Σχέσεις και διαδίκτυο...

[vince]

Originally posted by keep_walking

Βέβαια, υπό αντίθετη οπτική η \"έκθεση\" του προλόγου μπορεί να αποβεί καθοριστική και έτσι να συνδυάζουμε την κάθε είδους συμπεριφορά με την όποια πάθηση αναλογεί στο άτομο. Αυτό μάλιστα μπορεί να γίνεται και από τους ίδιους τους πάσχοντες (αυτοστιγματισμός) όμως είναι άδικο να κλείνουμε τα μάτια στα ψυχικά χαρίσματα που κρύβει ο κάθε άνθρωπος και στην θέση της αποδοχής να τραβάμε ένα Χ μετά το άκουσμα της λέξης ψύχωση, μανιοκατάθλιψη, νεύρωση ή ότι σχετικό. Δεν λέω, ξέρεις μερικές φορές σκέφτομαι πως θα δίσταζα και εγώ ο ίδιος να κάνω παρέα με έναν ψυχωτικό παρόλο που έχω περάσει ψύχωση ο ίδιος. Όσο αντιφατικό και να ακούγεται. Περισσότερο ίσως γιατί θα μου θύμιζε διαρκώς τι κρύβω και εγώ μέσα μου.

Γιατι μπορει να εχεις ψυχωση πχ και να ξερεις τον εαυτο σου,αλλα να μην εχεις γνωρισει αλλους με το ιδιο προβλημα και να λες πως διαχειριζονται αυτη μια τετοια κατασταση?...αν γνωρισεις πολλους ακομα με το ιδιο προβλημα καταλαβαινεις το οτι η ψυχωση δεν ειναι τιποτα,μπροστα στον ανθρωπο που εχεις απεναντι σου...που μπορει να ειναι καλος,κακος,ευχαριστος,δυσ� �ρεστος και χιλια μυρια αλλα...και η ψυχωση,μανικαταθλιψη ή οτιδηποτε δεν ειναι παρα κατι το αφηρημενο εντελως μπροστα στο ξεδιπλωμα του καθε ανθρωπου.

Ναι η αυτοταμπελοποιηση ειναι πολυ υπουλος εχθρος,γιατι πρεπει να καταλαβουμε οτι οι ταμπελλες μπηκαν για να περιγραψουν μια ασθενεια με κοινους παρανομαστες-προβληματα...και να την αντιμετωπισουν με καποιες συγκεκριμενες μεθοδους.
Αλλα δεν ειμαστε σε καμμια περιπτωση τα προβληματα που κουβαλαμε στην πλατη μας...ειμαστε αυτα και χιλια-δυο αλλα.
Με την αυτοταμπελοποιηση υπονοω να προσπαθουμε να δουμε τον εαυτο μας μεσα απο το πρισμα της ασθενειας...το οτι ειμαστε κατα καποιο τροπο η ασθενεια και να δικαιολογουμε-κατηγορουμε τον εαυτο μας βασει αυτης.

Φίλε μου keep έτσι είναι, συμφωνούμε και θα ήθελα να προσθέσω δύο λόγια ακόμα. Το ότι έχεις εσύ ή εγώ κάποια πάθηση δυστυχώς σημαίνει ότι μειονεκτούμε σε κάποιους τομείς (μειωμένο αίσθημα του ευ ζην, πλήξη, κατάθλιψη ή υπερκινητικότητα [ αυτό συνήθως είναι παρενέργεια του φαρμάκου] ως συνύπαρξη συγκρουόμενων διαταραχών, αφηρημάδα, κενά μνήμης, καταστάσεις τύπου \"είμαι με το ένα πόδι στην τρέλα\"/ subparanoia όταν η παράνοια και η λογική συνυπάρχουν κ.ου.κ).

