Μπορεί κάποιος να μιλήσουμε;

[wanderer010]

Προσπάθησα να γνωρίσω στην πραγματικότητα με το να βγαίνω έξω. Είδα ότι δεν έβγαινε πουθενά.

Εύκολο να λέμε στον άλλον ότι δεν προσπάθησε. Ιδέα δεν έχεις πόσο προσπάθησα. Ιδέα δεν έχεις πόσο προσπάθησα και στις νοσηλείες. Ιδέα δεν έχεις πόσο προσπάθησα και με τα φάρμακα.

Κρίνεις μόνο.

[george1520]

Προσπάθησα να γνωρίσω στην πραγματικότητα με το να βγαίνω έξω. Είδα ότι δεν έβγαινε πουθενά.

Εύκολο να λέμε στον άλλον ότι δεν προσπάθησε. Ιδέα δεν έχεις πόσο προσπάθησα. Ιδέα δεν έχεις πόσο προσπάθησα και στις νοσηλείες. Ιδέα δεν έχεις πόσο προσπάθησα και με τα φάρμακα.

Κρίνεις μόνο.

Ουτε εσύ έχεις ιδέα τι περάσαμε εμείς. Παίρνεις την κάθε συμβουλή που σου δίνουμε ως κριτική. Τι ήθελες δηλαδή να σου πούμε? Ε? Τα φάρμακα είναι η λύση στο πρόβλημα. Τις δυσκολίες μου τις αντιμετώπισα μόνος μου. Έκλαψα, αλλά σηκώθηκα και προσπάθησα. Αυτό λέω κι σε σένα να κάνεις. Να κουνηθείς. Θα πέσεις κι άλλες φορές και θα ξανασηκωθεις μέχρι να μείνεις όρθια.
Η ζωη πολλές φορές είναι σκληρή. Αν σταθείς απέναντι της και κλαις νομίζεις θα αλλάξει? Αν δεν κάνεις κάτι πώς θα αλλάξει?

[Marylou25]

με το να παίρνεις μόνη σου τους δρόμους λογικό να κουραστείς και να βαρεθείς

ξεκίνα γυμναστήριο, και μην ακούσω οτι δεν μπορείς οικονομικά γιατί μια χαρά είχες πληρώσει το ξενοδοχείο με τον τύπο που έγραφες την άλλη φορά. Στο γυμναστήριο και κόσμο θα γνωρίσεις και θα σε βοηθήσει με το να χάσεις κιλά

επίσης μπορείς και να μπεις σε μια σχολή, αν είσαι με 67% αναπηρία μπορείς να μπεις σε οποια σχολή θέλεις χωρίς να δώσεις εξετάσεις, στο έγραψα και στο άλλο thread. Eκεί και κόσμο θα γνωρίσεις και θα μπορέσεις να έχεις ένα χαρτί απο πανεπιστήμιο για να βρείς πιο εύκολα δουλειά.

[george1520]

Προσπάθησα να γνωρίσω στην πραγματικότητα με το να βγαίνω έξω. Είδα ότι δεν έβγαινε πουθενά.

Εύκολο να λέμε στον άλλον ότι δεν προσπάθησε. Ιδέα δεν έχεις πόσο προσπάθησα. Ιδέα δεν έχεις πόσο προσπάθησα και στις νοσηλείες. Ιδέα δεν έχεις πόσο προσπάθησα και με τα φάρμακα.

Κρίνεις μόνο.

Δεν είπα ότι δεν προσπαθείς. Ειπα ότι το να κλαις συνέχεια δεν βοηθά.. Αν μένεις εκεί και κλαις τη ζωή που είχες, τη ζωή που δεν έχεις θα αλλάξει κάτι? Πήγαινε σε ένα ψυχίατρο.. Ψάξε να βρεις έναν που είναι και άνθρωπος.. Μίλησε του για όλα και άρχισε σιγά σιγά την θεραπεία σου. Τα χάπια θέλουν χρόνο. Ψάξε να βρεις και έναν χόμπι που να σου ταιριαζει, θα βλέπεις και κόσμο.. Θα γνωρίσεις.. Η αρχή θα είναι δύσκολη αλλά πεισμωσε. Εγώ πιστεύω σε εσένα. Φαίνεσαι αρκετά πεισματαρα. Αξιοποίησε το υπέρ σου. Και να έρχεσαι εδώ να μας μιλάς οπότε θες. Αλλά κάνε κάτι. Και δεν λέω να τιμωρεις τον εαυτό σου. Κάνε κάτι όμορφο για σένα ( θεραπεια με χαπια). Ξέρεις ότι αν κάνεις αυτά τα βήματα, μετά θα είσαι περήφανη για τον εαυτό σου;

