Απώλεια μητέρας και μητρότητα

[Philuoi]

Καλησπέρα!!! Νιώθω ότι είμαι καταραμένη και έτοιμη να βυθιστώ σε κατάθλιψη. Στα 8 μου έχασα τον πατέρα μου ξαφνικά. Έκτοτε έλεγα θα είμαι δυνατή και σκληρή μαχήτρια για να τον κάνω περήφανο. Κατάφερα τελείωσα το σχολείο , σπούδασα και ετοιμαζόμουν να δώσω εξετάσεις για το μεταπτυχιακό των ονείρων μου. Αύγουστος 2020 όταν έχασα την γη κάτω απ τα πόδια μου. Η μητέρα μου διαγνώστηκε με καρκίνο μαστού. Από το σοκ ξερνούσα όλη μέρα εγώ που δεν ξερνούσα ποτέ. Τα παράτησα ολα για να την φροντίσω είπα πάμε και και θα το ξεπεράσουμε. Έναν μήνα πριν είχα γνωρίσει και τον άνδρα μου τον οποίο η μητέρα μου δεν ενέκρινε ποτέ για εμένα θεωρώντας τον ύπουλο και ότι δεν θα περάσω καλά. Ήταν ο λόγος που μαλώναμε κάθε μέρα. Ξεκινήσαμε τις θεραπείες κάναμε το χειρουργείο όλα οκ μέχρι που τον Αύγουστο του 2021 διαγνώστηκε με μετάσταση σε εγκέφαλο οστά και ήπαρ. Εκεί μας έδιναν 1 χρόνο ζωής… είπα τελείωσε θεέ μου πάρε εμένα όχι εκείνη τόσο νέα τόσο γερή πριν την βρει το θεριό… το πάλεψε παλικαρίσια είχε όρεξη για ζωή περισσότερο και από εμένα. Τότε ξεκίνησα ένα μεταπτυχιακό και ιταλικά και δουλεια για να ξεχνιέμαι…Ιανουάριο του 2024 μένω έγκυος. Εκείνη με προέτρεψε να κάνω τεστ και χοροπηδούσε από την χαρά της ότι θα γίνει γιαγιά ξετρελάθηκε. Ανυπομονούσε. Όταν ήμουν τριών μηνών έμεινα κρεβάτι για 2 μήνες λόγω αποκόλλησης. Έκτοτε την πήρε η κάτω βόλτα από την στενοχώρια και την απουσία μου γιατί με φρόντιζε η πεθερά μου. Γύρισα σπίτι τον Ιούνιο του 2024 και την είδα αδυνατισμένη και καταβεβλημενη με φανερή νοητική έκπτωση. Ξεκίνησε άνοια η γλυκιά μου….Αύγουστο 2024 είχε πείσμα να πάει για μπάνιο με τον ξάδελφο της … δεν την βαστούσαν τα πόδια της και έπεσε στα ρηχά και πνίγηκε…. Την πρόλαβαν μπήκε νοσοκομείο και έκτοτε ξεκίνησε να τα χάνει και να μην μπορεί να περπατάει εύκολα. 1 Οκτώβρη σπάσανε τα νερά και εκείνη πετάχτηκε με ότι δύναμη είχε και μου είπε μην κλαις αυτό είναι ευχάριστο. Οδήγησα εγώ και πήγαμε να γεννήσω. Πριν 8 μήνες έγινα πρώτη φορά μανούλα με τον χειρότερο για μένα τρόπο δηλαδή καισαρική. Με αποτέλεσμα να μην μπορώ να φροντίσω ούτε την μαμά μου ούτε εμένα ούτε το μωρό. Ο άνδρας μου με βοήθησε με το μωρό και με τις γάζες μου αλλά με την μητέρα μου δεν ήθελε πολλά πολλά. Τότε ξεκίνησα και το 2ο μεταπτυχιακό για να έχω κάτι να κάνω…
21 Ιανουαρίου 2025 μας χαιρέτησε η μανούλα μου και έφυγε γαλήνια για τον άλλο κόσμο αφού ήταν 21 μέρες νοσοκομείο. Εγω δεν μπορούσα να την βλέπω συχνά γιατί είχα το βρέφος μου. 23 Ιανουαρίου της είπα το τελευταίο αντίο… τον Μάρτιο ορκίστηκα στο μεταπτυχιακό και εκείνη δεν ήταν εκεί … πήγα μόνο για να πάω για να έχω φωτογραφίες να βλέπει ο γιος μου είτε ζω είτε όχι…
γιατί μαμά μου για το έκανες αυτό γιατί δεν κοίταζες την υγεία σου γιατί μαμά μου… πλέον έπαυσα να ζω τα κάνω όλα μηχανικά. Θέλω μόνο να κλαίω και να τρώω και να κοιμάμαι… δεν έχω όρεξη να βγω έξω … μόνο το μωρό φροντίζω… νιώθω ότι πέθανα μόλις πέθανε η μαμά μου… και να πεθάνω δεν με νοιάζει μόνο το παιδί μου σκέφτομαι που θα μεγαλώσει με μια γιαγιά που δεν δίνει δεκάρα για την υγεία των παιδιών της και τα τρέφει με ότι σκατα υπάρχουν…
δεν έχω βοήθεια από πουθενά … πως θα ξεπεράσω τόσο πόνο; Πώς θα γίνω καλή μαμά χωρις την βοήθεια σου μαμά; Πως θα χαρώ το παιδί μου;;;