Όταν λοιπόν φτάνει κάποιος στην αναγνώριση του προβλήματος τα πράγματα περιπλέκονται (άσε που έχουμε να σκεφτούμε και την μακροχρόνια επένδυση μας στις φαρμακευτικές εταιρίες ως σταθεροί καταναλωτές). Ενώ δηλαδή έχεις καλύψει (δικαιολογήσει) την δυσκολία, η αμφιβολία δεν εξαφανίζεται ως δια μαγείας. Είναι επομένως εύλογο να αυτοταμπελοποιούμε τους εαυτούς μας όπως λες. Αλήθεια νιώθεις αυτό που λέω για την αμφιβολία? Δεν υπάρχουν φορές (περίοδοι η ακόμα και στιγμές) που τα σενάρια γύρω από τον εαυτό σου (και την σχέση του με το περιβάλλον) αλλάζουν με ξέφρενο ρυθμό..?

[liveloula]

να ρωτησω κατι ασχετο σχετικα με την σχηζοφρενεια?
βινς εσυ εχεις δεσμο.αν προχωρησετε σε γαμο,παιδια θα κανετε?και αν ναι αυτα δεν υπαρχει περητπωση να κληρονομισουν την αρρωστεια αυτη?

[vince]

Σαφώς και υπάρχει αυτή η περίπτωση αλλά δεν μπορώ να ξέρω τι μου ξημερώνει και θα ήταν επιπόλαιο από μέρους μου να απαντήσω με βεβαιότητα. Θα έλεγα πάντως πως προσέχω πολύ ώστε να μην συμβεί κάποιο \"ατύχημα\" στο κρεβάτι.. Αν τώρα φτάσω σε ένα αυτόνομο και επιθυμητό οικονομικό επίπεδο τότε γιατί να μην κάνω? Δεν νομίζω πως ανήκω στην κατηγορία των ψυχοπαθή δολοφόνων.. έτσι δεν είναι?

Ξέρεις θυμάμαι ένα γνωστό μου με διάγνωση σχιζοφρένειας να μου λέει ότι ο σπόρος του θα πεθάνει μαζί του. Ένιωθε πως δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να μεταβιβάσει τα όποια ελαττωματικά του γονίδια σε απογόνους (μιας και εκτός απο τον εαυτό του μισούσε και τους γονείς του, τις γυναίκες κτλ.). Νομίζω πως καταλαβαίνεις το είδος της συναίσθησης γύρω από την ασθένεια. Άλλωστε βασικό χαρακτηριστικό είναι η απόρριψη του ατόμου (πριν και μετά)..

[Remedy]

οι περισσοτερες παθησεις εχουν γονιδιακη επιβαρυνση....εχουν δλδ ενα ποσοστο κληρονομικοτητας, συχνα πολυ μεγαλυτερο απο τις ψυχικες παθησεις..
ασθενειες μαλιστα που συνηθως οδηγουν σε προωρο θανατο, οχι απλα σε μια πιθανοτητα δυσκολιων στην ζωη...
εχετε εσεις παρακολουθησει καμια δημοσια συζητηση για το αν οι διαβητικοι η οι εχοντες χοληστερινη, υψηλη πιεση, παθογονα παχυσαρκια,ΚΑΡΚΙΝΟ, η εστω παθογονα ηλιθιοτητα,θα επρεπε να κανουν παιδια η οχι?

μιλαμε παντα για το σκελος της κληρονομικοτητας (για μεταδοση \"ελαττωματικων \" γονιδιων,οπως ειπε ο φιλος του βινς, δηλαδη) και οχι για ατομα σε φασεις που δεν ειναι σε θεση να αναλαβουν μια τετοια ευθυνη...

η συζητηση λοιπον κατα τη γνωμη μου, πρεπει να ειναι αν καποιος ειναι καταλληλος για γονιος, σαν τωρινη ψυχικη κατασταση αλλα και περα απο αυτο, σαν προσωπικοτητα (γιατι δλδ να μη κανουν παιδια οι σχιζοφρενεις, αλλα να κανουν δυστυχισμενα παιδια, τοσοι ανικανοι γονεις) και οχι σαν γονιδιακο φορτιο...

[Θεοφανία]

Originally posted by Remedy
η εστω παθογονα ηλιθιοτητα....

Με πέθανες!

