Ο αδελφός μου.

[HarleyQuinn]

Εϊμαστε τρία αδέλφια, οι 2 τριαντάρηδες, ο τρίτος 25άρης. Τον μικρό τον έχει μεγαλώσει στην ουσία ο δεύτερος αδελφός μου, και όταν ήταν παιδιά, ήταν κολλητοί. Όλα τα έκαναν μαζί. Στο σχολείο τον πήγαινε αυτός, στην παιδική χαρά αυτός, αυτός τον έμαθε να διαβάζει και να γράφει πριν ακόμη πάει νήπειο και γενικά ασχολήθηκε πολύ μαζί του μέχρι την ηλικία της Έκτης Δημοτικού, όπου τότε ο μικρός άρχισε να απορρίπτει τον μεγάλο. Δεν έλεγε το "γιατί". Κάποια μέρα του είπα ότι αυτός σε μεγάλωσε και απάντησε "γι' αυτό τον μισώ γιατί αυτός με μεγάλωσε και με έκανε χαζό".
Ο μικρός ήταν πάντα άριστος στο σχολείο αλλά στις διαπροσωπικές του σχέσεις όχι. Μόνο μέσα στο σπίτι ήταν φυσιολογικός.

Τέλος πάντων, πέρασαν τα χρόνια, μεγάλωσε, έφτασε 18 χρονών. Απελευθερώθηκε, βρήκε κολλητές, αναβάθμισε το στυλ του. Έγινε άλλος άνθρωπος. Κάποια στιγμή τον ρώτησα αν έχει κοπέλα και μου είπε ότι είναι γκέι. Του είπα οκ. Το είπα σε όλους στην οικογένεια και όλοι ήμασταν οκ μαζί του. Κανείς δεν άλλαξε την συμπεριφορά του απέναντι του γι' αυτό. Άλλωστε από μικρό του είχα εξηγήσει για την σεξουαλικότητα και τα ήξερε.

Πέρασε Πανεπιστήμιο. Είχε περάσει καιρός που δεν μιλούσαμε και έψαξε και με βρήκε. Εγώ τότε ήταν που είχα βγάλει το επίδομα Αμέα και αυτός δεν είχε λεφτά και ενώ όλοι μου έλεγαν να μην του στέλνω λεφτά, εγώ αποφάσισα πως πρέπει να τον βοηθήσω να διαβάζει αντί να δουλεύει, κι έτσι του στέλναμε λεφτά εγώ και η μάνα μου. 150 ευρώ εγώ, 120 ευρώ εκείνη. Έμενε σε εστία.

Εγώ δούλευα μετά, συνέχιζα να του στέλνω λεφτά και να μιλάμε κι αυτός μετά τον πρώτο χρόνο ήταν όλο μέσα στην γκρίνια, δεν του άρεσε το Πανεπιστήμιο που πέρασε, κλαψούριζε ότι δεν τον θέλει κανείς για φίλο στην Θεσσαλονίκη πόυ ήταν, ενώ γκόμενους είχε, φίλους δεν είχε. Εμείς παίρναμε λεφτά, δηλαδή η μητέρα μου έπαιρνε από τον θάνατο του πατέρα μου και πάντα του έδινε πχ 300 ευρώ συν τα 120.

Αρχισε να ερχεται σπίτι για διακοπές και κατηγορούσε και ειρωνευόταν τον αδερφό μου ότι δεν δουλεύει και δεν κάνει τίποτα. Ο αδερφός ο μεγάλος είναι δύσκολο να δουλέψει γιατί έχει θρόμβωση στο πόδι από 19 ετών, παρ' όλα αυτά φροντίζει την μητέρα μου στα φάρμακα, στις εξόδους, στα νοσοκομεία, σε ΌΛΑ. ΑΥΤΟΣ την έχει κρατήσει ζωντανή. Και ο μικρός τον χλευάζει και τον μισεί με πάθος, λες και είναι ο χειρότερος εχθρός του.

Περσυ το καλοκαίρι ήλθε πάλι σπίτι και είπε δεν ήρθα για εσάς, ήρθα για να πάρω τα λεφτά πόυ μου ανήκουν. Πόσα είναι; 2.000 χιλιάδες; Ξόδεψε σε 2 εβδομάδες 1.000 ευρώ. Κάποια μέρα του το είπα και μου επιτέθηκε με τον χειρότερο τρόπό΄.Με είπε άρρωστη και να πάρω τα χάπία μου, μου είπε σκάσε, μου είπε τι έχω καταφέρει στην ζωή μου και ποσα ένσημα έχω κολλήσει και τι πανεπιστήμιο έχω βγάλει (τα έχω κάνει όλα αυτά) και πως αυτός είναι καλύτερος σε όλα. Μαζεψε τα πράγματα του και τα λεφτά που υφάρπαξε με δόλο ότι θα πάρει δίπλωμα οδήγησης με αυτά και έφυγε για ένα νησί.

