ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ Νο 3 (ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ..... Ή ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ;)

[boubourina]

Originally posted by krino
Οταν ημουν 18 χρονων,
ημουν σε συγκρουσεις με τον πατερα μου.

Μου εκοψε χαρτζηλικι και δεν μου εδινε φραγκο διοτι δεν συνεμορφωθην.....
Μου ειχε πει οτι δεν θα μου περασει.
Σημερα μετα απο 20 βαλε χρονια, ακομα μου περναει.


Εμεινα 6 μηνες καπνιζωντας τρακα και αποτσιγαρα.
Λεφτα για εισιτηριο να παω στη σχολη δεν ειχα.
Ερχομουν απο επαρχια με ωτοστοπ για να δω την μανα μου, οταν οι υπολοιποι ερχοντουσαν με κτελ.
Οταν τελικα εφτασε το καλοκαιρι, αντι να παω διακοπες δουλευα για να βγαλω το χειμωνα.
Πολυ δραματικα ολα αυτα ετσι?
Μονο το κασελακι μου λειπει για να κανω το καιλα.....

Η ουσια ομως ειναι οτι απο τα 18 μου κανω οτι μου κανει κεφι και λογαριασμο δεν εδωσα ποτε σε κανενα.

Ενταξει Καϊλα, αλλα τελικα πως νιωθεις σημερα για αυτο που εγινε στα 18. νιωθεις οτι ηταν δικαιο και καλο; ή νιωθεις αδικια για οτι επρεπε να περασεις;

[krino]

τι να σου πω, ειλικρινα με πιανεις απροετοιμαστο.....
ποτε δεν ειχα σκεφτει αν η ζωη μου φερθηκε αδικα η δικαια.
Γενικα δεν με απασχολησε η συμπεριφορα αλλων πανω μου, μαλλον μου ηταν αδιαφορο.


Ομως σκεπτομενος εξω απο εμενα,
θα ελεγα οτι θα μπορουσα να ειχα μια πιο ευκολη ζωη, αλλωστε πολλα παιδια την ειχαν.
Ομως επειδη για μενα παντα ηταν πρωτα η αξιοπρεπεια μου, εχω τραβηξει παρα μα παρα πολλα.
Ισως απο αυτο εχω σκληρύνει αρκετα, μιας και συντομα τα παντα ηταν θεμα επιβιωσης μερικες φορες και της ιδιας μου της ζωης.
Οταν λοιπον περασεις σε ενα επιπεδο, οτι ναι θελω να ζησω, τα υπολοιπα σου φαινονται μπαμπακοσπορος....

[boubourina]

Originally posted by krino
τι να σου πω, ειλικρινα με πιανεις απροετοιμαστο.....
ποτε δεν ειχα σκεφτει αν η ζωη μου φερθηκε αδικα η δικαια.
Γενικα δεν με απασχολησε η συμπεριφορα αλλων πανω μου, μαλλον μου ηταν αδιαφορο.

σορρυ δεν ηθελα να σε προβληματισω χωρις λογο. Αλλα ειναι πολυ ωραιο το ανοιγμα σου!


Ομως σκεπτομενος εξω απο εμενα,
θα ελεγα οτι θα μπορουσα να ειχα μια πιο ευκολη ζωη, αλλωστε πολλα παιδια την ειχαν.

γι\' αυτο σου λεω ρε συ Κρινο, ενταξει δεν ειναι παιδια μου, ενταξει η ζωη μου σε πολλα σημεια εχει χασει το νοημα της , την αξιοπρεπεια της και τον στοχο της, πιστευω οτι δεν με εχεις για τοσο ηλιθια ωστε να μην το καταλαβαινω.
Αλλα εκει που οι \"οικιοι\" με πληγωσαν καποτε, καπου βρεθηκαν καποιοι και με στηριξαν, αλλιως θα ημουν ή στη φυλακη ή στο ψυχιατρειο με οσα περασα. Και ενας απο αυτους που σταθηκε τοτε διπλα μου ηταν και ο σημερινος συζυγος μου. Εχασε ολη του την περιουσια στην προσπαθεια του να με κρατησει ορθια. Κουτη κινηση, αλλα ιδιαιτερα ρομαντικη, απο τα πραγματα που σε δενουν δια βιου με καποιον, εαν εισαι τυπος που αναγνωριζεις και εκτιμας.

Στο θεμα των παιδιων τωρα, να σου πω οτι οταν τον γνωρισα ηταν ανθρωπος με ιδιαιτερη αυτοπεποιθηση και ισως με οσα περασε διπλα μου, χρεωκοποιες, πληστηριασμους να εχασε την αυτοπεποιθηση του, και αυτο μπορει εν μερη να επανηλθε οικονομικα, αλλα το κενο διαστημα επηρεασε την σχεση του με τα παιδια του.

Ομως επειδη για μενα παντα ηταν πρωτα η αξιοπρεπεια μου, εχω τραβηξει παρα μα παρα πολλα.
Ισως απο αυτο εχω σκληρύνει αρκετα, μιας και συντομα τα παντα ηταν θεμα επιβιωσης μερικες φορες και της ιδιας μου της ζωης.

