Αύριο θα γίνω 27, και δεν θέλω να δω ούτε μέρα παραπάνω.

[wanderer010]

Προειδοποίησα την μαμά μου (μόνο εκείνη θυμάται) να μην ακούσω χρόνια πολλά, και να μην δω τούρτα μπροστά μου.

Δεν έχω ούτε ένα φιλικό πρόσωπο να βγω αύριο. Πάντα ήθελα να βγω στα γενέθλια μου με φίλο/φίλη, να πάμε κάπου, να μην είμαι μόνη.

Φέτος δεν έχω κανέναν. Ούτε μια φίλη, τίποτα τίποτα. Ξέρεις τι έχω αύριο;

Ραντεβού σε νοσοκομείο για την μηνιαία θεραπεία για την οποία θα κάνω εισαγωγή ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ από εδώ και πέρα. Να πάνε στον διάολο.

Και τα γενέθλιά μου θα τα περάσω σε νοσοκομείο.

[wanderer010]

Μου λείπει ο ηλίθιος εαυτός μου που όταν ένιωθε έτσι πίστευε στα νοσοκομεία. Πίστευε στα εφημερεύοντα. Πίστευε στους ψυχιάτρους. Ω θεέ μου. Τι μαλακίες.

Πίστευα πως θα πάω στα επείγοντα και θα με βοηθήσουν. Ποτέ δεν με κρατούσαν όταν ζητούσα από μόνη μου βοήθεια. Μόνο με εισαγγελικές αναγκαζόντουσαν να με κρατήσουν. Μόνο με την αστυνομία.

Και πλέον δεν με θέλει κανένα νοσοκομείο. Το πιστεύεις; Δεν με θέλει κανένα νοσοκομείο. Δεν κάνω πλάκα. Κι αν αναγκαστούν με εισαγγελική (λόγια της ψυ: «δεν έχει νόημα να σε κρατήσω, αλλά με υποχρεώνει ο νόμος»), με κρατάνε μόνο λίγες μέρες κι αυτές δεμένη. Μετά βγαίνω έτσι όπως μπήκα.

Και τώρα ξέρω πως φτάνοντας πάλι σε αυτό το σημείο, ξέρω πια πως δεν έχω πουθενά να απευθυνθώ, γιατί όπου και όσες φορές απευθύνθηκα μόνη μου, και ζήτησα βοήθεια, μην σου πω τι πήρα. Ξέρω πως είμαι μόνη μου, και αυτό είναι το χειρότερο. Βέβαια σκέφτομαι τον παρελθοντικό εαυτό μου που ζητούσε βοήθεια και τον έδιωχναν, και τον λυπάμαι, λυπάμαι που πήγε να ζητήσει βοήθεια τόσες φορές σε "εΙδΙκΟυΣ" που τον απέρριπταν ξανά και ξανά. Η μία μου απόπειρα ήταν αφού είχα πάει στα επείγοντα και τους το είπα, και με είχαν απορρίψει. Μακάρι να είχα πετύχει να φύγω. Θα τους έστελνα και φυλακή, εκεί όπου ανήκουν αυτοί οι μαλάκες.

[HarleyQuinn]

Κακώς να μην γιορτάζεις τα γενέθλια σου. Κι εγώ το έκανα αυτό όταν ήμουν στην εφηβεία και είχα κατάθλιψη κι έβγαζα νεύρα και μιζέρια.
Μετά είπα "Γιατί να είμαι μίζερος άνθρωπος και να βγάζω κατάθλιψη ενώ όλοι οι άλλοι βγάζουν χαρά;" Και αποφάσισα να αλλάξω και να αποδέχομαι τις τούρτες που με χαρά μου έφερναν οι δικοί μου κι εγώ τις υποδεχόμουν και κατεβασμένα μούτρα και κακή διάθεση. Και όλα έγιναν πιο όμορφα και καλύτερα για όλους.