[_Vassilis]

Περπάτησα, ξαναπερπάτησα, πήγα εδώ, εκεί, παραπέρα, πήγα αλλού. Κάθισα με τις γάτες. Κάθομαι κοιτάω το τίποτα. Ξεχνάω ότι έχω φωνή. Τι άλλο στον αγύριστο να κάνω μόνη μου, έλεος.

Μια χαρά ειναι αυτά όλα που κάνεις κι ας μην τη νιώθεις εσύ τη χαρά, θα έρθει και αυτό παρακάτω. Εγώ μετά χαράς θα ήθελα να σε γνωρίσω, να δούμε ρε παιδί μου και αυτή την εμετική εμφάνιση, έτσι κι αλλιώς τον από μέσα εμετό τον βλεπουμε από αυτα που γράφεις :) Παω στοιχημα ότι η δικιά μου εμετική εμφάνιση είναι χειρότερη. Εεελα, ρίξτο και λίγο στην πλάκα δε βγαίνει αλλιώς. Είχαμε και το ίδιο παρατσούκλι καποτε, wanderer ημουνα κι εγω στα social παλια. Εμετικο παρατσουκλι.. I wonder what we were wandering.. :p

Ψ Υ Χ Ρ Α Ι Μ Ι Α και ολα θα φτιάξουν παρακάτω, θα δεις, φαση είναι ολο αυτο και θα περασει. Οπως σου ειπα νωριτερα και το επαναλαμβανω, παραμενω στη διαθεση σου για παρεουλα. Απλη, ανθρωπινη παρεα, αυτο, οχι κατι αλλο. Ελα να ενωσουμε τους εμετους μας να τους βαλουμε να κατσουν παρεουλα όποτε θες. Εχε το νου σου λιγο με το φαγητο και τα γλυκα, ειναι σημαντικο. Απο το ενα ακρο της φυλακης που ησουνα στην ακουσια υποχρεωτικη νοσηλεια μεχρι το αλλο ακρο του να παιρνεις ζαχαρη οση ναναι υπαρχει και η μεση οδος. Κανε οτι μπορεις να βρισκεσαι εκει. Τρωγε στεβια, εχει πολυ νοστιμα γλυκα και παγωτα.

[wanderer010]

george1520, έχω αποφασίσει τι είναι αυτό που θέλω. Απλά φοβάμαι πάρα πολύ τον σωματικό πόνο.

[george1520]

george1520, έχω αποφασίσει τι είναι αυτό που θέλω. Απλά φοβάμαι πάρα πολύ τον σωματικό πόνο.

Δηλαδη???..

[_Vassilis]

george1520, έχω αποφασίσει τι είναι αυτό που θέλω. Απλά φοβάμαι πάρα πολύ τον σωματικό πόνο.

Τίποτα δεν έχεις αποφασίσει και να κάτσεις στα αυγά σου. Ειπαμε, μιλάει αυτό το δυσβάσταχτο/ανυπόφορο αίσθημα σου τώρα, δε μιλάς εσύ. Θα περάσει όμως όλο αυτό, μια φάση είναι, μετά θα είσαι καλά και θα τα θυμασαι αυτα. Πάρε κι εσύ μια απόφαση και βοήθησέ το λιγακι με ότι έχει τελος πάντων να σου προσφέρει η ιατρική. Για να σου το λέμε τόσοι άνθρωποι κάποιος λόγος θα υπάρχει. Θα βοηθηθείς και θα νιώσεις καλύτερα σύντομα, πίστεψε λίγο σε αυτό..

[wanderer010]

> Θα βοηθηθείς και θα νιώσεις καλύτερα σύντομα, πίστεψε λίγο σε αυτό..

