Επώδυνος χωρισμός και επικείμενος θάνατος συγγενικού προσώπου

[Novel]

Γειά χαρά σε όλους.
Γράφω για πρώτη φορά εδώ ψάχνοντας κάθε τρόπο να βοηθήσω τον εαυτό μου αφού περνάω την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου.
Είμαι 37 χρονών και πριν 2,5 περίπου μήνες χώρισα από μια σχέση 5 χρόνων, ενάμιση μόλις μήνα αφού παντρευτήκαμε. Με τη κοπέλα (στα 32 η ηλικία της) συμβιώναμε για 2 χρόνια πριν το γάμο και παρά του ότι είχαμε αρκετά προβλήματα, είχαμε αποφασίσει από πολύ καιρό να παντρευτούμε γιατί νιώθαμε παρόλα αυτά ενωμένοι, αγαπημένοι και θέλαμε να κάνουμε οικογένεια.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν μετά το πρώτο χρόνο της σχέσης αλλά έγιναν έντονα κατά τη διάρκεια της συμβίωσης. Υπήρχε πρόβλημα συνεννόησης ακόμα και σε απλά θέματα, τσακωνόμασταν συχνά και κάποιες φορές υπήρχαν και ακραίοι καυγάδες λεκτικού χαρακτήρα. Σε αυτό το τελευταίο έπαιξε ρόλο ένα σημαντικό θέμα που έχω με τη διαχείριση του θυμού μου και του άγχους μου. Συνήθως οι καυγάδες ξεκινούσαν για ασήμαντη αφορμή και επειδή και η ίδια ήταν νευρική είχαμε μπει σε ένα φαύλο κύκλο τσακωμών που συνήθως αφού καταλάγιαζαν και το πράγμα ίσιωνε, ήμασταν για κάποιο διάστημα καλά μέχρι που το πρόβλημα ξαναεμφανιζόταν. Κατά καιρούς συζητάγαμε για το αν πρέπει (εγώ κατά κύριο λόγο γιατί συνήθως από μένα ξεκινάγανε οι εντάσεις) να επισκεφτούμε έναν ειδικό, αλλά πάντα τελικά δεν το αντιμετωπίσαμε σε βάθος γιατί το ξεχνούσαμε όταν ερχόταν η ηρεμία μετά τη καταιγίδα. Επίσης έκανα το τραγικό λάθος κάθε φορά να υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να μην ξαναγίνει, αλλά δυστυχώς παρότι προσπαθούσα τελικά πάντα ξαναγινόταν. Δεν μπορούσαμε να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο που είχαμε πέσει. Δύο μήνες πριν το γάμο μετά από ένα καυγά, η κοπέλα έφυγε από το σπίτι και γύρισε στο πατρικό της. Λίγες μέρες μετά πείστηκε να γυρίσει, με το σκεπτικό ότι είναι κρίμα εδώ που φτάσαμε να τα διαλύσουμε όλα. Θα σκεφτεί κάποιος, μα καλά γιατί προχωρήσατε σε γάμο και συνεχίζατε να ζείτε μαζί μετά από όλα αυτά; Γιατί αυτή ήταν η μία πλευρά του νομίσματος. Στην άλλη πλευρά υπήρχε αγάπη, δέσιμο, συντροφικότητα, όνειρα, σχέδια, επένδυση συναισθηματική. Ακούγεται περίεργο, αλλά έτσι ήταν και έτσι το βιώναμε.
Αφού παντρευτήκαμε και νιώσαμε και ευτυχισμένοι για αυτό με άμεσα σχέδια για παιδί, φύγαμε μετά από ένα μήνα για το ταξίδι του γάμου όπου περάσαμε πολύ όμορφα.
Δύο μέρες αφού γυρίσαμε έγινε η καταστροφή. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μιλώντας με μέλη της οικογένειας μου καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά. Όταν γύρισα μου ανακοινώσανε ότι ο ηλικιωμένος πατέρας μου πάσχει πιθανότατα από βαριά μορφή καρκίνου. Ένα βράδυ βγήκα με κάποιους φίλους συναισθηματικά φορτισμένος από το γεγονός. Όταν γύρισα αργά το πρωί η κοπέλα δεν κοιμόταν. Ξεκίνησα ένα καυγά με ασήμαντη αφορμή, το ένα έφερε το άλλο, και το αποτέλεσμα ήταν να τσακωνόμαστε άγρια για 5 ώρες… Κάποια στιγμή και μετά τη