Όσο για τα νοσοκομεία, προσωπικά έχω 2 νοσηλείες. Θα σου μιλήσω για την πρώτη μου, που ήταν εισαγγελική. Μπάτσοι, με χειροπέδες και περιπολικό, κελί, μετά επιτροπή, και μετά εγκλησμός. Μόνη μου. Χωρίς ρούχα, χωρίς κανέναν δίπλα μου. Κι όμως έκανα φιλίες εκεί, ανταλλάσσαμε καφέδες, ζάχαρες, κάναμε τράκες τσιγάρα, βόλτες, μια φορά ένα απόγευμα είχαμε καθίσει όλο το τμήμα έξω και τραγουδούσαν κάποιοι... Η γιατρός μου δεν με έβλεπε πολύ αλλά με 2 λέξεις καταλάβαινε τι έχω και μου έδωσε μια αγωγή που με συνέφερε ενώ ήμουν κομμάτια. Χάρις σε αυτήν σώθηκα και συνήλθε το μυαλό μου. Πρώτα με τα φάρμακα. Κι ύστερα ήλθε η ψυχοθεραπεία αλλά πολύ αργότερα. Όταν ήταν να φύγω από την ψυχιατρική, η διπλανή μου που είχε σύνδρομο Τουρέτ και ήταν κάπως ενοχλητική αλλά και κάπως αστεία με αυτά που έλεγε, δεν ήθελε να φύγω. Μου έλεγε τώρα που θα φύγεις εσύ ποια θα μου φέρουν άραγε και ίσως με βρίζει αυτή..(ευτυχώς είχα λεφτά από το επίδομα ανεργίας της δουλειάς μου).

Στην δεύτερη νοσηλεία μου, είχα άλλη πια γιατρό γιατί η πρώτη πέθανε δυστυχώς αλλά η αγωγή της έμεινε για πάντα η ίδια με μικροαλλαγές που εγώ πρότεινα και συζητούσαμε με την καινούργια ψυχίατρο μου από το ίδιο νοσοκομείο, πάλι εκεί έκανα "φιλίες", ηρέμησα, ξεκουράστηκα και μου έφυγε όλο το στρες και η θολούρα του μυαλού και συνολικά κάθισα 2 εβδομάδες. Είδα δεμένη να μην μπορούν να την κάνουν καλά, και μετά να την αφήνουν ελεύθερη σε τρεις με τέσσερις μέρες και με τους ασθενείς μιλούσε καλά, με το προσωπικό μιλούσε σαν να ήταν νταλίκα. Της φέρονταν καλά όμως. Και όλους τους καλούσαν για να τους δουν οι ψυχιάτροι πώς τα πηγαίνουν.

Εσύ που βρήκες τόσες πόρτες κλειστές, τόσους ανθρώπους να αδιαφορούν, τόση απόρριψη από παντού; Γιατί; Μήπως κάτι δεν έκανες καλά εσύ; Αναρωτήθηκες ποτέ γι' αυτό;
Τους είπες ποτέ ότι η αγωγή που σου δίνουν δεν σου ταιριάζει και πρέπει να στην αλλάξουν;
Νιώθω ότι ποτέ δεν έκανες μια ουσιαστική συζήτηση με κάπόιον ψυχίατρο ή ψυχολόγο και ότι ποτέ δεν προσπάθησες να δεχτείς ουσιαστικά αυτά που σου πρότειναν και να βρεις τι σου ταιριάζει. Να χειριστείς δηλαδή το θέμα σου ορθά. Πάντα πελαγοπνιγόσουν.

Χρόνια πολλά όπως και έχει!

[HarleyQuinn]

Πέρσυ το καλοκαίρι είχα μείνει χωρίς φάρμακα για 2 μήνες κι έπαιρνα ό,τι μου είχε απομείνει. Άρχισα να παθαίνω στερητικά από όλα τα φάρμακα, και κατέληξα να πάω στο νοσοκομείο στα επείγοντα με 40 πυρετό, να κάνω ΚΡΑΑΑΑΑ από μέσα μου σαν λύκος, να μην μπορώ να κάτσω ούτε να κοιμηθώ ούτε να είμαι όρθια. Να θέλω να ουρλιάξω και να κρατιέμαι με νύχια και δόντια, να θέλω να φάω τους τοίχους. Πήγα στα εφημερεύοντα, τα εξήγησα αυτά στους ψυχιάτρους εκεί και μου έγραψαν τρίμηνη συνταγή. Μου είπαν αυτό κανονικά δεν το κάνουμε στα εφημερεύοντα αλλά δεν θέλαμε να σε αφήσουμε. Ε εγώ που βρίσκω βοήθεια παντού κι εσύ πουθενά; Μήπως δεν τα εξηγείς καλά; Μήπως σου δίνουν συμβουλές κι εσύ δεν τις δέχεσαι; Μήπως αν δεχόσουν όσα σου λένε θα ήσουν καλύτερα;Μήπως ο ψυχολόγος που πηγαίνεις δεν σου ταιριάζει και πρέπει να τον αλλάξεις; ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ;

[_Vassilis]

Προειδοποίησα την μαμά μου (μόνο εκείνη θυμάται) να μην ακούσω χρόνια πολλά, και να μην δω τούρτα μπροστά μου.