Μου είπαν στην πρώτη νοσηλεία. Τα πήρα τότε, και πάθαινα επιληπτικές κρίσεις κάθε μέρα. Προφανώς, όμως, για εκείνους έβγαζα τις παρενέργειες από το κεφάλι μου, και δεν μου έκοβαν αυτά τα φάρμακα, και συνέχιζα να πέφτω στο πάτωμα από το πουθενά.

Μου το είπαν και πέρσυ το καλοκαίρι που τα ξεκίνησα μόνη μου (εννοώ θέλοντας, αφού πήγα σε γιατρό μόνη μου). Και δεν μπορούσα να πάω πουθενά, ούτε να ανέβω λίγα σκαλιά. Ήταν αδύνατον. Μια κοπέλα με συμβούλεψε να μην το ξεκινήσω (abilify) γιατί την είχε στείλει νοσοκομείο, και δεν την άκουσα, άκουσα τους υπόλοιπους που έλεγαν ναι. Τρομάρα μου, με έστειλε και εμένα στα επείγοντα, και όχι μόνο μια φορά. Συν το ότι έναν μήνα μετά από το abilify, κατέληξα σε ψυχιατρική νοσηλεία. Χαίρω πολύ. Με χειροτέρεψε και σωματικά και ψυχικά ΠΑΡΑ πολύ και στα δύο επίπεδα.

Τα ΙΔΙΑ μου είπαν και τον ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΠΕΡΣΥ. Και την πίστεψα, μου λέει στον ενάμιση μήνα θα είσαι καλύτερα, θα δεις. Δώσε μια ευκαιρία.

Και την εμπιστεύτηκα τη γιατρό, και τα πήρα. Περνάει ο 1,5 μήνας, τα ίδια εγώ. Καμία διαφορά. Συνεχίζω, όμως. Περνάνε 5 μήνες. Έχω αρχίσει να ξεφεύγω τελείως σε συμπεριφορά ως προς μανία νομίζω, και καταλήγω σε ψυχιατρική νοσηλεία!

Δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξαναεμπιστευτώ. Καμία περίπτωση. Έχει τελειώσει αυτό το μονοπάτι για εμένα.

*Στην πρώτη οξέωση που έπαθα, δεν με πιστευε ΚΑΝΕΙΣ ότι είχα κάτι σοβαρό, γιατί έμπαιναν στο ΑΜΚΑ και έβλεπαν τα ψυχιατρικά φάρμακα συνταγογραφημένα. Εγώ πέθαινα και όλοι μου έλεγαν να πάω σε ψυχίατρο και να πάρω ψυχοφάρμακα. Δεν τα θέλω ούτε γραμμένα, ούτε τίποτα.

[_Vassilis]

> Θα βοηθηθείς και θα νιώσεις καλύτερα σύντομα, πίστεψε λίγο σε αυτό..

Μου είπαν στην πρώτη νοσηλεία. Τα πήρα τότε, και πάθαινα επιληπτικές κρίσεις κάθε μέρα. Προφανώς, όμως, για εκείνους έβγαζα τις παρενέργειες από το κεφάλι μου, και δεν μου έκοβαν αυτά τα φάρμακα, και συνέχιζα να πέφτω στο πάτωμα από το πουθενά.

Μου το είπαν και πέρσυ το καλοκαίρι που τα ξεκίνησα μόνη μου (εννοώ θέλοντας, αφού πήγα σε γιατρό μόνη μου). Και δεν μπορούσα να πάω πουθενά, ούτε να ανέβω λίγα σκαλιά. Ήταν αδύνατον. Μια κοπέλα με συμβούλεψε να μην το ξεκινήσω (abilify) γιατί την είχε στείλει νοσοκομείο, και δεν την άκουσα, άκουσα τους υπόλοιπους που έλεγαν ναι. Τρομάρα μου, με έστειλε και εμένα στα επείγοντα, και όχι μόνο μια φορά. Συν το ότι έναν μήνα μετά από το abilify, κατέληξα σε ψυχιατρική νοσηλεία. Χαίρω πολύ. Με χειροτέρεψε και σωματικά και ψυχικά ΠΑΡΑ πολύ και στα δύο επίπεδα.

