Απαίσια εμμονή-είναι δυνατόν να φύγει;

[Vasilis125]

Καλησπέρα στο φόρουμ ξανά,μετά από αρκετό καιρό πήρα απόφαση να ξαναγράψω σήμερα γιατί πραγματικά δεν αντέχεται άλλο αυτή η κατάσταση και βλάπτει τόσο εμένα,όσο και την οικογένειά μου.Θα ήθελα παρακαλώ αν κάποιος έχει μία λύση να μου πει ή αν κάποιος πέρασε το ίδιο ή κάτι παρόμοιο,πώς το αντιμετώπισε και προχώρησε στη ζωή του;

Όπως και στον τίτλο,έχει να κάνει με μία εμμονή που με βασανίζει πολύ και έχει καταστρέψει τη ζωή μου.Όποτε βγαίνω έξω και με βλέπει ο κόσμος,αισθάνομαι ότι πολλοί με βρίζουν χυδαία και μου κάνουν κάτι κακές χειρονομίες και σπάνια ανώμαλους ήχους,νομίζω ότι μου το κάνουν αυτό κυρίως συνομήλικοι και νεαροί (αλλά και μεγαλύτεροι.)

Το θετικό μες σε αυτήν την κατάσταση είναι πως ξέρω από που ξεκίνησε αυτή η εμμονή.Είναι ξεκάθαρο πως έφταιγε το σχολείο,οι συμμαθητές μου.
Φέτος που έδωσα πανελλήνιες και πήγαινα Τρίτη Λυκείου ήταν living hell η ζωή μου από τον Γενάρη μέχρι και που τελείωσαν οι εξετάσεις και πήρα απολυτήριο.Μέσα σε αυτή τη 5 μηνών κόλαση,μου προκαλέσανε μεγάλο ψυχικό βασανιστήριο.
Ήμουν απομονωμένος, δεν είχα κανέναν φίλο,μιλούσα με έναν μόνο μια στο τόσο.Όταν στα διαλείμματα καθόμουν μόνος και στην τάξη,μου κάνανε πολύ απαίσιες σεξουαλικές χειρονομίες που μου πάγωναν το αίμα,βρίζανε συνέχεια τη μάνα μου και εμένα πολύ χυδαία,σπάνια με φτύνανε,δε ξέρω αν μπορείτε να φανταστείτε τι πέρασα,οπότε αναγκάστηκα να κρύβομαι στα διαλείμματα.Οι άνθρωποι που ήθελα να μου δίνουν σημασία,με αγνοούσαν.Επίσης το θέμα είναι ότι με έβριζαν και κάποιοι που δεν γνώριζα,από άλλες τάξεις.Το περίεργο είναι ότι όλοι τους δεν ερχόντουσαν face to face να με βρίσουν,μόνο χειρονομίες μου κάνανε από κοντά,μάλλον για να μην έχω κάτι να πω στη διευθύντρια.
Όλα αυτά επειδή ξέρανε ότι είμαι αυτιστικός και μόνος και απλά ήθελαν να με υποτιμήσουν και να με βασανίσουν.Επίσης μες στην τάξη άκουγα συνέχεια ανώμαλους ήχους και δε ξέρω για ποιον τους έκαναν και γιατί.
Ναι έχω ακούσει και από παντού τα πιο πολλά παιδιά στα σχολεία έχουν γίνει απαίσια,αλλά τόσο σκατά πια;Αυτό που κάνανε σε εμένα ούτε ο χειρότερος τους εχθρός.Μα πόσο μίσος!

Τώρα όμως που είναι καλοκαίρι τελείωσα και επιτέλους χαίρομαι που δε θα ξαναδω αυτά τα σκατοπρόσωπα.Όμως η ζημιά έχει μείνει,όποτε βγαίνω έξω ή πηγαίνω για μπάνιο με το πατέρα μου ακούω συνέχεια τις ίδιες κακές βρισιές και φράσεις από κόσμο που με παγώνουν,όπως και στο σχολείο!
Π.χ. είχα ξανα ακούσει έναν διπλανό στη παραλία τη στιγμή που στεκόμουν όρθιος να λεει ένα σεξουαλικά άσχημο και υποτιμητικό ρήμα,νόμιζα το λεγε για εμένα και πάγωσα.Προσπαθούσα να πείσω τους γονείς μου αλλά τίποτα.
Αλήθεια το πιστεύω ότι είναι στο κεφάλι μου και οι γονείς μου αυτό λένε,όμως κάποιες φορές τις ακούω όντως!