[george1520]

Πραγματικά λυπάμαι για την απώλεια σου. Ουφ...
Έχεις σκεφτεί να πας σε ψυχολόγο να τα συζητήσεις; Μου φαίνεται ότι νιώθεις ενοχές για τις μέρες που δεν ήσουν μαζί της και δεν θα έπρεπε. Δεν μπορούσες. Ήσουν μαζί της και με το παραπάνω. Και η μαμά σου πολύ δυνατή.. Σε βοηθάει ο άντρα σου με το παιδί; Ψυχολογικά σε στηρίζει;

[Philuoi]

Νιώθω και θα νιώθω ενοχές μια ζωή δεν αλλάζει αυτό… της στάθηκα όσο μπορούσα την φρόντισα της παρείχα τα παντα… μαγείρεμα βολτες όλα τα είχε ότι μπορουσα… Κλαίω που πήγαινα κόντρα στην μητέρα μου για έναν άνθρωπο που τελικά δεν άξιζε… 3 μήνες αφότου την έχασα με είδε να κλαίω κρυφά και η απάντηση του ήταν <<πάλι κλαις>>; Ενώ όταν του λέω ιστορίες για εκείνη για να την κρατάω ζωντανή στην μνήμη μου δεν απαντάει καν… δεν υπάρχει διάλογος… έχει απομακρυνθεί ούτε μια αγκαλιά δεν με παίρνει… μόνη παρηγοριά το παιδί μου…και που έχω παχύνει δεν ασχολείται … σήμερα του είπα ότι δεν είμαι καλά ψυχολογικά και δεν το σχολίασε καν…νιώθω μόνη …πως θα βγω δυνατή και από αυτή την δοκιμασία ; Νιώθω ότι εξαντλούμαι

[george1520]

Καλημέρα.. Χρειάζεσαι στήριξη από έναν ειδικό. Να πεις αυτά που αισθάνεσαι για να ηρεμήσεις. Ήσουν δίπλα της. Πολλά παιδιά δεν ασχολούνται όταν ο γονιός περνάει δύσκολα.. Εσύ ήσουν!!!
Πήγαινες κόντρα όσο αφορά την επιλογή σου, αλλά είχες δικαίωμα να την κάνεις. Είτε λαθος ήταν, είτε σωστή.

Δουλεύεις; Φίλους έχεις? Αδέλφια;

[Marylou25]

συλληπητήρια για τη μαμά σου, λυπάμαι πολύ. Νομίζω οτι τώρα πενθείς για τη μαμά σου, ίσως γι' αυτό σου βγαίνει τώρα έτσι. Ανέφερες πριν οτι Οκτώμβρη γέννησες με καισαρική, μετά συνέχισες το μεταπτυχιακό και Ιανουάριο αποφοίτησες λίγο μετά το θάνατο της μαμάς σου. Σου πέσανε όλα μαζί, και μέχρι τώρα τα έκανες όλα μηχανικά όπως είπες και εσύ. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου, εξήγησε στον άντρα σου οτι είναι μια δύσκολη περίοδος για σένα και να σε βοηθάει με το μωρό κτλ., θα πονέσεις, θα κλάψεις αλλά θα περάσει μετά αυτό. Τώρα αυτό που ανέφερες για τον άντρα σου, μήπως έχεις επηρεαστεί απο τη μαμά σου που δεν τον συμπαθούσε ?

