SOS

[raphsssodos]

Στέφανε μη τρελαίνεσαι...
Πάσχω από μανιοκατάθλιψη και να σε πληροφορήσω αγαπητέ πως ένας ειδικός μπορεί να μη βοηθήσει σε κάποιες περιπτώσεις [για διάφορους λόγους...] πάντως δεν κάνει κακό...Σε περίπτωση που δεν έχεις ιδέα τι περνάς και νοιώθεις άσχημα χωρίς να βλέπεις τον λόγο πίστεψέ με θα σε βοηθήσει...
Και επειδή έχω ξαναδιαβάσει εκφράσεις τύπου \"όλα θα πάνε καλά και τέτοιες κοινότυπες εκφράσεις... δεν βοηθάνε\" και....
Δηλαδή τι προτείνεις να κάνουμε αγαπητέ σε μία τέτοιου είδους αγορά στην οποία και συμμετέχεις;;;;
Γνωρίζω πολύ καλά πως δεν βοηθάνε τέτοιες εκφράσεις αλλά όταν συμπάσχεις δεν μπορείς να μην καταφύγεις σε τέτοιες εκφράσεις πόσω μάλλον όταν τηλε-συμπάσχεις....
Αυτά προς το παρόν...

[ak7ak]

HELENA ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΔΩ ΕΤΣΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΗ. ΤΙ ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΕ ΕΔΩ? ΜΑΛΛΟΝ ΟΣΑ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΕ ΓΟΝΕΙΣ. ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ. ΕΤΣΙ ΚΑΤΕΛΗΞΑ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΔΕ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΤΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ.
STEFANΟS ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΑΛΛΑ ΕΒΡΙΣΚΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΕ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ

[ak7ak]

ΓΕΙΑ. ΚΑΙΡΟ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ. ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΜΠΑΙΝΩ ΣΥΧΝΑ ΔΕ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑΜΕ. ΝΙΩΘΩ ΟΜΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΗΜΕΙΟ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΕ. ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΤΙ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΤΟ ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΕΧΩ ΕΝΑ ΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΙΚΑΝΗ. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ.

[τι-ποτέ]

koυράγιο φίλη, κουράγιο!
να, εγώ και πολλοί άλλοι δε σε ξέρουμε, κι όμως νιώθουμε μαζί σου στον αγώνα σου!
έχεις την αγάπη μας! κουράγιο!

[raphsssodos]

Γεια σου και πάλι μετά από αρκετό καιρό.
Το θέμα του γιατρού το κοίταξες καθόλου;

[ak7ak]

EYXΑΡΙΣΤΩ ΠΑΙΔΙΑ. ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΜΟΝΗ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ. ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΑΥΡΟ. ΠΗΓΑ ΣΕ 1 ΓΙΑΤΡΟ ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ. ΜΕΝΩ ΣΕ 1 ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΚΡΙΝΟΥΝ. ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΘΑΙΝΩ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΨΥΧΡΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΑΝΩΝΥΜΙΑ. ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΗΚΩΤΟ ΒΑΡΟΣ.

[Elisabeth_P]

Δεν ξερω γιατι, αλλα ολη αυτη η ιστορια, ακ7ακ, μου φαινεται πως επαναλαμβανεται συνεχως.. Απλα της δινουμε αλλα ονοματα και ειναι διαφορετικος ο χρηστης που θετει το θεμα. Δε θα σου πω ουτε εγω τι να κανεις. Το μονο που θα σου πω, ειναι \" ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ!\" Ο,τι νομισεις πως θα σε κανει να αισθανθεις καλυτερα. Προσωπικα, οταν ειχα παθει τη δικη μου καταθλιψη, στραφηκα στο Θεο (ημουν αθεη πριν, το ομολογω). Ειναι πολυ σημαντικο το να πιστευεις σε κατι, το να προσβλεπεις σε κατι. Αν δεν ειναι ο εαυτος σου αυτος, τοτε στηριξου σε καποιον Ανωτερο. Ζητησα βοηθεια και την πηρα. Αν λοιπον αισθανεσαι πως απο ανθρωπους δεν βλεπεις προκοπη, αναζητησε βοηθεια απο Εκεινον. Ουτε θα σε κρινει, ουτε θα σε μαλλωσει, ουτε θα σου βαλει τις φωνες. Μονο θα σου χαρισει αγαπη και παρηγορια.