Για να καταλήξω παιδιά η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς,πιστεύω όντως ότι κάτι δε πάει καλά με τον κόσμο πλέον και είναι και στο κεφάλι μου,πιστεύω και τα δύο.Εσείς τι πιστεύετε;Τι στο διαλο είναι αυτό;Πως θα σταματήσει; Σταματάει;

Πιστευώ μήπως η κοινωνία γνωρίζει κάπως ότι είμαι αυτιστικός π.χ.από το σχολείο μέσω γνωστών από γνωστούς ή λόγω εμφάνισης
Ή απλά η κοινωνία δε θέλει να ΕΙΜΑΙ;
Ή όλα αυτά μήπως είναι μια τρέλα και ακούω-φαντάζομαι πράγματα;
Πείτε μου.
Μακάρι γιατί αυτό σημαίνει πως μπορώ να το αντιμετωπίσω(κάπως).Νιώθω ότι με βρίζει ο ΚΑΘΕΝΑΣ!
Μήπως το να βρίζει άσχημα κάποιος πλέον θεωρείται δυστυχώς μία κανονικότητα;
Αυτό πέρυσι δε το είχα,μου το δημιούργησε το σχολείο και πλέον φοβάμαι πως τώρα που το έχω δε θα μου φύγει ποτέ από το μυαλό και δε θα ξαναζήσω ποτέ τη ζωή μου με τον ίδιο τρόπο,δηλαδή όπως πριν,ούτε θα ευτυχήσω.
Φοβάμαι να βγαίνω από το σπίτι μου,ακόμα και στο μπαλκόνι μου μη με βρίσουν,τσακώνομαι με τους δικούς μου συνέχεια,τους έχω απογοητεύσει,είμαι μόνος στη δυστυχία, βαριέμαι,σταμάτησα να γυμνάζομαι και συνέχεια με πρίζουν να βγω από το σπίτι,0 φίλους και 0 ευτυχία στη ζωή μου,η μόνη παρέα ο μπαμπάς μου,χάλια ζωή,τι συμβαίνει επιτέλους;πως θα σπουδάσω;πως θα συνεχίσω;

[axl100]

Nα πας σε ψυχιατρο αυριο. Λογικα θα περασει οταν ηρεμησεις, αλλα καλυτερα να σε παρακολουθει γιατρος.

[Eagle guy]

Είναι από τα τραύματά σου αυτές οι σκέψεις, κι εγώ ακόμα και τώρα νιώθω κάποιες φορές όταν κάποιοι γελάνε έξω ότι γελάνε γιατί κοιτάνε εμένα και με βλέπουν ως "περίεργο". Σχεδόν ποτέ δεν είναι αληθινό, όμως. Επίσης, απλά χρειάζεσαι να βρεις φίλους, εγώ όταν βγαίνω έξω με κάποιον φίλο δεν συγκεντρώνομαι σε τέτοιες σκέψεις και δε με νοιάζει. Τώρα εσένα είναι και πολύ πρόσφατα όλα. Με τον καιρό θα πάει καλύτερα.

[Vasilis125]

Nα πας σε ψυχιατρο αυριο. Λογικα θα περασει οταν ηρεμησεις, αλλα καλυτερα να σε παρακολουθει γιατρος.

Οκ θα μπορούσα όμως με το που παω στο ψυχίατρο και του πω αυτό το πράγμα και θα μου πει φάρμακο κατευθείαν,δε ξέρω,είναι η πιο εύκολη λύση και μπορεί να έχω και προβλήματα από παρενέργειες.Δεν είμαι σίγουρος.Από την άλλη αν είναι μία ευκαιρία να σταματήσει αυτό το μαρτύριο προτιμώ να με βασανίζουν οι παρενέργειες παρά η εμμονή αυτή.