[Philuoi]

Καλημέρα.. Χρειάζεσαι στήριξη από έναν ειδικό. Να πεις αυτά που αισθάνεσαι για να ηρεμήσεις. Ήσουν δίπλα της. Πολλά παιδιά δεν ασχολούνται όταν ο γονιός περνάει δύσκολα.. Εσύ ήσουν!!!
Πήγαινες κόντρα όσο αφορά την επιλογή σου, αλλά είχες δικαίωμα να την κάνεις. Είτε λαθος ήταν, είτε σωστή.

Δουλεύεις; Φίλους έχεις? Αδέλφια;

Όλοι οι φίλοι μου με ξέχασαν από όταν αρρώστησε η μητέρα μου και έμεινα έγκυος … τους βλέπω σπάνια… δουλεύουν έχουν άλλες προτεραιότητες… με μια φίλη από το πανεπιστήμιο κρατήσαμε καθημερινή τηλεφωνική επικοινωνία… έχω έναν αδελφό που δεν ασχολήθηκε τόσο όσο ήταν άρρωστη η μαμά γιατί δούλευε είναι και μικρότερος μου … δεν ήθελα να τον φορτώνω και εγώ με τα προβλήματα γιατί τον έβλεπα πιο ευαίσθητο τα κρατούσε μέσα του… με αποτέλεσμα να κουβαλούσα εγώ όλα τα βάρη… και ήμουν δυνατή μέχρι που έφυγε η μαμά εκεί έσπασα …

[Philuoi]

συλληπητήρια για τη μαμά σου, λυπάμαι πολύ. Νομίζω οτι τώρα πενθείς για τη μαμά σου, ίσως γι' αυτό σου βγαίνει τώρα έτσι. Ανέφερες πριν οτι Οκτώμβρη γέννησες με καισαρική, μετά συνέχισες το μεταπτυχιακό και Ιανουάριο αποφοίτησες λίγο μετά το θάνατο της μαμάς σου. Σου πέσανε όλα μαζί, και μέχρι τώρα τα έκανες όλα μηχανικά όπως είπες και εσύ. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου, εξήγησε στον άντρα σου οτι είναι μια δύσκολη περίοδος για σένα και να σε βοηθάει με το μωρό κτλ., θα πονέσεις, θα κλάψεις αλλά θα περάσει μετά αυτό. Τώρα αυτό που ανέφερες για τον άντρα σου, μήπως έχεις επηρεαστεί απο τη μαμά σου που δεν τον συμπαθούσε ?

Σε ευχαριστώ πολύ… με το μωρό με βοηθάει ο άνδρας μου όταν και εφόσον είναι σπίτι…τον κρατάει λίγο να κάνω ένα μπάνιο και να κάνω δουλειές…όμως όταν είναι να βγω από σπίτι για κάποια δουλειά δυσανασχετεί και μου τονίζει να μην αργήσω…όμως δεν είναι πια απέναντι μου όπως παλιά να με αγκαλιάσει να με φιλήσει να μου σταθεί να μου πει ένα σε καταλαβαίνω.. νιώθω ότι κάθεται μόνο για το παιδί … όλη μέρα είναι στο πατρικό του και όλη μέρα μιλάει με την μητέρα του… τα δε ρεπό του τα περνάμε εκεί,… πάω από σπίτι σε σπίτι δεν βγαίνουμε σαν οικογένεια… όλο αυτό με μαραζώνει ακόμα περισσότερο…

[Marylou25]

κοίτα το να κρατάει το παιδί για να κάνεις εσύ άλλες δουλειές στο σπίτι δεν είναι και μεγάλη βοήθεια. Αν είναι να το κρατάει και με το ζόρι μέχρι να πας σουπερμάρκετ δεν θα ρωτήσω καν για μια βόλτα μόνη σου. Γενικά καλό είναι να βγαίνεις για μια βόλτα, έναν περίπατο και με το παιδί μαζί, θα σου κάνει καλό. Ίσως το οτι πενθείς για τη μαμά σου να τα βλέπεις όλα αρνητικά στη προκειμένη φάση, δηλαδή αυτό που λες οτι δεν σε καταλαβαίνει, δεν σε αγκαλιάζει τόσο οσο πριν μπορεί να είναι λόγω της φάσης που βρίσκεσαι. Πάντως καλό θα ήταν ήρεμα χωρίς εντάσεις να κάνεςι μια συζήτηση μαζί του και να του εξηγήσεις τι σε ενοχλεί και τι χρειάζεσαι.

