Φιλικές Σχέσεις - Απογοήτευση

[rainbow96]

Καλησπέρα σε ολους!

Ήθελα να εκφράσω κάτι που με απασχολεί έντονα τους τελευταίους μήνες και αφορά τις σχεσεις με φίλους.. Κατά καιρόυς έχω κάνει πολλές φιλίες, έχω γνωρίσει πολλα άτομα και εχω αλλαξει παρέες.
Σε δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο, δουλειά..Συνεχώς γνωριζα καινουρια άτομα και συνδεομουν. Παραλληλα βεβαια κάποιες προϋπαρχουσες φιλίες χανοντουσαν
Ο προβληματισμός μου είναι, για ποιο λογο οι άνθρωποι αποφασίζουν τόσο εύκολα να απομακρυνθούν..ή γιατι δεν επενδύουν καθόλου σε μια ανερχόμενη φιλία? Και εξηγώ: Υπάρχουν άτομα που ενώ έχουμε ζήσει πολλες εμπειρίες, και έχουμε υπαρξει πολλα χρόνια φίλοι, οταν αλλάζαν πόλη ή δεν ειχανε πλεον κοινα εδιαφέροντα απομακρύνονταν ή δεν εκαναν καμια προσπάθεια να κρατησουν επαφη. Υπάρχουν άτομα που γνωριστήκαμε στη δουλειά και ενω υπηρξε πολυ καλη επικοινωνία και ενθουσιασμός και απο τις δυο πλευρες, με το που αλλάξαμε εργασιακα περιβάλλοντα, ούτε φωνη ουτε ακρόαση..Υπηρξαν μεχρι και ατομα που εχω νιώσει οτι υπηρξε τρελο ταιριαγμα και ελεγα οκ "με αυτο το ατομο μπορω να κανω πολυ καλη παρεα", αλλα μετά τζίφος
Γενικά δεν τα παρατάω με τη μία. Συνηθως κανω αρχικά μια προσπάθεια, στέλνω κανα μήνυμα ή προτεινω πράγματα .. Αλλα αν δεν δω ανταποκριση για αρκετο διαστημα, ε μετα προφανώς σταματάω και εγω να ασχολουμαι
Εμένα με πληγωνει αρκετά αυτο..Νιωθω οτι εγω σαν ανθρωπος επενδύω στις φιλιες. Δηλαδη δενομαι αρκετά και ΔΕΝ βλεπω τις φιλίες σαν κατι περιστασιακο, του τυπου "κανω παρεα μαζι σου επειδη τωρα εχουμε αυτο το κοινο ενδιαφέρον και βολεύει, αλλα μετά θα ειμαστε δυο ξένοι". Εκτός αυτου, το παιρνω και λίγο προσωπικα, δηλαδη σκέφτομαι οτι μαλλον καποιο πρόβλημα εχει ο αλλος μαζί μου και δεν γουσταρει να κάνουμε παρέα.
Το συζητησα και με μια ψυχολογο αυτο και μου ειπε οτι δεν χρειάζεται να το παιρνω προσωπικά και οτι ο αλλος μπορει να έχει τα θέματα του ή οποιονδήποτε λογο να μη θελει να βγει κλπ. Όμως η αλήθεια ειναι οτι δεν πείστηκα 100%.. Κι εγω στο παρελθόν έχω απομακρυνθεί ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ απο άτομα επειδη κατι με χαλούσε.. Οποτε μερικες φορες, ΝΑΙ μπορει να ειναι προσωπικό
Απλα εγω νιωθω οτι εχω βρεθει συνολικα 3 φορες σε αυτη τη θεση σε όλη μου τη ζωη, δηλαδη να νιωθω οτι κατι με χαλαει τερμα και να απομακρυνθω απο φίλη. Αντίστοιχα εχω βρεθει στην αντίπερα οχθη, δηλαδη οι άλλοι να απομακρύνονται, ουτε και εγω ξερω ποσες φορες ..Πανω απο 10 ατομα μπορω να φερω στο μυαλό μου.
Ειλικρινα εχω φτάσει στο σημειο να νιωθω οτι κατι δεν παει καλα με εμένα. Πλέον δεν έχω ιδιαιτερη όρεξη να συνδεθω με καινουρια ατομα γιατι ξερω οτι κατα 99% θα ειναι κάτι επιφανειακο και παροδικο. Απο φιλιες που έχουν αντέξει στον χρονο μπορώ να πω οτι μου εχουν μεινει μονο δυο συνολικα..
Ίσως φταιω και εγω λιγο που τα υπεραναλύω και δεν επικεντρώνομαι στα ατομα που εν τελει έχω στη ζωή μου. Απλώς με τρωει το γεγονός οτι ισως κατι δεν παει καλα με εμενα..Ολες αυτες οι απορριψεις σε φιλικο επιπεδο με κανουν να νιωθω ανασφάλεια για το αν είμαι ευχαριστο ατομο και επισης με κανουν να νιωθω μια ματαιοτητα..
Συγγνωμη για το σεντονι και ευχαριστω αν φτασατε μεχρι εδω