[liveloula]

Originally posted by vince
Σαφώς και υπάρχει αυτή η περίπτωση αλλά δεν μπορώ να ξέρω τι μου ξημερώνει και θα ήταν επιπόλαιο από μέρους μου να απαντήσω με βεβαιότητα. Θα έλεγα πάντως πως προσέχω πολύ ώστε να μην συμβεί κάποιο \"ατύχημα\" στο κρεβάτι.. Αν τώρα φτάσω σε ένα αυτόνομο και επιθυμητό οικονομικό επίπεδο τότε γιατί να μην κάνω? Δεν νομίζω πως ανήκω στην κατηγορία των ψυχοπαθή δολοφόνων.. έτσι δεν είναι?

Ξέρεις θυμάμαι ένα γνωστό μου με διάγνωση σχιζοφρένειας να μου λέει ότι ο σπόρος του θα πεθάνει μαζί του. Ένιωθε πως δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να μεταβιβάσει τα όποια ελαττωματικά του γονίδια σε απογόνους (μιας και εκτός απο τον εαυτό του μισούσε και τους γονείς του, τις γυναίκες κτλ.). Νομίζω πως καταλαβαίνεις το είδος της συναίσθησης γύρω από την ασθένεια. Άλλωστε βασικό χαρακτηριστικό είναι η απόρριψη του ατόμου (πριν και μετά)..

vince το εχω καταλαβει οτι δεν ειστε επικυνδινοι.
εχω διβασει πολα σχετικα.μαλιστα ατομα με σχιζοφρενεια πευτουν τις περισσοτερες φορες θυματα δολοφονιων κλπ.ετσι εχω διαβασει.
απλα αν ειναι κληρονομικο ειναι προβλημα να εχει παρεσθησεις και να ακουει φωνες και το παιδι σε καποια ηλικια.
ετσι πυστευω.και ειναι προβλημα να προχωρησεις με εναν ανρθωπο σε μια σχεση και να μην κανεις παιδια.
εγω για παραδειγμα αν ερωτευομουν εναν αντρα με τετοια ασθενεια,και προχωραγαμε θα ηθελα να κανω παιδι μαζι του .....

[krino]

Ειμασταν απο τους πρωτους που συμμετειχαμε σε συγκεντρωσεις, ειτε σε μπαρακια, ειτε για καφε, ακομα και για σουβλακια!
Πριν μηνες μαλιστα ειχαμε οργανωσει 2 συγκεντρωσεις, μια αθηνα και μια θεσσαλονικη, η πρωτη μαλιστα αποτυχε και χρεωθηκε οτι φταιγαμε κιολας γιατι δηθεν παιζαμε παιχνιδια (!!!), στην δευτερη μπορω να πω οτι ειχε μια επιτυχια, μαλλον σεβαστηκαν οτι καναμε 1000 χιλ. και ειπαν ας παμε για ενα καφεδακι....


Ειχαμε μια αποψη οτι εφοσον συζηταμε εδω μεσα αρκετα προσωπικα ζητηματα, το πιο απλο θα ηταν να πινουμε κατα καιρους κανα καφεδακι αναλογα τις υποχρεωσεις του καθενα.
Παντα ειμασταν θετικοι σε συναντησεις, εφοσον το επετρεπαν οι υποχρεωσεις μας, τουλαχιστον παλιοτερα οταν το κλιμα ηταν αρκετα πιο φιλικο απο οτι τους τελευταιους μηνες.
Παρολα αυτα ομως, και παρολες τις προσπαθειες, αυτες πηγαινανε απατες.....
Δεν αμφιβαλλει κανεις βεβαια, οτι γινονται συναντησεις χωρις να ανακοινωθουν και αυτο ειναι φυσικο.
Μονο κατι τετοιο δεν μας πολυενδιαφερει, ειναι πιο κοινος τοπος, να ενθαρρυνθεί το καθε μελος, να σπασει την απομονωση του και εκει που νομιζει οτι ειναι μονος του να παει παρακατω απο μια γυαλινη οθονη.


