Εργασιακός εκφοβισμός και κακοποίηση

[Χρυσάνθεμο]

Δούλευα μέχρι πρόσφατα ως αποκλειστική σε δημόσιο νοσοκομείο, προσωρινά μέχρι να ολοκληρώσω τις σπουδές μου επειδή είχα και ένα πτυχίο νοσηλευτικής. Πέρασα τα πάνδεινα και αναγκάστηκα να παραιτηθώ. Οι μεγαλύτερες σε ηλικία συνάδελφοι και πιο παλιές είτε δεν μου μιλούσαν καθόλου και με απέκλειαν είτε μιλούσαν άσχημα για μένα και πίσω από την πλάτη μου ή και μπροστά μου (τόσο πολύ δεν τους ενδιέφερε να με πληγώσουν). Μια από αυτές με έστειλε σε δικό της πελάτη. Μόλις τελείωσα την δουλειά μου ζήτησε να της δώσω την απόδειξη μου και να πάρει αυτή τα λεφτά μου από τον πελάτη και να μου τα δώσει μετά. Δεδομένου του εχθρικού περιβάλλοντος δεν την εμπιστεύτηκα και της φώναζα ότι θέλω τα χρήματα μου. Με είπε φιλοχρήματη ενώ της ζήτησα συγγνώμη.
Το μόνιμο προσωπικό δεν μας έδινε σεντόνια για τους ασθενείς ούτε υγειονομικό υλικό, μου μιλούσανε υποτιμητικά. Δεν μας άφηναν να χρησιμοποιούμε την τουαλέτα και τα αποδυτήρια. Με έστειλαν σε άτομο με λοιμώδες νόσημα ενώ δεν ήθελε να το αναλάβει καμία άλλη και χωρίς να με ενημερώσουν για να λάβω τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Ευτυχώς που προσέχω πάντα.
Το ποτήρι ξεχείλισε όταν ένα πρωί και ενώ έφευγα από κουραστική νυχτερινή βάρδια, η τομεάρχισσα μου επιτέθηκε λεκτικά επειδή φορούσα μαύρη στολή αντί για γκρι. Δεν πρόλαβα να σιδερωσω λόγω φόρτου εργασίας και προτίμησα για λόγους υγιεινής να φορέσω μια καθαρή στολή. Δεν την ενδιέφερε. Με προσβαλλε και μου φώναζε μπροστά σε κόσμο. Μόνο σε εμένα, οι άλλες φοράνε ό,τι στολές θέλουν. Και το είπε και στην διεύθυνση του νοσοκομείου. Τώρα έμεινα χωρίς δουλειά, χωρίς να φταίω σε τίποτα. Η επιβεβαίωση ότι δεν είμαι υπερβολική είναι ότι παραιτήθηκε και άλλο άτομο, δεν ήθελε να πει το λόγο. Κόντευα να αρρωστήσω, έκλαιγα κάθε μέρα. Σε εμένα βρήκαν να τα κάνουν όλα αυτά, που έμεινα ορφανή σε μικρή ηλικία και παλεύω μόνη μου. Πήρα και σε γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης αλλά η "ψυχολόγος" μου φώναξε ότι έτσι είναι παντού και πρέπει να δουλεύω και ότι και αυτή ήταν 20 χρόνια σε τοξικό περιβάλλον. Της είπα "το θεωρείτε φυσιολογικό αυτό;" Αν είναι δυνατόν!

[nikos2]

Δ η "ψυχολόγος" μου φώναξε ότι έτσι είναι παντού και πρέπει να δουλεύω και ότι και αυτή ήταν 20 χρόνια σε τοξικό περιβάλλον. Της είπα "το θεωρείτε φυσιολογικό αυτό;" Αν είναι δυνατόν!

