Ελλειψη κινήτρων και χαρά ζωης

[girl1988]

Καλημέρα σας,
Πώς νιώθετε με τη φαρμακευτική αγωγή σας; εγώ παίρνω aloperidin των 12.5mg και νιώθω ότι δεν εχω κίνητρα. Μου άρεσε να γράφω και να διαβάζω. Πλέον δεν κάνω σχεδόν τίποτα.
Φταίνε τα χάπια; Με έχουν σώσει βέβαια, από τα θετικά συμπτώματα (στα 10 και στα 5mg είχα υποτροπή).
Επίσης, χάνω κιλά χωρίς μεγάλη προσπάθεια και δεν έχω άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες, εκτός από την έλλειψη κινήτρων και ένα βαρύ αίσθημα στο στήθος και στο κεφάλι (σαν νέφος στο κεφάλι).

[axl100]

Aloperidin blocks postsynaptic dopamine D1 and D2 receptors in the mesolimbic system and decreases the release of hypothalamic and hypophyseal hormones.

Ακριβως αυτο πρεπει να κανει.

[girl1988]

Ναι. Θα το συζητήσω με το γιατρό. Παίρνει κανένας άλλος αλοπεριντιν και να εχει τα ιδια θεματα; διάβασα σε ποντίκια όταν το δίνουν γίνονται βραδυκίνητα.

[ypomoni2]

Σε ζηλευω στα κιλα.. εγω εχω γινει βοδι... :P
Επερνα παλιοτερα αλοπερντιν 5μγ νομιζω... μετα απο πειραματα που δεν με επιανε αλλο καταληξαμε στο λεπονεξ..

[girl1988]

Καλα μη νομίζεις. Έχω πολλά να χάσω. Ειχα βάλει πολλά κιλά με το ζυπρεξα. Και την εγκυμοσύνη. Οποτε εχω περιθώριο

[psycous]

και εγω εχω ελλειψη κινητρων δεν κανω τιποτα στο σπιτι και με εχουν πιασει παρανοικες σκεψεις και αυτοκτονικες τασεις.μπορει να μου στειλει μυνημα ασχετος πιθανος απατεωνας στο φεισμπουκ και να το εκλαβω οτι θελει να με βλαψει εχω αγχος αυπνιες παρανοικες σκεψεις χαμηλη διαθεση περα απο καποιες αναλαμπες χαρας σε ενα ευχαριστο συμβαν.δεν αυτοκτονω γιατι ξερω οτι ειναι κολασιμο απο την μια εχω απογοητευτει και απο την αλλη θελω να ζησω τα βλεπω ολα μαυρα οτι ολοι ειναι κακοι θελουν το κακο μου.δεν θα εγραφα εδω αλλα πλεον βλεπω τον γιατρο μου μια φορα το εξαμηνο γιατι ειναι γιατρος δημοσιου σε νοσοκομειο και ετσι εχω την αναγκη να γραψω αν και θα το μετανιωσω μετα γιατι ειναι δημοσια αυτα που γραφω και θα τα δουν στον αιωνα των αιωνων οσοι μπαινουν στο σαιτ για να αναζητησουν πληροφοριες για ψυχικα θεματα ειτε για τους ιδιους ειτε για συγγενεις τους.απο 20 χρονων επαθα ψυχωτικο επεισοδιο με ολα τα συμπτωματα.εχω κλεισει 16 χρονια παθησης και πλεον ειμαι απελπισμενος ουτε τα φαρμακα με βοηθανε πλεον.εχω απελπιστει με αυτην την κολοασθενεια το οτι οπτικα που με βλεπει καποιος νομιζει οτι ειμαι καλα η επειδη βαζω μια φωτο στα σοσιαλ μιντια οτι περναω καλα ειμαι πολυ δυστιχισμενος.

