Να σταματήσω να την ψάχνω;

[wanderer010]

Είχα μια φίλη 2 χρόνια. Την γνώρισα σε νοσηλεία για την ΣΚΠ, είχε και εκείνη. Αυτό που δεν κατάλαβα ήταν πως ήταν μπλεγμένη με ουσίες. Υπήρχαν ξεκάθαρα σημάδια, αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω την τύφλα μου.

Ήταν η μόνη που ήδη από το νοσοκομείο έδειξε ενδιαφέρον, το οποίο και (θαύμα) κράτησε και μετά τα εξιτηρια! Με έπαιρνε τηλέφωνο κάθε μέρα, μιλούσαμε κάθε μέρα, στην αρχή ήθελε να πάμε διακοπές μαζί, να πηγαίνουμε θάλασσα, να γνωρίσω φίλους της, αλλά εγώ τότε δεν έβγαινα καθόλου, ζήτημα να πήγαινα λίγα μέτρα στην γειτονιά (αστειευοταν ότι είμαι δεμένη με σκοινακι που με τραβάει πίσω σπίτι αν περάσω το χιλιόμετρο). Πηγαίναμε για φαγητό, για παγωτό, είχαμε βγει και με τους γονείς της, είχα γνωρίσει και τον αδερφό της και την οικογένειά του. Περπατούσαμε, πηγαίναμε μαζί να μας γράφουν τα φάρμακα για την ΣΚΠ, εκείνη ήταν πολύ τυπική με τα φάρμακα. Της έλεγα για τις ψυ νοσηλείες, είχε έρθει πολλές φορές, και καθόταν πολλές ώρες μαζί μου, μια φορά και όλη την μέρα, χωρίς να έχει φάει τίποτα.

Ήθελε να αλλάξω, δεν της άρεσε η εμφάνισή μου (αλίμονο, δεν έχω βρει άνθρωπο να του αρέσει), και τελευταία είχε πει πως ντρέπεται να την βλέπουν έξω μαζί μου.

Ήταν μια περίοδος που ήθελε χρόνο μόνη της κι εγώ δεν αντιδρώ καλά σε αυτό, και έκανα κάποιες βλακείες (τις οποίες επανέλαβα με τον Σ. φέτος), αλλά ενώ εκείνη θύμωσε πολύ και με απείλησε πως θα με κλείσει μέσα, την απείλησα κι εγώ για άλλα, και πήρε την μαμά μου να της πει ότι δεν θέλει ποτέ τίποτα ξανά με εμένα, μετά από κάποιες μέρες με έπαιρνε πάλι τηλέφωνο.. απλά την είχα μπλοκάρει και δεν το ήξερα. Και μετά από εβδομάδες που την πήρα εγώ, μου είπε ότι δεν θα μου κρατούσε κακια και ότι ήδη σε λίγες μέρες μου έστελνε. Μου είπε ότι καταλαβαινε πως αυτό με πιάνει εκείνη την ώρα και δεν το ελέγχω, και πως έτσι είμαι εγώ και ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ. Μα την Παναγία, ο μόνος άνθρωπος που έδειξε τέτοια κατανόηση. Οι άλλοι έφυγαν λες και είμαι ο διάβολος.

Μερικές φορές της έστελνα φαγητό κλπ. Με έβριζε πίσω από την πλάτη μου μερικές φορές, με έλεγε λεσβία στους άλλους, μάλλον γιατί ήξερε πως δεν είχα ποτέ καμία σχέση. Τέλος πάντων.

Και το καλοκαίρι πάλι είχε αρχίσει να απομακρύνεται και την παρακάλεσα να έρθει στο νοσοκομείο και μου έλεγε "θα πάω διακοπές, όταν γυρίσω θα έχεις βγει" και έτσι την είχα ξεκόψει. Είπαμε καλή χρονιά μπλα μπλα, μου έσπασαν τα νεύρα οι ευχές, γιατί όταν την χρειαζόμουν, δεν ήταν εκεί, τι λες ευχές; Και την μπλόκαρα. Με έπαιρνε τηλέφωνο ανά κάποιες εβδομάδες, πάντα με έπαιρνε αλλά την είχα μπλοκ και δεν έβλεπα τις κλήσεις (αλλά φαίνονται στο ιστορικό).