καλημερα εγω θα σχολιασω οτι ετσι ειναι ο κοσμος και οχι αλλιως και θα πρεπει να προσαρμοστεις για να επιβιωσεις.
οτι εχεις τελειωσει νοσηλευτικη δειχνει οτι εχεις μυαλο για να το κανεις

[george1520]

Δούλευα μέχρι πρόσφατα ως αποκλειστική σε δημόσιο νοσοκομείο, προσωρινά μέχρι να ολοκληρώσω τις σπουδές μου επειδή είχα και ένα πτυχίο νοσηλευτικής. Πέρασα τα πάνδεινα και αναγκάστηκα να παραιτηθώ. Οι μεγαλύτερες σε ηλικία συνάδελφοι και πιο παλιές είτε δεν μου μιλούσαν καθόλου και με απέκλειαν είτε μιλούσαν άσχημα για μένα και πίσω από την πλάτη μου ή και μπροστά μου (τόσο πολύ δεν τους ενδιέφερε να με πληγώσουν). Μια από αυτές με έστειλε σε δικό της πελάτη. Μόλις τελείωσα την δουλειά μου ζήτησε να της δώσω την απόδειξη μου και να πάρει αυτή τα λεφτά μου από τον πελάτη και να μου τα δώσει μετά. Δεδομένου του εχθρικού περιβάλλοντος δεν την εμπιστεύτηκα και της φώναζα ότι θέλω τα χρήματα μου. Με είπε φιλοχρήματη ενώ της ζήτησα συγγνώμη.
Το μόνιμο προσωπικό δεν μας έδινε σεντόνια για τους ασθενείς ούτε υγειονομικό υλικό, μου μιλούσανε υποτιμητικά. Δεν μας άφηναν να χρησιμοποιούμε την τουαλέτα και τα αποδυτήρια. Με έστειλαν σε άτομο με λοιμώδες νόσημα ενώ δεν ήθελε να το αναλάβει καμία άλλη και χωρίς να με ενημερώσουν για να λάβω τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Ευτυχώς που προσέχω πάντα.
Το ποτήρι ξεχείλισε όταν ένα πρωί και ενώ έφευγα από κουραστική νυχτερινή βάρδια, η τομεάρχισσα μου επιτέθηκε λεκτικά επειδή φορούσα μαύρη στολή αντί για γκρι. Δεν πρόλαβα να σιδερωσω λόγω φόρτου εργασίας και προτίμησα για λόγους υγιεινής να φορέσω μια καθαρή στολή. Δεν την ενδιέφερε. Με προσβαλλε και μου φώναζε μπροστά σε κόσμο. Μόνο σε εμένα, οι άλλες φοράνε ό,τι στολές θέλουν. Και το είπε και στην διεύθυνση του νοσοκομείου. Τώρα έμεινα χωρίς δουλειά, χωρίς να φταίω σε τίποτα. Η επιβεβαίωση ότι δεν είμαι υπερβολική είναι ότι παραιτήθηκε και άλλο άτομο, δεν ήθελε να πει το λόγο. Κόντευα να αρρωστήσω, έκλαιγα κάθε μέρα. Σε εμένα βρήκαν να τα κάνουν όλα αυτά, που έμεινα ορφανή σε μικρή ηλικία και παλεύω μόνη μου. Πήρα και σε γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης αλλά η "ψυχολόγος" μου φώναξε ότι έτσι είναι παντού και πρέπει να δουλεύω και ότι και αυτή ήταν 20 χρόνια σε τοξικό περιβάλλον. Της είπα "το θεωρείτε φυσιολογικό αυτό;" Αν είναι δυνατόν!

Σίγουρα δεν είναι "φυσιολογική" η απάντηση που σου έδωσε η συγκεκριμένη" ψυχολόγος".
Ίσως να έγινε για καλό όλο αυτό (το να φύγεις από αυτή την δουλειά), για να πας κάπου καλύτερα.. Πάρε μια βαθιά ανάσα και ψάξε και σίγουρα θα βρεις στον τομέα σου. Όταν θα μπορείς οικονομικά πρόσθεσε και τη ψυχοθεραπεία στη ζωή σου για να δυναμώσεις περισσότερο έτσι ώστε να μην επηρεαζεσαι από τέτοιους ανθρώπους.

