Πονάω πάρα πολύ στην επαφή. Κάνω μια θεραπεία ενδο την οποία είχα παρατήσει γιατί ήταν άβολη και είναι ο διαβήτης, οπότε επανέρχεται, σταμάτησα να έχω κι επαφές και δεν έβρισκα το νόημα να τη συνεχίσω. Ακόμη κι σε αυτό, όμως, ΠΟΝΑΩ.

Έτσι είναι για όλους; Σιχαίνομαι αυτήν την θεραπεία, και στις επαφές, όμως, είχα πάντα αίμα, και μου είχε πει ο partner πως θα έχω μεγάλο πρόβλημα αν συνεχίζαμε και πως δεν θα μπορώ να έχω επαφές στην ζωή μου, γιατί θα πάθω κάτι πολύ σοβαρό. Πάντως ήμουν σε φάση να τον σπρώξω κάθε φορά, απλά έκανα υπομονή.

Βέβαια δεν υπήρχαν ποτέ προκαταρκτικά και ούτε ήμουν στο mood, και σκέφτηκα πως ίσως για αυτό πονούσα τόσο και είχα αίμα. Του το είχα πει, αλλά εκείνος επέμενε πως κάτι πάει στραβά με εμένα, πως έχω πρόβλημα ΚΑΙ εκεί, και μου είχε βάλει προϋπόθεση τον γιατρό για να συνεχίσουμε.

Σε γυναικολόγο είχα πάει, και ήταν όλα καλά. Μόνο την θεραπεία για candida, που γενικά βλέπω να έχω στο σώμα μου.

Του το είχα πει, και δεν το δέχτηκε ότι δεν είχα πρόβλημα, είπε ότι θα έχω μεγάλο πρόβλημα αν συνεχίσω επαφές. Εγώ πάντως ένιωσα ότι με βγάζει προβληματική.

Δεν ήθελα καν να πάω σε γυναικολόγο (δεν είχα πάει ποτέ σε τέτοια εξέταση) και δίκιο είχα, γιατί τρομάρα μου πήγα σε δημόσιο νοσοκομείο σε ραντεβού και μου έφεραν 5 άτομα μέσα, ήταν πάρα πολύ άσχημο, είχα και τα σημάδια και. Ήταν πάρα πολύ άσχημο. Γιατί ούτε με ρώτησαν, ούτε σεβάστηκαν ότι σε τέτοιες εξετάσεις, είναι παρούσες μόνο γυναίκες και στην αρχή εμένα μου είπαν ότι θα είναι μόνο μια γιατρός και η νοσηλεύτρια παρούσες. Απαράδεκτο. Ήμουν σε άσχημη κατάσταση και νόμιζαν πως με έφερε νοσοκομείο εκεί και όχι πως πήγα μόνη μου.

Τέλος πάντων, ποτέ δεν ήξερα τι να πιστέψω.