[axl100]

Ειναι και η εποχη τετοια, ο καθενας ειναι φιλος με το τηλεφωνο του.

[Marylou25]

αν βλέπεις οτι απο την ενήλικη ζωή σου με όσους είχες συναναστραφεί οι περισσότεροι έχουν απομακρυνθεί, τότε καλό θα ήταν να σκεφτείς αν έκανες κάτι λάθος.. Και αυτό για να μην επαναλειφθεί στον επόμενο που θα γνωρίσεις. Αν απο την άλλη θεωρείς οτι ήσουν εντάξει και έχεις σκεφτεί τη συμπεριφορά σου τοτε μπορεί απλά και να έτυχε.. Εκεί που αναφέρθηκες σε άτομα που άλλαξαν πόλη, μπορεί απλά να ήθελαν να κάνουν παρέα με κάποιον που να μπορούν να βγαίνουν κτλ, τώρα όσο γι' αυτούς στη δουλειά σου μπορεί να μην κολλούσατε και τόσο σαν παρέα γι' αυτό αλλάζοντας δουλειά να απομακρύνθηκαν..

[Remedy]

Καλησπέρα σε ολους!

Ήθελα να εκφράσω κάτι που με απασχολεί έντονα τους τελευταίους μήνες και αφορά τις σχεσεις με φίλους.. Κατά καιρόυς έχω κάνει πολλές φιλίες, έχω γνωρίσει πολλα άτομα και εχω αλλαξει παρέες.
Σε δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο, δουλειά..Συνεχώς γνωριζα καινουρια άτομα και συνδεομουν. Παραλληλα βεβαια κάποιες προϋπαρχουσες φιλίες χανοντουσαν
Ο προβληματισμός μου είναι, για ποιο λογο οι άνθρωποι αποφασίζουν τόσο εύκολα να απομακρυνθούν..ή γιατι δεν επενδύουν καθόλου σε μια ανερχόμενη φιλία? Και εξηγώ: Υπάρχουν άτομα που ενώ έχουμε ζήσει πολλες εμπειρίες, και έχουμε υπαρξει πολλα χρόνια φίλοι, οταν αλλάζαν πόλη ή δεν ειχανε πλεον κοινα εδιαφέροντα απομακρύνονταν ή δεν εκαναν καμια προσπάθεια να κρατησουν επαφη. Υπάρχουν άτομα που γνωριστήκαμε στη δουλειά και ενω υπηρξε πολυ καλη επικοινωνία και ενθουσιασμός και απο τις δυο πλευρες, με το που αλλάξαμε εργασιακα περιβάλλοντα, ούτε φωνη ουτε ακρόαση..Υπηρξαν μεχρι και ατομα που εχω νιώσει οτι υπηρξε τρελο ταιριαγμα και ελεγα οκ "με αυτο το ατομο μπορω να κανω πολυ καλη παρεα", αλλα μετά τζίφος
Γενικά δεν τα παρατάω με τη μία. Συνηθως κανω αρχικά μια προσπάθεια, στέλνω κανα μήνυμα ή προτεινω πράγματα .. Αλλα αν δεν δω ανταποκριση για αρκετο διαστημα, ε μετα προφανώς σταματάω και εγω να ασχολουμαι
Εμένα με πληγωνει αρκετά αυτο..Νιωθω οτι εγω σαν ανθρωπος επενδύω στις φιλιες. Δηλαδη δενομαι αρκετά και ΔΕΝ βλεπω τις φιλίες σαν κατι περιστασιακο, του τυπου "κανω παρεα μαζι σου επειδη τωρα εχουμε αυτο το κοινο ενδιαφέρον και βολεύει, αλλα μετά θα ειμαστε δυο ξένοι". Εκτός αυτου, το παιρνω και λίγο προσωπικα, δηλαδη σκέφτομαι οτι μαλλον καποιο πρόβλημα εχει ο αλλος μαζί μου και δεν γουσταρει να κάνουμε παρέα.