παρέμβαση της οικογένειας μου που μένει κάποιους ορόφους πιο πάνω, ο καυγάς έληξε. Η κοπέλα όμως «τρελάθηκε», έφυγε από το σπίτι, γύρισε στο πατρικό της και με χώρισε. Έκανα τεράστιες προσπάθειες για μεγάλο χρονικό διάστημα να την μεταπείσω, αλλά αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένη. 1,5 μήνα αφού παντρευτήκαμε αποφάσισε να χωρίσει. Δέκα μέρες μετά έμαθα οριστικά ότι ο πατέρας μου έχει λίγους μήνες ζωής. Δεν γύρισε ούτε όταν έμαθε αυτό… Το ποτήρι για αυτήν είχε ξεχειλίσει.
Από τότε και μέχρι σήμερα βιώνω απέραντο πόνο. Βρίσκομαι ανάμεσα σε δύο τραγικές καταστάσεις και δεν μπορώ να διαχειριστώ με ψυχραιμία καμία από τις δύο.
Από τη μία η απώλεια της γυναίκας που πίστεψα και αγάπησα όσο καμία, από την άλλη η δύσκολη κατάσταση με τον πατέρα μου, ο οποίος δεν έχει νοσήσει ακόμα αλλά είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει σύμφωνα με όλους τους γιατρούς.
Ξέρω ότι έκανα φοβερά λάθη, δεν διαχειρίστηκα τα ελλατώματα μου σωστά και παρέμενα σε μια προβληματική σχέση που κατέληξε σε γάμο, γιατί αφελώς πίστευα ότι η αγάπη είναι πάνω από τη φθορά που είχε δημιουργηθεί με όλες τις άσχημες καταστάσεις που βιώναμε.
Περίπτωση επανασύνδεσης (τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα) δεν υπάρχει. Η κοπέλα από τότε που έφυγε, έμεινε αμετανόητη για την απόφαση της και όχι μόνο αυτό, μου φέρθηκε με απόλυτα απαξιωτικό και προσβλητικό για μένα τρόπο πράγμα που έκανε τη φθορά ακόμα μεγαλύτερη. Δεν θέλει ούτε να με βλέπει, ούτε να με ακούει, ούτε τίποτα. Δεν σκέφτηκε καμία συνέπεια και έβαλε πάνω από όλα τον εαυτό της.
Δεν την κατηγορώ για αυτό, όσο και αν με πονάει, όσο και αν πληγώνει τον εγωϊσμό μου. Τώρα ξέρω με όσο καθαρό μυαλό μπορώ να έχω, ότι για τη κοπέλα τουλάχιστον ίσως είναι καλύτερα τώρα. Σε κανέναν δεν αξίζει να μένει σε μια προβληματική σχέση και ίσως είναι καλύτερα που έγινε τώρα πριν κάνουμε και παιδί. Ωστόσο ο πόνος είναι τεράστιος. Λίγες στιγμές πριν γίνει ο καυγάς ήμασταν αγαπημένοι και παραμέναμε στους στόχους μας. Μου λείπει πολύ θυμώμενος ένα σωρό ωραίες στιγμές (υπήρχαν πάρα πολλές τέτοιες αλλά οι κακές ήταν δυστυχώς για αυτήν πιο έντονες) και συγχρόνως βιώνω την απαξίωση της.
Είμαι 37 χρονών, νιώθω ότι καταστράφηκε η ζωή μου και το μέλλον μου αβέβαιο.
Ταυτόχρονα βλέπω τον πατέρα μου και την οικογένεια μου να νιώθει την ντροπή και τη στεναχώρια για το γεγονός αυτό σε μια τόσο κρίσιμη για την υγεία του φάση.
Οι φίλοι μου έχουν σταθεί όσο καλύτερα μπορούν και έχω αρχίσει να επισκέπτομαι και ειδικό, αλλά μέχρι στιγμής δεν με έχει βοηθήσει ιδιαίτερα πέρα από την ανακούφιση που νιώθω κάθε φορά που φεύγω από εκεί.
Είπα να γράψω εδώ την ιστορία μου, μήπως ακούσω κάτι διαφορετικό και μπορέσω να βοηθήσω τον εαυτό μου. Όλο αυτό το διάστημα έχω νιώσει άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο κάθε αρνητικό συναίσθημα που υπάρχει. Και κυρίως φοβάμαι πολύ. Νιώθω ότι βιώνω μια τρέλα, έναν εφιάλτη.
Ευχαριστώ πολύ όσους φτάσανε ως εδώ και διαβάσανε το μακροσκελές αυτό κείμενο.