Δεν έχω ούτε ένα φιλικό πρόσωπο να βγω αύριο. Πάντα ήθελα να βγω στα γενέθλια μου με φίλο/φίλη, να πάμε κάπου, να μην είμαι μόνη.

Φέτος δεν έχω κανέναν. Ούτε μια φίλη, τίποτα τίποτα. Ξέρεις τι έχω αύριο;

Ραντεβού σε νοσοκομείο για την μηνιαία θεραπεία για την οποία θα κάνω εισαγωγή ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ από εδώ και πέρα. Να πάνε στον διάολο.

Και τα γενέθλιά μου θα τα περάσω σε νοσοκομείο.

Εγώ σέβομαι ότι δεν έχεις διάθεση να ακούσεις χρόνια πολλά κι έτσι τις ευχές μου θα τις κάνω από μέσα μου. Ή μάλλον όχι, ξέρεις κάτι? Θα δοκιμάσω να σου δώσω μια ευχή. Εύχομαι λοιπόν όπως φυσάμε τα κεράκια της τούρτας και σβήνουνε, έτσι με ένα φύσημα να φύγουν όλα τα σύννεφα, όλο αυτό που σε βασανίζει και να νιώσεις καλύτερα. Και αργά ή γρήγορα θα γίνει κι αυτό να είσαι βέβαιη. Όλο αυτό το δυσάρεστο πράγμα που είχε συσσωρευτεί θα εκτονωθεί και θα νιώσεις καλά πάλι, θα ηρεμήσεις. Κοίτα τώρα εσύ να δείχνεις ψυχραιμία και να κυριαρχείς στις άσχημες σκέψεις όταν αυτές σε κατακλύζουν. Κράτα σταθερά το τιμόνι. Αφού λοιπόν δε θες να σβήσεις φέτος κεράκια τότε τήρησέ το μέχρι τέλους και μη σβήσεις ούτε το κερακι της ελπίδας. Κράτησέ το αναμμένο μέχρι να σου ρθει άλλη φορά η διάθεση να σβήσεις και τα κεράκια της τούρτας. Ε, λες δεν έχω ούτε ένα φιλικό πρόσωπο, εγώ τώρα τι να πω? Κινδυνεύω να παρεξηγηθώ όπως σου ξαναείπα ότι επιμένω σε κάτι, ενώ δεν ισχύει αυτό. Το φίλος/φίλη είναι μεγαλη κουβέντα, αλλά το φιλικό πρόσωπο με την ευρύτερη έννοια, γιατί όχι.. Σου ξαναματαεπαναλαμβάνω, στη διάθεσή σου αν θες να κανονίσουμε κάτι. Μπορεί να μη θες βέβαια, κάτι που είναι απολύτως σεβαστό και εννοείται κανένα πρόβλημα. Αλλά μπορούμε και να φάμε ένα γλυκάκι άμα είναι κιόλας με στέβια. Ή μάλλον ξέρεις κάτι? Μια φορά το χρόνο είναι τα γενέθλια, ας είναι το κανονικό, το σωστό.. Εαν θέλεις κάτι να κάνουμε μου το λες, εγώ από μονος μου δεν θα ενοχλήσω. Και στο νοσοκομείο που λες θα είσαι αύριο άμα θες παρεούλα να μην εισαι μόνη σου μέρα που είναι κιόλας πες μου να κανονίσουμε να περάσω από εκεί. Εμένα wanderer η παρέα με βοήθησε και το ξεπέρασα όλο αυτό το δικό μου. Και όταν για καποιους λόγους βρεθηκα τελείως μόνος μου, όπως λες τώρα εσύ πήρα στήριξη από αυτό το φόρουμ και είχα τη χαρά και την τιμή να γνωρίσω εξαιρετικούς ανθρώπους με καποιους από τους οποίους κάνουμε πλέον παρέα και θέλω μελλοντικά να γνωρίσω κι άλλους.

[_Vassilis]

...