[_Vassilis]

Φυσικά και θα φύγει και δεν είναι εμμονή, είναι από όλο αυτό το πολύ πολύ δύσκολο βασανιστήριο που πέρασες που όμως τώρα έλαβε τέλος. Η ζωή σου τώρα ξεκινάει άλλο κεφάλαιο και τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Εγώ το πιστεύω ότι θα βρεις και ανθρώπους ευαίσθητους που θα ταιριάξεις και θα γίνετε φίλοι. Όσο για το άλλο, όποτε βγαίνεις εκεί έξω και σου συμβαίνει, μια είναι η λύση που θα πρέπει να την εφαρμόσεις όμως με εμμονικό τρόπο: «Μπαινάκης βγαινάκης». Αυτό. Μάθε να τους αγνοείς και να συνεχίζεις ακάθεκτος αυτό που ήταν να κάνεις.

[Vasilis125]

Είναι από τα τραύματά σου αυτές οι σκέψεις, κι εγώ ακόμα και τώρα νιώθω κάποιες φορές όταν κάποιοι γελάνε έξω ότι γελάνε γιατί κοιτάνε εμένα και με βλέπουν ως "περίεργο". Σχεδόν ποτέ δεν είναι αληθινό, όμως. Επίσης, απλά χρειάζεσαι να βρεις φίλους, εγώ όταν βγαίνω έξω με κάποιον φίλο δεν συγκεντρώνομαι σε τέτοιες σκέψεις και δε με νοιάζει. Τώρα εσένα είναι και πολύ πρόσφατα όλα. Με τον καιρό θα πάει καλύτερα.

Ναι είναι παρόμοιο αυτό που λες με αυτό που έχω.Μάλλον χρειάζεται να κάνω υπομονή τότε.Απλά ελπίζω όταν πάω στο Πανεπιστήμιο να μην το έχω ακόμα αυτό το πράγμα και καταλάβει κάτι η παρέα που μπορεί να έχω,γιατί παλιότερα είχα χάσει έναν καλό μου φίλο για αυτό το λόγο,για εμμονή(όχι αυτή μία σχετική όμως).

Πάντως το σωστό είναι να το δουλέψω και να περιμένω,μη "τρέξω" κατευθείαν σε φάρμακα.

[Vasilis125]

Φυσικά και θα φύγει και δεν είναι εμμονή, είναι από όλο αυτό το πολύ πολύ δύσκολο βασανιστήριο που πέρασες που όμως τώρα έλαβε τέλος. Η ζωή σου τώρα ξεκινάει άλλο κεφάλαιο και τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Εγώ το πιστεύω ότι θα βρεις και ανθρώπους ευαίσθητους που θα ταιριάξεις και θα γίνετε φίλοι. Όσο για το άλλο, όποτε βγαίνεις εκεί έξω και σου συμβαίνει, μια είναι η λύση που θα πρέπει να την εφαρμόσεις όμως με εμμονικό τρόπο: «Μπαινάκης βγαινάκης». Αυτό. Μάθε να τους αγνοείς και να συνεχίζεις ακάθεκτος αυτό που ήταν να κάνεις.

Μακάρι συνονόματε να είναι έτσι όπως τα λες!
Απλά με έχει τρομάξει κάτι που έχω ακούσει πως όσοι περνάνε άσχημα στο σχολείο,δηλαδή είναι θύματα bullying τους μένει μακροχρόνια ζημιά.
Δε θέλω να ισχύει και για εμένα αυτό,για κάποιο λόγο ακόμα και αν το παλεύω στον εγκέφαλο μου και λέω ότι δεν ισχύει,όπως μου είπες(γιατί το έχω δοκιμάσει),φοβάμαι ότι δε θα είμαι ξανά όπως πριν,πάντα θα υπάρχει αυτή η φοβία τώρα που δημιουργήθηκε και αυτό είναι χάλια.Μακάρι όντως όταν μπω στη σχολή και βρω τις παρέες μου να έχει εξαφανιστεί εντελώς.