Μας είπε τοξικούς, εγκληματική οικογένεια, μια φορά του ζητήσαμε 20 ευρώ και είπε ότι βασιζόμαστε σε οικονομικές προσδοκίες από αυτόν, δεν έχει πάρει ποτέ τηλεφωνο την μητέρα μου να δει τι κάνει με την υγεία της και την κατηγορεί ότι εκείνη δεν ενδιαφέρεται γι' αυτόν και λέει πως πρέπει να απομακρυνθούμε και να ξανά συναντηθούμε με μια σχέση που βασίζεται στην υγεία και την αγάπη.

Εμείς δεν τον βρίσαμε ποτέ, ΄και πάντα τον ανεβάζαμε ως το καλύτερο μας παιδί. Κι ίσως αυτό τον έκανε να μας βλέπει ως κατώτερους. Εγώ βλέπω σε αυτόν ένα μεγάλο ΕΓΩ.
Ήμουν άρρωστη στο νοσοκομείο με τον αδερφό μου τον μεγάλο και τον είχαμε αφήσει να προσέχει την μαμά. Ήμασταν 6 ώρες. Μου έστειλε μήνυμα πότε θα γυρίσουμε γιατί θέλει να βγει με την φίλη του. Τόσο ψυχρός.

Εγώ τον έβρισα και τον είπα μαλακισμένη κακιασμένη αδελφή και τον μπλόκαρα από παντού.
Όμως τώρα η μητέρα μου προσπαθησε να τον προσεγγίσει και πάλι έφαγε πόρτα με την προσβολή πως όποτε θέλει τον θυμάται ενώ αυτός παλεύει σκληρά για τον μέλλον του.
Από τότε που κόψαμε το καλοκαίρι, παράτησε το Πανεπιστήμιο και πήγε σερβιτόρος στην Κύπρο για να μαζέψει λεφτά για να φύγει εξωτερικό.

Εμείς οι τρεις τα πάμε καλά. Έχουμε το σπίτι μας, τα λουλουδιά μας, τα πουλάκια μας, τις βόλτες μας, τα λεφτά μας και όσο μπορούμε βοηθά ο ένας τον άλλον.

Αυτός δεν φαίνεται να βλέπει σε έμας κάτι το υγιές και μας μισεί το γιατί δεν καταλαβαίνουμε ακριβώς. Γιατί;
Συμφωνήσαμε να τον παρατήσουμε και καλή τύχη όπου κι αν πάει.

[HarleyQuinn]

Α και κάτι άλλο. Τον τελευταίο καιρό που ήθελε να τα παρατήσει, ήταν να γίνει το Europe Gay Pride στην Θεσσαλονίκη. Αυτός βρισκόταν σε κατάθλιψη και κλαψούρα πως θα γίνει και δεν έχει κανέναν να πάει. Και σηκώθηκα εγώ και πήγα για 3 μέρες για να πάμε μαζί να το ζήσει. Μου είπε σε χάρηκα πολύ που χόρευες και το διασκέδασες. Και του λέω εγώ δεν είχα λόγο να έρθω Θεσσαλονίκη, για' σενα ήρθα για να το ζήσεις!

Αργότερα μου είπε ότι πήγα Θεσσαλόνικη, είδα πόσο καλά περνάει και είμαι κωλόγρια και τον ζήλεψα.

[Joanna8]

Κι εμείς τρία αδέρφια είμαστε Χάρλεϊ. Ο πατέρας μου δεν τα παρατούσε έτσι εύκολα, ήθελε τον γιο οπωσδήποτε κι έτσι κι εμείς οι δύο έχουμε μεγάλη ηλικιακή διαφορά από το 3ο παιδί! Εσύ είσαι το πρωτοπαίδι από ό,τι καταλαβαίνω.