[Philuoi]

Μου λέει ότι εγώ φταίω για την συμπεριφορά του που έχω γίνει σκληρή και μου φταίνε όλα… ίσως και να έχω γίνει αλλά δεν θα έπρεπε να δείχνει κατανόηση και να με αγκαλιάζει μέχρι να περάσει η φουρτούνα; Μου έπεσαν όλα μαζί… αν ήταν στην θέση μου θα τον αγκάλιαζα συνεχώς να νιώθει ασφάλεια και ότι κάποιος τον νοιάζεται… δεν ξέρω ίσως απλά δεν μπορούμε να κάνουμε τους άλλους να αντιδρούν όπως θα θέλαμε εμείς… αλλά εγώ βαλτώνω στην μοναξιά και τον πόνο… θέλω την παλιά ζωή μου πίσω, την ανεμελιά που ένιωθα, να μπορώ να κάνω αυτά που θέλω…να πάω ένα γυμναστήριο, να δουλέψω, να βγω με τις φίλες μου, να έχω το σώμα που είχα 25 κιλά λιγότερο… και τώρα βαλτώνω χωρίς βοήθεια χωρίς κατανόηση..εκείνος και η οικογένεια του νοιάζονται μόνο για το παιδί… για αυτούς δεν υπάρχω επειδή η μητέρα μου δεν ήθελε εκείνον και το σόι του…και τελικά είχε δίκιο… ένας καλός άνθρωπος ακόμα και αν του φερθείς άσχημα θα συγχωρέσει … δεν θα κρατήσει κακία…

[Marylou25]

το να ζητάς να δουλεύεις, πηγαίνεις γυμναστήριο και να βγαίνεις με μια φίλη σου είναι απόλυτα λογικό
δηλαδή ο άντρας σου θέλει να είσαι συνέχεια σπίτι και να βγαίνεις παρά μόνο για τα ψώνια του σπιτιου ?

[Philuoi]

Και αυτό με χίλια ζόρια… μακάρι να μπορούσα να παίρνω το παιδί όπου πηγαίνω αλλά δεν είναι εφικτό … ο άνδρας μου κοιτάζει μόνο τις δικές του δουλειές και δεν καταλαβαίνει ότι έχω αξία εγώ ανάγκες είμαι και εγώ άνθρωπος… δεν μπορώ όλη μου η ζωή να είναι μόνο βόλτα με το μωρό κοντά στο σπίτι … θέλω να οδηγάω να πηγαίνω σούπερ μάρκετ γυμναστήριο να δουλέψω δεν ζητάω πολλά

[axl100]

Μου λέει ότι εγώ φταίω για την συμπεριφορά του που έχω γίνει σκληρή και μου φταίνε όλα… ίσως και να έχω γίνει αλλά δεν θα έπρεπε να δείχνει κατανόηση και να με αγκαλιάζει μέχρι να περάσει η φουρτούνα; Μου έπεσαν όλα μαζί… αν ήταν στην θέση μου θα τον αγκάλιαζα συνεχώς να νιώθει ασφάλεια και ότι κάποιος τον νοιάζεται… δεν ξέρω ίσως απλά δεν μπορούμε να κάνουμε τους άλλους να αντιδρούν όπως θα θέλαμε εμείς… αλλά εγώ βαλτώνω στην μοναξιά και τον πόνο… θέλω την παλιά ζωή μου πίσω, την ανεμελιά που ένιωθα, να μπορώ να κάνω αυτά που θέλω…να πάω ένα γυμναστήριο, να δουλέψω, να βγω με τις φίλες μου, να έχω το σώμα που είχα 25 κιλά λιγότερο… και τώρα βαλτώνω χωρίς βοήθεια χωρίς κατανόηση..εκείνος και η οικογένεια του νοιάζονται μόνο για το παιδί… για αυτούς δεν υπάρχω επειδή η μητέρα μου δεν ήθελε εκείνον και το σόι του…και τελικά είχε δίκιο… ένας καλός άνθρωπος ακόμα και αν του φερθείς άσχημα θα συγχωρέσει … δεν θα κρατήσει κακία…