Το συζητησα και με μια ψυχολογο αυτο και μου ειπε οτι δεν χρειάζεται να το παιρνω προσωπικά και οτι ο αλλος μπορει να έχει τα θέματα του ή οποιονδήποτε λογο να μη θελει να βγει κλπ. Όμως η αλήθεια ειναι οτι δεν πείστηκα 100%.. Κι εγω στο παρελθόν έχω απομακρυνθεί ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ απο άτομα επειδη κατι με χαλούσε.. Οποτε μερικες φορες, ΝΑΙ μπορει να ειναι προσωπικό
Απλα εγω νιωθω οτι εχω βρεθει συνολικα 3 φορες σε αυτη τη θεση σε όλη μου τη ζωη, δηλαδη να νιωθω οτι κατι με χαλαει τερμα και να απομακρυνθω απο φίλη. Αντίστοιχα εχω βρεθει στην αντίπερα οχθη, δηλαδη οι άλλοι να απομακρύνονται, ουτε και εγω ξερω ποσες φορες ..Πανω απο 10 ατομα μπορω να φερω στο μυαλό μου.
Ειλικρινα εχω φτάσει στο σημειο να νιωθω οτι κατι δεν παει καλα με εμένα. Πλέον δεν έχω ιδιαιτερη όρεξη να συνδεθω με καινουρια ατομα γιατι ξερω οτι κατα 99% θα ειναι κάτι επιφανειακο και παροδικο. Απο φιλιες που έχουν αντέξει στον χρονο μπορώ να πω οτι μου εχουν μεινει μονο δυο συνολικα..
Ίσως φταιω και εγω λιγο που τα υπεραναλύω και δεν επικεντρώνομαι στα ατομα που εν τελει έχω στη ζωή μου. Απλώς με τρωει το γεγονός οτι ισως κατι δεν παει καλα με εμενα..Ολες αυτες οι απορριψεις σε φιλικο επιπεδο με κανουν να νιωθω ανασφάλεια για το αν είμαι ευχαριστο ατομο και επισης με κανουν να νιωθω μια ματαιοτητα..
Συγγνωμη για το σεντονι και ευχαριστω αν φτασατε μεχρι εδω

δεν φταιει το οτι υπεραναλυεις.
φταιει το οτι εχεις βγαλει το συμπερασμα οτι κατι δεν παει καλα με εσενα.
εσυ βλεπεις σε καθε καλη και ευχαριστη γνωριμια, μια "ανερχομενη φιλια" οπως ειπες. αλλοι βλεπουν απλα μια ωραια γνωριμια, ομως! ουτε φταις, ουτε εκανες κατι κακο. δεν εχουν ολοι διαθεση, χρονο και χωρο στην ζωη τους για νεες φιλιες. εχουν πολλες συναναστροφες που δενε χουν σκοπο/ διαθεση να τις κανουν φιλιες (μεσα σε αυτους κι εγω).
ουτε φταινε, ουτε φταις. εχετε διαφορετικη τοποθετηση ως προς τις γνωριμιες.
δεν χρειαζεται κατι που ειναι παροδικο να ειναι επιφανειακο. μπορει να εχει καποιος μια χαρα ικανοποιητικες επαφες και βαθιες συζητησεις και ανταλλαγες, χωρις να θελει να τις παντρευτει.
μπορει να σου φαινεται περιεργο, επειδη δεν σου συμβαινει, αλλα σε διαβεβαιωνω, γιατι εμενα, μου συμβαινει..
δεν εχω χωρο στην ζωη μου για αλλες σταθερες και "κολλητες" φιλιες. θελω παρα πολυ χρονο για τον εαυτο μου, για την σχεση μου και μαζι με δουλεια κλπ, δεν εχω χρονο ουτε χωρο για αλλες φιλιες με δεσμευση (commitment) ειμαι μια χαρα ετσι.
ουτε ρηχες ουτε επιφανειακες γνωριμιες και συναναστροφες κανω. αλλα ειναι παροδικες οταν τελικα αλλαζω περιβαλλον. η δουλεια που ανεφερες ειναι πολυ χαρακτηριστικο τετοιας συμπεριφορας. ποτε δεν εχω κρατησει επαφες απο αλλες δουλειες κι ειχαμε περασει πολλα. ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ομως..
η ζωη προχωραει..