Τα ΙΔΙΑ μου είπαν και τον ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΠΕΡΣΥ. Και την πίστεψα, μου λέει στον ενάμιση μήνα θα είσαι καλύτερα, θα δεις. Δώσε μια ευκαιρία.

Και την εμπιστεύτηκα τη γιατρό, και τα πήρα. Περνάει ο 1,5 μήνας, τα ίδια εγώ. Καμία διαφορά. Συνεχίζω, όμως. Περνάνε 5 μήνες. Έχω αρχίσει να ξεφεύγω τελείως σε συμπεριφορά ως προς μανία νομίζω, και καταλήγω σε ψυχιατρική νοσηλεία!

Δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξαναεμπιστευτώ. Καμία περίπτωση. Έχει τελειώσει αυτό το μονοπάτι για εμένα.

*Στην πρώτη οξέωση που έπαθα, δεν με πιστευε ΚΑΝΕΙΣ ότι είχα κάτι σοβαρό, γιατί έμπαιναν στο ΑΜΚΑ και έβλεπαν τα ψυχιατρικά φάρμακα συνταγογραφημένα. Εγώ πέθαινα και όλοι μου έλεγαν να πάω σε ψυχίατρο και να πάρω ψυχοφάρμακα. Δεν τα θέλω ούτε γραμμένα, ούτε τίποτα.

Ετσι όπως το θέτεις δεν μπορώ να σου πω κάτι.. Είναι γεγονός ότι κάποιες φορές βγαίνουν και παρενέργειες. Και εγώ είχα παρενέργειες όταν τα έπαιρνα αλλά όχι τόσο έντονες όπως εσύ. Ο μόνος λόγος που με βλέπεις να επιμένω και να το λέω παρότι και εγώ ο ίδιος τα σταμάτησα είναι ότι στην παρούσα φάση που περνάς έχεις ανάγκη από κάθε δυνατή βοήθεια. Ενδέχεται ο γιατρός να χρειάζεται να κάνει κάποιες δοκιμές μέχρι να βρει το σωστό σχήμα για σένα που δε θα σου κάνει κάποια παρενέργεια. Τέλος πάντων εσύ αποφασίζεις. Κατάλαβε ότι δεν έχω καποιο προσωπικό συμφερον που σου το λέω αυτό, ούτε φάρμακα πουλάω ούτε τίποτα. Τα φάρμακα της νοσηλείας μη μου τα λες καν, είναι ανέκδοτο. Εμένα δεν μπήκαν καν στον κόπο να μου παρουν πλήρες ιστορικό και τα φάρμακα που μου δώσανε ήταν πολύ λιγότερα από αυτα που μου έδινε εκείνο τον καιρό ο ιδιώτης ψυχίατρος που πήγαινα. Και τα οποία δεν πρέπει να κόβονται έτσι απότομα επειδή απλά μπήκα για νοσηλεία. Στις 20 μέρες που ήμουνα εκεί ζήτημα ήταν να είδα δυο φορές το γιατρό. Και αυτο βιαστικά. Κάνε κουράγιο wanderer και διώχνε σε παρακαλώ τις άσχημες σκέψεις που περιλαμβανουν πόνο, δεν ειναι δικές σου ούτως ή άλλως, προέρχονται από τη δυσκολία που βιώνεις. Όταν περασει η φάση αυτή θα φύγουν και αυτές. Μέχρι τότε μην κάνεις τίποτα (κακό/επικίνδυνο). Σε παρακαλώ..

[_Vassilis]

...

