανοποιήσεις ? μιλάς στον ερωτικό τομέα?
συγνώμη αν γίνομαι αδιάκριτη αλλά παίζει ρόλο και πόσο καιρό είσασταν μαζί, ίσως χρειαζόσουν και άλλο χρόνο μέχρι να νιώσεις άνετα
και παίζει ρόλο και το πως το αντιμετώπιζε, δηλαδή αν γινόταν πιεστικός κτλ ή έδειχνε υπομονή. Εγώ πιστεύω οτι όλα για κάποιο λόγο γίνονται, μπορεί να έγινε έτσι για να γνωρίσεις κάποιος άλλον που να σε αποδεχτεί και σεβαστεί ακριβως όπως είσαι.
Αυτό που ανέφερες για τις απόπειρες απ' οτι κατάλαβα απ' αυτά που γράφεις θυμάσαι τις σκηνές αφού έγινε. Και για να το σκέφτεσαι έτσι πάει να πει οτι έχεις μετανιώσει και αυτό είναι θετικό. Αυτό που έγινε δεν σε καθορίζει αν το σκέφτεσαι έτσι και στεναχωριέσαι. Σκέψου οτι το παρελθόν σε έκανε αυτή που είσαι σήμερα, και είσαι μια δυνατή γυναίκα που έχει αντιμετωπίσει ένα τόσο άσχημο γεγονός. Όσο για τον πρωην θα γνωρίσεις άλλον, βγες έξω, ξεκίνα δραστηριότητες γνώρισε κόσμο, μην μαράζεις μέσα.

[Marylou25]

Και εμένα με βαραίνει το παρελθόν μου όταν δεν είμαι καλά...... Όταν είμαι καλά κοιτάμε μόνο μπροστά...... Και όλα τα άλλα τα έχουμε γραμμένα.....

ξέρεις ποια είναι η λύση, ψυχανάλυση. Το έχουμε συζητήσει, αν δεν κάνεις ψυχοθεραπεία και τα βάζεις όλα κάτω απ' το χαλί κάποια στιγμή θα σου σκάσει. Το θέμα δεν είναι να έρχεται στο μυαλό σου και να το προσπερνάς αλλά να τα συζητάς με κάποιον ειδικό.

[ioannis2]

ποιος σε έβλαψε αν θέλεις να το μοιραστείς, είναι απο τα πρόσωπα που συναντάς καθημερινά ?
δώσε ευκαιρίες σε ανθρώπους να σε γνωρίσουν, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Ξεκίνα μια δραστηριόητα κάτι έτσι ώστε να έρχεσαι σε επαφή με κόσμο

Δίνω ευκαιρίες σε πολλούς, διαχρονικά, αλλά αυτοί που κρατάνε σύνδεση μαζί μου είναι περιπτωσάρες.
Το αν με έβλαψαν είναι ζήτημα χαρακτήρα μου που δεν τους εμπνέει σεβασμό και λάθος τροπου χειρισμού μου. Άλλους υπό τα ίδια όχι απλά δεν τους βλάπτουν αλλά ούτε λέξη δεν τους λένε.
Διαχρονικά με βρίσκω να κουράζομαι και να πετυχαίνω λιγότερα απ αυτά που πέτυχαν άλλοι με λιγότερο κόπο. Το ερώτημα είναι το γιατί? Μου λείπουν ο σωστός τρόπος, η στόχευση κι αυτοπεποίθηση/αυτεκτίμηση?

[Marylou25]

Γιατί λες ότι αυτοί που κρατάνε επαφή μαζί σου είναι περιοτωσάρες ? Δλαδη τι έχουν ?

[ioannis2]

Και εμένα με βαραίνει το παρελθόν μου όταν δεν είμαι καλά...... Όταν είμαι καλά κοιτάμε μόνο μπροστά...... Και όλα τα άλλα τα έχουμε γραμμένα.....

ξέρεις ποια είναι η λύση, ψυχανάλυση. Το έχουμε συζητήσει, αν δεν κάνεις ψυχοθεραπεία και τα βάζεις όλα κάτω απ' το χαλί κάποια στιγμή θα σου σκάσει. Το θέμα δεν είναι να έρχεται στο μυαλό σου και να το προσπερνάς αλλά να τα συζητάς με κάποιον ειδικό.