Λοιπόν, ο αδερφός σου, ίσως στερήθηκε προσωπικό χώρο ως παιδί. Ίσως αισθανόταν ότι ζούσε στη σκιά του μεγάλου αδερφού και ήταν κάπως αόρατος. Όσο ήταν παιδί και μάζευε απωθημένα μπορώ να τον καταλάβω. Όταν μεγάλωσε, δεν είχε καμιά δικαιολογία. Αποδεχτήκατε τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, που είναι πολύ δύσκολο για τη μέση οικογένεια ακόμα και σήμερα, για να μιλάμε ειλικρινά. Ίσως δέχτηκε bullying γι αυτό στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο και βρήκε να ξεσπάσει στην οικογένειά του. Είναι και μια δικαιολογία πολλοί να ρίχνουμε ευθύνες στην οικογένειά μας για την αποτυχία μας.
Από την άλλη, μακάρι να μην κλείσετε όλες τις πόρτες επικοινωνίας. Είναι άσχημο να ξεγράφει κάποιος την οικογένειά του για τα λεφτά ή για απωθημένα που έχει.

[HarleyQuinn]

Δεν έφαγε ποτέ ξύλο βρε Τζοάννα μου ή κακοποίηση, όπως κι εμείς φυσικά. Ήταν ένα χαρούμενο μικρό παιδί, Στην εφηβεία άρχισε να αλλάζει και να κλείνεται στον εαυτό του και να μισεί τον αδελφό μου. Και στο τέλος μας μίσησε όλους. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι κάναμε λάθος και μας φέρετε με τόση κακία. Είχε πρόβλημα με τις φιλίες στη Θεσσαλονίκη, αυτό ήταν το μεγάλο του μαράζι αλλά εμείς τι φταίμε; Του δίναμε τόσα λεφτά ώστε έφταναν να διαβάζει, να πήγαίνει γυμναστήριο, να βγαίνει, να παίρνει το φαγητό του, να μαθαίνει Γερμανικά. Ποτέ δεν του αρνηθήκαμε τίποτε. Και μας λέει εγκληματικούς. Ενώ του είπάμε κιόλας θα πληρώσουμε ψυχοθεραπευτή.

Εγώ τον έπαιρνα τηλέφωνο για ώρες και μιλούσαμε και πάντα με άκουγε. Μετά βαρέθηκε την σχολή του και έλεγε δεν την ήθελε ποτέ. Στο τέταρτο έτος τώρα μιλάμε.
Για εμάς ήταν το αγαπημένο μας παιδί, σε όλους μας. Μήπως τον ανεβάσαμε πολύ ψηλά κι αυτό τον έκανε να μας βλέπει σαν σκουπίδια εμάς; Ενώ με τους άλλους δεν μπορεί να το κάνει αυτό;

[axl100]

Απο τις προσβολες του φαινεται να εχει απωθημενα με το οτι ειναι μικροτερος και σας εχει αναγκη για λεφτα.

[HarleyQuinn]

Όχι μας έχει ανάγκη. Μας εκμεταλλεύεται θες να πεις. Και τι απωθημένο είναι το ότι είναι μικρότερος; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Πλέον έχει την δική του δουλειά και δουλεύε σεζόν από τα 19. Έχει πάει ταξίδια σε μέρη που εμείς δεν έχουμε πάει. Μήπως θεωρεί την οικογένεια μας άχρηστη επειδή είμαστε όλοι με προβλήματα υγείας κι αυτό δεν το αντέχει;

Δεν θέλει πάντως επαφές. Γι' αυτό κι εμείς με βαριά καρδιά αποφασίσαμε να ξεκόψουμε. Και άμα γυρίσει οι πόρτες θα είναι κλειστές γιατί αρκετά μας προσέβαλε και έχει κοντή μνήμη απ' όσο φαίνεται.

[Remedy]

Δεν έφαγε ποτέ ξύλο βρε Τζοάννα μου ή κακοποίηση, όπως κι εμείς φυσικά. Ήταν ένα χαρούμενο μικρό παιδί, Στην εφηβεία άρχισε να αλλάζει και να κλείνεται στον εαυτό του και να μισεί τον αδελφό μου. Και στο τέλος μας μίσησε όλους. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι κάναμε λάθος και μας φέρετε με τόση κακία. Είχε πρόβλημα με τις φιλίες στη Θεσσαλονίκη, αυτό ήταν το μεγάλο του μαράζι αλλά εμείς τι φταίμε; Του δίναμε τόσα λεφτά ώστε έφταναν να διαβάζει, να πήγαίνει γυμναστήριο, να βγαίνει, να παίρνει το φαγητό του, να μαθαίνει Γερμανικά. Ποτέ δεν του αρνηθήκαμε τίποτε. Και μας λέει εγκληματικούς. Ενώ του είπάμε κιόλας θα πληρώσουμε ψυχοθεραπευτή.