Ελα να κάνουμε brainstorming με πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις τώρα για να απασχοληθείς και να νιώσεις λίγο καλύτερα. Το ένα είναι τα βιβλία. Το κρατάμε αυτό. Αλλά με διακόσιες σελίδες τη μέρα λίγο μπούχτισες, εντάξει, θα σου ξανάρθει παλι η όρεξη και παρτο λίγο πιο χαλαρά. Το άλλο είναι το περπατημα, επίσης το κραταμε, επίσης πολύ καλό. Και η άσκηση σε βοηθαει και στο ζάχαρο πολύ γιατί είναι η μόνη μη ινσουλινοεξαρτώμενη διαδικασία κατα την οποία τα μυικά κύτταρα αντλούν γλυκόζη από την κυκλοφορια. Ο,τι καλύτερο, το θέλουμε αυτό. Κάθεσαι στο παγκάκι και κάνεις people watching ή cat watching ή pigeon watching. Μια χαρά.. Πάρε και κανα ψωμάκι να τα ταΐζεις τα πτηνά. Εγώ εχτές έκανα παρέα με ένα περιστέρι. Αλλο? Τι θα σε ενδιέφερε? Τι θα σε βοηθούσε να ξεχαστείς? Κάποιο άλλο χόμπι? Κάποια χειροτεχνία ίσως? Μπες στο ίντερνετ και βρες tutorial να φτιάχνεις origami ας πουμε. Είναι κάτι που θα το δοκίμαζες? Ακόμη και το να κάτσεις να σκεφτείς με τι να ασχοληθείς , αυτο από μόνο του είναι μια ασχολία, και ωραία μάλιστα. Κάποιο μουσικό όργανο? Πήγαινε στη γνωστή αλυσίδα που πουλάει μουσικά όργανα και πάρε ένα Kalimba και μπες youtube κλπ και κάτσε εξασκησου να παίζεις κομματια. Ειναι πολυ ωραιο. Για πες κι εσυ κάτι που θα είχε καλές πιθανότητες να κάτσες με όρεξη να ασχοληθεις και να γεμίσεις τη μερα σου.

[Remedy]

Ούτε καν. Ξέρεις γιατι; γιατί δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Οι 99 στους 100 δεν με θέλουν καθόλου λόγω εμφάνισης. Πρώτα πρέπει να σε γνωρίσει κάποιος για να πάει στο εσωτερικό πρόβλημα. Εμένα με βλέπουν και δεν θέλουν τίποτα από εμένα. Ο ένας στους ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ με είδε και δεν με πέταξε και πάλι τα σχόλια δεν έλειπαν, πάντα έτσι ήταν τα μαλλιά σου; βάλε κάτι στο πρόσωπο να μην είναι τόσο χαλαρό να σου ανέβει η αυτοπεποίθηση, δεν πας γυμναστήριο ε;

Έλα που δεν αλλάζει η εμφάνιση στα προβλήματα που έχω με αυτή!! Μεγάλη κουβέντα αλλά όντως δεν αλλάζει.

Κατηγορείς τα φάρμακα ε; ότι δεν παίρνω. Άκου να σου πω τώρα κάτι, ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΣΕ. Αυτοί δεν ήξεραν τι χαρακτήρα έχω! Ήξεραν ΕΜΦΑΝΙΣΗ μόνο.

απο ενα σημειο και περα, απο ενα σημειο ανισορροπιας του οργανισμου και περα, η εμφανιση καθρεφτιζει το μεσα μας, μας αρεσει, δεν μας αρεσει...
αν βρεις την αγωγη που σου ταιριαζει και ισορροπησεις το μεσα σου, θα φιαξει σιγα σιγα και η εμφανιση σου, γιατι θα εχεις την ηρεμια και την διαθεση να ασχοληθεις...
πραγματα οπως τα ρουχα και τα μαλλια και η παραιτηση, θα φιαξουν αμεσως, γιατι ειναι πολυ ευκολο να φιαξουν αρκει να εισαι εσυ καλα. ισως σε δυκολεψουν τα κιλα, αλλα και τα κιλα φευγουν οταν εισαι ηρεμος, αλλα και δυσκολα να φυγουν, και να μην φυγουν, σε φιλιες δεν σε εμποδιζουν καθολου. μπορει να σε εμποδισουν σε ερωτικες σχεσεις με καποιους, και παλι οχι με ολους.
παρε την ευθυνη του εαυτου σου στα χερια σου. διεκδικησε και ακολουθησε μια καλη και σταθερη θεραπεια και ολα θα φιαξουν αν εισαι σταθερη..