Η μνήμη δεν διαγράφει. Δεν είναι δηλαδή θέμα τα βάζω κάτω από το χαλί. Η μνήμη ξεθωριάζει όσο περνάνε τα χρόνια, όμως τα συναισθήματα κι ο τρόπος χειρισμού που σου άφησαν αυτά στα οποία αφορά η μνήμη μένουν εσαεί. Η ψυχοθεραπεία αυτά είναι που τρέχει να σ αλλάξει κι όχι τη μνήμη. Τη μνήμη, όπως μου πε κι ένας ψυχοθεραπευτης, την φέρνουμε στην ουδετεροποιηση, δηλαδή ανάμνηση απλά γεγονότων, αντικειμενικά κι όχι υποκειμενικά ειδωμένων, αποχρωματισμένων από συναισθήματα και κριτικές. Και πάλι όμως δεν είναι η λύση αφού αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι ο τρόπος χειρισμού και η θετική τόνωση των συναισθημάτων. Ιδίως ο τρόπος χειρισμού που θα τονώσει στην πορεία και τα συναισθήματα.

Θεωρώ πως τον ορθό τρόπο χειρισμού δεν στο δίνει η ψυχοθεραπεία πχ σε μαθαίνει πως να διώχνεις τις διαστρεβλωμένες σκεψεις και πως να διεκδικάς εκεί που φοβόσουν, αλλά δεν σε μαθαίνει πως να το διεκδικείς με τη σωστή μέδόθο, δηλαδή σωστά, ώστε να το κερδίσεις ή πως να σαι πιο εύστροφος κι έτσι αποδοτικός στην εργασία ή πως να αποκτάς φίλους και συμμάχους. Η ψυχοθεραπεία ναι μεν μπορεί να σε θεραπεύσει και να σε κάνει λειουργικό, δεν μπορεί να σε μετατρέψει σε κάτι άλλο πχ επιτυχημένο επαγγελματία ή πλούσιο. ΆΠοψη μου

[ioannis2]

Γιατί λες ότι αυτοί που κρατάνε επαφή μαζί σου είναι περιοτωσάρες ? Δλαδη τι έχουν ?

Άτομα με ψυχολογικά, ιδιόρρυθμοι χαρακτήρες ή με προβλήματα στη ζωή τους. Ίσως λειτουργώ εύκολα στο επίπεδο χαμηλής αυτοπεποίθησης /αυτοεκτίμησης και κατ' επέκταση του στο κλειστό χαρακτήρα, και κι έτσι δυσκολεύομαι στο αντίστροφο του που θα μου έφερνε καλύτερο τους κόσμο.

[Κύκνος]

λυπάμαι πολύ για ότι σου συνέβει, οτι και να γράψω θα 'ναι λιγο
γιατί όμως χωρίσατε, ποιες ανάγκες του δεν μπορούσες να ικανοποιήσεις ? μιλάς στον ερωτικό τομέα?
συγνώμη αν γίνομαι αδιάκριτη αλλά παίζει ρόλο και πόσο καιρό είσασταν μαζί, ίσως χρειαζόσουν και άλλο χρόνο μέχρι να νιώσεις άνετα
και παίζει ρόλο και το πως το αντιμετώπιζε, δηλαδή αν γινόταν πιεστικός κτλ ή έδειχνε υπομονή. Εγώ πιστεύω οτι όλα για κάποιο λόγο γίνονται, μπορεί να έγινε έτσι για να γνωρίσεις κάποιος άλλον που να σε αποδεχτεί και σεβαστεί ακριβως όπως είσαι.
Αυτό που ανέφερες για τις απόπειρες απ' οτι κατάλαβα απ' αυτά που γράφεις θυμάσαι τις σκηνές αφού έγινε. Και για να το σκέφτεσαι έτσι πάει να πει οτι έχεις μετανιώσει και αυτό είναι θετικό. Αυτό που έγινε δεν σε καθορίζει αν το σκέφτεσαι έτσι και στεναχωριέσαι. Σκέψου οτι το παρελθόν σε έκανε αυτή που είσαι σήμερα, και είσαι μια δυνατή γυναίκα που έχει αντιμετωπίσει ένα τόσο άσχημο γεγονός. Όσο για τον πρωην θα γνωρίσεις άλλον, βγες έξω, ξεκίνα δραστηριότητες γνώρισε κόσμο, μην μαράζεις μέσα.