Εγώ τον έπαιρνα τηλέφωνο για ώρες και μιλούσαμε και πάντα με άκουγε. Μετά βαρέθηκε την σχολή του και έλεγε δεν την ήθελε ποτέ. Στο τέταρτο έτος τώρα μιλάμε.
Για εμάς ήταν το αγαπημένο μας παιδί, σε όλους μας. Μήπως τον ανεβάσαμε πολύ ψηλά κι αυτό τον έκανε να μας βλέπει σαν σκουπίδια εμάς; Ενώ με τους άλλους δεν μπορεί να το κάνει αυτό;

γιατι σας λεει εγκληματικους; δεν τον ρωτησες ποτε; πιστευω θα τον ρωτησες. τι απαντησε;
οταν μιλησες για "καταθλιψη", κυριολεκτουσες, ή ειναι σχημα λογου επειδη τα ειχε βαψει μαυρα που δεν εβρισκε παρεα για το pride?
γενικα, δεν το εκρυψε νομιζω οτι τα ειχε μαζι σας. δεν του εκανες ποτε συζητηση να σου πει τον λογο;
περιργο μου φαινεται...

αυτο που μπορω να σκεφτω, εκτος του οτι τον κακομαθατε να του κανετε τα κεφια, ειναι οτι αν και τον αγαπουσατε πολυ, δεν καταφερατε να ειστε κοντα του ψυχικα.. δεν ξερω τι τον προβληματισε, πολυ πιθανα το θεμα με τον σεξουαλικο του προσανατολισμο, εκει στην εφηβεια, μπορει και να μην του φερονταν καλα στο σχολειο, δεν ξερω. ο α δερφος σου που ηταν κολλητοι, δεν ξερει παραπανω για τα νευρα του; μαλλον δεν μοιραζοταν τις ανησυχιες του.

πατερας δεν υπηρχε;

[axl100]

Όχι μας έχει ανάγκη. Μας εκμεταλλεύεται θες να πεις. Και τι απωθημένο είναι το ότι είναι μικρότερος; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Πλέον έχει την δική του δουλειά και δουλεύε σεζόν από τα 19. Έχει πάει ταξίδια σε μέρη που εμείς δεν έχουμε πάει. Μήπως θεωρεί την οικογένεια μας άχρηστη επειδή είμαστε όλοι με προβλήματα υγείας κι αυτό δεν το αντέχει;

Δεν θέλει πάντως επαφές. Γι' αυτό κι εμείς με βαριά καρδιά αποφασίσαμε να ξεκόψουμε. Και άμα γυρίσει οι πόρτες θα είναι κλειστές γιατί αρκετά μας προσέβαλε και έχει κοντή μνήμη απ' όσο φαίνεται.

Οταν σου δινουν λεφτα η εξυπηρετηση , νιωθεις μειωνεκτικα και για να ισοφαρισει το μυαλο μειωνει τον παροχεα.

[HarleyQuinn]

Ναι τον ρώτησα. Μας λέει εγκληματικούς επειδή δεν τον έμαθαν κολύμπι. Σε αυτό φταίει η μητέρα μου και ο πατέρας μου. Επίσης η εγκληματικότητα οφείλεται και στον αδελφό μου όπως είπα που τον μεγάλωσε και τον έκανε χαζό.

Μίλησα για κατάθλιψη, χωρίς να είμαι ψυχολόγος, εκείνον τον καιρό γενικά πιστεύω είχε μιας ήπιας μορφής κατάθλιψη λόγο έλλειψης φίλων και λόγο το ότι αυτού ΄θα έχανε το Pride.

H αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μιλούσε για τον εαυτό του. Όμως στο τέλος κατέληξε να μας μιλάει μόνο για το εγώ του, το πόσο κουράζετε, το πόσο προσπαθεί, το πόσο άγχος έχει, το πόσο πιεσμένος είναι, το πόσο μόνος νιώθει στη Θεσσαλονίκη και να του λέω εγώ παραδείγματα κοινωνικότητας και να νευριάζει και να μου το κλείνει στα μούτρα με ένα καλά, εντάξει.
Δεν ρωτούσε πως περνάμε εμείς, πως τα καταφέρνουμε, πως πάει η μάνα μας, τίποτε για εμάς. Μόνο για τον εαυτό του και τα μαθήματα του.