Συλλυπητηρια για την απωλεια σου.
Δεν τους αγαπας, ουτε το παιδι σου ουτε τον αντρα σου αφου τους θεωρεις λαθος σου και σε πηρανε χαμπαρι. Δεν μπορεις να ελεγχεις τους ανθρωπους και να σε αγαπανε, συντομα θα βγουν τα ρομποτ, θα παρεις ενα και θα κανει ο,τι θελεις. Σε βαραινουν ολα επειδη τα κανεις απο υποχρεωση οχι απο αγαπη. Βρες τροπο να κανετε νεα αρχη στη σχεση σας γιατι η πιστωση που κανετε ο εανας στον αλλον εχει τελειωσει. Δεν σου κραταει κακια, απλα καταλαβε οτι "θελεις την παλια σου την ζωη πισω".

[Marylou25]

Συλλυπητηρια για την απωλεια σου.
Δεν τους αγαπας, ουτε το παιδι σου ουτε τον αντρα σου αφου τους θεωρεις λαθος σου και σε πηρανε χαμπαρι. Δεν μπορεις να ελεγχεις τους ανθρωπους και να σε αγαπανε, συντομα θα βγουν τα ρομποτ, θα παρεις ενα και θα κανει ο,τι θελεις. Σε βαραινουν ολα επειδη τα κανεις απο υποχρεωση οχι απο αγαπη. Βρες τροπο να κανετε νεα αρχη στη σχεση σας γιατι η πιστωση που κανετε ο εανας στον αλλον εχει τελειωσει. Δεν σου κραταει κακια, απλα καταλαβε οτι "θελεις την παλια σου την ζωη πισω".

δηλαδή με βάση τα δικά σου λεγόμενα θεωρείς οτι μια γυναίκα οταν παντρεύεται πρέπει να κλείνεται σε μπουντρούμι ?

Philuoi είναι πολυ λογικά αυτά που ζητάς, αλλά δεν καταλαβαίνω λες οτι γνωρίστηκες το 2020 με τον άντρα σου, άρα είσαστε σχεδόν 5 χρόνια μάζι, είχε πάντα αυτή τη συμπεριφορά ή ξαφνικά άλλαξε ? Όταν είσαι με έναν άνθρωπο κάποια χρόνια συζητάς τα θέλω σου και πως βλέπετε μαζί το μέλλον. Λογικό να νιώθεις έτσι και σίγουρα και με την απώλεια της μαμάς σου νιώθεις ακόμα χειρότερα.

[Philuoi]

Από το 2ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης τον έβλεπα να αλλάζει… στην αρχή το ότι σταμάτησε να με αγκαλιάζει το έριχνε στο ότι φοβόταν μην με τραντάξει και πάθει κάτι το μωρό γιατί είχα αποκόλληση… μετά σταμάτησε και τα φιλιά για να μην με κολλήσει κάτι και το μεταδώσω στο παιδί… τώρα απλά όταν γυρνάει από την δουλειά κάθεται με το παιδί και μετά ξαπλώνει στο κρεβάτι και βλέπει βίντεο στο κινητό μέχρι να τον πάρει ο ύπνος… ούτε να με αγκαλιάσει όπως κοιμόμασταν παλιά αγκαλιά ούτε τίποτα… και να το κάνω εγώ θα μου πει <<κάτσε μωρή χοντρή με πλάκωσες>>, <<τι θες πάλι >> κλπ

[Philuoi]

Ααα άρα με βάση τα λεγόμενα σου έχω θα πρέπει να κάθομαι κλεισμένη σπίτι να πλέον να καθαρίζω να τρώω να φροντίζω το μωρό και να μην έχω δικαίωμα να με αγαπάει κανείς να μην νιώθω ένα χάδι μια αγκαλια να μην πάω βόλτα να μην προσέχω τον εαυτό μου να βυθιστώ στην κατάθλιψη για να γίνω εγώ ρομπότ