Και έρχεται ο Φεβρουάριος και τυχαίνει αυτό
με τον τύπο, και όσο είμαι μόνη μου στον δρόμο την νύχτα, της στέλνω μήνυμα και ζητάω βοήθεια. Παραδίδεται το μήνυμα,καμία απάντηση. Θυμώνω, της στέλνω την επόμενη μέρα, και δεν παραδίδεται τίποτα... Νόμιζα με έκανε μπλοκ, όμως το κινητό της δεν άνοιξε ποτέ ξανά από εκείνο το βράδυ. Δεν μπήκε ποτέ ξανά σε καμία εφαρμογή. Τίποτα.

Ρώτησα πολλές φορές έναν φίλο της και τον αδερφό της, ο καθένας έλεγε ότι πήγε εξωτερικό, αλλά το έλεγαν κάπως περίεργα, στην αρχή δεν έλεγαν σε ποια χώρα, μετά από πολλή ώρα είπαν, άλλαζαν τους λόγους: ο ένας έλεγε γέννησε η ξαδέρφη της, μετά ο ίδιος έλεγε, γνώρισε κάποιον έξω και πήγε να τον γνωρίσει, πήγε σε συγγενείς, ότι να ναι. Και οι δύο μου είπαν ότι το Πάσχα θα ερχόταν για λίγες μέρες, χάρηκα, περίμενα, τίποτα. Ρώτησα πάλι τον έναν, μου λέει, α τελικά θα πάει στην νέα Υόρκη να δει άλλον συγγενή και μετά θα έρθει. Δεν ήρθε ποτέ.

Το παράξενο είναι ότι ο φίλος της μου έλεγε μην ανησυχείς, καλά είναι, αλλά ταυτόχρονα έλεγε πως ούτε εκείνος την έβρισκε στο κινητό και πως δεν της είχε μιλήσει καθόλου. Ξεκάθαρο δούλεμα. Αν δεν την είχε βρει τόσους ΜΗΝΕΣ, πώς ήξερε ότι είναι καλά;


Του γράφω, είναι νοσοκομείο ή φυλακή; Αποφεύγει τελείως την ερώτηση. Του ξαναγράφω, είναι φυλακή; Και δεν ανοίγω ποτέ ξανά την συνομιλία. Τον είχα ζαλίσει.

Ο αδερφός της μου είπε πως θα ερχόταν το καλοκαίρι, μετά το άλλαξε, και τον Μάιο μου είπε πως θα κάτσει και το καλοκαίρι. Ενώ μου έχουν πει πως τώρα έχει άλλο αριθμό, μπούρδες, το κινητό της είναι απλά κλειστό, δεν έχει αλλαχτεί η sim, δεν μου δίνουν ποτέ τον αριθμό της, και μου είπε πως της έχουν πει να με πάρει τηλέφωνο αλλά πως αν με πάρει, θα είναι από ΣΤΑΘΕΡΟ τηλέφωνο (δηλαδή είναι κάπου κλεισμένη, ψυχιατρείο δεν νομίζω γιατί έχουν περάσει 5,5 μήνες).

Όλοι ξέρουν τι συνέβη και δεν μου έλεγε κανένας τίποτα. Έχω περίπου 2 μήνες να ρωτήσω, νιώθω άσχημα που τους έχω ζαλίσει αλλά και που μου λένε την δικαιολογία που λένε στα μωρά, πήγε εξωτερικό. Να ξαναρωτήσω;

[wanderer010]

Ο αδερφός της μου έχει πει πως "καλά είναι εκεί που είναι, απλά θα κάνεις πολύ καιρό να την ξαναδείς".

Στην αρχή σκεφτόμουν πως πέθανε και δεν μου το λένε. Μετά σκεφτόμουν κανένα νοσοκομείο, αλλά τόσοι μήνες, πλέον πιστεύω φυλακή.

[wanderer010]

Δεν νομίζω να έκρυβαν τον θάνατο ή και το νοσοκομείο.

[wanderer010]

Ή πέθανε και δεν μου το λένε.

[axl100]

Δεν μπορεις να ξερεις τι εγινε και αφου καταλαβες οτι σε δουλευουν μην το σκεφτεσαι καν.