[ak7ak]

ELISABETH EΥΧΑΡΙΣΤΩ. ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Η ΟΧΙ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΙΞΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΕΙΣΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΑΥΤΟ. ΚΡΑΤΑΩ ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ \"ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ\". ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. ΝΙΩΘΩ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΒΑΡΙ ΠΟΥ ΔΕ ΞΕΤΥΛΙΓΕΤΑΙ. ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΥΒΑΡΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ. ΤΟ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΧΩΡΙΣ ΩΣΤΟΣΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ;

[Elisabeth_P]

Εχω διαβασει καπου, πως ειναι η θεληση μας αυτη που μας κραταει στη ζωη, και πως απλα και μονο με τη θεληση μπορουμε και να πεθανουμε. Χωρις μαχαιρια ή χαπια ή ελευθερη πτωση απο ψηλα κτηρια ανευ αλεξιπτωτου. Λενε πως μπορεις με τη θεληση σου να σταματησεις την καρδια σου να χτυπα. (Ανατριχιαζω κ μονο που το σκεφτομαι..!)
Πολλα λενε, και ισως να ειναι ολα αυτα αληθεια. Μηπως ομως δεν ειναι κι αυτα αυτοκτονια? Το να σταματησεις να τρως και να πεθανεις απο την πεινα, ή να προκαλεσεις εναν αλβανο να σε μαχαιρωσει, δεν ειναι αυτοκτονια με την στενη εννοια του ορου, αλλα με την ευρεια. Κι αυτα ομως ειναι αυτοκτονια.
Οπως σου ειχαν γραψει κι αλλοι χρηστες παραπανω, η καταθλιψη θελει το χρονο της για να γιατρευτει, και παλι δε γιατρευεται απο μονη της. Κοιτωντας εκ νεου τις καταχωρησεις στο θεμα σου, ειδα πως εχει παραπανω απο εξι μηνες που εθεσες το ζητημα και τωρα βρισκεσαι στην ιδια κατασταση που ησουν και τοτε. Τι εχεις κανει ολον αυτον τον καιρο? Απλα καθοσουν κι εκλαιγες τη μοιρα σου? Γιατι θυματοποιεις τον εαυτο σου? Ως ποτε θα αφηνεις τις καταστασεις ανεξελεγκτες? Ως ποτε θα σε οριζει η αυτολυπηση, το τι πιστευει η μανα σου και ο πατερας σου και ο κοσμος γυρω σου? Αυτους θα σκεφτεις ή τον εαυτο σου, που τον βλεπεις να λιωνει μερα με τη μερα? Συνελθε κοριτσι μου, και δες καταματα την πραγματικοτητα. Δεν οφελει σε τιποτα το να αναμασας τοσο καιρο τον πονο σου και να αυτοπεριοριζεσαι σ εναν κυκλο αδυσωπητης μιζεριας. Προσπαθεις να γινεις μαρτυρας? Πιστευεις αληθινα πως καποιος θα σου το αναγνωρισει αυτο?
Πονας, ενταξει, υποφερεις, το καταλαβαινω. Αλλα παρε τη ζωη στα χερια σου. Εισαι 27 χρονων αν θυμαμαι καλα. Δεν εχεις μαθει ακομα να κυβερνας τη ζωη σου, την καθημερινοτητα σου? Ποτε θα τα μαθεις αυτα? Δουλευεις, σπουδαζεις? Τι κανεις στη ζωη σου? Κοριτσακι, αν δε βγεις εξω στον κοσμο, ποτε δε θα μαθεις ποια ειναι η πραγματικη ζωη. Θα εξακολουθησεις να πιστευεις πως ολος ο κοσμος εισαι εσυ και η κακη ψυχολογια