Γιατί είναι έτσι τα βιβλία;

[wanderer010]

Διαλέγω βιβλία όσο γίνεται που διαβάζοντας την πλοκή, προϊδεάζει πως δεν ασχολείται με ρομαντικά πράγματα και σχέσεις. Με αηδιάζουν; Μου θυμίζουν όσα στερήθηκα; Μου θυμίζουν τις τελευταίες μου συναντήσεις; Όλα; Όλα.

Ξεκίνησα με το σπίτι δίπλα στο ποτάμι της Μαντά, που το βρήκα στη βιβλιοθήκη του νοσοκομείου. Έπεσα έξω. Όλα όσα διάβασα ήταν με έρωτες. Και έρωτες. Και άλλους έρωτες. Και μετά τους έρωτες της άλλης αδερφής. Και όλη η ζωή άλλαζε μόνο μέσα από τους έρωτες. Και μου την έδωσε που κάθε τρεις και λίγο περιέγραφε πως κοιμόντουσαν μαζί. Λέω όχι πάλι, έλεος. Και έγραφε περιστατικά που εμένα μου κάλεσαν την αστυνομία, αυτοί στο βιβλίο ήταν παραβατικοί και αντί να τους καλέσουν αστυνομία, τους ερωτευόντουσαν κιόλας. Το "όχι" σήμαινε θα επιμένω και θα πάω εκεί που μου είπαν να μην πάω και θα κάνω έρωτα με το άλλο πρόσωπο και Ω, θα με θέλει. Μαντά, δεν πάει έτσι, οκ;

Ε δεν το συνεχισα. Και πήρα ένα άλλο που ήταν με μια μακιγιέζ νεκρών, και πάλι είχε έρωτες. Αλλά όχι σε αυτόν τον βαθμό, και ασχολήθηκε με άλλα θέματα πιο πολύ. Το συμπάθησα.

Και πιάνω το άλλο, και ενώ η περιγραφή δεν δείχνει ίχνος για έρωτες, είναι χειρότερο από την Μαντά στις περιγραφές. Και ακολουθεί το ίδιο μοτίβο, η κοπέλα λέει όχι, το αγόρι δεν το σέβεται, πάει σπίτι της, της χτυπάει το κουδούνι ξανά και ξανά, και οπ, ξαφνικά κοιμούνται μαζί ενώ είπε όχι, και η κοπέλα δια μαγείας αλλάζει το όχι, σε σχέση μαζί του και "έρωτα" όλη νύχτα. Το αγόρι που ήταν μαύρο χάλι μετά τις απορρίψεις από την κοπέλα, πλέον ήταν μαζί της και πολύ καλά, και η κοπέλα ξαφνικά χωρίζει το αγόρι της και κάνει σχέση με εκείνον και είναι και εκείνη χαρούμενη.

Λέω τι στον αγύριστο. Δεν πάει έτσι. Έπρεπε να μείνει χάλια, γιατί έτσι χάλια και πονεμένος μένεις στην πραγματικότητα, και ο άλλος δεν σε θέλει ούτε επειδή επιμένεις, ούτε επειδή του το "επιβάλεις".

Δεν θέλω να το συνεχίσω ούτε αυτό.

Είναι λες και χτυπάνε εκεί που πονάει.

Τι σκέφτονται όταν γράφουν αυτές τις πλοκές; Επαφή με την πραγματικότητα έχουν;

[wanderer010]

Στο βιβλίο της Μαντά, ήθελα να δω η ζωή τους να αλλάζει από ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ, όχι από έναν άντρα. Ήθελα να δω το όχι της κοπέλας να είναι όχι. Και όχι να αλλάζει επειδή κάποιος επέμενε. Ήθελα να δω το οριστικό όχι να μην καταλήγει σε @υτοκτονία, αλλά σε @υτοκτονία κατέληξε. Είναι λες και έγραψε όλα όσα με απελπίζουν.

Στο άλλο βιβλίο, ήθελα να συνεχίσει η πλοκή που ξεκίνησε ωραία και ενδιαφέρουσα, αλλά έβαλε αυτή την βλακεία στην πορεία και ενώ στην αρχή είδα το πώς και το πόσο επηρεάστηκε το αγόρι από την απόρριψη, και ήθελα να δω τι θα κάνει στην ζωή του και πώς θα το αντιμετωπίσει και... το πήγε τελείως αλλού. Δεν, δεν. Και έγραψε σε ένα σημείο ότι τον έσπρωχνε κιόλας, οπότε πάρε κι άλλο ένα trigger. Με διέλυσαν αυτές οι σελίδες. Έκλεισα το βιβλίο και παραμιλούσα.

