Εφαρμογές

[wanderer010]

Στο τσακ να ξεκινήσω πάλι τις εφαρμογές. Έχω απελπιστει από την μοναξιά. Από την άλλη φοβάμαι και να ανοίξω τα μηνύματα πλέον. Έχω μήνες να χρησιμοποιήσω την εφαρμογή. Από τότε που με παράτησε ο Σ., έχασα οποιαδήποτε θέληση να συνεχίσω να ψαχνω. Τελευταία έπαιρνα μόνο απορρίψεις. Ή δεν απαντούσαν πουθενά ή μου έλεγαν "όχι". Ο τελευταίος που συνάντησα έμεινε για μια βόλτα, δεν ξαναεστειλε, έστειλα εγώ μετά από μια εβδομάδα, γράψαμε λίγο, αλλά μετά δεν ξαναεστειλε και δεν ήθελα να στείλω πάλι εγώ. Είχα συναντήσει κι έναν άλλον που υποτίθεται ότι θα βρισκόμασταν για άλλον λόγο, όχι για σωματική επαφή, αλλά εκεί το γύρισε, εξ αρχής αυτός ήταν ο σκοπός, εγώ ήμουν στον κόσμο μου. Επέμενε να συναντηθούμε πάλι, δεν ξέρω γιατί, γιατί στην πραγματικότητα ποτέ δεν μου έστειλε την ώρα που υποτίθεται θα βρισκόμασταν. Νομίζω ήμουν η τελευταία σίγουρη λύση αν δεν έβρισκε άλλη, αλλά βρήκε άλλη, για αυτό έφαγα γράψιμο. Και την τελευταία φορά τον ρώτησα, περίμενα να μου πεις ώρα και απλά εξαφανίστηκες. Λέει το ξέρω, θα σου πω αν είναι την άλλη εβδομάδα, και βέβαια, δεν έστειλε ποτέ ξανά, ούτε κι εγώ.

Αλλά δεν κάνω τίποτα και χρειάζομαι την αποδοχή και την σύνδεση που δεν βρίσκω πουθενά.

Θα μου πεις, γιατί, ήσουν καλά όταν ήσουν με τον Σ.; Μπούρδες καλά ήμουν. Πήγαινα, μόνο που δεν έκλαιγα, πονούσα και ψυχικά και σωματικά, και ξέσπαγα μετά με άλλον τρόπο για τον ψυχικό πόνο που μου προκαλούσαν αυτές οι συναντήσεις. Αλλά είχα κάτι να περιμένω γ@μωτο. Τώρα κάθομαι σαπιζω μόνη μου. Δεν μπορώ να αποφασίσω αν αυτές οι συναντήσεις μου έκαναν καλό ή όχι, φαίνεται να ήταν μια ενδιάμεση κατάσταση. Με το συγκεκριμένο τέλος και όσα ακολούθησαν, προφανώς το κακό ήταν μεγαλύτερο. Αλλά σιχάθηκα το τίποτα.

Σιχάθηκα. Γιατί οι προσπάθειές μου να έχω σχέσεις πήγαν κατά δι@ολου.

Εγώ βλέπω την σωματική επαφή σαν σύνδεση, οι άλλοι, όμως, δεν το βλέπουν έτσι, το βλέπουν τελείως άδεια και ανούσια και εκεί το χάνω.

[HarleyQuinn]

Εγώ βλέπω την σωματική επαφή σαν σύνδεση, οι άλλοι, όμως, δεν το βλέπουν έτσι, το βλέπουν τελείως άδεια και ανούσια και εκεί το χάνω.

Ακριβώς "γι' αυτό" δεν σου κάνουν καλό οι εφαρμογές. Αν το κάνεις, καν' το όπως οι άλλοι και μην περιμένεις περισσότερα. Διαφορετικά θα απογοητεύεσαι ξανά και ξανά.

[wanderer010]

Και τι να κάνω στην ζωή; Να συνεχίσω να σαπιζω μόνη μου;

Πραγματικά μόνο υπάρχω, και περπατάω. Δεν κάνω τίποτα άλλο.

[wanderer010]

Γιατί όλοι σας είχατε σχέσεις κι εγώ ποτέ μου.

[george1520]

Και τι να κάνω στην ζωή; Να συνεχίσω να σαπιζω μόνη μου;

Πραγματικά μόνο υπάρχω, και περπατάω. Δεν κάνω τίποτα άλλο.

Έχεις την εντύπωση πως όσοι έχουν σχέση είναι και χαρούμενοι? Αν σου λειπει η παρέα, μπορείς απλά να βρεις ένα χόμπι.. Να γνωρίσεις κόσμο. Να κάνεις φίλους και μπορεί εκεί να βρεις και κάποιον να σου ταιριάζει.

[wanderer010]

Μακάρι να μπορούσα να σου πω τι θέλω

[MaDruGada]

Μακάρι να μπορούσα να σου πω τι θέλω

Θέλεις αγάπη, σημασία, ενδιαφέρον και στοργή.

Σαν παιδάκι ποιά ήταν η σχέση σου με τους γονείς σου;

[wanderer010]

Ουδέτερη. Δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από την παιδική ηλικία, παρά μόνο λίγες σκηνές, η μία να κάθομαι να κλαίω στο σαλόνι και να με έχει χτυπήσει η μαμά μου επειδή κάτι δεν έγραφα καλά στην έκθεση νομίζω, μετά θυμάμαι να έχω σπασμένο/στραμπουληγμένο δάχτυλο στο σχολείο και να μην μπορώ να γράψω και ένας συμμαθητής μου να με λέει τυχερή, με είχε χτυπήσει ο μπαμπάς μου το προηγούμενο βράδυ επειδή δεν ήθελα να κοιμηθώ και μετά μου είπε να πω ψέματα στο σχολείο πως έπεσα από το κρεβάτι στον ύπνο μου. Και να κλαίω στο δωμάτιο των γονιών μου, νιώθοντας πως δεν με ήθελε κανείς. Και να γυρνάω σπίτι κλαίγοντας για το bullying, να το λέω στην μαμά, και η μαμά να μου λέει αν δεν θέλω να με κοροϊδεύουν να μην είμαι έτσι και να γίνω σαν τους άλλους.