[panamar]

οταν ραγηζει το γυαλι και να κολλησει μετα....θα λειπουν παντα καποια κομματια!Θα ηταν καλυτερα να γυριζε για να φυγει παλι μετα?Λυπαμαι για αυτο το θλιβερο γεγονος που καλεισε να αντιμετωπισεις με τον μπαμπα σου αλλα μην ψαχνεις πανακεια για να αντεξεις τον πονο βιωσε τον και μετα δες αν οντως θες την ιδια \'η την παρουσια της απλα!!Καλη δυναμη!!

[narnia]

Μαζεμένα σου ήρθαν? Κάπου το τέλος της σχέσης είχε διαφανεί πολύ πριν αλλά δεν το έβλεπες γιατί δεν ήθελες, δεν κοιτούσες χαμηλά, δεν νοιάστηκες, αδιαφόρησες?
Κάποια σημάδια το προμήνυαν πάντως και για να φτάσετε στο γάμο και η κοπέλα σου έκανε θυσίες και υποχωρήσεις. Υπάρχει ένα σημείο που λες θα σώσω την αξιοπρέπειά μου φεύγω. Λοιπόν δεν έχω συμβουλές να δώσω μόνο να σου ευχηθώ με τη σειρά μου δύναμη και η σειρά που βλέπω πως χρειάζεται να τα δεις είναι πρώτα ασθένεια του πατέρα σου και μετά ... κουράγιο όπως και νά\'χει.
Αν υπάρχει ευκαιρία μην την αφήσεις να πάει χαμένη αλλά δώσε της χρόνο να το αντιμετωπίσει αλλιώς δεν αξίζει.

[deleted-member141015]

Novel, είναι δύσκολη η συμβίωση για δύο ανθρώπους που έχουν τα ίδια ελαττώματα...Λες ότι έχεις ένα θέμα με τη διαχείριση θυμού και προκαλείς συχνά εντάσεις, όμως είπες πως η κοπέλα ήταν κι εκείνη νευρική.

Από την άλλη, με κάποιους ανθρώπους βγαίνουν οι καλές μας πλευρές, με κάποιους άλλους δημιουργούνται εντάσεις. Προσωπικά, ενώ είμαι γενικά άτομο που διατηρώ την ψυχραιμία μου, ο πρώην με έβγαζε από τα ρούχα μου. Με τον νυν σύζυγο συγκρατούμαι πολύ εύκολα, παρόλο που μπορεί κάποιες φορές να έχει αναίτιες εκρήξεις.

Το πώς λοιπόν διαχειριζόμαστε το θυμό, έχει να κάνει και με τη δουλειά που κάνουμε με τον εαυτό μας αλλά και με τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας.