Καλημέρα...

Καταρχήν σ' ευχαριστώ για την συμπαράσταση ♥

Τώρα όσον αφορά τις ερωτήσεις σου, θα σου απαντήσω... Αν τυχόν ξεχάσω κάτι, ξαναρώτα με...

Ναι, αναφέρομαι κυρίως στις ανάγκες του στον ερωτικό τομέα που δεν ικανοποιούσα επαρκώς... Συνέβαιναν πράγματα ανάμεσα μας αλλά δεν του ήταν αρκετά κι είχε δίκιο... Κι όμως παρόλα αυτά ήταν σπάνιο να γίνει πιεστικός και πάλι ήταν μόνο λόγια, ποτέ δεν με πίεσε με πράξεις... Κι ήμασταν μαζί για περίπου ένα χρόνο, δεν το λες και λίγο... Η κατάσταση ήταν σχεδόν ιδανική αλλά και πάλι δεν κατάφερα να κάνω όλα όσα ήθελε κι εγώ φταίω γι' αυτό... Όμως υπήρχε κάτι που με εμπόδιζε εκτός από την φοβία που μου έχει δημιουργηθεί... Ήταν σχέση εξ' αποστάσεως, βρισκόμασταν περίπου μία φορά την εβδομάδα τα Σαββατοκύριακα που δεν δούλευα αλλά εκτός αυτού ήξερα ότι θα υπήρχε ημερομηνία λήξης επειδή είναι από άλλη πόλη κι όταν γνωριστήκαμε υπηρετούσε την θητεία του κοντά σ' εμένα αλλά τώρα είναι πολύ μακριά κι είχε πει ότι όταν θα γύριζε σπίτι του θα ήταν δύσκολο να βλεπόμαστε... Αυτό βέβαια δεν τηρήθηκε απόλυτα αλλά κάποια στιγμή μου ζήτησε να το τελειώσουμε κι αυτό με πλήγωσε πάρα πολύ...

Βγαίνω με φίλους, δεν μένω συνέχεια μέσα... Όχι πολύ συχνά αλλά βγαίνω... Τώρα για να γνωρίσω άλλον, δεν το αποκλείω αλλά θα πρέπει να περάσω ξανά όλη αυτή την ταλαιπωρία μέχρι να μπορέσω να εμπιστευτώ πάλι και δεν σου κρύβω ότι με φοβίζει κι αυτό ως ένα βαθμό...

[Marylou25]

Καλημέρα...

Καταρχήν σ' ευχαριστώ για την συμπαράσταση ♥

Τώρα όσον αφορά τις ερωτήσεις σου, θα σου απαντήσω... Αν τυχόν ξεχάσω κάτι, ξαναρώτα με...

Ναι, αναφέρομαι κυρίως στις ανάγκες του στον ερωτικό τομέα που δεν ικανοποιούσα επαρκώς... Συνέβαιναν πράγματα ανάμεσα μας αλλά δεν του ήταν αρκετά κι είχε δίκιο... Κι όμως παρόλα αυτά ήταν σπάνιο να γίνει πιεστικός και πάλι ήταν μόνο λόγια, ποτέ δεν με πίεσε με πράξεις... Κι ήμασταν μαζί για περίπου ένα χρόνο, δεν το λες και λίγο... Η κατάσταση ήταν σχεδόν ιδανική αλλά και πάλι δεν κατάφερα να κάνω όλα όσα ήθελε κι εγώ φταίω γι' αυτό... Όμως υπήρχε κάτι που με εμπόδιζε εκτός από την φοβία που μου έχει δημιουργηθεί... Ήταν σχέση εξ' αποστάσεως, βρισκόμασταν περίπου μία φορά την εβδομάδα τα Σαββατοκύριακα που δεν δούλευα αλλά εκτός αυτού ήξερα ότι θα υπήρχε ημερομηνία λήξης επειδή είναι από άλλη πόλη κι όταν γνωριστήκαμε υπηρετούσε την θητεία του κοντά σ' εμένα αλλά τώρα είναι πολύ μακριά κι είχε πει ότι όταν θα γύριζε σπίτι του θα ήταν δύσκολο να βλεπόμαστε... Αυτό βέβαια δεν τηρήθηκε απόλυτα αλλά κάποια στιγμή μου ζήτησε να το τελειώσουμε κι αυτό με πλήγωσε πάρα πολύ...