[_Vassilis]

Στο βιβλίο της Μαντά, ήθελα να δω η ζωή τους να αλλάζει από ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ, όχι από έναν άντρα. Ήθελα να δω το όχι της κοπέλας να είναι όχι. Και όχι να αλλάζει επειδή κάποιος επέμενε. Ήθελα να δω το οριστικό όχι να μην καταλήγει σε @υτοκτονία, αλλά σε @υτοκτονία κατέληξε. Είναι λες και έγραψε όλα όσα με απελπίζουν.

Στο άλλο βιβλίο, ήθελα να συνεχίσει η πλοκή που ξεκίνησε ωραία και ενδιαφέρουσα, αλλά έβαλε αυτή την βλακεία στην πορεία και ενώ στην αρχή είδα το πώς και το πόσο επηρεάστηκε το αγόρι από την απόρριψη, και ήθελα να δω τι θα κάνει στην ζωή του και πώς θα το αντιμετωπίσει και... το πήγε τελείως αλλού. Δεν, δεν. Και έγραψε σε ένα σημείο ότι τον έσπρωχνε κιόλας, οπότε πάρε κι άλλο ένα trigger. Με διέλυσαν αυτές οι σελίδες. Έκλεισα το βιβλίο και παραμιλούσα.

Θα σε ενδιέφερε να διαβάσεις άλλο είδος? Λογοτεχνία του φανταστικού για παράδειγμα. Εμένα ο Tolkien ειναι ο αγαπημένος μου. Θα χει παρει το ματι σου τις ταινιες, δεν μπορει.. Χομπιτ, Αρχοντας των δακτυλιδιων.. Αν σαν θεματολογια ειναι κατι που θα σε ενδιεφερε να το διαβασεις ειναι ωραια τα βιβλια και αρκετα διαφορετικα σε σχεση με τις ταινιες. Το χομπιτ ειναι και λιγο πιο αναλαφρο. Αμα εχεις καποια ανεση με τα αγγλικα προτιμησε το πρωτοτυπο γιατι εχει μεσα πολλα οπως ποιηματα πχ που «χανουν» στη μεταφραση, αλλά ο,τι νιωθεις εσυ πιο ανετα. Ευκολα θα τα βρεις, υπαρχουν παντου.

[Remedy]

δεν θελεις να διαβαζεις για σχεσεις και ρομαντικα πραγματα και παρενοχλησεις και πας και διαβαζεις μαντα και χρυσιιτσα διμουλιτσα και τις αλλες κιτσες;; ε, ποιος σου φταιει;
τοσα ωραια βιβλια υπαρχουν, τις κατινες της λογοτεχνιας πας και διαβαζεις; πηγαινε σε ενα ωραιο βιβλιοπωλειο, ξεφυλλισε, διαβασε περιληψεις, διαβασε και μερικες σελιδες και παρε αληθινη λογοτεχνια. οχι σκουπιδαριο για σουσουδες...

[HarleyQuinn]

Είναι "έτσι" στα βιβλία γιατί είναι ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. Ψεύτικες ιστορίες, βγαλμένες από το μυαλό του συγγραφέα, όπως είναι και ο κινηματογράφος, η ζωγραφική, οι στίχοι των τραγουδιών που πολλές φορές είναι υπερβολικά ερωτικοί κλπ.
Στις ταινίες γίνονται οι μαφίες και οι καταδιώξεις με εκτοξεύσεις αυτοκινήτων σε αυτοκινητόδρομους, με πηδήματα σε ταράτσες και να βγαίνουν αλώβητοι, χωρίς σκισμένα ρούχα και χωρίς να πονάνε πουθενά. Γίνεται αυτό στην πραγματική ζωή;
Ε, το ίδιο γίνεται και στα βιβλία. Τι πώς κι από πού;
Μιας και σπαταλάς τόσο χρόνο να διαβάσεις κάτι, που δεν σου αρέσει τελικά, γιατί δεν διαβάζεις ιστορία πχ, ή διαλεκτικό υλισμό, ή ένα βιβλίο που σε μαθαίνει κάτι ή έστω έναν λογοτέχνη που δεν ασχολείται με έρωτες αλλά άλλες ιστορίες πχ Jo Nesbo.
Εσύ έχεις επιλέξει τις κυρίες που λέει και η Remedy από πάνω. Και απορώ πως θέλεις να σου βγουν και αληθινές!