ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΩΡΙΜΟ-ΜΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ

[lifertil85]

Καλημέρα σας.
Γράφω για να να διηγηθώ την εμπειρία μου και να διαβάσω τα σχόλια σας είτε ενθαρρυντικά είτε όχι. Άλλωστε όποιο πρόβλημα να έχει ο άνθρωπος το περνάει μόνος του ακόμα και αν έχει την υποστήριξη απο φίλους, συγγενείς κλπ.
Είχα μια σχέση έναν χρόνο με έναν συνομίλικό μου. Είμαστε οικογενειακοί φίλοι χρόνια χωρίς ποτέ να υπήρχε ερωτικό ενδιαφέρον μέχρι που πέρυσι μετά από χρόνια μας βγήκε. Η σχέση ξεκίνησε από απόσταση αλλά συνειδητοποιημένοι από την αρχή πως αν θα θέλαμε να την εκμηδενίσουμε θα έπρεπε εγώ να κάνω το βήμα και να πάω στην πόλη που έμενε. Αυτό δεν ήταν εμπόδιο καθώς και εγώ χρόνια σκεφτόμουν να φύγω από την Αθήνα.
Όλα ήταν πολύ ωραία, ερωτευτήκαμε, κάτι που είχα εγώ να νιώσω πολλά χρόνια, ήμουν ήρεμη, χαρούμενη και τα θέλω μας και η φάση μας ήταν ίδια. Με τον καιρό και ενώ πήγα στην πόλη του για τις γιορτές των Χριστουγέννων, αποφασίσαμε να ψάξω ενεργά επαγγελματικές ευκαιρίες στην πολή του στην επαρχία. Πράγματι βρέθηκε κάτι που θα μπορούσα να ξεκινήσω μιας και δεν είχα κύκλο εκεί. Του είπα να είναι σίγουρος για την απόφασή του, για εμένα θα ήταν απόφαση ζωής με την έννοια ότι δεν θα ακολουθούσα έναν απλό γκόμενο αλλά έναν άνθρωπο που θέλω να επενδύσω συναισθηματικά και να δεθώ ουσιαστικά. Είμαι 40 ετών. Μου είπε οτι και για εκείνον ήταν το ίδιο.
Για καλή μου τύχη όταν πήγα να παραιτηθω από την δουλειά μου, μου πρότειναν τηλεργασία με αλλαγή σύμβασης. Ένιωθα πως όλα ήταν ευνοικά και πως η ζωή μου έδειχνε οτι η απόφαση μου ήταν σωστή. Πήγα με πολλά όνειρα τα οποία από την τέταρτη ημέρα της κοινής μας ζωής άρχισαν να γκρεμίζοντια καθώς στον πρώτο καυγά τέταρτη ημέρα μου ζήτησε να φύγω από το σπίτι.
Έμεινα 6 μήνες εκει γιατί ασχολείται με τον τουρισμό και έμενε σε ξενοδοχείο σε άλλο μέρος, πράγμα το οποίο το ήξερα από την αρχή αλλά δεν με πείραζε η μοναξιά. Η σχέση ήταν προτεραιότητα και για αυτό πήγα ακόμα και αν ήξερα ότι το καλοκαίρι θα είμαι μόνη μου. Προσπαθούσα να βρω πράγματα να κάνω να περνάει η μερα, να κοινονικοποιηθώ μιας και ειμαι απο την φυση μου ανεξαρτητη. Υπήρχαν καυγάδες τις δύο πρώτες εβδομαδες καθώς η αλλαγή εμένα με επηρρέασε πολύ αρνητικά αλλά μετά ειπα στον ευατο μου να μαθω να την διαχειριστώ. Προσπαθησα πολύ όμως απέναντι μου από οταν πηγα είχα εναν ανθρωπο ο οποιος ηθελε ηρεμια αλλά ήταν αρνητικά προκατειλημμένος με την σχεση μας, μου ελεγε ότι κανω μανουρες και δεν μπορει