Ενδεχομένως να μην έχεις όρεξη να ακούσεις μουσική τώρα, εγώ στα χειρότερά μου όταν ήμουν δεν είχα, αλλά ήθελα να σου στείλω ένα αγαπημένο τραγουδάκι.

https://youtu.be/lm19bnLuLVA?si=QNRy5w1cPSCpFOKl

[Remedy]

τα προβληματα της υγειας σου και τα ψυχικα και οσα αναφερεις σαν σωματικες ασθενειες, ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. χρειάζονται μονιμη αντιμετωπιση, δεν εχουν καμια δουλεια οι εφημεριες των νοσοκομειων που πας και σε διωχνουν. οι εφημεριες ειναι για εκτακτα περιστατικα. εσυ χρειαζεσαι μονιμη παρακολουθηση απο γιατρους, σταθερη αγωγη κλπ.
καλως σε διωχνουν, λοιπον.

[Remedy]

Εγώ σέβομαι ότι δεν έχεις διάθεση να ακούσεις χρόνια πολλά κι έτσι τις ευχές μου θα τις κάνω από μέσα μου. Ή μάλλον όχι, ξέρεις κάτι? Θα δοκιμάσω να σου δώσω μια ευχή. Εύχομαι λοιπόν όπως φυσάμε τα κεράκια της τούρτας και σβήνουνε, έτσι με ένα φύσημα να φύγουν όλα τα σύννεφα, όλο αυτό που σε βασανίζει και να νιώσεις καλύτερα. Και αργά ή γρήγορα θα γίνει κι αυτό να είσαι βέβαιη. Όλο αυτό το δυσάρεστο πράγμα που είχε συσσωρευτεί θα εκτονωθεί και θα νιώσεις καλά πάλι, θα ηρεμήσεις. Κοίτα τώρα εσύ να δείχνεις ψυχραιμία και να κυριαρχείς στις άσχημες σκέψεις όταν αυτές σε κατακλύζουν. Κράτα σταθερά το τιμόνι. Αφού λοιπόν δε θες να σβήσεις φέτος κεράκια τότε τήρησέ το μέχρι τέλους και μη σβήσεις ούτε το κερακι της ελπίδας. Κράτησέ το αναμμένο μέχρι να σου ρθει άλλη φορά η διάθεση να σβήσεις και τα κεράκια της τούρτας. Ε, λες δεν έχω ούτε ένα φιλικό πρόσωπο, εγώ τώρα τι να πω? Κινδυνεύω να παρεξηγηθώ όπως σου ξαναείπα ότι επιμένω σε κάτι, ενώ δεν ισχύει αυτό. Το φίλος/φίλη είναι μεγαλη κουβέντα, αλλά το φιλικό πρόσωπο με την ευρύτερη έννοια, γιατί όχι.. Σου ξαναματαεπαναλαμβάνω, στη διάθεσή σου αν θες να κανονίσουμε κάτι. Μπορεί να μη θες βέβαια, κάτι που είναι απολύτως σεβαστό και εννοείται κανένα πρόβλημα. Αλλά μπορούμε και να φάμε ένα γλυκάκι άμα είναι κιόλας με στέβια. Ή μάλλον ξέρεις κάτι? Μια φορά το χρόνο είναι τα γενέθλια, ας είναι το κανονικό, το σωστό.. Εαν θέλεις κάτι να κάνουμε μου το λες, εγώ από μονος μου δεν θα ενοχλήσω. Και στο νοσοκομείο που λες θα είσαι αύριο άμα θες παρεούλα να μην εισαι μόνη σου μέρα που είναι κιόλας πες μου να κανονίσουμε να περάσω από εκεί. Εμένα wanderer η παρέα με βοήθησε και το ξεπέρασα όλο αυτό το δικό μου. Και όταν για καποιους λόγους βρεθηκα τελείως μόνος μου, όπως λες τώρα εσύ πήρα στήριξη από αυτό το φόρουμ και είχα τη χαρά και την τιμή να γνωρίσω εξαιρετικούς ανθρώπους με καποιους από τους οποίους κάνουμε πλέον παρέα και θέλω μελλοντικά να γνωρίσω κι άλλους.

βρε βασιλη, το ειπες και το ξαναειπες οτι εισαι διατεθιμενος να συναντηθειτε, να κανετε παρεα κλπ, αλλα κανει κατα συστημα οτι δεν το βλεπει, γιατι της χαλας την κλαψα!!!!
πως θα λεει οτι κανεις δεν θελει να την δει αν εσυ καθε τρεις και λιγο της γραφεις κατεβατα συμπαραστασης και προσφερεσαι να κανετε παρεα;;;;
παειιι το αφηγημα της μοναξιας!