[Behappy]

Γεια σου Χρυσάνθεμο,
Λυπάμαι που πέρασες όλα αυτά και ελπίζω να μην σε πτοήσουν να συνεχίσεις δυναμικά σε επόμενη δουλειά και να αναπτύξεις καλές αντοχές, χωρίς να χάσεις την ανθρωπιά σου και ευαισθησία σου. Δεν είμαι του χώρου αλλά τον γνωρίζω πολύ καλά λόγω δικών μου ανθρώπων που μπαινοβγαιναν σε νοσοκομεία και φίλων μου που δουλεύουν σε αυτά. Σε δημόσια νοσοκομεία, υπάρχουν τρομερά προβλήματα και ελλείψεις σε προσωπικό και άλλα, αυτό γεννά και πολλαπλασιάζει καταστάσεις όπως αυτές που βίωσες και δημιουργεί τοξικό περιβάλλον. Αν είναι ένας πιο φιλότιμος εργαζομενος δυστυχώς εύκολα θα τον χώσουν, θα υπάρξουν αδικίες, σχόλια ιδιαίτερα εάν είναι και πιο καινούριο άτομο στη δουλειά. Θέλει πολλά κοτσια, δε βγαίνεις αλώβητος/η πάντα... Σε καταλαβαίνω που διεκδικησες άμεσα και τα χρήματα σου, δεν ξέρεις ποτέ. Χρειάζεται να φυλάς και τα νώτα σου, δεν σε κάνει φιλοχρηματη αυτό. Δεν θα πω πολλά, μόνο προχωρά και μη μασάς, είναι οι πρώτες σου εμπειρίες κιόλας στην εργασία, θα έχεις και άλλες, αναγκαστικά θα σκληραγωγηθεις περισσότερο, ελπίζω να πέσεις και σε καλύτερο περιβάλλον μελλοντικά. Αφου από μικρή ηλικία πάλεψες, ξέρεις τι θα πει αγώνας, πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις πολύ καλά παρά τις αντίξοες συνθήκες. Οσο για την ψυχολόγο οκ, κάτι μας είπε και αυτή χαίρω πολύ, μην σκέφτεσαι παραπάνω τις κουβέντες της δεν αξίζει.
Καλή δύναμη σου εύχομαι σε ο,τι και αν κάνεις

[ioannis2]

Σε βρήκαν εύκολη λεία και δεύτερον δεν ήξερες τον τρόπο να τους χειρίζεσαι προς όφελος σου όπως προφανώς άλλοι. Εύκολη λεία είναι αυτοί που φαίνονται αδύνατοι χαρακτήρες, συναισθηματικοί, φοβιτσιάριδες, που σιωπούν, που είναι κλειστοί. Όλα αυτά ή αρκετά απ αυτά μαζί. Δεν μπα να είσαι τυπική και ξεφτέρι στη δουλειά σου θα ξεσπάσουν πάνω σου άμα δουν λάθος εκεί που σε άλλον θα καναν απλά νύξη. Σε έφεραν στα όρια σου, φυσιολογικό είναι.
Μην απελπίζεσαι. Παντού υπάρχει τοξικός κόσμος ο οποίος θα βάλει στο μάτι και θα ενοχλεί αυτούς που του φαίνονται εύκολη λεία. Άμα προσεγγίζεσαι από τέτοια άτομα δείχνε ξύπνια και μη ανεκτική και τότε θα το ξανασκεφτούν αν θα σε προσεγγίσουν ξανά. Εσύ βάζε τον καλύτερο σου εαυτό στη δουλειά σου, τον ευθύ, καλό σου χαρακτήρα και μην φοβάσαι. Έτσι, ότι και να λένε πίσω σου θα καταρρέει. Στο σιβι σου βάλε την υπηρεσία σου εκεί σαν προϋπηρεσία για να μετράει. Άλλωστε κανείς δεν θα ρωτήσει για σένα για κει που ήσουν, και που ξέρεις ακόμα κι αν ρωτήσουν μην παρεξενευτείς να πουν καλές κουβέντες. Μια απόρριψη δεν πρέπει να μας απογοητεύει διότι δεν οφείλεται πάντα σε εμάς αλλά σε δύσκολα άτομα όπως συνέβη με σένα.