σου. Κι ομως, για κανε μια βολτα εξω, να δεις ποσοι ανθρωποι ειναι σε χειροτερη κατασταση απο εσενα κι ομως πιστευουν πως αξιζει να ζει κανεις. Γιατι αραγε? Εδω σωθηκαν ανθρωποι απο καρκινο και Aids μονο και μονο γιατι ειχαν πιστη στη ζωη (δε σου λεω στο Θεο αφου σε ενοχλει) και τη θεληση να το ξεπερασουν! Μπορεις να συγκρινεις την περιπτωση σου με τις παραπανω? Τι σε κανει εσενα κατωτερη απο αυτους τους ανθρωπους?
Σε πηρα μονοτερμα. Θελω ομως να ξερεις το εξης: Κι εγω περασα με καταθλιψη 4 χρονια της ζωης μου, ενω ταυτοχρονα σπουδαζα και εργαζομουν. Καταφερα να την ξεπερασω, με βοηθεια στα πρωτα σταδια (υποχρεωτικα ψυχιατρικη διοτι παθαινα κρισεις, και φαρμακευτικη) και στη συνεχεια μονη μου. Τωρα εχει χρονια που την εχω αφησει πισω μου, και σκεφτομαι: Αν ειχα αφεθει σε ολες εκεινες τις απαισιοδοξες και πεισιθανατιες σκεψεις, τοτε που ημουν στα χειροτερα μου, θα ζουσα τωρα για να χαιρομαι την καθε μερα μου? Με τη δουλεια μου, την αναγνωριση που απολαμβανω τοσο εργασιακα οσο και κοινωνικα, τις σχεσεις που εχω αναπτυξει στο μεταξυ και γεμιζουν τη ζωη μου, τις ελπιδες και την προσμονη της δημιουργιας της δικης μου οικογενειας... Δε λεω πως δεν υπαρχουν προβληματα, αλλα τωρα ειμαι πολυ πιο αισιοδοξη. Πριν περιπου ενα μηνα χωρισα με τον τελευταιο μου συντροφο, που αγαπουσα τρελλα. Επι μια εβδομαδα ημουν σε φοβερη κατασταση. Τρελλανα τους παντες γυρω μου. Και μια ωραια μερα, σκεφτηκα: Εισαι σοβαρη? Θα πεσεις σε μαυρη καταθλιψη για ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ? Που δεν το αξιζει κι ολας? Οταν μπορεις να τον αντικαταστησεις με ενα καλυτερο μοντελο? Χα! Ολα περνανε σ αυτην τη ζωη, φιλη μου, αλλα το μονο που δεν μπορεις να αντικαταστησεις ειναι η ιδια ζωη και ο χρονος που αφηνεις να περνα ανεκμεταλλευτος. Κανε λοιπον κατι για τον εαυτο σου, γιατι εισαι ο μονος ανθρωπος που μπορει. Κανεις δεν μπορει να σε βοηθησει, και τα λογια παρηγοριας δε σημαινουν τιποτα. Ο καθενας εχει το δικο του προβλημα, δε θα τον απασχολησει παραπανω το δικο σου. Γινε κι εσυ λοιπον εγωιστρια, και σκεψου την ψυχουλα σου που χρειαζεται το γιατρικο της για να γιανει. Με βοηθεια (εννοω γιατρους) ή χωρις (η θεληση μας ειναι ο μεγαλυτερος γιατρος, αρκει να υπαρχει). Ομως ξεκολλα!! Καποτε μου ειπε ενας σοφος φιλος: Τα αγορια δε συμπαθουν τα κοριτσια με προβληματα. Εγω θα το επεκτεινω. Κανενας συντροφος, φιλος, συγγενης (εκτος ισως απο την αμεση οικογενεια) δεν αντεχει την ατερμονη μιζερια. Ιδιως οταν εξακολουθει να υφισταται σε βαθος χρονου, χωρις καμμια προσπαθεια βελτιωσης!!!!
Ισως ειμαι σκληρη, αλλα να ξερεις πως ειμαι ειλικρινης και ολα αυτα τα λεω επειδη νοιαζομαι. Και τα πραγματα δε θα διορθωθουν με ευχολογια, αλλα με πραξεις. Το ξερεις αυτο. Γι αυτο δραστηριοποιησου!