να μου προσφερει ασφαλεια, δεν ηταν ερωτευμενος πια, συναισθηματικα διαθεσιμος οπως ηταν στην αρχη και παρορμητικος και εκει που με ηθελε εκει παλι κατι θα εκανα οπως ελεγε και θα τα χαλουσα ολα. Θεωρουσε οτι οι σχεσεις δεν θελουν προσπαθεια, πως πανε στον αυτοματο, μου ειπε και αλλες φορες να φυγω απο το σπιτι παρότι είχα δώσει λεφτά να αγοράσουμε καποια επιπλα και με αποκαλούσε χειριστική επειδή δεν έφευγα και πολύ ευαισθητη. Έλεγε οτι δεν ηταν και μεγαλο βήμα αυτο που εκανα και στα 40 μας ειναι πιο ευκολο να τα αφησουμε ολα πισω απο οταν εισαι πιο νεος γιατι εισαι πιο συνειδητοποιημένος οταν μεγαλωνεις αρα αναλαμβανεις και το ρισκο.
Για να μην σας κουράζω πριν δύο βδομάδες είχα καθυστέρηση, φρίκαρε, το συζήτησα μαζί του, του ειπα πως δυσκολα θα μείνω εγγυος και οτι αυτο που εχει προτεραιοτητα ειναι να βρούμε το μεταξυ μας και τα πατηματα μας. Απο τους 6 μηνες που ημουν επανω μαζι μειναμε 1 μηνα. Περιμενα να τελειωσει η σεζον να ερθει επειτελους στο σπιτι και να μεινουμε μαζι. Αφού το συζητήσαμε και τον ξε-αγχωσα με το θέμα της καθυστέρησης, την επομενη ημέρα που πάλι με ρώτησε αν αδιαθέτησα και του ειπα "ναι αντε γιατι εχασες 10 χρονια απο την ζωη σου", εκεινος μου απαντησε "20 χρονια". Εκεί ήταν που αισθανθηκα ασχημα με εμενα, εναν χρονο μαζι, τα άφησα όλα για εκεινον και για εμας και στην σκεψη και μονο αυτός αρρώστησε. Ημουν χαλια, του ειπα να χωρισουμε αν νιωθει ετσι παροτι εγω δεν θελω και να σπάσουμε τον φαυλο κύκλο που ειχε δημιουργηθεί. Μου ειπε να χωρισουμε ναι, οτι επειδή δεν αντέδρασε όταν του μίλησα για χωρισμό μετά έγινα χειριστική επειδή ήμουν άσχημα ψυχολογικά και του ειπα οτι με πλήγωσε η υπερβολικη αντιδραση του και με προσεβαλε. Δεν το δεχόταν ότι προσβλήθηκα. Μιλήσαμε ήρεμα το βράδυ απο το τηλεφωνο και είπαμε να πάμε για υπνο. Την επόμενη ημέρα, του έστειλα μήνυμα, τον πηρα τηλ αλλά δεν απαντούσε, μεχρι που το απογευμα μου εστειλε μηνυμα οτι σκεφτηκε, πήρε χρόνο και για το καλο της ψυχικής του υγειας να φυγω απο το σπιτι, να μην τον παρω τηλεφωνο και καλη μου τυχη...
Εχουν περασει δυο εβδομαδες, μου εστειλε τα πραγματα με ταχυτητα φωτος με μεταφορική, ειμαι σε μια κατασταση την οποια νιωθω ενα τεραστιο κενο μεσα μου. Αλλοτε ποναω και αλλοτε οχι. Ισως ειμαι ακομα σε σοκ καθως κοιταω γυρω μου που ειμαι και ποσο γρηγορα αλλαξε η ζωη μου. Μεσα μου τα εχω καλα με τον εαυτο μου γιατι απο την αρχη εκανα οτι καλυτερο μπορουσα για να κοιμαμαι το βραδυ με την συνειδηση μου καθαρη.
Αυτά, ευχαριστώ όποιον/α το διαβασει και σχολιάσει.