πιστευω στον Θεο αλλα πλεον κουραστηκα να βλεπω καθε φορα απειλη οτι θα με βλαψουν οτι θα μου κανουν κακο γενικοτερα ειναι πολυ ασχημο συναισθημα να το εχεις σχεδον καθε ημερα εδω και 7 χρονια το ειχα παλιοτερα πηρα ενα φαρμακο το risperdal μου ειχε φυγει με το ψυχωτικο επεισοδιο και ημουν σταθερος απο το 2012 μεχρι το 2017 γιατι το 2009 που αρρωστησα εκανα τρια χρονια να βρω τον εαυτο μου τον βρηκα το 2012 μετα απο 2 με τρια χρονια εχασα τον πατερα μου που ηταν μεγαλο στηριγμα και αυξηθηκε το αγχος αρκετα γιατι ανελαβα αρκετες ευθυνες που δεν ειχα πριν και το 2017 με εβαλε ο πειρασμος επηρεασμενος και απο αυτο το σαιτ να πω στην ψυχιατρο μου τοτε να μου το αλλαξει το risperdal σε abilify γιατι ελεγαν ολοι εδω μεσα οτι ειναι καλο και δεν βαζει κιλα και επαθα υποτροπη οχι τοσο μεγαλη για να μπω νοσοκομειο αλλα αρκετη γιατι οταν ξαναγυρισα στο risperdal γιατι το abilify δεν μου εκανε τιποτα σαν να εχασε την δραση και την δραστικοτητα και απο τοτε ακαταπαυστα εχω την φοβια οτι θα με βλαψουν και θα με σκοτωσουν ακομα και εδω οταν εγραφα με αλλα προφιλ αλλαζα καποια πραγματα για να μην προδωσω την ταυτοτητα μου και με ανακαλυψουν απο το 2017 κατα διαστηματα απο το 2018 μεχρι το 2023 ειχα nonstop συνδρομο καταδιωξης και παρακολουθησης μετα προσθεσα και αλλο φαρμακο το σολιαν μου εφυγε η ιδεα και περσι το καλοκαιρι με επιασα για καποιο διαστημα και τωρα εδω και 2 μηνες το εχω παλι τις περισσοτερες ωρες της ημερας.

πραγματικα ζω ενα εφιαλτη ενω λειτουργικα ειμαι καλα οδηγαω παω ταξιδια χωρις ιδιαιτερη δυσκολια αυτη η φοβια δεν λεει να φυγει καθε ημερα νιωθω οτι την επομενη ημερα θα ειμαι στο ταφο απο χερι αλλου η οτι θα με πατησουν με το αυτοκινητο επιτηδες ενω περπαταω η θα μου αυξησουν τη ακτινοβολια στο κινητο το κρατος για να με κανει να παθω καρκινο και να πεθανω λογω του ψυχολογικου προβληματος οτι και καλα ειμαι αχρηστος η οτι οι παθολογοι θα με αφησουν να πεθανω αν μου προκυψει καποιο προβλημα υγειας παθολογικο γιατι θα δουν απο τον αμκα μου την ψυχωση που εχω οποτε θα με θεωρησουν αχρηστο ατομο για να ζω. με κατακυριευουν αρνητικες σκεψεις πιθανης εξοντωσης μου και προωρου τελους της ζωης μου.δεν μου αρεσει να με λενε χεστη αν καταλαβαινει ο αλλος οτι εχω φοβιες για την ζωη μου ας ζησουν 24 ωρες με την δικη μου παθηση και να εχουν βιωσει ενα οξυ ψυχωτικο επεισοδιο και ας μιλησουν μετα αν ειμαι χεστης.δεν εχω πλεον εμπιστοσυνη σε κανεναν τους βλεπω οτι ειναι ολοι εναντιον μου με στοχο την εξοντωση μου.