[rainbow96]

δεν φταιει το οτι υπεραναλυεις.
φταιει το οτι εχεις βγαλει το συμπερασμα οτι κατι δεν παει καλα με εσενα.
εσυ βλεπεις σε καθε καλη και ευχαριστη γνωριμια, μια "ανερχομενη φιλια" οπως ειπες. αλλοι βλεπουν απλα μια ωραια γνωριμια, ομως! ουτε φταις, ουτε εκανες κατι κακο. δεν εχουν ολοι διαθεση, χρονο και χωρο στην ζωη τους για νεες φιλιες. εχουν πολλες συναναστροφες που δενε χουν σκοπο/ διαθεση να τις κανουν φιλιες (μεσα σε αυτους κι εγω).
ουτε φταινε, ουτε φταις. εχετε διαφορετικη τοποθετηση ως προς τις γνωριμιες.
δεν χρειαζεται κατι που ειναι παροδικο να ειναι επιφανειακο. μπορει να εχει καποιος μια χαρα ικανοποιητικες επαφες και βαθιες συζητησεις και ανταλλαγες, χωρις να θελει να τις παντρευτει.
μπορει να σου φαινεται περιεργο, επειδη δεν σου συμβαινει, αλλα σε διαβεβαιωνω, γιατι εμενα, μου συμβαινει..
δεν εχω χωρο στην ζωη μου για αλλες σταθερες και "κολλητες" φιλιες. θελω παρα πολυ χρονο για τον εαυτο μου, για την σχεση μου και μαζι με δουλεια κλπ, δεν εχω χρονο ουτε χωρο για αλλες φιλιες με δεσμευση (commitment) ειμαι μια χαρα ετσι.
ουτε ρηχες ουτε επιφανειακες γνωριμιες και συναναστροφες κανω. αλλα ειναι παροδικες οταν τελικα αλλαζω περιβαλλον. η δουλεια που ανεφερες ειναι πολυ χαρακτηριστικο τετοιας συμπεριφορας. ποτε δεν εχω κρατησει επαφες απο αλλες δουλειες κι ειχαμε περασει πολλα. ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ομως..
η ζωη προχωραει..

Είναι αρκετά κατατοπιστική η απάντηση σου..Δεν ξέρω εγω μάλλον απλως το βλέπω διαφορετικά. Δεν λεω να καταλήξεις κολλητος με τον άλλον..Αλλα τύπου εναν καφε το δίμηνο? Ουτε καν αυτό? Εγω προσωπικα δεν βρισκω τον λογο πλεον να κανω καμια συζητηση με ατομα τα οποια σε εναν μηνα αν αλλαξουν περιβαλλον δε θα ξερουν αν ζω ή αν πεθανα. Για ποιο λογο καν να μιλήσω για το οτιδήποτε? Ειναι επιφανειακο, οσο και δεν το θεωρεις ετσι ..Να γνωριστούμε? Να μιλησουμε για προσωπικά θεματα? Για ποιο λογο? Αφου μόλις βρεθεις σε αλλο περιβαλλον θα ειναι λες και δε γνωριζομαστε καν..Δεν ξέρω εχω απογοητευτεί φουλ με την αποξενωση ολων

[user]

εγώ έχω απογοητευτεί άπο την έλειψη σεβασμού και εμπιστοσύνης. είμαι επιφυλακτική ως προς το πώς είμαι σε κάποι@ που γνωριζόμαστε καιρό και πώς σε κάποι@ σχετικά καινούργια γνωριμία. κι αν δεν υπάρχει σύνδεση από την αρχή, ούτε εγώ παρακαλάω. ούτε με παρακαλαάνε δηλαδή. μην ξεγράψεις τελείως τους ανθρώπους. απλά ίσως διαχώρισέ τους.