Καταρχήν μην απογοητεύεσαι, αφού ήδη έχεις εντοπίσει κάποια στοιχεία στον εαυτό σου που δυσκολεύουν τις σχέσεις σου και αποφάσισες να κάνεις κάτι για αυτό, είναι ήδη ένα καλό βήμα. Το μέλλον είναι έτσι κι αλλιώς αβέβαιο για τον καθένα, αλλά δεν είναι απαραίτητα δυσοίωνο, είναι πολλά που περνούν από το χέρι μας. Στο τώρα περνάς όμως μια δύσκολη κατάσταση και με τον πατέρα σου. Για τη σχέση που τέλειωσε novel, δεν ξέρω αν έχει νόημα να συνεχίσεις την προσπάθεια προσέγγισης. Όμως, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι η ζωή σου \'καταστράφηκε\'?

[Novel]

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση μέχρι τώρα.
marina38, όντως η κοπέλα είναι κι αυτή νευρική αν και δεν της φαίνεται αν μιλάς μαζί της. Με εμένα ίσως ήταν περισσότερο γιατί της ενίσχυα και εγώ με τον δικό μου χαρακτήρα και τις μικροβλακείες της καθημερινότητας την ένταση. Συνήθως είμαστε νευρικοί και ξεσπάμε στους οικείους μας. Με κατηγορούσε συχνά ότι εγώ την κάνω έτσι αλλά την ίδια συμπεριφορά έβλεπα πολλές φορές να έχει και απέναντι στην οικογένεια της... Και έχεις δίκιο σε αυτό που λες ότι έχει σχέση με το τι δουλειά έχουμε κάνει εμείς, αλλά και το τι κάνει και ο άλλος. Ναι μεν είχα εκρήξεις θυμού αλλά και η κοπέλα δεν φρόντιζε να βελτιώσει πράγματα που με ενοχλούσαν. Και εγώ από τη μεριά μου το ίδιο. Αυτό είναι ο φαύλος κύκλος της έντασης. Κάποια στιγμή χάνεται ο έλεγχος και αρχίζεις να ξεχνάς τι σε ενώνει με τον άλλον, βλέπεις μόνο σκοτάδια και τσαντίλα οπότε μετά ακολουθεί η φθορά.
Έχω σταματήσει από καιρό να κάνω προσπάθειες επαναπροσέγγισης. Και αν δεν ήταν και τα διαδικαστικά με τα πράγματα του σπιτιού κλπ (άλλο ψυχοφθόρο πράγμα αυτό) η επικοινωνία θα είχε σταματήσει και νωρίτερα. Δεν έχει νόημα κιόλας όταν ο άλλος σου έχει τονίσει με κάθε τρόπο ότι δεν σε θέλει πια.
Είπα ότι η ζωή μου καταστράφηκε και ξέρω ότι ακούγεται βαρύ. Απλά όταν νιώθεις ότι είχες ένα σκοπό στη ζωή σου, είχες επενδύσει σε αυτόν και βλέπεις να γκρεμίζονται ξαφνικά όλα, νιώθεις μια κατάρευση. Είναι πολύ δύσκολο στα 37 να επαναπροσδιορίσεις τη ζωή σου πόσο μάλλον που πρέπει να έχω στραμένη τώρα τη προσοχή μου και στο πατέρα μου.
Φίλη narnia όντως υπήρχαν σημάδια από πριν. Αλλά καμιά φορά εθελοτυφλούμε βάζοντας πάνω από όλα το συναίσθημα. Εκ του αποτελέσματος και μόνο θα έπρεπε να είχαμε χωρίσει πολύ νωρίτερα, αλλά δυστυχώς αυτά είναι πράγματα που καμιά φορά τα καταλαβαίνεις \"κατόπιν εορτής\".