Το στορυ που να κυνηγας το καθενα, πιθανον εγκλωβισμενο σε διαφορα παρασκηνια εντος του φορουμ,
καταντησε παρα πολυ κουραστικο εως και βαρετο.
Το ενδιαφερον για συναντησεις δεν ειναι και πολυ ανθηρο πια, μιας και το πολυ το κυριε ελεησον.....
Ομως μια συναντηση οπως εγινε με τον κηπ, σιγουρα ειναι κατι αλλο.
Γνωρισαμε εκ των προτερων οτι θα καθομασταν σε ενα τραπεζι με ειλικρινεις προθεσεις
και θα ειχε μια αξια μια τετοια συναντηση και πολυ πιθανον να την επαναλαβουμε και στο μελλον.



Τελος ακομα και η συμμετοχη μου στο φορουμ την κρινω πια πολυ επιλεκτικη,
βλεπωντας την στροφη που εχει παρει τους τελευταιους μηνες.
Απο φορουμ ψυχολογικης υποστηριξης εχει καταντησει φορουμ πνευματικης κατινιας.
Ειτε εκφραζεται με τις γνωστες επιθεσεις της γνωστης κλικας ειτε με τα υπολοιπα παιχνιδια και παρασκηνια που
στηνονται το τελευταιο καιρο στο φορουμ απο τους γνωστους και μη εξαιρεταιους που αρεσκονται στο να περναει η ωρα τους κατα αυτον το τροπο.
Για το μονο που τουλαχιστον χαιρομαι, ειναι οτι ποτε δεν ημουν (και δεν ειναι του στυλ μου) να στηνω κλικες ειτε υπερ ειτε κατα καποιων και παραμενω ως εχω διαφωνώντας η συμφωνώντας με οτι νομιζω εγω σκοπιμο.


Η συντροφος μου εχει αποσυρθει εντελως απο το φορουμ κυριως για αυτους τους λογους.
Πολλες φορες μου βαζει ερωτηματα που δεν εχει αδικο,
για πιο λογο συνεχιζω να γραφω, εφοσον η μιση θεματολγοια του φορουμ δεν εχει να κανει με κοσμο ο οποιος αντικειμενικα εχει ζητηματα προς συζητηση, αλλα το οτι η συμμετοχη μου κατανταει ως συμμετοχη σε πρωιναδικο.
Καπως ετσι αποχωρησε και ο σαββας...... με τα δικαια του φυσικα.
Χωρις να εχω καταληξει καπου, οταν πραγματι η πλαστιγκα του φορουμ γειρει κατα πολυ να γινει ενα φορουμ κατινιας και ιντριγκας, φυσικα δεν θα υπαρχει χωρος και χρονος να προσθεσω ουτε μιση λεξη.
Θα παρακολουθησω την συνεχεια και αναλογως θα εχω και την σταση που κρινω οτι με εκφραζει σαν σκεπτόμενος ανθρωπος που ΕΓΩ πιστευω οτι ειμαι.



Καλημερα.

[liveloula]

Παντως η ηλιθια πλακα δεν ηταν του κιπ.
γυναικιο μυαλο την εστησε.

[vince]

Originally posted by liveloula
vince το εχω καταλαβει οτι δεν ειστε επικυνδινοι.

Κοίτα να δεις, επικίνδυνος μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Όπως είπα και πριν μια ταμπέλα/ διάγνωση δεν λέει τίποτα από μόνη της. Μπορεί να γνωρίσεις τον οποιονδήποτε και να αισθανθείς άβολα ή ακόμα και ένας καλός άνθρωπος να αλλάξει στην πορεία. Κανένας δεν θα σου συστηθεί ως επικίνδυνος..

[liveloula]

το ξερω βρε βινς.εχω διαβασει σχετικα με την σχιζοφρενεια κειμενα μεχρι που δακρισαν τα ματια μου.
ακομα και σηεμρα το πρωι διαβαζα.και εχω βγαλει το συμπερασμα οτι οχι μονο επικυνδηνοι δεν ειναι αλλα και αντελως ακυνδινοι.
και πυστευω επισης οτι μια ελφρια την εχω και εγω.λολ.
να ας πουμε το μεσημερι επεσα να ξαπλοσω και ακουγα τον εαυτο μου να διαβαζει το βιβλιο μου π διαβαζω καθε βραδυ.θυμαμαι και μερικα λογια.
και οσο ναναι οταν γελανε νομιζω οτι γελανε για μενα.εχω καποια κοινα στοιχεια αλλα δεν ψαχνω γιαυτο τον λογο πληροφοριες.ψαχνω γιατι θελω να μαθω.

