EΠΙΛΟΧΕΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ή άλλης μορφής ?

[elmargio]

Kαλησπέρα σε όλους . Είμαι καινούριο μέλος και θα ήθελα να εκθέσω το πρόβλημα που με απασχολεί . Είμαι παντρεμένη και έχω ένα παιδάκι 4 χρονών που λατρεύω και έναν σύζυγο που λατρεύω επίσης. Το παιδί μου το έφερα στον κόσμο με πάρα πολύ δυσκολία και πολλά προβλήματα . Τελικά όλα πήγαν κατ΄ευχήν ξεπεράστηκαν και είμασταν μια χαρά.
Πριν ενάμιση περίπου χρόνο μένω έγκυος στο δεύτερο μωρό μου και το χάνω στις αρχές του 6ου μήνα . Παρόλο που ξέραμε ότι υπήρχε αυτή η πιθανότητα της απώλειας , λόγο του ότι τα είχαμε καταφέρει με το πρώτο μας κόπηκαν τα πόδια. Πέρασα πολύ δύσκολα μέχρι να ανακάμψω ψυχολογικά και πάνω που είχα αρχίσει να το ξεπερνάω ξαναμένω έγκυος . Κάτι που δεν το είχαμε προγραμματίσει διότι δεν ήμουν ακόμα έτοιμη . Με συγκρατημένη λόγω του ιστορικού μου αισιοδοξία , προσπαθούσα να σκέφτομαι πάντα θετικά και ότι αυτή τη φορά όλα θα πήγαιναν καλά.
Δυστυχώς και αυτή η εγκυμοσύνη δεν είχε αίσιο τέλος . Απο την δεύτερη αυτή απώλεια έχουν περάσει δύο μήνες.
Οι αρχικές μου αντιδράσεις δεν ήταν όπως αυτές πέρισυ . Φαινομενικά ήμουν πιο ψύχραιμη προσπαθούσα να δώ το όλο θέμα απο μια άλλη άποψη , γενικότερα προσπαθουσα να μην βαρύνω τους άλλους δίπλα μου .
Ενώ πέρισυ έκλαιγα σχεδόν για 6 μήνες καθημερινά , τώρα το απέφευγα δεν ήθελα να με βλέπουν οι άλλοι .
Το αποτέλεσμα είναι ότι με το που γύρισα στα καθήκοντα μου, δουλειά κλπ , άρχισα να έρχομαι αντιμέτωπη με κρίσεις πανικού , με φοβίες , με ξεσπάσματα νεύρων και κακές απαίσιες σκέψεις για μένα ή την οικογενειά μου .
Εχω κλειστεί στον εαυτό μου , χαμογελάω με το ζόρι , δεν ευχαριστιέμαι το παιδί μου , πολλές φορές του φωνάζω , στα καλά καθούμενα σκέφτομαι πράγματα που δεν τα χωράει ο νους μου ΄, πραγματικά έχω απελπιστεί .
Πιστεύεται ότι είναι επιλόχεια κατάθλιψη και θα περάσει ? Εχω κανονίσει ήδη να πάω να μιλήσω με έναν ειδικό αλλά το ραντεβου αργεί . Να σημειώσω ότι ο συζυγός μου ταξιδεύει και λείπει συνέχεια λόγο εργασίας και όλα αυτά τα περνάω εντελώς μόνη , γονείς , αδέρφια και αυτά μακριά .
Αυτό που θέλω είναι να σταματήσουν οι κακές σκέψεις και ειδικά σε σχέση με το παιδί μου ! Φοβάμαι !
Με συγχωρείται για το μεγάλο ποστ είχα τόσο ανάγκη να μιλήσω !

[Θεοφανία]

Ελ...δεν είμαι ειδικός, αλλά από μόνη της η ιστορία σου δημιουργεί μια θλίψη. Γιατί πρέπει να είναι επιλόχεια κατάλθιψη και να μην είναι η απλή πραγματικότητα. Μια γυναίκα που έχασε δυο παιδιά τα οποία ήθελε να φέρει στον κόσμο.
Θεωρώ πως είναι πολύ φυσιολογικό να είσαι έτσι και απ την άλλη σε βρίσκω αρκετά δυνατή, ώστε να είσαι και λειτουργική.
Μπράβο σου που πήρες την απόφαση να πας σε έναν ειδικό, σίγουρα θα σε στηρίξει και θα σε βοηθήσει πολύ.
Καλό κούράγιο σου εύχομαι...

[narnia]

Originally posted by elmargio
Φαινομενικά ήμουν πιο ψύχραιμη προσπαθούσα να δώ το όλο θέμα απο μια άλλη άποψη , γενικότερα προσπαθουσα να μην βαρύνω τους άλλους δίπλα μου .

Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα περισσότερο αν θες κατάθλιψη.
Λίγο με το παιδάκι με στενοχωρείς που ξεσπάς. Κάνε την αρχή από εκεί. Μη στο παιδί. Όλα θα πάνε καλά, η επίσκεψη στο γιατρό γιατί αργεί; Χρειάζεσαι στήριξη έιμαστε εδώ για ό,τι θες να μοιραστείς.

[giota]

Σίγουρα ο καθένας το βιώνει διαφορετικά.Το ότι δεν εκτονώθηκες κράτησε μέσα σου την απαγοήτευση πιστεύω ότι έχουν μαζευτεί πολλά νεύρα οι ορμόνες σου είναι ανω κάτω και σίγοτρα παίζει ρόλο η απουσία του συζύγου σου.Μιλάω σαν γυναίκα ναυτικού που γέννησα μόνη μου την κόρη μου ενώ όλες είχαν δίπλα τον άνδρα τους.Νομίζω χρειάζεσαι ηρεμία αλλαγή παραστάσεων και ψυχολογική υποστήριξη.να σκέπτεσαι ότι έχεις κάνει το παιδάκι σου κάτι που άλλες παρόλο τις προσπάθειες δεν τα καταφέρνουν και γιατί όχι μετά απο κάποιο διάστημα εαν ηλικιακά έχεις περιθώρια να κάνεις μια επι πλέον προσπάθεια.Ο γυναικολόγος θα πρέπει να σου πεί για τον λόγο που αποβάλλεις.Σου εύχομαι το καλύτερο κοίτα στα μάτια το αγγελούδι σου και σκέψου πόσο τυχερή είσαι που το έχεις

[elmargio]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας να είστε καλά .

Originally posted by narnia

Λίγο με το παιδάκι με στενοχωρείς που ξεσπάς. Κάνε την αρχή από εκεί. Μη στο παιδί. Όλα θα πάνε καλά, η επίσκεψη στο γιατρό γιατί αργεί; Χρειάζεσαι στήριξη έιμαστε εδώ για ό,τι θες να μοιραστείς.

narnia μου αυτό είναι που με προβληματίζει πολύ και μένα γιατί έχω τρομερές μεταπτώσεις στην ψυχολογία μου . Εκεί που τον έχω αγκαλιά και τον φιλάω μπορεί να κάνει κάτι μια σκανδαλιά σαν παιδάκι και να χάσω την υπομονή μου . Προς Θεού μην σκεφτεί κανείς ότι κακοποιώ το παιδί μου , αλλά ναι μπορεί να του φωνάξω ενώ δεν πρέπει . Και εκεί τρελλαίνομαι ! Με πνίγουν οι τύψεις ! Αισθάνομαι ανάξια σαν μάνα και ότι δίκαια μου συνέβει ότι μου συνέβη !

Το ραντεβού με τον ειδικό αργεί γιατι δυστυχώς τότε υπήρχε ώρα που να με εξυπηρετεί .
Αυτές οι γραμμές τηλεφωνικής ψυχολογικής υποστήριξης νομίζετε ότι θα μπορούσαν να με βοηθήσουν ?

[giota]

Είναι κάτι φυσιολογικό θυμάμαι με δυο μωρά να κλαινε να μην κοιμούνται είχαν γίνει τα νεύρα μου κορδελίτσες.Ειδικά ο γιός μου που ήταν πολύ ζωηρός και γκρινιάρης ερχόταν στιγμές που τσίριζα τον είχα δείρει και αυτό είναι κάτι που δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου γιατί δεν το έκανα μια φορά.Οταν κοιμόταν το παιδί πήγαινα και το χαϊδευα έκλαιγα απο τις τύψεις αισθανομουν ανάξια μάνα αλλά πιστεύω ότι έχεις φορτιστεί πάρα πολύ.Χρειάζεσαι να ηρεμήσεις ψυχολογικά να ξεκουραστείς γιατί πέρασες δυο δύσκολες περιπέτειες.Οσο για το αν σου άξιζε αυτό μην το ξαναπείς είναι κάτι που όλες το έχουμε πεί αλλά δεν ισχύει.Ακόμη πιστεύω ότι θα μπορούσα να είχα προσπαθήσει περισσότερο αν και ξέρω ότι είχα υπερβεί τις δυνάμεις μου.