Μόνο κλάμα θυμάμαι.

Τίποτα άλλο δεν θυμάμαι.

Πάντα ουδέτερη ήταν, δεν είχαμε σύνδεση, ούτε μπορούσα να τους εμπιστευτώ ποτέ, ενώ πχ στο διαδίκτυο μπορώ να γράψω τα πάντα, και σε οποιονδήποτε μπορώ να πω τα πάντα, κι ας είναι ξένος, στους γονείς μου δεν λέω ποτέ τίποτα.

[wanderer010]

Α, και τη ζήλια της μαμάς και του μπαμπά, που οι άλλοι γονείς είχαν όμορφα κορίτσια και εγώ ήμουν έτσι. Η μαμά μου το έλεγε συχνά.

[george1520]

Α, και τη ζήλια της μαμάς και του μπαμπά, που οι άλλοι γονείς είχαν όμορφα κορίτσια και εγώ ήμουν έτσι. Η μαμά μου το έλεγε συχνά.

Τα μάτια των γονιων μας, τα μάτια όλων των ανθρώπων, αντιπροσωπευουν τη ψυχή τους και όχι αυτό που ειμαστε..

[wanderer010]

Εγώ την πλειοψηφία της ζωής μου είμαι στην απόρριψη. Δεν ήταν μόνο οι γονείς. Ήταν από παντού. Και από τα άλλα παιδιά. Μετά έβλεπα τους άλλους σε σχέσεις κι εγώ στο τίποτα κλασσικά. Μετά σε δουλειές. Όλη η ζωή μου είναι απόρριψη.

Όταν έχεις την ίδια συμπεριφορά από όλους, τότε εσύ είσαι το ανεπιθύμητο, δεν έχουν πρόβλημα τα μάτια τους.

[Marylou25]

εντωμεταξύ μ' αρέσει έλεγες προχτές οτι παίζει πρώτα ρόλο η εμφάνιση κτλ, και πας και κάνεις προφιλ σε εφαρμογές γνωριμιών.. γράφοντας οτι είσαι χάλια κτλ. Φυσικά και στις εφαρμογές γνωριμιών το πρώτο πράγμα που παίζει ρόλο ειναι η εμφάνιση, ο άλλος δεν σε έχει δει συνομιλήσει κτλ αρά αυτό που θα κοιτάξει πρώτο είναι η εικόνα..και συμφωνώ με τη remedy οτι αυτά που γράφεις στα προφιλ οτι είσαι απαίσια κτλ το κάνεις για να σε λυπηθούνε. Και εμείς έχουμε φάει απόρριψη, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο. Έχεις την εντύπωση οτι επειδή οι υπόλοιποι δεν γκρινιάζουμε οτι μόνο εσύ έχεις προβλήματα..Και κάποια στιγμή που σου έλεγα να ξεκινήσεις κάποια δραστηριότητα κτλ έλεγες οτι δεν μπορώ να σε καταλάβω γιατί εγώ δεν έχω περάσει αυτό που έχεις περάσει εσύ, λες και ξέρεις τι έχει περάσει ο καθένας μας..

[wanderer010]

Μαριλου είσαι επιθετική μαζί μου και οριακά προσβλητική από την αρχή.

Δεν γκρινιάζω, είμαι ανοιχτή και ειλικρινής και με ανακουφίζει το να μιλώ αληθινά για αυτά που με πονάνε.

Σε αντίθεση με εσάς, δεν κρύβομαι.

[wanderer010]

Ο μόνος λόγος που είμαι πάνω από το έδαφος σήμερα είναι γιατί ποτέ δεν κράτησα τίποτα μέσα, τα έβγαζα όλα. Αν δεν μιλούσα, δεν θα ήμουν εδώ.

[MaDruGada]

Wanderer μου,

Η σχέση που περιγράφεις με τους γονείς σου, σίγουρα δεν θα την έλεγε κάποιος «ουδέτερη»!!!

Εγώ αυτό που βλέπω, είναι ένα κορίτσι ευαίσθητο με έντονη την επιθυμία να αγαπηθεί!!!

Όμως εσύ η ίδια δεν αγαπάς τον εαυτό σου γιατί όπως φαίνεται αυτό δεν σου το δίδαξαν μικρή:-(
Λυπάμαι τόσο πολύ!!!

Διάβασα ότι έχεις σκλήρυνση κατά πλάκας;
Ότι έχεις και διαβήτη;
Ότι ζεις ακόμη με τους γονείς που όπως λες ζήλευαν γιατί τα άλλα παιδιά ήταν όμορφα και εσύ όχι;;;
Επίσης δουλειά δεν έχεις…

Wanderer πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου…
Στο δημόσιο δεν μπορείς να βρεις μια δουλειά; Ή γραμματέας να απαντάς τηλέφωνα και να οργανώνεις τα αρχεία σε ιδιωτικό γραφείο…Το έχεις ψάξει;;;
Έτσι το μυαλό σου θα ξεφεύγει και δεν θα μένεις στα ίδια και στα ίδια…