[_Vassilis]

βρε βασιλη, το ειπες και το ξαναειπες οτι εισαι διατεθιμενος να συναντηθειτε, να κανετε παρεα κλπ, αλλα κανει κατα συστημα οτι δεν το βλεπει, γιατι της χαλας την κλαψα!!!!
πως θα λεει οτι κανεις δεν θελει να την δει αν εσυ καθε τρεις και λιγο της γραφεις κατεβατα συμπαραστασης και προσφερεσαι να κανετε παρεα;;;;
παειιι το αφηγημα της μοναξιας!

Δεν είναι κλάψα, όντως νιώθει άσχημα, χάλια βασικά νιώθει και την πάει πέρα δώθε αυτό το χάλια και γι αυτό κάνει διάφορα. Όποιος έχει περασει τέτοια μπορεί και να τα καταλάβει λίγο παραπάνω. Άμα δεν έχει δοκιμασει κανείς γεύση από όλο αυτό είναι εύκολο να το παρεξηγησει.

[HarleyQuinn]

τα προβληματα της υγειας σου και τα ψυχικα και οσα αναφερεις σαν σωματικες ασθενειες, ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. χρειάζονται μονιμη αντιμετωπιση, δεν εχουν καμια δουλεια οι εφημεριες των νοσοκομειων που πας και σε διωχνουν. οι εφημεριες ειναι για εκτακτα περιστατικα. εσυ χρειαζεσαι μονιμη παρακολουθηση απο γιατρους, σταθερη αγωγη κλπ.
καλως σε διωχνουν, λοιπον.

Και η εφημερία που πήγε, θα μπορούσε μετά να της πει ο ψυχίατρος να κλείσει ραντεβού και να πηγαίνει. Να γίνει μια αρχή. Αλλά κάτι δεν πήγε καλά.
Όπως λες είναι ΧΡΟΝΙΕΣ αυτές οι παθήσεις αυτές, αλλά από κάπου τις πιάνουμε. Εμένα ήταν η πρώτη μου νοσηλεία. Της γουόντερερ πιο νούμερο νοσηλείας θα είναι άραγε...

[george1520]

Δεν σε βοηθάει κάπου το να κλαις για τη ζωή σου. Το κλάμα δεν άλλαξε τίποτα.. Θες τη σημασία των μελών του φόρουμ? Την έχεις.. Ικανοποιεί για λίγο αυτή την ανάγκη σου και μετά τι? Δεν θες να βρεις επιτέλους ισορροπία? Σου φτάνει μόνο αυτό που παίρνεις εδώ? Να γράφεις, να σου μιλάμε και να μην απαντάς?
Για να βγεις από μια κατάσταση που δεν σου ταιριάζει πρέπει να κάνεις ένα βήμα μπροστά. Με θέληση και υπομονή. Χρειάζεσαι βοήθεια από ψυχίατρο. Να πάρεις τα χάπια που σου ταιριάζουν, να νιώσεις και πάλι δυνατή.

*τα γενέθλια για μένα δεν είναι μεγάλο γεγονός. Είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Μπορείς να το δεις και εσύ έτσι για να μην σε επηρεάζει τόσο.

Χρονιά πολλά και εύχομαι κάποια στιγμή να αγαπήσεις λίγο τον εαυτό σου και να σταματήσεις να τον τιμωρείς.

[Remedy]

Δεν είναι κλάψα, όντως νιώθει άσχημα, χάλια βασικά νιώθει και την πάει πέρα δώθε αυτό το χάλια και γι αυτό κάνει διάφορα. Όποιος έχει περασει τέτοια μπορεί και να τα καταλάβει λίγο παραπάνω. Άμα δεν έχει δοκιμασει κανείς γεύση από όλο αυτό είναι εύκολο να το παρεξηγησει.