[Joanna8]

Αν μου επιτρέπεις, έχει ένα δίκιο η ψυχολόγος ότι πρέπει να μάθουμε να επιβιώνουμε σε τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα. Η εναλλακτική είναι ταμείο ανεργίας. Μάθε να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, να λες και κανένα όχι, να έχεις ευγενικό θράσος ή αν χρειαστεί να μιλήσεις στον ίδιο τόνο. Δεν υπάρχουν φιλίες στον χώρο εργασίας, με ένα-δυο εξαιρέσεις. Στον χώρο εργασίας σου αντιμετωπίζεις τον άλλο ως συνάδελφο/προϊστάμενο/υφιστάμενο και του φέρεσαι τυπικά και ευγενικά αποφεύγοντας κλίκες και πηγαδάκια. Ακόμα κι αν με κάποιους δεν ταιριάζετε σαν χαρακτήρες και σαν ιδιοσυγκρασία, πρέπει να είσαι σε θέση να συνεργαστείς μαζί τους. Αυτά που περιγράφεις, είναι οι καθημερινές μικροπρέπειες ορισμένων εργαζομένων που στο παίζουν "ο παλιός" λες και είστε στον στρατό. Εννοείται ότι σε extreme καταστάσεις που γίνονται επαναλαμβανόμενα, πρώτα προειδοποιείς και αν συνεχίσει, κάνεις καταγγελία.

[Χρυσάνθεμο]

Σίγουρα δεν είναι "φυσιολογική" η απάντηση που σου έδωσε η συγκεκριμένη" ψυχολόγος".
Ίσως να έγινε για καλό όλο αυτό (το να φύγεις από αυτή την δουλειά), για να πας κάπου καλύτερα.. Πάρε μια βαθιά ανάσα και ψάξε και σίγουρα θα βρεις στον τομέα σου. Όταν θα μπορείς οικονομικά πρόσθεσε και τη ψυχοθεραπεία στη ζωή σου για να δυναμώσεις περισσότερο έτσι ώστε να μην επηρεαζεσαι από τέτοιους ανθρώπους.

Σε ευχαριστώ, έκανα ψυχοθεραπεία αλλά όντως δυσκολεύομαι οικονομικά. Θα συνεχίσω μόλις βρω σταθερή δουλειά. Έχει και στο πανεπιστήμιο ψυχολόγο δωρεάν αλλά είναι μόνο για ευπαθείς ομάδες. Πιστεύω θα βρω κάποια λιγότερο τοξική δουλεία μόλις πάρω και αυτό το πτυχίο.

[Χρυσάνθεμο]

Δυστυχώς δεν μου φαίνεται φυσιολογικό όλο αυτό. Έχω δουλέψει σε καλύτερα εργασιακά περιβάλλοντα. Δηλαδή σε νοσοκομείο όπου έκανα πρακτική και κλινική άσκηση. Δεν ήταν όλα τέλεια, αλλά αρκετά καλύτερα. Και σε κατάστημα που δυστυχώς έκλεισε.

[Χρυσάνθεμο]

Γεια σου Χρυσάνθεμο,
Λυπάμαι που πέρασες όλα αυτά και ελπίζω να μην σε πτοήσουν να συνεχίσεις δυναμικά σε επόμενη δουλειά και να αναπτύξεις καλές αντοχές, χωρίς να χάσεις την ανθρωπιά σου και ευαισθησία σου. Δεν είμαι του χώρου αλλά τον γνωρίζω πολύ καλά λόγω δικών μου ανθρώπων που μπαινοβγαιναν σε νοσοκομεία και φίλων μου που δουλεύουν σε αυτά. Σε δημόσια νοσοκομεία, υπάρχουν τρομερά προβλήματα και ελλείψεις σε προσωπικό και άλλα, αυτό γεννά και πολλαπλασιάζει καταστάσεις όπως αυτές που βίωσες και δημιουργεί τοξικό περιβάλλον. Αν είναι ένας πιο φιλότιμος εργαζομενος δυστυχώς εύκολα θα τον χώσουν, θα υπάρξουν αδικίες, σχόλια ιδιαίτερα εάν είναι και πιο καινούριο άτομο στη δουλειά. Θέλει πολλά κοτσια, δε βγαίνεις αλώβητος/η πάντα... Σε καταλαβαίνω που διεκδικησες άμεσα και τα χρήματα σου, δεν ξέρεις ποτέ. Χρειάζεται να φυλάς και τα νώτα σου, δεν σε κάνει φιλοχρηματη αυτό. Δεν θα πω πολλά, μόνο προχωρά και μη μασάς, είναι οι πρώτες σου εμπειρίες κιόλας στην εργασία, θα έχεις και άλλες, αναγκαστικά θα σκληραγωγηθεις περισσότερο, ελπίζω να πέσεις και σε καλύτερο περιβάλλον μελλοντικά. Αφου από μικρή ηλικία πάλεψες, ξέρεις τι θα πει αγώνας, πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις πολύ καλά παρά τις αντίξοες συνθήκες. Οσο για την ψυχολόγο οκ, κάτι μας είπε και αυτή χαίρω πολύ, μην σκέφτεσαι παραπάνω τις κουβέντες της δεν αξίζει.
Καλή δύναμη σου εύχομαι σε ο,τι και αν κάνεις