[axl100]

Oταν συνυθισεις μονος μια σχεση φαινεται σαν καταπιεση.

[Marylou26]

Τελικά αδιαθέτησες ... ? Είναι αρκετά πρόσφατο όλο αυτό, χρειάζεσαι χρόνο. Αν ότι κατάλαβα δεν είχατε ξαναμείνει μαζί, ίσως να έπρεπε σταδιακά να πας να μείνεις μαζί του. Εφόσον είχες αυτή την ευκαιρία από τη δουλειά σου να είσαι τηλεργασια, θα μπορούσες να πας αρχικά για λιγο καιρό να μείνετε μαζί να δεις πως είναι . Όχι να ξενοικιάσεις, αλλάξεις πόλη κτλ χωρίς να έχετε ξαναμείνει μαζί έστω για λίγο καιρό μαζί. Απ αυτά που γράφεις φαίνεται ότι δεν ταιριάξατε τελικά, δεν φταις εσύ ή εκείνος απλά δεν προχώρησε. Θα βρεις κάποιον που θα ταιριάξετε καλύτερα, μην απογοητεύεσαι.

[Γκαμόρα_]

Τελικά ταιριάζατε περισσότερο σαν οικογενειακοί φίλοι, πράγμα που δείχνει και όχι τόσο φίλοι-φίλοι, εννοώ δεμένοι, αλλά σαν γνώριμοι, παρά σαν ζευγάρι.
Προσπαθήσατε αλλά δεν σας βγήκε. Ένας χρόνος είναι υπέραρκετος για να δεις αν ο άλλος σου ταιριάζει, και φαίνεται πως σε αυτόν δεν ταίριαξες. Επίσης φαίνεται πως δεν ήθελε ευθύνες, δηλ. συντροφιά και μοίρασμα, παιδί... Δεν σε ήθελε πραγματικά. Απλά ίσως προσπάθησε να το μπορέσει για να μην είναι μπακούρι σε τέτοια ηλικία.

Πάντως σου μίλησε πολύ άσχημα, προσβλητικά και αποκρουστικά που δεν θα έπρεπε καν να τον σκέφτεσαι. Καλύτερα που σε έδιωξε, όσο κι αν πληγώνει αυτό, παρά να καθόσουν μαζί του και να τον ανεχόσουν. Εϊναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα τελείωνε έτσι όπως σου φερόταν.

Να πάει στο καλό να πεις, και πας για κάτι που όντως είναι καλό και σου αξίζει.

[Joanna8]

Κοίτα, αν ήσασταν οικογενειακοί φίλοι χρόνια και δε σας έβγαινε κάτι ερωτικό, θα πει ότι είδατε ο ένας τον άλλον ως "λύση ανάγκης". Όταν ξέρεις έναν άνθρωπο, η έλξη που μπορεί να νιώσεις άντε να σου βγει στα 1-2-3 πρώτα χρόνια γνωριμίας.
Επίσης, μού κάνει εντύπωση που αυτός στα 40 του, αντέδρασε σαν 18χρονος που ετοιμάζεται να παρουσιαστεί στον στρατό και άφησε έγκυο κατά λάθος τη φιλενάδα του. Δηλαδή και ένα παιδί να ερχόταν ποιο το πρόβλημά του; Είναι σε μια ηλικία που η πατρότητα θα έπρεπε να θεωρείται δώρο της φύσης.
Το θέμα είναι να σταθείς και πάλι στα πόδια σου, κι αφού είσαι καλά με τον εαυτό σου, αυτό θα γίνει. Ρίξε πέτρα πίσω σου και προχώρα με τη ζωή σου, είτε κάνοντας άλλη σχέση, είτε και μόνη σου.