και εγω σκληρυνα ως προς τις απαιτησεις του εαυτου μου. Αντιθετως ως προς τους γυρω μου που τους βλεπω σε δυσκολες καταστασεις ειμαι ιδιαιτερα ευαισθητη και ευαλωτη.
Στη δικη μου περιπτωση λειτουργησε σαν το χταποδι, που οσο το χτυπας τοσο μαλακωνει.
Δεν απαιτω να περασουν οσα περασα για να μαθουν τη ζωη. Για εμενα ζητημα αξιοπρεπειας ειναι να αναγνωρισω οσα εχει κανει αυτος ο ανθρωπος για μενα και να του τα ανταποδωσω εκει που το χρειαζεται. Εκεινος ηταν δυνατος οικονομικα εγω ημουν δυνατη ψυχικα. Αλληλοσυμπληρωνουμε ο ενας τον αλλο.

Οταν λοιπον περασεις σε ενα επιπεδο, οτι ναι θελω να ζησω, τα υπολοιπα σου φαινονται μπαμπακοσπορος....

Και εγω θελω τα παιδια να περασουν στο σταδιο αυτο το δικο σου, αλλα να μην δυναμωσουν μεσα απο την εγκαταλειψη αλλα μεσα απο τη στηριξη

Βλεπεις που μετα απο 9 μηνες μπορεις να ανακαλυψεις πολλα στοιχεια ακομα για μενα.
Η συζυγος ηταν μια γυναικα που εγκατελειψε αυτον τον γαμο οταν επαψε το χρημα να ρεει.
Εγω δεν ειμαι τετοιος τυπος.

[krino]

το κεφαλαιο συζυγος ειναι μια αλλη ιστορια, ξεχωριστο τοπικ.
Ας μεινουμε στα η στο παιδι.


Δωστης ενα βημα συζητησης και καλεσε την να μιλησετε.
Με ισους ορους ομως και χωρις υποχωρησεις.
Αν βρειτε δρομους αλληλοκατανοησης, δεν θα αλλαξει τιποτα.
ποτε.

[krino]

Οσο για το εγκαταλειψη που λες,
εγω μια χαρα μεγαλωσα.
Φροντιζω τον εαυτο μου απο τα 18 του και προχωραω ετσι μεχρι σημερα.

[boubourina]

Το εστειλα το μνμ στην Γ εχθες το βραδυ.
Δεν μου εχει απαντησει, αλλα δεν περιμενω και απαντηση.

Ο αντρας μου εφυγε σημερα να παει μαζι τους να τους βρει σπιτι.
Ελπιζω να της μιλησει κιολας.
Ευχομαι ολα να πανε καλα

[panamar]

πολυ σωστη κινηση μπουμπουρινα!Ολα καλα θα πανε!!Πιασατε πατο και δεν εχει παρακατω.Αρα μονο την ανοδο περιμενε!!

[boubourina]

Originally posted by panamar
πολυ σωστη κινηση μπουμπουρινα!Ολα καλα θα πανε!!Πιασατε πατο και δεν εχει παρακατω.Αρα μονο την ανοδο περιμενε!!

Το ελπιζω panamar, παντως ειχα αναγκη να κανω αυτη την κινηση, αλλιως δεν θα ησυχαζα.
Πιστευω οτι απο την πλευρα μου εχει την ευκαιρια να επανελθει και να αναθεωρησει.
Φυσικα εαν και εκεινη το θελει. Εαν δεν νιωθει οτι χρειαζεται να τα ξαναβρουμε δεν πειραζει.

της εγραψα:
Γ, λυπαμαι για τα σκληρα λογια που ανταλλαξαμε μεταξυ μας. Εαν το θελεις και εσυ ελα να ξαναβρουμε οσα μεχρι εχθες μας ενωναν και να λυσουμε οσα μας χωριζουν

[panamar]

πολυ γλυκο το μυνημα σου....Στο ειπα και στο ξαναλεω μονο αγαπη υπαρχει στην μεταξυ σας σχεση και η αγαπη στο τελος δικαιωνεται.Εγω θα περιμενα απαντηση παντως....

[boubourina]

Originally posted by panamar
πολυ γλυκο το μυνημα σου....Στο ειπα και στο ξαναλεω μονο αγαπη υπαρχει στην μεταξυ σας σχεση και η αγαπη στο τελος δικαιωνεται.Εγω θα περιμενα απαντηση παντως....

Δεν νιωθω οτι υπαρχει αγαπη αυτη τη στιγμη.
Μονο ανταγωνισμος για το ποια απο τις δυο μας θα ασκησει εξουσια και ποιας απο τις δυο θα περασει το δικο της!

Νιωθω υπευθυνη για την Γ, νιωθω πικρα για οτι ειχαμε και χαθηκε, αλλα ταυτοχρονα νιωθω και κενο μεσα μου για εκεινη.

Μεσα σε ολα αυτα ομως νιωθω ακομα την δυναμη και τη διαθεση να τα ξαναβρουμε, ισως ξαναβρουμε και την αγαπη, ποιος ξερει.