[agkat]

από αυτά που αναφέρεις ίσως να περνάς μία κατάσταση κατάθλιψης (βάλε ερωτηματικό όμως γιατί δεν μας λες και για το παρελθόν), ίσως (και το πιο πιθανό) κάποιο μετατραυματικό stress.
αυτό όμως που περνάς ΔΕΝ είναι επιλόχεια κατάθλιψη.
έχεις κάνει κάτι για αυτό? (ραντεβού με κάποιο ψυχολόγο?)

[RainAndWind]

Πιστεύω πως περνάς μία περίοδο πένθους για τη ματαίωση δύο αλλεπάλληλων εγκυμοσύνων.Bρίσκω φυσικό να αισθάνεσαι θλίψη,αλλά συνυπάρχουν και ενοχές.Οι εκφράσεις που χρησιμοποίησες\"αισθάνομαι ανάξια σαν μάνα\"και \"δίκαια μου συνέβη ό,τι μου συνέβη\"με προβλημάτισαν.Έκανες και πριν τις αποβολές τέτοιες αυστηρές κρίσεις για τον εαυτό σου;

Γιατί είσαι ανάξια μάνα;Eπειδή φωνάζεις κάποιες φορές στο παιδί;Πιθανότατα υπερβάλλεις.Κάθε γονιός μπορεί κάποιες φορές να φωνάξει άδικα,αυτό δεν τον κάνει άχρηστο γονιό,ούτε κι εσύ να βάζεις ταμπέλες ενοχοποίησης στον εαυτό σου.Δεν έφταιγες εσύ που απέβαλες,ούτε ήταν κάποια θεία τιμωρία.Αυτά συμβαίνουν και να το δεις τόσο απλά.

Βρίσκεσαι σε φάση προσαρμογής μετά την αποβολή,δώσε χώρο στη θλίψη σου να εκφραστεί χωρίς τον συνεχή φόβο πως θα σε κρίνουν οι γύρω σου.Να κρίνουν τι;Μία φυσιολογική συναισθηματική διαδικασία;Εσύ το βιώνεις,δε σε αφορά η κρίση των άλλων,αλλά να το ξεπεράσεις και να ανταπεξέλθεις όσο καλύτερα μπορείς.

Πολύ εποικοδομητική βρίσκω την απόφασή σου να λάβεις βοήθεια από έναν ψυχολόγο.Θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τα συναισθήματα ματαίωσης,θλίψης και ενοχών,να τα βάλεις στο σωστό τους μέγεθος και τελικά,να τα αποβάλλεις.

Προσπάθησε να βρεις λίγο χρόνο για σένα,να σε χαιδέψεις λιγάκι,αν υπάρχει κάποιος να σου κρατήσει για μια δυο ώρες το παιδί,να βγεις για ένα σινεμά,μία βολτίτσα με μία φίλη σου,ένα καφεδάκι,να αλλάξεις παραστάσεις και να αρχίσεις ξανά να κάνεις θετικότερες σκέψεις.

Απενοχοποιήσου!Άνθρωπος είσαι,μην σε πυροβολείς.

[elmargio]

agkat σχετικά με το παρελθόν δεν υπήρξε ποτέ κάτι που να με προβληματίσει έτσι δεν έχω κάποιο ιστορικό αν αυτό εννοείς. Το μόνο ότι απο την φύση μου είμαι πολυ ευαίσθητο άτομο , μερικές φορές υπερβολικά !
Ραντεβου με ειδικό έχω κλείσει απλά όπως είπα και παραπάνω είναι σε περιπου δυο εβδομάδες και γι΄αυτό προσπαθώ να βρω μια άκρη μόνη μου . Μου λες λοιπόν ότι δεν είναι επιλόχειο έτσι ? Αυτό προσπαθώ να καταλάβω , τι ακριβώς είναι !

RainAndWind όχι η κρίση για τον εαυτό μου δεν ήταν έτσι αυστηρή απο πάντα . Επειδή όμως οι λόγοι των απωλειών είναι γνωστοί και ωφείλονται σε λάθη του παρελθόντος τα οποία έγιναν εν μέρη εν αγνοία μου και δυστυχώς είναι μη θεραπεύσιμα άλλα θα έπρεπε να είχαν προληφθεί , ίσως αυτό να με κάνει να κρίνω έτσι τον εαυτό μου .

Το κακό είναι ότι δυστυχώς δεν έχω κοντά μου ανθρώπους οι οποίοι θα με βοηθούσαν να ξεκουραστώ.

[panamar]

δεν ειμαστε γιατροι για να σου πουμε αλλα φιλοι για να σε ακουσουμε......πρεπει να δεις γιατρο γλυκια μου!!Μακαρι να μπορουσα να σε βοηθησω και στο πραχτικο κομματι.