[Remedy]

Καλημέρα σας.
Γράφω για να να διηγηθώ την εμπειρία μου και να διαβάσω τα σχόλια σας είτε ενθαρρυντικά είτε όχι. Άλλωστε όποιο πρόβλημα να έχει ο άνθρωπος το περνάει μόνος του ακόμα και αν έχει την υποστήριξη απο φίλους, συγγενείς κλπ.
Είχα μια σχέση έναν χρόνο με έναν συνομίλικό μου. Είμαστε οικογενειακοί φίλοι χρόνια χωρίς ποτέ να υπήρχε ερωτικό ενδιαφέρον μέχρι που πέρυσι μετά από χρόνια μας βγήκε. Η σχέση ξεκίνησε από απόσταση αλλά συνειδητοποιημένοι από την αρχή πως αν θα θέλαμε να την εκμηδενίσουμε θα έπρεπε εγώ να κάνω το βήμα και να πάω στην πόλη που έμενε. Αυτό δεν ήταν εμπόδιο καθώς και εγώ χρόνια σκεφτόμουν να φύγω από την Αθήνα.
Όλα ήταν πολύ ωραία, ερωτευτήκαμε, κάτι που είχα εγώ να νιώσω πολλά χρόνια, ήμουν ήρεμη, χαρούμενη και τα θέλω μας και η φάση μας ήταν ίδια. Με τον καιρό και ενώ πήγα στην πόλη του για τις γιορτές των Χριστουγέννων, αποφασίσαμε να ψάξω ενεργά επαγγελματικές ευκαιρίες στην πολή του στην επαρχία. Πράγματι βρέθηκε κάτι που θα μπορούσα να ξεκινήσω μιας και δεν είχα κύκλο εκεί. Του είπα να είναι σίγουρος για την απόφασή του, για εμένα θα ήταν απόφαση ζωής με την έννοια ότι δεν θα ακολουθούσα έναν απλό γκόμενο αλλά έναν άνθρωπο που θέλω να επενδύσω συναισθηματικά και να δεθώ ουσιαστικά. Είμαι 40 ετών. Μου είπε οτι και για εκείνον ήταν το ίδιο.
Για καλή μου τύχη όταν πήγα να παραιτηθω από την δουλειά μου, μου πρότειναν τηλεργασία με αλλαγή σύμβασης. Ένιωθα πως όλα ήταν ευνοικά και πως η ζωή μου έδειχνε οτι η απόφαση μου ήταν σωστή. Πήγα με πολλά όνειρα τα οποία από την τέταρτη ημέρα της κοινής μας ζωής άρχισαν να γκρεμίζοντια καθώς στον πρώτο καυγά τέταρτη ημέρα μου ζήτησε να φύγω από το σπίτι.
Έμεινα 6 μήνες εκει γιατί ασχολείται με τον τουρισμό και έμενε σε ξενοδοχείο σε άλλο μέρος, πράγμα το οποίο το ήξερα από την αρχή αλλά δεν με πείραζε η μοναξιά. Η σχέση ήταν προτεραιότητα και για αυτό πήγα ακόμα και αν ήξερα ότι το καλοκαίρι θα είμαι μόνη μου. Προσπαθούσα να βρω πράγματα να κάνω να περνάει η μερα, να κοινονικοποιηθώ μιας και ειμαι απο την φυση μου ανεξαρτητη. Υπήρχαν καυγάδες τις δύο πρώτες εβδομαδες καθώς η αλλαγή εμένα με επηρρέασε πολύ αρνητικά αλλά μετά ειπα στον ευατο μου να μαθω να την διαχειριστώ. Προσπαθησα πολύ όμως απέναντι μου από οταν πηγα είχα εναν ανθρωπο ο οποιος ηθελε ηρεμια αλλά ήταν αρνητικά προκατειλημμένος με την σχεση μας, μου ελεγε ότι κανω μανουρες και δεν μπορει να μου προσφερει ασφαλεια, δεν ηταν ερωτευμενος πια, συναισθηματικα διαθεσιμος οπως ηταν στην αρχη και παρορμητικος και εκει που με ηθελε εκει παλι κατι θα εκανα οπως ελεγε και θα τα χαλουσα ολα. Θεωρουσε οτι οι σχεσεις δεν θελουν προσπαθεια, πως πανε στον αυτοματο, μου ειπε και αλλες φορες να φυγω απο το σπιτι παρότι είχα δώσει λεφτά να αγοράσουμε καποια επιπλα και με αποκαλούσε χειριστική επειδή δεν έφευγα και πολύ ευαισθητη. Έλεγε οτι δεν ηταν και μεγαλο βήμα αυτο που εκανα και στα 40 μας ειναι πιο ευκολο να τα αφησουμε ολα πισω απο οταν εισαι πιο νεος γιατι εισαι πιο συνειδητοποιημένος οταν μεγαλωνεις αρα αναλαμβανεις και το ρισκο.
Για να μην σας κουράζω πριν δύο βδομάδες είχα καθυστέρηση, φρίκαρε, το συζήτησα μαζί του, του ειπα πως δυσκολα θα μείνω εγγυος και οτι αυτο που εχει προτεραιοτητα ειναι να βρούμε το μεταξυ μας και τα πατηματα μας. Απο τους 6 μηνες που ημουν επανω μαζι μειναμε 1 μηνα. Περιμενα να τελειωσει η σεζον να ερθει επειτελους στο σπιτι και να μεινουμε μαζι. Αφού το συζητήσαμε και τον ξε-αγχωσα με το θέμα της καθυστέρησης, την επομενη ημέρα που πάλι με ρώτησε αν αδιαθέτησα και του ειπα "ναι αντε γιατι εχασες 10 χρονια απο την ζωη σου", εκεινος μου απαντησε "20 χρονια". Εκεί ήταν που αισθανθηκα ασχημα με εμενα, εναν χρονο μαζι, τα άφησα όλα για εκεινον και για εμας και στην σκεψη και μονο αυτός αρρώστησε. Ημουν χαλια, του ειπα να χωρισουμε αν νιωθει ετσι παροτι εγω δεν θελω και να σπάσουμε τον φαυλο κύκλο που ειχε δημιουργηθεί. Μου ειπε να χωρισουμε ναι, οτι επειδή δεν αντέδρασε όταν του μίλησα για χωρισμό μετά έγινα χειριστική επειδή ήμουν άσχημα ψυχολογικά και του ειπα οτι με πλήγωσε η υπερβολικη αντιδραση του και με προσεβαλε. Δεν το δεχόταν ότι προσβλήθηκα. Μιλήσαμε ήρεμα το βράδυ απο το τηλεφωνο και είπαμε να πάμε για υπνο. Την επόμενη ημέρα, του έστειλα μήνυμα, τον πηρα τηλ αλλά δεν απαντούσε, μεχρι που το απογευμα μου εστειλε μηνυμα οτι σκεφτηκε, πήρε χρόνο και για το καλο της ψυχικής του υγειας να φυγω απο το σπιτι, να μην τον παρω τηλεφωνο και καλη μου τυχη...
Εχουν περασει δυο εβδομαδες, μου εστειλε τα πραγματα με ταχυτητα φωτος με μεταφορική, ειμαι σε μια κατασταση την οποια νιωθω ενα τεραστιο κενο μεσα μου. Αλλοτε ποναω και αλλοτε οχι. Ισως ειμαι ακομα σε σοκ καθως κοιταω γυρω μου που ειμαι και ποσο γρηγορα αλλαξε η ζωη μου. Μεσα μου τα εχω καλα με τον εαυτο μου γιατι απο την αρχη εκανα οτι καλυτερο μπορουσα για να κοιμαμαι το βραδυ με την συνειδηση μου καθαρη.
Αυτά, ευχαριστώ όποιον/α το διαβασει και σχολιάσει.