Παντως πρεπει να ειμαι και ειλικρινης μαζι σας και με τον εαυτο μου.
Αγαπη δεν νιωθω, η αγαπη εδωσε τη θεση της στην αγανακτηση, στην κουραση, στο θυμο, και στην λυπη.

[panamar]

αυτο συνεβει τωρα......ανεκαθεν ετσι αισθανοσουν?

[narnia]

Αγάπη ...
Είναι δύσκολη λέξη, όπως κι η αλήθεια. Προτιμώ την αλήθεια κι ας μην είναι αγάπη.
Πως να αγαπήσεις μονόπλευρα και γιατί να αγαπήσεις αν δεν το έχεις ανάγκη. Αλλά λίγες σταγόνες αγάπης έχεις νιώσει. Αλλιώς πως τα κάνεις όλα αυτά; Από ενοχή; Νομίζω έχεις ξεπεράσει αυτό το στάδιο. Αγάπη προς τον πατέρα τους και κατ\'επέκταση όσων έχει δημιουργήσει- φέρει στον κόσμο;

[boubourina]

Originally posted by panamar
αυτο συνεβει τωρα......ανεκαθεν ετσι αισθανοσουν?

και βεβαια ειναι το πως νιωθω τωρα!!!
Ειπα: δεν νιωθω αγαπη αυτη τη στιγμη.

Εαν δεν ενιωθα αγαπη και πριν δεν θα μπορουσα να κανω τπτ για αυτα τα παιδια 5 χρονια.

[boubourina]

Originally posted by boubourina

Κρινο θελω να καταλαβεις πως την πρωτη μερα που πηγα στο σπιτι εκεινο με τα δυο παιδια, δεν τα αγαπουσα.
Η πρωτη αισθηση εντυπωση ηταν μια συμπαθεια και μια συμπονια ισως και μια ενοχη για δυο παιδια που βρεθηκαν μπλεγμενα σε ενα διαζυγιο για τα οποια δεν ειχαν καμμια επιλογη και βρεθηκαν στη μεση των χωρισμενων γονιων και των επιλογων τους. Η μαμα τους ειχε ηδη φυγει και τους ειχε πει οτι αναμεσα σε εκεινα και τον φιλο της, ειχε διαλεξει τον φιλο της.

Αγαπη............
η αγαπη προς 2 παιδια δεν ειναι σαν τον κεραυνοβολο ερωτα που ερχεται ξαφνικα.

Η αγαπη αυτη ηρθε με τον χρονο, με την καθε μερα που μας εδενε, με τα πραγματα που μας εδεναν, με το να ερθουν να καθησουν διπλα μου στον καναπε, να τα παω σε ενα γιατρο σε ενα παιδικο παρτυ, να παω στο σχολειο να ρωτησω, να μου πουν το μαθημα απ\'εξω να παρεις σερβιετες για την πρωτη περιοδο. Να τα μαλωσει ο μπαμπας και να τα παρηγορησω, να πανε στον πρωτο τους χορο, να περασουμε την πρωτη τους ερωτικη απογοητευση, να παμε για πρωτη φορα στο γυναικολογο, να φτιαξουμε μαζι το πρωτο κεικ...............

Μετα ερχεται η αγαπη.......... και ειναι αγαπη Κρινο, και σου ερχεται και δενεται μεσα σου χωρις να το καταλαβεις χωρις να το θελεις χωρις να το εχεις επιδιωξει.
Και αυτη η αγαπη σου δινει δικαιωματα, να παρεμβαινεις και να απαιτεις.

Οτι και να μου λετε αυτο υπαρχει γιατι δημιουργηθηκε.
Και τωρα χαλασε, και ναι ασχολουμαι με αυτο το θεμα επι 9 μηνες γιατι δεν μπορω να καταλαβω πως γινεται οικογενεια μου να ειναι μονο ο αντρας μου και το μωρο και οχι τα 2 μεγαλα παιδια.
Δεν χρειαζεται να τα λεω παιδια μου και δεν χρειαζεται να με λενε μανα, απλα υπαρχει ή υπηρχε δεν ξερω πια. Και θα με στενοχωρει γιατι η διαφορα με μια πραγματικη μανα ειναι οτι τωρα θα απαιτουσε απο την κορη να τσακιστει και γυρισει πισω στο σπιτι, ενω εγω ουτε τηλεφωνο δεν μπορω να την παρω.

Ετσι εχει η κατασταση και πειτε με ρομαντικη αλλα ετσι νιωθω.

Panamar, και αυτο το κομματι που γραφω πιο πανω υπαρχει μεσα μου, αλλα αυτη τη στιγμη δεν το νιωθω, νιωθω απογοητευση.

[krino]

συγνωμη μπου,
αλλα δεν ειμαι σε θεση να γραψω τιποτα.
Ειχα καποιες σκεψεις πριν,
αλλα εχω αρχισει και γινομαι εκτος εαυτου με αυτη την αρρωστια που κουβαλαμε εδω μεσα.