[Sofia]

Originally posted by Remedy

εχετε εσεις παρακολουθησει καμια δημοσια συζητηση για το αν οι διαβητικοι η οι εχοντες χοληστερινη, υψηλη πιεση, παθογονα παχυσαρκια,ΚΑΡΚΙΝΟ, η εστω παθογονα ηλιθιοτητα,θα επρεπε να κανουν παιδια η οχι?

Το \"παθογονα ηλιθιοτητα\" το βρισκω καυστικο, γελάω, αλλα η αγαπη, η τρυφεροτητα δεν πανε κατα αναλογια με τον δεικτη iq.

Σε οτι αφορα το ερωτημα που θετεις το βρισκω πολυ ευστοχο. Φαινεται πώς ειναι ταμπου το θεμα της ψυχικης ασθενειας αλλα οχι της σωματικης. Σαν το πρωτο να μην ελεγχεται οσο το δευτερο. Σαν η σωματικη υγεια να μην εχει καμια επιπτωση στην ψυχικη.

Η αγνοια, ο φοβος και δεν ξερω τί ακομα μας κρατανε πιστους σε ενα συγκεκριμενο μοντελο ζωης.Αναρωτιεμαι αν αμφισβητουμε ποτε, αυτα που ξερουμε κ τον τροπο που ζουμε. Αν τον επιλεξαμε κ κατα ποσο...

[vince]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Remedy

εχετε εσεις παρακολουθησει καμια δημοσια συζητηση για το αν οι διαβητικοι η οι εχοντες χοληστερινη, υψηλη πιεση, παθογονα παχυσαρκια,ΚΑΡΚΙΝΟ, η εστω παθογονα ηλιθιοτητα,θα επρεπε να κανουν παιδια η οχι?

Το \"παθογονα ηλιθιοτητα\" το βρισκω καυστικο, γελάω, αλλα η αγαπη, η τρυφεροτητα δεν πανε κατα αναλογια με τον δεικτη iq.

Σε οτι αφορα το ερωτημα που θετεις το βρισκω πολυ ευστοχο. Φαινεται πώς ειναι ταμπου το θεμα της ψυχικης ασθενειας αλλα οχι της σωματικης. Σαν το πρωτο να μην ελεγχεται οσο το δευτερο. Σαν η σωματικη υγεια να μην εχει καμια επιπτωση στην ψυχικη.

Η αγνοια, ο φοβος και δεν ξερω τί ακομα μας κρατανε πιστους σε ενα συγκεκριμενο μοντελο ζωης.Αναρωτιεμαι αν αμφισβητουμε ποτε, αυτα που ξερουμε κ τον τροπο που ζουμε. Αν τον επιλεξαμε κ κατα ποσο...

Αφήνοντας στην άκρη την ατάκα \"παθογόνα ηλιθιότητα\" (πέραν του αστείου δεν βρίσκω τον λόγο να πετάγονται διαρκώς σπόντες για άλλα μέλη) θα συμφωνήσω με το σκεπτικό της Σοφίας στο \"αν επιλέξαμε τον τρόπο που ζούμε\". Είχα πει κάτι παρόμοιο παλαιότερα ακούγοντας ένα τραγούδι των Pink Floyd ( http://www.youtube.com/watch?v=NCfVFxRsKQc ). Ας αναλογιστούμε μόνο από ποια ηλικία βομβαρδίζεται ο ανθρώπινος νους με διαφημιστικά και προτροπές/ πρότυπα συμπεριφοράς.. την ταύτιση ολοένα και περισσότερο προς μια κοσμική κουλτούρα ..την κουλτούρα \"γνωρίζω τα πάντα αλλά στην ουσία δεν μπορώ να κάνω τίποτα\"..