χμμμ. ο καθενας αλλιως μετααφραζει τα "σημαδια". το οτι η παλια σου δουλεια σου προτεινε να συνεχισεις με τηλεργασια, αφενος ειναι μεγαλη τυχη, αφετερου για μενα ειναι σημαδι γιατο αντιθετο και οχι για το οτι καλως μετακινηθηκες.. οπως και να χει ειναι ΜΕΓΑΛΗ τυχη να μην χρειαζεται να αφησεις καιτ ην δουλεια σου φευγοντας απο εκει. για φαντασου να εμενες και ανεργη, γυρνωντας πισω!!!
απ οτι φανηκε, δεν εισασταν καθολου στην ιδια φαση. η συμβιωση ειναι μεγαλο τεστ και εσεις συμβιωσατε μολις εναν μηνα οπως ειπες κι ωστοσο φανηκε οτι εισασταν σε αλλη σελιδα... το ιδιο εγινε και με την υπονοια της εγκυμοσυνης.
απο την αλλη, επειδη στην αρχη ελεγε τα ιδια με σενα, ενω εφτασε να σου πει οτι δεν ειναι πια ερωτευμενος και απο νωρις να σε διωχνει απ το σπιτι, ειτε τα ειδε εντελως αλλιως απο κοντα, ειτε στις "τουριστικες δουλειες" που κανει, βρηκε κατι αλλο κι αλλαξε γνωμη για την δικη σας σχεση.