Σε ευχαριστώ πολύ, ναι ισχύουν όλα αυτά δυστυχώς. Αλλά όσοι είναι μόνιμοι διορισμένοι νοσηλευτές σίγουρα περνάνε πολύ καλύτερα σε σχέση με τις αποκλειστικές που τις έχουν σαν υπηρέτριες. Συν του ότι έχουν και καλύτερη αμοιβή. Εμένα ως καινούργια, με χτυπούσαν από παντού.

[Χρυσάνθεμο]

Αν μου επιτρέπεις, έχει ένα δίκιο η ψυχολόγος ότι πρέπει να μάθουμε να επιβιώνουμε σε τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα. Η εναλλακτική είναι ταμείο ανεργίας. Μάθε να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, να λες και κανένα όχι, να έχεις ευγενικό θράσος ή αν χρειαστεί να μιλήσεις στον ίδιο τόνο. Δεν υπάρχουν φιλίες στον χώρο εργασίας, με ένα-δυο εξαιρέσεις. Στον χώρο εργασίας σου αντιμετωπίζεις τον άλλο ως συνάδελφο/προϊστάμενο/υφιστάμενο και του φέρεσαι τυπικά και ευγενικά αποφεύγοντας κλίκες και πηγαδάκια. Ακόμα κι αν με κάποιους δεν ταιριάζετε σαν χαρακτήρες και σαν ιδιοσυγκρασία, πρέπει να είσαι σε θέση να συνεργαστείς μαζί τους. Αυτά που περιγράφεις, είναι οι καθημερινές μικροπρέπειες ορισμένων εργαζομένων που στο παίζουν "ο παλιός" λες και είστε στον στρατό. Εννοείται ότι σε extreme καταστάσεις που γίνονται επαναλαμβανόμενα, πρώτα προειδοποιείς και αν συνεχίσει, κάνεις καταγγελία.

Δεν πίστευα ποτέ ότι θα είναι όλα τέλεια, αλλά όχι κι έτσι. Η τομεάρχισσα έκανε διακρίσεις εις βάρος μου. Οι περισσότερες συνάδελφοι θα μπορούσαν να είναι γονείς μου ηλικιακά αλλά επέλεξαν να μου κάνουν κακό. Με συκοφάντησαν κιόλας: έμαθα ότι μια από αυτές έπιανε τους ασθενείς μου και έλεγε "μην την παίρνετε αυτήν, είναι καινούργια και δεν ξέρει τίποτα. Πάρτε εμένα ". Για να βγάζουν όσα περισσότερα χρήματα γίνεται κι εγώ τίποτα. Αυτές έβγαζαν χιλιάδες ευρώ τον μήνα κι εγώ ούτε για να επιβιώσω. Ενώ υποτίθεται ότι μας καλούν από την λίστα με την σειρά για να είναι δίκαιη η κατανομή των ασθενών.
Η "ψυχολόγος" εκτός του ό,τι είναι αντιδεοντολογικό να μου μιλάει για τις δικές της δυσκολίες, ο τρόπος της ήταν παρά πολύ άσχημος και αυτή καθόλου βοηθητική καθ'όλη τη διάρκεια της συνομιλίας

