Από τότε τότε που με πρωτοθυμάμαι...

[Marylou25]

μιλάμε στην ενήλικη ζωή, φαντάζομαι είσαι γύρω στα 40, δηλαδή θες να μου πες οτι σε αυτή την ηλικία οι άνθρωποι ψάχνουν τον νταή για να κάνουν παρέα.. ? αυτό που λες για την αγάπη και ο καλύτερος άνθρωπος να είσαι, ο άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει παρέα μαζί σου αν δεν ταιριάζετε. Τώρα γι' αυτά που λες γι' αυτούς που δεν σε βοήθησαν οτι το είχες ανάγκη μάλλον δεν ήταν φίλοι σου..Και γι' αυτό που λες για τις ακραίες συμπεριφορές δεν το πιασα, αν δεν ταιριάζεις με κάποιον φεύγεις ούτε τσακώνεσαι ούτε τίποτα. Φυσικά και γνωρίζω σε τι κοινωνία ζούμε, αυτό που λες να χειρίζομαι τους άλλους ακούγεται πολύ άσχημο, και το λες σαν να είναι κάτι θετικό. Εγώ καταλαβαίνω οτι έχεις μια πικρία και τα βλέπεις όλα μαύρα, ότι όλοι είναι παρτάκηδες, αδιαφορούν κτλ.. Όχι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι, και δεν χρειάζεται να είσαι χειριστικός για να κρατήσεις κάποιον στη ζωή σου. Προφανώς έχεις κάνει λάθη που είτε δεν παραδέχεσαι είτε δεν έχεις συνειδητοποίησει. Δεν γίνεται να θεωρείς όλους τους άλλους σκάρτους και εσύ να φταις μονάχα όπως λες που δεν μπορείς να αλλάξεις γιατί δεν είχες το ''προνόμιο'' της αλλαγής που μόνο κάποιοι έχουν.. φυσικά και μπορείς να αλλάξεις αν θες, αλλά το οτι είσαι κλειστός δεν ευθύνεται για το οτι σε απομακρύνουν οι άλλοι. Κάτι άλλο κάνεις λάθος.

[ioannis2]

μιλάμε στην ενήλικη ζωή, φαντάζομαι είσαι γύρω στα 40, δηλαδή θες να μου πες οτι σε αυτή την ηλικία οι άνθρωποι ψάχνουν τον νταή για να κάνουν παρέα.. ? αυτό που λες για την αγάπη και ο καλύτερος άνθρωπος να είσαι, ο άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει παρέα μαζί σου αν δεν ταιριάζετε. Τώρα γι' αυτά που λες γι' αυτούς που δεν σε βοήθησαν οτι το είχες ανάγκη μάλλον δεν ήταν φίλοι σου..Και γι' αυτό που λες για τις ακραίες συμπεριφορές δεν το πιασα, αν δεν ταιριάζεις με κάποιον φεύγεις ούτε τσακώνεσαι ούτε τίποτα. Φυσικά και γνωρίζω σε τι κοινωνία ζούμε, αυτό που λες να χειρίζομαι τους άλλους ακούγεται πολύ άσχημο, και το λες σαν να είναι κάτι θετικό. Εγώ καταλαβαίνω οτι έχεις μια πικρία και τα βλέπεις όλα μαύρα, ότι όλοι είναι παρτάκηδες, αδιαφορούν κτλ.. Όχι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι, και δεν χρειάζεται να είσαι χειριστικός για να κρατήσεις κάποιον στη ζωή σου. Προφανώς έχεις κάνει λάθη που είτε δεν παραδέχεσαι είτε δεν έχεις συνειδητοποίησει. Δεν γίνεται να θεωρείς όλους τους άλλους σκάρτους και εσύ να φταις μονάχα όπως λες που δεν μπορείς να αλλάξεις γιατί δεν είχες το ''προνόμιο'' της αλλαγής που μόνο κάποιοι έχουν.. φυσικά και μπορείς να αλλάξεις αν θες, αλλά το οτι είσαι κλειστός δεν ευθύνεται για το οτι σε απομακρύνουν οι άλλοι. Κάτι άλλο κάνεις λάθος.