εγω, συμφωνω μαζι του οτι οι ταιριαστες σχεσεις δεν θελουν προσπαθεια και πανε στον αυτοματο...
αλλα ειναι πολυ επιπολαιος που σε ξεσηκωσε ετσι να πας να μεινεις μαζι του και εμτανιωσε στην τεταρτη μερα και καθε τρεις και λιγο σου ελεγε να φυγεις. κι εσυ ομως ησουν επιπολαιη να σηκωθεις να πας ενω δεν ηξερες απ οτι φανηκε τον χαρακτηρα του. ειναι παρορμητικος.

το καλο της ιστοριας ειναι οτι τα ειδατε ολα αυτα πριν γινει κατι μονιμο (να χασεις την δουλεια ή να κανετε παιδι ο μη γενοιτο) και πας παρακατω...
ειναι σκληρο, αλλα αυτο ειναι. θα παρεις τον χρονο σου και θα το ξεπερασεις.

[Remedy]

Κοίτα, αν ήσασταν οικογενειακοί φίλοι χρόνια και δε σας έβγαινε κάτι ερωτικό, θα πει ότι είδατε ο ένας τον άλλον ως "λύση ανάγκης". Όταν ξέρεις έναν άνθρωπο, η έλξη που μπορεί να νιώσεις άντε να σου βγει στα 1-2-3 πρώτα χρόνια γνωριμίας.
Επίσης, μού κάνει εντύπωση που αυτός στα 40 του, αντέδρασε σαν 18χρονος που ετοιμάζεται να παρουσιαστεί στον στρατό και άφησε έγκυο κατά λάθος τη φιλενάδα του. Δηλαδή και ένα παιδί να ερχόταν ποιο το πρόβλημά του; Είναι σε μια ηλικία που η πατρότητα θα έπρεπε να θεωρείται δώρο της φύσης.
Το θέμα είναι να σταθείς και πάλι στα πόδια σου, κι αφού είσαι καλά με τον εαυτό σου, αυτό θα γίνει. Ρίξε πέτρα πίσω σου και προχώρα με τη ζωή σου, είτε κάνοντας άλλη σχέση, είτε και μόνη σου.

το προβλημα του ηταν, οτι δεν ηθελε να κανει μαζι της παιδι, αλλα να την χωρισει...

[lifertil85]

Καλημέρα και καλό μήνα. Ευχαριστώ για τα σχόλια σας και όλες οι γνώμες είναι καλοδεχούμενες.
Για εμένα δεν ήταν παρορμητική απόφαση, το είχα δουλέψει αρκετά με τον ευατό μου και προσπαθούσα να προσαρμοστώ και να απολάυσω αυτό που μου εφερε η ζωη. Για εκείνον ναι... από ότι έδειχνε η ιστορια ηταν παρορμητικη η αποφαση και ας ελεγε το αντιθετο.. η αστάθεια των λέξεων και των πράξεων το απεδειξε. Στο καρότο και στο μαστίγιο...
Θεωρώ ότι ο έρωτας πάει στον αυτόματο αλλά οι σχεσεις που θέλουμε να δεθούμε ουσιαστικά με τον αλλον χρειαζονται υπομονή, αμοιβαίους συμβιβασμούς χωρίς να ζυγίζουμε ποιος κάνει περισσότερους και ποιος όχι, σημασία έχει να συναντηθούν δυο άνθρωποι στην μέση και να βρεθεί η χρυσή τομή. Αντιλαμβανομαι πως και για εκεινον ηταν αλλαγη να παει πρωτη φορα ενας ανθρωπος στο σπιτι του αλλα επειδη του αρεσε η ζωη του οπως μου ελεγε, δεν μπορουσε να το στηριξει αυτο. Την συμβιωση και την δεσμευση. Δεν μπορούσε, δεν ηθελε...καμια σχεδον σημασια δεν εχει πια.
Αν ημασταν απο αποσταση μπορει να ημασταν ακομα μαζι και ολα καλα. Ηθελε μια σχεση άλλης ηλικίας και οχι αυτο για το οποιο πηγα.
Στα κακα του δεν με ηθελε στα καλα του με ηθελε...τουλαχιστον τελειωσε για εμενα αυτη η ανασφαλεια και το αγχος που ενιωθα τον τελευταιο μηνα εκει.