[ninja]

Δε νομιζω οτι σε απορριπτουν, μη το βλεπεις ετσι, απλα ειναι λιγο σπανιο να βρεις ανθρωπους που θα ταιριαξετε για δυνατη φιλια. Ειναι λιγο σαν τις σχεσεις κι αυτο, πρεπει να υπαρχουν κοινα που σας δενουν, τροπος σκεψης, ενδιαφεροντα, κλπ.
Γενικα στη ζωη κανουμε πολλες γνωριμιες, κι ενα πολυ πολυ μικρο ποσοστο απο αυτες ισως εξελιχθει σε δυνατη φιλια.
Θεωρω βεβαια τον εαυτο μου τυχερο στο θεμα αυτο γιατι με την παρεα ειμαστε φιλοι απο τα χρονια του δημοτικου. Εχουμε περασει πολλα μαζι και ειμαστε σαν αδελφια. Ξερεις ο ενας τον αλλο απ´ εξω, και παρολο που καθενας μας εχει ακολουθησει το δρομο του, οικογενεια, δουλεια κλπ, παντα ειμαστε εκει για οτι χρειαστει.

[HarleyQuinn]

Συμφωνώ με τον νίντζα. Και πιστεύω ότι οι πιο δυνατές φιλίες προκύπτουν όταν έχεις μεγαλώσει μαζί με τον άλλον, δηλαδή του Δημοτικού, Λυκείου, Στρατού ίσως (δεν έχω πάει δεν ξέρω).
Στην δουλειά μου κλαίγαμε μαζί κυριολεκτικά από την πίεση με συνάδελφισσα, αλλά πια ούτε με νοιάζει να την ξανά δω ούτε εκείνη εμένα. Δυνατές στιγμές, αλλά πια ξεθώριασαν.
Ενώ οι αναμνήσεις που έχω με την κολλητή μου από το Δημοτικό δεν ξεχνιούνται ποτέ. Πριν λίγες μέρες είχε τα γενέθλια της, της ευχήθηκα και είμαστε πια 36 κι όμως το δέσιμο κι ας έχουμε να συναντηθούμε καιρό, είναι δέσιμο.

[tommorello]

Καλησπέρα rainbow96, ωραίο θέμα.

Κοίτα.. Εδώ έχουμε δύο φάσεις, γνώμη μου..
Από τη μία την απόλυτη ταύτιση με τις σκέψεις και τα συναισθήματα, και από την άλλη την κατάσταση του παρατηρητή.. δλδ εσύ που απλώς παρακολουθείς όλο το σκηνικό, μένοντας σε εγρήγορση, κ ίσως στη μη ταύτιση αυτών.

Η μη ταύτιση δεν σημαίνει ψυχρότητα η αδιαφορία, αλλά βαθιά επίγνωση.. (το έχω πει πολλές φορές εδώ) Είναι σαν να κρατάς μια ασφαλή απόσταση από όλα αυτά. Δημιουργείς έναν χώρο μέσα σου όπου μπορείς να βλέπεις πιο καθαρά τα πράγματα.

Να σου δώσω ένα παράδειγμα.. Παρατήρησε αυτούς που ερωτεύονται και ταυτίζονται ολοκληρωτικά. Μοιάζουν να ζουν σε μόνιμη μέθη. Ούτε βλέπουν, ούτε ακούν, ούτε παρατηρούν.. απλά έχουν πέσει με τα μούτρα στο μέλι, και σχεδόν δεν ξέρουν τι κάνουν..
Και όταν ξενερώνουν είναι σε φάση.. πωωω ρε φίλε, πώς το έκανα αυτό στον εαυτό μου; Πώς πιάστηκα τόσο κορόιδο; κτλ.. Δεν είναι προφανές πως με την πλήρη ταύτιση η κρίση αλλοιώνεται;

Από εκεί και πέρα, ειναι θέμα χρόνου να έρθει η απογοήτευση.