Το να χειρίζεσαι το βάζω με θετικό τρόπο. Το να είσαι μάνα στις δημόσιες σχέσεις όχι για να εκμεταλλευτείς αλλά για να κάνεις φίλους και συνεργάτες.
Ναι η πικρία όπως σου ξανάπα, μας κάνει να τα βλέπουμε πολλά μαύρα και πολλούς παρτάκηδες. Έλα όμως που δεν πέφτουμε έξω! Άτομα για τα οποία είχα υποψία λόγω του χαρακτήρα τους ότι θα μου έκαναν κάτι που δεν θα θελα δεν έπεσα έξω.
Λάθη έχω κάνει. Τα μεγάλα μου λάθη είναι με αρνητικούς ανθρώπους στη συμπεριφορά που δεν τους εβαλα στη θέση τους, που τουλάχιστον δεν άλεψα μαζί τους. Με άλλους όμως έβγαζα όπως σου είπα τον καλύτερο ευατό για να τους κερδίσω. Το λάθος θα ναι αυτό που λέμε step up, δηλαδή να ανέβω ένα επίπεδο στις διαπροσωπικές σχέσεις, όπως ανεβαίνεις ένα σκαλοπάτι ή πας στο επόμενο επίπεδο σ΄ένα παιχνίδι, και να μείνω σταθερα εκεί, αν θα λέγαμε πως σε εκείνο το επίπεδο βρίσκονται τα άτομα που δεν μπόρεσα να κρατήσω σαν φίλους. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση - αυτοπεποίθηση, ο φόβος, και σε δεύτερο βαθμό τα ενδιαφέροντα. Αυτά θα λεγα είναι που δεν με βαζαν στο επόμενο σκαλοπάτι.

[Marylou25]

ναι κατάλαβα.. αυτό μεταφράζεται σαν επικοινωνιακός, εξωστρεφής κτλ όχι χειριστικός. Ε αμα είχες υποψία όπως λες λόγω του χαρακτήρα τους, άρα είχαν δώσει σημάδια, εκεί ήταν δικό σου λάθος που εμπιστεύτηκες. Δεν ταιριάζουμε με όλους τους ανθρώπους, δηλαδή εκεί που λες οτι σε άλλους έδινες τον καλύτερο σου εαυτό αλλά δεν έβλεπες κάποια αντίδραση έπρεπε να πας παρακάτω. Για να δημιορυργηθεί μια σχέση φιλική ή ερωτική πρέπει να υπάρχει ενδιαφέρον και απο τις 2 πλευρές

[ioannis2]

Επιδεικνυω ενδιαφέρον για να ενασχοληθω με κάτι δινοντας στους αντισυμβαλλόμενους την εντύπωση οτι αυτό πραγματικά με ενδιαφέρει, ενω στο βάθος της σκέψης μου ξέρω οτι τη στιγμη που θα πρέπει να αποδεχθω, θα απαντήσω με ενα όχι το οποίο και θα πω με ηπιο τρόπο βάζοντας ενα παραθυράκι στο αγνωστο ανοικτό. Γιατί πεφτω που και που σ αυτή τη διαδικασία?

Μιλαμε για πραγματα που καποιος θα θεωρουσε ευκαιριες. Ισως ο λογος να ναι το σχετικα καλο που έχω τωρα, ο φοβος οτι το νεο δεν θα χει τη βεβαιότητα και την ποιότητα με το παλιό, οτι με απλα λογια, έστω ελάχιστα, καποια πλεονεκτημα του τώρα που θεωρώ σημαντικά υπερτερουν. Συν ο φοβος οπως προειπα για το μεγάλο ρίσκο, δηλαδή να χασω τα πλεονέκτηματα αυτά για κάτι που εχω ενδειξεις οτι ειναι καλό. Αν και ειμαι ατομο που δεν θα λεγα οτι είμαι υψηλής ευστροφίας, ομως με διακρινει όρεξη και συνεπεια αμα μου ανατεθεί κατι.

Κι έπειτα αυτών, γιατι ειμαι ακομα στη σκέψη πως ψαχνομαι για κατι καλυτερο στη ζωή μου? Αρα δεν εχω αυτο που θα θελα να εχω αν και δεν ειμαι και βεβαιος αν θα εβρισκα και θα τα κατάφερνα σε κάτι που θεωρω καλυτερο.