[axl100]

Eλα ομως που δεν παει ετσι, οποιος εχει τον αλλον πιο πολυ αναγκη συμβιβαζεται περισσοτερο.

[Remedy]

Καλημέρα και καλό μήνα. Ευχαριστώ για τα σχόλια σας και όλες οι γνώμες είναι καλοδεχούμενες.
Για εμένα δεν ήταν παρορμητική απόφαση, το είχα δουλέψει αρκετά με τον ευατό μου και προσπαθούσα να προσαρμοστώ και να απολάυσω αυτό που μου εφερε η ζωη. Για εκείνον ναι... από ότι έδειχνε η ιστορια ηταν παρορμητικη η αποφαση και ας ελεγε το αντιθετο.. η αστάθεια των λέξεων και των πράξεων το απεδειξε. Στο καρότο και στο μαστίγιο...
Θεωρώ ότι ο έρωτας πάει στον αυτόματο αλλά οι σχεσεις που θέλουμε να δεθούμε ουσιαστικά με τον αλλον χρειαζονται υπομονή, αμοιβαίους συμβιβασμούς χωρίς να ζυγίζουμε ποιος κάνει περισσότερους και ποιος όχι, σημασία έχει να συναντηθούν δυο άνθρωποι στην μέση και να βρεθεί η χρυσή τομή. Αντιλαμβανομαι πως και για εκεινον ηταν αλλαγη να παει πρωτη φορα ενας ανθρωπος στο σπιτι του αλλα επειδη του αρεσε η ζωη του οπως μου ελεγε, δεν μπορουσε να το στηριξει αυτο. Την συμβιωση και την δεσμευση. Δεν μπορούσε, δεν ηθελε...καμια σχεδον σημασια δεν εχει πια.
Αν ημασταν απο αποσταση μπορει να ημασταν ακομα μαζι και ολα καλα. Ηθελε μια σχεση άλλης ηλικίας και οχι αυτο για το οποιο πηγα.
Στα κακα του δεν με ηθελε στα καλα του με ηθελε...τουλαχιστον τελειωσε για εμενα αυτη η ανασφαλεια και το αγχος που ενιωθα τον τελευταιο μηνα εκει.

ναι... γλυτωσες απο την φθορα και την τοξικοτητα.
αν ειναι σιγουρος για την αποφαση του, ας ζησει ζωη χαρισαμενη κιε κεινος.
αν μετανιωσει γιατι δεν ξερει τι του γινεται, ας φαει τα λυσσακα του. προβλημα του...

οταν λεω οτι δεν χρειαζεται προσπαθεια ο ταιριαστος ερωτας και ειναι στον αυτοματο, δεν σημαινει οτι δεν γινονται συμβιβασμοι...
σημαινει οτι αν θελουν κι οι δυο καιτ αιριαζουν, οι συμβιβασμοι γινονται προθυμα κι απ τους δυο γιατι προτεραιοτητα ειναι να ειναι μαζι και καλα. αν αρχισει η γκρινια και τα "εχω μια ψυχολογια, θελω χρονο να σκεφτω"με το καλημερα ... χεστα κι αστα...