[deleted-member141015]

Να σου πω, το πώς φέρεται στην οικογένεια της δεν είναι απαραίτητα ένδειξη ότι η νευρικότητα είναι πάγιο χαρακτηριστικό της. Μπορεί και οι δικοί της να έχουν χαρακτηριστικά που την \'τσιτώνουν\', γι\' αυτό ίσως διάλεξε και εσένα σαν σύντροφο, επειδή είχες μια συμπεριφορά με την οποία ήταν εξοικειωμένη! :) (μια υπόθεση κάνω, δεν είναι απαραίτητα έτσι). Έπειτα το πώς φερόμαστε στους γονείς μας (από το ρόλο του παιδιού), δεν είναι απαραίτητα ίδιο με τη συμπεριφορά απέναντι στον σύντροφο (από το ρόλο του ισότιμου ενήλικα μέσα σε ερωτική σχέση).

Πέρα από τις αναλύσεις, το θέμα είναι τι πραγματικά γινόταν μεταξύ σας. Και βλέπεις ότι \'δεν τράβαγε\'. Καταλαβαίνω τι εννοείς, μιας και έχω περάσει παρόμοια κατάσταση και είναι όντως πολύ απογοητευτική και ψυχοφθόρα. Στα διαδικαστικά υπέφερα κι εγώ πολύ, αλλά απλά προσπαθούσα να το βγάλω από το μυαλό μου, γιατί δεν είχε κανένα νόημα: δεν ήταν ότι γκρεμίστηκε κάτι, αλλά ότι κάτι δεν είχε καν χτιστεί σωστά. Φαντάσου ένα σπίτι που μετά από μερικά χρόνια αρχίζει να καταρρέει γιατί εξαρχής υπάρχουν κακοτεχνίες.

Από αυτή την ιστορία το πιο σημαντικό που μπορείς να μάθεις, νομίζω πως είναι να μην παίρνεις αποφάσεις βασισμένος στο συναίσθημα. Το συναίσθημα ομορφαίνει μια σχέση αλλά δεν στεριώνει έναν γάμο. Ασχολήσου τώρα με αυτά που επείγουν, όπως να συμπαρασταθείς στον πατέρα σου. Και όταν μπεις στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού, σκέψου ποιος είσαι, τι θέλεις και γιατί, τι είδους άνθρωπο θέλεις πλάι σου και μπες πάλι στην αναζήτηση!

[maria0315]

http://www.youtube.com/watch?v=MhL1dsdoX58
Αυτο σου το αφιερωνω αν μπορει ενα τραγουδι να σου πει κατι.Να σκευτεσε παντα πως υπαρχουν πολυ χειροτερα πραγαματα που θα μπορουσαν να σου συμβουν.Ενα δικο μου παραδειγμα ειναι με το παιδι μου οτα ηταν 8 μηνων,αρρωστησε πηγαμε στο νοσοκομειο καναμε εξετασεις κ ερχετε ενας γιατρος κ μας λεει το παιδι σας εχει καρκινο στο λαιμο.Οταν σκευτομαι εκεινη την ημερα πραγματικα ανατριχιαζω ηταν ενα σοκ.Καταλαβενω πως ο καθενας ζει το προβλημα του αλλα ειναι μια παριγορια να ξερεις οτι θα μπορουσς να εισαι κ πολυ χειροτερα!!!!Υπομονη.

[Novel]

Ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση... Δεν συζητάω ότι υπάρχουν και πολύ χειρότερα, ειδικά αυτό που ανέφερες καλή μου φίλη είναι κάτι πραγματικά απίστευτα δύσκολο και τραγικό. Εδώ δίπλα μου, μόλις λίγα μέτρα μακριά μου είναι ένας συνάδελφος και πολύ καλός μου φίλος που πριν 3 χρόνια έχασε τη πολυαγαπημένη γυναίκα του από αρρώστια... Τώρα είναι καλά και όρθιος. Απλά τη στιγμή που βιώνουμε τη προσωπική μας κόλαση, τις ενοχές μας, και όταν καμιά φορά η ρημάδα η ζωή τα στέλνει όλα μαζί και ξαφνικά, χάνουμε τον έλεγχο και τον εαυτό μας.
Με κρατάει όρθια μια φράση του πατέρα μου που παρά το προσωπικό του πρόβλημα, με καταλαβαίνει και στέκεται δίπλα μου. \"Η ζωή έχει πολλά γυρίσματα αγόρι μου. Θα έρθουν πάλι τα καλά, γερός να είσαι\".
Ευχαριστώ πολύ όλους για τη συμπαράσταση.