[Χρυσάνθεμο]

Σε βρήκαν εύκολη λεία και δεύτερον δεν ήξερες τον τρόπο να τους χειρίζεσαι προς όφελος σου όπως προφανώς άλλοι. Εύκολη λεία είναι αυτοί που φαίνονται αδύνατοι χαρακτήρες, συναισθηματικοί, φοβιτσιάριδες, που σιωπούν, που είναι κλειστοί. Όλα αυτά ή αρκετά απ αυτά μαζί. Δεν μπα να είσαι τυπική και ξεφτέρι στη δουλειά σου θα ξεσπάσουν πάνω σου άμα δουν λάθος εκεί που σε άλλον θα καναν απλά νύξη. Σε έφεραν στα όρια σου, φυσιολογικό είναι.
Μην απελπίζεσαι. Παντού υπάρχει τοξικός κόσμος ο οποίος θα βάλει στο μάτι και θα ενοχλεί αυτούς που του φαίνονται εύκολη λεία. Άμα προσεγγίζεσαι από τέτοια άτομα δείχνε ξύπνια και μη ανεκτική και τότε θα το ξανασκεφτούν αν θα σε προσεγγίσουν ξανά. Εσύ βάζε τον καλύτερο σου εαυτό στη δουλειά σου, τον ευθύ, καλό σου χαρακτήρα και μην φοβάσαι. Έτσι, ότι και να λένε πίσω σου θα καταρρέει. Στο σιβι σου βάλε την υπηρεσία σου εκεί σαν προϋπηρεσία για να μετράει. Άλλωστε κανείς δεν θα ρωτήσει για σένα για κει που ήσουν, και που ξέρεις ακόμα κι αν ρωτήσουν μην παρεξενευτείς να πουν καλές κουβέντες. Μια απόρριψη δεν πρέπει να μας απογοητεύει διότι δεν οφείλεται πάντα σε εμάς αλλά σε δύσκολα άτομα όπως συνέβη με σένα.

Ευχαριστώ, το έχω βάλει ήδη στο βιογραφικό μου. Ακόμα και αν ρωτήσουν για μένα, δεν έχω κάνει κάτι κακό. Δεν ήμουν εγώ το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση. Πιστεύω ότι παίρνοντας και αυτό το πτυχίο και μεταπτυχιακό, θα έχω πιθανότητες για καλύτερη δουλειά αν και στην Ελλάδα δεν γίνεται πάντα αυτό.

[Joanna8]

Σίγουρα η ψυχολόγος δεν έπρεπε να σου μιλήσει για προσωπικά της βιώματα και έπρεπε να στο θέσει κάπως πιο γενικά, ότι όλοι οι νέοι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν άσχημες συμπεριφορές από τους δεινόσαυρους των υπηρεσιών ή εταιριών. Όταν τίθεται θέμα οικονομικής επιβίωσης, εκεί κάνεις ανώνυμη καταγγελία. Το καλό είναι ότι η νοσηλευτική έχει μεγάλη απορρόφηση στην αγορά εργασίας, οπότε θα σου δοθούν και άλλες επαγγελματικές ευκαιρίες με καλά λεφτά, ακόμα και μονιμοποίησή σου σε κάποιο νοσοκομείο. Αυτά τα φαινόμενα πάντα θα υπάρχουν και αμέσως θα καταλάβεις ποια άτομα τα δημιουργούν, ώστε να τα αποφεύγεις.
Αυτό που μπορείς να συγκρατήσεις από τη συνεδρία σου με την ψυχολόγο είναι ότι σε όλα τα εργασιακά περιβάλλοντα υπάρχει τοξικότητα και bullying από ορισμένα άτομα που είναι ξεχασμένα εκεί 500 χρόνια και συνήθως επιλέγουν τους "εύκολους" στόχους, δηλαδή τους νεότερους σε ηλικία και εμπειρία. Πρέπει να βρεις το θάρρος να διεκδικείς και να τους βάζεις στη θέση τους. Το να φεύγεις από δουλειές που έχεις ανάγκη, δεν είναι λύση.