[HarleyQuinn]

“It’s okay to lose people, but never Lose Yourself” - Eminem

[rainbow96]

Τι να πω, τα ακούω αυτα που λετε. Γενικα οκ ειναι λογικο με καποια ατομα να χανεσαι..Αλλα ειδικα αν οι αλλοι είναι σε φάση "να μη χαθούμε ρε!" Ή "Χαρηκα που βγηκαμε, να κανονισουμε και την επόμενη βδομαδα" και εν τελει χάνονται σε μια μαυρη τρυπα ..Τι φεικ πραγματα ειναι αυτα; Ειλικρινα ειμαι απο τους ανθρώπους που δεν θα πω ΠΟΤΕ σε καποιον γνωστο στον δρόμο "ρε να κανονισουμε κανενα καφε!" Ή δε θα το πω καθόλου ή αν το πω θα το εννοω.. Οπότε ναι, υπαρχει ενας εκνευρισμος οπως καταλαβαίνετε.
Έχω επισης φιλη -πλεον γνωστη- που καναμε παρεα στο πανεπιστήμιο επι 6 χρόνια (6 χρονια!!) και μου ειχε γραψει γραμμα και ελεγε οτι θα στεναχωρηθει αν στο μέλλον χαλασει η παρεα μας και χαθούμε κλπ. Και μενουμε στην ιδια πολη και δεν στελνει ποτε. Παμε καλα δηλαδή;
Το κατανοω γενικα οτι δεν ταιριαζουμε με ολους τρομερα. Και εγώ πχ με αυτην την φιλη δεν ειχα ΤΗΝ χημεια, ισως και να μην ταιριαζα αρκετά.. Αλλα οκ, μια αλφα επαφη μπορω να την κρατησω, εκτός και αν ο αλλος είναι τοξικος. Δεν ειναι αναγκη με ολους να είμαστε αδερφές ψυχές για να περάσουμε καλες στιγμες

[axl100]

Δεν ειναι ακριβως ετσι, καμια φορα λεμε μεγαλα λογια, μετα ντρεπομαστε και για να αποφυγουμε την ντροπη αποφευγουμε το ατομο. Ανωριμα πραγματα ναι, αλλα ετσι ειναι ο κοσμος.

[Marylou25]

εμένα πάντως αυτό μου φαίνεται περίεργο, όταν γνωρίζεις κάποιον είτε στη δουλειά είτε εκτός δουλειάς καταλαβαίνεις αν υπάρχει χημεία αυτό που λες και εσύ..Και αν κολλάς με κάποιον το καταλαβαίνεις ετσι ώστε να συνεχίσεις να έχεις μια επαφή. Το θέμα είναι οτι για σένα όπως λες και χημεία υπήρχε και όλα κυλούσαν καλά. Επίσης παίζει ρόλο και η ηλικία, αν είσαι του 96 δηλαδή 29 και αυτό συμβαίνει από πάντα όπως λες, δεν έχει λογική. Καταλαβαίνω αυτό που έγραψαν κάποιοι ότι άλλος μπορεί να έχει ήδη τους φίλους του και να μην θέλει να κάνει και άλλους. Όμως στην ηλικία που είσαι εσύ (αν είσαι όντως τόσο) αυτό δεν κολλάει και ειδικά αν σου συμβαίνει απο το σχολείο..