βασιλη... μιλαω πολυ συγκεκριμενα και νομιζω οτι χαζος, δεν εισαι....
δεν ειπα "κλαψα" τα παραπονα για την ζωη της, ειπα που ΚΛΑΙΓΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕχΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΠΑΕΙ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ.
κι εσυ εχεις πει σε 20 μηνυματα οτι θελεις να την γνωρισεις, να κανετε παρεα και βολτες να κανετε, κι εκτος αυτου της γραφεις για τα θεματα της 100 σελιδες για καθε της προβλημα. ουδεποτε σου απανταει και την προταση σου για γνωριμια και βολτα κανει οτι δεν την βλεπει.
εγινα πιο κατανοητη τωρα;

[Remedy]

Και η εφημερία που πήγε, θα μπορούσε μετά να της πει ο ψυχίατρος να κλείσει ραντεβού και να πηγαίνει. Να γίνει μια αρχή. Αλλά κάτι δεν πήγε καλά.
Όπως λες είναι ΧΡΟΝΙΕΣ αυτές οι παθήσεις αυτές, αλλά από κάπου τις πιάνουμε. Εμένα ήταν η πρώτη μου νοσηλεία. Της γουόντερερ πιο νούμερο νοσηλείας θα είναι άραγε...

ασε χαρλει...
η κοπελα λεει οσα βολευουν μονο για να συνεχιζει την κλαψα...
σε αλλο μηνυμα ειχε πει μια χαρα οτι ο ψυχιατρος τηνς λεει οταν θα ειναι ετοιμη (αν παρει αποφαση νομιζω ειπε) να κανει αυτο που πρεπει να το πει...
της εχουν προτεινει αγωγη για να βελτιωθει κι αυτη σφυριζει κλεφτικα. αυτο ειναι το θεμα. δεν το εχεις καταλαβει;
μιλαω για την ψυχικη ασθενεια. για τις αλλες, αγνοω τι συμβαινει.
ΔΕΝ ΠΑΣ σε εφημερια να πεις οτι εχεις οριακη, ή οτι νοιωθεις μοναξια...
πας στον γιατρο.

[wanderer010]

Έχω τεράστιο άγχος στο να γνωρίζω κόσμο από κοντά που πρώτα γνώρισα από οθόνη. Πανικό. Τέσσερις φορές το έκανα και τις τρεις ήθελα να τρέξω. Την μια έτρεξε ο άλλος που με είδε πώς είμαι. Την τελευταία τον περίμενα σε ένα ύψος του μετρό και ήθελα να πέσω από τον πανικό, τον φόβο, όλες τις αναμνήσεις. Δεν μπορώ να το περιγράψω, δεν. Και από τότε με το μετρό και την μια ακόμη απόρριψη, γιατί δεν μου ξαναεστειλε μετά την συνάντηση, δεν επιχείρησα άλλη συνάντηση γιατί είμαι αηδιαστική.

Είτε θέλεις να το πιστέψεις είτε όχι, και κανονικά μίλησα, και ζητούσα ψυχολογο ΚΑΘΕ φορά, μέχρι και 3 το βράδυ, και μιλούσα και ξαναμιλούσα, και δεκτική ήμουν, και τα φάρμακα τα έπαιρνα στις 6 νοσηλείες. Στην τελευταία μόνο τα αρνήθηκα, και πάλι δοκίμασα το πρώτο, το οποίο, ο Χριστός και η Παναγία, δεν μπορούσα ούτε να σταθώ ούτε να σκεφτώ, τίποτα, και τρόμαξα τόσο πολύ που δεν το ξανατόλμησα. Σε όλες τις άλλες νοσηλείες έπαιρνα τα φάρμακα.

Βγαίνοντας, μου έλεγαν δεν μπορούμε να σε παρακολουθούμε εδώ, πρέπει να βρεις εξωτερικό γιατρό. Και δεν μπορούσα. Η μου έλεγαν στα κψυ, που πήγα, αλλά άλλη ιστορία.

ΔΕΝ ΛΕΩ ΨΕΜΑΤΑ, αν δεν θέλεις να με πιστέψεις, απλά μην μου γράψεις κάτι άλλο. Κουράστηκα να λέω αλήθειες και να με κατηγορούν κι από πάνω για την σαπιλα του συστήματος, εντάξει; Αν δεν πιστεύεις, μην μου γράψεις κάτι άλλο. Σε παρακαλώ. Δεν έχω τίποτα να κερδίσω, βαρέθηκα τις ανυπόστατες κατηγορίες για ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

[Remedy]

οποιος δεν εχει γνωρισει χειριστικο ανθρωπο στην ζωη του, ευκαιρια να παιξει εδω τον καλο σαμαρειτη και να ψαχνει να ξεχωρισει το ψεμα απ την αληθεια..
απο μενα ειναι ΟΧΙ.