δεν μου αρεσει να γραφω δημοσια πραγματα που με απασχολουνε ισως αν εβλεπα εναν καλο ψυχολογο να μην χρειαζοταν να γραφω εδω μεσα που μπορει να τα δει οποιοσδηποτε αλλα πλεον σε οσους ψυχολογους ειχα παει στο παρελθον η ειναι αδιαφοροι και απλα σε ακουνε η σε προσβαλουν και απο πανω μου ετυχε καποιες φορες δεν θα ηθελα να επεκταθω στα περιστατικα περισσοτερο αλλα πλεον κουραστηκα και ενω φοβαμαι να πεθανω φοβομενος οτι δεν ειμαι ετοιμος να παω στον παραδεισο λογω σαν ανθρωπος και εγω πεφτω σε καποιες αμαρτιες θεωρουμενος αν εχω παραπανω χρονο ζωης στην γη προετοιμασω καλυτερα την απολογια μου στον Θεο στην μεταθανατον ζωη γιατι ηδη χωρις να θελω να υπερηφανευτω εχω βελτιωσει καποια πραγματα που εκανα στο παρελθον και δεν τα κανω τωρα και θεωρω οτι αν εχω και αλλο χρονο θα βελτιωσω και τα υπολοιπα.ατιμη η σχιζοφρενεια την μια στιγμη μπορει να εισαι καλα και την αλλη στιγμη μπορεις να βασανιζεσαι αδυσωπητα διχως ελεος και ολη λογικη σου εξαρταται απο ενα χημικο χαπι η περισσοτερα χαπια που αυτα ανθρωποι τα εφτιαξαν που αν εκτεθουν στον ηλιο δεν εχουν την ιδια δραστικοτητα η μπορει απο λαθος εργαζομενων στα εργοστασια που φτιαχνουν τα αντιψυχωτικα να μη ν φτιαξουν καλα τα χαπια με αποτελεσμα ο ασθενης να θεωρειται οτι παιρνει placebo η η δραστικοτητα να ειναι λιγοτερη δραστικοτερη απο αυτη που δειχνουν τα milligram στο κουτι. γιατι εργαζομενοι ειναι και αυτοι και μπορει λογω φορτου εργασιας να μην φτιαξουν καλα τα αντιψυχωτικα με δυσμενεις επιπτωσεις για εμας τους ασθενεις γιατι ολη η λογικη μας εξαρταται απο αυτη την χημεια

[girl1988]

Καλημέρα σου! Εμένα πιο πολυ για φοβια θανάτου μου κάνει αυτο! Σαν ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή! Αν βρεις κανέναν ψυχολογο καλα θα κανεις να μιλήσεις μαζί του! Εφοσον οδηγός και ταξιδεύεις, εισαι σε καλη κατασταση! Δες μήπως θελεις καμία προσαρμογή στην αγωγή σου. Αν και η φοβία του θανάτου ειναι πάνω κατω κοινή σε όλους, εσύ την εχεις πολυ έντονα και σε καταβάλλει. Συζήτα το με έναν καλό ψυχολογο. Και μη φοβάσαι τοσο. Ό,τι είναι γραφτό να γίνει, θα γίνει. Απο τη στιγμή που πιστεύεις στο Θεό, όπως κι εγώ, δεν πρεπει να φοβάσαι τόσο πολύ το θάνατο.

[pause]

Καλημέρα..
Psychous σε καταλαβαίνω εν μέρει.. Εγώ δεν έχω αυτήν την αίσθηση καταδίωξης.. Ότι δηλ. θέλουν ίσως να με βγάλουν απ' τη μέση επειδή δεν κάνω τίποτα..
Αλλά κι εγώ όπως κι εσύ έχω περάσει οξύ ψυχωσικό επεισόδιο.. Δεν έχω σχιζοφρένεια.. Η διάγνωσή μου είναι σχιζοσυναισθηματική διαταραχή..
Αλλά κι εγώ βασανίζομαι απ' τα 18 μου.. Και τώρα είμαι 37..
Κι εγώ έχω τη σκέψη ότι επειδή είναι δημόσια αυτά που γράφουμε ότι μπορεί ο καθένας να μας διαβάσει και κατά κάποιο τρόπο εκτιθέμεθα..
Αλλά ο λόγος που γράφω είναι μπας και σου δώσω κουράγιο και πάρω κι εγώ κουράγιο μιας και δεν είσαι ο μόνος που ταλαιπωρείται πολλά χρόνια..
Κι εγώ σχεδόν κάθε μέρα σκέφτομαι ότι θέλω να φύγω απ' τη ζωή.. Και κλαίω πολύ.. Όχι κάθε μέρα.. Αλλά πχ χθες έκλαιγα όλη μέρα σχεδόν και σήμερα το πρωί πάλι το ίδιο μέχρι στιγμής..
Όμως δεν θα αυτοκτονήσω ποτέ.. Εξαιτίας του λόγου που λες κι εσύ ότι είναι κολάσιμη αμαρτία..