[MaDruGada]

δεν φταιει το οτι υπεραναλυεις.
φταιει το οτι εχεις βγαλει το συμπερασμα οτι κατι δεν παει καλα με εσενα.
εσυ βλεπεις σε καθε καλη και ευχαριστη γνωριμια, μια "ανερχομενη φιλια" οπως ειπες. αλλοι βλεπουν απλα μια ωραια γνωριμια, ομως! ουτε φταις, ουτε εκανες κατι κακο. δεν εχουν ολοι διαθεση, χρονο και χωρο στην ζωη τους για νεες φιλιες. εχουν πολλες συναναστροφες που δενε χουν σκοπο/ διαθεση να τις κανουν φιλιες (μεσα σε αυτους κι εγω).
ουτε φταινε, ουτε φταις. εχετε διαφορετικη τοποθετηση ως προς τις γνωριμιες.
δεν χρειαζεται κατι που ειναι παροδικο να ειναι επιφανειακο. μπορει να εχει καποιος μια χαρα ικανοποιητικες επαφες και βαθιες συζητησεις και ανταλλαγες, χωρις να θελει να τις παντρευτει.
μπορει να σου φαινεται περιεργο, επειδη δεν σου συμβαινει, αλλα σε διαβεβαιωνω, γιατι εμενα, μου συμβαινει..
δεν εχω χωρο στην ζωη μου για αλλες σταθερες και "κολλητες" φιλιες. θελω παρα πολυ χρονο για τον εαυτο μου, για την σχεση μου και μαζι με δουλεια κλπ, δεν εχω χρονο ουτε χωρο για αλλες φιλιες με δεσμευση (commitment) ειμαι μια χαρα ετσι.
ουτε ρηχες ουτε επιφανειακες γνωριμιες και συναναστροφες κανω. αλλα ειναι παροδικες οταν τελικα αλλαζω περιβαλλον. η δουλεια που ανεφερες ειναι πολυ χαρακτηριστικο τετοιας συμπεριφορας. ποτε δεν εχω κρατησει επαφες απο αλλες δουλειες κι ειχαμε περασει πολλα. ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ομως..
η ζωη προχωραει..

Νομίζω να κρατήσεις αυτό που έγραψε πολύ εύστοχα η Remedy!

[Remedy]

Είναι αρκετά κατατοπιστική η απάντηση σου..Δεν ξέρω εγω μάλλον απλως το βλέπω διαφορετικά. Δεν λεω να καταλήξεις κολλητος με τον άλλον..Αλλα τύπου εναν καφε το δίμηνο? Ουτε καν αυτό? Εγω προσωπικα δεν βρισκω τον λογο πλεον να κανω καμια συζητηση με ατομα τα οποια σε εναν μηνα αν αλλαξουν περιβαλλον δε θα ξερουν αν ζω ή αν πεθανα. Για ποιο λογο καν να μιλήσω για το οτιδήποτε? Ειναι επιφανειακο, οσο και δεν το θεωρεις ετσι ..Να γνωριστούμε? Να μιλησουμε για προσωπικά θεματα? Για ποιο λογο? Αφου μόλις βρεθεις σε αλλο περιβαλλον θα ειναι λες και δε γνωριζομαστε καν.. Δεν ξέρω εχω απογοητευτεί φουλ με την αποξενωση ολων

οχι, δεν ειναι επιφανειακο. ειναι περιστασιακο. αλλο το ενα, αλλο το αλλο.
μα δεν το δηλωνεις ουτε στον αλλο ουτε στον εαυτο σου οτι δεν θελεις εναν καφε το διμηνο... δεν κανεις δηλωσεις, απλα αλλαζει η ζωη σου και δεν χωραει στην καθημερινοτητα σου. δεν σημαινει οτι θα τον δεις και θα αλλαξεις πεζοδρομιο. μπορει να τον δεις, να εχετε χρονο και να πατε επιτοπου για εναν καφε να τα πειτε.
επισης, δεν ξερεις ποια ατομα λειτουργουν ετσι και ποια αλλιως, ωστε να μην ασχοληθεις μαζι τους. δεν το γραφουν στο μετωπο, μερικα δεν το συνειδητοποιουν καν οτι λειτουργουν ετσι. απλα συμβαινει κι οταν απομακρυνθουν απο το θεμα που σας ενωνε (δουλεια πχ), αραιωνουν..
ολα αυτα με την προυποθεση οτι δεν συμβαινει κατι αλλο, πχ να μην ταιριαζετε και να το βλεπουν εκεινοι ενω εσυ νομιζεις οτι ειστε τελειοι για κολλητοι, που προσωπικα νομιζω οτι δεν προκειται για τετοια περιπτωση.