Δεν είχε θέμα με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό γιατί όπως σου είπα τον δεχτήκαμε όπως είναι φυσιολογικά και έβρισκε συντρόφους. Στο θέμα φιλίας είχε πρόβλημα. Και είναι ανδροπρεπής ας πούμε οπότε δύσκολα καταλαβαίνει κάποιος ότι είναι γκέι.

Ο πατέρας μου ήταν αδιάφορος πάντα. Απών. Όταν ο αδελφός μου ήταν στην εφηβεία, πέθανε κιόλας.

[ninja]

Ετσι οπως τα διαβασα εχω την αισθηση, μπορει να κανω και λαθος βεβαια, οτι περναει απο την εφηβεια μια φαση απορριψης ολων σας, σα να θεωρει οτι εχετε αποτυχει ολοι σας στη ζωη, και δε μπορει να το διαχειριστει αυτο. Δε το δεχεται με τιποτα και του βγαινει σε αδικαιολογητο θυμο εναντιον σας.
Σε μια κοινωνια οπου ο επιτυχημενος ειναι ο λεφτας, ο σουπερ-ντουπερ, χωρις αποτυχιες, υπερανθρωπος.
Λογω ηλικιας ειναι σκληρος και αφοριστικος στις αποψεις του ακομα. Πιθανοτατα ομως να μαλακωσει οσο ωριμαζει και ¨να μπει στα παπουτσια σας¨. Ισως τα χρονια, οι αποτυχιες κυριως, να του αναπτυξουν την ενσυναισθηση.

[HarleyQuinn]

Αυτό που λες νίντζα πιστεύω είναι κοντά στην πραγματικότητα του. Αλλά εμείς πώς να τον αντιμετωπίσουμε; Να τον διώξουμε; Να τον παρατήσουμε; Τι να κάνουμε;
Βασικά έχουμε όλοι ψυχρανθεί και τον θεωρούμε κακιασμένο και αχάριστο.

[HarleyQuinn]

Αν ήταν καλό παιδί δεν θα αναγνώριζε τα όσα κάναμε γι' αυτόν; Που ποτέ δεν τον αφήσαμε απ' έξω; Πόσα του δώσαμε; Αυτός φέρεται σαν να μην θυμάται τίποτε.

[ninja]

Νομιζω πως δεν μπορειτε να κανετε και πολλα εσεις, ηδη εχετε δειξει οτι τον αγαπατε πολυ αλλα παραμενει ¨σκληρος¨ ακομα ετσι οπως τα γραφεις. Το βελτιστο θα ηταν να το συνειδητοποιησει ο ιδιος, μεσω ψυχαναλυσης ισως; Υπαρχει αυτη η πιθανοτητα;
Με συγκινησες ιδιαιτερα εκει που εγραψες για τον αδελφο σου που, ουσιαστικα, αυτος τον μεγαλωσε στα χρονια του δημοτικου.
Θεωρω πως αν καταφερει και λυσει τον κομπο της απορριψης του προς εσας θα αποκατασταθουν ολα μεταξυ σας.
Επισης τι επιδραση να ειχε αραγε πανω του η απουσια και ο θανατος του πατερα αναρωτιεμαι;

[axl100]

Αν ήταν καλό παιδί δεν θα αναγνώριζε τα όσα κάναμε γι' αυτόν; Που ποτέ δεν τον αφήσαμε απ' έξω; Πόσα του δώσαμε; Αυτός φέρεται σαν να μην θυμάται τίποτε.

Ναι, αλλα αυτος πως το βλεπει, αν το βλεπει σαν ενα βαρος που του εχετε φορτωσει;

[ninja]

Αν ήταν καλό παιδί δεν θα αναγνώριζε τα όσα κάναμε γι' αυτόν; Που ποτέ δεν τον αφήσαμε απ' έξω; Πόσα του δώσαμε; Αυτός φέρεται σαν να μην θυμάται τίποτε.

Η βαση του αν ειναι καλη θα βγει στην επιφανεια. Με θυμαμαι στη δεκαετια των 20 χρονων και τρομαζω μερικες φορες με το ποσο σκληρος κριτης των παντων ημουνα. Μετα ερχονται σιγα σιγα οι φαπες και μαλακωνει σα το χτοπαδακι ο ανθρωπος, μαθαινεις να εισαι επιεικης και υπομονετικος και να δικαιολογεις τα σφαλματων των αλλων αλλα και τα δικα σου.