Πρέπει να προσπαθήσουμε να βγούμε από όλο αυτό..
Ίσως μας βοηθήσει η εκκλησία.. Αν κι εγώ πολλές φορές όταν πηγαίνω εκκλησία μετά με πιάνει πιο μεγάλη αντίδραση για τη ζωή..

Επίσης δεν οδηγώ... Και δεν δουλεύω.. Γενικά δεν είμαι λειτουργική όπως θα έπρεπε..

Girl1988 κι εγώ ήμουν άνθρωπος που διάβαζε και έγραφε.. Τώρα ύστερα από όλα αυτά που έχω περάσει και τόσες υποτροπές δεν μπορώ να κάνω τίποτα απ' τα δύο..
Τελευταία προσπαθώ να διαβάσω για τη σχολή που είχα περάσει παλιά.. Αλλά αισθάνομαι πως δεν με βοηθάει το μυαλό μου πλέον..
Και όταν είπα σε έναν φίλο χθες ότι το μυαλό μου είναι άδειο, ήταν σαν να με κοίταξε ειρωνικά και γέλασε κιόλας που το είπα..
Εντάξει δεν είμαι σε μεγάλο βαθμό με άδειο μυαλό αλλά συγκριτικά με το πώς ήμουν πριν αρρωστήσω, το ότι δεν μπορώ να τελειώσω μια σχολή 20 χρόνια τώρα και έχω περάσει πολύ λίγα μαθήματα, κάτι λέει..

Και σίγουρα με στενοχωρεί που δεν διαβάζω και δεν γράφω..
Το διάβασμα με γέμιζε και με έβγαζε από την θλιβερή πραγματικότητα..
Και το γράψιμο ήταν μια εκτόνωση για μένα.. (Παλιά έγραφα ημερολόγιο και πιο μετά κείμενα εν είδει ποιημάτων)..

Τώρα που δεν τα κάνω αυτά, αισθάνομαι μισή, σαν κάτι να μου λείπει..

Και γενικά έχω κουραστεί με τον εαυτό μου.. Αλλά και με τους ανθρώπους..
Γιατί όταν δεν ασχολείσαι με τίποτα, είτε διάβασμα, είτε γράψιμο, είτε κάποια τέχνη είτε δουλειά τέλος πάντων, το μυαλό όλο θα γυρίζει σε αρνητικές σκέψεις..

[girl1988]

Εγώ που εχω και ενα παιδι 2 ετων, πρεπει να ειμαι συνεχεια παρούσα. Ευτυχώς δεν εχω υπνηλια πλέον και ευτυχώς βοηθάει παρα πολυ η μητέρα μου. Τι να πω παιδια.. δύσκολες καταστάσεις. Ούτε εργάζομαι ούτε εχω χόμπι. Κάποτε έγραφα πολύ βαθυστόχαστα κείμενα. Πλέον δεν έχω τόσο βαθιά σκέψη. Με βοηθάει πολύ βέβαια, και η ψυχολόγος μου και ο γιατρός μου.. Μακάρι να βρεθεί κάποια θεραπεία, κάποια στιγμή.. καλό κουράγιο εύχομαι.