[_Vassilis]

Μακάρι συνονόματε να είναι έτσι όπως τα λες!
Απλά με έχει τρομάξει κάτι που έχω ακούσει πως όσοι περνάνε άσχημα στο σχολείο,δηλαδή είναι θύματα bullying τους μένει μακροχρόνια ζημιά.
Δε θέλω να ισχύει και για εμένα αυτό,για κάποιο λόγο ακόμα και αν το παλεύω στον εγκέφαλο μου και λέω ότι δεν ισχύει,όπως μου είπες(γιατί το έχω δοκιμάσει),φοβάμαι ότι δε θα είμαι ξανά όπως πριν,πάντα θα υπάρχει αυτή η φοβία τώρα που δημιουργήθηκε και αυτό είναι χάλια.Μακάρι όντως όταν μπω στη σχολή και βρω τις παρέες μου να έχει εξαφανιστεί εντελώς.

Φυσικά και θα φύγει. Βγάλτα αυτά από το μυαλό σου. Το να ανησυχείς με τέτοια μονο κακό του κάνει, το τροφοδοτεί. Ο,τι έγινε έγινε στο σχολείο, βρέθηκες εγκλωβισμένος με κάποιους αυνάνες που λόγω δικών τους προβλημάτων για να νιώθουν πως έχουν αξία και να καταπολεμήσουν τη δική τους ανασφάλεια πείραζαν κόσμο και ήσουν εσύ ο «τυχερός». Τώρα δε θα είναι πλέον έτσι. Νέα αφετηρία, με περισσότερο κιόλας κόσμο, άρα όλο και με κάποιους θα ταιριάξεις, αφοσιώσου στη σχολή και στο να κάνεις νέες παρέες και άσε πίσω σου το τι έγινε στο παρελθόν. Κι εμένα σε κάποιες τάξεις στο σχολείο μερικά «καλόπαιδα» με κορόιδευαν. Μετά μεγαλώνοντας όμως το σταμάτησαν, κάπου εκεί δημοτικό/γυμνάσιο ήταν το χειρότερο.. Επίσης θα σου πρότεινα να αρχίσεις κάποιο σπορ, ακόμη και κάποια πολεμική τέχνη. Εκτός από τα προφανή οφέλη λόγω της άσκησης, είναι και μια κοινωνικοποίηση και επίσης θα σε βοηθήσει λίγο να τονωθεί και η αυτοπεποίθησή σου. Εγώ στο σχολείο πήγαινα για kick boxing, πηγαίναμε μαζι με ένα συμμαθητή εδώ στη γειτονιά, μετά όμως το σταμάτησα γιατι έσπασα το χερι μου παίζοντας μπάσκετ και μετά δεν το συνέχισα. Αυτός συνέχισε, το πηγε μέχρι μαύρη ζώνη, εγώ έχω πράσινη. Ωραία ήταν πάντως και είναι και καλή εκτόνωση το συγκεκριμένο.

[Vasilis125]

Πω πω είναι σαν να διάβασες το μυαλό μου,γιατί τώρα το καλοκαίρι έκανα μεγάλη έρευνα για πολεμικές τέχνες και να βρω ποια είναι η κατάλληλη για εμένα!Έκανα καράτε 4 χρόνια όμως η σχολή ήταν σχεδόν της πλάκας και σκέφτομαι τώρα να αλλάξω και είχα στο μυαλό μου το Kick Boxing.Μήπως κάνω αυτό με κάτι άλλο έτσι για συνδυασμό.
Συμφωνώ πάντως με αυτό που λες,είμαι σίγουρος ότι ανεβάζει την αυτοπεποίθεση.Η αλήθεια είναι πως αρχίζει μία νέα εποχή,θα προσπαθήσω να ξεχάσω όλα αυτά που έγιναν και ας ελπίσω όλα αυτά που ακολουθούν να "εξοντώσουν" εντελώς αυτήν την εμμονή.
Λυπάμαι για το ατύχημα σου,είναι πράγματι ωραία η εμπειρία των πολεμικών τεχνών!