[maria0315]

Να ξερεις πως ολοσ ο κοσμος ζει δυσκολες καταστασεις.Εμενα ηκαταθλιπση που περναω εδω κ καποιους μηνες μου εχει καταστρεψει ολη μου την ζωη.Κοντευω να χωρισω με τον αντρα μου με την υγεια μου δεν παει τιποτα καλα,κ ομως προσπαθω οσο μπορω,γιατι η ελπιδα πεθενει παντα τελευτεα.

[Novel]

Μήπως πρέπει να επισκεφτείς κάποιον ειδικό; Η κατάθλιψη είναι πολύ σοβαρό ζήτημα αλλά αντιμετωπίζεται.

[maria0315]

Εχω παει στον γιατρο εδω κ 4 μηνες κ κανω θεραπεια.Αλλα επηδη ειναι βαριας μορφης καταθλιπση βασανιζωμαι κ βασανιζω κ τους γυρω μου.Παιρνω αρκετα χαπια για να μπορω να ειμαι εστω λιγο καλα.Αλλα τελακι δεν τα πολυ καταφερνω αυτη ειναι η ζωη μου ομως κ δεν μπορω να κανω κατι τωρα για να την αλαξω.
http://www.youtube.com/watch?v=5YXVMCHG-Nk

[Novel]

Συνέχισε τη προσπάθεια και προσπάθησε να είσαι όσο πιο καλά μπορείς με τους ανθρώπους που σε αγαπάνε. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να διώχνουμε αυτούς που είναι κοντά μας από τις άσχημες συμπεριφορές ακόμα και όταν αυτές γίνονται χωρίς να το θέλουμε. Μιλάω και από προσωπική πείρα. Θέλει συνεχή αγώνα για να είμαστε καλά. Εύχομαι τα καλύτερα και να ευχυθώ και εγώ με τη σειρά μου υπομονή και ψυχραιμία.

[panamar]

novel κουραγιο και σε σενα!!

[Θεοφανία]

Νοβελ....μου έχει δημιουργηθεί η αίσθηση πως αν δεν μάθαινες το κακό νέο με την υγεία του πατέρα σου, δεν θα ήσουν τόσο απελπισμένος με τη φυγή της γυναίκας σου. Νιώθω πως βάζεις μπροστά το πρόβλημα του γαμου, ενώ η πραγματική σου απόγνωση είναι στο ανεπανόρθωτο της κατάστασης του πατέρα σου.


Υ.Γ. Καλώς ήρθες :)

[krino]

Originally posted by Novel


Σε κανέναν δεν αξίζει να μένει σε μια προβληματική σχέση και ίσως είναι καλύτερα που έγινε τώρα πριν κάνουμε και παιδί.

αφηνω απο το κειμενο σου,
εκεινο που βλεπω οτι εχει τεραστια σημασια.


Κατα την γνωμη μου πολυ καλα κανατε και το διαλυσατε,
και παρα πολυ καλα που δεν προχωρησατε σε ενα παιδι.
Τιποτα δεν τελειωσε στην ζωη σου φυσικα!


Θα σου προτεινα ομως να ασχοληθεις με τα κομματια του εαυτου σου που θεωρεις προβληματικα, κυριως για σενα και στην συνεχεια για να εχεις μια πιο υγιη σχεση.
Αν το κανεις, να εισαι σιγουρος οτι συντομα θα ξαναστησεις την ζωη σου με πολυ σοβαρες βασεις.