[raphsssodos]

Δεν είναι ανησυχητικό αλλά αποτέλεσμα όλης αυτής της αρνητικής πίεσης.

[ak7ak]

ELISABETH EXEIΣ ΔΙΚΙΟ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ. ΟΜΩΣ ΤΗ \"ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ\" ΤΗΝ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΙΝΟΥΣ ΜΟΥ ΔΕ ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΘΩ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ. ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΙ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΜΟΥ. ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΟΤΙ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΝΤΟ ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΕΣΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΒΛΑΚΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ. ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΕΓΩ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΑ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΠΑΡΟΥΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ.

[Absolut]

Νομίζω πως πρέπει πρώτα να προσπαθήσεις να κάνεις πιο συγκεκριμένα τα πράγματα που σε στεναχωρούν.Να τα ιεραρχήσεις.Φαντάζομαι πως θα έχουν μαζευτεί πολλά΄.Ξεχώρισέ τα.Βάλε στόχο να βελτιώσεις πρώτα το θέμα που σε χαλάει πιο πολύ , δε γίνεται όλα μαζί.Και με κάθε βήμα που θα κάνεις να αντλείς αισιοδοξία για το επόμενο.

[ak7ak]

AYTO ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΝΩ. ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΟΛΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΠΛΕΧΤΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. Η ΙΣΩΣ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗ ΔΙΑΥΓΕΙΑ ΝΑ ΤΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΩ. ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΣΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΕΤΣΙ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΝΙΩΘΩ ΑΝΗΜΠΟΡΗ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ. ΦΕΡΝΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΩ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΛΠΙΔΑΣ. ΟΜΩΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΘΛΙΒΕΡΑ. ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.

[Lef]

ακ7ακούλα ηρέμησε . Γιατί γράφεις κεφαλαία? ορίστε ξεκίνα την αντίσταση πατώντας το Caps Lock . ένα απλό κουμπί και όλα φαίνονται ήδη πιο ήρεμα. Κουμπί για όλα τα παραπάνω που σου προτείνανε βέβαια δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως τρόπος, δεν είναι μαύρο κουτί η διαδικασία να ξεπεράσουμε τα προβλήματα μας. Δεν έχω κάποια καλύτερη συμβουλή απο όσες σου δώσανε, να σου δώσω. Απλά να ξέρεις οτι η ζωή ΕΧΕΙ καλές πλευρές, δεν είναι όλα μαύρα..υπάρχει λόγος να μην παραδίνόμαστε στην κατάθλιψη μας..θα βρείς κάποιον να σε αγαπάει και να σε κάνει ευτυχισμένη.. όλα γίνονται.. υπομονή ακ7ακούλα υπομονή κιας μη σε ξέρω.

[ak7ak]

ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΣΑΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ. ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΕ ΒΟΗΘΑ ΟΛΟΙ ΜΕ ΠΙΕΖΟΥΝ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΤΩΡΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΧΩ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ. ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΠΛΑΚΩΜΑ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ. ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΩΜΑΤΙΚΟ. ΧΑΛΙΑ Ε; ΣΑΣ ΕΦΤΙΑΞΑ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ. ΜΑΚΑΡΙ LEF ΟΛΟΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ.
ΑΚ