Βγαίνω με φίλους, δεν μένω συνέχεια μέσα... Όχι πολύ συχνά αλλά βγαίνω... Τώρα για να γνωρίσω άλλον, δεν το αποκλείω αλλά θα πρέπει να περάσω ξανά όλη αυτή την ταλαιπωρία μέχρι να μπορέσω να εμπιστευτώ πάλι και δεν σου κρύβω ότι με φοβίζει κι αυτό ως ένα βαθμό...

Τι εννοείς δεν τν ικανοποιούσες επαρκώς ? Να σου πω κάτι μην βάζεις τον εαυτό σου σε αυτή τη θέση ότι εσύ φταις, μπορεί απλά να μην ταιριάζατε. Θα γνωρίσεις και άλλους μην κολλάς εκεί. By the way είμαι στην ανθοκομική της Κηφισιάς οποίος είναι εδώ κοντά και θέλει να έρθει chat me here

[Κύκνος]

Τι εννοείς δεν τν ικανοποιούσες επαρκώς ? Να σου πω κάτι μην βάζεις τον εαυτό σου σε αυτή τη θέση ότι εσύ φταις, μπορεί απλά να μην ταιριάζατε. Θα γνωρίσεις και άλλους μην κολλάς εκεί. By the way είμαι στην ανθοκομική της Κηφισιάς οποίος είναι εδώ κοντά και θέλει να έρθει chat me here

Μμμ, πώς να το πω τώρα με τρόπο; Ας πούμε ότι ήταν λίγες οι φορές που είχαμε ολοκληρωμένη επαφή γιατί αυτό είναι κάτι που δεν με κάνει να νιώθω καλά οπότε προσπαθούσα να τον ικανοποιώ κυρίως με προκαταρτικά... Δεν νιώθω πολύ άνετα να λέω λεπτομέρειες σχετικά μ' αυτό αλλά προσπάθησα ν' απαντήσω...

[Rainbow86]

Μμμ, πώς να το πω τώρα με τρόπο; Ας πούμε ότι ήταν λίγες οι φορές που είχαμε ολοκληρωμένη επαφή γιατί αυτό είναι κάτι που δεν με κάνει να νιώθω καλά οπότε προσπαθούσα να τον ικανοποιώ κυρίως με προκαταρτικά... Δεν νιώθω πολύ άνετα να λέω λεπτομέρειες σχετικά μ' αυτό αλλά προσπάθησα ν' απαντήσω...

Πονούσες μήπως; Αν ισχύει αυτό, πάντως δεν είναι ντροπή να το εκφράσεις. Πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα, απλά δεν το εκφράζουν ανοιχτά. Ή λόγω της παρενόχλησης που δέχτηκες στο παρελθόν αντιλαμβάνεσαι το σεξ ως κάτι «ανήθικο»;

[Κύκνος]

Πονούσες μήπως; Αν ισχύει αυτό, πάντως δεν είναι ντροπή να το εκφράσεις. Πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα, απλά δεν το εκφράζουν ανοιχτά. Ή λόγω της παρενόχλησης που δέχτηκες στο παρελθόν αντιλαμβάνεσαι το σεξ ως κάτι «ανήθικο»;

Αυτό με τον πόνο ισχύει, ναι και σίγουρα δεν βοηθάει την κατάσταση...

Δεν το αντιλαμβάνομαι ως κάτι ανήθικο αλλά όταν συμβαίνει χωρίς να το θέλω μου έρχεται στο μυαλό εκείνος κι η συμπεριφορά του κι αυτό με τρομάζει... Και τώρα σε γενικές γραμμές πάλι καλά είμαι, παλιότερα τον έβλεπα στον ύπνο μου και με τρομοκρατούσε...