[ioannis2]

ο τρόπος γραφής σου δεν συνάδει με οτι λες οτι περνάς. Γράφεις με συνοχή, αντιλαμβάνεσαι και αιτιολογείς ενώ η κατάσταση που βρίσκεσαι όπως τη περιγράφεις είναι χαοτική. Αν είναι όντως αλήθεια αυτά που γράφεις, μόνο εσύ μπορείς να βοθήσεις τον εαυτό σου με τη βοήθεια ενός γιατρού. Όπως βλέπεις δεν είσαι μόνη σε αυτό, σου έχουν γράψει παραπάνω και άλλοι που έχουν περάσει παρόμοια. Έχεις συνηθίσει σε αυτή τη κατάσταση και ίσως νομίζεις οτι η ζωή είναι έτσι και δηλώνεις παραίτηση. Αν θέλεις όντως να αλλάξει η κατάσταση πρέπει κάνεις μια προσπάθεια, γιατί όντως θα υπάρξουν αρκεί να το θέλεις !

Συμφωνώ μ αυτά που σου λέει η Marylou. Αυτα θα σου λεγα και γω, ιδίως ότι έχει συνοχή και λογική ο λόγος σου. Μήπως η χαοτική κατάσταση αφορά στιγμές - περιστατικά κρίσης που δεν αυτοελέγχεσαι, αλλά έπειτα επανέρχεσαι σ' αυτό το πλήρως λογικό με συνοχή με το οποίο εκφράζεσαι εδώ?
Από τον ψυχολόγο μην περιμένεις φιλία, ούτε και συμπόνοια. Απ αυτόν θα πάρεις απλά τη μέθοδο σκέψης, τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο θα λύσεις τα θέματα σου και τον τρόπο θα πρεπει να τον κάνεις πράξη. Ψυχολόγο να αλλάξεις, αν δεν σου προσφέρει αυτό τον τρόπο. Πάντως κανείς ψυχολόγος δεν θα σου λύσει κανένα θέμα. Ο γιατρός απλά σου δίνει τα φάρμακα που καταπραϋνουν τα αισθήματα ώστε να μπορείς να σκέφτεσαι ψύχραιμα και συνεπώς να εφαρμόζεις τον τρόπο που αναφέραμε που θα οδηγησει τουλάχιστον σε καλύτερες μέρες.
Μην παραιτείσαι, διότι χρόνια έπειτα θα μετανιώνεις γι αυτά που θα μπορούσες να κάνεις αλλά δεν έκανες. Θα μετανιώνεις που αφέθηκες σε μια κατάσταση σκέψης - πράξης που δεν σε ωφέλησε σε τίποτα.

[ioannis2]

απο ενα σημειο και περα, απο ενα σημειο ανισορροπιας του οργανισμου και περα, η εμφανιση καθρεφτιζει το μεσα μας, μας αρεσει, δεν μας αρεσει...
αν βρεις την αγωγη που σου ταιριαζει και ισορροπησεις το μεσα σου, θα φιαξει σιγα σιγα και η εμφανιση σου, γιατι θα εχεις την ηρεμια και την διαθεση να ασχοληθεις...
πραγματα οπως τα ρουχα και τα μαλλια και η παραιτηση, θα φιαξουν αμεσως, γιατι ειναι πολυ ευκολο να φιαξουν αρκει να εισαι εσυ καλα. ισως σε δυκολεψουν τα κιλα, αλλα και τα κιλα φευγουν οταν εισαι ηρεμος, αλλα και δυσκολα να φυγουν, και να μην φυγουν, σε φιλιες δεν σε εμποδιζουν καθολου. μπορει να σε εμποδισουν σε ερωτικες σχεσεις με καποιους, και παλι οχι με ολους.
παρε την ευθυνη του εαυτου σου στα χερια σου. διεκδικησε και ακολουθησε μια καλη και σταθερη θεραπεια και ολα θα φιαξουν αν εισαι σταθερη..

Τα κιλά θα λεγα πως δεν είναι πρόβλημα διότι τη σήμερον εποχή υπάρχουν καμπόσες αποτελεσματικές μέθοδοι με τις οποίες από τα πολλά και περιττά κιλά μετατρέπεται κανείς σε ελκυστικό κορμί. Φτάνει να θέλει να μπει στη διαδικασία.
Τα κιλά δεν είναι εμπόδιο στη φιλία. Η φιλία είναι θέμα χαρακτήρων. Αν σε αποφεύγει κάποιος λόγω κιλών απλά τα κιλα του ναι η αφορμή επειδή δεν σε αποδέχεται.

[wanderer010]

Δεν είμαι καθόλου καλά